[Τέλος] An unexpected meeting (Μέρος 2ο)

Κύριοι χαρακτήρες:

link προηγούμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t5968p15-topic#196787 (Pigtan Island -South Blue)

"Περίληψη Προηγούμενων":

- Όπως βλέπεις και τα φιλαράκια σου απο εδώ είναι αιχμάλωτα..Αν προσπαθήσεις να το σκάσεις, θα πεθάνουν...Ευτυχώς για εσένα, μου αράδιασαν τις ίδιες μπουρδες...
Η αλήθεια ήταν πως δεν με ενδιέφερε και τόσο για το αν δουλέψω για τον Antony..Θα ξεμούδιαζα και λίγο.
-Πες μου, τι θέλεις να κάνω..
-Θα δολοφονήσεις τον αντιδήμαρχο..ΤΟ όνομά του είναι Ιl Modulatore ...Συνεργάζεται συχνά με την τοπική βάση των μαριν και μου προκαλεί προβλήματα...
-Πολύ καλά.απάντησα διακόπτοντας τον...Θέλω τρία πράγματα...
-Μίλα
-Μια εικόνα του, που μένει και τον εξοπλισμό μου..
-Τα πρώτα δυο ναι..Τον εξοπλισμό σου θα τον έχεις αφού ολοκληρώσεις την αποστολή..
-Εντάξει απάντησα.. Στο πρόσωπό του, σχηματίστηκε ένα βλέμμα απορίας...Σήκωσα τα χέρια μου δείχνοντας τις αλυσίδες..
-Με αυτά θα πάω?
Μίλησε σε δυο φρουρούς του, οι οποίοι ήρθαν και με έλυσαν...Μαζί τους , έφεραν μια εικόνα του Modulatore και έναν χάρτη, με τσεκαρισμένο ένα σημείο
Μην σηκωθείς, με διέταξε, καθώς είδε πως πιανόμουν απ την καρέκλα για να σηκωθώ

-Θέλω να μην πάρει κανένας χαμπάρι τίποτα...
-Ακούγετε λογικό...Χωρίς αίμα λοιπών...
-Ναι...
=...Έχεις διορία ως που να ξημερώσει...Αν δεν τα καταφέρεις, αυτοί θα θανατωθούν..Τώρα σήκω...
Σηκώθηκα απ την θέση μου...
-Οδηγήστε τον στην έξοδο, διέταξε 6 φρουρούς...
Τόσο πολύ με φοβάται? σκέφτηκα...Που να ήξερε πως είμαι και πραγματικός μακελάρης και μπορώ να τους νικήσω εάν θέλω..Ακόμα και με τα μαχαίρια που έχω στις μπότες μου....Παρέμεινα σιωπηλός κατά την διάρκεια της διαδρομής...Με συνόδεψαν έως το προαύλιο, στο οποίο έμειναν για να φρουρούν...Υπήρχαν συνολικά 5 φύλακες στο προαύλιο...Σίγουρα είχε πολύ ασφάλεια εδώ, σκέφτηκα...Η για την ακρίβεια, νομίζει πως έχει πολύ ασφάλεια...
Έβγαλα τον χάρτη απ την τσέπη μου...Δεν μπορούσα να το δω καλά, έτσι πήγα και άρχισα να το μελετώ κάτω απ το φως ενός φανού του δρόμου..Το σπίτι ήταν σχετικά κοντά, το μόνο που έμενα να δω είναι πόση ασφάλεια διαθέτει, ωστε να ξέρω ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις μου

