Η πορεια προς την East Blue (Part3) Η σταση στο "χελωνονησακι"[Τελος]

Μετα την περιπετεια μου με τους νιντζα συνεχισα το ταξιδι μου προς την εκδικιση. Ειχα 2 νησια-στασεις μεχρι να φτασω στην East Blue. Μετα θα πηγαινα πρωτα στο νησι που ειχα συναντησει τον Buggy με την ευχη οτι θα ηταν ακομα εκει! Ομως το επομενο νησι θα ηταν μαλλον εχθρικο με εμενα αφου ειχα ακουσει οτι υπαρχει μια βαση των marines εκει. Κατευθηνομουν στο Avalon Island για να παρω προμηθειες, αφου το επομενο ηταν αρκετα πιο μακρυα. Προσπαθουσα να δω στον χαρτη που θα αφησω το πλοιο οταν φτασω. Τελικα βρηκα ενα σημειο οπου στον χαρτη δεν ειχε τιποτα και ηταν κοντα στην πολη. Ετσι συνεχισα αμεριμνος την πορεια μου προς τα εκει.

Μια μερα περασε, η οποια ηταν βροχερη. Το επομενο πρωι οταν ξυπνηα ειδα οτι ειχε πολλα σκουρα συνεφα αλλα δεν εβρεχε. Τα συνεφα ηταν τοσο σκουρα που εμποδιζαν το μεγαλητερο μερος απο το φως του ηλιου να φτασει στην γη κι ετσι η ορατοτητα δεν ηταν καλη. Καποια στιγμη βλεπω στα πλαγια του πλοιου σε μεγαλη αποσταση φωτα. Καταλαβα οτι εκει ειναι καποιο πλοιο. Εσβισα οσα φαναρια ειχα αναμενα γιατι δεν ηθελα να με καθυστερησει τιποτα στο να επιτυχω τον στοχο μου. Ομως οσο περνουσε η ωρα τα φωτα απο το αλλο πλοιο γινονταν πιο εντονα. Πηρα τα κυαλια που ειχα στο πλοιο μου και αρχισα να το εξεταζω προσεκτικα για καποιο σημαδι που θα μου εδειχνε αν ειναι πλοιο των marines η οχι.

Τελικα ηταν ενα εμπορικο πλοιο που μαλλον ειχε σαν προορισμο το ιδιο νησι με εμενα αφου προχωρουσαμε παραλληλα για ολο το διαστημα απο οταν το ειδα μεχρι τωρα. Μετα απο ωρες ειδα αλλο ενα πλοιο να με πλησιαζει απο μπροστα. Αυτο δεν χωρουσε αμφιβολια για το τι πλοιο ειναι. Ηταν ενα πλοιο των marines στο οποιο απο οτι ειδα με τα κυαλια μου υπηρχε πολυ κινητικοτητα! Προφανως ετοιμαζονταν να μου κανουν επιθεση.
- Οσοι ειστε στο πλοιο παραδωθειτε! Δεν εχετε ελπιδα! φωναξε μια φωνη. Αναρωτηθηκα τι να εννοουσε. Δεν ηξεραν οτι ειμαι μονος μου?

Επειτα ειδα κατι που με εκανε να καταλαβω γιατι το ειπαν αυτο. Φωναζαν προς το πλοιο των εμπορων και τους ευχαριστουσαν. Μαλλον αυτο το πλοιο ειχε ερθει απο το Avalon Island για να με σταματησει μετα απο την ενημερωση των εμπορων. Δεν ηξεραν ποιος ειμαι! Ηξεραν μονο οτι ειναι πειρατικο το πλοιο. Πηγα στην πλωρη του πλοιου και φωναξα δυνατα:
- Πρωτον, ειμαι μονος μου! Δευτερον, δεν προκειται να παραδωθω!
- Θα ειναι καλυτερα για σενα να παραδωθεις! Αν δεν παραδωθεις θα εχεις φρικτο θανατο!
- Ναι καλα! Αν δεν εκπληρωσω τους στοχους μου δεν εχω σκοπο να πεθανω!
Μετα απο αυτο η κινητικοτητα εγινε μεγαλυτερη.

Εστριψα το πλοιο μου καθετα με την πορεια που ειχα πριν για να ξεφυγω. Τοτε αρχισαν οι κανονιοβολισμοι! Παλι καλα ηταν αστοχοι αυτοι που εριχναν και δεν πετυχε τιποτα το πλοιο μου! Κρατησα σταθερη αυτην την πορεια μεχρι να μπορεσω να ξεφυγω η να σκεφτω κατι καλυτερο. Ετσι εβαλα στο πηδαλιο μια ασφαλεια που ειχε για μπορω να κρατησω σταθερη την πορεια μου οσο θα προσπαθω να στειλω αλλου τις μπαλες κανονιου που ερχονταν καταπανω μου. Αμεσως κατευθηνθηκα στην πρυμνη του πλοιου και αρχισα να κοβω στα 2 οσες μπαλες ερχονταν καταπανω στο πλοιο.

