[Τέλος] The Hideout (Μέρος 1ο)

Κύριοι χαρακτήρες:

link προηγούμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6036-topic#200988 (Pigtan Island -South Blue)

"Περίληψη Προηγούμενων":

Πλέον βρισκόμασταν μιλια μακρυα απ το Pigtan Island ...Καθόμουν στην πλήρη του πλοίου, οκλαδων...Ήμουν αρκετά σκεπτικός...Την χθεσινή μέρα είχαν γίνει αρκετα πράγματα.Το πρώσοπο μου, είχε γίνει γνωστό στους πολίτες του pigtan...Το ευτυχες γεγονος για μένα ήταν οτι δεν υπήρχαν φωτογράφοι εκεί δίπλα, ουτε του ναυτικου, ουτε απλων πολιτων.. Ευτυχως για μενα που ο Antony είχε απαγορεύσει στο νησι τις φωτογραφικες μηχανες...Ήταν λογικο να μην ήθελε να έχεις κανενας αποδείξεις για τις βρωμοδουλεις του....Παρ ολα αυτα, τώρα θα γνωριζαν απο περιγραφες πολιτών την εξωτερική μου εμφάνηση.....
Εμφάνηση, σκέφτηκα...Έφερα το χερι μου στα χειλη μου, εκεί που εχθές μου δημιούργησαν ένα βαθυ κοψημο ..Θυμήθικα εκείνη ην στιγμή τις μάχης
Σπόιλερ:
Έπρεπε να δυναμώσω εαν ήθελα να διεκδικήσω την θεση ενός δυνατού πειρατη....Στόχευα αρχικά να κατακτήσω και να εδρεώσω τον εαυτό μου σε μια θέση οπου θα φοβόταν ακόμα και το ονομα μου ακόμα και με το άκουσμά του ....Ήθελα να γίνω ένας απο τους 4 yonkou..Ήταν ένα αρκετά δύσκολο όνειρο, όμως όχι και ακατόρθωτο

Το πλοίο πας έπλεε προς το νησί Baterilla μετά από την μεγάλη μάχη στο Pigtan...Σηκώθηκα απ την θέση μου και άρχισα να κατευθλυνομαι προς την καμπίνα...Άνοιξα την πόρτα και κοίταξα τριγύρω...Μέσα ήταν μονο ο κοκκινοφορεμένος άντρας..Είχα αποφασίσει να του μιλήσω, σχετικά με το πως και το γιατί με βοήθησε τοτε, όμως δεν είχα ακόμα διάθεση...Άνοιξα μερικές παλιές εφημερίδες που είχε ο Drake μαζί του, και άρχισα να διαβάζω.. Ήταν μια εφημερίδα αρκετά παλιά..
Σπόιλερ:
Οι Incompatible Pirates είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι και ειδικά η καπετάνιος τους ,"Dark Assasin" Sakura.Πριν λίγη ώρα μας ενημέρωσαν οτι μαζί της έιναι και δυο λιγότερο φημισμένοι αλλά αρκετά δυνατοί πειρατές ,η "Troublemaker" Melody D. Annie και ο "Diamond"Bill.. Τέλος στο ίδιο νησί υπάρχουν φήμες απο ντόπιους οτι εθεάθη και ένας άντρας με εμφάνιση Ikarian ..Βέβαια μπορεί αυτό να είναι φήμη άλλα θα εξακριβωθεί απο τους ίδιους τους Captains Very Good και Shu..Προτίνουμε τους πολίτες να βρίσκονται σε επιφυλακή.
..

