[Τέλος]Το νησι των σκλαβων...

Λινκ Προηγουμενης Ιστοριας:

Περιληψη Προηγουμενων:

Τωρα βρισκομαι στο καραβι μου με προορισμο το Tequila Wolf, οπου μου ζητηθηκε να παω για να βοηθησω τους φρουρους με την φυλαξη των σκλαβων και την εξουδετερωση καθε επαναστατικης προσπαθειας που θα γινει στο νησι κατα την περιοδο της παρουσιας μου εκει. Βρισκομαι στην θαλασσα περιπου 1.5 μερα και συμφωνα με τους υπολογισμους μου θα εφτανα μεχρι το βραδυ στο νησι. Εγω καθομουν στο καταστρωμα και περιμενοντας να φτασω διαβαζα μια παλια εφημεριδα που ειχα στο καραβι. Δεν εβρισκα κατι ενδιαφερον και ετσι κι αλλιως τα ειχα ξαναδει αυτα τα γεγονοτα και για τον λογο αυτο βαριομουν αρκετα. Δεν ηξερα πως θα αντεξω μεχρι το βραδυ χωρις να κανω τιποτα, επρεπε να σκεφτω κατι ωστε να χαλαρωσω και να απαλλαγω απο την ατελειωτη βαρεμαρα. Εκει λοιπον που καθομουν ηρεμος και εψαχνα κατι να κανω δεν προσεξα τα σημαδια στον ουρανο και ξαφνικα βρεθηκα σε μια καταιγιδα. Μαυρα συννεφα ειχαν πυκνωσει στον ουρανο και απο μεσα τους επεφταν χοντρες σταλες βροχης και ανα διαστηματα κεραυνοι και βροντες. Μα καλα πως δεν πηρα χαμπαρι καθολου??? Τωρα θα αργουσα ακομη πιο πολυ να φτασω στο νησι ομως προειχε να βγω απο την καταιγιδα και θα εβλεπα ποτε θα εφτανα.

Ετσι αμεσως σηκωθηκα και αρχισα να παλευω με τα κυματα και τον δυνατο αερα που δημιουργουσε η καταιγιδα. Αρχικα μαζεψα το πανι απο το κεντρικο καταρτι για να μην μου πεταξει το πλοιο ο αερας. Στην συνεχεια προσπαθουσα, κρατωντας το πηδαλιο με ολη μου την δυναμη να κρατησω μια σταθερη πορεια οσο δυσκολο κι αν ηταν αυτο μεσα στην καταιγιδα. Η βροχη δυναμωνε και τα κυματα γινοταν ολο και μεγαλυτερα καθως χτυπουσαν και απο τις δυο μεριες το καραβι μου κανοντας το να πλυμμυρισει. Εχοντας λοιπον τωρα να βγαλω και τα νερα μεσα απο το πλοιο πηρα ενα σκοινι και στερεωσα το πηδαλιο δενοντας το δεξια κι αριστερα και αντιστοιχα σε καποιο μερος του πλοιου που θα το κρατουσε και δεν θα το αφηνε ελευθερο. Αφου ειχα εξασφαλισει πως το πηδαλιο θα εμενε σταθερο και χωρις εμενα πηρα εναν κουβα και αρχισα να βγαζω τα νερα μεσα απο το πλοιο. Βεβαια μονο ευκολο δεν ηταν αυτο με το πλοιο να πηγαινει περα δωθε και καποιες στιγμες τα κυματα να το χτυπουν με τοση δυναμη που πλαγιαζε εντελως στην θαλασσα. Μετα κοπων και βασανων καταφερα τελικα να βγαλω οτι νερα ειχαν μπει μεχρι εκεινη την ωρα στο πλοιο και πηγα κατω στο αμπαρι να ελεγξω για τυχον ζημιες.

Ευτυχως δεν ειχε ανοιξει καμια τρυπα και ολα ηταν ενταξει εκει, απλα διαφορα πραγματα που ειχα ειχαν πεταχτει κατω, μπουκαλια ηταν σπεσμενα και υγρα χυμενα στο πατωμα. Ολα αυτα βεβαια ηταν ευκολη δουλεια, το κυριο προβλημα ηταν να βγω απο την καταιγιδα. Ετσι ετρεξα ξανα επανω στο καταστρωμα για να δω τι συμβαινει. Ελυσα τα σκοινια και πηρα εγω το πηδαλιο στα χερια μου εχοντας παντα διπλα μου τον χαρτη για να βρω την πορεια μου με την πυξιδα.
Κοιτωντας την πυξιδα και τον χαρτη ειδα πως ειχα παρεκκλινει αρκετα απο την πορεια μου και ακομη δεν ειχα βγει απο αυτην την τρομερη θυελλα. Το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να κραταω σταθερο το πηδαλιο και να περιμενω να βγω απο την καταιγιδα. πραγμα το οποιο εγινε επειτα απο μιω ωρα περιπου, οπου ξαφνικα η βροχη και ο αερας σταματησαν και οι αχτιδες του ηλιου που ξεπροβαλλε αναμεσα απο τα συννεφα εκαψαν το προσωπο μου. Εκεινη την στιγμη εξαντλημενος καθισα σε μια καρεκλα και ελεγξα την πορεια μου στον χαρτη και την πυξιδα. Το ταξιδι μου ειχε παει τουλαχιστον μια μερα πισω και οι προμηθειες ειχαν αρχισει να τελειωνουν.