Αυτο το σκηνικο συνεχιστηκε για πολυ ωρα ακομα. Ειχα αρχησει να κουραζομαι αλλα στο αντιπαλο πλοιο δεν εδειχνε να αλλαζει κατι! Δεν εδειχναν να τελειωνουν οι μπαλες ουτε και να ελλατωνουν ετσω και λγιο τον ρυθμο που εριχναν. Ευτυχως πολλες αστοχουσαν κι ετσι δεν ημουν υποχρεωμενος να αποκρουσω παρα πολλες. Για μια στιγμη κοιταξα στα αριστερα μου. Εκει ειδα κατι που ισως θα με βοηθουσε. Υπηρχε πυκνη ομιχλη και σιγουρα εκει θα μπορουσα να τους ξεφυγω. Με γρηγορες κινησεις ετρεξα στο πηδαλιο αλλαξα την πορεια και προσευχομουν να μην πετυχουν το πλοιο με τα κανονια τους!

Τελικα μονο μια πετυχε το πλοιο αλλα το πετυχε στα πλαγια καγκελα της πρυμνης και εφυγε επειτα στην θαλασσα. Τελικα καταφερα και μπηκα μεσα στην πυκνη ομιχλη! Εκει με ακολουθησαν οι marines αλλα γρηγορα με εχασαν. Ο βομβαρδισμος σταματησε και εγω επιτελους μπορουσα να ηρεμησω για λιγο. Θα κρυβομουν για λιγο μεσα στην ομιχλη και μετα θα ξανακατευθυνομουν προς το Avalon. Ομως μετα κανα μισαωρο που προχωρουσα στα τυφλα η ομιχλη αρχισε να καθαριζει. Μπροστα μου ξεπροβαλε ενα νησι. Οσο κι αν εψαχνα στον χαρτη δεν μπορουσα να καταλαβω πιο ηταν! Κατευθυνθηκα στο νησι γιατι αν δεν μαθαινα ποιο ηταν δεν θα με αφηνε η περιεργεια να ηρεμησω!

- Τελευταια ευκαιρια! Αν δεν φυγεις τοτε θα πεθανεις! ξαναφωναξε και φαινοταν οτι ειχε αγριες διαθεσεις.
- Οπως σου ειπα και πριν, δεν παω πουθενα! απαντησα, οντας σιγουρος οτι δεν μπορουσε να μου κανει τιποτα.
- Εγω σε προειδοποιησα! ειπε και πατησε ενα κουμπι. Αμεσως μετα ολα τα βελη απο τα μηχανιματα εκτοξευθηκαν και κατευθυνονταν προς το πλοιο μου και εμενα τον ιδιο. Ηταν τοσα πολλα που εμοιαζαν με συνεφο απο μελισσες οι οποιες με κινηγουσαν.
- Μαλλον δεν ξερεις με ποιον τα εβαλες φωναξα και εγινα ολοκληρος ατσαλι. Τα βελη αρχισαν να χτυπουν ανελεητα το πλοιο και εμενα αλλα σε αντιθεση με το πλοιο που γεμισε γραντζουνιες, εγω δεν επαθα ουτε μια γραντζουνια. Ο τυπος εμεινε με το στομα ανοιχτο χωρις να ξερει τι να κανει.

Για λιγο εμεινε ακινητος κοιτοντας με με ανοιχτο το στομα. Λιγα δευτερολεπτα μετα, χρησιμοποιοντας ενα den den mushi μιλησε με καποιον αλλο! Επειτα απο αυτο το χαμογελο ξαναγυρισε στα χειλη του.
- Δεν θα ξεφυγεις απο αυτο πειρατη! ειπε και ενα αλλο μηχανημα ξεπροβαλε απο το εδαφος! Ο τυπος σταθηκε διπλα του και γελουσε συνεχεια και δεν καταλαβαινα το γιατι. Βγαζοντας μια μικρη μεταλλικη ραβδο απο την πλαγια πλευρα του μηχανιματοσ αρχισε να γυρναει ενας τεραστιος ελικας. Οσο περνουσαν τα ευτερολεπτα τοσο πιο γρηγορα γυριζε ο ελικας και τοσο πιο δυνατο αερα εκανε!
- Αυτο το εκανες για να με δροσισεις? του ειπα με ειρωνικο υφος.
- Για να δουμε αν θα λες το ιδιο σε λιγα δευτερολεπτα ειπε εχοντας ενα χαιρεκακο χαμογελο.