Την έκλεισα και την άφησα στην γωνία...''Πειρατές, προβλήματα και καταστροφές'' σκεφτηκα ξεφυσώντας...Άρπαξα μια καρέκλα και κάθησα απέναντι απ τον νεο..
Έμεινα για λίγο σιωπηλός....Εκείνος επικέντρωσε σε εμένα το ενδιαφέρον του, αφήνωντας αυτό που μασουλούσε ..
-Λοιπον λοιπόν.....Πως ονομάζεσαι, απο που είσαι, και το κυριότερο γιατί με βοήθησες....ρώτησα λακωνικά
Έμεινε σιωπηλός για λίγο..Αρπαξε με το δεξί του χερι ένα ξύλινο ποτήρι με το ρόφημα του, ήπιε μια γουλιά και το άφησε πάλι πίσω στην θέση του
-Ονομάζομαι Engel...Είμαι απο το νησί Baterilla ...Μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό στο βόρειο μέρος του νησιού...Σε βοήθησα γιατί με αυτό που είπεσ στην σύντομη ομιλία σου...Εκτός αυτού, απο τότε που άκουσα για τα γεγονότα στο Ferum, ήθελα να συναντήσω αυτόν που το έκανε και να τον ακολουθήσω, καθώς ένιωθα πως θα ακολουθουσε την πειρατική ζωή ..Ξέρεις, έιπε, το όνειρο μου απο μικρό παιδί είναι να γίνω πειρατής , και με το πλήρωμα να ταξιδέψω παντου...Γι αυτό θα σε παρακαλέσω να με δεχτείς στο πλήρωμά σου

Έμεινα σκεπτικός...
Θα σε δεχτώ υπο έναν όρο....
Τον ακούω..
Να μας φιλοξενήσεις για λίγο καιρό στον τόπο σου ...Θέλω να κρυφτώ για λίγο καιρό απ τον έξω κόσμο...Μετα θα αρχίσουμε τις προετοιμασίες για την μεγάλη γραμμή ....Λοιπον, τι λες.?Επικράτησε σιγή για λίγο...
Δέχομαι...Θα σας φιλοξενήσουμε για όσο θέλετε ...
Τότε, καλώς ήρθες στο πλήρωμα μου Engel..
Σηκωθήκαμε όρθιοι, και δώσαμε τα χέρια ..
Λοιπον καπετάνιε, πάμε να μιλήσουμε και με τον Drake...Νομίζω οτι πρέπει να γωρίζει τα σχέδια μας .
Έχεις δίκιο..Πάμε
Αφου εξηγήασαμε και στον Drake τα σχέδια μας, βάλαμε οριστικά πλώρη για το Λιμάνι της μεγάλης πόλης του Baterilla... Το ταξίδι κρατησε 2 μέρες , και δεν υπήρξε κάποιο αξιοπρόσεκτο γεγονός κατα την διάρκεια του ...
Στον ορίζοντα διέκρινα ένα μεγάλο νησί.Αυτό το νησί ήταν καταπράσινο ! το φως του ήλιου το έκανε να μοιάζει με ένα πράσινο στολίδι μέσα στον αχανή μπλε ωκεανό !Είχαμε πλησιάσει αρκετά κοντά ώστε να μπορώ να διακρίνω το λιμάνι του

Έμοιαζε μια πλούσια πόλη...Δέντρα και βλάστηση περιτριγύριζαν την μεγαλούπολη και μεγάλα καράβια, ιστιοφόρα, τρικάταρτα, ψαρόβαρκες και άλλα πλεούμενα,΄δέσποζαν στο ασφυκτικά γεμάτο απο κόσμο λιμάνι του Baterilla..
Υπάρχουν και άλλες μεγάλες πόλεις στο νησί? ρώτησα
Υπάρχει ακόμα μια΄η οποία είναι η πόλη του βασιλιά .. Αυτό είναι το μοναδικό λιμανι του νησιού...Οι υπόλοιπες κατοικίες, είναι μικρά χωριά, τα οποία αποτελούνται απο αγρότες, κτηνοτρόφους και σιδεράδες....Ο Βασιλιάς απ ότι θα δεις, έχει και ανταγονιστές...Αυτά όμως θα στα πω κάποια άλλη στιγμη..Προς το παρών, ας βρουμε μια καλή θέση για την βάρκα..
Συμφώνησα...
Ψάχναμε με τα βλέμματα μας δεξια και αριστερά καθώς δύσκολα διέκρινες άνοιγμα ανάμεσα απο αυτό το ξύλινο τοίχος των πλοίων..
Κάποια λεπτά αργότερα , και αφού είχαμε απελπιστεί, ο Drake μας υπέδειξε μια κενή θέση δίπλα σε μια αποβάθρα...Χωρις να χάσουμε χρονο, κατευθυνθηκαμε προς τα εκεί...Λίγο πριν αράξουμε, φόρεσα την κουκούλα μου..Ήταν καλύτερο να μην βλέπουν το πρώσωπό μου

