[Τέλος] An unexpected meeting (Μέρος 1ο)

Κύριοι χαρακτήρες:

link προηγούμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t5959-topic (Shell Town- East Blue)

"Περίληψη Προηγούμενων":

Είχαμε δυο μέρες που φύγαμε απο την Shell Town και την East Blue, με προορισμό το νησί Pigtan της South Blue... Στο νησί αυτό κατοικούσε ένας πρώην σύμβουλος του Juon ο οποίος τώρα είχε γίνει δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης του Pigtan..To όνομα αυτού, Antony,,
-τι έχεις στο μυαλό σου Ezio? ρώτησε ο Sparda
-Σκέφτομαι το παρελθόν...Πρόσεχε πως με λες..Μην ξεχαστείς ξαι με πεις Ezio η E μπροστά σε κόσμο....
-Ξέρω, ξέρω..Joker είπαμε..
-Έτσι..
Μετά την σύντομη συζήτηση κλείστηκα πάλι στον εαυτό μου...Έκανα σκέψεις για το πως να δολοφωνίσω τον Antony...Σίγουρα μετά την καταστροφή του Ferum ο Antony θα ήταν σε επιφυλακή...Έβγαλα μια ακονόπετρα απ την τσέπη μου και άρχισα να ακονίζω τα μαχαίρια μου με δύναμη.Τα κομμάτια που έφευγαν απ τις τριβές, έμοιαζαν με χρυσόσκονη όταν αντανακλούσαν επάνω τους οι ακτίνες του ήλιου

Το ταξίδι είχε περισσότερες δυσκολίες απ ότι θα περίμενα...Ο καιρός τις επόμενες μέρες δεν ήταν σύμμαχος μας..Βρεθήκαμε αντιμέτοποι με καταιγίδες και ισχυρούς ανέμους οι οποίοι μας έβγαζαν απ την πορεία μας, έτσι έπρεπε να συμβουλευόμαστε τους χάρτες αρκετά συχνά. Με τις πρώτες πρωινές ώρες της δέκατης μέρας που πέρασε, αρχίσαμε να αντικρίζουμε τα πρώτα νησια της South Blue..Αυτήν την στιγμή περνούσαμε έξω απ το Puzzle island...O Leon το κοιτούσε με δέος καθώς το Puzzle, είναι σαν ένα παζλ εποχών, όπως υποδυλώνει και το όνομά του...
-Δεν έχεις έρθει ξανα στον Νότο ,Leon?
-Όχι, είναι η πρώτη φορά..Απάντησε χωρίς να πάρει τα μάτια του απ το νησί ..
-Έζησε την μισή του την ζωή σε μια φυλακή στην North Blue απ την οποία κατάγετε..Ήταν κυνηγός παλιά, και κάποια στιγμή συνέβει το κακό..Είχε βγεί για να σκοτώσει ένα ελάφι πάνω σε μια οροσειρά..όμως σκότωσε άνθρωπο...
-Δεν έφτεγα εγώ..Εκείνος μπήκε μπροστά απ το φαγητό μου και εμένα..απάντησε ψυχρά

Μετά το περιστατικό αυτό, δεν ακολούθησε κάτι το σημαντικό..Η Θάλασσες της South Blue, είναι οι πιο ήρεμες στον κόσμο, έτσι το ταξίδι μας κράτησε μόλις μια μέρα.. Το μεγαλοπρεπές λιμάνι του Pigtan Island απλωνόταν σε μια μεγάλη έκταση μπροστά μας... Μεγάλα εμπορικά πλοία δέσποζαν δεμένα στις αποβάθρες στις οποίες είχε στηθεί μια μεγάλη αγορά..
-Φαντάζεσαι να είχαμε αυτό το τρικάταρτο? μου είπε δείχνοντας ένα τρομερά όμορφο πλοίο
Σπόιλερ:
.Τα ξύλα του πλοίου ήταν βαμμένα σε πράσινο χρώμα ..ήταν ένα αρκετά μεγάλο πλοίο ..Θα μπορούσα να ταξιδέψω με αυτό στην γραμμή και χωρούσε άνετα 50 άτομα... Σίγουρα θα μπορούσα να πάρω και μερικούς ναύτες σε αυτό...όμως αυτό θα αποκάλυπτε την ταυτότητα μου στην κυβέρνηση και θα γινόμουν εύκολος στόχος....Εγκατέλειψα την ιδέα να το ''επιτάξουμε'' όταν αυτές οι σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου ..Δεν είχα ακόμα δύναμη