Αφου λοιπον εθεσα νεα πορεια για το Tequila Wolf και σηκωσα το κεντρικο καταρτι, πηρα ενα καλαμι ψαρεματος και καθισα στην πρυμνη μηπως και πιασω κανενα ψαρι να φαω. Δυο ωρες αργοτερα δεν ημουν και τοσο ικανοποιημενος, καθως τα 2 ψαρια που επιασα δεν θα μπορουσαν να θεωρηθουν επιτυχια αλλα σιγουρα θα ικανοποιουσαν την πεινα μου για αρκετες ωρε. Ετσι πηγα μεσα στην κουζινα και αφου τα καθαρισα ξεκινησα να τα μαγειρευω. Κανα μισαωρο ηταν και τα δυο ετοιμα και καθισα στο τραπεζι να απολαυσω το γευμα μου. Αφου τελειωσα το φαγητο μου και ηπια και μερικα ποτηρακια κρασι, πηγα στο αμπαρι να καθαρισω και να μαζεψω τα σπασμενα πραγματα απο την καταιγιδα. Οταν τελειωσα κι απο εκει επιτελους πηγα στο δωματιο μου για να ξαπλωσω και να ξεκουραστω μετα απο ολη αυτην την ταλαιπωρια.
Ευτυχως η μια μερα που καθυστερησα να φτασω περασε γρηγορα και το πρωι της αφιξης μου εφθασε. Ετσι μολις ειδα μπροστα μου στερια, εμφανως κουρασμενος αλλα και ανακουφισμενος, κατεβασα το πανι απο το καταρτι και σιγα σιγα μπηκα στο λιμανι του Tequila Wolf. Εδεσα την βαρκαμ πηρα τον σακο μου και κατεβηκα στην στερια. Η βαση των Μαρινς φαινοταν απο το λιμανι και ετσι δεν χρειαστηκε ιδιαιτερος κοπος για να την βρω.

Περπατησα για λιγο και αμεσως βρεθηκα μπροστα στην σιδερενια πυλη της βασης. Την εσπρωξα και μπηκα μεσα, κατευθυνομενος προς το κεντρικο κτηριο για να αναφερω την αφιξη μου. Περασα απο την γραμματεια και αφου μου ειπε που βρισκοταν το γραφειο του αρχηγου πηγα προς τα εκει. Εφτασα και χτυπησα την πορτα, απο μεσα ακουσα ενα εμπρος με βαρια φωνη και μπηκα στο γραφειο.
Καλημερα αρχηγε, ειμαι ο Haru Genzou μου ειπαν να ερθω εδω στο νησι να βοηθησω με την φυλαξη των σκλαβων.
Μαλιστα, καλως ηρθες Haru. Kαθισε.
Μου ειπε και μου εδειξε την καρεκλα απεναντι του οπου και καθισα.
Εχω ακουσει πολυ καλα λογια για εσενα...Δεν θα ειναι προβλημα να μεινεις εδω και να φυλας τους σκλαβους για μερικες μερες ε?
Ε δεν ξερω, αλλα δεν νομιζω κυριε!
Ετσι πιστευω και εγω, παρολο που οι σκλαβοι εδω ειναι πρωην εγκληματιες και κακοποιοι.
Εγγυωμαι πως δεν θα υπαρξει προβλημα κυριε!

Χαιρομαι που το ακουω. Υπαρχει και κατι αλλο που πρεπει να ξερεις για το νησι.Εδω συχνα πυκνα δημιουργουνται διαφορες επαναστασεις εξαιτιας των επαναστατων που ερχονται εδω. Θα ειναι μεσα στις αρμοδιοτητες σου να προσεχεις για τυχον περιεργες κινησεις κα να αποτρεψεις τυχον τετοιες ενεργειες.
Μαλιστα κυριε θα το εχω υποψιν μου.
Πολυ καλα και τωρα μπορεις να πηγαινεις. Η βαρδια σου ξεκιναει σε λιγα λεπτα θα σε ενημερωσουν στον κοιτωνα.
Μαλιστα κυριε, αντιο!
Και εφυγα απο το γραφειο του για να παω στους κοιτωνες να τακτοποιηθω και να ετοιμαστω για την βαρδια μου. Αφου αφησα τον σακο μου, φορεσα μια λιγοτερο επισημη στολη και ακολουθησα τους Marine Guards που θα ηταν μαζι μου. Εκεινοι με οδηγησαν εξω απο την βαση και αφου περπατησαμε αρκετα στα χιονια που καλυπταν το νησι φτασαμε στο σημειο οπου βρισκοταν οι σκλαβοι. Ηταν μια τεραστια γεφυρα που χτιζεται εδω και παρα πολλα χρονια απο τους World Nobles. Οι σκλαβοι που την χτιζουν ειναι πρωην εγκληματιες που ηρθαν εδω για να τιμωρηθουν. Ο Captain Drake με προειδοποιησε γι'αυτους και ετσι ειχα το νου μου μηπως και συμβει κατι. Με τους υπολοιπους φρουρους χωριστηκαμε και καναμε περιπολιες στην περιοχη οπου δουλευαν οι σκλαβοι.

