[Αρχή-Παρελθόν]"Who am I?"[Τέλος-Παρελθόν]

Nadia: Επιτέλους τελείωσε Sock.
Εγώ: Ναι Nadia. Αποτρέψαμε τους κλέφτες από να ληστέψουν το ορυχείο. Πιστεύω πως τώρα θα είναι ασφαλής.
Nadia: Για την ώρα. Πότε δεν ξέρουμε τη θα μας τύχει στο μέλλον.
Εγώ: Ναι ποτέ δεν ξέρεις…
Nadia: Μην αγχώνεσαι. Ότι και να είναι μαζί θα το σταματήσουμε.
Εγώ: Πολύ αισιόδοξη είσαι.
Nadia: Χεχε. Και που είναι το κακό σε αυτό? Τέλος πάντων, τι λες πάμε στη Mambi να φάμε τίποτα? Χεχε.
Εγώ: Δεν τρώω ψάρι το ξέρεις αυτό. Πες ότι πάμε όμως, τι να φάω σε ψαροταβέρνα?
Nadia: Αφού ξέρεις πως μ’ αρέσει να σε πειράζω τι αρπάζεσαι? Δεν θα πάμε να φάμε, θα πάμε να πιούμε τίποτα. Εσύ κερνάς.
Εγώ: Ωραία πάμε… Ε περίμενε ποιος είπε ότι κερνάω εγώ?
Nadia: Άσε τα λόγια και φύγαμε.
Καθώς γυρίζαμε από το 2 ο επίπεδο άρχισα να αναπολώ το παρελθόν μου. Πότε δεν ήξερα τι μου είχε συμβεί και πως ένας ψαράνθρωπος σαν εμένα κατέληξε σε αυτό το νησί. Είχα σκεφτεί πολλές φορές πως θα έπρεπε να ρωτήσω τη Mambi αλλά ποτέ δεν πίστευα πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Μέχρι τώρα.

Μόλις φτάσαμε στην ψαροταβέρνα ακούσαμε ένα ήχο μέσα απ τη κουζίνα.
Mambi: Έτοιμη η παραγγελία για το τραπέζι 3.
Αυτή ήταν η Mambi. Η ιδιοκτήτρια της ψαροταβέρνας.
Nadia: Έϊ Mambi βγες απ τη κουζίνα. Γυρίσαμε.
Mambi: Βρε, βρε ποιους έχουμε εδώ? Η Nadia και ο Sock. Πως και από δω?
Nadia: Ήρθαμε να ποιούμε τίποτα. Ο Sock κερνάει.
Εγώ: Πότε δεν συμφώνησα σε αυτό εγώ.
Mambi: Ωραία αφού κερνάει ο Sock τότε θα πιω και εγώ μαζί σας.
Εγώ: Ναι, μη χάσεις ευκαιρία να μεθύσεις.
Mambi: Σκάσε Sock. Μιας και το έφερε η κουβέντα πεινάς? Θες λίγο ψάρι?
Εγώ: Αυτό το αστείο έχει καταντήσει παλιό.
Nadia: Δε μας νοιάζει. Χεχε. Mambi μοίρασε ποτήρια.
Mambi: Ορίστε. Ένα για μένα και ένα για σένα.
Εγώ: Το δικό μου ποτήρι που είναι?
Mambi: Δεν έχει για σένα. Μόλις τώρα ξεκίνησε η βάρδια σου στη κουζίνα.
Τέλεια. Όποτε ήθελε εκείνη να πιει τότε άρχιζε η βάρδια μου στη ψαροταβέρνα. Και έτσι όπως έπινε η βάρδια μου μπορεί να τελείωνε τα μεσάνυχτα.
Εγώ: Δηλαδή και θα πληρώσω και δεν θα πιω?
Mambi: Το κατάλαβες. Έξυπνο μου ψαράκι εσύ!
Εγώ: Να λείπουν οι υπαινιγμοί.

Δεν διαμαρτυρήθηκα καθώς ξέρω την κατάληξη που θα έχει αν διαμαρτυρηθώ. Πήγα πίσω στη κουζίνα και άρχισα το μαγείρεμα. Δεν ξέρω γιατί άλλα το μαγείρεμα με ηρεμά. Με το μαγείρεμα όλες οι άγνοιες μου μετατρέπονται σε μία αίσθηση ευχαρίστησης και ικανοποίησης. Μετά από λίγη ώρα θυμήθηκα την ερώτηση που έπρεπε να κάνω στην Mambi.
Εγώ: Mambi?
Mambi: Λέγε Sock. Τι τρέχει?
Εγώ: Θέλω να μάθω για το παρελθόν μου.
Αμέσως σταμάτησαν τα γέλια και οι ομιλίες μεταξύ τους.
Nadia: Γιατί θες να μάθεις για το παρελθόν σου Sock? Το παρόν δε ζούμε τώρα? Τι σε νοιάζει το τι έγινε παλιά?
Εγώ: Τι εννοείς τι με νοιάζει το τι έγινε παλιά? Εσύ το βρίσκεις λογικό πως ένας ψαράνθρωπος βρίσκεται στο Bliss Kingdom? Πως έφτασα εδώ? Πότε έφτασα εδώ? Γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ γεγονότα που συνέβησαν από κάποια χρονική περίοδο και πριν?

