[ΤΕΛΟΣ] Το παρελθον που καθοριζει το μελλον...

Πριν απο 15 χρονια....
Εγω και η οικογενεια μου ζουμε μια ησυχη ζωη στην πρωτευουσα του Dawn Island την Goa City.Δεν ημασταν πλουσιοι ανθρωποι,απλα η μητερα μου ηταν υπηρετρια σε ενα σπιτι ενος ευγενους και ετσι ζουσαμε και εμεις μεσα στην πολη σε ενα μικρο σπιτακι σε μια κακοφημη περιοχη. Η ζωη κυλουσε με αργους ρυθμους και τιποτα το ιδιαιτερο δεν χαλαγε την καθημερινοτητα μας.Ο πατερας μου ηταν αποστρατος της τοπικης βασης των Μαρινς.Ενας τραυματισμος σε μια επιχειρηση εναντιον πειρατων τον ειχε αναγκασει να αποσυρθει απο τους Μαρινς και να παρατησει το μεγαλο του ονειρο. Βεβαια οπως καθε πατερας ηθελε να δει τον γιο του να ακολουθει ο ιδιος εναν παρομοιο δρομο.Εγω παρολα αυτα δεν το ειχα σκεφτει τοτε καθως ημουν ακομη πολυ μικρος. Μεχρι να γινω 6-7 χρονων ακουγα με ιδιαιτερο ενδιαφερον τις ιστοριες του πατερα μου απο την θητεια του και το διασκεδαζα με την ψυχη μου. Οσο μεγαλωνα τα πραγματα ειχαν αρχισει να δυσκολευουν,καθως τα οικονομικα μας και γενικα ολων των κατοικων δεν ηταν στα καλυτερα τους.Κυρια αιτια της μειωσης των χρηματων ηταν η συχνοτερη εφοδος των πειρατων στην πολη και οι πολλες ληστειες που γινοταν.Οι Μαρινς της τοπικης βασης ειχαν λιγοστεψει επικινδυνα και ετσι εβρισκαν ευκαιρια οι πειρατες και εκαναν επιδρομες...

Απο αυτην την εξελιξη ολοι οι κατοικοι της πολης ειχαν πανικοβληθει και φοβοταν να κυκλοφορησουν μονοι τους στον δρομο. Η μητερα μου καθημερινα τελειωνε την δουλεια στις 9 το βραδυ και γυριζε σπιτι και εκεινη την ωρα δνε υπηρχε ψυχη στους δρομους.Μεχρι να ερθει λοιπον σπιτι ο πατερας μου κοντευε να πεθανει απο την αγωνια καθε βραδυ.
Ενα βραδυ η μητερα μου αργησε περισσοτερο απο καθε αλλη φορα να ερθει και ο πατερας μου κοντευε να παθει συγκοπη.Οταν τελικα γυρισε τους ακουσα απο το δωματιο μου να φωναζουν.
Που στο καλο εισαι????Δεν ξερεις οτι ειναι πολυ επικινδυνα???
Το ξερω αλλα δεν μπορουσα να κανω διαφορετικα...Ειχα πολλες δουλειες.
Επρεπε να τους πεις να σε αφησουν νωριτερα,ξερουν πως εχει η κατασταση στην πολη...
Δεν μπορουσα να τους το πω αυτο.Θα εχανα αρκετα λεφτα και δεν ειναι καιρος να αρνουμαστε τα χρηματα...
Τι να τα κανουμε τα χρηματα αν συνεβαινε κατι κακο????
Ελα σταματα τωρα,δεν εγινε τιποτα...Ας σταματησουμε μας ακουει και το παιδι...
Τελικα μετα απο αυτο σταματησαν ομως ο πατερας μου εμεινε εμφανως νευριασμενος.Ηθελε ολοι μας να ημαστε ασφαλεις και ηξερε πως πολυ ευκολα μπορουσε να γινει κατι κακο και γι'αυτο φροντιζε να μας προστατευει...

