[Τέλος-Φρούτο] Trouble

Θέμα: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Τρι Αυγ 28, 2012 12:34 pm

Κύριοι χαρακτήρες:

link προηγούμενης http://www.onepiecegr-rpg.com/t6370-topic (Ruluka Island)

Μέρες πριν

O Ezio βρισκόταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ...ήταν αρκετά υγρό και κρύο, αλλα δεν τον ενδιέφερε και τόσο ...ήταν δεμένος με αλυσίδες απ τα χέρια , και ακουμπούσε με τα γόνατα στο έδαφος, αδύναμος να σηκωθεί η να προσπαθήσει να φύγει ...όλα τα όπλα του είχαν αφαιρεθεί, και τώρα επάνω του, είχε μονο κάτι μαύρα κουρελιασμένα ρούχα ...Εαν ήταν άλλο χρώμα, θα φανέρωναν την φρίκη που είχε βιώσει το σώμα του όλον αυτόν τον καιρό ...
Αίμα υπήρχε σε όλο του το σώμα το οποίο είχε πλέον ξεραθεί...ήταν αναίσθητος για ώρες

Λίγο αργότερα

Δυο άντρες μπήκαν στο μπουντρούμι του Ezio...Ο ένας κρατούσε μια σύριγγα, φορούσε μια ιατρική ρόμπα και έπαιζε με το υγρό μέσα, κουνώντας την πέρα δώθε, ενώ ο άλλος ο οποίος φορούσε κοστούμι είχε προσηλώσει το βλέμμα του στον Ezio
-Είναι έτοιμο το φάρμακο? Ρώτησε ο αντρας με το μαύρο κοστουμι
-Ναι...Είπε ο άλλος χτυπώντας την σύριγγα ...Αφαίρεσε το καπάκι..Να του χορηγήσω το φάρμακο ? πρόσθεσε
-Ναι..Τελείωνε ...Ηδη οι άλλοι περιμένουν να τον μεταφέρουν στο μέρος ..
Ο υποφαινόμενος γιατρός προχώρησε προς το μέρος του Ezio ...Όταν η βελόνα τρύπησε το δέρμα του , δεν αντέδρασε, αλλα λίγα λεπτά μετά, άρχισε να φωνάζει απ τον πόνο

Λίγες μέρες μετά
Ξύπνησα με πολύ πονοκέφαλο...Άνοιξα τα μάτια μου με πολύ μεγάλη δυσκολία...Σήκωσα το πάνω μέρος του σώματός μου και κοίταξα τριγύρω... Δεν ήξερα που βρισκόμουν...Όταν κοίταξα όμως καλύτερα συνειδητοποίησα πως το μέρος ήταν γνώριμο..ίσως...Ακριβώς διπλα μου, υπήρχε ένα μυστήριο φρούτο...Έμεινα ακίνητος αρκετά λεπτα προσπαθώντας να συνέλθω αλλα και να αφουγκραστώ για ενδεχόμενο κίνδυνο που θα επέφερε αυτο .

..Το μόνο πράγμα που είδα ομως, ήταν η ομίχλη στο γύρω τοπίο..Προσεκτικά, σηκώθηκα κρατώντας το κατανα μου, ετοιμο να χτυπίσει ,μέσα στην θήκη..Έκανα μερικά βήμματα προς τον στόχο μου, κι αυτά με δυσκολία..Κοιτούσα το παντελόνι μου...Ήταν ένα ξεφτισμένο μαύρο παντελόνι...Και η μπλουζα μου δεν ηταν σε καλύτερη κατάσταση...Μια μαύρη μπλούζα, μες τα μπαλώματα..
Τυλιγμένος απο το αχνό φως του φεγγαριού , σταμάτησα μπροστά στο φρούτο ..Το σκούντησα ελαφρά με το κατανα και πήδηξα ελαφρά προς τα πίσω λες και θα με δάγκωνε...Τίποτα δεν συνέβη...Έσκυψα για να το επεξεργαστώ λίγο με το βλέμμα μου...Το χτύπησα με το χέρι μου και εκείνο πόνεσε...Ήταν σκληρό...Προσπάθησα να το κόψω με το κατανα ομως δεν μπορούσα...Μήπως ήταν πέτρωμα??Το σήκωσα ψηλά ωστε να το δω καλύτερα στο φώς του ήλιου..Όντως ήταν πέτρα!

Η αψεγάδιαστη επιφάνειά της ειχε γαλάζιο χρώμα και πάνω της, απλωνόταν σαν ιστός αράχνης, λεπτές λευκές φλέβες...Η πέτρα ήταν κρύα και την ένιωθα λεία ανάμεσα στα δάχτυλα μου..Σαν σκληρό μετάξι...Πρέπει να ζύγιζε αρκετα κιλά παρ οτι την αισθανόμουν πιο ελαφριά απο το κανονικό της βαρος..
Μου φάνηκε όμορφη και τρομακτική μαζί...Απο που να ερχόταν αρεγε? Τι ακριβώς ήταν??Τότε μια ενοχλητική σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό μου : πως έφτασε στα χέρια μου? Ξύπνησα μες την νύχτα και την βρήκα δίπλα μου....Ήταν άραγε τυχαίο αυτό?..Αν υπήρχε κάτι που μου είχε διδάξει η ζωή μου ήταν να αντιμετωπίζω τις συμπτώσεις με προσοχή..
Τι θα πρέπει να κάνω όμως την πέτρα?Θα κουραζόμουν αν την κουβαλούσα και μπορεί να αποδεικνυόταν επικίνδυνη...Μήπως να την άφηνα στην θέση της?
Το σώμα μου και τις σκέψεις μου κατείχε μια αίσθηση αβεβαιότητας ..Ετοιμαζόμουν να την πετάξω στην γη, όμως την τελευταία στιγμή την κράτησα..
Τουλάχιστον θα μπορούσα να την ζουλίσω σε κάποια πόλη για να αγοράσω φαγητό και ρούχα καθώς έμοιαζε πολύτιμη..Έτσι, έφτιαξα έναν σάκο απο φύλα δέντρων και για κορδόνι έβαλα ινες απο δέντρα...Εκεί μέσα, έβαλα την πέτρα..Ευτυχώς ήταν αρκετά ανθεκτική..

