[Τέλος]Prepare for trouble! And make it double!

Link προηγούμενης ιστορίας:

Μια μικρή περίληψη των προηγούμενων ιστοριών:

Παράτησα το καράβι μου, το οποίο είχε υποστεί ζημιές, στο νησί και πήρα μια εφεδρική βάρκα που είχα στο καράβι. Πήρα τα πράγματά μου από το καράβι και το έσκασα με την βάρκα από το νησί. Το νησί είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Δεν ήξερα τι θα απογίνουν οι νίντζα που ζούσαν στο νησί αλλά εκείνη την στιγμή με ένοιαζε περισσότερο ο εαυτός μου. Έδεσα τις πληγές μου με γάζες και ξάπλωσα στην βάρκα. Έπεσα αναίσθητος και ήμουν στο έλεος της θάλασσας. Μπορούσε να με οδηγήσει οπουδήποτε. Ήλπιζα μόνο να μην έμπλεκα σε φασαρίες έχοντας τις πληγές που μου δημιούργησε ο Greywind.

Κάποια στιγμή ξύπνησα. Τα πλευρά μου πονούσαν από την πληγή αλλά τουλάχιστον είχε σταματήσει η αιμορραγία. Το ίδιο ίσχυε και για το χέρι μου. Δεν ήξερα που βρισκόμουν και δεν έβλεπα και τίποτα στον ορίζοντα. Το μόνο που μπορούσαν να κάνω τώρα, ήταν να ελπίζω να βρω σύντομα στεριά. Έπρεπε να πάω σε κάποιο νησί για να πάρα προμήθειες και ένα νέο καράβι για το ταξίδι μου. Δεν μπορούσα να μπω στην Μεγάλη Γραμμή με μια απλή βάρκα... Έπλεα για αρκετή ώρα ακόμα μέχρι που στον ορίζοντα φάνηκε η σκιά ενός καραβιού.
-Θα μάθω πληροφορίες για το πως να πάω στο κοντινότερο νησί. σκέφτηκα.

Οι σκέψεις μου όμως άλλαξαν όταν έγινε ξεκάθαρο τι καράβι ήταν αυτό που εμφανίστηκε στον ορίζοντα. Ήταν ένα πλοίο Marine και ερχόταν προς τα εδώ.
-Την γκαντεμιά μου... Αυτοί μου έλειπαν τώρα...
Άρπαξα τα κουπιά και άρχισα να τραβάω κουπί όσο καλύτερα μπορούσα ώστε να μην άνοιγε η πληγή στο πλευρό μου. Έπρεπε να αλλάξω πορεία γιατί αυτοί έρχονταν προς το μέρος μου. Ήλπιζα να μην με έπαιρναν χαμπάρι αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Δεν είχα πολύ χρόνο για να απομακρυνθώ πολύ ώστε να μην με δούνε αλλά έπρεπε να προσπαθήσω για το ακατόρθωτο. Θα μπορούσα να τους πολεμήσω και να τους νικήσω, σχεδόν σίγουρα, αλλά το ρίσκο ήταν μεγάλο στην κατάσταση που βρισκόμουν.

Ένας άλλος Marine που κοιτούσε με τα κιάλια στον ορίζοντα μπήκε στην συζήτηση και τους διέκοψε.
-Καπετάνιε, Maiza! Εντόπισα μια βάρκα ευθεία μπροστά. Κινείται προς τα αριστερά από εμάς. Αν δεν κάνω λάθος, αυτός που είναι στην βάρκα πρέπει να είναι ο περιζήτητος πειρατής "Yami" Raziel!
-Ο Raziel?! Αυτός που ξέφυγε από τον Greywind?
-Μάλιστα καπετάνιε! Και φαίνεται τραυματισμένος. Οι φήμες ότι ξέφυγε τελευταία στιγμή, τελικά ήταν αληθινές.
-Παιδιά, ετοιμαστείτε! Πιάσαμε την καλή! Ήρθε η ώρα που περιμέναμε! Τέρμα πια οι αγγαρείες! Ήρθε η ώρα να πιάσουμε τον πειρατή που ξέφυγε από τον Greywind και να δείξουμε ότι εμείς είμαστε οι καλύτεροι στα νερά αυτά!
-ΝΑΙ! φώναξαν όλοι μαζί.