Αυτά τα ερωτήματα με βασανίζουν εδώ και πολύ καιρό. Και τώρα πιστεύω πως ήρθε η ώρα να πάρω μερικές απαντήσεις. Γι’ αυτό Mambi θέλω να μου πεις ότι ξέρεις για μένα χωρίς να κρύψεις τίποτα. Όσο δύσκολο και να είναι για να το πεις.
Nadia: Mambi όχι μη πεις τίποτα.
Mambi: Δε μπορώ να το κάνω αυτό Nadia. Πιστεύω πως αρκετό καιρό το κρατήσαμε κρυφό από τον Sock. Πιστεύω πως τώρα είναι η σωστή στιγμή για να μάθει την αλήθεια.
Nadia: Έχεις δίκιο Mambi. Τώρα πιστεύω και εγώ πως είναι η καλύτερη στιγμή.
Mambi: Λοιπόν Sock. Είσαι έτοιμος να μάθεις για το παρελθόν σου?
Εγώ: Ναι.
Mambi: Ωραία λοιπόν. Άσε το μαγείρεμα και έλα κάτσε. Άνοιξε τα αυτιά σου και άκου προσεκτικά γιατί ότι πρόκειται να πω δεν θα το επαναλάβω καθώς δεν μου αρέσει να μιλάω για αυτό.

18 χρόνια πριν περίπου.

Καπετάνιος: Πέσαμε σε καταιγίδα άντρες μου. Σιγουρέψτε πως τα εμπορεύματα θα είναι ασφαλής.
1ο Μέλος του πληρώματος: Μάλιστα καπετάνιε.
Καπετ: Και γρήγορα άντρες μου. Δεν πρέπει να χάσουμε τίποτα τώρα που κοντεύουμε να φτάσουμε στο Bliss Kingdom.
2ο Μέλος: Καπετάνιε βλέπω το λιμάνι. Αλλά και ένα πλοίο. Δεν είμαι σίγουρος τι πλοίο είναι. Μοιάζει με ένα πλοίο Noble.
Καπετ: Προς ολοταχώς για το λιμάνι. Δεν θέλω να μείνω ούτε λεπτό παραπάνω στη θάλασσα με αυτή τη καταιγίδα και το περίεργο πλοίο. Όσο ποιο νωρίς πιάσουμε λιμάνι τόσο ποιο γρήγορα θα βρέξουμε το λαρύγγι μας.
Πλήρωμα: Μάλιστα καπετάνιε.
Ύστερα από μερικά το πλοίο έπιασε λιμάνι. Εκεί ήταν ο Merc, ο δήμαρχος.
Merc: Επιτέλους φτάσατε με τα εμπορεύματα. Τι σας πείρε τόση ώρα?
Καπετ: Πέσαμε σε καταιγίδα και έπρεπε να ασφαλίσουμε το εμπόρευμα. Πως και δεν είναι εδώ η Mambi? Συνήθως περιμένει μαζί σου για τα ψάρια της.

