[Τέλος] Επίδειξη δύναμης!

"Link προηγούμενης ιστορίας":

"Περίληψη Προηγούμενων":

[Αρχή]

Πλέαμε για 4 μέρες απ'την ημέρα απόδρασής μου απ'την φυλακή του Puzzle Island. Ο Squalo μου είχε εξηγήσει τι είχε γίνει αναλυτικά. Μετά την αιχμαλώτιση μου απ'την Minatsuki, πήρε το πλοίο όπως του είχα πει και ακολουθούσε σε ασφαλή απόσταση των πλοίο των Marines. Ταυτόχρονα είχε διαβάσει όλα τα σχετικά βιβλία της South Blue για να διαπιστώσει που με πήγαιναν και όταν συνειδητοποίησε ότι ο προορισμός ήταν το νησί Puzzle, ξεκοκάλισε το βιβλίο για να μάθει όσα περισσότερα μπορούσε για το νησί. Όταν έφτασαν οι Marines, εκείνος άφησε το πλοίο σε μια άλλη παραλία και συνάντησε τους Επαναστάτες του νησιού, οι οποίοι είχαν σταλεί εδώ και 2,5 μήνες εκεί για να καταλάβουν τη βάση. Στη βάση έδωσε λεπτομέρειες για τη σύλληψή μου και θεωρήθηκε κατάλληλη στιγμή για να επιτεθούν. Επιπλέον, δόθηκαν στον Squalo διαταγές από ένα άγνωστο σε μένα άτομο, εν ονόματι Verde, που κατείχε τον τίτλο του Captain ανάμεσα στους Επαναστάτες. Η επόμενη αποστολή μου ήταν στο Barrie Island της West Blue, αλλά ευτυχώς δε θα χρειαζόταν να περιμένω κάποιο τυχαίο γεγονός για να αλλάξω θάλασσα. Θα πήγαινα στην σπηλιά κάτω απ'το Reverse Mountain που ήταν υπό την επίβλεψη των Επαναστατών και οδηγούσε εκεί. Στο Barrie έπρεπε να σώσω έναν Επαναστάτη που από λάθος του είχε αιχμαλωτιστεί απ'τους Κυνηγούς Επικηρυγμένων. Άλλη μια επίσκεψη στο νησί και μερικές ακόμα μάχες δε μου φαίνονταν κακή ιδέα. Την παρούσα στιγμή, το Reverse Mountain απλωνόταν μπροστά μας και σε περίπου 10 λεπτά θα βρισκόμασταν μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς.

-Τώρα θα δούμε τον παραπληγικό ράπερ?
-Ω ναι... Το καλό είναι ότι το Barrie βρίσκεται κοντά στην έξοδο, άρα δε θα χρειαστούμε ούτε μια μέρα για να φτάσουμε. Λογικά κατά τις 11 θα είμαστε εκεί.
-Σκοτάδι είναι βολική ώρα για αυτήν την αποστολή.
-Ναι. Θα την λατρέψεις πιστεύω.
Ύστερα από λίγο ρίξαμε άγκυρα μπροστά στην σπηλιά κι αφού η φρουρά που ήταν εκεί μας εντόπισε, χάθηκε για να φωνάξει τον επικεφαλής.
-Yo yo! Sup Kaname???
-Yo! It's all K nigga!
-Πού θέλετε να πάτε? Άμα δε ξέρετε το κουδούνι μην χτυπάτε!
-

Σπόιλερ:

-West Blue, στο Barrie. Έχουμε αποστολή.
-ΟΚ! Φύγαμε!
Έτσι, αφήσαμε το καράβι για τους αρμόδιους και ακολουθήσαμε τον Azor μέχρι την άλλη άκρη του μεγάλου διαδρόμου, που θα οδηγούσε στη διπλανή θάλασσα. Το περπάτημα διήρκεσε πάνω από μια ώρα και τα πόδια μας πονούσαν, σε συνδυασμό με τα εξουθενωτικά σχόλια και συζητήσεις που έπιανε ο επικεφαλής της σπηλιάς, έκαναν την διαδρομή αφόρητη, αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να ανεχτούμε. Εν τέλει, φτάσαμε στην απέναντι έξοδο και αφού χαιρετήσαμε τον Azor, πηδήξαμε στο καράβι μας που ακόμα δεν μπορούσα να καταλάβω πως το μετέφεραν πριν φτάσουμε εμείς. Ανοίξαμε αμέσως τα πανιά κι εγώ κίνησα προς το πηδάλιο, ενώ ο Squalo ξάπλωσε στην πλώρη πεθαμένος απ'το περπάτημα και τον Azor. Έκανα μερικούς υπολογισμούς και αφού σιγούρεψα την πορεία μας, πήγα να του κάνω παρέα.
-Δε θέλω να ξαναπεράσω από εκεί...
-Σου εγγυώμαι ότι δε θα το κάνεις.
-Ξέρει κάτι που πρέπει να ξέρω?
-Ποιος ξέρει... Θα μάθεις μετά την αποστολή!