Την δύναμη που αναζητούσα πιθανόν να μου την έδινε ένα σκληροτράχηλο πλήρωμα..όμως τι θα τους έκανε να με ακολουθήσουν? Οτι κατέστρεψα το ferum? πολύ πιθανό, όμως πέρα απο αυτό, το μονο που μπορούσα να κάνω, ήταν να μάχομαι εξαιρετικά καλά, με τα μαχαίρια και το σπαθί μου..Είχα πέσει σε κατάθλιψη βλέποντάς τις αδυναμίες μου
Δέσαμε τις βάρκες μας σε μια αποβάθρα κοντά στο μεγάλο πλοίο..Ετοιμάσαμε τα πράγματα μας και αρχίσαμε να περπατάμε προς την πόλη...Αρχικά σχεδίαζα να φτιάχναμε ένα αρχηγείο , είτε νοικιάζοντας ένα δωμάτιο, είτε παίρνοντας με την βια κάποιο σπίτι..Πριν κάνουμε το οτιδήποτε, έπρεπε να μάθουμε τα κατατόπια της πόλης, που βρίσκεται η βάση, όπως και άλλα πράγματα.Σύντομα βρεθήκαμε ανάμεσα στο πλήθος που έκανε τα ψώνια του , στην αγορά του λιμανιού..
-Που πάμε τώρα? ρώτησε ο Leon.
-Αρχικά εσύ αγόρασε προμήθειες και μάθε το λιμάνι σαν την παλάμη σου...Γύρισα στον Sparda..Εσύ, βρες μου έναν χάρτη της πόλης και μάθε που βρίσκεται η βάση των Marines

-Eσύ τι θα κάνεις? ρώτησε ο Sparda.
Εγώ θα εξερευνήσω την πόλη, και θα κατασκοπεύσω το δημαρχείο του Antony..
-Που θα συναντηθούμε?
-Στην βάρκα και απο εκεί θα δούμε που θα μείνουμε και πως θα δράσουμε...
-Εντάξει, είπαν και οι δυο με μια φωνή.
Στερεώνοντας το σακίδιο μου στην πλάτη, άρχισα να απομακρύνομαι απο τους 2 τους..Κατεύθυνση είχα το άγνωστο προς το παρών..Θα ρωτούσα όμως μερικούς περαστικούς στον δρόμο για να μάθω..Δεν φορούσα την κουκούλα μου, καθώς ο κίνδυνος να με αναγνωρίσει κάποιος, ήταν μηδαμινός...ο Antony με είχε δει μια φορα στην ζωή του και αυτό ήταν στην δίκη μου, αντιθέτως, τον είχα δει παραπάνω απο μια, όταν μπαινόβγαινε στις φυλακές για να δώσει αναφορά της κατάστασης των φυλακισμένων στον Juon..Ήταν ένας άπληστος άντρας...Έβγαζε ελεύθερους όσους εγκληματίες δέχονταν να δουλεύουν γι αυτόν, και έβαζε να σκοτώσουν όποιον λοξοδρομούσε.

