Triple Threat At Crown Island Part III [Τέλος]

Λινκ προηγούμενης: http://www.onepiecegr-rpg.com/t6399-topic#216419

Στην προηγούμενη: Συναντήθηκα με την Nakama μου, Mia Haynie. Είχε ερθεί και εκείνη στην μεγάλη γραμμή, παρακολούθησα μια μάχη της και είδα πως είχε δυναμώσει αρκετά. Αφού μείναμε για λίγο μαζί, χωριστήκαμε και πάλι και ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του.

Τώρα:
Περίμενα υπομονετικά για μια οποιαδήποτε κίνηση μέσα στο δάσος, έπρεπε να βρώ αυτόν τον Buttler και να κλείσω τους λογαριασμούς μου, μαζί του. Ήμουν χαρούμενος που είχα δει την μικρή και που ήταν σώα και ασφαλής, όχι ότι ανησυχούσα για χάρη της, αλλά και πάλι ήταν ωραίο συναίσθημα. Θα ήθελα όμως να μάθω και κάποια νέα απο τον καπετάνιο μας, ο άνθρωπος που με είχε κάνει να υποκείψω στην δύναμη του, πλέον είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης... Ένιωθα πως αργά ή γρήγορα το πλήρωμα αυτό θα έφτανε στο τέλος του, προσπάθησα όμως να βγάλω αυτές τις σκέψεις απο το μυαλό μου και να επικεντρωθώ στον στόχο μου.

Έπρεπε να βρω τον Buttler και να του δείξω γιατί δεν έπρεπε να τα βάλει μαζί μου. Η ώρα πέρασε και σύντομα είχα το πρώτο μου στοιχείο, μερικές φωνές ακούστηκαν στο βάθος, φωνές που ήμουν σίγουρος πως δεν ήταν της Mia και του πιτσιρίκου. Δίχως να χάσω την ευκαιρία, μεταμορφώθηκα και πέταξα προς το μέρος που άκουγα τις φωνές, ύστερα απο περίπου ένα λεπτό είδα τον στόχο μου... Ο Buttler μιλούσε με έναν άλλο, δεν περίμενα να βρω και άλλους ανθρώπους στο νησί, κινήθηκα προς το μέρος τους και εμφανίστηκα μπροστά τους. Ο άλλος που μίλαγε με τον Buttler, πάγωσε στην όψη μου, όμως ο Buttler χαμογέλασε είρωνικα και μου είπε:
Βρε βρε, καλώς τον! Δεν περίμενα να μας επισκευτείς ξανά, να υποθέσω πως αυτοί οι άχρηστοι που έχω για μπράβους δεν κατάφεραν να επιβιώσουν, σωστά?

Για την ακρίβεια εγώ τους άφησα μισό πεθαμένους, όμως νομίζω πως μια μικρή πειρατίνα ονόματι Mia Haynie, τους αποτελείωσε... Πιστεύω πως την ξέρεις, είναι Nakama μου άλλωστε, έτσι δεν λένε οι εφημερίδες... του είπα με παγερό τόνο στην φωνή μου, δεν είχα όρεξη για κουβέντα, ήθελα απλά να τον σκοτώσω και να πάρω τον θησαυρό για μένα...!
Άχρηστοι, είναι άχρηστοι!!! Όπως λέω πάντα, αν θες να γίνει κάτι σωστά, θα πρέπει να το κάνεις μόνος σου... Όμως πρώτα θα το απολαύσω αυτό, ήρθε η ώρα να σε δω να πεθάνεις... είπε και έκανε μια απότομη κίνηση με το χέρι του, μονομιάς καμιά πενηνταριά άντρες εμφανίστηκαν απο το πουθενά και μας περικύκλωσαν.