Ειχαν περασει αρκετες μερες απο εκεινη την νυχτα και τα πραγματα ειχα ηρεμησει λιγο. Ειχαν μεσολαβησει μεχρι τωρα και τα γενεθλεια μου και ο πατερας μου μου ειχε κανει δωρο ενα ξυλινο σπαθι,που ηξερε οτι μου αρεσε.Εγω ειχα ενθουσιαστει παρα πολυ με αυτο το δωρο και καθε μερα ημουν στην αυλη με τον πατερα μου πιεζοντας τον να μου μαθει να χειριζομαι το σπαθι οσο πιο καλα μπορω.Εκεινος μη μπορωντας να κανει διαφορετικα καθε μερα μου εδειχνε και κατι καινουριο ωστε να μαθω οσο καλυτερα μπορω την τεχνη του σπαθιου. Η διψα μου για μαθηση ηταν μεγαλη καθως διασκεδαζα παρα πολυ με αυτο που εκανα.
Η ευφορια ομως αυτη που επικρατουσε στην οικογενεια δεν κρατησε για πολυ καιρο.Ενα μεσημερι που εγω και ο πατερας μου ειχαμε καθισει για φαγητο χτυπησε με δυναμη η πορτα και καποιος κατοικος τον φωναζε να βγει εξω.Ο πατερας μου βγηκε τρομοκρατημενος και τον ακολουθησε,ενω ειπε σε μια γυναικα να μεινει μαζι μου και να με προσεχει. Ο φιλος του πατερα μου τον οδηγησε στο σπιτι στο οποιο δουλευε η μητερα μου.Εκει υπηρχε πληθος κοσμου καθως και πολλοι Μαρινς.Με το που ειδε αυτο το σκηνικο ο πατερας μου ανησυχησε και ορμησε μεσα στο σπιτι.
Τι εγινε?????Τι ειναι ολα αυτα????
Ποιος ειναι ο κυριος???
Ειπε ενας απο τους Μαρινς.
Ειναι ο ανδρας της...
Απαντησε ο ιδιοκτητης του σπιτιου.
Που ειναι η γυναικα μου???Τι συνεβει????
Τοτε οι Μαρινς εκαναν στην ακρη και αποκαλυψαν στον πατερα μου το νεκρο σωμα της μητερας μου να κειτεται στο πατωμα γεματο αιματα....

Οχιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!Οχιιι!!!!!!!!!!
Οι κραυγες του πατερα μου δεν μπορουσαν να σταματησουν καθως κοιταζε το νεκρο σωμα της μητερας μου και μετα απο λιγη ωρα την θεση των κραυγων πηραν τα δακρυα.Οι ανθρωποι που βρισκοταν εκει προσπαθουσαν να τον απομακρυνουν και να τον ηρεμησουν ομως οι προσπαθειες τους δεν επιαναν τοπο.
Μετα απο αρκετη ωρα και αφου προσπαθησαν πολλα ατομα καταφεραν να τον απομακρυνουν και του εξηγησαν τι ειχε γινει.
Συμφωνα με οσα του ειπα η μητερα μου ηταν μονη της στο σπιτι και καθαριζε οπως καθε μερα.Καποια στιγμη ακουσε ενα θορυβο απο το παραθυρο του μπανιου και πηγε να κοιταξει.Τοτε αντικρυσε μπροστα της πειρατες και καποιους απο τους Bandits που ζουσαν στο βουνο.Αρχικα τρομαξε καθως εκεινοι κρατουσαν μαχαιρια και πιστολια και εκανε οτι της ζητουσαν.Καποια στιγμη που βρηκε την ευκαιρια πατησε ενα ειδικο κουμπι που υπηρχε στην κουζινα και ειδκοποιησε τους Μαρινς οτι γινοταν κλοπη.ΟΙ κλεφτες ομως την πηραν χαμπαρι και προτου το σκασουν με οτι προλαβαν να παρουν την σκοτωσαν.Οταν οι Μαρινς εφτασαν εκει δεν υπηρχε κανεις στο σπιτι παρα η μητερα μου πεσμενη στο πατωμα γεματη αιματα.
Ο πατερας μου δεν μπορουσε να πιστεψει αυτο που ειχε γινει.Ηταν απαρηγορητος και ηθελε να πεθανει κι αυτος.Οταν τον ακουσαν να λεει αυτο το πραγμα πολλοι ηταν αυτοι που του ειπαν πως επρεπε να βρει οση δυναμη εχει για να μεγαλωσει εμενα οσο καλυτερα μπορει.Αμεσως η διαθεση του σαν να αλλαξε,οσο μπορουσε δηλαδη,καθως στην σκεψη του επανηλθα εγω. οτι και να γινοτα απο εδω και περα υποσχεθηκε πως δεν θα με αφηνε να παθω κανενα κακο και θα με προστατευε καθημερινα,μεχρι να ειμαι ετοιμος να υπερασπιστω μονος μου τον εαυτο μου...

