Triple Threat at Crown Island Part II[Τέλος]

Λινκ: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6379-topic#212594



Στην προηγούμενη:
Έφτασα στο Crown Island, όπου και βρήκα αντιμετώπισα τον έναν από τους τρεις μικροκλέφτες της περιοχής, ονόματι Hotdog. Το αφεντικό του, Buttler, καθώς και ο δεύτερος της συμμορίας, Heaby, προχώρησαν πιο μπροστά με σκοπό να βρουν και να ξεθάψουν τον θησαυρό.

Τώρα:
Σας είπα πως θα τα ξαναπούμε σύντομα!! Έτσι δεν είναι Buttler? Αναρωτιέμαι τι θα κάνεις τώρα που είσαι κατά έναν φρουρό λιγότερος. Θέλω να δω που θα κρυφτείς όταν ξεμπερδέψω και τον Heaby... είπα ειρωνικά στον Buttler. Εκείνος με κοίταγε λες και έβλεπε φάντασμα, μάλλον δεν είχε δει και πολλούς να ξεπερνάνε το ρόπαλο του Buttler... Ήταν μια σκηνή που σίγουρα την χαιρόμουν απόλυτα...
Εσύ? Έπρεπε να είσαι εκτός μάχης, τι έγινε? Που είναι ο Hotdog? Δεν... Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα... Του ξέφυγες ύπουλα και όπου να ναι θα εμφανιστεί... τραύλισε σαστισμένος... Γέλασα ειρωνικά...
Δεν περίμενες πως θα ήμουν αρκετά δυνατός για τον Hotdog ε? Και όμως είμαι πολύ πιο δυνατός από όσο νομίζεις.... Θα στο αποδείξω σε λίγο, προς το παρόν τρέξε Buttler, κρύψου και τρέμε στο όνομα μου... του είπα και έβγαλα το κατάνα μου, ο Heaby έκανε μια κίνηση προς το μέρος μου και είπε στον αρχηγό του να φύγει από εκεί... Ύστερα γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε:
Μπορεί να ήσουν τυχερός και να νίκησες τον Hotdog, όμως θα δεις πως η δική του δύναμη δεν είναι τίποτα σε σχέση με την δικιά μου... Ετοιμάσου να πεθάνεις πειρατή, αυτές είναι η τελευταία σου μέρες...!

Πόσο σίγουρος είσαι για αυτό που λες μικρέ? Προσωπικά δεν νομίζω πως θα έχει καλύτερη κατάληξη από ότι η μάχη με τον φίλο σου... Αυτός τουλάχιστον είχε μια ελπίδα να με νικήσει λόγω περισσότερης δύναμης από εμένα, εσύ από την άλλη τι μπορείς να κάνεις?Δεν είσαι ούτε πιο δυνατός, αλλά ούτε και φαίνεσαι πιο γρήγορος από εμένα...
Ξέρεις σε συμπάθησα και θα σου πω ένα μικρό μυστικό, ο Hotdog είναι ο μικρός μου αδερφός και είναι αρκετά πιο αδύναμος από εμένα... Οπότε αν αυτός κατάφερε να σε δυσκολέψει, από εμένα θα χάσεις την ζωή σου... Το Yubashiri ζητάει το αίμα σου και σκοπεύω να του κάνω το χατίρι... είπε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στο πρόσωπο του, ενώ ταυτόχρονα έγλυφε την λεπίδα του δοριού του... Δίχως δεύτερη κουβέντα μου επιτέθηκε, τρέχοντας προς το μέρος μου, η ταχύτητα του ήταν πράγματι ισόβαθμη με την δικιά μου...
Είσαι γρήγορος, ενδιαφέρον! Θα είναι μια καλή μάχη αυτή εδώ... Σου υπόσχομαι πως θα δώσω το 100% της δύναμης μου, αλλά δεν σου υπόσχομαι πως θα επιβιώσεις...! είπα αφού απέφυγα την επίθεση του και ύστερα ετοιμάστηκα για μάχη...