Γύρισα το βλέμμα μου και άρχισα να κοιτάζω τριγύρω...Βρισκόμουν σε μιά κοιλάδα...Όμως ήταν νύχτα και πιθανόν να ήταν επικίνδυνα να κατασκηνώσω εδω...Δεν γνώριζα αν υπήρχαν άγρια ζώα οσο γνώριμο και αν φαινόταν το μέρος στο μυαλό μου..Έτσι γλίστρησα μες το δάσος ...
Μετα απο λίγο περπάτημα, βρήκα ένα καλο μέρος..Έτσι, έφτιαξα πρόχειρα ένα κρεβάτι κάτω απο τις ξεθαμμένες ρίζες ενός πεσμένου δέντρου...
Τυλίχτηκα με τα φύλα των δέντρων και όπως σκεφτόμουν το πως βρέθηκα εδω και το που είναι με πήρε ο ύπνος..
Το επόμενο πρωί ο ήλιος ανέτειλε μέσα απο μια εκθαμβωτική πληθώρα ροδοκίτρινων αποχρώσεων..
Ο αέρας ήταν γλυκός και πολύ παγωμένος..Οι χείμαρροι είχαν κρυσταλλιάσει στα χαμηλά τους σημεία και σχημάτιζαν μικρές λιμνες πάγου..Αφού έφαγα ένα κουνέλι που είχα πιάσει , για πρωινό, επέστρεψα στην κοιλάδα για να εξετάσω την περιοχή στην οποία βρισκόμουν, και ειδικά, την περιοχή την οποία είχα ξυπνήσει..
Παρατήρησα οτι υπήρχε κάποιος κύκλος, που ήταν αριστοτεχνικά σκαμμένος περίπου 10 εκατοστά πιο βαθύς απο το έδαφος, όμως τιποτα παραπάνω...Έτσι άρχισα νε περπατώ προς ένα φαράγγι που είχα δεί πριν ξαναγυρίσω στην κοιλάδα...

Υπέθετα οτι ήταν η έξοδος του λεκανοπεδίου αυτού..
Προχωρούσα με αργό βήμα καθως ένιωθα το σώμα μου εξαντλημένο...Πλέον περπατούσα μες το δάσος που κατέληγε στο φαράγγι.... Η μέρα ήταν υπέροχη, όμως εγω δεν την ευχαριστιόμουν τόσο...Κάτι μέσα μου με έκανε δυστυχισμένο...Όμως τι? Δεν μπορούσα να καταλάβω, η για την ακρίβεια να θυμηθώ....Παρατηρούσα το κάθε τι σε αυτο το νησι...Πρέπει να το είχα ξαναδει... Μου έφερνε αρκετές αναμνήσεις....
Ξαφνικά, στα αριστερά, άκουσα ένα κλαδί να σπάει...Έχοντας σε ετοιμότητα το katana γύρισα το κεφάλι μου για να δω
Με το βλέμμα μου εξέτασα εξονυχιστικά όλη την περιοχή....Δεν είδα όμως κάτι ...Ξαφνικά όμως είδα μια μαυριδερή σιλουέτα με ανθρώπινη μορφη και ύψος να χάνεται πάνω απο ένα βουνο.....Αν βρισκόταν εδω κάτω, τότε πως βρέθηκε εκει πάνω τόσο γρήγορα???Μήπως ήταν κάποια δύναμη φρούτου του διαβόλου? Αναρωτήθηκα...Μήπως με παρακολουθούσαν?
Άρχισα να προχωρώ με γοργό βήμα προς το τέλος του φαραγγιού..
Το βράδυ είχα φτάσει στην άκρη μιας απότομης ρεματιάς...Ένας ποταμός κυλούσε ορμητικά ,αρκετά πιο κάτω με κατεύθυνση την κοιλάδα ...Τον τροφοδοτούσαν εκατοντάδες μικρα ρυάκια και ξεχύνονταν αγέρωχος , πολεμώντας με τα βράχια και τους ογκόλιθους που του έκοβαν το δρόμο...
Την ατμόσφαιρα γέμιζε ένα αχνό βουητό

Κατασκήνωσα σε μια λοχμή κοντά στη ρεματιά χαζεύοντας το φεγγάρι που ξεπρόβαλε στον ουρανό πριν πέσω για ύπνο και σκεφτόμουν ....Άραγε που να ειμαι? Το νησί αυτό δεν κατοικείτε?
Την επόμενη μέρα, ο καιρός ήταν πολύ πιο κρύος, κάνοντας το ταξίδι μου δύσκολο...Ταξίδευα γρήγορα και δεν πρόσεχα καθόλου το άγριο τοπίο γύρω. μου πλέον
Λίγο μετά το μεσημέρι , άκουσα τον ήχο που κάνουν οι καταρράκτες...
Έναν μονότονο βουητό απο χιλιάδες παφλασμους κάλυπτε κάθε άλλο ήχο στην περιοχή...
Το μονοπάτι που ακολουθούσα με οδήγησε σε έναν υγρό γρανιτένιο βράχο που ορθωνόταν δίπλα στον ποταμό...
Εκεί το νερό έπεφτε για λίγα μέτρα στο κενό και κυλούσε στη συνέχεια κάτω, στις χορταριασμένες πλαγιές...
Μπροστά μου, σαν ανοιχτός χάρτης,. απλωνόταν μια κοιλάδα...Η βάση των καταρρακτών , ήταν σχεδόν ένα χιλιόμετρο πιο κάτω...Βρισκόμουν στο βορειότερο σημείο της σύμφωνα με την πορεία του ήλιου και την θέση των αστεριών που είχα δει εχθές την νύχτα...
Λίγο πιο πέρα απο τους καταρράκτες, υπήρχε ένας μικρός οικισμός απο καφετιά κτήρια...Λευκος καπνός έβγαινε απο τις καμινάδες..Μια πρόσκληση για την ερημιά τριγύρω...
Υπήρχαν και αγροκτήματα που απο το ύψος μου , θύμιζαν μικρά μπαλώματα, όχι μεγαλύτερα απο την άκρη του δαχτύλου μου