Οι δρόμοι του νησιού ήταν γεμάτοι απο γελαστούς ανθρώπους ..Κατα κάποιο τρόπο, ένιωσα να μου λείπει αυτό το συναίσθημα..Στην μνήμη μου ήρθαν τα παιδικά μου χρόνια στα βουνά του φερουμ...Αν και χωρίς μητέρα , ο παππούς μου και ο πατέρας μου, μεγάλωναν εμένα και τον μικρό αδερφό μου με αξιοζήλευτη καλοσύνη και ευπρέπεια..Έπειτα... Οι σκέψεις μου σταμάτησαν εκεί..Δεν ήθελα να συνεχίσω, καθώς είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα αφήσω τα συναισθήματά μου να μπουν εμπόδια στους στόχους μου, και το να γίνω συναισθηματικός , νοσταλγός του παρελθόντος και γλυκούλης, θα ήταν μεγάλο εμπόδιο.Έστριψα στο πρώτο στενό δεξιά. Για την ακρίβεια , δεν ήταν στενό, αλλα η αρχή μιας τεράστιας πλατείας. Τα κτήρια απέναντί μου έμοιαζαν σαν να ήταν άλλης εποχής ενώ τα πλευρικά, ήταν σύγχρονα. Κατα μήκος των πλευρικών μαγαζιών , υπήρχαν αρκετά μικρά και μεγάλα μαγαζιά. Στους δρόμους περπατούσαν χιλιάδες άνθρωποι , αλλα κάτι που μου έκανε εντύπωση , ήταν οτι υπήρχαν κι άλλοι μικροπωλητές με χαϊμαλιά και άλλα παρόμοια πράγματα.

Δεν έδωσα περισσότερη σημασία και άρχισα να περπατώ προς το κέντρο της μπας και καταφέρω να βρω κάποιο μαγαζί με σάκους.Ήθελα να πάρω έναν καθώς αυτός που είχα χωρούσε πολύ λίγα πράγματα, και αν δεν το φρόντιζα, θα σκιζόταν εύκολα..ήθελα κάτι πιο ανθεκτικό
Το κτήριο που βρισκόταν απέναντί μου πρέπει να ήταν κάποιου είδους ξενοδοχείο. Η αλήθεια ήταν πως χρειαζόμουν λίγη ξεκούραση αλλα η τσέπη μου δεν θα το άντεχε.. Άρχισα να προχωρώ προς τα μαγαζιά που βρίσκονταν στην δεξιά μεριά της πλατείας. Πέρασα 2 μαγαζιά που είχε μέσα ρούχα και παπούτσια για γυναίκες, ένα άλλο Ράφτη, και ένα μεγάλο εστιατόριο. Κανένα ίχνος απο κάποιο μαγαζί που ήθελα να επισκεφτώ...Στο τέλος του δρόμου υπήρχε ένα μικρό δρομάκι με πέτρινα πεζοδρόμια και δρόμο.Εκεί ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος.Άρχισα να περπατώ κατα μήκος του. Ξαφνικά το μάτι μου έπεσε σε ένα μαγαζί με κουρτίνες σε ανοιχτές αποχρώσεις του μωβ και του κόκκινου.Έξω απο αυτό υπήρχε μαζεμένος κόσμος(3 άτομα) και κουβέντιαζαν.

Στο πάνω μέρος του μαγαζιού υπήρχε μια επιγραφή που έλεγε the fortune teller..Γεμάτος περιέργεια, αποφάσισα να μπω. Ήθελα να δω τις σόι Fortune teller είναι τούτος
Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα, ο χώρος είχε μια έντονη μυρωδιά καμένων αποξηραμένων λουλουδιών...Τουλούπες καπνού ξεπηδούσαν απο διάφορα πολύχρωμα πιατάκια που ήταν διασκορπισμένα σον χώρο . Κάλυψα την μύτη μου για να μην μυρίζω και προσπάθησα να διακρίνω τι είχε μέσα αυτός ο χώρος. Απο τον πολύ καπνό , δεν μπορούσες να δεις καθαρά, όμως κατάφερα να δω μια πολύ όμορφη κοπέλα να μου χαμογελάει .Αυτή η κοπέλα καθόταν πίσω απο ένα γραφείο .Σηκώθηκε αμέσως και μου έδειξε μια καρέκλα μπροστά απο το γραφείο.Χωρίς να χρονοτριβήσω, προχώρησα ως την καρέκλα και κάθισα σε αυτή . Την κοιτούσα αμήχανα και δεν ήξερα τι να πω η πως να αρχίσω...Ευτυχώς όμως, άρχισε να μιλά εκείνη
- Πως μπορώ να σε εξυπηρετήσω?
-Ε.. ..έκανα αμήχανα, ενώ πονηρές σκέψεις περνούσαν απο τοο μυαλό μου
Σπόιλερ:
;όμως συγκρατήθηκα και απάντησα ..Θα ήθελα να μάθω το μέλλον ....