-Αλλάξτε πορεία! Πίσω από τον πειρατή! Η δικαιοσύνη θα διαπρέψει για μια ακόμη φορά!
Οι Marines αμέσως διασκορπίστηκαν σε όλο το πλοίο και έκαναν τις απαραίτητες κινήσεις για να αλλάξουν πορεία προς την βάρκα μου. Ήταν διατεθειμένοι να με κυνηγήσουν μέχρι τέλους. Είτε θα με έπιαναν, είτε θα πέθαιναν προσπαθώντας.

~Πίσω στην βάρκα μου~

Κάνοντας κουπί, γυρνούσα που και που το κεφάλι μου προς το πλοίο για να δω αν αλλάξει πορεία ή αν θα συνεχίσει να κινείται ευθεία. Για κακή μου τύχη όμως, για την οποία φημιζόμουν..., το πλοίο τους άλλαξε πορεία και κατευθυνόταν προς εμένα.
-Δεν με θέλει καθόλου τελευταία... Το ένα μετά το άλλο έρχονται και είναι όλα για τ' ανάθεμα...
Σταμάτησα να κάνω κουπί επειδή δεν είχε νόημα. Δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβαινα να ξεφύγω με την βάρκα την στιγμή που με κυνηγούσε ολόκληρο πλοίο.

Περίμενα απλά να έρθουν και να τους αντιμετωπίσω. Έδεσα μερικές ακόμα γάζες στις πληγές μου και έπιασα το σπαθί μου.

~Στο πλοίο των Marine~
-Καπετάνιε, ο πειρατής σταμάτησε να κινείται. Η βάρκα του είναι στάσιμη. Μάλλον μας κατάλαβε και απλά περιμένει να τον φτάσουμε.
-Μάλιστα. Ενδιαφέρον. Ετοιμάστε τα δίχτυα kairoseki. Ο πειρατής αυτός είναι χρήστης φρούτου, οπότε θα τα χρειαστούμε. Χωρίς αυτά, θα είμαστε ανίσχυροι απέναντί του.
-Μάλιστα καπετάνιε!
-Θα τα φέρουμε από την αποθήκη.

~Πίσω στη βάρκα μου~

Το πλοίο των Marine πλησίαζε όλο και περισσότερο. Δεν μπορούσα να δω αν ήταν πολύ ή λίγοι. Δεν φαινόταν σχεδόν κανένας, μόνο κάτι κεφάλια διέκρινα και κάτι όπλα που αχνοφαίνονταν.

Το πλοίο τους κάποια στιγμή έφτασε δίπλα από την βάρκα μου και σταμάτησε. Για μερικά δευτερόλεπτα επικράτησε απόλυτη σιγή. Ξαφνικά εμφανίστηκαν γύρω στα 20 άτομα να με σημαδεύουν.
-Πυρ! ακούστηκε και εκπυρσοκρότησαν όλα τα όπλα το ένα μετά το άλλο.
Εγώ άνοιξα αμέσως μια μαύρη τρύπα για να προστατέψω την βάρκα μου. Όλες οι σφαίρες ρουφήχτηκαν από την μαύρη τρύπα. Για να μην πάθει ζημιά η βάρκα μου, μετατράπηκα σε σκοτάδι και αιωρήθηκα μέχρι το κατάστρωμά τους. Εκεί πέρα μπορούσα να πολεμήσω άνετα και χωρίς τον φόβο ότι θα πάθαινε ζημιά η βάρκα μου.