To γεγονος αυτο ειχε ταραξει ολοκληρη την πολη και πανω απο ολους την οικογενεια μου.Ο πατερας μου οταν γυρισε στο σπιτι παρα την μικρη μου ηλικια μου ειπε ολη την ιστορια για το πως πεθανε η μητερα μου. Ισως το νεαρο της ηλικιας μου να με προφυλλασε απο μεγαλη ψυχολογικη ζημια καθως δεν ηξερα και πολλα πραγματα για την ζωη ομως σιγουρα επηρεαστηκα και θα επηρεαζομουν ακομη περισσοτερο στο μελλον.Το επομενο μεσημερι εγινε η κηδεια της μητερας μου εκει οπου ειδα τον πατερα μου να κλαιει πρωτη φορα και μαλιστα με λυγμους. Ηταν ενας δυνατος ανδρας και δεν τον ειχα ξαναντικρυσει σε τετοια κατασταση,ομως περασε μεγαλο σοκ και δεν μπορουσε να συγκρατηθει. Οι περισσοτεροι κατοικοι της πολης που βρισκοταν στην ιδια κατασταση με εμας,δηλαδη ηταν οι φτωχοι της πολης, προσπαθουσαν να μας παρηγρησουν και να μας βοηθησουν με οποιο τροπο μπορουν.Μαλιστα η τοπικη βαση των Μαρινς προσεφερε στον πατερα μου μια θεση μονιμου σε γραφειο για να εξασφαλισει καποια χρηματα για να ζησουμε,ομως εκεινος αρνηθηκε λεγοντας πως θελει να μεγαλωσει οσο καλυτερα μπορει το παιδι του.
Αφου ο κοσμος σιγα σιγα αρχισε να αραιωνει o πατερας μου εσκυψε με φιλησε στο μετωπο και με αγκαλιασε.Εγω ανταποδωσα την αγκαλια και του ειπα.
Μπαμπα θελω να προπονηθω και μια μερα να πιασω αυτους που σκοτωσαν την μαμα!

Τα λογια μου συγκινησαν τον πατερα μου και αφου εκανε ενα καταφατικο νευμα με ξαναεσφιξε στην αγγαλια του.Στην συνεχεια πηραμε το δρομο προς το σπιτι ωστε απο εδω και περα να μπουμε σε μια νεα καθημερινοτητα,η οποια αρχικα θα ηταν δυσκολη και περιεργη ομως επρεπε να συνηθισουμε σε αυτην.
Δυο εβδομαδες αργοτερα....
Ο πατερας μου προσπαθουσε οσο περισσοτερο μπορουσε ωστε να μην μου λειψει τιποτα καθως περνουσε ο καιρος.Ακομη δεν ημασταν ετοιμοι να δεχτουμε την νεα κατασταση ομως αρχιζαμε σιγα σιγα να συμβιδαζομαστε.Τοτε ηταν που ηρθε ενα απογευμα και μου μιλησε ο πατερας μου.
Haru θυμασαι τι μου ειχες πει πριν 2 εβδομαδες????
Ναι μπαμπα θυμαμαι...Σου ειχα πει οτι θελω να με προπονησεις!!!
Σωστα...Νομιζω οτι εφτασε η στιγμη να ξεκινησουμε.Θελω να ξερεις οτι ακομη και απο την αρχη δεν θα σου χαριστω...
Δεν θελω να μου χαριστεις μπαμπα...Θελω να με αντιμετωπισεις σαν ενα ωριμο ανδρα!!!
Χαχαχα,με εκανες και γελασα. Εισαι ακομη 7 χρονων,εχεις πολλα ψωμια να φας μεχρι να γινεις ενας ωριμος ανδρας,ομως σιγα σιγα και χρονο με το χρονο θα το καταφερουμε και αυτο...
Ωραια....Ποτε ξεκιναμε???
Απο αυριο,τωρα πηγαινε να κοιμηθεις για να εχεις πολλες δυναμεις για αυριο...
Ενατξει,καληνυχτα μπαμπα...
Του ειπα και αποσυρθηκα στο δωματιο μου.