Merc: Δεν ξέρω. Εδώ θα έπρεπε να είναι. Τέλος πάντων τι λες να αρχίσεις να ξεφορτώνεις? Δεν έχω όλη τη μέρα μπροστά μου.
Καπετ: Έγινε δήμαρχε. Άντρες ξεφορτώστε τα όλα. Κρατήστε μόνο τα ψάρια της Mambi. Θα της τα πάμε οι ίδιοι αυτοπροσώπως. Μπορεί να είμαστε τυχεροί και να μας κεράσει για το κόπο μας.
Πλήρωμα: Μάλιστα καπετάνιε.
Εκείνη τη στιγμή εγώ βρισκόμουν στη ψαροταβέρνα μου. Είχα ξεχάσει πως σήμερα ήταν έκτακτη παράδοση. Όταν ήρθαν μέσα με τα ψάρια μου τότε θυμήθηκα για την παράδοση. Μαζί τους ήταν και ο δήμαρχος Merc.
Merc: Mambi φέραμε τα ψάρια σου που ξέχασες να πάρεις.
Καπετ: Τι εννοείς «φέραμε»? Εγώ και οι άντρες μου το φέραμε. Εσύ απλά μας ακολούθησες από τη στιγμή που άκουσες κέρασμα.
Merc: Άκου να σου πω εδώ παιδί μου…
Mambi: Έλα μην αρχίσετε πάλι. Θα σας κεράσω όλους. Παλιομπεκρήδες.
Ύστερα από αρκετή ώρα και πολλά ποτά ήρθε η ώρα να κλείσω τη ψαροταβέρνα. Έπρεπε επίσης να βάλω τα ψάρια στη κατάψυξη για την επόμενη μέρα. Καθώς έβαζα ένα ένα τα ψάρια παρατήρησα στο βάθος ένα ψάρι που έτρεμε.
Mambi: Τι στην ευχή? , είπα. Πως γίνεται να είναι ακόμα το ψάρι ζωντανό. Τόση ώρα έξω απ το νερό θα έπρεπε να είχε πεθάνει.

Δεν πειράζει είπα και το έβαλα στη κατάψυξη. Την επόμενη μέρα γύρισα να για να ανοίξω. Με το που πάτησα το πόδι μου στη ψαροταβέρνα άκουσα μια κραυγή. Ακουγόταν σα μια κραυγή απελπισίας και πόνου. Δεν άντεχε η καρδιά μου να την ακούω. Γι αυτό έψαξα να δω από πού έρχεται. Ύστερα από μερικά λεπτά ήρθε και ο Merc. Με το που μπαίνει στη ταβέρνα λέει.
Merc: Τι είναι αυτό που ακούγεται Mambi? Τι γίνεται εδώ?
Mambi: Σαν κραυγή μου ακούγεται. Προσπαθώ να βρω από πού ακούγεται βοήθησε με.
Merc: Και γιατί να σε βοηθήσω?
Mambi: Γιατί όσο πιο γρήγορα το βρούμε τόσο πιο γρήγορα θα πιεις εσύ το πρωινό σου ποτό.

Merc: … Τι είπες δεν άκουσα, γιατί έψαχνα να βρω από πού ακούγεται αυτός ο ήχος.
Ύστερα από λίγη ώρα καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως ο ήχος ερχόταν από την κατάψυξη. Μόλις την άνοιξα ένα κύμα κραυγής γεμάτο συναισθήματα μας περικύκλωσε. Αμέσως και οι δυο νιώσαμε τον πόνο και την δυστυχία του πλάσματος που έκλαιγε. Πλησιάσαμε δειλά δειλά και κοιτάξαμε μέσα στα κουτιά. Το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν απίστευτο. Είδαμε ένα ψάρι να τρέμει και να κλαίει. Αμέσως κοιταχτήκαμε με απορία. Τι ήταν αυτό το πλάσμα? Τότε ο Merc ψιθύρισε κάτι.
Merc: Ψαράνθρωπος…

Mambi: Τι είπες Merc?
Merc: Ψαράνθρωπος Mambi, ψαράνθρωπος. Αυτό το πλάσμα είναι ένας ψαράνθρωπος.
Mambi: Αδύνατον. Είχα ακούσει ιστορίες για αυτά τα πλάσματα πως μένουν στο βυθό της θάλασσας και ότι ποτέ δεν βγαίνουν έξω από το νερό.
Merc: Μέχρι τώρα…
Mambi: Τι θα το κάνουμε?
Merc: Τι εννοείς τι θα το κάνουμε? Θα το ξεφορτωθούμε.
Mambi: Τι είναι αυτά που λες? Κοίτα το. Πιθανόν πρόκειται για ένα μωρό ψαράνθρωπο. Κοίτα πόσο τραυματισμένο είναι, μελανιασμένο και παγωμένο. Άκου πως κλαίει. Τι θα πέρασε σκέψου.
Merc: Γι αυτό το λόγο θα πρέπει να το απαλλάξουμε από τη μαύρη του τη μοίρα.
Mambi: Μα δεν μπορώ να το σκοτώσω.