Ξαναπήρα την κανονική μου μορφή και στάθηκα στο κέντρο, ανάμεσά τους.
-Black Hole!
Έβαλα το χέρι μου στο πάτωμα και άπλωσα σκοτάδι τριγύρω. Άνοιξα μια μαύρη τρύπα και ρούφηξα μέσα της μερικούς από τους Marines. Μετά μάζεψα το σκοτάδι και το άπλωσα στον αέρα.
-Black Hole: Liberation!
Άνοιξε μια μαύρη τρύπα από την οποία βγήκαν, και έπεσαν στο κατάστρωμα, οι Marines που είχα ρουφήξει. Αναίσθητοι και με πολλά τραύματα, πλέον ανήμποροι να συνεχίσουν την μάχη. Μερικοί Marines με πυροβόλησαν αλλά οι σφαίρες τους πέρασαν από μέσα μου και χτύπησαν δικούς τους.

-Ανόητοι! Φέρτε τα δίχτυα! Δεν μπορούμε να τον πολεμήσουμε χωρίς αυτά!
Με το άκουσμα αυτών των λέξεων κατάλαβα ότι φέρνανε δίχτυα από kairoseki. Έπρεπε να τους νικήσω γρήγορα και να μην κατάφερναν να με παγίδευαν με κάποιο από τα δίχτυα τους γιατί αλλιώς ήμουν καταδικασμένος στην κατάσταση που βρισκόμουν. Ένα δίχτυ πετάχτηκε προς το μέρος μου αλλά πρόλαβα και το απέφυγα μετατρέποντας τον εαυτό μου σε σκοτάδι. Αιωρήθηκα προς το μέρος αυτού που πέταξε το δίχτυ και τον σκότωσα καρφώνοντάς τον με το σπαθί μου στην καρδιά.

Έπειτα κατευθύνθηκα προς το μέρος του κοντινότερου Marine με δίχτυ αλλά πριν προλάβω να τον φτάσω άλλο ένα δίχτυ εξαπολύθηκε προς το μέρος μου και άλλαξε την πορεία μου. Έκανα μια παράκαμψη για να αποφύγω το δίχτυ μέχρι να φτάσω στο θύμα μου αλλά αφού έφτασα, το σκότωσα και αυτό δίχως έλεος.
-Άντρες, τι κάνετε? Πιάστε τον! Μην τον αφήνετε να μας παίζει όπως αυτός θέλει! ξαναφώναξε ο αρχηγός τους.
-Μάλιστα, καπετάνιε Maiza! Αυτή τη φορά δεν θα μας ξεφύγει! είπαν όλοι μαζί και έδειχναν έτοιμοι να με πιάσουν στα σίγουρα αυτή τη φορά.

Όπως ετοιμαζόμουν να σκοτώσω το επόμενό μου θύμα, ένας Marine ήρθε καταπάνω μου από τον ουρανό. Είχε πηδήξει από το κατάρτι για να προσπαθήσει να με πιάσει με ένα δίχτυ. Τελευταία στιγμή είδα αυτόν που θα σκότωνα ότι κοιτούσε προς τον ουρανό και όχι εμένα και έτσι κατάλαβα ότι κάτι ερχόταν καταπάνω μου από τον ουρανό. Τελευταία στιγμή κατάφερα και τον απέφυγα αλλά όπως τον απέφυγα μια ομάδα από 4 Marine, με ένα δίχτυ ο καθένας τους, πετάχτηκαν πάνω μου. Τα δίχτυα με φυλάκισαν και πήρα ξανά την κανονική μου μορφή. Αυτή την φορά δεν μπορούσα να ξεφύγω. Ήμουν καταδικασμένος και στο έλεος της μοίρας.