Η αληθεια ειναι οτι εκεινο το βραδυ δεν μου ηρθε ευκολα υπνος.Σκεφτομουν συνεχως το πως θα ηταν η προπονηση που θα ξεκινουσα την επομενη μερα.Ημουν αρκετα ενθουσιασμενος αλλα και πεισμωμενος παραλληλα ωστε να πετυχω τον πρωτο στοχο που ειχα θεσει στην ζωη μου,να πιασω τους δολοφονους της μητερας μου!
Η νυχτα τελικα περασε και η επομενη μερα ξημερωσε.Ο πατερας μου ειχε ετοιμασει πρωινο ωστε να παρω αρκετη δυναμη για να ξεκινησουμε την προπονηση.Αφου εφαγα γρηγορα γρηγορα αρχισε να μου μιλαει για το τι προκειται να κανουμε.
Καθε σωστος μαχητης πρεπει πρωτα απο ολα να εχει πολυ καλη φυσικη κατασταση.Ετισ μιας και εισαι και μικρος ακομη θα προσπαθησουμε να χτισουμε οσο πιο πολυ μπορουμε πανω σε αυτο.Επισης εκτος της σωματικης διαπλασης πρεπει να συγκεντρωθουμε και στην πνεθματικη διαυγειια.Το καθαρο μυαλο και η ευστροφια ειναι απαραιτητα σε μια μαχη.Καταρχην θα αρχισουμε με τρεξιμο και με καποιες ασκησεις που βοηθουν στην καλυτερη λειτουργια του εγκεφαλου.
Δεν καταλαβαινα και πολλα λογω του νεαρου της ηλικιας μου ομως ηξερα πως οτι μου ελεγε ο πατερας μου επρεπε να το κανω.Ετσι απλως αρκεστηκα σε ενα νευμα και τον ακολουθησα στο σημειο οπου θα προπονουμασταν.Εκει αφησαμε τα πραγματα μας σε ενα σημειο και οπως μου ειπε αρχισαμε το τρεξιμο.Ηθελε πρωτα να χτισω ενα γερο σωμα ωστε να μπορω στην συνεχεια να εχω δυνατα χτυπηματα.

Τα χρονια περναγαν και οι προπονησεις γινοταν ολο και πιο εντονες και κουραστικες. Αφου ειχα αποκτησει ενα ικανοποιητικο υποβαθρο φυσικης καταστασης αρχισαν και οι προπονησεις στο ξιφος.Αρχικα επρεπε να μαθω πως να κραταω ενα σπαθι,ποιες κινησεις θα εκανα στην επιθεση και πως θα εβγαζα αμυνα εναντιον αλλων ξιφομαχων αλλα και αντιπαλων με διαφορετικο στυλ μαχης. Οπως ηταν αναμενομενο η χρηση σπαθιων προυποθετει την πολλη καλη εκγυμναση των μυων του χεριου.Αυτο ηταν λοιπον το επομενο μελημα του πατερα μου,ταυτοχρονα με την εκμαθησης της τεχνικης του σπαθιου να δυναμωνω καθημερινα τους μυες μου και μαζι και τα χτυπηματα μου.
Ειχαν περασει 6 χρονια.Ημουν 13 χρονων και σε αυτα τα 6 χρονια ειχα μαθει τοσα πολλα πραγματα,ομως συμφωνα με τον πατερα μου ειχα ακομη παρα πολλα να μαθω.Ηξερα πλεον τα βασικα της μαχης και απο εδω και περα η προπονηση θα αλλαζε εστιαση. Εκτος βεβαια απο την καθημερινη εκγυμναση και την αναπτυξη των ικανοτητων μου ο πατερας μου ηθελε να μπορω να διαβαζω πολυ γρηγορα τις καταστασεις. Σε καθε μαχη πρεπει να περνεις αποφασεις σε κλασματα δευτερολεπτων και οσο πιο σωστες ηταν αυτες οι αποφασεις τοσο περισσοτερες πιθανοτητες εχεις να κερδισεις. Ο πατερας μου λοιπον θελησε να μου μαθει να προσεχω καθετι στο πεδιο της μαχης,απο τις κινησεις ακομη και των ματιων του αντιπαλου μου μεχρι ενα οποιοδηποτε αντικειμενο που θα μπορουσα να χρησιμοποιησω για αμυνα ή επιθεση.