Τότε έκλεισε τα μάτια της..
-Δώσε μου το χέρι σου είπε και άνοιξε πάλι τα μάτια της
Της το έδωσα...
-Υπάρχει κάποιο όνειρο που έχεις, κάποιο στόχο ? Είπε ενω έβλεπε τις γραμμές της παλάμης μου ....
-Όχι..
-Μου λες ψέματα..
-Όχι, αφού...
-Θέλεις να αποκτήσεις δύναμη, πλούτο και φήμη..Θέλεις να γίνεις γνωστός παντού και το όνομά σου τα το φοβούνται ως οιωνό κακού ..
Έμεινα να την κοιτώ με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτό στόμα..ότι είχε πει ήταν αλήθεια,,ότι
-Αυτά όλα θα τα αποκτήσεις..Δεν υπάρχει αμφιβολία...Ω ναι, να είσαι σίγουρος γι αυτό..Το μοναδικό πράγμα που δεν θα καταφέρεις να κατακτήσεις είναι η ηρεμία ..Ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να κοιμηθείς ξένοιαστος..Αυτό θα είναι το κόστος της επιτυχίας σου..
Ακολούθησε σιγή
-Ξέρεις , βλέπω πως εχεις περάσει πολλά, και πως ο πόνος σου είναι μεγάλος, καθώς έχω φάει ένα φρούτο του διαβόλου..Αυτό με βοηθάει να διαβάζω τις σκέψεις των άλλων.Εκτός αυτού, μπορώ να διαβάσω και τις γραμμές στο χέρι σου.

Αφου μου ανέλυσε τι γινόταν και με τις γραμμές των χεριών μου, σηκώθηκα, πλήρωσα και έφυγα..Δεν άντεχα να ακούσω κάτι παραπάνω για το μέλλον μου η το τι αισθάνομαι...ήθελα να δημιουρήσω μονος μου το μέλλον, κάνοντάς το όνειρό μυο πραγματικότητα με κάθε κόστος .Αυτή τη φορα περπατούσα προς την μεριά απο την οποία είχα έρθει. Πέρασα το μικρό πέτρινο δρομάκι και κατευθύνθηκα προς τα μαγαζιά που βρισκόταν στην αριστερή μεριά του δρόμου. Εκεί βρήκα το μαγαζί που έψαχνα. Ήταν ένα μικρό μαγαζάκι που πουλούσε σακίδια , τσάντες και βαλίτσες. Μπήκα μέσα και αγόρασα ένα μικρό σακίδιο φτιαγμένο απο μαύρο δέρμα. Τα μπέλι που άξιζε δεν ήταν πολλά και το ίδιο πίστευα και για την ποιότητα του δέρματος , αλλα αυτή η τσάντα ήταν η καλύτερη που υπήρχε εκεί μέσα. Μόλις πλήρωσα , την έβαλα στον ώμο μαζί με την άλλη και βγήκα πάλι στο δρόμο...Έψαξα ένα στενό με το βλέμμα μου..Μόλις βρήκα ένα, πήγα και μετέφερα τα αντικείμενα του πανιού σακιδίου, στο καινούριου..Απο εκεί, έφυγα αναζητώντας το δημαρχείο.