Εξαιτίας αυτού του καταραμένου Greywind ήμουν τραυματισμένος και δεν μπόρεσα να τους κατατροπώσω. Αν δεν είχα τις πληγές από την μάχη μου μαζί του, αυτοί εδώ οι άχρηστοι θα ήταν παιχνιδάκι να τους καθαρίσω. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι και με έπιασαν.
Ο καπετάνιος τους ήρθε από πάνω μου και είπε:
-Λοιπόν, εσύ είσαι ο περίφημος πειρατής "Yami" Raziel. Είσαι καλός αλλά όχι τόσο καλός ώστε να ξεφύγεις από εμάς!
-Ας μην ήταν ο Greywind και θα σ' έλεγα εγώ τι θα έπιανες... ψιθύρισα.
-Είπες κάτι πειρατή?
-Ναι. Είπα ότι είστε ένα μάτσο ανίκανων ηλιθίων και ότι αν δεν ήταν αυτός ο καταραμένος ο Greywind που με τραυμάτισε, τώρα θα ήσασταν όλοι σας νεκροί!
-Το ότι σε πιάσαμε δείχνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λες. Και το ότι ήσουν τραυματισμένος είναι ένας ασήμαντος παράγοντας που μας έδωσε απλά ένα πολύ μικρό προβάδισμα.

-Αυτός ο τύπος είναι πολύ φωνάρα... Δεν αντέχεται... σκέφτηκα.
-Ώρα να καλέσω στην βάση μας να τους πω τα ευχάριστα νέα της σύλληψής σου! Χάρη σε σένα, θα πάρω μια ωραία προαγωγή που κυνηγάω καιρό τώρα!
-Αν καταφέρω και ελευθερωθώ, θα τον σκοτώσω στα σίγουρα αυτόν τον άχρηστο! σκέφτηκα.
Με σήκωσαν, μου πέρασαν χειροπέδες kairoseki πριν πάρουν τα δίχτυα από πάνω μου και μετά με έδεσαν χειροπόδαρα. Έπειτα με μετακίνησαν σε ένα κελί στο αμπάρι του πλοίου.
Ο καπετάνιος καθόταν στο κατάστρωμα με ένα den den mushi και προσπαθούσε να επικοινωνήσει με την βάση τους.

-Ενημέρωσε τον διοικητή της βάσης σου και ετοιμαστείτε να μας υποδεχθείτε. Θα τον φέρουμε να σας τον παραδώσουμε. Επικοινωνήστε με τα κεντρικά και πείτε ότι ο πειρατής "Yami" Raziel πιάστηκε από τον καπετάνιο Maiza!
-Μάλιστα, καπετάνιε Maiza. Θα ενημερώσω αμέσως τον διοικητή μας για αυτά τα υπέροχα νέα!
-Clanck. το den den mushi έκλεισε.
-Προαγωγή μου, σου 'ρχομαι!
Αυτός ο τύπος μου την έδινε στα νεύρα! Όσο περνούσε η ώρα όλο και περισσότερο! Έπρεπε να βρω τρόπο να δραπετεύσω. Μετά όλα τα άλλα ήταν εύκολα. Προς το παρόν όμως ήμουν αιχμάλωτος και όδευα προς την φυλάκισή μου. Το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να ξεκουραστώ και να ελπίζω να συνέβαινε κάτι που θα με βοηθούσε να ελευθερωθώ.

~Μετά από λίγες ώρες~

Ξύπνησα από τους ήχους στο κατάστρωμα. Μάλλον φτάναμε στο νησί που είπε πιο πριν ο άχρηστος marine. Άκουγα βήματα πάνω από εμένα, από το κατάστρωμα, και μετά από λίγο άνοιξε η πόρτα από το αμπάρι και κατέβηκε ένας marine.
-Σήκω. Ήρθε η ώρα σου. Ετοιμάσου να συναντήσεις την μοίρα σου, όπως όλοι οι άλλοι πειρατές σαν εσένα. μου είπε.
-Και αυτός ίδιος με τον ηλίθιο καπετάνιο του είναι. Θα τους σκοτώσω και τους δύο κάποια στιγμή... σκέφτηκα.
Σηκώθηκα και με πήρε από το αμπάρι. Με ανέβασε στο κατάστρωμα. Εκεί πέρα βρίσκονταν όλοι οι marines του πλοίου, έτοιμοι να ρίξουν άγκυρα στο νησί. Είχε παραταχθεί και μια ομάδα που θα με συνόδευε στην βάση.