Περπατούσα σε ένα σκοτεινό και ανηφορικό δρομάκι ..Είχα να δω άνθρωπο από την αρχή ετούτου του δρόμου ..Μου φάνηκε περίεργο...Σκεφτόμουν πως θα το έσκαγα από κάποια πιθανή προδοσία του Antony..Σίγουρα μόλις έκανα τον φόνο θα έβρισκε κάτι για να μας πρόδιδε...Η ακόμα χειρότερα,. δεν θα χρειαζόταν κανέναν λόγο..Απλά θα μας παρέδιδε στους Marines, οι οποίοι θα μας πήγαιναν μακρυά απ το νησί , είτε μας έβρισκαν ενόχους, είτε αθώους...Θα μας έστελναν στην Tequila Wolf, μια τεράστια γέφυρα η οποία χτιζόταν από κατάδικους,. εγκληματίες, δολοφόνους άλλα και απλούς πολίτες οι οποίοι τυχαία την βίδωσε σε κάποιο World Noble η υψηλόβαθμο Marine και τους έστειλε εκεί για την υπόλοιπη ζωή τους.Ήταν ένα άθλιος τρόπος της Κυβέρνησης για τιμωρία ..Αυτή η γέφυρα δεν θα χτιζόταν ποτέ...Ήδη χτίζεται εδώ και χρόνια , και νησί δεν έχει βρει ακόμα..
Έφτασα έξω από μια μεγάλη έπαυλη...Ήταν το σπίτι του Modulatore... Απ το νου μου, φευγαλέα πέρασε η ιδέα να συμμαχήσω μαζί του, λέγοντας του ότι ήθελε να τον σκοτώσει ο Antony...Δεν θα κέρδιζα κάτι τι ιδιαίτερο όμως...Εκτός αυτού υπήρχε και η πιθανότητα να με ξεγελάσει προδίδοντας με στον Antony μόλις πάμε να τον βρούμε, κάτι που μόνο κακό θα έκανε

Ξάφνου, άκουσα κάποια βήματα από πίσω μου..Γύρισα το κεφάλι μου..Δεν υπήρχε τίποτα, όμως το προαίσθημα μου, με προειδοποιούσε για το αντίθετο...Άρχισα να περπατώ και πάλι φεύγοντας απ την έπαυλη...Επιτάχυνα το βήμα μου μόλις αντίκρισα ένα στενάκι...Χωρίς να χάσω χρόνο, έστριψα ..Αντίκρισα έναν κάδο..Με γρήγορες κινήσεις χρησιμοποίησα τον κάδο ως σκαλοπάτι για να ανέβω σε ένα περβάζι, όπου θα ήμουν κρυμμένος..Περίμενα μερικά λεπτά...Ένα κεφάλι ξεπρόβαλε επιφυλακτικά απ την γωνία...Μόλις βεβαιώθηκε πως δεν είμαι εκεί, βγήκε απ την κρυψώνα του και άρχισε να περπάτα μες το στενό....Το ακολουθούσε ένας άντρας ο οποίος κρατούσε μια μακρυά πολεμική σφύρα των δυο χεριών
Σπόιλερ:
..(ο πρώτος ήταν οπλισμένος με ξίφος και ασπίδα)
Μόλις ο δεύτερος περνούσε κάτω απ το περβάζι μου, έπεσα επάνω του,. ρίχνοντας τον κάτω...Ο άλλος γύρισε και τράβηξε το ξίφος του..Ήταν αργά..Με μια σίγουρη κίνηση, σήκωσα την σφύρα του άλλου άντρα, και περιστροφικά ,. του επέφερα ένα θανάσιμο χτύπημα στο κρανίο..

Ο ήχος του κόκαλου που έσπαγε, τάραξε την ηρεμία της νύχτας..Αίμα απ το κεφάλι του άντρα πετάχτηκε στους τοίχους και στο έδαφος...Γύρισα την σφύρα και την ακούμπησα στον λαιμό του άλλου άντρα...
-Ποιος είσαι και για ποιον δουλεύεις, ρώτησα απειλητικά...
Με δυσκολία απάντησε
-Δεν πρόκειται να σου πω ...
Έσφιξα γερά την σφύρα...Με φόρα, τον πάτησα στο στέρνο κόβοντας του την ανάσα..Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι δεν μπορούσε να φωνάξει, τοn χτύπησα με την σφύρα, σπάζοντας του αρκετά πλευρά...Αφού τον επανέφερα χτυπώντας τον ξανά με το πόδι μου στο στέρνο, κάθισα οκλαδόν δίπλα του...Δεν μπορούσε να φωνάξει καθώς είχε μόλις προέρθει από έλλειψη οξυγόνου και τα πνευμόνια του,. έκαιγαν προσωρινά,,,,Έφερα την σφύρα πάνω. απ το κεφάλι του...
Η θα μου απαντήσεις, η θα αφήσω. την σφύρα να πέσει στο κεφάλι σου....Το δεύτερο ισχύει και σε περίπτωση που προσπαθήσεις να φωνάξεις όταν επανέλθει η ανάσα σου...