Δέσαμε την βάρκα, πήραμε τα υπάρχοντα μας και αρχίσαμε να περπατάμε προς την πόλη...Περιτριγυριζόταν απο αστραφτερά λεφκά κτήρια ...Βέβαια, δεν μπορούσαμε να απολαύσουμε πολύ την ομορφιά της πόλης...Κατευθυνθήκαμε προς ένα χασαπικο.. Εκεί , αγοράσαμε αρκετά κομμάτια κρέατος , τα συσκευάσαμε σε ένα μεγάλο σακί και τα πήραμε μαζί μας...Βγαίνοντας και πάλι στον δρόμο, αντικρύσαμε δυο κοπέλες με φορέματα φτιαγμένα απο καλό μετάξυ, καλοφτιαγμένες, οι οποίες έκαναν τα ψώνια τους...Γύρισαν το βλέμμα τους προς το μέρος μου, καθώς ήμουν ο πρώτος που έβγαινε απ το μαγαζί...Μου χαμογέλασαν...Γυρνώντας το βλέμμα μου προς τα δεξιά, έφυγα, αφήνοντας τες πίσω...Δεν είχα χρονο για τσιλιμπουρδίσματα...Πρώτα απ όλα, έπρεπε να μπει σε εφαρμογή το σχέδιο μου..
Στην συνέχεια, σειρά είχε το μαγαζί με τα ποτά..Εκεί αγοράσαμε μερικά μπουκάλια ρουμι ..Αυτά τα κουβάλούσε ο Engel..
Μόλις τελειώσαμε με τα ψώνια μας, αρχίσαμε να παίρνουμε τον κατήφορο για να ξαναβγούμε στο λιμάνι ...Επόμενος προορισμός μας, ήταν οι βόρειες ακτές του νησιού, και πιο συγκεκριμένα το χωριό του Engel

Μέχρι να φτάσουμε στην βάρκα, παρατήρησα πως κάποιοι στρατιώτες, πιθανότατα του βασιλιά, μας κοιτούσαν με περίεργο βλέμμα...Απο κάποια πλευρά τους δικαιολογούσα, καθώς δεν είναι και συνηθες να βλέπεις τρεις άντρες , οπλισμένους να κατεβαίνουν σε ένα λιμάνι, να αναιφοδιάζονται και να φεύγουν..Σίγουρα θα μας υποπτεύονταν για πειρατεία η τυχοδιοκτισμό...
Αφου τοποθετήσαμε τα τρόφημα στην βάρκα, αρχίσαμε να πλέουμε υπο τις οδηγείες του Engel..
Διασχίζαμε κατα μηκος το νησί προς τον βορρα... μεγάλλες δασικές εκτάσεις δέχποζαν επάνω σε αυτό το όμορφο νησί...Μπορούσες να διακρύνεις μεγάλα βουνά σε όλο το νησί....Πρέπει να ήταν καλα προστατευμενες οι ορηνές περιοχές απο επιδρομές πειρατών..Άνοιξα ένα μπουκάλι απο ρουμι..Κάθησα σε μια καρέκλα πάνω στο κατάστρωμα και άρχισα να πίνω, περιμένοντας να φτάσουμε στον προορισμό μας...Ο Engel και ο Drake,πρόσεχαν την πορεία μας, έτσι εγώ δεν χρειαζόταν να ανησυχώ γι αυτό....Σκεφτόμουν πως θα ΄΄ηταν αρκετά άσχημο να μας ακολουθούσαν φρουροί...Δεν είχα διάθεση για μάχη

Προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν σταματήσαμε στην θαλασσα...Υπήρχε ένας ποταμός, ο οποίος μας πήγαινε προς τα βουνά
Σπόιλερ:
..Ήταν ένα πολύ όμορφο σκηνικό... Μπορούσες να δεις την ομίχλη των βουνών αλλα και ζώα αριστερά και δεξια...ήταν πραγματικά ένα αξιοζήλευτο μέρος..Θα μπορύσα άνετα να ζήσω εδώ, μακρυα απ τον κοσμο και τον πολιτισμό....Κατέβασα όσο είχε μείνει απ το μπουκάλι με το ρούμι με μια γερή γουλια...Μόλις αυτό τελείωσε, το πέταξα με δύναμη σε έναν βράχο λίγο πιο δίπλα...Τα έβαλα με τον εαυτό μου....Τι στο καλό λες??? μονολόγησα...Δεν γίνεται να παρατήσω το όνειρο μυο και να απομονοθώ.....
Είχα νευριάσει.. Ήμουν και επιρεασμένος απο το ποτό..Ένιωθα το αλκοολ να έχει εδρεωθεί στις φλέβες μου και να ρεει μαζί με το αίμα...Τα συναισθήματά μου, γίνονταν όλο και πιο έντονα...Γι αυτόν τον λόγο απέφευγα το ποτο..Τώρα όμως είχε γίνει το κακό...Μπήκα μέσα στην καμπίνα, και κάθισα βαθια σε μια καρέκλα...Με πήρε ύπνος μετα απο κάποιες στιγμές..Έπικρατου΄σε μια πολύ όμορφη ησυχία

Ένιωσα ένα χέρι να με πιάνει απ τον ώμο....
Ξύπνα, ακούστικε η βαρια φωνή του Drake..
Άνοιξα τα μάτια μου..Κοίταξα τριγύρω.Ήμασταν ακόμα στην βάρκα..Σηκώθηκα πατώντας γερά κάτω...
-Ξεκινάμε? ρώτησα..
Ναι απάντησε μονολεκτικά και με έναν λακωνινκό τονο..
Αρχίσαμε να περπατάμε προς τα έξω...Ο Engel μας περίμενε ηδη με το σακίδιο του στην πλάτη....Σήκωσα ψηκά το κεφάλι μου και οσμήστικα τον αέρα....Ένα δροσερό κύμα αέρως, μπήκε στα πνευμόνια μου...Ήταν ο αέρας των βουνών...
Δέσαμε την βάρκα ...Μετα απο λίγη ώρα πεζοπορίας καταφέραμε να φτάσουμε σε εναν λοφο ..Ο ποταμός ξετυλιγόταν σαν φίδι απο τους καταρράκτες ως το νότιο άκρο της κοιλάδας , αντανακλώντας τόπους ,τόπους το φως του ήλιου..
Πέρα μακριά, υπήρχε και ένα ακόμα χωριό απο το οποίο περνούσε μέσα...Δίπλα απο εκεί, υπήρχε ένα μοναχικό και επιβλητικό Όρος..

Απο εκεί και πέρα δεν μπορούσα να διακρύνω κάτι..
Έπειτα απο ένα σύντομο διάλειμμα , εγκατέλειψαμε τον βράχο στον οποίο στεκόμασταν, και άρχισαμε να κατηφορίζουμε το μονοπάτι, δυσφορώντας για τη δύσκολη κατάβαση..Προορισμός μας ήταν το πρώτο χωριό
Όταν φτασαμε κάτω, το σούρουπο είχα αγκαλιάσει τα πάντα, μπερδεύοντας χρώματα και σχήματα στις γκρίζες σκιές του
Τα φώτα του χωριού λαμπύριζαν εκεί κοντά μου, μέσα στο λυκόφως..Τα σπίτια έριχναν στη γη τους μακρόστενους ίσκιους τους...Εκτός απο αυτά τα δυο χωριά δεν υπήρχε τίποτα άλλο σε εαυτήν την κοιλάδα..Ο οικισμός , ήταν απομονομένος και περιβαλλόταν απο άγρια , όμορφη γη...Θα μπορουσα άνετα να μείνω εδω στην υπόλοιπη ζωή μου..
Τα σπίτια του χωριού ήταν γερά, χαμηλοταβανα , φτιαγμένα απο κορμούς δέντρων, μερικά καλυμμένα με αχυροσκεπές, άλλα με πλάκες..
Απο τις καμινάδες ανέβαινε καπνός, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με την μυροδιά του καμένου ξύλου..