Αφού φτάσαμε στο νησί, ρίξανε άγκυρα και κατέβασαν την σκάλα. Μαζί με την συνοδευτική μου ομάδα, κατεβήκαμε από το πλοίο και προχωρήσαμε προς την βάση. Εκεί μας περίμεναν δύο φρουροί που θα με οδηγούσαν σε ένα από τα κελιά της βάσης τους. Αυτό βέβαια ήταν προσωρινό, μέχρι να αποφάσιζαν τα κεντρικά τι θα έκαναν μαζί μου. Ενώ περπατούσαμε, εγώ σκεφτόμουν τρόπους να αποδράσω αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν εφικτός όσο φορούσα τις χειροπέδες από kairoseki. Έτσι ήλπιζα να συμβεί κάτι που θα άλλαζε τα δεδομένα προς το μέρος μου.

Είχαμε αρκετό περπάτημα μέχρι την βάση και ο δρόμος μας περνούσε μέσα από την πόλη. Όλοι οι κάτοικοι του νησιού θα έβλεπαν ότι είχα πιαστεί και αυτό δεν με ενθουσίαζε. Όσο περπατούσαμε μέσα από την πόλη οι κάτοικοι με έβλεπαν αλλά εγώ δεν έδινα σημασία καθώς σκεφτόμουν τρόπους να ξεφύγω. Με το που βγήκαμε από την πόλη και πλησιάζαμε στην βάση των Marine, είδα έναν τύπο με κόκκινο μαλλί να περνάει από κοντά μας με σκημένο κεφάλι. Κατευθυνόταν προς την πόλη.
Από την απελπισία μου, που κανένα από αυτά που σκέφτηκα δεν μπορούσε να γίνει πράξη, φώναξα δυνατά και αγριεμένα:
-Καταραμένε Greywind! Αν δεν με είχες τραυματίσει, αυτοί οι άχρηστοι δεν θα με είχαν πιάσει!
-Σταμάτα να μιλάς και προχώρα.
-Θα τον σκοτώσω... σκέφτηκα.
Συνεχίσαμε να προχωράμε προς την βάση.

Συνέχεια από εδώ: Αφίξεις, αποχωρήσεις και σκοτάδι.

"Καταραμένε Greywind! Αν δεν με είχες τραυματίσει, αυτοί οι άχρηστοι δεν θα με είχαν πιάσει!"

O αρχαιολόγος σχεδόν πάγωσε, ενώ η καρδιά του άρχισε να χτυπάει δυνατότερα. Δεν άκουγε τίποτα άλλο από την κραυγή του τύπου να αντηχεί μέσα στο μυαλό του! Εκείνος ο πειρατής είπε το όνομα του Greywind! Τον άκουσε, ήταν σίγουρος! Είπε το όνομα του άντρα που μισούσε τόσο πολύ...!

"Σταμάτα να μιλάς και προχώρα." διέταξε ένανς Πεζοναύτης από τους μερικούς που τον "συνόδευαν" και τον έσμπρωξε να προσωρήσει.

Μα ήταν τόση η περιέργειά του να μάθει για εκείνον τον μισητό άντρα - που εξαιτίας του τραβούσε όλα αυτά κι εξαιτίας του είχε πάθει την προσωρινή μόνιμη αμνησία ο γιος του - που δεν άντεξε: πήγε με αργά βήματα, λες και ήταν μαγνητισμένος, προς την πομπή. Σοκαρισμένος ο Bola, τον είδε όμως πολύ αργά: είχε ήδη διανύσει τη μισή απόσταση, κι αν έκανε το οτιδήποτε άλλο από το να τον ακολουθήσει θα τραβούσε πάνω του ανεπιθύμητα βλέμματα! Οπότε απλώς έκανε πως τον ξάφνιασε που έφυγε χωρίς εκείνον, κι ακολούθησε.