Δεν αργησα να καταλαβω τι εννοουσε! Ο αερας δυναμωνε συνεχεια και καποια στιγμη εσπρωχνε το πλοιο μου προς την αντιθετη κατευθηνση απο αυτη που βρισκοταν η παραλια και το νησι. Δεν μπορουσα να κανω τιποτα για να αποτρεψω αυτον τον δυνατο αερα! Ετσι απομακρυνομουν ολο και περισσοτερο απο το νησι. Καποια στιγμη ενοιωσα οτι ο αερας ειχε αρχισει να ελαττωνεται. Στην αρχη νομιζα οτι εφταιγε το γεγονος οτι απομακρυνομουν απο το πεδιο δρασης του μηχανηματος. Οταν σηκωσα το βλεμμα μου καταλαβα οτι δεν εφταιγε αυτο. Το μηχανημα ειχε αρχισει να ελαττωνει ταχυτητα! Ο τυπος που στεκοταν διπλα του για αλλη μια φορα ειχε χασει το χρωμα του και κοιτουσε εκπληκτος το τι συνεβαινε.

Ετσι στο τελος σταματησε τελειως να λειτουργει το μηχανημα και ο τυπος εψαχνε εναν τροπο να το κανει να ξαναρχισει. Ματαια ομως αφου μεχρι να παω στην παραλια δεν μπορουσε να κανει τιποτα αλλο απο το να ψαχνει τι εφταιγε. Κατεβηκα απο το πλοιο τον πλησιασα και μου ειπε τρομαγμενος:
- Δεν θα γλυτωσεις απο τα ρομποτ του αφεντη Ratchet!
- Τα παταω και τα κανω χωμα ολα τα σκουριασμενα ρομποτ σας! απαντησα με τοση σιγουρια που απορησα κι εγω με τον εαυτο μου. Μετα απο αυτο αρχισε να τρεχει προς μια αγνωστη για εμενα κατευθηνση. Εγω πορευτηκα για το χωριο που ειχα δει οσο ημουν ακομα σε σχετικα μακρινη αποσταση απο το νησι.

Δεν προλαβα να φτασω στο χωριο και ειδα εναν τυπο πανω σε ενα ρομποτ να μου κλεινει τον δρομο.
- Μπορει να περασες απο το συστημα αμυνας του νησιου αλλα δεν θα περασεις και απο μενα! ειπε πολυ σιγουρος για τον εαυτο του!
- Καλα κι εσυ θα χασεις οπως και ο αλλος με τα μηχανηματα του!
- Εγω με τις μηχανες μου θα σε διωξουμε απο το νησι!
- Θα θελες γυαλακια! Δεν φευγω αν δεν το θελησω ο ιδιος!
- Θα πληρωσεις τις προσβολες σου! ειπε και σφυριξε δυνατα!

Τοτε ηρθε ενας ανθρωπος που εμοιαζε με γοριλα.
- Μην ξαναπροσβαλεις τον αρχηγο του νησιου μας ετσι? Καταλαβες? Και μου επιτεθηκε!
- Αυτο που καταλαβα ειναι οτι ο αρχηγος του νησιου ειναι ενας σπασικλας που σας κανει οτι θελει! Κοιτα τον πως ειναι! Αφηνεις αυτον τον ανθρωπο να σε διαταζει?
- Αυτο ηταν! θα σε διαλυσω χωρις την βοοηθεια καπου αλλου! δεν επρεπε να τα βαλεις μαζι μου! ειπε. Αρχισε να κανει διαφορες κιησεις με το ρομποτ. Το κουνουσε με ενα μοχλο που ειχε στα δεξια του και προσπαθουσε να με πετυχει!
- Δεν θα με πετυχεις τοσο ευκολα γυαλακια! ειπα και καρφωσα σε ενα σημειο το ρομποτ αφου παραηταν αργο για να μην το πετυχω. Εκεινος νευριασε περισσοτερο αλλα αυτο τον οδηγησε στο να κανει κινησεις που δεν ειχαν καμια ελπιδα να με πετυχουν!

Μια απο αυτες πετυχε τον βοηθο του και τον εριξε αναισθητο κατω.
- Ωρα να τελειωνω με τα παιδιαρισματα σου. ειπα και κανοντας μια επειδεξια κινηση βρεθηκα πισω απο το ρομποτ και με τα χερια μου εκοψα καποια καλωδια. Αμεσως το ρομποτ εχασε την ισορροπια του και επεσε κατω. Το ιδιο και ο Ratchet. Πηγα απο πανω του και του ειπα:
- Κοιτα πως εισαι! Σαν κακομοιρο που θελει την μαμα του! Εσενα επρεπε να σε ειχαν για να δουλευεις σαν καθαριστης σε δημοσιες τουαλετες! Το διασκεδαζα που τον εβριζα και δεν μπορουσε να κανει κατι. Επρεπε να ξασπασω με καποιον τροπο καια υτος ηταν ο λιγοτερο αιματηρος που μπορουσα να σκεφτω. Ομως μετα απο 2 λεπτα διαφοροι χωρικοι ειδαν τι ειχε γινει και αρχισαν σιγα σιγα να μαζευονται και να με βριζουν. Ετσι αποφασισα οτι δεν μπορυσα να μεινω αλλο στο νησι! Ετρεξα γρηγορα στο πλοιο μου και εφυγα για το επομενο νησι.