Merc: Ούτε εγώ. Γι αυτό θα το ρίξουμε πίσω στη θάλασσα. Όλο και κάποιο θαλάσσιο τέρας θα το φάει.
Mambi: Είσαι πολύ άκαρδος Merc. Το να θες να δολοφονήσεις αυτό το άμοιρο είναι απλά σκληρό. Δεν θέλω να λάβω μέρος σε αυτό.
Merc: Δεν καταλαβαίνεις. Αν δε το ξεφορτωθούμε τότε φαντάζεσαι τι θα πουν οι κάτοικοι του νησιού? Ειδικά εκείνη στο 2ο επίπεδο? Το κάνω για το καλό όλον μας.
Δεν του απάντησα. Βγήκα έξω να πάρω λίγο αέρα καθώς ήμουν έτοιμη να δακρύσω. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως βάζει τα πιστεύω τον άλλων μπροστά από μια ψυχή. Μπορεί να μην ήταν άνθρωπος αλλά αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να παίρνει τέτοιες αποφάσεις.
Ύστερα από λίγο ο δήμαρχος βγήκε από τη ψαροταβέρνα με το μωρό ψαράνθρωπο στα χέρια του. Το μικρό πλάσμα συνέχιζε να κλαίει και να ουρλιάζει. Δεν άντεχα να το ακούω. Όμως τότε ήταν που σκέφτηκα λογικά.

Έπρεπε να το σώσω. Δεν του άξιζε να πεθάνει. Γι αυτό ακολούθησα το δήμαρχο. Δεν έπρεπε να με καταλάβει γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Ύστερα από λίγο περπάτημα ο Merc έφτασε στην άκρη ενός γκρεμού. Και τότε είπε.
Merc: Αντίο πλάσμα…
Μόλις το φώναξε έριξε το μικρό ψαράνθρωπο από το γκρεμό. Πάγωσα εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως όντος το έκανε. Τότε σκύβει το κεφάλι του και κάνει μεταβολή για να γυρίσει. Εκείνη τη στιγμή συνήλθα και κρύφτηκα πίσω από κάτι βράδια με την ελπίδα να μη με δει. Μόλις απομακρύνθηκε λίγο έτρεξα προς το γκρεμό και πήδηξα χωρίς δεύτερη σκέψη. Μόλις αντίκρισα τη θέα κάτω σκέφτηκα από μέσα μου πως τα έχω χάσει. Εγώ να ρισκάρω τη ζωή μου για ένα μωρό ψαράνθρωπο?

Άξιζε όμως. Γιατί αυτό το μωρό ψαράνθρωπος ήσουν εσύ Sock . Από τι στιγμή που βούτηξα κάτω και μετά δεν θυμάμε τίποτα όμως. Το αμέσως επόμενο πράμα που θυμάμαι να ξυπνάω στο νοσοκομείο με ράμματα στο κεφάλι. Δεν ήξερα τη συνέβη. Μετά όμως με πληροφόρησε ο γιατρός πως με βρήκαν αναίσθητη και με τραύμα στο κεφάλι. Γι αυτό και τα ράμματα. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε και μείνω περισσότερο στο νοσοκομείο και μέχρι το βράδυ είχα βγει. Έσπευσα στη ταβέρνα μου να δω πως ήταν καθώς την είχα αφήσει ανοικτή όλο τη μέρα. Μόλις πέρασα την πόρτα της ταβέρνας μου είδα το δήμαρχο μέσα. Και είχε ένα θυμωμένο ύφος.

Merc: Ώστε με ακολούθησες Mambi, έτσι δεν είναι?
Mambi: Τι είναι αυτά που λες?...
Merc: Μη μου κάνεις την ανήξερη σε μένα. Με το που άκουσα πως σε βρήκαν στη παραλία με τραύματα στο κεφάλι αμέσως κατάλαβα το τι σκάρωνες.
Mambi: Δε καταλαβαίνω τι είναι αυτά που μου λες τόση ώρα? Που να σε ακολουθήσω? Τι να σκαρώσω?
Merc: Με ακολούθησες Mambi. Με ακολούθησες μέχρι το σημείο όπου έριξα αυτό το μικρό έκτρωμα.
Mambi: Πρώτον αυτό το μικρό δεν είναι έκτρωμα. Είναι ένα πλάσμα σαν εμένα και σένα. Και αυτό έχει ζωή όπως εσύ. Και δεύτερον δε σε ακολούθησα. Χτύπησα ενώ ψάρευα. Ένα ψάρι τράβηξε δυνατά το καλάμι και έπεσα σε κάτι βράχια. Αυτό είναι όλο.
Merc: Μακάρι να μπορούσα να σε πιστέψω Mambi. Μακάρι… Αυτό με το έκτρωμα θα πρέπει να μείνει μεταξύ μας. Κανείς δεν πρέπει να το μάθει.
Mambi: Αν το ξαναπείς έκτρωμα τότε θα…