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 2:11 pm

Η γη γύρω τους ήταν αποψιλωμένη και καμένη απο τον ήλιο η αμμώδης , με ξερούς θάμνους να λικνίζονται στον άνεμο..Ο ποταμός ξετυλιγόταν σαν φίδι απο τους καταρράκτες ως το νότιο άκρο της κοιλάδας , αντανακλώντας τόπους ,τόπους το φως του ήλιου..
Πέρα μακριά, υπήρχε και ένα ακόμα χωριό απο το οποίο περνούσε μέσα...Δίπλα απο εκεί, υπήρχε ένα μοναχικό και επιβλητικό Όρος..Απο εκεί και πέρα δεν μπορούσα να διακρίνω κάτι..
Έπειτα απο ένα σύντομο διάλειμμα , εγκατέλειψα τον βράχο στον οποίο στεκόμουν, και άρχισα να κατηφορίζω το μονοπάτι, δυσφορώντας για τη δύσκολη κατάβαση..Προορισμός μου ήταν το πρώτο χωριό
Όταν έφτασα κάτω, το σούρουπο είχα αγκαλιάσει τα πάντα, μπερδεύοντας χρώματα και σχήματα στις γκρίζες σκιές του..
Τα φώτα του χωριού λαμπύριζαν εκεί κοντά μου, μέσα στο λυκόφως..Τα σπίτια έριχναν στη γη τους μακρόστενους ίσκιους τους...Εκτός απο αυτά τα δυο χωριά δεν υπήρχε τίποτα άλλο σε εαυτήν την κοιλάδα..Ο οικισμός , ήταν απομονωμένος και περιβαλλόταν απο άγρια , όμορφη γη...Θα μπορούσα άνετα να μείνω εδω στην υπόλοιπη ζωή μου..
Τα σπίτια του χωριού ήταν γερά, χαμηλοτάβανα , φτιαγμένα απο κορμούς δέντρων, μερικά καλυμμένα με αχυροσκεπές, άλλα με πλάκες..
Απο τις καμινάδες ανέβαινε καπνός, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με την μυροδιά του καμένου ξύλου..Τα κτίρια είχαν ευρύχωρες βεράντες οπου μαζεύονταν οι κάτοικοι για να συζητήσουν και να κάνουν τις δουλειές τους.Πότε πότε, φαίνονταν μια λάμψη σε κάποιο παράθυρο απο κανένα κερί ή λάμπα που άναβαν εκείνη τη στιγμή σε κάποιο σπίτι

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 2:16 pm

Άκουγα άντρες να μιλούν μεγαλόφωνα μέσα στη βραδινή ατμόσφαιρα, ενώ οι γυναίκες έτρεχαν να μαζέψουν τους συζύγους τους μαλώνοντας τους επειδή είχαν αργήσει...Για κάποιον λόγο, αυτοι οι άνθρωποι μου έμοιαζαν γνώριμοι...Λες και τους γνώριζα καιρο..Μήπως τους γνώριζα? Τι συνέβαινε άραγε σε μένα? Και στο μυαλό μου γνώριζα που έπρεπε να πάω...πως..? Είχε θολώσει το μυαλο μου απο τις σκέψεις και τους υπολογισμούς..
Προχωρούσα ανάμεσα στα σπίτια κι έφτασα μπροστά σε ένα κρεοπωλείο..Ήθελα να αγοράσω κρέας για να ψήσω...Ήταν ένα μεγάλο κτήριο με χοντρά δοκάρια..Πάνω απο το κεφάλι μου, η καμινάδα ξερνούσε μαύρο καπνό..
Άνοιξα την πόρτα..Η ευρύχωρη αίθουσα ήταν ζεστή και κακοφωτισμένη απο την δυνατή φωτιά στο πέτρινο τζάκι
Στην άλλη άκρη της αίθουσας υπήρχε ένας άδειος πάγκος..Στο πάτωμα είχαν στρώσει αραιά άχυρο..Όλα ανέπνεαν εξαιρετική καθαριότητα , λες και ο ιδιοκτήτης περνούσε τις ελεύθερες ώρες του σκαλίζοντας μέσα στις σκοτεινές χαραμάδες για να ανακαλύψει μικροσκοπικά ίχνη βρωμιάς..
Πίσω απο τον πάγκο, καθόταν ένας μικρόσωμος άντρας που φορούσε βαμβακερό πουκάμισο, και μια ποδιά κηλιδωμένη με αίμα.

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 2:21 pm

Στην ζώνη του είχε κρεμασμένη μια εντυπωσιακή ποικιλία μαχαιριών. Η μούρη του ήταν κιτρινωπή γουρουνίσια και τα μαύρα μάτια του κοιταζαν καχύποπτα εμένα ..Μόλις αντιλήφθηκε πως τον κοιτούσα στα μάτια, γύρισε το βλέμμα του και άρχισε να γυαλίζει τον πάγκο με ένα κουρέλι..
-Τι έφερες ? με ρώτησε..
-Σε εμένα μιλάτε? ρώτησα γεμάτος απορία..
-Ναι...έπειτα γύρισε για να τρίψει καποιον λεκε στον τοίχο...
Έφερες τίποτα να πουλήσεις? Δεν θα δεχτω αντίκες αυτήν την φορα...δήλωσε
Τι είχε αυτός ο άντρας εναντίων μου? Πάντως τα λόγια του με είχαν ενοχλήσει, λες και ίσχυαν αυτα που έλεγε...Λες και του πουλούσα ότι έβρισκα για να ζήσω..
-Έχεις belli η δεν έχεις? ρώτησε...Τι απο τα 2 ισχύει?
Έσκυψα το κεφάλι μου και απάντησα
-Δεν έχω καθόλου..
-Μπα, ωστε δεν έχεις belli? είπε...Και περιμένεις να αγοράσεις κρέας? Ξέρεις κανέναν έμπορο να δίνει δωρεάν την πραμάτεια του?Μήπως θέλεις να στα δώσω τζάμπα? συνέχισε με ειρωνικό ύφος...Μετά πρόσθεσε..
-Εξάλλου είναι αργά....Έλα αύριο με χρήματα...Για σήμερα έχω κλείσει..
Τον κοίταξα στα μάτια λέγοντας
-Δεν μπορώ να περιμένω ως αύριο ...Έκανα μια κίνηση και έβγαλα την πέτρα που είχα βρει..Την έβγαλα με μια επιδεικτική κίνηση και την ακούμπησα απαλά πανω στο γεματο σημάδια πάγκο..Η πέτρα έμεινε εκεί γυαλίζοντας και αντανακλώντας το φως απο τις φλόγες που χόρευαν στο τζάκι..Τώρα που την πρόσεχα καλύτερα, είδα πως μέσα της υπήρχε κάτι, όμως δεν μπορούσα να πω τι ήταν ακριβώς....Ήταν αρκετά μεγάλο