Η μάχη ξεκίνησε και ο αντίπαλος μου, μπήκε δυνατά, ήταν πολύ γρήγορος η αλήθεια είναι, σε σημείο που σχεδόν δεν μπορούσα να τον προλάβω, τουλάχιστον μέχρι να χρησιμοποιήσω το φρούτο μου. Ο Heaby ήταν ξιφομάχος, δεν ήταν τόσο η ικανότητα του να χρησιμοποιεί το σπαθί, όσο η ταχύτητα του που τον έκανε επικίνδυνο. Δεν ήταν ώρα να χρησιμοποιήσω τα μαχαίρια μου, αν ήθελα να τελειώσω γρήγορα με την μάχη αυτή θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω το κατάνα μου. Το έβγαλα από την θήκη του, η γαλαζοπράσινη λεπίδα λαμπύριζε υπό το φως του φεγγαριού, είχε πανσέληνο σήμερα και το φεγγάρι έλαμπε όλο ζωντάνια και δύναμη. "Ωραία μέρα για να πεθάνει κάνεις, αν είναι και φύγω σήμερα, θα είναι ευχάριστος θάνατος...", σκέφτηκα και χαμογέλασα, ο αντίπαλος μου δεν είχε αντιληφθεί τίποτα. "Μάλλον δεν έχει τις ίδιες απόψεις με μένα, κακώς, ο θάνατος είναι ένας δρόμος που θα ακολουθήσουμε όλοι κάποια στιγμή. Εγώ σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους το έχω αποδεχτεί, η ζωή μου δεν μου ανήκει αλλά δεν θα την χαρίσω και σε κανέναν... Μέχρι να επιτύχω τον σκοπό μου, ούτε καν ο θάνατος δεν θα μπορεί να με σκοτώσει..." σκέφτηκα και του επιτέθηκα και εγώ με την ίδια δύναμη, είχε έρθει η ώρα να δούμε ποιόν θα ευνοήσει η τύχη σήμερα....

Το κατάνα μου χτύπησε το δικό του, ο κοφτός μεταλλικός ήχος που υποδείκνυε πως αργά ή γρήγορα θα χυνόταν αίμα ακούστηκε. Μερικές σπίθες ξεπετάχτηκαν καθώς οι δυο λεπίδες έτριβαν η μια την άλλη.
Η μάχη είχε ξεκινήσει να έχει ενδιαφέρον και εγώ αλλά και ο αντίπαλος μου πεταχτήκαμε πίσω ώστε να μπορέσουμε να επιτεθούμε για μια ακόμη φορά... Ο αντίπαλος μου με κοιτούσε προσηλωμένος, φαινόταν αποφασισμένος να μην με αφήσει να περάσω αλώβητος από το ξέφωτο.
Γιατί δεν με αφήνεις έτσι απλά να περάσω, δεν έχω κάποια διαμάχη μαζί σου... Τον αφέντη σου θέλω να πολεμήσω, εσύ και ο Hotdog απλά μπήκατε μέσα στον δρόμο μου. Εκείνος έπαθε ότι έπαθε,, εσύ από την άλλη δεν είναι ανάγκη να πάθεις τα ίδια... του είπα ενώ έπαιρνα μια ανάσα... Αντί να μου απαντήσει, έκανε μια γρήγορη κίνηση και έβγαλε ένα πιστόλι, με πυροβόλησε λέγοντας:
Σου το είπα πως θα πεθάνεις σαν το σκυλί, βρωμοπειρατή, νόμιζες πραγματικά πως θα με νικήσεις... Έχω πολλούς τρόπους να σε σκοτώσω αν θέλω.
Πραγματικά νομίζεις πως θα χάσω τόσο εύκολα? Έχω φτάσει μέχρι εδώ και θα πεθάνω από μια σφαίρα?Όχι, αυτή η μάχη είναι πολύ μακριά από το τέλος... είπα καθώς τυλιγόμουν στις φλόγες μου, η σφαίρα βγήκε από το σώμα μου και η πληγή επουλώθηκε, πέταξα προς το μέρος του δίχως να του δώσω ευκαιρία για να αμυνθεί, τελευταία στιγμή τα χέρια μου έγιναν κανονικά και η λεπίδα μου έκοψε τον αντίπαλό μου.