Merc: Εντάξει, εντάξει. Δε θα το ξαναπώ έκτρωμα. Πιστεύω όμως πως μέχρι τώρα θα έχεις χάσει κάθε ελπίδα μέσα σου για το αν είναι ζωντανό αυτό το πλάσμα. Αποκλείεται να είναι ζωντανό στη θάλασσα με όλα αυτά τα τέρατα και τις πληγές που είχε.
Εκείνη τη στιγμή ο Merc αποχώρισε. Όμως τα τελευταία λόγια που είπε με προβλημάτισαν σοβαρά. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα είχες πεθάνει. Αρνιόμουν να το πιστέψω. Γι αυτό έκλεισα το μαγαζί και έτρεξα προς το σημείο όπου με βρήκαν τραυματισμένη. Είχα μια θεωρία για το τι συνέβη. Πίστευα πως όταν έπεσα μέσα στο νερό θα χτύπησα το κεφάλι μου σε κανένα βράχο.Εκείνη τη στιγμή θα έχασα τις αισθήσεις μου. Τότε είναι που με θα με έσωσες βγάζοντας με στη στεριά Sock. Γύρισα στο σημείο εκείνο για να δω αν ήσουν εκεί. Αλλά μάταια.

Δεν ήσουν εκεί. Γι αυτό περίμενα. Μετά από λίγο όμως με πείρε ο ύπνος. Θα είχα κουραστεί πολύ εκείνη την ημέρα γι αυτό. Καθώς κοιμόμουνα όμως άκουσα μια φωνή που μου θύμιζε κάτι. Αυτή η φωνή ήσουν εσύ. Αμέσως ξύπνησα και άρχισα να κοιτώ παντού γύρω μου για να σε βρω. Τότε είναι που σε βλέπω να βγαίνεις από τη θάλασσα περπατώντας σιγά σιγά. Ήρθες και έπεσες δίπλα μου λιπόθυμος από τα τραύματά και τη κόπωσή σου. Οι πληγές σου ήταν ακόμα χειρότερες από πριν. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω μαζί σου. Να σε πάω στο νοσοκομείο η να σε φροντίσω η ίδια προσωπικός. Ποια θα ήταν η καλύτερη επιλογή.

Τελικά αποφάσισα να σε φροντίσω η ίδια. Δεν ήθελα να ρισκάρω και να σε πάω στο νοσοκομείο. Οι πιο πολύ άνθρωποι εδώ είναι στενόμυαλοι. Θα σε έβλεπαν και θα σε θεωρούσαν απειλή. Είδη ήξερα την άποψη του δημάρχου για σένα. Δεν ήταν δύσκολο όλοι οι άλλοι να είχαν την ίδια άποψη. Γι αυτό πήρα εκείνη την απόφαση. Σε πήγα σπίτι μου. Εκεί φρόντισα τις πληγές σου. Δεν περίμενα πως ένα τόσο μικρό πλάσμα να είχε τόσο βαθιές πληγές. Μόλις τελείωσα και με τους επιδέσμους σε ξάπλωσα στο κρεβάτι μου.Σε κοιτούσα σχεδόν όλο το βράδυ. Πόσο γλυκός ήσουν τότε όταν κοιμόσουν. Ύστερα από πολλά λεπτά φώναξες κάτι. Ένα όνομα.

Φώναξες Sock. Ξαφνιάστηκα. Sock? Ποιος είναι ο Sock, είπα? Ύστερα από λίγο ξαναείπες Sock. Τότε ήταν που πίστευα πως αυτό το όνομα κάτι σήμαινε για σένα. Γι αυτό αποφάσισα να σε βγάλω Sock. Επίσης όμως αναρωτήθηκα πόσο χρονών ήσουν. Καθόλι τη διάρκεια που σε περιποιόμουν πίστευα μεταξύ ενός και δύο χρονών. Αλλά μόλις μίλησες για πρώτη φορά τότε πίστεψα πως ήσουν δύο χρονών. Δεν κατάλαβα πότε άλλα κάποια στιγμή το βράδυ με πείρε ο ύπνος. Μόλις ξύπνησα δεν σε είδα στο κρεβάτι. Ταράχτηκα. Που να πήγες, σκέφτηκα.Κάποια στιγμή χτύπησε η πόρτα. Στην αρχή δεν την άκουσα καθώς ήμουν πολύ αναστατωμένη. Δεν ήσουν στο σπίτι Sock. Ο νους μου πήγε στο χειρότερο. Ύστερα από πολύ λίγο παρατήρησα πως κάποιος χτυπούσα τη πόρτα. Πήγα να ανοίξω την πόρτα. Ήταν ο Merc. Είχε ένα θυμωμένο βλέμμα. Μόλις τον αντίκρισα τότε σκέφτηκα πως θα σε είχε βρει κάποιος έξω και θα το ανέφερε στον Merc. Και εκείνος με την σειρά του θα έκανε αυτό που έκανε και πριν.