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 2:26 pm

-Το πιο πιθανο είναι να έκλεψες αυτην την πέτρα Ezio...Εσεις οι επαναστάτες πάντα κάνετε τέτοια..Μουρμούρισε ο χασάπης...
Ήμουν επαναστάτης?? Η μνημη μου δεν με βοηθούσε σε αυτο...Θυμόμουν πως ειχα κάποιο είδος εξουσία, ομως ηταν αλήθεια ?? Επαναστάτης..Δεν είναι και άσχημα..Εγω πάλι νομιζα πως ημουν Marine η πειρατής με ηγετικό ρολο , ομως δεν θα καθομουν να το αναλύσω εδω...
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, με έλεγαν Ezio....όμως πως ήξερε το όνομά μου, και απο που? Ένα περίεργο συναίσθημα κατέκλυσε το σώμα μου ...Με παρότρυνε να τον πιάσω απο τον λαιμό και να αρχίσω να τον βασανίζω μέχρι που να μου απαντήσει
Αγνοώντας ττις βασανιστικές σκέψεις μου ρώτησα
-Σου φαίνεται αρκετή?
Ο χασαπης πήρε την πέτρα στα χέρια του..Υπολόγισε το βαρος της σκεφτικός..Πέρασε την χοντρη παλάμη του πανω απο την λεία επιφάνειά της και επιθεώρησε τις λευκές φλέβες ..Μ έναν υπολογιστικό βλέμμα ,. την ακούμπησε και πάλι στον πάγκο
-Ομολογώ πως είναι πολύ όμορφη...Πόσο αξίζει όμως??

-Δεν γνωρίζω..Κανείς όμως δεν θα έκανε τον κοπο να της δώσει τέτοιο σχήμα αν δεν άξιζε η είχε μικρη αξία σωστά?

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 2:31 pm

-Προφανώς, απάντησε ο χασάπης με μια έκφραση υπερβολικής υπομονής..Αλλα πόση είναι η αξία της? Αφου δεν ξέρεις ούτε εσυ, προτείνω να βρεις κανέναν πραματευτή που θα γνωρίζει η να δεχτείς την προσφορά που θα σου κάνω....3.000 Belli
-Σιγα την προσφορά ρε μεγαλε! Θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δεκαπλάσια αξία, διαμαρτυρήθηκα χτυπώντας ελαφρα το χέρι στην μπάρα..Αυτο το έκανα καθως το κρέας που θα μου έδινε με αυτα τα μπελι δεν θα έφτανε ουτε για μια εβδομαδα..Και επρεπε να αγορασω ρουχα και σακίδιο...Επισης επρεπε να βρω και ενα δωματιο ...
Ο κρεοπώλης σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του..
-Αν δε σου αρέσει η προσφορά μου , περίμενε να έρθουν οι πραματευτές σε λίγες μέρες..Αλλιώς δεν έχω όρεξη για συζητήσεις , είπε τρίβοντας τον πάγκο με το λερωμένο πανι..
Απ ότι γνώριζα, οι πραματευτές ηταν ομάδες εμπόρων που επισκέπτονταν τα χωρια κυρίως των νησιών κάθε άνοιξη και χειμώνα..Αγόραζαν όλα τα περισσεύματα απο τα προϊόντα που είχαν καλλιεργήσει η κατασκευάσει οι χωρικοί και οι ντόπιοι αγρότες και τους πουλούσαν ότι χρειάζονταν για να ζήσουν μια ακόμη χρονια: σπόρους, ζωα, υφάσματα και προμήθειες όπως αλάτι και ζάχαρη
Όμως δεν είχα όρεξη να τους περιμένω.. Είχα ανάγκη το κρέας για να τραφω...
-Εντάξει, δέχομαι, είπα απότομα..
-Καλά, θα σου φέρω το κρέας..Όχι πως έχει σημασία , αλλα που βρήκες την πέτρα Ezio?
-Δεν είναι δουλειά σου....Φερε το κρέας..
-Πως μου μιλάς έτσι?? Είπε νευριασμένος...Φύγε αμέσως απο εδω εσυ κ η πέτρα σου..
-Μα...
-Έξω! Φώναξε
- Oi..Αρνείσαι να μου πουλήσεις?

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 2:39 pm

-Ναι εκτός αν με πληρώσεις με belli... γρύλισε ο κρεοπώλης κρατώντας ψηλά δυο μπαλτάδες..Κινήθηκε προς το μέρος μου..
-Φύγε πριν σε αναγκάσω εγω να το κάνεις...
τράβηξα το katana μου και ετοιμάστηκα για μάχη
-Θα ήθελα πολύ να δω πως θα με διώξεις απο εδω, είπα σφίγγοντας τα δάχτυλά μου στην λαβή ...
H πόρτα απο πίσω μου, άνοιξε διάπλατα κάνοντας έναν κρότο..;Eκανα δυο βήματα προς τα πίσω και αριστερά έτοιμος για περισσότερες φασαρίες..
Με βαριά βήματα μπήκε μέσα ένας ογκώδης άντρας και μια ψηλή κοπέλα, πολύ όμορφη γύρω στα δεκαέφτα που τον ακολουθούσε με μια αποφασιστική έκφραση στο πρόσωπό της..
Μόλις την είδα προς το παρον ένιωσα έκπληξη και με εκθάμβωσε με την ομορφιά της (
Σπόιλερ:
) ,. τόσο που ξεχασα την διαμάχη και χαλάρωσα τα δάχτυλά μου απο την λαβη Ο χασαπης τους κοίταξε επιφυλακτικά και έπειτα άρχισε να με ξανακατηγορεί
-Δε θα
-Ήρεμα....Τον διέκοψε ο ογκώδης άντρας με την βροντερή φωνή του.. παίζοντας δυνατά με τις αθρώσεις των δακτύλων του ..
Σύμφωνα με την αμφίεσή του, πρέπει να ήταν σιδεράς η οπλοποιός ..Ο λαιμός του ήταν χοντρός και φορούσε μια σημαδεμένη δερμάτινη ποδιά..Τα χέρια του φαίνονταν δυνατά καθώς ήταν γραμμωμένα και ακάλυπτα απο τον αγκώνα και και κάτω...Απο το πάνω μέρος του πουκαμισου του ξεπρόβαλε ο τριχωτός, μυώδης θώρακας του.. Είχε μαύρη γενειάδα , απρόσεκτα ψαλιδισμένη , σγουρή και μπερδεμένη, οπως οι τρίχες στο στήθος του...
Απευθυνόμενος στον χασάπη είπε...
-Mukune....Τι νομίζεις οτι κάνεις τώρα?