Ειχα την εντυπωση πως θα περναγα αρκετες βαρετες μερες εδω περα απλα περιπολωντας την περιοχη χωρις να εμπλεκω σε καποια μαχη. Και πραγματι η πρωτη μερα κυλησε οπως ακριβως την περιμενα χωρις να γινει το οτιδηποτε αξιοσημειωτο και αφου φαγαμε ολοι μαζι στην τραπεζαρια της βασης πηγαμε για υπνο να ξεκουραστουμε. Εγω παντως μιας και δεν ημουν τοσο κουρασμενος εμεινα ξυπνιος και βγηκα να κατσω λιγο στην βεραντα που υπηρχε στον κοιτωνα. Πηρα μια καρεκλα να κατσω, απλωσα τα ποδια μου πανω στο τραπεζι και κοιταζα τον οριζοντα και τον ουρανο σκεπτομενος διαφορα πραγματα για το μελλον μου στους Μαρινς. Ξαφνικα, μεσα στην σιγαλια της νυχτας ακουσα εναν μικρο θορυβο σαν περπατημα και μια πορτα να τριζει. Σηκωθηκα να κρυφτω και ειδα λιγο πιο μετα απο την κεντρικη πορτα της βασης που βρισκοταν κατω απο το μπαλκονι να βγαινει ο διοικητης της βασης ο Captain Drake. Μου φανηκε πολυ περιεργο το περπατημα του μεσα στο σκοταδι, σαν να ηθελε κατι να κρυψει, να μην μαθουν οι υπολοιποι τι ηθελε να κανει. Ετσι αφου γεμισα υποψιες ντυθηκα στα γρηγορα και τον ακολουθησα με ιδιαιτερη προσοχη να δω που πηγαινει. Καθως ειχα πλησιασει τον ειδα να κουβαλαει καποια πραγματα και σε καποια στιγμη αρχισε να επιταχυνει. Επιταχυνα και εγω και τον ακολουθουσα με προσοχη να μην με δει.

Καποια στιγμη οπως ημουν αφοσιωμενος στο να μην τον χασω πατησα σε ενα κλαδι και εσπασε κανοντας θορυβο. Εκεινος αμεσως τραβηξε το σπαθι του και γυρισε προς τα πισω. Εγω με μια αστραπιαια κινηση τραβηχτηκα πισω απο εναν τοιχο και χαθηκα στις σκιες για να μην με καταλαβει. Οταν στην συνεχεια ακουσα ξανα βηματα βγηκα απο το στενο και συνεχισα να τον ακολουθαω. Καποια στιγμη συνειδητοποιησα πως βρισκομασταν αρκετα μακρυα απο την βαση και δεν ειχα ξαναερθει ποτε εδω. Για την ακριβεια βρισκομασταν στην ανατολικη πλευρα του νησιου που σπανια ερχοταν καποιος, ενω εγω και οι υπολοιποι φυλακες βρισκομασταν στην δυτικη που περιπολουσαμε την περιοχη που χτιζεται η γεφυρα. Καποια στιγμη το βημα του εγινε πιο αργο και μεσα απο την καπα του εβγαλε εναν φακο. Με το ελευθερο χερι του κρατουσε τον φακο και εψαχνε για καποιο σημειο στο εδαφος. Λιγα λεπτα μετα τον ειδα να σταματαει πανω απο μια καταπακτη και αφου χτυπησε 3 φορες συνθηματικα περιμενε να ανοιξουν. Δεν αργησε να λαβει απαντησει και λιγη ωρα αργοτερα ενας γερασμενος αλλα μυωδης ανδρας βγηκε απο την καταπακτη και αφου χαιρετισε τον Αρχηγο πηρε τα πραγματα που ειχε μαζι του εκεινο. Τον ακουσα να τον ευχαριστει και επειτα αποσυρθηκε ξανα στην καταπακτη, ενω ο καπετανιος πηρε τον δρομο πισω προς την βαση.

Καθως γυρνουσα πισω το μυαλο μου δουλευε πυρετωδως. Τι μπορουσε να συμβαινει εδω? Υι δουλεια ειχε ο Αρχηγος με κατι τετοιους ανθρωπους??? Απο τις πληροφοριες που ειχα στις κατακομβες του νησιου εμεναν φυλακισμενοι το βραδυ οι σκλαβοι που εχτιζαν την γεφυρα. Τι να τους εδωσε ο αρχηγος και τι σχεση ειχαν? Ολα ηταν τοσο θολα και δεν ηξερα τι να σκεφτω. Ο αρχηγος της βασης βοηθουσε και προμηθευε τους σκλαβους και τους εγκληματιες. Ενω λοιπον ολες αυτες οι σκεψεις τριγυριζαν στο μυαλο μου εφτασα πισω στην βαση. Ειδα τον αρχηγο να μπαινει μεσα και να κατευθυνεται στο δωματιο του και μετα πηγα και εγω στο δικο μου για να κοιμηθω και να ξυπνησω αυριο το πρωι να σκεφτω με πιο καθαρο μυαλο τα οσα διαδραματιστηκαν τωρα.
Το επομενο πρωι αφου ξυπνησα και εφαγα το πρωινο μου πηγα μαζι με τους υπολοιπους φυλακες στην δουλεια. ΟΙ σκεψεις μου απο το προηγουμενο βραδυ δεν ελεγαν να εγκαταλειψουν το μυαλο μου. Ειχα γινει πολυ καχυποπτος επειτα απο οσα εκανε ο Nezumi και τωρα υποψιαζομουν τον οποιονδηποτε ή ηταν απλα μια συμπτωση? Σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα συναντησα κι αλλον διεφθερμενο υψηλοβαθμο Μαριν??? Τι επρεπε να κανω αυτην την φορα??? Πραγματικα ημουν πολυ μπερδεμενος μιας και η κατασταση ηταν περιεργη.