Μόλις με είδε είπε θυμωμένα.
Merc: Mambi, τι συνέβη?
Mambi: Τι εννοείς, είπα διστακτικά.
Merc: Που ήσουν? Γιατί δεν άνοιξες τη ταβέρνα ακόμα? Ξέρεις πως κάθε μέρα την ίδια ώρα θέλω να πίνω το «καφέ» μου.
Μόλις ολοκλήρωσε την πρότασή του ανακουφιστικά. Ευτυχώς που δεν υποψιάστηκε τίποτα.
Mambi: Δεν ένοιωθα και πολύ καλά σήμερα το πρωί και είπα να μην την ανοίξω από το πρωί.
Merc: Ανοησίες. Εγώ σε βλέπω μια χαρά. Άντε πάμε να ανοίξεις τη ταβέρνα τώρα.
Κοίτα ανυπομονησία ο μπεκρής… Δεν μπορούσα να πάω όμως καθώς ανησυχούσα για σένα Sock.
Mambi: Θα πάω σε λίγο. Τώρα δεν μπορώ. Έχω κάτι δουλειές τώρα…
Merc: Τι να κάνουμε. Άντε να περιμένω.

Μόλις ο Merc αποχώρισε έκλεισα την πόρτα και άρχισα να κάνω το σπίτι άνω κάτω. Δεν ήσουν πουθενά. Αμέσως βγήκα να ψάξω και γύρο από το σπίτι καθώς μπορεί να είχες βγει από κανένα παράθυρο. Δεν ήσουν όμως πουθενά. Άρχισα να αναστατώνομαι όλο και περισσότερο. Το μυαλό μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Άρχισα να τρέχω. Κατευθύνθηκα προς τη θάλασσα. Θεώρησα πως μπορεί να είχες πάει στη παραλία καθώς το φυσικό σου περιβάλλον είναι το νερό. Δεν ήσουν στη παραλία όμως. Τότε όμως μια ιδέα μου πέρασε από το μυαλό. Άρχισα να τρέχω ξανά. Αυτή τη φορά κατευθύνθηκα προς την άκρη του γκρεμού όπου είχα πέσει της προάλλες. Δεν ξέρω αλλά κάτι μου έλεγε πως θα ήσουν εκεί. Μόλις έφτασα όμως δεν ήσουν ούτε εκεί. Πήγα έκατσα στην άκρη του γκρεμού. Δάκρυα είχαν αρχίσει να κυλάνε. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήμουν σε απόγνωση. Κοίταξα τη θάλασσα και αναρωτήθηκα γιατί να νοιάζομαι για ένα τέτοιο πλάσμα? Είναι επειδή σε βλέπω σαν το παιδί που έχασα πριν πολλά χρόνια ? Ύστερα από λίγη ώρα άκουσα φωνές. Λογικά ψαράδες ήτανε. Τσακωνόντουσαν για το ποιος είχε πιάσει τα πιο πολλά ψάρια. Δεν ήθελα να με δουν γι αυτό έφυγα και γύρισα σπίτι μου.

Μόλις άνοιξα την πόρτα άκουσα θόρυβο από μέσα. Κάτι είχε σπάσει. Αμέσως τρόμαξα. Δεν ήξερα πως υπήρχαν κλέφτες στη περιοχή μας. Μπήκα δειλά-δειλά και πολύ σιγά για να μην γίνω αντιληπτή. Προχώρησα προς το υπνοδωμάτιο όπου εκεί πέρα κάτι ακούστηκε ο ήχος προηγουμένως. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά μέσα στο δωμάτιο αλλά το μόνο που διέκρινα ήταν μια σκιά. Πλησίασα περισσότερο χωρίς να το πολυσκεφτώ. Τότε ήταν που αναγνώρισα σε ποιον άνηκε η σκιά. Ήσουν εσύ Sock. Είχες γυρίσει πίσω τελικά αλλά όχι με άδεια χέρια. Απ’ ότι φαίνεται στα χέρια σου κρατούσες 2 ψάρια. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν είχες μόνο ξανανοίξεις τις πληγές σου αλλά βγήκες έξω με κίνδυνο τη ζωή σου για 2 ψάρια. Αμέσως σε σήκωσα και σε περιποιήθηκα ξανά. Είχε πέρασε λίγη ώρα από τότε που σε ξαναβρήκα. Ήσουν έτοιμος να σε πάρει ο ύπνος. Τότε όμως μου λες «Ε-ε-ευχαριστώ»…
Έμεινα άφωνη. Είχα συγκινηθεί τόσο πολύ που δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξει. Ύστερα από λίγη ώρα και όταν είχες πέσει επιτέλους για ύπνο κάθισα και σκέφτηκα. Τι να κάνω μαζί του. Να τον κρατήσω η όχι. Δεν μπορούσα να αποφασίσω. Όποια απόφαση και να έπαιρνα ένα ήταν το σίγουρο. Θα ήταν πολύ δύσκολη. Έπειτα από πολύωρη σκέψη και συλλογισμό είχα πάρει την απόφαση μου. Θα σε κρατούσα και θα σε μεγάλωνα κρυφά από τους άλλους…