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 9:53 pm

-Τίποτα, είπε και κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα την πάρτη μου..Αυτός ο...νεαρος μπηκε εδω μέσα και άρχισε να με ενοχλει...Του ζήτησα να φύγει αλλα δεν με ακούει ..Έφτασα σε σημείο να τον απειλήσω και τότε με αγνόησε τραβώντας το katana του...
-Είναι αλήθεια? με ρώτησε...
Εγώ έβαλα το katana στην θήκη μου και μετά του απάντησα...
-Οχι ...Του πρόσφερα αυτην την πέτρα ως πληρωμη για λίγο κρεας και εκεινος στην αρχη δέχτηκε δινοντας μου το πενιχρό ποσο των 3.000 belli...Καθως ξεκινούσε να πηγενει για να κοψει, με ρωτησε που την βρηκα, και εγω του απάντησα πως δεν ειναι η δουλεια του να ρωταει, και τον καθησύχασα λέγοντας του πως δεν την έκλεψα
-Μετα απο αυτο νευριασε και βγαλαμε τα οπλα....
Ο σιδερας κοιταξε την πέτρα και μετα έστρεψε την προσοχη του στον χασαπη..
-Γιατι δεν του πουλας κρεας mukune..? την εκλεψε δεν την εκλεψε , αυτην εχει για να σε πληρωσει...Αν δεν την δεχτεις θα διαπραγματευτω εγω με τον μικρο μετα την τιμη της....Τωρα δως του κρεας..Θα καλύψω εγω την αγορα με δικα μου χρηματα..
Η ατμόσφαιρα έμεινε λίγο μετέωρη..Μετα απο λίγο ο Mukune εγλειψε τα χείλη του και είπε
-Το μαγαζι ειναι δικο μου...Μπορω να δεχτω και να αρνηθω σε αγοραπολησιες...

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Δευ Σεπ 03, 2012 9:59 pm

Η κοπέλα που μέχρι εκείνη τη στιγμή στεκόταν πίσω απο τον ογκώδη τυπο , έκανε ένα βήμα μπροστά κι έριξε στην πλάτη της τα καστανοκκόκινα μαλλιά της που απλώθηκαν στους ώμους της σαν χείμαρρος λιωμένου χαλκου.
-Πατέρα , ο Ezio είναι πρόθυμος να πληρώσει..Δωσε του κρέας να φάει και πάμε σπίτι μας να φάμε κι εμείς
Με γνώριζε αυτή η κούκλα????
Τα ματια του Mukune στένεψαν απειλητικά καθως είδε τον τρόπο που την κοίταζα.
-
-Εσυ γύρνα σπίτι..Δεν είναι δικιά σου δουλειά.....Φυγε είπα
Το πρόσωπο της κοπέλας σκλήρυνε ...Βγήκε αλύγιστη απο το δωμάτιο
Εγω παρακολουθούσα με ύφος αποδοκιμασίας γιατι δεν τολμούσα να παρέμβω καθως αν αυτο γινόταν θα θρηνούσαμε θύματα..
Ο ογκώδης τύπος έπαιξε λίγο με την γενειάδα του πριν πει με δυσαρεστημένη έκφραση
-Ezio θα κάνεις μαζι μου την συναλλαγή σου...Πόσα θα έπαιρνες?Η φωνή του αντήχησε στην αίθουσα

Χωρίς να διστάσω του απάντησα..
-Όσα περισσότερα μπορούσα!
Ο ογκώδης άντρας έβγαλε ένα πουγκί και μέτρησε μια στοίβα νομίσματα..Αμέσως μετά , γύρισε προς τον Mukune και του είπε με άγριο ύφος
Δώσε μου το καλύτερο κρέας που έχεις για ψητό και τις καλύτερες μπριζόλες σου...Κοίταξε να γεμίσεις καλα το σακιδιο του Ezio..
Ο χασαπης δίστασε ..Κοίταζε μια εμενα και μια τον αλλο...
-Το να μην πουλήσεις σε εμενα θα ήταν πολυ κακη ιδέα, δήλωσε τρίβοντας τις αρθρώσεις των δαχτύλων του επιδεικτικά ο σιδερας...
Ρίχνοντας του ένα βλοσυρό βλέμμα , σκέτο δηλητήριο, ο Mukune γλίστρησε στο πίσω δωμάτιο.
Στα αυτιά μου , έφτασαν μανιασμένοι ήχοι απο τεμαχίσματα , τυλίγματα και χαμηλόφωνες βλαστήμιες...Έπειτα απο αρκετά λεπτα αμηχανίας επέστρεψε..
Στα χέρια του κρατούσε το τυλιγμένο κρέας.. Το πρόσωπό του ήταν ανέκφραστο καθως έπαιρνε τα λεφτα του άντρα..
Ύστερα , άρχισε να καθαρίζει το μαχαίρι του ααν να μην υπήρχαμε εμεις μεσα στο μαγαζί

Ο ογκώδης άντρας πηρε το κρέας και βγήκε έξω ..Εγω τον ακολούθησα βιαστικά κουβαλώντας το σακούλι μου και την πέτρα... Ο δροσερός νυχτερινός αέρας μου χαϊδεψε το πρόσωπο αναζωογονώντας με , μετα την βαριά ατμόσφαιρα του χασάπικου..
-Σας ευχαριστώ πολυ ! Είπα!
-Μην με ευχαριστείς, ήταν κατι που ήθελα να κάνω εδω και πολύ καιρο! είναι ένας απαίσιος σαματατζης...Καλό του κάνει να τον ταπεινώνουν που και που.. Η κόρη του Lydia, άκουσε τι γινόταν και έτρεξε να με φωνάξει ..Ευτυχώς που ήρθαμε γιατι εσεις οι δυο ήσασταν έτοιμοι να πιαστείτε στα χέρια..Δύστυχος αμφιβάλω αν θα σε εξυπηρετήσει άλλη φορα,. ακόμα και αν έχεις belli να του δώσεις..
-Μα εγω δεν έκανα τίποτα! Απλα του ειπα πως δεν ειναι δουλειά του να ρωτάει που την βρήκα...Η αλήθεια είναι πως ουτε και εγω ξερω πως ήρθε σε μένα..
Ο ογκωδης άντρας ανασήκωσε τους ώμους του..
-Δεν ξερω τι να σου απαντήσω!
Έχωσα το κρέας που μου έδωσε στον προχειροφτιαγμένο σάκο .
-Αυτο νομίζω πως σου ανήκει, είπα δίνοντας του την πέτρα!
-Αξίζει πολλά παραπάνω απ ότι έδωσα στον mukune..πρέπει να είναι ζαφείρι....Έκανε μια κίνηση και έβγαλε ακομα ένα πουγκι και μου το έδωσε... Ορίστε.