Περπατώντας προς το άγνωστο, το αυτί μου έπιασε μια συζήτηση απο δυο μεσήλικες σε κάτι τραπέζια έξω απο ένα μπαρ
-Είναι αλήθεια σου λέω.. Έχει καταστραφεί ολόκληρη η πόλη! Είναι λες και την ρούφηξε η γη
-Δεν υπάρχει περίπτωση , Απάντησε ο άλλος
-Αλήθεια σου λέω! Δεν διάβασες την σημερινή εφημερίδα?? Είπε βγάζοντας την φυλλάδα.. Ένας άντρας με το όνομα Ε είναι υπεύθυνος..
Δεν έμεινα για να ακούσω άλλο..Πρώτον γιατί θα κοντοστεκόμουν και θα τους τραβούσα την προσοχή και δεύτερων γιατί είχα αργήσει για την συνάντηση... Μου άρεσε που μιλούσαν για το κατόρθωμα μου με φόβο στις φωνές τους...Μου έδινε μια τρομερή αίσθηση χαιρεκακίας αλλα και μια παράξενη γοητεία...ΤΟ να είσαι κακός έχει και τα καλά του, σκέφτηκα χαμογελώντας καθώς έβγαινα στε μια μικρή πλατεία...
Κοίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά....Μετά απο τις δυο αυτές κινήσεις, κατάλαβα πως ήταν πλέον η ώρα να ρωτήσω κάποιον για να με κατατοπίσει...Είχα χαθεί

Την ίδια ώρα, στην βάση των Marines της Loguetown/East Blue
Ένας Marine έτρεχε προς το γραφείο του Captain Smoker. Βγήκε στην αυλή καταϊδρωμένος και τρομοκρατημένος προερχόμενος απο το δωμάτιο με τα Den Den mushi..
Χτύπησε την πόρτα του και μόλις του επιτράπηκε άνοιξε.
Τι είναι? ρώτησε με την βαριά φωνή του ο Smoker
Φέρνω άσχημα νέα κύριε..Τα κεντρικά της South Blue μας ενημερώνουν πως το νησί Ferum έχει καταστραφεί
Τι εννοείς έχει καταστραφεί?
Έχουν ισοπεδωθεί όλα κύριε..Ο βασιλιάς δολοφονήθηκε η πόλη κατέρρευσε κάτω απ την γη , τα σπίτια διαλύθηκαν , τα καράβια κάηκαν, μαζί με το δικό μας το οποίο ανατινάχτηκε,50 άντρες μας που στάλθηκαν εκεί μαζί με τον Lieutenant Commander Andre βρέθηκαν νεκροί το δάσος κάηκε ολοσχερώς και όλοι οι κάτοικοι είναι νεκροί ...
-πως έγινε αυτό? έκανε ανήσυχος
Λίγο πριν την καταστροφή λάβαμε μια κλήση κύριε..Ένας άντρας με το κωδικό όνομα ''Ε'' αφού δολοφόνησε τον Βασιλιά τον οποία ανάγκασε να μας καλέσει είπε πως είναι δική του δουλειά, και δεν θα σταματήσει εκεί..
..Βάλτε μεγάλη επικήρυξη στον Ε..Θέλω το wanted poster του παντού..
Μα κύριε..Δεν είχαμε οπτική επαφή με αυτόν
Το ύφος του Smoker σκλήρυνε...Στείλε αναφορά στο Marineford τότε...Το θέμα είναι σοβαρό