Ταξιδέψαμε για μερικές ώρες ακόμα και λίγο πριν τα μεσάνυχτα φτάσαμε στον προορισμό μας. Το νησί Barrie δεν είχε αλλάξει καθόλου απ'την τελευταία μου επίσκεψη. Η μόνη διαφορά ήταν ότι ο δρόμος που είχε διεξαχθεί η μάχη με τους πειρατές είχε επισκευαστεί επιτυχώς. Πριν δέσουμε το καράβι σε μια αποβάθρα, το είχαμε "μεταμφιέσει" προσθέτοντας όπως πάντα παραπετάσματα και κρύβοντας τα κανόνια για να μην τραβήξουμε πολλές υποψίες.
-Πού θα πάμε? Εσύ νομίζω έχεις ξανάρθει εδώ.
-Ναι, πάμε προς τα πάνω σε μια ταβέρνα να φάμε για αρχή και ίσως βρούμε και κάποια πληροφορία για πιθανές βάσεις.
-Εδώ είναι ανεπίσημη οργάνωση.
-Ναι, αλλά χρειάζονται μερικές βάσεις. Επίσημη ή όχι, κάπως πρέπει να οργανώνονται.
Περπατήσαμε κατά πλάτος του λιμανιού, φορώντας πάντα τις κουκούλες μας και μπήκαμε στην πρώτη ταβέρνα που βρήκαμε. Ο σερβιτόρος ήρθε να μας πάρει παραγγελία σχεδόν αμέσως και πριν προλάβει να μιλήσει:
-Δυο πιάτα με μπριζόλες, δυο μεγάλα ποτήρια οποιασδήποτε βαρελίσιας μπύρας έχετε και ένα πιάτο με τηγανιτές πατάτες.
Ο σερβιτόρος με κοίταξε έκπληκτος για την ταχύτητά μου και όταν επανήλθε έκανε ένα νεύμα και χάθηκε στην κουζίνα. Το μαγαζί ήταν μέτριο σε μέγεθος, αλλά είχε κυρίως εύπορο κόσμο. Τα 2/3 της αίθουσας ήταν γεμάτα και κανείς δε φάνταζε να μην έχει αρκετά χρήματα ή τουλάχιστον λίγα. Ο κόσμος του Barrie δεν είχε αλλάξει καθόλου...