-Μα δεν είναι ανάγκη, είπα
-Πως δεν είναι? αυτη τη στιγμη μου δίνεις έναν θησαυρό! Δεν μπορώ να το δεχτώ.... Τι θα έλεγες να ερχόσουν αύριο για φαγητό στο σπίτι μου? Νομίζω πως θα χαρει και η Clare οταν σε δει!
-Εντάξει!ειπα γεμάτος ενθουσιασμό! Αντιο! και έφυγα..Μολις έκανα λιγα βήματα μακρυά, συνειδητοποίησα πως δεν ήξερα που μένει ούτε ποια είναι η clare...Φόρτωσα καλύτερα το σακούλι στον ώμο μου και άρχισα να κατηφορίζω τον δρόμο...
Ήταν αρκετα βαρυ..Τοσο που με έκανε να βαδίζω πιο αργα..
Το μαργαριταρόχρωμο φεγγάρι ήταν πάνω απο τα βουνα λούζοντας την γη με μια φασματικη αντανάκλαση του φωτός της μέρας..
Καθώς η διαδρομή πλησίαζε στο τέλος , έστριψα αριστερα βγαίνοντας στον δρόμο που συνεχιζόταν νότια...Αφου ρώτησα έναν περαστικό σχετικά με το που υπάρχει ένα πανδοχείο, άρχισα να περπατώ προς το μερος που μου υπέδειξε..Ήταν ένα μονοπάτι που διέσχιζε το ψιλό γρασίδι το οποίο έφτανε μέχρι την μέση μου...Αυτό κατέληγε σε έναν λοφίσκο..Ανέβηκα στην κορυφή και απο εκεί είδα ένα μικρο φως να λάμπει στο σημειο που υπήρχε ένα σπιτι..Καθως το πλησίαζα είδα πως είχε μονή σκεπή και καμινάδα απο τούβλα..Τα γείσα κρέμονταν απο τους φρεσκοβαμμένους τοίχους , προσφέροντας ίσκιο σ όλο τον χώρο γύρω απο το κτήριο..

Στην μια πλευρά της προχειροφτιαγμένης βεράντας υπήρχαν στοιβαγμένα ξύλα έτοιμα για τη φωτιά. Διάφορα αγροτικά εργαλεία ήταν τοποθετημένα άτακτα απο την άλλη πλευρα..
Πρέπει να απείχε ένα χιλιόμετρο απο το χωριό..
Στα τριάντα μέτρα απο το πανδοχείο υπήρχε ένας προχειροφτιαγμένος άχρωμος στάβλος στον οποίο ζούσαν δυο άλογα και μια αγελαδα..Ένα καρο , ηταν παρατημένο ανάμεσα στα χωρίσματα του στάβλου..
Μες την νύχτα, καθώς περπατούσα προς την είσοδο του πανδοχείου, άκουσα γρήγορο βηματισμό απο πίσω μου..Αυτον τον βηματισμό, συνόδευε ο ήχος του μετάλλου ..Πρέπει να ήταν πανοπλίες...Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τρείς άντρες..κι ομως δεν ηταν πανοπλία αλλα κατι οπλα που κουβαλούσε ένας.Ένας πολυ χόντρος, ένας ψηλος και κοκαλιάρης και ένας μεσαίου ύψους ..Και οι τρεις τους ήταν πολύ περίεργοι στην εμφάνιση...
Ο πιο ψηλος είπε σε εκείνον που ειχε κανονικό υψος και φορούσε καπα με λαχανιασμένο τονο.
-Αυτος ειναι...Αυτον έφεραν...
-Είσαι σίγουρος?
-Απολυτά..
Μετα έστρεψε την προσοχη του προς τα εμένα
-Έχεις ένα φρ... Μια μπλε πέτρα...Έτσι δεν είναι ξένε??
Αν και την είχα πάνω. μου, αποφάσισα οτι δεν θα του απαντούσα μεχρι να μαθω τι θελει..

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Τρι Σεπ 04, 2012 3:33 am

-Ναι...Τι θες?
-Να μου την δώσεις..
-Γιατι? σου την χρωστάω?
-Έχεις αρκετό θράσος μικρέ...Γι αυτο θα σε έφεραν εδω οι δικοι σου...Τώρα δεν έχω ωρα για παιχνίδια...Φέρε μου την πέτρα..
αυτα που μου είπε στιγμιαία με έκαναν να αρχίσω να σκέφτομαι και να συνδυάζω γεγονότα όμως έπρεπε να συγκεντρωθώ σε αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά μου.. Πιθανόν να εξελισσόταν σε μάχη
-Και εγω τι θα κερδισω αν στη δωσω?
-Την ζωη σου..
-Oi Oi..μην παίζεις με τα νεύρα μου...Ήδη έχω πολλ....
Ξαφνικά ο χοντρός που απ οτι άκουσα απο τον αντρα με την καπα που τον φωναξε , ονομαζόταν goro, άρχισε να τρέχει προς τα πάνω μου με το flail του έτοιμο να χτυπήσει
-Μην μας νευριάζεις, δώστην τώρα...
Όρμηξαν προς τα πάνω του .Έπιασα το όπλο του απο την μέση και του έκοψα το χέρι...Μετά τον κλώτσησα στο στομάχι ωστα να απομακρυνθεί λίγο..
-Ittu ryu iai
...Μόλις τελείωσα την επίθεση, βρισκόταν στο έδαφος νεκρός, με ένα βαθύ κόψιμο που άρχιζε απο τον αριστερο τραπεζοειδή και έφτανε ως το στομάχι