Εγω εδινα σημασια και στην παραμικρη λεπτομερεια που μου ελεγε ο πατερας μου.Ηθελα να ειμαι απολυτα προετοιμασμενος για οτιδηποτε προκυψει γι'αυτο προσεχα τα παντα σε εριπτωση που μου χρειαστουν στο μελλον. Ο πατερας μου φαινοταν κι αυτος ενθουσιασμενος καθως η προπονηση συνεχιζοταν με γοργους ρυθμους. παρολα αυτα ομως περνουσαν και τα χρονια και ο πατερας μου ειχε ξεκινησει να γερναει και να μην εχει τις ιδιες αντοχες με το παρελθον. Η κουραση στο προσωπο του φαινοταν ολοενα και πιο εντονα και το ειχα καταλαβει.
Πλεον στα 15 μου χρονια ημουν ικανος να καταλαβαινω παρα πολλα πραγματα.Ειχα αρχισει να ανεξαρτητοποιουμαι και ετσι προσπαθουσα να ξεκουραζω οσο πιο πολυ μπορουσα τον πατερα μου. Εφτιαχνα φαγητο και για τους 2 μας και τις περισσοτερες φορες πηγαινα μονος μου στην προπονηση για να μην τον επιβαρυνω. Ειχα μαθει να προπονουμαι μονος μου γνωριζοντας καλα τις ασκησεις που επρεπε να κανω καθε φορα και οσο περνουσε ο καιρος γινομουν ολο και καλυτερος και δυνατοτερος με το σαθι μου. Μια απο τις συνηθεις ασκησεις που εκανα,συνεισφεροντας παραλληλα και στην βοηθεια στο σπιτι, ηταν να κοβω ξυλα. Πηγαινα καθε πρωι στην Grey Terminal εκει οπου εβρισκα διαφορα πεσμενα δεντρα.Ετσι λοιπον επερνα τους κορμους και εξασκουμουν στην τεχνη του σπαθιου κοβωντας ξυλα σε διαφορα σχηματα και μεγεθη.Επισης εξασκουμουν στην δυναμη των χτυπηματων μου επιλεγοντας ολο και πιο χοντρα ξυλα για να κοψω.Επειτα επικεντωνομουν στην αυξηση της δυναμης μου καθως επρεπε να μεταφερω αυτα τα ξυλα στο σπιτι ωστε να τα χρησιμοποιησουμε στο τζακι.Ετσι εκανα και προποονηση αλλα και δουλειες...

Οταν εφτασα στην ηλικια των 16 ο πατερας μου την μερα των γενεθλειων μου μου επιφυλλασε μια εκπληξη.
Haru,σημερα θα δουμε ποσο καλα εισαι προπονημενος και ποσο εχεις εξελιξει την τεχνικη σου με το σπαθι.
Πως θα γινει αυτο???Τι θα κανουμε???
Κανονισα με εναν φιλο μου που δουλευει στην τοπικη βαση των Μαρινς να παμε εκει σημερα και να αναμετρηθεις με καποιον απο τους νεοσυλλεκτους στρατιωτες.
Αληθεια?????Ωραιαα!!!!!!
Πρεπει να σε προειδοποιησω ομως οτι δεν θα ειναι ευκολα τα πραγματα.Αυτοι που θα αντιμετωπισεις ειναι 4-5 χρονια μεγαλυτεροι σου,με διαφορετικη σωματικη διαπλαση απο σενα και ειπα στον φιλο μου να τους πει να μην κανουν πισω και να βαλουν τα δυνατα τους...
Δεν με νοιαζει μπαμπα θα τους αντιμετωπισω!!!! Ετσι κι αλλιως με εχεις προπονησει τοσο καλα που δεν φοβαμαι τιποτα...
Ετσι μπραβο,αυτος ειναι ο γιος μου!!! Ελα φαε τωρα για να φυγουμε σε λιγο...
Τον ακουσα και συνεχισα το πρωινο μου βιαστηκα καθως ανυπομονουσα για την πρωτη μου,εστω και ανεπισημη, μαχη.