Εκεινη την στιγμη καθως προχωρουσα περιπολωντας την περιοχη ειδα σε αποσταση 30 μετρων απο εμενα τον γεροδεμενο γερο ανδρα που πηρε χθες βραδυ τα πραγματα απο τον αρχηγο και πηγα σε εναν αλλον φυλακα δηθεν αδιαφορα να ρωτησω ποιος ειναι.
Ει αυτος εκει ο γερος ποιος ειναι???
Ειναι ο Κουροσακι, πολλα χρονια εδω στο νησι...
Και καλα αφου ειναι τοσο γερος γιατι τον εχετε ακομη εκει?
Μην τον βλεπεις ετσι, ειναι παρα πολυ δυνατος. Στο παρελθον εχει σκοτωσει πολλους φυλακες στις προσπαθειες του να αποδρασει ομως ευτυχως καταφερναμε και τον πιαναμε και τελικα απλα μεγαλωνε η ποινη του.
Ετσι ε? Δηλαδη εχει προσπαθησει να αποδρασει πολλες φορες?
Ειναι ο κυριος οργανωτης των επαναστατικων κινηματων στο νησι. Αυτος περνει τις αποφασεις και λεει ποτε θα κανουν οποιαδηποτε ενεργεια, συμφωνα με μαρτυριες παντα. Παντως λογικο ειναι αφου ειναι και ο πιο δυνατος.
Ααα μαλιστα, καλο ειναι να ξερω τι αντιμετωπιζω.
Ειπα εγω και στην συνεχεια τον αφησα για να συνεχισω την περιπολια μου.

Καθως προχωρουσα εβλεπα αλλους σκλαβους να δουλευουν οσο πιο καλα και γρηγορα μπορουσαν, προφανως πιστευοντας πως αν τελειωνε καποτε η γεφυρα θα τους αφηναν ελευθερους, ενω αλλοι καθοταν στο εδαφος χωρις να κανουν τιποτα με αποτελεσμα οι Μαρινς να τους χτυπουν για να ξεκινησουν ξανα την δουλεια. Τις ωρες του φαγητου γινοταν ενας ψιλοχαμος καθως υπηρχαν πολλες διαμαχες για το ποιος θα φαει περισσοτερο και το καλυτερο φαγητο. Το απογευμα οταν τελειωσε η βαρδυα μου γυρισα στην βαση να ξεκουραστω. Αφου εκανα ενα ζεστο μπανιο και εφαγα κατι πηγα στο δωματιο για να ξαπλωσω. Εκει καθως καθομουν μονος μου ξανα αρχισα να σκεφτομαι παλι οτι ειχα δει το προηγουμενο βραδυ. Τελικα ο ανδρας που επικοινωνουσε ο αρχηγος δεν ηταν ενας απλος σκλαβος αλλα ο κινητηριος μοχλος της αντιστασης. Δεν ηξερα τι ειδους βοηθεια του παρειχε ομως σιγουρα θα ηταν πραγματα που θα ηταν απαραιτητα για μια ενδεχομενη αποδραση. Γιατι ομως να βοηθουσε ο αρχηγος τους σκλαβους.Τι οφελος μπορει να ειχε απο αυτην του την κινηση. Αυτα ηταν μερικα απο τα ερωτηματικα που ειχα για την δραση του αρχηγου της βασης.

Παρολα αυτα οι μερες περνουσαν και τιποτα ιδιαιτερο δεν ειχε συμβει παρα τις υποψιες μου. Η καθημερινοτητα παρεμενε η ιδια και βαρετη με απλες περιπολιες και το βραδυ κλεισμενοι στην βαση. Ολον αυτον τον καιρο δεν ειχα δει κατι περιεργο ξανα απο τον αρχηγο και δεν τον ειδα να βγαινει εξω το βραδυ οπως εκεινη τη φορα. Ημουν πεπεισμενος πως κατι ετοιμαζαν και ολοι στο στρατοπεδο ειχαν αγνοια, ημουν ο μοναδικος που κατι ηξερε αλλα δεν μπορουσα να πω το οτιδηποτε γιατι θα με κατηγορουσαν οτι δεν εμπιστευομουν τον αρχηγο και θα δημιουργουσε προβλημα αυτο στην καριερα μου. Παντως καθε μερα ημουν ετοιμος ανα πασα στιγμη για να εμπλακω σε μαχη εφοσον ξεσπασει το επαναστατικο κινημα.
Μια μερα λοιπον και ενω ολα κυλουσαν ηρεμα οπως καθε αλλη φορα, αφου το βραδυ πεσαμε ολοι για υπνο μετα απο 1-2 ωρες ακουσαμε μια τρομερη εκρηξη. Αμεσως ολοι πεταχτηκαμε απο τα κρεβατια και κοιταξαμε απο το παραθυρο. Προς την ανατολικη μερια που ειχε παει εκεινο το βραδυ ο αρχηγος ειχε ξεσπασει μια μεγαλη φωτια και φαινοταν ανθρωποι να τρεχνουν και να βγαινουν απο μια τρυπα απο το εδαφος. Χωρις να χασουμε χρονο τρεξαμε ολοι να ντυθουμε και να παρουμε τα οπλα μας για να κατεβουμε κατω, καθως οπως φαινοταν οι σκλαβοι εκαναν μια ακομη προσπαθεια να αποδρασουν.