Εκείνος έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω και στήριξε το βάρος του σώματος του σε ένα δέντρο, δεν περίμενε τέτοια επίθεση και δεν ήταν σε θέση να την αποκρούσει. Το αίμα από την πληγή του έτρεχε ρυάκι και εκείνος βαριανάσαινε. Τον κοίταξα και ήξερα πως θα έπρεπε να τελειώσω την μάχη μας σύντομα αν ήθελα να προλάβω τον Buttler. Ο εχθρός σηκώθηκε και αφού μάζεψε τις δυνάμεις του με κοίταξε, φαινόταν η επιθυμία του να με νικήσει. Όχι όμως για εκείνον, φαινόταν πως ήθελε απλά να ικανοποιήσει την επιθυμία του Buttler και αυτό ήταν το μόνο πράγμα που με νευρίαζε πιο πολύ από όλα τα άλλα. Πως μπορεί να θέλει να ακολουθεί έναν άνθρωπο που τον θεωρεί ένα απλό εργαλείο για να κάνει την δουλειά του?
Ξέρεις αυτή η συμπεριφορά σου είναι που με νευριάζει πιο πολύ από όλα... Δεν θα έπρεπε να σκέφτεσαι έτσι και αρνούμαι να επιτρέψω σε κάποιον να συνεχίσει να σκέφτεται έτσι... Θα το βγάλω από πάνω σου αυτό το κουσούρι, ακόμα και αν χρειαστεί να βγει και το δέρμα σου μαζί... του είπα με βαριά και επικίνδυνη φωνή που έσταζε από δολοφονικό δηλητήριο...
Θα φροντίσω να ικανοποιήσω την επιθυμία του αρχηγού μου, ακόμα και αν αυτό μου κοστίσει την ζωή μου... Ήρθε η ώρα πειρατή, ας δούμε ποιος αξίζει να ζήσει από αυτήν την μάχη.

Η τελευταία επίθεση έγινε σχεδόν συγχρόνως και από τους δυο μας, τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν για μια ακόμη φορά και ο ο μεταλλικός ήχος χάραξε την ησυχία του νησιού. Είχε πλέον αρχίσει να χαράζει, ο ήλιος έβγαινε κόκκινος από την ανατολή, πράγμα που έδειχνε πως είχε χυθεί ανθρώπινο αίμα το προηγούμενο βράδυ. Ο Heaby μου επιτέθηκε με μια κοφτή και γρήγορη κίνηση του σπαθιού του, έκανα απότομα πίσω για να βρω λίγο χώρο να κινηθώ και με μια κίνηση τα πιστόλι του χεριού μου ήρθε μπροστά, σημάδεψα και πάτησα την σκανδάλη, το κοφτό και βαρύ "μπαμ" ακούστηκε και ο Heaby αναγκάστηκε να σταματήσει την επίθεση του και να κάνει μια αναγκαστική πτώση για να αποφύγει την σφαίρα μου.
Σκόνταψες πριγκιπέσα μου? Θες βοήθεια μήπως? Έχω ένα κατάνα να σου δώσω για να στηριχθείς... του είπα ειρωνικά και του επιτέθηκα προτού προλάβει να σηκωθεί. Εκείνος κυλίστηκε στο χώμα για να αποφύγει την επίθεση του σπαθιού μου και σηκώθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από το έδαφος. Φαινόταν κουρασμένος, η ανάσα του βαριά, είχε έρθει η ώρα που περίμενα, η ώρα να τελειώσει αυτή η μάχη.

Με μια κίνηση του ποδιού μου κλότσησα μια πέτρα προς το μέρος του για να του αποσπάσω την προσοχή και επιτέθηκα. Το κόλπο έπιασε, ο Heaby κινήθηκε για να αποφύγει την πέτρα, δίχως όμως να υπολογίσει και την δική μου επίθεση που ερχόταν από πίσω. Το σπαθί μου κινήθηκε δυνατά και κοφτά, το αίμα του πετάχτηκε καυτό και πηχτό, ο αντίπαλός μου βρισκόταν πλέον πεσμένος στο έδαφος, δεν ήταν όμως ούτε και αυτός νεκρός, δεν είχα σκοπό να τους σκοτώσω αλλά να τους βασανίσω και να τους δείξω τι θα πει πραγματικός φόβος. Τον άφησα εκεί πεσμένο στο έδαφος και προχώρησα προς την κατεύθυνση που είχε φύγει ο Buttler, δεν είχα ιδέα που βρισκόταν πλέον, η πρωινή υγρασία είχα σβήσει τα ίχνη του στα δέντρα και το έδαφος, έτσι απλά προχώρησα προς την τελευταία του κατεύθυνση ελπίζοντας να ακούσω κάποιον ήχο που να μου δώσει μια ένδειξη της τοποθεσίας του εχθρού μου. Σύντομα άκουσα μια φωνή, όμως δεν ήταν του Buttler, αλλά ενός μικρού παιδιού, υπήρχαν άραγε και άλλοι άνθρωποι στο νησί αυτό??? Η περιέργεια μου υπερνίκησε την εμμονή μου για πόλεμο και αποφάσισα να αλλάξω για λίγο πορεία...