"Σταματήστε, καλοί μου κύριοι," είπε με εκείνη την προφορά που κρατούσε μόνο για ειδικές περιπτώσεις "και πείτε μου. Ποια η τιμή του;"

Έδειξε με το δάχτυλο τον δεσμώτη πειρατή. Όλοι τον κοίταξαν λες και ήταν από άλλο πλανήτη. "Φύγε από δω, φιόγκο! Πάνε στο σπίτι σου, που θες να αγοράσεις και κρατούμενο!"
"Μα, θέλω έναν δυνατό κύριο για να κουβαλάει βάρη. Φαίνεται...νταβραντισμένος." είπε την τελευταία λέξη λες και είχε πιει κάτι πολύ ξινό για τα γούστα του.

Ο Bola τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια ενώ οι άλλοι ακόμα δεν έλεγαν να συνειδητοποιήσουν πως δεν το έλεγε στα ψέματα...!

Όπως συνεχίσαμε να περπατάμε ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή πίσω μας:
-Σταματήστε, καλοί μου κύριοι, και πείτε μου. Ποια η τιμή του;
Στο άκουσμα της φωνής αυτής, γυρίσαμε όλοι να δούμε ποιος ήταν. Ο κοκκινομάλλης τύπος που είδα πριν λίγο μας είχε πλησιάσει και έδειχνε εμένα.
-Θέλει να με αγοράσει? Μας δουλεύει ο τύπος?! σκέφτηκα.
Όλοι οι Marines τον κοιτούσαν λες και ήταν από άλλο πλανήτη. Ένας από τους Marine του είπε:
-Φύγε από δω, φιόγκο! Πάνε στο σπίτι σου, που θες να αγοράσεις και κρατούμενο!
Ο κοκκινομάλλης όμως συνέχισε λέγοντας:
-Μα, θέλω έναν δυνατό κύριο για να κουβαλάει βάρη. Φαίνεται...νταβραντισμένος.
-Τι λέει?... Δεν τα λέει στα σοβαρά αυτά, ε?... αναρωτιόμουν εγώ.
-Από την άλλη όμως, μπορεί να αποκτήσει ενδιαφέρον η παράσταση αυτή. Για να δούμε πως θα εξελιχθεί. σκέφτηκα, με την ιδέα ότι ίσως βρω ευκαιρία να το σκάσω.

Πήγε να περάσει, μα ο αρχαιολόγος, δήθεν πλούσιος ευγενής, του έκλεισε τον δρόμο. "Ρε φιόγκο, μη με σπας τα νεύρα! Σε είπα, τζάσε."

"Μα δε νομίζω να έχετε καταλάβει την πλήρη έκταση του προβλήματός μου...έχω τόσα πράγματα να πάω από τον έναν πύργο στον άλλον, που δε μου φτάνουν οι τέσσερις που έχω, θέλω σίγουρα άλλον έναν."
"Καλά θα φύγεις τώρα μη σε συλλάβω για παρεμπόδιση;"

Με το που είπε τη λέξη "συλλάβω" ο αρχαιολόγος τάχα ταράχθηκε κι έκανε ένα βήμα στο πλάι. "Ε ρε με κάτι νούμερα που μπλέξαμε...!" μονολόγησε ενώ άρχισε να περπατά μακριά.
"Αν τελειώσετε μαζί του, πείτε μου!" είπε πεισματικά. Άρχισε να του αρέσει το σκηνικό με την προσποίηση όταν δεν τους έβγαινε σε κακό...

Αν και άκουσε τον Ναύτη να βλαστημά ιδιαιτέρως άσχημα, το μικρό χαμόγελο που είχε δημιουργηθεί δεν έφυγε-τ'αντίθετο μάλιστα. Ειλικρινά δεν είχε καλύτερο από το να κάνει Πεζοναύτες να εκνευρίζονται! Αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο που τον έκανε να χαμογελάσει. Εξακρίβωσε κάτι πολύ ενδιαφέρον όσο περιεργαζόταν τον κρατούμενο, τα δεσμά και το περιβάλλον του: φορούσε χειροπέδες από Kairoseki.

