[Τέλος] Following His Steps! Gaining Their Trust!

Link προηγούμενης ιστορίας:

Περίληψη Προηγούμενων:

Πήρα ξανά στα χέρια μου τα κιάλια και κοίταξα στον ορίζοντα. Είχαν εξαφανιστεί για τα καλά. Ήταν φυσικό, μιας και ήμουν ο μόνος στο πλοίο, με άλλους δύο καθαριστές. Δεν ήξεραν να κάνουν τίποτα πέρα από το σφουγγάρισμα, το σκούπισμα και το πλύσιμο πιάτων, αν και πιάτα για να πλύνουν δεν υπήρχαν, καθώς δεν είχαμε κάποιον να μαγειρέψει. Και περίμεναν εμένα να το κάνω αυτό. Μα είναι στα καλά τους? Εγώ? Να ξέρω να μαγειρεύω? Δεν λες καλά που είχα και αυτούς μαζί μου αλλιώς θα είχα ξεκινήσει καλλιέργειες βακτηρίων. Πάνω στην έλλειψη φαγητού, φτάσαμε σε σημείο να τρώμε παγωτό κοτόπουλο, το οποίο δεν έλιωνε στο στόμα αλλά ήθελε και γερό μάσημα ώστε να σπάσεις το κατεψυγμένο κρέας του. Εκτός όμως από αυτό το πρόβλημα, είχαμε και το θέμα του προσανατολισμού. Από την στιγμή που χάσαμε τον στόχο μας δύο μέρες πριν, πλανόμαστε σε εντελώς τυχαίες κατευθύνσεις. Πέταξα τα κιάλια μακριά, πετυχαίνοντας ένα βαρέλι. Θα ήμασταν υπέρ-τυχεροί αν εμφανιζόμασταν στο θεμιτό νησί χωρίς πυξίδες και προσανατολισμό. Μπήκα μέσα στο δωμάτιο του καπετάνιου και ξάπλωσα στο κρεβάτι του. Ήταν τεράστιο και βολικό, σε αντίθεση με τις κουκέτες των απλών πειρατών. Γύρισα μπρούμυτα και φώναξα τους δύο συνταξιδιώτες μου. Πλέον δεν νομίζω να με φοβούνταν και τόσο. Δεν τους είχα απειλήσει ούτε μία φορά και τους μιλούσα ευγενικά πάντα... εκτός από τις φορές που αφορούσε το φαί.

Μπήκαν αμέσως στο δωμάτιο. Τους είχα αναθέσει την ίδια δουλειά και άλλες φορές, κάθε μέρα όσο ήμασταν στο καράβι. Ήθελα να ελέγξουν τα ράμματα στην πληγή που είχα αποκτήσει από τους πειρατές. Φαίνεται πως είχε ανοίξει στην τελευταία μου μάχη και οι κινήσεις μου είχαν περιοριστεί. Τους είχα δώσει τα ρούχα μου να τα πλύνουν από τα αίματα. Δεν μπορούσα να δω την πληγή μου άρα βασιζόμουν πάνω τους. Κανείς τους δεν είχε το θάρρος να μου βγάλει τα παλιά ράμματα, τα οποία σίγουρα θα είχαν σχιστεί, και να μου βάλει καινούρια. Το μόνο που μπορούσα να εκτιμήσω για την κατάσταση της πληγής ήταν από τις διάφορες παραμορφώσεις τρόμου που έπαιρναν τα πρόσωπά τους. Αν πολεμούσα με τέτοια πληγή, δύσκολα θα επιβίωνα μετά. Χρειαζόμουν ιατρική περίθαλψη γιατί τελευταία ένιωθα και το θαλασσινό νερό να μου μπήγει πισώπλατες μαχαιριές τρέμουλου και κρυοπαγήματος. Σίγουρα φοβήθηκα για μόλυνση. Με πήρε ο ύπνος στο κρεβάτι ενώ οι άλλοι προχωρούσαν προς την έξοδο. Βαριόμουν τόσο σε αυτό το πλοίο. Το μόνο διασκεδαστικό που είχε να κάνεις ήταν να κοιμάσαι. Τα όπλα μου τα είχα αφήσει στο δεύτερο συρτάρι του κομοδίνου, δίπλα από το κρεβάτι. Το είχα κλειδώσει κιόλας με το κλειδί που είχε πάνω στο λουκέτο. Το σπαθί μου το είχα αφήσει στην φροντίδα τους να το καθαρίσουν.