Ετσι αφου φορεσα την στολη μου και πηρα τα σπαθια μου κατεβηκα τρεχοντας τις σκαλες για να βγω στο προαυλιο. Εκει ηταν συγκεντρωμενοι ολοι οι Μαρινς της βασης και ξεκινησαν να τρεχουν προς το σημειο οπου σημειωθηκε η εκρηξη. Σαφεις οδηγιες δεν υπηρχαν, η απστολη μας ηταν να μην αποδρασει κανενας σκλαβος αν χρειαζοταν να τους σκοτωναμε κιολας , αλλα να μην φυγει κανεις. Εχοντας αυτο υποψην ριχτηκα και εγω στην μαχη. Αρχικα συναντησα μερικους αδυναμους τους οποιους αφου τους εκοψα ελαφρια στα ποδια για να μην μπορουν να τρεξουν τους αφησα στην αλλη ομαδα για να τους γυρισουν πισω στα κελια. Καποια στιγμη ειδα διπλα μου τον Lieuteneant Comander X-Bone με ενα ματι που γυαλιζε να τρεχει κυνηγοντας τους σκλαβους που προσπαθουσαν να το σκασουν. Τον παρακολουθουσα να τους χτυπαει με μισος και να πεφτουν ο ενας μετα τον αλλον στο εδαφος ψαχνοντας για καποιον συγκεκριμενο. Μαλλον τον Κουροσακι εψαχνε γιατι ειχα ακουσει πως αυτος ηταν που τον επιανε συνεχεια οταν προσπαθουσε να αποδρασει. Εγω συνεχισα το εργο μου χτυπωντας και κοβωντας οποιον εβρισκα μπροστα μου στα ποδια για να μην μπορει να ξεφυγει. Καθως πλησιαζα στο σημειο της εκρηξης γινοταν ενας ψιλοχαμος. Οι σκλαβοι πολεμουσαν με τους Μαρινς για να κερδισουν την ελευθερια τους. καποια στιγμη απο την πισω μερια του νησιου αρχισαν να εμφανιζονται κατι περιεργοι τυποι φορωντας κουκουλες οι οποιοι βοηθουσαν τους σκλαβους και σκοτωναν τους Μαρινς που βρισκοταν κοντα τους.

Εκεινη τη στιγμη ακουσα να φωναζουν απο μακρυα καποιοι Μαρινς.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ!!!!! Ερχονται απο την ανατολικη πλευρα του νησιου!!!! Βοηθουν τους σκλαβουν να δραπετευσουν!!!
Αμεσως ολοι οι Μαρινς γυρισαν το κεφαλι τους προς τα ανατολικα και ειδαν εναν μικρο στρατο απο κουκουλοφορους επαναστατες να ερχονται προς το μερος μας. Αρχισαν να τρεχουν ολοι προς τα εκει για να τους αντιμετωπισουν. Αυτοι ηταν τωρα ο μεγαλος κινδυνος. Αν καταφερναμε να αντιμετωπισουμε και να κερδισουμε τους επαναστατες τοτε οι σκλαβοι δεν θα ειχαν πως να φυγουν απο το νησι και θα εγκλωβιζοταν εδω. Αυτο το ειχε καταλαβει και ο Lieuteneant Comander X-Bone γι'αυτο και καποια στιγμη εδω εντολη.
Γρηγορα, παρτε 2 battleships και πηγαιντε πλευρικα στα πλοια των επαναστατων εγκλωβιζοντας τα. Αφου τα περικυκλωσετε βυθιστε τα!!!
Αμεσως πολλοι ανδρες αφησαν την μαχη σωμα με σωμα για να πανε στα πλοια και να ακολουθησουν τις εντολες του. Πλεον ειχαμε μεινει στο πεδιο της μαχης περιπου 100 Μαρινς αναμεσα τους εγω και ο Lieuteneant Comander και προσπαθουσαμε να παρεμποδισουμε τους επαναστατες απο το να προχωρησουν προς το εσωτερικο του νησιου.

Η μαχη συνεχιζοταν και αφου ξεπερασαμε με ευκολια το εμποδιο των χαμηλοβαθμων και αδυναμων επαναστατων βρεθηκαμε να αντιμετωπιζουμε δυνατοτερους αντιπαλους. Βρισκομασταν διπλα διπλα γυρω στα 20 ατομα και χρησιμοποιοντας τα σπαθια μας πολεμουσαμε με τους εχθρους. Λιγο πιο περα ο Lieuteneant Comander X-Bone φαινοταν αφηνιασμενος και στο περασμα του εριχνε στο εδαφος οποιον υπηρχε μπροστα του. Εδινε συνεχως εντολες, φωναζε για καλυτερη καλυψη και επιθεση και μεσα σε ολα αυτα αντιμετωπιζε με μεγαλη επιτυχια τους επαναστατες. Καποια στιγμη λιγο αργοτερα ακουσαμε τα κανονια να βαρανε και καταλαβαμε πως τα δυο πλοια μας ειχαν φτασει διπλα στα πλοια των επαναστατων και τα πολιορκουσαν για να τα βυθισουν. Οι επαναστατες που πολεμουσαν μαζι μας και ξαφνιαστηκαν προς το παρον. Εμεις τοτε βρηκαμε την ευκαιρια και εκμεταλλευτηκαμε την αδρανεια τους για να τους νικησουμε και ετσι με μια μαζικη επιθεση σκοτωσαμε οσους ηταν μπροστα μας και προχωρησαμε προς τους αλλους που βρισκοταν πιο περα. Ο Lieuteneant Comander προχωρουσε μπροστα κρατωντας σφιχτα το σπαθι του το οποιο λαμπυριζε κατω απο το φως του φεγγαριου και το οποιο αρχιζε σιγα-σιγα να αλλαζει χρωμα απο το αιμα που βρισκοταν πανω του. Στην οψη του σιγουρα πολλοι εχθροι θα λιποτακτιζαν και θα το εβαζαν στα ποδια ομως εμεις ευτυχως τον ειχαμε με το μερος μας, με το μερος της δικαιοσυνης για να αντιμετωπισουμε τους εγκληματιες!