Το φαγητό μας δεν άργησε να έρθει και φροντίσαμε να το καταβροχθίσουμε αστραπιαία. Πλήρωσα τον σερβιτόρο και βγήκαμε απ'το μαγαζί.
-Τώρα το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ.
-Εγώ το μόνο που θέλω είναι η Minatsuki.~~
-Πάλι καλά που φυσάει πολύ και δεν το άκουσα.
-Κρίμα που δε φυσάει καθόλου, σκάμε και το άκουσες.
-Son of a b*tch... Πού πάμε τώρα?
-Τι θα έλεγες να τους κάνουμε να έρθουν αυτοί σε εμάς? Είναι το πιο γρήγορο και λιγότερο ασφαλές.
Ο Squalo δε χρειάστηκε να μιλήσει παρά κατέβασε την κουκούλα του. Τεντώθηκε και έκανε μερικές διαστάσεις, ενώ εγώ φαντάστηκα τι θα ακολουθούσε. Πλησίασα ένα μικρό σκοτεινό στενάκι και κάθισα στην γωνία αναμένοντας την κραυγή...
-VOOOOOOOOOIIIIIIIIIIII!!!! ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΝΈΝΑΣ ΆΞΙΟΣ ΑΝΤΊΠΑΛΟΣ???
Έξυσα το αυτί μου και κάθισα σταυροπόδι στο δρόμο. Ο Squalo συνέχισε να φωνάζει κι εγώ έλεγχα τον εξοπλισμό μου.
-Σπαθί ΟΚ... Δίχτυ ΟΚ... Σφαίρες ΟΚ, αλλά πρέπει να πάρω κι άλλες... Κομπλέ είμαστε...
Τότε 4 άντρες εμφανίστηκαν μπροστά στον Squalo και ο ένας του πέταξε ένα δίχτυ. Ο ξιφομάχος χωρίς δυσκολία το έκοψε στα δύο και τους όρμισε. Εκείνοι τράβηξαν τα όπλα τους και μια ξιφομαχία ανάμεσά τους ξεκίνησε. Δεν έδωσα σημασία στη μάχη τους, προτίμησα να μετρήσω τις σφαίρες μου για να ξέρω πόσες έπρεπε να χρησιμοποιήσω στις πιθανές εμπλοκές και πόσες χρειαζόταν να αγοράσω.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και οι 4 άντρες σωριάστηκαν στο έδαφος, οι δυο νεκροί και οι άλλοι δυο "ελαφρά" τραυματισμένοι. Ο Squalo φόρεσε την κουκούλα του και ήρθε δίπλα μου. Όταν τον είδα, σηκώθηκα και με τη βοήθειά του, ανέβηκα στην ταράτσα ενός χαμηλού σπιτιού.
-Τώρα θα περιμένεις να σηκωθούν για να τους ακολουθήσεις?
-Ναι... Δυστυχώς όταν ήρθα την τελευταία φορά, το μόνο που είδα ήταν μια πελώρια μάζα από πτώματα. Θεωρώ ότι θα έχουν οργανωθεί κάπως από τότε...
-Πφφ... Τσάμπα χάνουμε το χρόνο μας...
-Κατά πάσα πιθανότητα ναι, αλλά έχω και κάτι άλλο στο νου μου.
Μείναμε στην ταράτσα για περίπου 20 ακόμα λεπτά, μέχρι που ο ένας άντρας στάθηκε με δυσκολία στα πόδια του. Αρχικά έλεγξε την κατάσταση των υπολοίπων και αφού σιγουρεύτηκε ότι κανείς δεν ήταν σε κατάσταση να περπατήσει, κίνησε προς ένα στενό στην άλλη μεριά του δρόμου. Τότε έκανα νόημα στον Squalo να τον ακολουθήσουμε. Πηδήξαμε στο δρόμο και βαδίσαμε προς την ίδια κατεύθυνση που πήγε ο άντρας. Παρόλα αυτά βρεθήκαμε σε αδιέξοδο. Τα μάτια μου έκλεισαν κάπως και άρχισα να κοιτώ ερευνητικά το μέρος. Ήταν τραυματισμένος και τα σημάδια απ'το αίμα σταματούσαν στη μέση του δρόμου. Το ενδεχόμενο να πήδηξε απ'τον τοίχο που υπήρχε στην άκρη του στενού, απορρίφθηκε πριν καν το σκεφτώ. Άρα υπήρχαν μονάχα δυο επιλογές: α) πέταξε ή β) υπήρχε μυστική βάση και κάτι μου έλεγε ότι το β έστεκε περισσότερο.
-Παίζει να πέταξε.
-
Κοντοστάθηκα δίπλα στην τελευταία σταγόνα αίμα και άρχισα να ψάχνω στα διπλανά σπίτια.

Ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι κάπου εδώ υπήρχε μια μυστική βάση, αλλά το θέμα ήταν να την βρω. Άγγιζα τους τοίχους σε διάφορα σημεία σε περίπτωση ύπαρξης κρυμμένης πόρτας, αλλά καμία τύχη. Ο Squalo έλεγχε παράλληλα τον δρόμο για καταπακτές, αλλά και πάλι δεν είχε αποτέλεσμα. Τότε ακούστηκαν βήματα και δίχως να έχουμε άλλη επιλογή, ανοίξαμε μια πόρτα ενός σπιτιού και μπήκαμε μέσα. Παρατηρούσαμε το δρόμο απ'το παράθυρο, που βρισκόταν δίπλα στην πόρτα και έκπληκτοι είδαμε τον τοίχο να σύρεται στα δεξιά και να βγαίνουν 3 άντρες.
-Ελεεινό... Όλος ο τοίχος είναι πόρτα!? είπα ψιθυριστά.
-Όντως. Δες, ο ένας είναι ο τραυματίας.
Πράγματι, ο ένας απ'τους τρεις ήταν ο άντρας που τραυμάτισε ο Squalo και όλοι τους κατευθύνθηκαν προς τον δρόμο που δέχθηκαν την επίθεση. Πίσω τους η πόρτα έκλεισε και εκείνοι χάθηκαν στη νύχτα. Θόρυβος ακούστηκε από κάποιο δωμάτιο του σπιτιού και αστραπιαία, ανοίξαμε την πόρτα και βγήκαμε έξω. Σταθήκαμε μπροστά στον τοίχο-πόρτα και προσπάθησα να σκεφτώ έναν τρόπο να την ανοίξουμε. Δεν υπήρχε κάποιο πόμολο ή σίδερο για να το κρατήσεις και να την ανοίξεις, ούτε ήταν μεταλλικό για να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου. Έπρεπε αναγκαστικά να περιμένουμε τους Κυνηγούς να γυρίσουν. Στο μικρό στενό όμως δεν υπήρχε κάποιο μέρος για να κρυφτούμε, πέρα από έναν κάδο σκουπιδιών που δεν χωρούσε καν και τους δυο μας. Οι ταράτσες των σπιτιών αυτών ήταν πολύ ψηλά για να τις σκαρφαλώσουμε και δεν μας έμεναν επιλογές.
-Και τώρα?
-Καλή ερώτηση...
-Λέω να ξαναμπούμε στο σπίτι.