Ο Buttler βγήκε απο τον κλοίο των αντρών και έκατσε στην σκιά ενός δέντρου για να απολαύσει το θέαμα...Πραγματικά πιστεύεις πως αυτοί εδώ είναι αρκετοί για να με κρατήσουν και να μη σε σκοτώσω...? Ελάτε να δούμε ποιος είναι καλύτερος, εσείς ή εγώ? τους φώναξα και έβγαλα το κατάνα μου. Φάνηκαν να μην πτοούνται απο την κίνηση αυτή και μου επιτέθηκαν όλοι μαζί, κίνησα το σπαθί μου γρήγορα και έκοψα στα δύο τον πρώτο εχθρό που έφτασε κοντά μου. Πήδηξα στο πλάι αποφεύγοντας την επίθεση ενός άλλου αντιπάλου και έτρεξα προς το μέρος τους, ενώ παράλληλα πέταγα μαχαίρια με το ελεύθερο μου χέρι στους γύρω εχθρούς. Σύντομα ο χώρος είχε βαφτεί κόκκινος και τα πτώματα διακοσμούσαν το έδαφος.

Οι εχθροί μου είχαν μειωθεί σημαντικά αλλά είχα αποκτήσει αρκετές πληγες απο την μάχη και πλέον δεν μπορούσα να κινηθώ με την ίδια ευκολία. Τυλίχτηκα στις φλώγες μου και άρχισα να γιατρεύομαι, οι υπόλοιποι στρατιώτες με κοιτούσαν με φόβο.
Μη τον φοβάστε δειλοί, δεν μπορεί να σας κάνει κάτι, οι φλώγες τους δεν καίνε οπότε μπορείτε να του επιτεθήτε ελεύθερα... Σφάξτε τον, αμέσως!!! φώναζε γεμάτος απο θυμό ο Buttler, όμως τα λόγια του δεν έπιαναν τόπο, οι στρατιώτες είχαν δει τι μπορώ να κάνω και σε συνδυασμό με τις φλώγες μου, με έβλεπαν ως έναν ανίκητο εχθρό...Σιγά σιγά άρχισαν να οπισθοχωρούν μέχρι που τελικά τράπηκαν σε άτακτη φυγή, ο Buttler δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που εξελισόταν μπροστά στα μάτια του, πλέον είχαμε μείνει εγώ και αυτός, δεν υπήρχε κάποιος άλλος να μπει ανάμεσα μας.

Άρχισα να προχωράω σιγά σιγά προς το μέρος του, το βλέμμα μου ήταν σκοτείνο και παγερό, πράγμα που υποδίκνυε πως αυτή η μάχη δεν θα κρατούσε και πολύ, ο Buttler σηκώθηκε και έβγαλε ένα μαχαίρι που είχε πάνω του.
Έλα λοιπόν, ας δούμε τι αξίζεις μικρέ... Το καλό που σου θέλω να μην με κάνεις να βαρεθώ, γιατί τότε δεν θα σε συγχωρήσω... είπε ειρωνικά και έκανε μια κίνηση προς το μέρος μου. Η κίνηση του σώματος του, μου έδειχνε πως με φοβόταν, προσπαθούσε να μην το δείξει αλλά και πάλι ήταν λες και μπορούσα να ακούσω το σώμα του να μου το λέει.
Είδες τι μπορώ να κάνω ενάντια σε πενήντα άντρες, τα τσιράκια σου που έστειλες εναντίων μου, έχασαν πριν καν ξεκινήσει η μάχη για τα καλά...

Τι σε κάνει να πιστεύεις πως έχεις έστω και μια ελπίδα απεναντι μου?? Εεε γέρο? είπα ενώ ένα χαιρέκακο χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο μου. Το σπαθί μου ζητούσε αίμα, το ένιωθα ακόμα μια φορά, η δολοφονική πλεύρα μου, με περιέκλυε για ακόμα μια φορά....
Προχώρησα προς τον Buttler, εκείνος προσπάθησε να μην δείξει πως πτοήτε και έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου με το μαχαίρι του σηκωμένο, όμως το χέρι του έτρεμε, υποδικνύωντας τον φόβο που τον κυρίευε σιγά σιγά. Φτάσαμε σε μία απόσταση πέντε μέτρων, ο ένας από τον άλλο και μείναμε σταθεροί. Φαινόταν πως περίμενε να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση, δεν ήξερα αν απλά φοβόταν να επιτεθεί ή αν ήθελε να μετρήσει και μόνος του την δύναμη μου.