Αφου τελειωσα το πρωινο ετοιμαστηκα γρηγορα γρηγορα και ξεκινησα με τον πατερα μου για την βαση των Μαρινς. Δεν αργησαμε να φτασουμε και ημουν ηδη αρκετα ενθουσιασμενος πριν καν ξεκινησω. Ο πατερας μου χαιρετησε τον φυλακα στην πυλη και μπηκαμε μεσα πηγαινοντας στην αιθουσα οπου γινοταν η εκπαιδευση,κατι σαν κλειστο γυμναστηριο. Εκει υπηρχαν πολλοι νεοσυλλεκτοι οι οποιο ειχαν ξεκινησει την προπονηση τους. Μολις ειδε τον φιλο του ο πατερας μου πηγαμε προς τα εκει να τον χαιρετησουμε και να κανονισουμε τον αγωνα.Αφου μιλησαν για λιγο ο φιλος του φωναξε σε ενα απο τα παιδια που εκαναν προπονηση και ηρθε κοντα μας.
Yori τι θα ελεγες να ειχες μια μικρη μαχη???
Εεε δεν εχω προβλημα...Με ποιον?
Με τον Haru απο εδω...Ειναι ο γιος ενος φιλου μου και τον προπονει ο ιδιος.Θελει λοιπον να δει ποσο καλα τα παει.
Ενταξει τοτε γιατι οχι...
Πολυ ωραια,κανονιστηκε.Θα χρησιμοποιησετε αυτα εδω....
Ειπε και εδωσε στον καθενα μας απο ενα ξυλινο σπαθι που χρησιμοποιουσαν στην εξασκηση. Ετοιμαστηκαμε λοιπον και οι 2 για να ξεκινησουμε την μαχη,ωστοσο ολοι ειχαν σταματησει την προπονηση και περιμεναν να δουν την μαχη.
Haru να σε προειδοποιησω πως ο Yori μπορει να ειναι νεος ομως ειναι απο τους καλυτερους ξιφομαχους της ηλικιας του και φυσικα σε περναει κ 4 χρονια....
Ειμαι ετοιμος....

Ετοιμαστηκαμε λοιπον και οι δυο και πηραμε θεσεις μαχης.Αφου καναμε μια μικρη υποκλιση ο Yori ξεκινησε πρωτος την επιθεση,ομως εγω απαντησα στο χτυπημα του με μια γρηγορη αμυνα.Τοτε προσπαθησα να αντεπιτεθω ομως απεκρουσε με ευκολια.Τα χτυπηματα ηταν συνεχομενα και απο τις 2 πλευρες χωρις κανενας ομως να εχει παρει το προβαδισμα. Τα χτυπηματα ηταν μεν δυνατα ομως δεν ηταν ολα ευστοχα καθως αρκετα ''χτυπουσαν'' τον αερα και αλλα αποκρουονταν απο τον αντιπαλο.
Μετα απο 10 λεπτα συνεχομενης μαχης ειχαμε αρχισει και οι 2 να εξαντλουμαστε,οι αμυνες μας ειχαν αποδυναμωθει και βρισκαμε και οι 2 την ευκαιρια να χτυπαμε στο σωμα τον αντιπαλο. Κουραζομασταν και οι 2 ολο και περισσοτερο και φαινοταν πλεον πως σε λιγη ωρα η μαχη θα τελειωνε και ενας απο τους δυο δεν θα μπορουσε να συνεχισει αλλο.Ηλπιζα και ηθελα να μην ειμαι εγω αυτος που θα χασει,για το λογο αυτο πεισμωσα και επιτεθηκα θελοντας να τελειωσω την μαχη,ομως ο Yori καθως ηταν πιο εμπειρος και υπομονετικος και με περισσοτερο καθαρο μυαλο απεφυγε την επιθεση μου και με μια γρηγορη κινηση απο την αδυναμη πλευρα μου με χτυπησε στα πλευρα αναγκαζοντας με να πεσω στα γονατα. Για λιγα δευτερολεπτα μου κοπηκε η αναση και μαλλον το καταλαβαν ολοι καθως ο αρχηγος εδωσε τελος στην μαχη. Αφου εδωσε συγχαρητηρια στον Yori για την νικη του ηρθε μαζι με τον πατερα μου να μου μιλησουν.
Haru τα πηγες πολυ καλα για την πρωτη σου μαχη.Ησουν πολυ κοντα στο να κερδισεις ομως η απειρια σου και η ελλειψη καθαρου μυαλου σε οδηγησαν στην ηττα.Μην ξεχνας εισαι 16 χρονων εχεις πολλα χρονια μπροστα σου για να βελτιωθεις σε αυτους τους τομεις καθως και στην τεχνικη σου...
Εγω δεν απαντησα αλλα εμεινα να κοιταζω το πατωμα και εγνεψα το κεφαλι μου καταφατικα...