Συμμερίστηκα την άποψη του Squalo και απ'ότι φάνηκε δεν είχαμε διαφορετική επιλογή. Σύντομα βήματα ακούστηκαν απ'την άλλη μεριά του δρόμου και χωρίς περαιτέρω σκέψη, μπήκαμε ξανά στο σπίτι. Οι τρεις άντρες μετέφεραν τους δυο νεκρούς και τον τραυματία και μπροστά ο τοίχος άνοιξε. Ξαφνικά, ακούστηκε ο ήχος ενός μουσκέτου να οπλίζει και γυρνώντας πίσω, είδαμε έναν άντρα να μας στοχεύει με την γυναίκα του να στέκεται φοβισμένη πίσω του. Οι κινήσεις μας έγιναν ασυνείδητα και με μεγάλη ταχύτητα. Ο Squalo του όρμισε και εγώ με τη χρήση των δυνάμεών μου λύγισα το όπλο. Ο ξιφομάχος πέρασε το δεξί του χέρι στο στόμα του άντρα και με το άλλο πλαισίωσε την λεπίδα του στον λαιμό του, ενώ εγώ κάλυψα με το δικό μου χέρι το στόμα της γυναίκας που ετοιμάστηκε να ουρλιάξει.
-Μην βγάλετε ήχο. Δεν είμαστε εδώ για κακό.
-Θα κάνουμε τη δουλειά μας και θα φύγουμε.
Ο Squalo άφησε τον άντρα ελεύθερο και αφού προσπάθησε να ηρεμήσει, είπε: Τι κάνετε στο σπίτι μου τέτοια ώρα?
-Είμαστε Επαναστάτες και βρισκόμαστε στα μέσα μιας αποστολής. Χρειαζόμαστε για κάλυψη το σπίτι σας για μερικά μόνο λεπτά και θα φύγουμε. Δε θα υπάρξουν ούτε ζημιές, ούτε υποψίες για εσάς λόγω της ώρας. Απλά αφήστε μας να καθίσουμε δίπλα στην πόρτα.
-Γιατί να σας εμπιστευτώ?
-Γιατί αν θέλαμε το κακό σας θα σας είχαμε ήδη σκοτώσει.
Ο άντρας ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο και κράτησε αγκαλιά την γυναίκα του, ενώ εμείς σταθήκαμε δίπλα στο παράθυρο για να ελέγξουμε τον δρόμο, αλλά οι Κυνηγοί είχαν φύγει.

-Να πάρει!
-Θα βγουν πάλι, υπομονή. είπα και κοίταξα το αντρόγυνο. Μην αναφερθείτε ποτέ στο συμβάν, ίσως βάλει και εσάς σε κίνδυνο. Συγγνώμη για την αναστάτωση.
Με τα λόγια αυτά βγήκαμε απ'το σπίτι με τον Squalo να με κοιτά έκπληκτος.
-Γιατί βγήκες?
-Γιατί θα έβλεπαν ότι θα βγαίναμε απ'το σπίτι τους. Θα θεωρούνταν συνεργοί.
-Αν ζήσει κανείς.
-You have a point...
Στεκόμασταν μπροστά στον τοίχο-πόρτα περιμένοντας να ανοίξει ξανά κι αυτό που περιμέναμε έγινε μετά από ένα τέταρτο. Ο τοίχος σύρθηκε προς τα δεξιά και μια ομάδα των 10 Κυνηγών βγήκε μπροστά μας. Οι άντρες μας κοίταζα έκπληκτοι κάνοντας ακόμα πιο φανερό ότι δεν μας περίμεναν.
-Καλησπέρα σας! Ευχαριστούμε για την συνεργασία. είπα και βγάζοντας μια χούφτα σφαίρες τις απώθησα στα κεφάλια τους.
-Γιατί να μην σφάξω εγώ κανέναν δηλαδή?
-Έχεις χρόνο ακόμα, στη βάση και στον γυρισμό. απάντησα στον ξιφομάχο και μπήκαμε στην κρυμμένη βάση.
Αυτό που αντικρίσαμε όμως ήταν περισσότερο απογοητευτικό παρά καθησυχαστικό. Βρισκόμασταν σε ένα σπίτι άδειο από έπιπλα, με πετσέτες απλωμένες στο πάτωμα και 7 Κυνηγούς να κάθονται κυκλικά. Όταν μας είδαν, σήκωσαν τα όπλα που είχαν αφημένα δίπλα τους και ετοιμάστηκαν για μάχη.