Εντόπισες έναν άντρα με καπέλο να προχωρά προς το μέρος σου και αποφάσισες να μη χάσεις την ευκαιρία.
"Φίλε, προς τα πού είναι το λιμάνι;"
Ο άντρας σε κοίταξε για λίγο απορρημένος και στη συνέχεια σου απάντησε: "Πάρ'το όλο ευθεία και μετά αριστερά. Θα σε βγάλει ακριβώς." αποκρίθηκε και έφυγε.
Η συμπεριφορά του αγνώστου σε προβλημάτισε λίγο, αλλά προσπερνώντας την, ακολούθησες τις οδηγίες του. Φτάνοντας εκεί που σου υπέδειξε, αντί για το λιμάνι, βρέθηκες σε μια αδιέξοδο και γυρνώντας πίσω για να ελέγξεις αν έκανες λάθος, αντίκρισες 6 ένοπλους άντρες.
"Μην κουνιέσαι γατάκι." είπε ο ένας απ'αυτούς, καθώς σε στόχευε στο κεφάλι με ένα πιστόλι και αμέσως μετά σου πέταξαν ένα δίχτυ. Χωρίς να χάσεις χρόνο ενεργοποίησες τους μηχανισμούς των καρπών σου και δυο μαχαίρια ξεπρόβαλαν, αλλά οι άντρες έπιασαν τα χέρια σου και τα τράβηξαν ακινητοποιώντας σε. Ετοιμάστηκες να ξεφύγεις απ'τις λαβές τους, όταν κάποιο πέρασε το χέρι του γύρω απ'το λαιμό σου και πίεσε στη μύτη σου ένα ύφασμα με μια περίεργη ισχυρή μυρωδιά. Λίγες στιγμές μετά, τα μάτια σου έκλεισαν και όταν τα άνοιξες, βρισκόσουν δεμένος τέλεια σε μια καρέκλα με όλον τον εξοπλισμό σου αφαιρεμένο.

Άκουγα φωνές..Δεν μπορούσα να καταλαβω απο που προέρχονταν..Βρισκόμουν σε μια κατάσταση μέθης..Παρ ολα αυτά μπορούσα να καταλάβω πως ήμουν δεμένος σε μια καρέκλα καθώς πονούσε το σώμα μου...Δεν άνοιγα εντελώς τα μάτια μου, παρα μονο ελάχιστα ωστε να επιθεωρήσω την κατάσταση.Βρισκόμουν δεμένος σε μια καρέκλα ενός γραφείου..Τα πόδια μου ήταν δεμένα μεταξύ τους, τα χέρια μου στο κάθισμα της καρέκλας..Ήταν αρκετά σφιχτά... Ξάφνου, απ το μυαλό μου πέρασε ο άντρας που είχα συναντήσει λίγο πιο πριν, εκείνος με το καπέλο..Ποσο ηλίθιος ήμουν?.Αυτός ήταν ο Antony..Έπρεπε να τον αναγνωρίσω..Ήταν σαφώς πιο γηρασμένος..Παρ όλα αυτα , αντι να τον βρω εγω πρώτος, με βρήκε εκείνος..Άνοιξα εντελώς τα μάτια μου ..Απέναντι μου βρισκόταν ο Antony ο οποίος καθόταν στην καρεκλά του, μαζι με μερικούς οπλισμένους φρουρούς του...Φορούσαν ασημένιες πανοπλίες, και ασημένια κράνη τα οποία αντανακλούσαν το φως του ήλιου που έπεφτε στο δωμάτιο, απο το παράθυρο. Ο οπλισμός τους αποτελούταν απο ξίφη και πέλεκυς των δυο χεριων..
-Ώστε συναντιόμαστε ξανα, Ezio Auditore... Είπε ο Antony..
-Ετσι φαίνεται , Antony...Ο τροπος φιλοξενίας που μου προσφέρεις δεν θα αλλάξει ποτέ απ ότι φαίνεται...
-Αυτό εξαρτάται απο εσένα ... Ξέρεις, πριν λιγες μέρες έμαθα πως το νησί μας καταστράφηκε απο εκρήξεις και φωτιά...O Juon δολοφονήθηκε , οπως επίσης και οτι ολο αυτο το σκηνικό, το έκανε κάποιος με το όνομα "E"