Ήταν χρήστης φρούτου! Αν μη τι άλλο, θα ήταν αρκετά χρήσιμος και πρόθυμος να βγει από κει μέσα άρα να συνεργαστούνε. Ήθελε να μάθει πού εθεάθη τελευταία φορά ο Rob Greywind κι αυτός ο άντρας θα του το έλεγε. Αλλιώς δε θα έβγαινε απ'τη φυλακή. Κι ομολογουμένως, είχε ένα πλεονέκτημα ο Brandon εφόσον είχε ξαναμπεί εκεί μέσα.

Βέβαια η αντίδραση του πειρατή όταν τον είδε, ήτανε περίεργη. Ούτε καν διαμαρτυρήθηκε όταν είπε πως ήθελε να τον αγοράσει; Ύποπτο. Κάτι μπορεί να σχεδίαζε ήδη. Σκεπτικός, τον παρακολούθησε ενώ απομακρυνόταν και προς έκπληξή του, το ίδιο έκανε και ο αιχμάλωτος!

Ο κοκκινομάλλης τύπος συνέχιζε να λέει τα δικά του και οι Marines τα δικά τους. Ήταν όντως ευγενής ή προσπαθούσε να πετύχει κάτι? Στο τέλος τα παράτησε, αφού οι Marines του είπαν ότι αν δεν έφευγε θα τον συνέλαβαν, και συνέχισε την πορεία του. Όπως ξεκινήσαμε και εμείς άρχισα να λέω στους Marines γελώντας:
-Έτσι σας δουλεύουν εσάς εδώ πέρα? Ένας ευγενής είναι ικανός να σας ρίξει τέτοιο δούλεμα? Zehahahahaha!
-Εμάς δεν μας δουλεύει κανείς!
-Εγώ το αντίθετο είδα! Και πιστεύω πως αν θέλει, μπορεί να πείσει τον διοικητή σας να σας διατάξει να κάνετε αυτά που θέλει αυτός! Zehahahahaha! συνέχισα εγώ.
-Θα σου αποδείξω ότι έχεις άδικο πειρατή!
-Άντρες, συλλάβετε τον κοκκινομάλλη τύπο για εξακρίβωση στοιχείων. Δεν τον έχω ξαναδεί στα μέρη μας.
-Μάλιστα καπετάνιε!
2 Marine πήγαν προς το μέρος του κοκκινομάλλη για να τον συλλάβουν.
-Zehahahahaha! Τα πράγματα γίνονται ενδιαφέρον! σκέφτηκα.

"Έρχονται προς τα δω!" ψιθύρησε ο Bola, βλέποντας τους Ναύτες να αλλάζουν πορεία--ή μάλλον οι μισοί να μένουν στάσιμοι ενώ τρεις άρχισαν να έρχονται προς σ'αυτούς. "Τι κάνουμε τώρα;"

Έλα ντε, τι κάνουν τώρα; Έπρεπε να δράσει γρήγορα, ό,τι κι αν ήταν! Το καλό ήταν πως δεν τον πήραν χαμπάρι ακόμα - η ξαφνική αλλαγή διάθεσης πρέπει να οφείλεται σ'εκείνον τον πειρατή, μάλλον κάτι τους είπε - αρα η "μεταμφίεσή" του δούλευε. Όμως τώρα τι να κάνει; Να πάει μέσα σε ρίσκο να πέσει πάνω σε κανέναν που ξυλοφόρτωνε εχθές ή ακόμα και τονΔιοικητή ή να προσπαθήσει να το σκάσει;

"Ό,τι κι αν κάνεις, αποφάσισε τώρα!"
"Eπίθεση." είπε τόσο ήρεμα και τόσο φυσικά, που για μια στιγμή οι Ναύτες νόμισαν πως είπε "καλημέρα" ή μάλλον "παραδίνομαι".