Μετα απο λιγη ωρα και αφου συνηλθα αποχωρησα απο το γυμναστηριο με τον πατερα μου για το σπιτι. Στην διαδρομη δεν αλλαξαμε πολλες κουβεντες, κι απο τι φανηκε περιμενε να φτασουμε στο σπιτι να χαλαρωσουμε και υστερα να μου μιλησει. Αφου λοιπον φτασαμε στο σπιτι και καθισαμε να φαμε κατι ο πατερας μου αρχισε να μου μιλαει για τον αγωνα και για τα λαθη μου. Εστιασε κυριως στο κομματι της συγκεντρωσης, η οποια μου ελειπε σε μεγαλο μερος της μαχης και προσπαθησε να μου δωσει ορισμενες συμβουλες.Μαλιστα μου ειπε πως την επομενη μερα θα με επερνε σε μια πηγη στην Grey Terminal οπου υπηρχε ενας καταραχτης , ο οποιος θα με βοηθουσε να βελτιωσω την συγκεντρωση μου.Εγω βεβαια δεν μπορουσα να καταλαβω πως θα με βοηθουσε αυτο ομως δεν μιλησα γιατι ημουν εξαντλημενος και πηγα αμεσως για υπνο να ξεκουραστω. Δεν αργησα να αποκοιμηθω και μετα απο 3 ωρες που ξυπνησα ενιωθα να με εχει εγκαταλειψει αρκετη απο την κουραση που ειχα.Στον υπνο μου εβλεπα συνεχως τα τελευταια δευτερολεπτα της μαχης. Μιας και δεν μπορουσα να το αποφυγω προσπαθησα να δω τα λαθη που εκανα και τι θα μπορουσα να κανω για να τα διορθωσω ή να μην τα επαναλαβω. προσεξα πως αν στην τελευταια μου επιθεση μπορουσα να αποκρουσω το χτυπημα με το αλλο μου χερι τοτε και θα ειχα αμυνθει αποτελεσματικα αλλα και θα ειχα την ευκαιρια να ξαναεπιτεθω περνοντας μαλιστα το πλεονεκτημα. Αυτο με εβαλε σε καποιες σκεψεις για να αρχισω να προπονουμαι στο να κραταω το σπαθι και με το αριστερο χερι. Θα ηταν κατι δυσκολο το ξερω ομως αν ηθελα να γινω ενας δυνατος ξιφομαχος και να σκοτωσω τους δολοφονους της μητερας μου επρεπε να κανω τα παντα για να δυναμωσω...