Τα κτίρια είχαν ευρύχωρες βεράντες οπου μαζεύονταν οι κάτοικοι για να συζητήσουν και να κάνουν τις δουλειές τους.Πότε πότε, φαινόνταν μια λάμψη σε κάποιο παράθυρο απο κανένα κερί ή λάμπα που άναβαν εκείνη τη στιγμή σε κάποιο σπίτι
Άκουγα άντρες να μιλούν μεγαλοφωνα μέσα στη βραδυνη ατμόσφαιρα, ενώ οι γυναίκες έτρεχαν να μαζέψουν τους συζύγους τους μαλώνοντας τους επειδή είχαν αργήσει...Για κάποιον λόγο, αυτοι οι άνθρωποι μου έμοιαζαν γνώριμοι...Ήταν λες και τους γνώριζα καιρο.. Τι συνέβαινε άραγε σε μένα?Ήρθαν στην επιφάνεια η ηρεμία μου και η τάση προς μια καλύτερη ζωη? Είχε θολώσει το μυαλο μου απο τις σκέψεις μου..
Προχωρούσαμε ανάμεσα στα σπίτια ως που φτάσαμε μπροστά σε ένα μεγάλο σπίτι το οποίο ήταν του Engel.......Ήταν ένα μεγάλο κτήριο με χοντρά δοκάρια..Πάνω απο το κεφάλι μου, η καμινάδα ξερνούσε μαύρο καπνό..
Άνοιξαμε την πόρτα..Η ευρύχωρη αίθουσα ήταν ζεστή και καλοφωτισμένη απο την δυνατή φωτιά στο πέτρινο τζάκι

Καθήσαμε με τον Drake στο τραπέζι, δίπλα ακριβώς στο τζάκι αφού πρώτα αφήραμε τα πράγματα μας σε μια καρεκλα κενή...
-Ζεις μονος σου Engel? ρωτησα καθώς δεν έβλεπα άλλο μέλος της οικογένειας γυρω...Το γεγονος ομως οτι υπήρχε αναμμένη και έτοιμη φωτια , μου φαινόταν περίεργο...Φυσικά δεν τον υποπτευόμουν για τιποτα πονηρο, καθώς είχε αποδείξει την αφοσίωση του σε μένα , κατα την διαρκεια της μάχης στην πλατεία του Pigtan.
-Ναι ζω μονος...Οι δικοι μου μετακομησαν στο διπλανο χωριο...Ευτυχως που υπάρχει και ενας φιλος μου που προσέχει το σπιτι...Του εχω πει πως. οταν λείπω να ανάβει το τζακι τα βραδυα για να μην μπει μεσα κανένας κλέφτης...Καταλαβαίνεις...Να νομίζει πως είναι καποιος μέσα λογω του καπνου
-Πολύ καλη η ιδέα ..συμφώνησα
-Βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να μπει κανενας κλεφτης, διοτι όλοι οι κατοικοι εδω γνωριζόμαστε μεταξυ μας ..Αλλα καλου κακου προφυλάσομαι...

Έβαλε τα κρεατικα να ψηνονται ενω εφερε μερικα μπουκαλια απο ρουμι στο τραπεζι...
-Τι δουλεια είχες στο Pigtan? το ρώτησα γεμάτος περιέργεια....
-Έμαθα πως εθεάθεις εκεί και έφυγα άρων αρων με πρόθεση να έρθω. και να σε συναντήσω....Μολις πατησα το ποδι μου στο νησι, ενημερώθηκα απο ντοπιους πως θα κρεμάσουν έναν γνωστο πειρατη στην κεντρικη πλατεια...Έτσι πηγα εκει..Τα υπόλοιπα τα ξέρεις

Απο τότε πέρασαν δυο ξεκουραστικές μέρες..Δεν καναμε τιποτα αλλο απ το να πινουμε και να τρωμε...το βραδυ της τριτης μερας, την στιγμή που έμπαινα στην τραπεζαρία άκουσα τον Engel να λεει στον Drake
-....και δεν είχα καν φυγει ακόμα απ το σιδηρουργείο!! ο Garo ορκίζεται οτι με είδε ομως εγώ ήμουν στην άλλη μερια της πόλης!
-Τι συμβαινει? ρωτησα ενω καθομουν σε μια καρεκλα..
Ο Engel αντάλαξε μια ματια με την κοπελα του(ειχε ερθει να τον δει).. Εκείνη μου είπε
-Κατσε εδώ , θα φερω κατι να φας..