Όμως είχε πει κάτι πολύ πιο οδυνηρό και γι αυτόν και για τους Ναύτες: με απόλυτη ηρεμία έβγαλε την καραμπίνα του, λες και πήρε ένα μολύβι από την τσέπη του, και σημάδεψε.

"Έχει όπλο!" αναφώνησε ένας από τους τρεις, ενώ ο Bola έπεφτε πάνω στον πιο κοντινό για να τον ακινητοποιήσει--όλα έγιναν πολύ γρήγορα! Ο Brandon πυροβόλησε τρεις φορές: μία βρήκε τον άντρα που είχε φωνάξει, έστω κι αν έσκυψε. Η δεύτερη βρήκε τον μεσσαίο, που κοιτούσε χαμένος γύρω του.

Η τρίτη βρήκε τις αλυσίδες του κρατούμενου κι έσπασε τον συνδετικό κρίκο! Σε κάθε άλλη περίπτωση σιγά να μην έκανε κάτι τόσο επικίνδυνο, αλλά δεν τον πολυένοιαζε τι θα πάθαινε ο τύπος αυτός. Το μόνο που ήθελε ήταν αντιπερισπασμός, κι αν αυτός φορούσε ίδιες ζειροπέδες με τις σφαίρες που κάνανε κακό στον Smoker, σίγουρα θα ήταν ικανός.

Οι αλυσίδες του πειρατή έπεσαν κάτω, σπασμένες, ενώ οι Ναύτες που τον κρατούσαν παρακολουθούσαν την σκηνή να εκτελίσσεται έντρομοι. Και τώρα ήταν η σειρά του!

Ήμουν γυρισμένος πλάτη όταν οι marines έφυγαν για να πάνε να συλλάβουν τον τύπο. Άκουσα κάτι φωνές και πυροβολισμούς. Οι πυροβολισμοί ήτανε τρεις. Με τους δύο πρώτους επακολούθησαν κραυγές πόνου αλλά ο τρίτος έκανε έναν θόρυβο κρότου. Η σφαίρα είχε βρει και είχε σπάσει τις χειροπέδες που φορούσα. Αυτό και αν ήταν αναπάντεχο.
-Zehahahahaha! Επιτέλους ξανά ελεύθερος!
-Άντρες πιάστε τον! φώναξε ο αρχηγός τους.
-Καπετάνιε, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι εναντίον του τώρα που ελευθερώθηκε.
Οι χειροπέδες έπεσαν στο έδαφος κατεστραμμένες και όπως έφερα τα χέρια μου μπροστά, σκοτάδι άρχισε να απλώνεται γύρω μου!
-Zehahahahaha! Ώρα να πεθάνετε!
Άρπαξα το σπαθί ενός Marine και τον σκότωσα κατευθείαν. Οι άλλοι δύο τρομαγμένοι έπιασαν σπαθιά και όπλα και μου επιτέθηκαν αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Όλα πέρασαν από μέσα μου και τους σκότωσα ακαριαία.
-Σειρά σου να πεθάνεις, άχρηστε! είπα στον αρχηγό τους γυρνώντας προς το μέρος τους.
Τον περιέκλεισα με σκοτάδι για να μείνει ακίνητος και του κάρφωσα το σπαθί στο ύψος της κοιλιάς. Το ανέβασα μέχρι τον λαιμό του αργά και βασανιστικά όσο αυτός σπάραζε από τον πόνο μην μπορώντας να κάνει κάτι. Αφού άφησε την τελευταία του πνοή, έπεσε στο έδαφος και στεκόμουν με το ένα πόδι μου πάνω του βλέποντας τον κοκκινομάλλη και αυτόν που είχε μαζί του να σκοτώνουν τους marines που είχα πάει προς το μέρος τους.