Εγώ:…
Mambi: Έμεινες άφωνος ε? Το περίμενα. Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να αναφερθώ στο παρελθόν σου…
Εγώ: Όχι μην αγχώνεσαι το περίμενα ήταν η αλήθεια πως κάπως έτσι θα έφτασα στο νησί…
Στη πραγματικότητα δεν το περίμενα. Δεν είχε περάσει τίποτα από το μυαλό μου καθώς η φαντασία μου συνεχώς οργίαζε και παρέκλινα από τους δρόμους της λογικής.
Εγώ: Αυτό είναι όλο Mambi? Αυτά που μου έχεις πει έως τώρα δεν με καλύπτουν. Υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα που μου έχεις αφήσει.
Mambi: Μη βιάζεσαι. Δεν τελείωσα ακόμα. Ας συνεχίσω καλύτερα προτού αρχίσεις τις ερωτήσεις.

10 χρόνια πριν περίπου.

Mambi: Λοιπόν Sock εγώ πρέπει να πάω στη ταβέρνα. Σε αφήνω υπεύθυνο εδώ στο σπίτι. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις σωστά?
Εσύ: Ναι Mambi. Τα έχω ακούσει 500 φορές. Μη βγεις έξω, μην ανοίξεις σε κανέναν, μην το ένα, μην το άλλο τα έχω μάθει απέξω.

Mambi: Μη με κοροϊδεύεις Sock. Ξέρεις τις συνέπειες άλλωστε. Έστω και ένας να σε δει…
Εσύ: Το ξέρω Mambi . Αλλά δεν μπορώ να τα ακούω κάθε μέρα. Τόσο καιρό δεν έχω κάνει καμιά βλακεία και προσέχω. Δε με εμπιστεύεσαι?
Mambi: Η αλήθεια είναι πως όχι. Αλλά τέλος πάντων. Φεύγω, ελπίζω να είσαι φρόνιμος.
Καθώς πήγαινα προς την ταβέρνα κοιτούσα γύρω μου και έβλεπα πολλά παιδιά στην ηλικία σου να παίζουν στη παραλία. Είχε έρθει το καλοκαίρι και αφού δεν πήγαιναν σχολείο έπαιζαν ολημερίς στη παραλία. Σε είχα παρατηρήσει κάποιες φορές που κοιτούσες έξω απ το παράθυρο και έβλεπες τα παιδιά να παίζουν. Ζήλευες και ήταν λογικό αυτό καθώς ποτέ σου δεν έκανες ούτε ένα φίλο. Από νωρίς είχες γνωρίσει την απόλυτη μοναξιά αλλά δεν παραπονιόσουνα. Πάντα κοιτούσες την θετική πλευρά των πραγμάτων… Έπειτα από 1-2 λεπτά έφτασα στην ψαροταβέρνα μου. Ευτυχώς που δεν απέχει και πολύ μακριά απ το σπίτι μου… Εκείνη την ημέρα είχα πολύ κόσμο περιέργως. Δεν καταστάλαξα ούτε λεπτό. Είχε μεσημεριάσει… Ξαφνικά άκουσα παιδιά να φωνάζουν. Δεν ήξερα γιατί φώναζαν αλλά δεν σκόπευα να κάτσω να μάθω καθώς είχα και πελάτες να εξυπηρετήσω. Τότε μπαίνει ένα μικρό παιδί στη ταβέρνα λαχανιασμένο και άρχισε να φωνάζει. «Βοήθεια πνίγεται ένα μικρό κορίτσι». Με το που ακούσαμε ότι πνίγεται ένα μικρό κορίτσι βγήκαμε από τη ταβέρνα όλοι και σπεύσαμε προς τη παραλία. Μόλις φτάσαμε, κοίταξα προς τη θάλασσα και παρατήρησα το μικρό κορίτσι να κλαίει και να ωρύεται.