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Τρι Σεπ 04, 2012 4:34 am

-Go...Goro samaaa φωναξε ο ψηλός... και άρχισε να τρέχει προς τα πάνω μου...
-Seishi σταμάτα... Είπε ο αντρας με την κάπα
-Μα Gerard san, σκότωσε τον Goro..
-Ναι αλλα τον σκότωσε με μόλις δυο κινήσεις....Πρέπει να τον υποτιμήσαμε...Συνήθως τους φέρνουν αδύναμους, η τους αποδυναμώνουν...
-Τι εννοείτε? φώναξα
-Να μην σε νοιάζει,. ειπε ο Gerard και συνέχισε να μιλάει στον Seishi.. Αν δεν ήταν εκείνος ο άντρας που του έφερε την πέτρα θα αναγκαζόταν να υποκύψει στην δοκιμασία...
-Για τι πράγμα μιλάτε? δεν θα ξαναρωτήσω τρίτη φορα...
-Τώρα φοβηθήκαμε....είπε ο Seishi

-Θες να δοκιμάσεις αν είναι κοφτερό το katana μου μήπως??οπως ο χοντρος φίλος σου
-Temeee...Αν τον ξαναπιάσειs στο στόμα σου θα σε σκοτώσω...
-Πολυ θα ήθελα να το δω αυτο....
Με την άκρη του ματιού μου είδα πως στην τσέπη του , ο τυπος που είχα σκοτώσει είχε ενα πακετο με τσιγαρα..Χωρις να παρω τα μάτια μου απο αυτους, έσκυψα και τα πήρα..
-...Άς τα κάτω..
-Δεν θα τα χρειαστεί..είπα βάζοντας ένα στο στόμα μου ..
-Θα το πληρώσεις....
-Συγγνώμη που σε απογοητεύω αλλα δεν έχω λεφτα για πέταμα...Άναψα το τσιγάρο και έβαλα το κουτι τους στην τσέπη ...Έσφιξα το katana καλα στο δεξί χέρι καθως ερχόταν προς τα πάνω μου

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Τρι Σεπ 04, 2012 4:39 am

-Ittu ryu iai karasu sonson
Στριφογύρισα το κατανα μου με τόσο γρήγορο ρυθμό που αυτό δημιούργησε μια ριπή αέρα, τόσο δυνατή που έκοβε ακόμα και ανθρώπινο δέρμα..Έτσι το χτύπημα του επέφερε ένα μεγάλο διαγώνιο χτύπημα στην κοιλιακή χώρα...
Είχα ξαφνιαστεί που μπορούσα να πραγματοποιήσω μια τόσο δυνατή κίνηση ...Τι ήταν αυτό που μου συνέβαινε ?
Το ρούχο του σε εκείνη την περιοχή σκίστηκε και απο εκεί πετάχτηκε αίμα, όμως εκείνος συνέχισε απτόητος..Αυτό με ξάφνιασε
Τράβηξε το σπαθί του και προσπάθησε να μου επιτεθεί με αυτό όμως το απέκρουσα φέρνοντας τοο σπαθί μου κάθετα μπροστά απο το κεφάλι μου...Ξαφνικά , με το ελεύθερο χέρι του τράβηξε ένα μικρό μαχαίρι και το έφερε με μεγάλη ταχύτητα προς το μερος μου, όμως σήκωσα το πόδι μου και του κλώτσησα το χερι ωστε να του πέσει
Αυτό όμως δεν συνέβη όπως το είχα σχεδιάσει..Έτσι μου κάρφωσε ,ευτυχώς ξεστά το πόδι στην περιοχή του τετρακέφαλου...
Τότε τον κλώτσησα με όση δύναμη είχα ωστε να τον απωθήσω και να σχεδιάσω την νέα μου επίθεση
-Τι έγινε τώρα φίλε?? Που πήγε η αυτοπεποίθηση και η μαγκιά?
-Βόλτα για να ψωνίσει...Άφησε και σημείωμα στην πόρτα
Πήρε ένα άγριο ύφος στο πρόσωπό του
-Σου είπα πως θα πληρώσεις για τον θάνατό του...

Θέμα: Απ: [Τέλος-Φρούτο] Trouble Τρι Σεπ 04, 2012 4:44 am

Έσφιξε το σπαθι του με τα δυο του χέρια αφού έβαλε το μαχαίρι του πίσω στην ζώνη..Τοτε άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου,,
Αυτό έκανα και εγώ..Έσφιξα το κατανα μου στο δεξί χέρι και όρμησα προς τα πάνω του...
Μόλις φτάσαμε ο ένας κντά στον άλλο, εκείνος πήγε να μου επιτεθεί καθετα, όμως εγω, έκανα ένα άλμα προς τα μπροστά και λίγο αριστερα..Έτσι απέφυγα το χτύπημα του και είχα το πλεονέκτημα για τη επίθεση
Όπως ήμουν στο έδαφος, σήκωσα αστραπιαία το κατανα μου και πήγα να τον καρφώσω στο στομάχι, όμως ο Seishi ήρθε και απέκρουσε με το σπαθί του του , το δικό μου, σώζοντας τον δικό του..
-όχι τόσο εύκολα, είπε.
Εγώ έκανα μια τούμπα προς τα πίσω για να σταθώ και πάλι στα πόδια μου... Ο Seishi και ο Gerard ήταν απέναντι μου έτοιμοι να επιτεθούν..Τα πράγματα θα ήταν ποιο δύσκολα αν έπρεπε αν τους αντιμετωπίσω και τους δύο...
Έσφιξα το κατανα μου όσο πιο πολύ μπορούσα..όρμηξα προς τα πάνω τους...Πρώτα απ ότι φαινόταν, θα αντιμετώπιζα τον Gerard καθως προπορευόταν περίπου ενάμιση με δύο μέτρα απο τον Seishi

-Ittu ryu iai.... Ningen giri
Κρατούσα το katana μου πάνω απο το κεφάλι μου...Πίεσα με τα πόδια μου στο έδαφος πριν αρχίσω να τρέχω ωστε να έχω μεγαλύτερη ορμή και επιτάχυνση.... Μέτρα πριν φτάσουμε σώμα με σώμα, έφερα το katana πίσω απο το κεφαλι μου ωστε να έχει περισσότερη δύναμη το χτύπημα...Καθώς πήγαινα να τον χτυπήσω με το κατανα μου , αυτος κοντοστάθηκε και έφερε το σπαθι του κάθετα, σε αμυντική θέση..
Αυτο όμως δεν ήταν αρκετό για να με σταματήσει...