Ξεκίνησα να προχωράω προς το μέρος που άκουσα την φωνή, πλέον μπορούσα να ακούσω μια ομιλία, οι φωνές είχαν γίνει δυο και μάλιστα η μια από τις δυο φαινόταν αρκετά γνωστή, αλλά όχι δεν μπορεί να ήταν εδώ... Το απέκλυα και μόνο που το σκεφτόμουν, η δεύτερη φωνή έμοιαζε πολύ στην φωνή της μικρής μας πλοηγού, αλλά πως είχε φτάσει μέχρι εδώ αυτό το πιτσιρίκι? Δεν μπορεί, σίγουρα θα άκουγα λάθος, ωστόσο είχα φτάσει αρκετά κοντά, από στιγμή σε στιγμή περίμενα να τους δω. Όμως τότε ήταν που άκουσα άλλη μια γνώριμη φωνή:
Που πήγε αυτός ο πειρατής? ο Hotdog είχε ξυπνήσει και με έψαχνε. "Αυτός ο άνθρωπος είναι πράγματι χοντρόπετσος... Δεν εξηγήτε αλλιώς... Πως μπορεί να σηκώθηκε μετά από τόσες που έφαγε???" σκέφτηκα και έκανα στην άκρη μερικά φύλλα για να μπορέσω να δω τι γινόταν... Είδα κάτι που δεν περίμενα να δω, η φωνή άνηκε πράγματι στην Mia και όχι μόνο αυτό, αλλά είχε και ένα άλλο πιτσιρίκι μαζί της, μπροστά τους βρισκόταν ο Hotdog.

Ο Hotdog με έψαχνε ακόμα, φαινόταν να μην έχει συνέλθει εντελώς αλλά και πάλι ήταν δύσκολο να πιστέψω πως μπόρεσε και σηκώθηκε μετά από τόσες πληγές που κέρδισε από την μάχη μας. Η Mia έκανε μια κίνηση και έφερε πίσω της το άλλο παιδί, σκέφτηκα να εμφανιστώ για να την βοηθήσω αλλά το μετάνιωσα αμέσως. "Αυτή η μάχη είναι δικιά της, ας δούμε τι μπορεί να κάνει η μικρή, άλλωστε αν με χρειαστεί εδώ θα είμαι!" σκέφτηκα και έκατσα ανάμεσα στα δέντρα ώστε να παρακολουθήσω την μάχη τους. Ο Hotdog είδε έναν κόκκορα που μάλλον ανήκε στον πιτσιρίκο και φώναξε: Α! Φαΐ! Προσπάθησε να τον πιάσει αλλά ο πιτσιρίκος πετάχτηκε στην μέση και πήρε αγκαλιά τον κόκκορα για να τον προστατέψει. Ο χοντρός πρώην αντίπαλος μου φάνηκε να νευριάζει με την εξέλιξη της κατάστασης και σήκωσε το ρόπαλο του στον αέρα, η Mia μπήκε μπροστά και απέκρουσε το χτύπημα με την παλάμη της, όμως δεν ήταν για πολύ, ο Hotdog με το άλλο του χέρι την πέταξε στην άκρη και η μικρή μου σύμμαχος έσκασε πάνω σε ένα δέντρο.

Έκανα μια κίνηση να πεταχτώ στην μέση όμως και πάλι αποφάσισα πως θα ήταν καλύτερο να κρατηθώ και να μην μπλεχτώ στην μάχη αυτή, ακόμα και αν τον νίκαγα για ακόμη μια φορά, ήμουν σίγουρος πως η Mia θα στεναχωριόταν αν δεν νίκαγε μόνη της την μάχη της. Σηκώθηκε από το δέντρο ίσα ίσα για να προλάβει να στείλει ένα κύμα αέρα στον Hotdog, στέλνοντας τον αρκετά μέτρα πίσω. Σηκώθηκε και πάλι στα πόδια της, το βλέμμα της είχε αλλάξει, είχε γίνει σοβαρό πλέον, λες και σου έλεγε πως θα νικήσει. Ο χοντρός πετάχτηκε πάνω και την αγριοκοίταξέ, φαινόταν έξω φρενών, άρχισε να φωνάζει και να ωρύεται όπως είχε κάνει και στην μάχη μας. Της επιτέθηκε αλλά η μικρή ήταν πιο γρήγορη και τον απέφυγε, συνέχισε να χοροπηδάει εδώ και εκεί λες και δεν συνέβαινε τίποτα. Ο Hotdog μη μπορώντας να την προλάβει με το ρόπαλο του, άρχισε να φωνάζει:
Σταματήστε πλέον να τρέχετε εδώ και εκεί, δειλοί πειρατές, τα ίδια είστε όλοι όπως και αυτός ο Roni..., χαμογέλασα λες και έλεγε κάτι καλό για μένα, η μικρή είχε βρει το ευαίσθητο του σημείο, τον θυμό του...