Την είχε παρασύρει τόσο το κύμα που ίσα ίσα την έβλεπα. Μερικοί από τους θεατές αποφάσισαν να βουτήξουν μέσα και να τη σώσουν. Μόλις προχώρησαν λίγα μέτρα μέσα στο νερό τότε ήταν που ακούστηκε μια κραυγή. Δεν ήξερα από πού προερχόταν όπως και οι υπόλοιποι. Μα τότε ήταν που μέσα από το νερό σηκώνεται ένα θαλάσσιο τέρας. Απίστευτο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Πρώτη φορά έβλεπα ένα θαλάσσιο τέρας. Ήταν τόσο αποκρουστικό που μόνο με το βλέμμα του μπορούσες να λιποθυμήσεις. Με το που το είδαν εκείνοι που πήδηξαν προηγουμένως στη θάλασσα βγήκαν αμέσως έξω καθώς έτρεμαν για τις ζωές τους. Οι περισσότεροι , μέσα σε αυτούς και εγώ, είχαμε παγώσει από το φόβο μας. Η θέα του θαλάσσιου εκείνου τέρατος μας πάγωσε από το φόβο. Αυτό που μας έκανε όμως να συνέλθουμε ήταν οι κραυγές εκείνου του μικρού κοριτσιού που πνιγότανε. Μέσα στο πανικό μας την είχαμε ξεχάσει εμείς που την κοιτούσαμε από την παραλία.

Ξαφνικά το τέρας αρχίζει και την πλησιάζει. Τότε ήταν που κάποιος από τους θεατές μουρμούρισε « Είναι τελειωμένη…». Κοίταξα γύρω μου. Παντού φοβισμένα πρόσωπα με δάκρυα στα μάτια τους. Τα παιδιά που είχαν μαζευτεί είχαν αρχίσει να κλαίνε αδιάκοπα. Το χειρότερο κλάμα όμως ερχότανε από τη μικρή που πνιγότανε. Το τέρας όλο και τη πλησίαζε. Ξαφνικά ακούστηκε ένας ήχος. Προερχόταν από τους βράχους λίγο πιο πάνω. Ξαφνικά γύρισα το κεφάλι μου προς τα δεξιά και βλέπω μια φιγούρα πάνω σε κάτι βράχια και να βουτάει στο νερό. Έμοιαζε με τη δικιά σου φιγούρα. Αλλά κανείς δεν ήταν τόσο τρελός για να το κάνει αυτό. Διαψεύστηκα όμως όταν είδα κάτι να κατευθύνετε με υπερβολική ταχύτητα προς το κορίτσι. «Δε μπορεί …» είπα.

Οι περισσότεροι από τους θεατές δεν έδωσαν σημασία. Ένας όμως, από αυτούς που το παρατήρησε φώναξε δυνατά « Τι είναι αυτό που κατευθύνεται στη μικρή? Και άλλο θαλάσσιο τέρας?» Όλοι κοίταξαν προς το πράγμα που κατευθυνόταν στο μικρό κορίτσι. Είχαν μείνει άφωνοι… Κάθε στιγμή όπου γυρνούσα και κοιτούσα γύρω μου έβλεπα όλο και περισσότερα άτομα να έχουν μαζευτεί στη παραλία. Σε μια στιγμή νιώθω ένα χέρι να με πιάνει στον ώμο. Τρόμαξα. Γύρισα απότομα και είδα τον Merc. Με κοίταξε και μου είπε. «Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα Mambi. 2 θαλάσσια τέρατα πλησιάζουν τη μικρή. Κανείς δεν είναι τόσο τρελός ώστε να επιχειρήσει να βουτήξει στο νερό αυτή τη στιγμή». Και όμως είχε δίκιο. Όσο και να μην ήθελα να το παραδεχτώ η μικρή ήταν χαμένη. Όμως μια ελπίδα, μια σκέψη υπήρχε στο μυαλό μου. Πίστευα πως αυτό που κατευθυνόταν με φόρα στη μικρή ήσουν εσύ Sock. Θα είδες τι έγινε και θα επιχείρησες να πας να τη σώσεις.

» [Αρχή-Παρελθόν] A feeling deep inside [Τέλος-Παρελθόν]
» [Αρχή-Παρελθόν]Το ταξιδι προς την λυτρωση του κοσμου - Η Αρχη[Τελος]
» [Αρχη-Παρελθον]Καθε τελος ενας νεος Marine.[Τελος]
» [Αρχή-Παρελθόν] Το ξεκίνημα [ΤΕΛΟΣ]
» [Τελος-παρελθον] Ενα παρελθον διχως μελλον η μηπως οχι?