Χιλιοστά πριν ακουμπήσουν τα σπαθια μας ,. έσφιξα το katana όσο πιο πολυ μπορούσα με τα δάχτυλά μου..Το χτύπημα θα ήταν υπερβολικά ισχυρο...
Μόλις ακούστηκε ο μεταλλικός ήχος της σύγκρουσης των 2 σπαθιών μας, ήταν και η ώρα που ο άλλος έχασε την μάχη...Το σπαθι μου δεν σταμάτησε απο το δικο του, αλλα το έκοψε στο σημείο της σύγκρουσης σε 2 κομμάτια, ενα που κρατούσε, και ενα που πλέον βρισκόταν στο έδαφος..
Μετα απο αυτό, το κατανα συνέχισα καθως η ορμη του σπαθιου ήταν ασταμάτητη..Του επέφερα ένα θανάσιμο χτύπημα στην περιοχή πάνω απο το στήθος και λίγο πιο κάτω απο τον λαιμό , κόβοντας του στα δυο το κόκαλο του θώρακα (καθετα)
Μ αυτα και μ αυτα είχαμε απομακρυνθεί απο τον χώρο του πανδοχείου...Ήμασταν ομως κοντά του...
Ο Gerard επεσε κάτω νεκρος...Ο μονος που έμενε ήταν ο Seishi... Τα είχε χάσει... Κοιτούσε με ένα απλανές βλέμμα τρόμου...Άρχισε να τρέχει προς τα βουνά απο τα οποία είχα έρθει..
Του πεταξα το κατανα μου...Εκείνο έσκιζε τον αέρα καθως περιστρεφόταν προς αυτόν...Τον κάρφωσε στην πλάτη.... Μόλις έβγαλα το κατανα απο το σώμα του,. ήταν ηδη νεκρος...
Το τίναξα απότομα στον αέρα ωστε να φύγει το αίμα απο πάνω του...Αμέσως μετα το έβαλα στην θήκη του...

Με το βλέμα μου έψαχνα το πανδοχείο....Μόλις το εντόπισα, άρχισα να περπατω προς το μέρος του...
Για μια ακόμη φορα, λιγο πριν φτάσω στην εξώπορτα του, άκουσα βηματισμούς..Αυτη την φορα απο 2 μεριές...Απο την μια ήταν ένας άντρας με κουκούλα , μες τα μαύρα, και απο την άλλη μια ομάδα Marines με έναν άντρα ψηλότερο απο εκείνους, αξιωματούχο αν έκρινα απο την αμφίεση, να έρχονται προς το μέρος μου..Το μονο που δεν ηξερα , ηταν αν ερχονταν για εμενα η για το πανδοχειο... Οι marines πιο πιθανο ηταν να έρχονται για μένα...Απ οτι είχε πει ο Mukune, πρεπει να ημουν επαναστάτης....Δεν ένιωθα ομως κάτι μέσα μου οπως απέχθεια για τους Marines....Αντιθέτως, σαν να χαιρόμουν που τους έβλεπα... Γύρισα το κεφάλι μου για να δω που ήταν εκεινος ο αντρας με τα μαυρα που πλησίαζε..Στεκόταν ακριβως διπλα μου...Ήταν αρκετα ψήλος....
-Έλα μαζί μου
Έπιασα το κατανα μου σφιχτά ..Δεν απάντησα κατευθείαν όμως ήμουν έτοιμος για παν ενδεχόμενο...Η μέχρι στιγμής εμπειρία μου μου είχε διδάξει πως δεν πρέπει να εμπιστεύομαι τον κάθε ένα...
-Ποιος είσαι?
- Bartholomew Roberts η αλλιώς Βart της CP5..Με μια γρήγορη κίνηση μου έδειξε ένα σήμα , ήταν αδιαμφισβήτητα της παγκόσμιας κυβέρνησης...
-Τι θέλεις απο εμένα ?
-Είναι πολλά αυτά που πρέπει να σου εξηγήσω .... Θα μπούμε εδώ για να οργανωθούμε είπε δείχνοντας το ξενοδοχείο στο οποίο πήγαινα...Περίμενε εδώ, είπε προχωρώντας προς τους Marines οι οποίοι έρχονταν προς το μέρος μας

Άρχισε να μιλάει στον άντρα που είχε τον υψηλότερο βαθμό...Μετά απο λίγα λεπτά, άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μου αφήνοντας τους υπόλοιπους πίσω ..
Ο βαθμοφόρος Marine μου έδωσε το χέρι του
-Light
Δίνοντας το δικό μου είπα με δυσπιστία
-Ezio , χάρηκα
Ο Άντρας της Cp5 άρχισε να προχωράει προς το κτήριο... Εγω με τον Light περπατούσαμε μαζί του αμίλητοι.Μαζί του, εκτός απο τους μαριν, είχε και κάποιους άλλους, οι οποίοι δεν φορούσαν ρούχα ναυτικών, αλλα απλά...ήταν μια κοπέλα με ρωζ μαλλιά, ένας άλλος μαυροφορεμένος ψηλός άντρας, και ένας γύρω στην ηλικία μου ..Άνοιξε την πόρτα..Μέσα υπήρχε μόνο ένας άντρας ο οποίος καθάριζε ένα ποτήρι με ένα βρώμικο πανί ... Ο Bart έβγαλε ένα πιστόλι και πυροβόλησε αυτόν τον άντρα στο κεφάλι .
Τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια... Γιατι το είχε κάνει αυτό ?
-Επαναστάτης, είπε μονολεκτικά...
Καθίσαμε σε ένα τραπέζι και άρχισε να μας μιλάει
Το νησί στο οποίο βρισκόμαστε κατοικείται αποκλειστικά απο επαναστάτες , bounty hunters που συνεργάζονται άκρως διεφθαρμένους Marines.Αυτοί είναι τα πιόνια των πλουσίων αντρών του κόσμου....όλοι εδω άντρες γυναίκες και παιδιά ανήκουν σε αυτό το καλοστημένο κύκλωμα.... Σε αυτό το νησί δεν υπήρχε τίποτα μέχρι πριν απο 3 χρόνια..Τότε έφτιαξαν εδώ 2 χωριά ..Αυτά τα χωριά έγιναν για έναν και μόνο λόγο

» [Αρχή-Φρούτο] Treasure Hunt!![Τέλος-Φρούτο]
» [Αρχή-Φρούτο]The Quest[Τέλος-Φρούτο]
» [Τέλος]Prepare for trouble! And make it double!
» [Τέλος-Φρούτο]Προβλήματα
» [Φρούτο] (Τέλος) 48 Hours