Η μαχη κρατουσε για τα καλα και αυτην την στιγμη ειχαμε το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου.Οι επαναστατες δεν περιμεναν το χτυπημα απο τα battleships και εμεις βρηκαμε την ευκαιρια να προχωρησουμε. Καθως πλησιαζαμε στο καραβι στα καραβια τους οι αντιπαλοι μας γινοταν ολο και πιο δυνατοι μιας και εμεναν πιο πισω αυτοι για να προστατευουν τους σκλαβους που ειχαν καταφερει να αποδρασουν και να τους μεταφερουν με ασφαλεια στα πλοια. Καποια στιγμη καθως προχωρουσα ειδα μια σκια να κινειται στα αριστερα μου και λιγα δευτερολεπτα μετα ειδα μπροστα μου εναν ανδρα με κουκουλα να τραβαει το σπαθι του και να μου επιτηθεται. Εκανα και εγω το ιδιο τραβωντας και τα δυο σπαθια μου απεκρουσα την επιθεση του μπροστα στο προσωπο μου. Εκεινος τραβηχτηκε πισω και επιτεθηκε ξανα αναγκαζοντας με να απεκρουσω ξανα την επιθεση του. Καποια στιγμη τον εχασα απο το οπτικο μου πεδιο και οταν τον ξαναβρηκα ηταν αρκετα κοντα μου ωστε να με χτυπησει καταφερα να αποφυγω το χτυπημα του ομως οχι εντελως καθως η ακρη του σπαθιου με εκοψε στον ωμο. Τοτε βρηκε την ευκαιρια να φυγαδευσει μερικους σκλαβους που ειχαν φτασει στο σημειο και να τους στειλει στο καραβι.
Τι νομιζεις πως κανεις???? Νομιζεις πως τελειωσε η μαχη μας???

Του φωναξα και σηκωθηκα ορθιος τρεχοντας προς το μερος του. Καθως ετρεχα εκανα μια περιστροφικη κινηση για αν τον χτυπησω με τα δυο σπαθια καθως θα γυριζω. Εκεινος απεφυγε το πρωτο σπαθι σκυβοντας και το δευτερο το απεκρουσε με το δικο του σπαθι ακινητοποιωντας με. Διχως εγω να μποω να κανω τιποτα μου εριξε μια δυνατη γονατια στο στομαχι και εγω διπλωθηκα στο εδαφος.
Αφου εφτυσα στο εδαφος εδωσα ωθηση με τα χερια μου και σηκωθηκα ξανα ορθιος αυτην την φορα αποφασισμενος να μην ξαναπεσω. Εκεινος με ειδε να πηγαινω κατα πανω του και ξεκινησε να τρεχει προς το μερος μου. Εγω καθως ετρεχα εφερα τα χερια μου απο την αντιθετη μερια στο υψος της μεσης μου και οταν πλησιασα τα τραβηξα αποτομαεκτεινοντας την λεπιδα του σπαθιου μου προς το στομαχι του. Εκεινος χωρις να περιμενει την κινηση αυτη πεταχτηκε στον αερα και στην συνεχεια επεσε στο εδαφος εχωντας μια μεγαλη πληγη σε σχημα Χ στο θωρακα. Συνεχισα να προχωραω προς το μερος του λιμανιου οπου ηταν τα πλοια των επαναστατων. Τα κανονια βροντουσαν δυνατα και εδιναν τον ρυθμο στην μαχη, δινοντας παρραληλα και τον τνο της νικης και της επικρατησης.

Ξαφνικα ενας ανδρας με σπαθι εμφανιστηκε στον δρομο μου και προσπαθησε να με σκοτωσει. Απεκρουσα με το αριστερο χερι μου την επιθεση και με το δεξι τον χτυπησα στο προσωπο με την λαβη του σπαθιου ριχνοντας τον κατω. Ειχα φτασει σχεδον στα πλοια τα οποια ειχαν παρει φωτια απο τις εκρηξεις των κανονιων. Λιγο πιο περα ειδα τον Lieuteneant Comander να πολεμαει με 2 επαναστατες και μερικα δευτερολεπτα να πεφτουν και οι 2 κατω απο την λεπιδα του σπαθιου του. Τον ειδα να τρεχει προς την σκαλα του πλοιου των επαναστατων και να ανεβαινει επανω για να καταστρεψει εκ των εσω τον εχθρο. Αμεσως χωρις να χασω χρονο ετρεξα απο πισω του να τον βοηθησω.
Ανεβηκα στο καραβι πισω απο τον Lieuteneant Comander και μολις φτασαμε στο καταστρωμα ετρεξαν προς το μερος μας μερικοι ανδρες που βρισκοταν επανω. Και οι δυο με μερικες κινησεις των σπαθιων μας του αφοπλισαμε και τους αφησαμε αιμοφυλτους στο πατωμα. Καποια στιγμη ο Lieuteneant Comander γυρισε προς το μερος μου και μου ειπε.
Μικρε εισαι πολυ καλος! Προσεξε ομως τωρα, βρισκομαστε σε εχθρικο πλοιο!
Και πριν προλαβει να τελειωσει την φραση του με τραβηξε απο το γιακα και καρφωσε με το σπαθι του εναν που βρισκοταν απο πισω μου.