Πεντε λεπτα αργότερα έβαλε μπροστα μου ψωμί, και ένα βαθυ πιατο γεμάτο (κρυο)βραστο κρεας με λαχανικά..
-Τωρα θα μου πειτε τι συνέβει?
Επικράτησε σιγη..
-έγινε μεγαλος σαματας , είπε ο Drake..ενας χωριατης έχασε το δρεπάνι του και πιστεύει πως το πήρε ο Engel
-Κατα πασα πιθανοτητα θα το πεταξε μεσα στο γρασίδι και μετα θα ξέχασε που το άφησε, είπε ξεφυσώντας ο Engel
Ίσως, απάντησε χαμογελώντας η κοπελα του
Δάγκωσα λιγο απ το ψωμί..
-Δεν είναι λογικο ομως να σε κατηγορει...Αν χρειαζοσουν για κάποιον λογο ένα, θα μπορούσες εύκολα να φτιαξεις ενα μόνος σου..
-Το ξέρω,. απάντησε ο Engel και κάθησε σε μια αναπαυτική πολυθρώνα..Αντι ομως να σκεφτεί κάτι τέτοιο, άρχισε να μουρμουρίζει οτι είδε κάποιον να φεύγει απ το χωράφι του ο οποίος μου έμοιαζε λίγο....
-και εφόσον κανείς άλλος δεν μου μοιάζει, εγω πρεπει να ήμουν αυτός που έκλεψε το δρεπανι του...
Ήταν αλήθεια οτι κανείς δεν του έμοιαζε αναμεσα στους χωρικους..Ο Engel ήταν ψηλός, με καλογυμνασμένο σώμα και ξανθά μαλλιά.

-Είμαι σίγουρος πως η αλήθεια θα αποκαλυφθει είπε ήρεμα ο Drake.Εν το μεταξύ προσπάθησε να μην παραθυμώσεις με όλα αυτά..
-Για σενα είναι εύκολο να το λες..

Ακολούθησαν μερικές στιγμές αμήχανης σιγής..
Καθώς κατάπινα την τελευταία μπουκιά απο το ψωμί και άρχισα να τρωω το κρεας ,. ειπα
-Αύριο θα παω για κυνήγι..Υπάρχουν μερικά ελάφια στην κοιλάδα που δεν μου φάνηκαν και πολύ κοκκαλιαρικα..Τουλάχιστον δεν ξεχώριζαν τα πλευρά τους...εκτός αυτού, οι προμηθιες κρεατος που έχουμε άρχισαν να πέφτουν κατω απο το μισο, και δεν έχουμε λεφτα να πάρουμε άλλο..
Το προσωπο του engel έλαμψε ξαφνικά..
-Με θέλεις για παρέα??
-Βέβαια, αλλα πρέπει να φύγουμε το χαραμα!
Όταν τελείωσα το φαγητό μου, έπλυνα το προσωπό μου και τα χέρια μου και αμέσως μετα βγήκα μια βόλτα έξω ,για να καθαρίσει το μυαλό μου...Τεντώνοντας τεμπέλικα το σώμα μου, κατευθύνθηκα προς το κεντρο της πόλης

Τέλος 1ου μέρους

λινκ επόμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6115-topic#201880

Επισκέπτης

Όνομα:E
Haki Points:-
Player of the Month Points:8
Beli: 29.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις:Μου αρεσε πιο πολυ απο το β μερος... για καποιο λογο τις διαβασα αναποδα... Δεν εχω καποια παρατηρηση, παρα μονο το γεγονος μια μικρης βιασυνης. Περιμενω το Γ μερος...

» [Τέλος] The Hideout (Μέρος 2ο)
» [Τέλος] Ελεημοσύνη (α' μέρος)
» Υπνωτισου... Μερος Ι[Τελος]
» Υπνωτισου...Μερος ΙΙΙ [Τελος]
» The sharks do bite (A Μερος)[ΤΕΛΟΣ]