Aρχισα λοιπον να προπονουμαι ακομη πιο σκληρα.Αρχισα να γυμναζω περισσοτερο και το αδυναμο μου χερι ωστε να μπορω να το χρησιμοποιω σχεδον ισαξια με το καλο. Θα επαιρνε πολυ χρονο ωστε να το επιτυχω αυτο ομως ημουν πεισματαρης και ηξερα πως θα τα καταφερνα. Ο πατερας μου με βοηθουσε κι αυτος οσο μπορουσε. Με εβλεπε ποσο πολυ προσπαθουσα και ηθελε να με χαλαρωσει ομως εγω συνεχιζα να δουλευω σκληρα. Εκτος απο την μυικη προπονηση βεβαια στο αριστερο μου χερι επρεπε να μαθω να κραταω και να χρησιμοποιω το σπαθι. Αυτο ηταν το δυσκολοτερο κομματι της προπονησης ομως με πολυ δουλεια θα τα καταφερνα.
Ολον αυτον τον καιρο εκτος απο την σωματικη προπονηση και την εξασκηση στην τεχνικη του σπαθιου ο πατερας μου με πηγαινε σε εκεινον τον καταρακτη που ελεγε στην Grey Terminal. Στην αρχη δεν μπορουσα να καταλαβω πως το νερο που θα πεφτει πανω μου θα με βοηθησει στο να συγκεντρωνομαι την ωρα της μαχης,ομως σιγα-σιγα αρχισα να καταλαβαινω πως δεν ηταν το νερο που θα βοηθουσε. Επρεπε να καταλαβω πως ακομη και με πολυ θορυβο και σε πιεσμενες καταστασεις επρεπε να κραταω παντα το μυαλο μου καθαρο ωστε να περνω τις καταλληλες αποφασεις. Οσο περναγε ο καιρος αρχισα να συγκεντρωνομαι πιο ευκολα και μαλιστα εκτος απο την συγκεντρωση μου ειχα αρχισει να προπονω και τις αισθησεις μου,δηλαδη προσπαθουσα να ξεχωρισω τους ηχους γυρω μου περα απο αυτον του καταραχτη ή προσπαθουσα να προσεξω κινησεις στο δασος παρα το νερο που ετρεχε στο προσωπο μου...

Η προπονηση συνεχιζοταν και οσο μεγαλωνα και περναγε ο καιρος ειχα ολο και περισσοτερη ορεξη να προπονηθω και να δυναμωσω ωστε να παρω τελικα την εκδικηση μου. Εκτος απο την ορεξη μου ειχε βελτιωθει αισθητα και η αντοχη μου καθως κουραζομουν πιο δυσκολα πλεον στην προπονηση. Ολα οσα ειχα κανει μεχρι τωρα ειχαν πιασει τοπο και εμπαινα στο τελικο σταδιο της προπονησης μου. Αυτο που εμενε πλεον να βελτιωσω και να δορθωσω ειναι η τεχνικη μου και η συγκεντρωση μου.Ηξερα ομως οτι και τα 2 εκτος απο την προπονηση θα βελτιωθουν πολυ περισσοτερο μεσα απο μαχες και την εμπειρια που θα αποκτω απο αυτες.
Ειχε περασει ενας χρονος απο τοτε που ειχα πολεμησει στο dojo των Μαρινς και ειχα γινει πλεον 17. Ο πατερας μου μου ειπε πως στα 20 θα με αφηνε να ακολουθησω το ονειρο μου οποιο κι αν ηταν αυτο, αλλα μεχρι τοτε θα με προπονουσε και θα με βοηθουσε σε οτι χρειαζομουν. Εμεναν λοιπον 3 χρονια ακομη μεχρι να μπορω να φτγω και να κανω αυτο που θελω εγω και ειχα σκοπο ολον αυτον τον καιρο να βελτιωθω οσο περισσοτερο γινεται και να κερδισω οσα πιο πολλα μπορω απο θεμα εμπειριας διπλα στον πατερα μου ωστε να ειμαι αρκετα ετοιμος για να αντιμετωπισω τις δυσκολιες μονος μου....

Όνομα: Haru Genzou
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 24.000 + 2.000 (παρελθόν)
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Με λιγα λογια, μου αρεσε η ιστορια (ιδιαιτερα το σημειο που εχασες ηταν αρκετα ρεαλιστικο!). Περιμενω την επομενη καθως και αλλη μια μαχη με τον μικρο Μαριν.