Έλα λεπτό πέρασε με σιωπή...
-Ο.....ο Antony...έκανε με δυσκολία..Ήθελε να βεβαιωθεί πως έκανες την δουλειά σωστά...
-Πολύ ωραία... Μήπως σας έβαλε να με σκοτώσετε μολις τελειώσω?
-Ο..οχι..
-Χμμμ...Ο εξοπλισμός μου που βρίσκεται?
-Στον κάδο,. εξω απ το δημαρχείο..
-Ενδιαφέρουσες πληροφορίες..
Σηκώθηκα όρθιος..Έσφιξα την σφύρα με τα δυο χέρια..
-Μην..μην με σκοτώσεις! Έχω γυναίκα και π...
Ήταν αργα, η σφύρα μου προσγειώθηκε στο κεφάλι του....
-Πολύ συγκινητικό.... Είπα μονολογώντας...Γυναικά και παιδιά, η παιδί..
Τράβηξα το ξίφος του άλλου άντρα και έσκισα τις πανοπλίες τους...Στα σώματα τους χαραξα το γράμμα Ε ...Μετά κάρφωσα το ξιφος στο έδαφος και έφυγα απ την σκηνή του εγκλήματος
Αφού πήγα και πήρα τον εξοπλισμό μου απ τον κάδο και φόρεσα ολα τα μαχαίρια μου, το ξίφος μου και τους μηχανισμούς με τα μαχαιριά στους καρπούς...Γύρισα στην έπαυλη.

Αφού εξέτασα το προαύλιο, είδα πως υπήρχαν μόνο πέντε φρουροί μέσα..Έκανα τον κύκλο της περίφραξης και πήγα στην πίσω μεριά....Έβγαλα ένα μαχαίρι απ την ζώνη μου και άρχισα να χαράζω στον τοίχο εσοχές για να βαζω τα πόδια μου ώστε να μπορώ να σκαρφαλώσω...Αυτο μου πηρε περίπου είκοσι λεπτά, καθώς φρόντιζα να σταματώ όταν άκουγα βήματα...Άρχισα να ανεβαίνω ..Σταμάτησα στην κορυφή ώστε να δω την αυλή...Ήταν άδεια...Με ένα σάλτο, πήδηξα μέσα...Αφου έκανα δυο εσοχές ώστε να έχω έξοδο διαφυγής, άρχισα να περπατώ σκυφτός προς το σπίτι...Το φως της λάμπας ενως φρουρού ξεπρόβαλε απ την γωνια του σπιτιού...Άρχισα να τρεχω γρήγορα..Κρύφτηκα την τελευταία στιγμή πίσω απο ένα δέντρο...Ο φρουρός περνούσε αργά απο το σημείο..Πέντε λεπτα αργότερα, το πεδίο ήταν καθαρό...Κατευθύνθηκα προς την πίσω πόρτα ..Απ την ζώνη μου έβγαλα ένα μικρο μεταλλικό στύλο που είχα μαζί μου για να ξεκλειδώνω πόρτες, και ένα μαχαίρι ωστε να βοηθάει τον στύλο

Γυρνούσα σιγά σιγά τον στύλο με το μαχαίρι, ως που τελικά άνοιξε.Σηκώθηκα όρθιος βάζοντας τα σύνεργα μου στην ζώνη..
Προχώρησα προς τα μέσα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.Κρύφτηκα πίσω απο ένα τραπεζάκι..Δεν ακουγόταν κανένας ήχος...Ήταν ένα πλούσιο και αρχοντικό σπίτι..Είχε δυο πατώματα..Στον κάτω όροφο, είχε την κουζίνα, την αποθήκη, και ένα μεγάλο πολυτελές σαλόνι...Στα αριστερά τις εξόδου, είδα μερικές σκάλες που οδηγούσαν στο επάνω πάτωμα...Πατώντας στις μύτες των ποδιών μου άρχισα να ανεβαίνω ..ΤΟ πάνω πατωμα δεν φωτιζόταν απο το φως των δρόμων που έμπαινε στο κάτω πάτωμα απ τα παράθυρα..
Επάνω υπήρχαν 4 πόρτες...Άνοιξα προσεκτικά την πρώτη..ήταν ένα παιδικό δωμάτιο...Υπήρχε ένα κρεβατάκι στο οποίο κοιμόταν ένα μικρό παιδί ..'Έκλεισα την πόρτα και άνοιξα την άλλη που βρισκόταν πίσω μου .Ήταν η τουαλέτα...Με πλουσιοπάροχη διακόσμηση όπως κάθε άλλο δωμάτιο σε αυτό το σπίτι ..Επόμενη στάση μου ήταν το σωστό δωμάτιο.Σε αυτό κοιμόταν ενα αντρόγυνο μεσηλίκων..Μπήκα μέσα