Ευχαριστω. Ψελλισα καπως ανακουφισμενος.
Τιποτα. Συνεχισε να πολεμας και προσεχε τις κανονιες των δικων μας.
Μου ειπε και στην συνεχεια εξαφανιστηκε απο το οπτικο μου πεδιο καθως χαθηκε αναμεσα στα κορμια που μονομαχουσαν. Πλεον επανω στο καταστρωμα ειχαν ανεβει και οι Μαρινς που βρισκοταν στα δυο battleships και ειχαν ερθει για ενισχυση στις μαχες σωμα με σωμα. Γενικα πανω στο καταστρωμα επικρατουσε ενας χαμος καθως υπηρχε συνωστισμος, αποφασισα λοιπον να αραιωσω λιγο τον κοσμο. Ετσι με τα δυο σπαθια στα χερια μου εκοβα οποιον εβλεπα και δεν φορουσε διακριτικα των Μαρινς. Οι αντιπαλοι χωρις να ξερουν τι τους χτυπησε απο πισω σωριαζοταν ο ενας μετα τον αλλον στο πατωμα και οι υπολοιποι Μαρινς εψαχναν τον επομενο αντιπαλο.
Καποια στιγμη και μεσα σε ολον αυτον τον πανικο ακουσα την φωνη του Lieuteneant Comander.
Ολοι οι Μαρινς να αποβιβαστουν γρηγορα απο το πλοιο!!! Ετοιμαζομαστε να τους βυθισουμε!!!
Εκεινη τη στιγμη επικρατησε ενας πανικος καθως ολοι οι Μαρινς εσπευσαν να εγκαταλειψουν το πλοιο και οι επαναστατες ετρεχαν πανικοβλητοι χωρις να ξερουν τι να κανουν. Αφου λοιπον ολοι οι Μαρινς αποβιβαστηκαν απο το πλοιο ο Lieuteneant Comander εδωσε το συνθημα για να ξεκινησει το πυρ.

Πολλες συνατες εκρηξεις ακουστηκαν σε αποσταση λιγοτερη των 50μετρων και αμεσως τα 2 πλοια των επαναστατων ειχαν αρπαξει φωτια. Κοιτωντας προς τα εκει εβλεπε κανεις τις απελπιδες προσπαθειες των επαναστατων να σβησουν την φωτια και λιγη ωρα αργοτερα να βουτανε στην θαλασσα για να σωθουν.
Εμεις υπο τις οδηγιες του Lieuteneant Comander αρχισαμε να ψαχνουμε την περιοχη για ζωντανους επαναστατες και σκλαβους ωστε να τους γυρισουμε πισω στα κελια. Ψαξαμε ολη την περιοχη για καμια ωρα και μαζεψαμε γυρω στα 400 ατομοα. Αναμεσα σε αυτους ηταν και ο Κουροσακι τον οποιο ειχε αλυσοδεσει και εσερνε ο Lieuteneant Comander. Καθως γυριζαμε πισω στην βαση ξημερωνε και οι πρωτες αχτιδες του ηλιου αρχισαν να καινε τα ξενυχτυσμενα και κουρασμενα προσωπα μας. Αφου λοιπον κλειδωσαμε ξανα τους σκλαβους και τους επαναστατες που συλλαβαμε στα κελια πηγαμε να ξεκουραστουμε.
Εφτασα στο δωματιο και αφου εκανα ενα μπανιο να καθαριστω απο τις σκονες και τα αιματα επεσα ξερος στο κρεβατι. Ημουν αρκετα κουρασμενος και ο υπνος με πηρε αμεσως. Ξυπνησα μετα απο 10 ωρες και ακομη δεν ειχα ξεκουραστει εντελως αλλα δεν μπορουσα να κοιμηθω αλλο. Ουτως ή αλλως ειχα και υπηρεσια και επρεπε να παω παρα την κουραση.

Πρωτα ομως θελησα να μιλησω με τον Lieuteneant Comander για να του πω οτι ηξερα για τον αρχηγο και την συναντηση του με τον Κουροσακι πριν μερικα βραδυα. Εκεινος με δεχτηκε λιγη ωρα αργοτερα και αφου μου προσφερε κατι να πιω αρχισαμε την κουβεντα.
Ποιος ειναι ο λογος της επισκεψης σου νεαρε??? Ειδα πως κατεχεις καποιες εξαιρετικες ικανοτητες μαχης, συγχαρητηρια.
Σας ευχαριστω αλλα δεν ειναι αυρος ο λογος που ηρθα εδω. Ειναι κατι πολυ σοβαρο.
Πες μου λοιπον.
Ωραια. Εχω την εντυπωση, βασικα τον ειδα με τα ιδια μου τα ματια, οτι ο Captain Drake μας προδωσε.
Τι θες να πεις νεαρε, εξηγησου!!!
Λεω πως πιστευω οτι ο Captain Drake βοηθησε τους σκλαβους να οργανωσουν αυτο το σχεδιο αποδρασης.
Ξερεις οτι αυτο που λες ειναι πολυ σοβαρο και δεν παιζουν με τετοια πραγματα, ετσι???
Ξερω ποσο σημαντικο ειναι, αλλα ειναι αληθεια τον ειδα.
Εξηγησε μου τι ακριβως ειδες.