Αποφάσισα να του κάνω την χάρη και να επιτεθώ, όμως δεν σκόπευα να τον αφήσω να αποκρούσει ή να αποφύγει το χτύπημα μου, η μάχη αυτή θα τελείωνε σχεδόν αμέσως μετά την αρχή της. Σήκωσα το κατάνα μου και συγκεντρώθηκα, το χέρι μου τυλίχτηκε στις φλώγες μου και στο σπαθί μου. Του επιτέθηκα με όλη μου την δύναμη και την ταχύτητα, δεν πρόλαβε καν να κουνηθεί απο την θέση του για να αποφύγει και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα το έδαφος είχε βαφτεί κόκκινο απο το αίμα του.Ξέρω πως δεν έχεις πεθάνει χοντρέ, επείτηδες σε άφησα να ζήσεις για να συνεχιστεί για λίγο η μάχη μας. Σήκω λοιπόν και σταμάτα να κάνεις τον ψόφιο... του είπα ειρωνικά και τον κλώτσησα στα πλευρά.

Εκείνος έβγαλε έναν μορφασμό πόνου και σηκώθηκε σιγά σιγά στα πόδια του, το σώμα του έτρεμε απο τον πόνο που του προκαλούσε η ουλή που του είχα χαρίσει. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο προσωπό μου, ήμουν χαρούμενος που του είχα προκαλέσει πόνο, που τον έκανα να γεμίσει τον τόπο με αίματα. Προσπάθησε να με βαρέσει με το μαχαίρι του, αλλά με ευκολία απέφυγα το χτύπημα του και το δώρισα μια ακόμα χαρακία στον τετρακέφαλο, το σώμα του λύγισε και ξανασωριάστηκε στο έδαφος.Σου είπα να σηκωθείς, θέλω να είσαι όρθιος όταν σε σκοτώσω. Εκτός αν θες να πεθάνεις σαν σκυλί, σκυφτός στο έδαφος, εκεί σου αξίζει να είσαι...

Λέγε λοιπόν, τι προτιμάς, να πεθάνεις σαν άνθρωπος ή σαν ζώο? Προσωπικά δεν με νοιάζει κανένα απο τα δυο, αλλά αποφάσισα να σου κάνω την χάρη να διαλέξεις τον θάνατο σου... είπα καθώς η λεπίδα μου έσκιζε σιγά σιγά τον λαιμό του. Αίμα έτρεξε στο έδαφος και ο Buttler ούρλιαζε απο τον πόνο, το κατάνα μου κινείθηκε αστραπιαία και έκοψε το δεξί του χέρι απο τον καρπό και κάτω.
Πως σου φαίνεται αυτό? Δεν μου απάντησες και άρχισα να είμαι ανυπόμονος, θέλω να κόψω κάτι, οπότε όσο δεν απαντάς θα κόβω και ένα μικρό κομμάτι απο εσένα, μέχρι που θα πεθάνεις απο τους πόνους και την αιμοραγία. Του είπα καθώς σφάδαζε απο τον πόνο, κρατώντας το χέρι του...

Σε βαρέθηκα το ξέρεις? Είσαι ενας εντελώς άχρηστος αντίπαλος, ούτε τον χρόνο που αφιέρωσα στην μάχη μας δεν αξίζεις... Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με αυτά, άλλωστε πήρα αυτό που ήθελα απο το νησί... Αντίο χοντρέ, πρέπει να πεθάνεις... Είπα και κατέβασα το κατάνα μου, ενάς περίεργος ήχος ακούστηκε και το κεφάλι του Buttler έπεσε στο έδαφος και κύλισε προς τα πέρα... Σηκώθηκα και έφυγα απο το μέρος, σκόπευα να προλάβω τους άντρες που είχε καλέσει ο Buttler και να τους σκοτώσω και αυτούς, ύστερα απο εκεί θα έφευγα απο το νησί, επόμενος προορισμός μου άγνωστος αν και είχα κάποια σχέδια...