-Πώς μπήκατε εδώ!? Πού είναι οι υπόλοιποι?
-Απ'την πόρτα. Νεκροί στην είσοδο.
-Μπά***ρδοι!!!
-Έτσι μας λέτε όλοι και μετά παρακαλάτε να σας δείξουμε έλεος... Πού είναι ο Επαναστάτης?
-Εμείς κάνουμε τις ερωτήσεις εδώ!
-Είδες που παραπονιέσαι? Κάνε δουλειά σου, αλλά άφησε τον πολυλογά για μετά.
-Aye aye sir!
Τότε ο Squalo όρμισε και σε κλάσματα δευτερολέπτου αφόπλισε και θανάτωσε τους 4 απ'τους 7 άντρες. Οι άλλοι τρεις του χίμηξαν τείνοντας τα σπαθιά τους προς το στέρνο του. Ο ξιφομάχος με μια κίνηση του σπαθιού του από χαμηλά, τα χτύπησε στην κάτω μεριά και τα ύψωσε, αφήνοντας τους αντιπάλους του ευάλωτους. Αμέσως μετά, έμπηξε την λεπίδα του στην κοιλιά του ενός και τραβώντας το, έκοψε τον καρπό του άλλου, ο οποίος άρχισε να σφαδάζει απ'τον πόνο. Στη συνέχεια κάρφωσε το σπαθί του στο κρανίο του και τον απάλυνε απ'το πόνο. Ο άντρας που μας είχε μιλήσει πρώτος στεκόταν απέναντι απ'τον Squalo τρομοκρατημένος και κρατούσε αμυντικά το σπαθί του με τρεμάμενα χέρια.
-Είδες που εμείς κάνουμε τις ερωτήσεις σκουπίδι?
-Το μόνο που θέλω είναι να μάθω που είναι ο Επαναστάτης. Πιάστηκε πολύ πρόσφατα και θα μαντέψω ότι οι Marines δεν ήρθαν να τον παραλάβουν ακόμα.
-Δεν μπορώ να σας πω! Ότι άλλο θέλετε, αλλά δε θα τον προδώσω!

-Δε θα τον προδώσεις... τον... Απ'όσο θυμάμαι απ'την τελευταία μου επίσκεψη θα αναφέρεσαι στον Mayuri Sanrin.
-Πώς τον ξέρεις!? αναφώνησε έκπληκτος ο Κυνηγός.
-Δε με ακούς. Τον συνάντησα στην τελευταία μου επίσκεψη, αν και από τότε έχω γίνει κατά πολύ ισχυρότερος, οπότε δε θα μπορεί ούτε να με αγγίξει. Μιας και τον ξέρω λοιπόν, θα μου πεις πού βρίσκεται?
-Όχι! Δε θα τον προδώσω!
-Βασικά το έχεις ήδη κάνει. Μου είπες ποιος τον έχει. Αν μου πεις που βρίσκεται σου δίνω τον λόγο μου ότι θα ζήσει και σε καλή κατάσταση. Φαντάσου τι μπορώ να του κάνω με αυτό. είπα και άπλωσα το χέρι μου προς τα πεσμένα όπλα των νεκρών Κυνηγών. Τρία σπαθιά υψώθηκαν στον αέρα και την επόμενη στιγμή άρχισαν να συμπυκνώνονται, μέχρι που έπεσαν άχρηστα στο έδαφος. Ο Κυνηγός με κοιτούσε έντρομος.
-Έλα τώρα... Νιώθω άσχημα. Τι σόι Bounty Hunter είσαι αν δεν ξέρεις τον Kuran Kaname με 94.000.000 επικήρυξη, που πρόσφατα απέδρασε απ'την φυλακή του Puzzle Island? Την προηγούμενη φορά που ήρθα οι μισοί τουλάχιστον με ήξεραν...
-Σε ξέρω... Σε ξέρω... Ελέγχεις τον μαγνητισμό.
-Καλά το πας. Πες μου πού είναι ο Mayuri. Θα σώσω τον Επαναστάτη μου και θα φύγω. Αν πάλι δε μου πεις... Θα σφάξω όλους τους Κυνηγούς μέχρι να τον βρω.
-Καλά καλά!!! Θα σου πω...
-Δεν υπάρχει λόγος Son. Με ήθελες Kuran? είπε ο γνώριμος πλέον Mayuri Sanrin και γυρνώντας, τον κοίταξα ψυχρά.