Ναι πηγαινε. Εχε υποψην σου κιολας οτι σε λιγες μερες θα μπορεις να φυγεις απο το νησι.
Μαλιστα κυριε. Σας ευχαριστω που με ενημερωσατε!
Και αφου τον χαιρετησα εφυγα απο το γραφειο του για να παω στην βαρδυα μου. Σιγουρα ηταν αρκετα δυσπιστος με ολα οσα του ειπα, ο καθενας θα ηταν αλλωστε. Ενας αρχηγος των Μαρινς ειναι προσωπο υπερανω πασης υποψιας γι'αυτο ειναι και επικυνδηνο. Ομως εγω το ειχα νιωσει ηδη μια φορα με τον Nezumi και δεν θα το επετρεπα ξανα. Ηδη ειχα σκοπο να τον καταγγελιω σε καποιον Captain αλλα οπως φανηκε ο συγκεκριμενος ηταν η ιδια φαρα με τον Nezumi. Αυτο που με ενοιαζε τωρα ηταν να μην κανει καποια βιαστικη κινηση ο Lieuteneant Comander και χασουμε την ευκαιρια να τον ξεσκεπασουμε ή ακομη χειροτερα να μην πιστεψει τιποτα απο οσα του ειπα και να με καταγγελει για ψευδορκια. Το δευτερο θα ηταν καταστροφικο για εμενα και την καριερα μου, ωστοσο ηλπιζα πως με ειχε πιστεψει καθως ηταν εξυπνος ανθρωπος και θα καταλαβαινε εαν ελεγα ψεματα. Με αυτες τις σκεψεις να με τριγυριζουν εφτασα στο σημειο οπου εκανα την περιπολια μου και πηγαινα πανω κατω στην περιοχη. Τωρα ηταν ακομη πιο βαρετα απο τις αλλες φορες καθως κανενας σκλαβος δεν βγηκε σημερα να δουλεψει εξαιτιας της αποδρασης.

Οι περισσοτεροι ηταν τραυματισμενοι, αλλοι κουρασμενοι και αλλοι φροντιζαν αυτους που ειχαν προβλημα. Επισης συμφωνα με τους υπολογισμους της βασης ο αριθμος των σκλαβων εμεινε σταθερος παρα τους πολλους θανατους που υπηρξαν αφυ καταφεραμε να συλλαβουμε και αρκετους απο τους επαναστατες που ηρθαν για βοηθεια.
H βαρδυα τελειωσε και γυρισαμε πισω στην βαση. Ξεκουραστηκαμε και καναμε μπανιο και στην συνεχεια πηγαμε στην τραπεζαρια να φαμε. Οι περισσοτεροι εκει εμφανιστηκαν με επιδεσμους και αλλα διακριτικα που φανερωναν οτι ηταν χτυπημενοι απο την μαχη. Οπως ολοι ετσι και εγω ειχα τραυματιστει, ελαφρα ομως στον ωμο ειχα ενα σκισιμο το οποιο μου το ειχαν περιποιηθει λιγο αφοτου τελειωσε η μαχη. Αφου λοιπον τελειωσαμε το φαγητο γυρισαμε πισω στους κοιτωνες και πεσαμε για υπνο.

Μερικες μερες αργοτερα
Ειχα ξυπνησει και ετοιμαζομουν να παω στην βαρδυα μου. Τοτε μπηκε μεσα στο δωματιο ενας Μαριν και μου ειπε πως ο Lieuteneant Comander με ζητησε στο γραφειο του. Αφου ντυθηκα λοιπον πηρα το δρομο για να παω να τον συναντησω. Ανυπομονουσα να δω τι θα μου ελεγε, αν και ειχα κατι στο μυαλο μου. Λιγα λεπτα αργοτερα βρισκομουν εξω απο την πορτα του γραφειου του και την χτυπουσα.

Περαστε. Ακουσα απο μεσα την βροντερη φωνη του.
Ετσι εσπρωξα την πορτα και περασα στο εσωτερικο του γραφειου. Αφου βαρησα προσοχη μου ζητησε να καθισω στην καρεκλα για να μιλησουμε.
Λοιπον Haru ακουσε με προσεκτικα. Ολες αυτες τις μερες σκεφτομουν αυτα που μου ειπες για τον Αρχηγο και δεν μπορουσα να τα βγαλω απο το μυαλο μου. Πολλες φορες δεν μπορουσα να κοιμηθω επειδη δεν με αφηναν αυτες οι σκεψεις.
Κυριε το ξερω οτι ηταν ξαφνικο και περιεργο ολο αυτο, αλλα ειναι η αληθεια. Σας το ορκιζομαι!
Οχι Haru σε πιστευω. Δεν νομιζω να το σκαρφιστηκες ολο αυτο απο το μυαλο σου, δεν ειχες κινητρο ουτως ή αλλως εισαι λιγες μερες εδω στο νησι. Αυτο που με προβληματιζει ειναι η συμπεριφορα αυτη καθε αυτη του αρχηγου. Στο παρελθον δεν εχει δειξει αναλογη συμπεριφορα και αυτο ειναι παραξενο. Το εκανε τοσο καλα στο παρελθον που δεν τον πηρε κανεις χαμπαρι ή ξεκινησε προσφατα....
Τι να σας πω, δεν ξερω κυριε!
Το θεμα ειναι πως δεν μπορουμε να κανουμε βιαστηκες κινησεις, ειναι ανωτερος μας και αν καταλαβι οτι τον υποψιαζομαστε θα μας καταστρεψει χωρις δισταγμο.
Αυτο το ειχα σκεφτει και εγω, πριν ακομη το πω και σε εσας. Καταλαβα ομως οτι ειστε διαφορετικος.