Είχε πολύ ησυχία... Στάθηκα λίγο κοιτώντας τους ως που να αποφασίσω τον τρόπο που θα τους σκοτώσω....Πλησίασα την μεριά της γυναίκας..ΑΠο το κομοδίνο της, πήρα μερικά χρυσαφικά και τα έβαλα σε μια τσέπη μου...Μετά άρπαξα ένα κηροπήγιο και της το κοπάνησα στο κεφάλι.Αίμα άρχισε να τρέχει απο το σημείο που την χτύπησα, παρ όλα αυτά δεν ήταν νεκρή, είχε χάσει απλά τις αισθήσεις της.Ο άντρας της δεν ξύπνησε... Πήγα απ την μεριά του..Έσφιξα σε μπουνιά το χέρι μου και τον χτύπησα στον τραπεζοειδή
trapezius:
αφήνοντας τον αναίσθητο...Πίεσα με το ένα μου χέρι το στόμα του και με το άλλο του έκλεισα την μύτη...Δεν αποτέλεσε πρόβλημα ο θάνατός του..Μετά απο τρία λεπτά, δεν υπήρχε σφυγμός στις αρτηρίες του.....Η δουλειά είχε ολοκληρωθεί..
Βιαστικός επέστρεψα στην πίσω πόρτα...Την άνοιξα ελαφρά..Στο μυαλό μου υπήρχε μόνο ένα πράγμα αυτήν την στιγμή...Πως θα μπορούσα να ξεφύγω απ την ανερχόμενη προδοσία του Antony...ΑΠ την μια έπρεπε να σώσω τους φίλους μου, και απ την άλλη ήθελα να τον δολοφονήσω...ήμουν σε απόγνωση

Ο φρουρός είχε φύγει...Τρέχοντας διέσχισα την αυλή , και βγήκα απο τον πέτρινο φράχτη πατώντας στις εσοχές.Aρχισα να κατευθύνομαι προς τα πίσω...Στο στενό στο οποίο είχα σκοτώσει τους δυο άντρες σταμάτησα..Κάτι είχε αποσπάσει την προσοχή μου ..Ένας άντρας με άσπρα μαλλιά στεκόταν εκεί εξετάζοντας τα πτώματα ...Περπάτησα ως την αρχή του δρόμου...
Γύρισε το κεφάλι του
-ΤΙ κάνεις εσύ εκεί? ρώτησα...
-Βρήκα αυτά τα πτώματα μόλις τώρα, απάντησε...Θα καλέσω τους μαρινς...
-Μάλιστα....Τότε λοιπόν πρέπει να σε σταματήσω νεαρέ....Καθώς εγώ σκότωσα αυτούς τους άντρες, είπα...ήξερα πως δεν έπρεπε να τον αφήσω να φωνάξει τους μαρινς καθώς έτσι θα ειδοποιούσαν και τον antony...Αυτό θα σήμαινε σίγουρη καταδίκη για εμένα...
-τότε δεν πρέπει να σε αφήσω να φύγεις ως που να έρθουν
Ενεργοποίησα τους μηχανισμούς των χεριών μου και βγήκαν τα μαχαίρια απο εκεί.Εκείνος τράβηξε το μακρύ ξίφος των δυο χεριών και ετοιμαστήκαμε για μάχη

Σήκωσε το σπαθί του ψηλά και άρχησε να τρέχει προς το μέρος μου με φόρα . Πήγε να με χτυπίσει με δύναμη, όμως στάυρωσα τα χέρια μου (με τα μαχαίρια μαζί) και απέκρουσα το ξίφος..Τα βλέμματα μας διασταυρήθηκαν ..
-Πως σε λέλε μικρέ?
-Τι σε ενδιαφέρει?
-Να μην έχω την τιμή να γνωρίζω αυτόν που θα σκοτώσω? τον ρώτησα με ένα χαιρέκακο χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό μου.
Πίεσε το ξίφος του στα μαχαίρια μου, όμως είχα περισσότερη δύναμη απ αυτόν έτσι ούτε καν οπισθοχώρησα.
-Riku..
Τον κλώτσησα με το δεξί μου πόδι στο αριστερό του γόνατο , και τον έκανα να λυγίσει.Ένα δυνατό κρακ ακούστηκα απ την άρθρωσή του....Με το δεξί μου πόδι που ήταν ακόμα στον αέρα, χτύπησα το ξίφος του και το πέταξα λίγα μέτρα πιο μακρυά..Μετά προσγείωσα το πόδι μου στο κεφάλι του, ρίχνοντας τον κάτω ....
Απενεργοποίησα τους μηχανισμούς τον μαχαιριών και τράβηξα το ξίφος μου με το δεξί μου χέρι...Ο μεταλικός του ήχος καθώς έβγαινε απ την θήκη του, τάραζε την σιωπή της νύχτας