-Καιρό έχουμε να τα πούμε. είπα και απωθώντας μια σφαίρα, σώριασα τον ονομαζόμενο Son νεκρό στο έδαφος. Να μαντέψω άκουσες τι θέλω.
-Λυπάμαι, αλλά το πλοίο ήρθε χθες και τον παρέλαβε. Ο Επαναστάτης που ζητάς δεν είναι πλέον στο νησί. Βέβαια, λάθη όπως αυτά που έγιναν στο Puzzle Island γίνονται μια φορά. Η φυλακή του Avalon είναι πολύ καλύτερη. Θα σε στείλω μια βόλτα για να δεις και τον φίλο σου.
-Πολλά λες. Απλά πες μου αυτό που θέλω και θα φύγω χωρίς να σας σφάξω, όπως την προηγούμενη φορά.
-Σου απάντησα.
-Καλώς. Θα μάθω μόνος μου. Squalo, αυτός είναι δικός μου, μπορείς να βγεις στην πόλη και να κάνεις ότι θες. Αν μπορείς βρες και κάποιο στοιχείο.
-Τέλεια! Δε θα απομακρυνθώ πολύ. Θα ασχοληθώ με αυτούς που θα έρχονται.
Ο Squalo πέρασε αγνοώντας τον Κυνηγό και βγήκε στον δρόμο έτοιμος για μάχη, ενώ εγώ τράβηξα το σπαθί μου. Έστριψα λίγο την λεπίδα, ώστε το αιχμηρό της μέρος να "βλέπει" τον Mayuri και ετοιμάστηκα να ορμίσω. Ο Bounty Hunter έκανε το ίδιο και τραβώντας τα δυο σπαθιά του έτρεξε κατά πάνω μου. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν και ξεκινήσαμε να ξιφομαχούμε. Τα δυο του όπλα μπλόκαραν το δικό μου και μείναμε εκεί να πιέζουμε ο ένας τον άλλο.
-Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί σκοτώνεις έτσι τους ανθρώπους! Τι σου έκαναν?
-Δεν είναι εμφανές? Μόλυναν τον αέρα που ανάσαινα! του απάντησα και τον έσπρωξα πίσω. Ώρα να σου δείξω μερικά νέα πράγματα.

-Shigure Souen Ryu: Yarazu no Ame!
Την επόμενη στιγμή άφησα το σπαθί μου να πέσει και λίγο πριν αγγίξει το έδαφος, κλότσησα την λαβή και ενισχύοντας την ορμή του σπαθιού με τη δύναμη του Φρούτου μου, το έστειλα προς τον Κυνηγό. Εκείνος κατάφερε να το αποφύγει πιθανότατα ενστικτωδώς λόγω της μεγάλης ταχύτητας και αντεπιτέθηκε. Με τη χρήση του Φρούτου μου, το σπαθί ήρθε ξανά στα χέρια μου και αποκρούοντας το ένα σπαθί του Mayuri, πήδηξα προς τα πίσω.
-Shinotsukuame!
Επιτέθηκα με την σειρά μου και κάνοντας μια μανούβρα δίπλα απ'τον αντίπαλό μου, κίνησα το σπαθί μου προς όλες τις κατευθύνσεις, κάνοντάς τον να δεχθεί χτυπήματα από παντού. Παρόλα αυτά, κατάφερε να τα αποκρούσει όλα σε εντυπωσιακό βαθμό, κάτι που μόνο ο Squalo είχε καταφέρει μέχρι στιγμής. Τον κοίταξα εντυπωσιασμένος και πήρα αμυντική στάση, καθώς αυτός μου όρμισε με ένταση. Οι επιθέσεις του έγιναν ταχύτερες και στόχευαν προς το κέντρο του σπαθιού μου, κάτι που με έκανε να πιστεύω ότι επιχειρούσε να αχρηστεύσει το όπλο μου. Έτσι, απέκρουσα το ένα του σπαθί και έκανα να τον κόψω στον λαιμό, αλλά απ'ότι αποδείχθηκε ήταν πολύ προβλέψιμο. Ο Mayuri απέφυγε την επίθεση κάνοντας ένα βήμα στο πλάι, το οποίο όμως έκρινα περιττό και έκανα την αγαπημένη μου κίνηση με το σπαθί. Ύψωσα το katana μου από κάτω αριστερά, προς τα πάνω δεξιά και ο Κυνηγός ύψωσε τα σπαθιά του για να την αποκρούσει. Στα μέσα της διαδρομής άφησα το σπαθί μου και συνέχισα την κίνηση του δεξιού χεριού, κεντρίζοντας την προσοχή του αντιπάλου μου. Ταυτόχρονα, έπιασα στον αέρα με το αριστερό μου χέρι το σπαθί και κάνοντας μια οριζόντια κίνηση, τον έκοψα στην κοιλιά.
-Samidare!