Τον κοιτούσα με εμφανή απορία..
-Και εγώ τι σχέση έχω?
Περπάτησε προς το μέρος μου...Μαζί του κινήθηκαν και 4 φρουροί, οι οποίοι 2 στάθηκαν απο πίσω μου και οι δυο απο μπροστά μου, απειλώντας με , με τους πέλεκυς τους...
-Εσύ, κατέστρεψες το νησί, είπε δείχνοντας με με τον αντίχειρα
-Πλάκα μου κάνεις...
-όχι νεαρέ..όλα τα στοιχεία οδηγούν σε εσένα..Το E, βγαίνει απ το Ezio...Πρέπει να είσαι χαζός για να μην το καταλάβεις..Και εκτός αυτου, είσαι ο μόνος που έχει λόγο να καταστρέψει το Ferum .Σε διώξαμε όταν ήσουν μικρός... είπε προσπαθώντας να με τσιγκλήσει
-Και αυτός είναι λόγος να καταστρέψω ένα νησί? Ξέρεις πόσο καλή ζωή έζησα απο τότε που έφυγα?
Έμεινε σιωπηλός...
-ΑΠο τότε που με διώξατε, εκπαιδευόμουν σε πολεμικές τέχνες με μαχαίρια και σπαθί, όπως επίσης και στις τεχνικές των δολοφόνων ...Έζησα σαν μισθοφόρος, τυχοδιώκτης και κυνηγός επικηρυγμένων κάτι που μου απέφερε πάρα πολλά λεφτά...Τώρα συνεργάζομαι με δυο άντρες απ την Shell Town και θέλουμε να παμε στην Μεγάλη γραμμή..

Άρχισε να χειροκροτεί επιδεικτικά...
-πολύ καλή και πειστική ιστορία.....Έμεινε σκεπτικός....Εφόσον έκανες αυτά που λες, θα πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις μερικές δολοφονίες για μένα, αλλιώς θα σε καταδώσω στους Marines...
Ξεφύσησα ανακουφισμένος(ελαφρά)..
Μπορώ να κάνω οτιδήποτε μου ζητήσεις...Επίσης, μπορείς να βάλεις και μια μεγάλη δύναμη αντρών να φυλάνε το λιμάνι για να βεβαιωθείς πως δεν θα φύγω..
Γέλασε ειρωνικά...
-Το οτι δεν θα φύγεις, είναι σίγουρο..Ξέρεις, δεν θα σε απειλούσα αν δεν ήμουν σε θέση να το κάνω..Σήκωσε το χέρι του...Δυο φρουροί άνοιξαν μια πόρτα στα αριστερά, φανερώνοντας μερικούς άντρες, που είχαν δεμένους και έφερναν στο δωμάτιο δυο άλλους...Τους έβαλε να κάτσουν σε δυο καρέκλες..Έβγαλαν τις κουκούλες του αφήνοντας τα πρόσωπα να φανούν..Ήταν ο Leon και ο Sparda,
Ευτυχώς για μένα, είχαμε σχεδιάσει κατα την διάρκεια του ταξιδιού, πως σε περίπτωση αιχμαλωσίας θα λέγαμε όλοι τα ιδια..Πως είμαστε κυνηγού επικηρυγμένων..Αυτό είναι ένα απ τα καλά του να είσαι εγκληματίας, αλλα άγνωστος προς την κυβέρνηση ως προς την εμφάνιση

link επόμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6002-topic#196789 (Pigtan Island - South Blue)

Επισκέπτης

Όνομα: Ezzio Auditore
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli:27 .000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Καλη ιστορια κατα την γνωμη μου, δεν ειχε κατι το ιδιαιτερο μιας που απο οτι καταλαβα ειναι προετοιμασια για την επομενη! Παντως ηταν αρκετα προσεγμενη και μπορω να πω, πως για ιστορια διχως δραση, μου αρεσε αρκετα. (Τα λεφτα που εχασες ηταν για διαφορα μικρο λαθη) Τελος Bounty δεν πηρες αλλο, μιας που αναφερθηκες και παλι στο ιδιο γεγονος, οποτε kill em all!!! afro

» [Τέλος] An unexpected meeting (Μέρος 2ο)
» [Τέλος] An unexpected meeting (Μέρος 3ο)
» High-rank meeting!!! [Τέλος]
» [Τέλος]The Unexpected Island[Αλλαγή Παράταξης]
» [Τέλος]Unexpected Enemies?! Break Through Their Defenses!