Δεν άργησα να τους βρω, είχαν μείνει κρυμμένοι περίπου ένα χιλιόμετρο παραπέρα, όμως τίποτα δεν μπορούσε να κρυφτεί απο τα μάτια του άρχοντα των ουρανών. Προσγειώθηκα μπροστά τους και δίχως να πω λέξη έβγαλα το κατάνα μου και άρχισα να τους σκοτώνω έναν έναν, μεσά σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα ο χώρος είχε γεμίσει πτώματα, αίματα και εντόσθια... Κανείς τους δεν επέζησε, τα ρούχα μου είχαν γίνει κατακόκκινα απο το αίμα. Κοίταξα γύρω μου, τίποτα δεν υπήρχε πλέον, ούτε ένα σημείο ζωής. Το δολοφονικό ένστικτο μου είχε χορτάσει τον θάνατο και σήμερα, πλέον ήμουν ήρεμος, καθάρισα το κατάνα μου και κατευθύνθηκα προς το πλοίο μου.

Δεν άργησα να το βρω, περίπου μετά απο ένα μισάωρο περπατήματος, βρισκόμουν και πάλι μπροστά του. Γδύθικα και αφου πλύθικα λίγο απο τα αίματα, βρήκα καθαρά ρούχα και ντύθικα, είχα αποφασίσει να αλλάξω τεχνική. Η πειρατική μου ζωή θα σταματούσε για λίγο καιρό, σκόπευα να ενταχθώ στις τάξεις των επαναστατών. Αν και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να έχω κάποιον πάνω απο το κεφάλι μου, έπρεπε να το κάνω για δυναμώσω και άλλο το όνομα μου. Όταν θα το επιτύγχανα αυτό, θα επέστρεφα και πάλι στους πειρατές, τότε θα ήμουν ακόμα πιο δυνατός, ακόμα πιο επικύνδινος. Έτσι λοιπόν με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, ετοιμάστηκα σιγά σιγά για να ξεκινήσω για το επόμενο ταξίδι μου.

Έλυσα το πλοίο μου απο τον κορμό που το είχα δέσει και το έσπρωξα ξανά μέσα στην θάλασσα, είχα μείνει στο νησί αυτό για πάνω απο ένα μήνα και μου είχε λείψει η θάλασσα. Ανέβηκα στο πλοίο μου και άνοιξα τα πανιά μου, η σημαία μου πλέον είχε μόνο το μαύρο φόντο και τα κόκκαλα. Το σήμα του πληρώματος μου δεν ήταν εκεί, αγαπούσα τους Nakama μου, όμως δεν θα έμενα άλλο μαζί τους. Ο καπετάνιος μου έλειπε και εγώ δεν θα μπορούσα πλέον να μείνω στο πλήρωμα απο την στιγμή που θα έμπαινα στους επαναστάτες. Γύρισα το πλοίο μου προς την κατεύθυνση που έδειχνε η Log Pose και ξεκίνησα προς το επόμενο ταξίδι μου, μια ενδιαφέρουσα ροη πράγματων φαινόταν να έρχετε στον ορίζοντα...

Το ταξίδι μου ξεκίνησε, προορίσμος μου σύμφωνα με την Log Pose και τον χάρτη μου ήταν το Ruluka Island, ύστερα απο εκεί δεν ξέρω που θα πήγαινα, ξέρω όμως πως οι επαναστάτες θα με ήθελαν στις τάξεις τους. Σκόπευα να τους κάνω να με συμπαθησουν ακόμα πιο πολύ με αυτό που θα έκανα εκεί. Απο όσο ήξερα στο Ruluka υπήρχε ένας δικτάτορας που ξεζούμιζε τους πολίτες κάθε μέρα, σκοπός μου πλέον ήταν να τον νικήσω και να αποδείξω στους επαναστάτες πως ήθελα και εγώ την ελευθερία του κόσμου, αυτό σε συνδυασμό με τα λόγια του φίλου μου του Jet θα μπορούσαν σίγουρα να μου εξασφαλίσουν μια θέση στις τάξεις των επαναστατών.

Όνομα:Roni
Haki Points: ---
Player of the Month Points:7
Beli: 23.000
Bounty/Fame Points: 2.000.000
Παρατηρήσεις: Μικρή ιστορία, με μέτρια πλοκή και λιτές περιγραφές! Ισα ισα για να γίνει το μπος