O Mayuri παραπάτησε και έκανε μερικά πίσω βήματα σκυμμένος. Πήρε μερικές ανάσες και αψηφώντας την πληγή που του προξένησα, όρμισε ξανά. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν για άλλη μια φορά και μείναμε εκεί πιέζοντας ο ένας τον άλλον. Η μάχη όμως είχε κριθεί. Ο πόνος ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του άντρα και όξυνε την κούρασή του. Τα χαρακτηριστικά μου χαλάρωσαν και τότε ο Squalo μπήκε πάλι στο κρυμμένο κτήριο.
-Vooooiiii!!! Δεν τους έχω σκοτώσει. Τι να κάνω?
-Αυτός θα μας πει! απάντησα και στέλνοντας μαγνητικά κύματα, απώθησα τα σπαθιά του και τον γράπωσα απ'τον λαιμό.
Ο Κυνηγός πήρε μερικές ανάσες με δυσκολία και χτύπησε το χέρι μου τρεις φορές για να τον αφήσω. Τον άφησα και εκείνος κράτησε τα γόνατά του για να ηρεμήσει.
-Μου εγγυάσαι ότι δε θα πεθάνεις άλλος κόσμος?
-Αν η απάντησή σου με συμφέρει ναι, έχεις τον λόγο μου.
-Πολύ καλά. Ακολουθήστε με.
Ο άντρας ύψωσε το ανάστημά του, μάζεψε τα πεσμένα σπαθιά και τα πέρασε στις θήκες τους. Στη συνέχεια κράτησε την πληγή του και βάδισε στους σκοτεινούς δρόμους. Περπατούσε από διάφορα στενά, τα οποία θα αδυνατούσα να θυμάμαι στον γυρισμό, αλλά θα φρόντιζα να ακολουθούσα τον δρόμο του λιμανιού για να βγούμε μπροστά στο πλοίο.
-Την τελευταία φορά που είχες έρθει, είχες πει ότι έκανες ότι έκανες για εκδίκηση.
-Ναι. Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι ο καλός άνθρωπος, που όλοι θέλουν για να σώσει τον κόσμο.

-Με το να σώσεις τον κόσμο, εννοείς να καταστρέψεις την Παγκόσμια Κυβέρνηση?
-Ναι. Πιστεύω ότι ακόμα κι εσύ, που ουσιαστικά είσαι με το μέρος της, μπορείς να διακρίνεις τις αδικίες που διαπράττει. Δεν είμαι σε θέση να το δεχτώ άλλο.
-Όλοι διαπράττουν αδικίες, όπως και εγκλήματα. Κανείς δεν είναι τέλειος. Έχω δει Επαναστάτες που είναι ίδιοι με εσένα, που υποστηρίζουν το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Με το θάνατο δεν βελτιώνεις τίποτα, το κάνεις χειρότερο.
-Ίσως έχεις δίκιο, αλλά ξέρω πότε να δείχνω έλεος. Τουλάχιστον όταν μου δείχνουν ότι αξίζουν να ζήσουν.
-Γι αυτό είμαι Κυνηγός... Γιατί άτομα σαν εσάς χρειάζονται κάποιον να τα σταματήσει... Όπως και να έχει, φτάσαμε. Τήρησα το μέρος της συμφωνίας μας. Δε θα σας ενοχλήσει κανείς πριν φύγετε, οπότε μην κάνετε κακό σε κανέναν.
-Τηρώ πάντα τον λόγο μου. Πριν φύγω, θέλω σφαίρες όμοιες με αυτήν. Μπορείς να προμηθευτείς μερικές για μένα?
-Δυστυχώς δεν έχω και άλλη επιλογή. Εσείς έχετε το πάνω χέρι. Θα σου φέρω 2 κουτιά.
Του έδωσα αρκετά χρήματα και εκείνος χάθηκε στα στενά. Ήξερα ότι θα τηρούσε τον λόγο του. Τον ενδιέφερε η ασφάλεια των δικών του ανθρώπων. Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού που βρισκόταν μπροστά μου και μια μικρή σκοτεινή αίθουσα φανερώθηκε. Πέρασα το χέρι μου αριστερά και δεξιά του τοίχου και μόλις βρήκα τον διακόπτη, τον ανέβασα. Φως ξεχύθηκε στο δωμάτιο και ο άντρας που αντίκρισα να βρίσκεται καθισμένος σε μια καρέκλα, με έκανε να ανοίξω διάπλατα το στόμα και τα μάτια μου.