Απέφυγε ένα ακόμα χτύπημα και του επιτέθηκε με την παλάμη της, το χτύπημα της τον βρήκε στο πρόσωπο και τον εξφεδώνισε αρκετά μέτρα, έσκασε κάτω σαν σακί και έμεινε εκεί να βαριανασένει. Δίχως να χάσει ευκαιρία η Mia, πήγε από πάνω του και τον άρχισε στα χαστούκια με τις παλάμες της, μερικά δεύτερα αργότερα ο Hotdog ήταν αναίσθητος και η Nakama μου είχε νικήσει. Ο μικρός που είχε μαζί της έτρεξε να την αγκαλιάσει και να την συγχαρεί για την νίκη. Τον άκουσα να την ρωτάει πως έμαθε να παλεύει έτσι, η Mia προσπαθώντας να τον αποφύγει του είπε πως έμαθε στα ταξίδια της, όμως ο μικρός ήταν αρκετά έξυπνος και φώναξε όλο περηφάνια λες και είχε λύσει το μυστήριο, "Είσαι πειρατής!!!"
Η Mia το αρνήθηκε όσο πιο πειστικά μπορούσε και του είπε πως την είχε παρεξηγήσει, τους κοιτούσα και γέλαγε, δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωθα πολύ περήφανος για την Nakama μου, είχε γίνει δυνατή, ίσως σε λίγο καιρό να ξεπερνούσε και εμένα, όχι πως θα επέτρεπα να συμβεί βέβαια... Προχώρησαν προς το μέρος που βρισκόμουν, είχε έρθει πλέον η ώρα να κάνω την εμφάνιση μου, άνοιξα δρόμο ανάμεσα στα φύλλα που βρίσκονταν μπροστά μου και κινήθηκα προς το μέρος τους...


Συνέχεια εδώ: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6398-topic#215367

Συνέχεια από: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6398-topic

Γύρισα την πλάτη μου και έφυγα, η μικρή πήγαινε ήδη προς την αντίθετη κατεύθυνση από εμένα, ήθελε να βρει το αγόρι, χαζομάρες... Δεν είχε καν την δύναμη να την προστατέψει αν χρειαστεί, γιατί να ψάξει κανείς κάποιον τόσο αδύναμο? Δεν μπορούσα να καταλάβω το σκεπτικό της, αλλά ήξερα πως αν η Nakama μου ήθελε να το κάνει, σίγουρα είχε έναν πολύ καλό λόγο να το κάνει. Προχώρησα προς το δάσος, πλέον δεν είχα καμία απολύτως ιδέα για το που μπορεί να είχε πάει ο Buttler, αλλά δεν με πείραζε και τόσο. Θα τον έβρισκα αργά ή γρήγορα, ήλπιζα μόνο να τον έβρισκα πριν τον βρει η μικρή, μπορεί να μην το είχε καταλάβει ακόμα, αλλά οι πατούσες της, ήταν ένα απόλυτα δολοφονικό "προσόν" για έναν πειρατή, θυμόμουν ακόμα ένα χαστούκι που είχα φάει από αυτά στο παρελθόν. Ανέβηκα στην κορυφή ενός λόφου και κοίταξα για οποιαδήποτε κίνηση μέσα στο δάσος.

Όνομα: Roni D Razor
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 7
Beli: 26.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Μου άρεσαν παρα πολύ οι περιγραφές της μάχης ! Σου έκοψα 3 πομ και 4.000 καθώς εκτός απ την μαχη και την συνάντηση με την Mia, δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο στην πλοκή η στο σενάριο ...Αλλα δεν υπάρχουν και πολλα να πεις σε αυτό το νησί...Περιμένω την συνέχεια