Έβγαλα το σπαθί εντελώς..Ο νεαρός Riku στεκόταν στα γόνατα...Το έσφηξα με δύναμη,,,
-Καμιά τελευταία ευχή μικρέ?
Τα μάτια του καρφώθηκαν στα δικά μου..Μπορούσα να διακρύνω τα νεύρα του στα μάτια του...
Εμφανίζοντας ένα μαχαίρι απ την μπότα του, σηκώθηκε γρήγορα επάνω για να με χτυπίσει...Κάνοντας ένα βήμα προς τα πίσω, απέφυγα την επίθεσή του με ευελιξία...Ο μικρός εκματαλεύτικε αυτή μου την κίνηση και πήγε προς το ξίφος του, το οποίο έπιασε...
Σηκώθηκε με δυσκολία απ το έδαφος, παρ όλα αυτά δεν τον εμπόδισα να το κάνει.ήθελα να παίξω λίγο ακόμα με τον νεαρό ξιφομάχο..
-Βλέπω βαστάς ακόμα...
-Θα,,,Θα δεις τι θα πάθεις...Κανένας δεν με έχει αναγκάσει να φτάσω σε αυτό το σημείο.....Είναι ντροπή για εμένα....
-Τί θες να πεις?
Τώρα!! φώναξε...Ποδοβολητά ακούστηκαν απο το πίσω μέρος του στενού..
Γυρνώντας ασυναίσθητα με το που άκουσα την φωνή του και τους ήχους που υποδήλωναν τρέξιμο, αντίκρυσα τέσσερις άντρες να ορμούν προς το μέρος μου με τα ξίφη τους τραβηγμένα..Η ώρα της διασκέδασης είχε αρχίσει

Βάζωντας το ξίφος μου στην θήκη του, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά ...Μπορούσες όμως να διακρύνεις το χαμόγελό μου κάτω απ την κουκούλα μου
Σπόιλερ:
-Τι στην ευχή κάνεις? ρώτησε ο Riku...
-Παραδίνομαι...Είσαστε περισσότεροι...Δεν έχω καμιά ελπίδα....
-Μην μας κοροηδεύεις....
-Όχι αντιθέτως...Θα μπορούσα όμως να εξαγοράσω την σιωπή σας?
Έμεινε ένα λεπτό σκεπτικός...
-Για τι ποσό μιλάμε?
Χαμήλωσα το χέρι μου στο ύψως της ζώνης πιάνοντας το πουγκί με τα λεφτά μου...Το χτύπισα δυο τρείς φορές, επιδυκνείοντας το βάρος του..Το ξέδεσα απ την ζώνη, τραβώντας και ένα μαχαίρι . κρυφά, μαζί του καθώς το σήκωνα..
-Πως σου φαίνετε?
Ήρθε πιο κοντά μου, εξετάζοντας το με το βλέμμα του....Δεν πρόσεχε οτι είχα φέρει κα το άλλο χέρι μου στην ζώνη μου..
-Μου φαίνονται λίγα για ότι έχεις κάνει εδώ, δήλωσε με σίγουρο τόνο στην φωνή του...
-Χμ....Μου φαίνετε οτι παζαρεύεις δύσκολα....Δεν φτάνει που σου δίνω αυτά..Ζήτάς και άλλα!..Τέλος πάντων...Δες αν σου φτάνουν αυτά..Έχω και χαρτονομίσματα μέσα...
Με μια κίνηση του χεριού του, διέταξε έναν απο τους άντρες του να με πλησιάσει