-Για όνομα... Είμαι γέρος άνθρωπος και θέλω να κοιμηθώ. Κλείστε τα κωλόφωτα.
-Αδύνατον... Δάσκαλε Izuru!?
-Kuran!? Τι κάνεις εδώ!?
-Είμαι σε αποστολή για να σώσω έναν Επαναστάτη, που πιάστηκε αιχμάλωτος.
Ο γέροντας γέλασε με την καρδιά του και με κοίταξε μέσα απ'τα γυαλιά του.
-Σπουδαίο να σώζει ο μαθητής τον δάσκαλο ε?
Χωρίς να χάσω χρόνο, τράβηξα το σπαθί μου έκοψα τα σκοινιά, που τον δέσμευαν. Ο Izuru σηκώθηκε και μου έσφιξε το χέρι.
-Συγχαρητήρια Kaname. Παρακολουθούσα τις κινήσεις σου απ'την εφημερίδα. Η βελτίωσή σου είναι εμφανής. Έχεις δυναμώσει πολύ. Όμως η αποστολή σου αυτή δεν ήταν τυχαία. Ώστε αυτός είναι ο Squalo.
-Izuru, the Swinging God. Είσαι θρύλος!
-Μην τα παραλές. Εσύ πήρες τις οδηγίες του Verde έτσι?
-Ναι.
-Του το είπες?
-Έλεγα να του το πω μετά την αποστολή μας.
-Καλά έκανες. Έχεις πρόβλημα να ταξιδέψω μαζί σας για λίγο μικρέ?
-Φυσικά και όχι! Θα ήταν τιμή και χαρά μου να σε ξαναδώ! Μου έλειψες τόσο πολύ...
-Ορίστε. είπε ο Mayuri κατάκοπος, κρατώντας στο χέρι του 2 κουτιά με σφαίρες και μερικά ρέστα.
-Σε ευχαριστώ Mayuri Sanrin. Δε χρειάζομαι τα λεφτά, μπορείς να τα κρατήσεις. Ελπίζω να σε δω ξανά κάποια μέρα, αλλά να είσαι στο επίπεδό μου. Εις το επανιδείν λοιπόν.
Με τα λόγια αυτά, κράτησα τον δάσκαλό μου απ'την μέση και τον βοήθησα να περπατήσει. Πήραμε ένα σπαθί τυλιγμένο σε δέρμα, που βρισκόταν ακουμπισμένο στον τοίχο και βγήκαμε στον δρόμο.

-Δάσκαλε...
-Σκασμός! φώναξε ο Izuru και με κοπάνησε με την καλυμμένη λαβή του σπαθιού του. Πολύ "Δάσκαλος" ακούστηκε!
-Καλά καλά... Izuru είσαι καλά? Δε σε πείραξαν έτσι?
-Όχι βέβαια... Οι Κυνηγοί δεν πειράζουν κανέναν...
-Ναι στα χρόνια σου ίσως, στα δικά μας μια χαρά σφάζουν.
-Μην αντιμιλάς! είπε και με κοπάνησε ξανά. Όταν φτάσουμε στο πλοίο περιμένω να μου διηγηθείς τις περιπέτειες σου! Τις θέλω με κάθε λεπτομέρεια!

Άσχετο σχόλιο:

-Ότι θες. του απάντησα.
Λίγα λεπτά μετά, είχαμε φτάσει μπροστά απ'το πλοίο μας και αφού ανεβήκαμε, λύσαμε τα σκοινιά, αφαιρέσαμε τα παραπετάσματα και ανοιχτήκαμε στον ωκεανό.
-Λοιπόν, ξεκίνα!
-Αμέσως, αλλά πρώτα δυο πράγματα: Πρώτον, Squalo μπύρες και δεύτερον, τι πρέπει να ξέρω?
-Όντως, θα στο πω εγώ καλύτερα. Ο Verde είναι απ'τους νέους της γενειάς μου και τώρα είναι αρκετά ψηλά στην ιεραρχία. Βρίσκεται στην Μεγάλη Γραμμή και ζητήθηκε μετάθεση. Επόμενος προορισμός σου δηλαδή είναι το Reverse Mountain πιτσιρίκο.
-DAFUQ!?
-Εγώ είμαι εδώ για να σε κάνω να αντέξεις στην Γραμμή. Ετοιμάσου για μια καλή παραδοσιακή προπόνηση. Παρεμπιπτόντως, να τα εκατοστήσεις!
-Ευχαριστώ~~

[Τέλος]

"Link επόμενης ιστορίας":

Όνομα: Kuran Kaname
Haki Points: -
Player of the Month Points:9
Beli: 28.000 +αποστολής
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Τρομερός ο Squalo.Πέθανα στα γέλια και ήταν πολύ ωραία η ιστορία σου.Έχεις βελτιωθεί πάρα πολύ.