Έφερα το χέρι μου μπροστά και του το πρόσφερα. Ο άντρας με το ξιφος βγήκε μπροστά και ερχόταν προς το μέρος μου για να παραλάβει τα χρήματα.Μόλις το χέρι του άγγιξε τον στόχο του, με το αριστερό μου χέρι, κάρφωσα το δικό του..
Οι κραυγές πόνου του άντρα, άρχισαν να αντηχούν σε όλο το στενό
Με το δεξί χέρι, άφησα το πουγκί να πέσει, και αμέσως μόλις έφυγε απ το χέρι μου, ζύγισα το μαχαίρι, και το πέταξα σε αλλο άντρα, πετυχαίνοντας τον στο στέρνο..
Ύστερα, χτύπησα τους καρπούς μου στο σώμα μου ωστε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός με τα μαχαίρια που έχω στους καρπούς μου
Τα μαχαίρια βγήκαν.. Οι λεπίδες τους ήταν απο το μέρος της παλάμης, ανάμεσα απο τον παράμεσο και τον μέσο..Με τα δυο αυτά δάχτυλα "αγκάλιασα " τις λεπίδες .Απέφυγα την επίθεση με ξίφος ενώς απο τους άντρες του ρικου, με μια κίνηση που ήταν σαν χορευτική.Αυτό , με έφερε ανάμεσα στους δυο άντρες που απέμεναν, πέρα του riku...Σηκώθηκα αστραπιαία και απλωσα τα χέρια μου αριστερά και δεξιά με φόρα.΄Πέτυχα ένα θανατιθόρο χτύπιμα και στους δυο άντρες...Τον ένα τον πέτυχα στο σβέρκο και τον άλλο στον λαιμό

Τα άψυχα σώμματα των αντρών έπεσαν δεξιά και αριστερά ,όταν τράβηξα τα μαχαίρια μου...Γύρισα το κεφάλι μου προς τον riku...Ήταν σχεδόν τρομαγμένος..Κρατούσε το σπαθί υοθ, και εκείνο πήγαινε πέρα δώθε απο την τρομάρα του...Δεν περίμενα κάτι παραπάνω απο αυτόν..ήταν ένα μικρό παιδί.Προφανώς δεν ήξερε τι πάει να πει να χάνεις και κυρίως να βρίσκεσαι σε κατάσταση που ο άλλος μπορεί να σε σκοτώσει ανα πάρα στιγμή...Την στιγμή που νιώθεις αδύναμος..όμως αυτή είναι η ζωή, σκεφτόμουν ενώ κατευθυνόμουν προς αυτόν..Έπαιξε και έχασε...Δευτερη ευκαιρία θα μπορούσε να είχε αν συναντούσε κάποιον άλλο, και όχι εμένα...Η ζωή ου είχε διδάξει αρκετά πράγματα..Μερικά απο αυτά είναι να μην συγχωρώ και να μην δείχνω έλεος...Απενεργοποίησα το σύστημα των μαχαιριών του καρπού και τράβηξα για ακόμα μια φορά το ξίφος μου...
-Απ ότι κατάλαβες μικρέ, εδώ θα αφήσεις την τελευταία σου πνωή,είπα δένοντας το πουγκί με τα λεφτά μου στην ζώνη μου, αφού το πήρα απο κάτω...
-Δεν ...Δεν σε φοβάμαι! Απάντησε...Όμως όλες οι ενδείξεις, οδηγούσαν στο αντίθετο συμπέρασμα..
Ένα ακόμα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου ...Γοητευμένος απ τον τρόμο που ένιωθα στα μάτια του εχθρού, όρμησα προς τα πάνω του

link επόμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6036-topic#198069 (pigtan island- south blue)

Επισκέπτης

Όνομα:Ezzio Auditore
Haki Points:-
Player of the Month Points:7
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points:3.000.000
Παρατηρήσεις:Bad bad Ezzio!! Πανε οι φρουροι, κριμα και ηταν καλα παιδια,το μονο που δεν μου αρεσε ηταν η βιασυννη να καθαρισεις τον στοχο σου...Τι σοι δολοφονος εισαι?? tongue

Περιμενω τριτο μερος και τον φονο του Antony!!!

» [Τέλος] An unexpected meeting (Μέρος 1ο)
» [Τέλος] An unexpected meeting (Μέρος 3ο)
» High-rank meeting!!! [Τέλος]
» [Τέλος]Unexpected Enemies?! Break Through Their Defenses!
» Taste from hell and an unexpected friendship....[ΤΕΛΟΣ]