Τα όνειρά μου με ταξίδεψαν στο παρελθόν, ανανεώνοντας την κάθε μου μνήμη από εκεί. Σαν μικροί ταξιδιώτες πολλές φορές, η τεράστια παρέα μας κατάφερνε να ξεπεράσει κάθε δυσκολία και εμπόδιο. Ένα ξαφνικό τσούξιμο πάνω στην πληγή με έκανε να πεταχτώ όρθιος. Πίσω μου βρίσκονταν οι δύο τύποι. Κρατούσαν ένα μπουκαλάκι με οινόπνευμα και λίγο βαμβάκι, βουτηγμένο σε αυτό. Μου ζήτησαν συγνώμη για τη ενόχληση και αμέσως έπεσαν στα πόδια τους τρομαγμένοι. Αντί να τους μαλώσω, τους ευχαρίστησα για την προσπάθειά τους και τους προσπέρασα. Βγήκα έξω από το δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς το κατάρτι. Χρησιμοποίησα τα πλαϊνά δίχτυα και σκαρφάλωσα στην κορυφή. Φόρεσα το ειδικό κάλυμμα του ματιού μου και κοίταξα τον ορίζοντα. Είχε καθαρή μέρα σήμερα και η ελπίδες μου αναγεννήθηκαν με το που είδα ξηρά. Ενημέρωσα γρήγορα και τους άλλος και κατέβηκα για να ετοιμαστώ να ρίξω άγκυρα. Δεν μπήκαμε στο λιμάνι της πόλης και το αφήσαμε στα ανοιχτά. Προτιμήσαμε να ρίξουμε μία βάρκα και να κάνουμε κουπί προς ένα τυφλό σημείο της πόλης ώστε να μην μας περάσουν για πραγματικούς πειρατές. Τους μίσησα πραγματικά από την τελευταία μου μάχη εναντίον τους. Δεν έχουν όρια και καταστρέφουν ότι βρουν μπροστά τους. Είναι οι χειρότεροι του είδους μας. Η άγκυρα έπεσε και το ίδιο έκανε και η μικρή μας βάρκα. Φόρεσα τα πλυμένα μου ρούχα και πήρα το σπαθί μου.

Ξεκλείδωσα το λουκέτο του κομοδίνου και έβγαλα από εκεί τους θησαυρούς μου, δηλαδή τα πιστόλια μου. Δεν μου είχαν μείνει αρκετές σφαίρες και με ένα γρήγορο μέτρημα, έβγαλα περίπου 20. Έπρεπε να ανεφοδιαστώ γρήγορα, γιατί ποτέ δεν ήξερες αν θα εμπλακόμουν σε μάχη με τους εχθρούς. Υπήρχε και το άλλο ερώτημα όμως. Η πορεία μου με είχε βγάλει στο κατάλληλο νησί, ή απέτυχα στην προσωπική μου αποστολή? Θα το μάθαινα αφού πατούσα το πόδι μου στην πόλη. Κατεβήκαμε όλοι από την σχοινένια σκάλα και επιβιβαστήκαμε στην βάρκα. Είχα υποσχεθεί στους δύο καθαριστές να τους άφηνα ελεύθερους όταν φτάναμε την πόλη. Δεν έφταιγαν και τίποτα. Είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι των πειρατών και αναγκάστηκαν να ζουν μέσα στις βιαιοπραγίες και στα βασανιστήριά τους. Μου είχαν αφηγηθεί αρκετές περιπέτειές τους με τους παράνομους και τις επιβεβαίωσαν με τα σημάδια που είχαν αφήσει στο σώμα τους. Με έκαναν να τους απεχθάνομαι ακόμα περισσότερο. Έκανα κουπί καθ'όλη την απόστασή μας με το νησί. Είχαν προσφερθεί να το κάνουν οι ίδιοι και να με βοηθήσουν αλλά αρνήθηκα. Βαριόμουν να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα πάνω στην βάρκα. Κακώς μεν, γιατί υπήρχε πιθανότητα να ξανανοίξει η πληγή. Φτάσαμε επιτέλους και πατήσαμε στην άμμο της παραλίας. Σηκώσαμε την βάρκα και την ακουμπήσαμε πίσω από κάτι βράχια. Αμέσως μετά, ανέβηκα πάνω σε έναν λόφο και κοίταξα τριγύρω. Η πόλη βρισκόταν αρκετά κοντά.

Όλοι μαζί ακολουθήσαμε ένα δρομάκι που είχε καθαριστεί από τα ξερόχορτα και που οδηγούσε προς τον δρόμο. Καθώς περπατούσαμε, είδαμε έναν τύπο να τρέχει προς το μέρος μας πανικόβλητος. Κρατούσε έναν χαρτοφύλακα σαν να ήταν ότι πιο σημαντικό είχε ποτέ στην ζωή του. Η αύρα του δεν μου άρεσε. Ουλές στο κακάσχημο πρόσωπό του και ένα μαχαίρι σε μία θήκη, πίσω στην ζώνη του. Μας προσπέρασε δίνοντάς μας ένα άγριο βλέμμα. Γύρισα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Σταμάτησε επιτόπου. Έφτασε δίπλα μας και μετά χωρίς προειδοποίηση έβγαλε το μαχαίρι του και το έμπηξε στο στήθος του ενός από τους δύο συνταξιδιώτες μου. Η έκπληξη στο πρόσωπο όλων μας ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστεί. Δεν είχαμε καν φτάσει στο νησί και το πρώτο άτομο που συναντάμε επιτήθεται σε έναν δικό μας.
-Θα μπορούσατε να μαρτυρήσετε την τοποθεσία μου ή το μέρος στο οποίο κατευθυνόμουν. Πρέπει να πεθάνετε...
Κίνησε το μαχαίρι του προς τα πάνω μου αλλά το απέφυγα, λυγίζοντας την μέση μου προς τα πίσω. Χωρίς να χάσει χρόνο από την αστοχία του, όρμισε στον τρίτο. Πρόλαβα και βρήκα την ισορροπία μου για να του σταματήσω το χέρι από το να τον σκοτώσει. Το έσφιξα γερά και τον έκανα να πετάξει το όπλο του στο έδαφος. Μετά, με μία απότομη κίνηση το στριφογύρισα και το έφερα πίσω στην πλάτη του, κλειδώνοντας έτσι τις κινήσεις του.
-Μία ακόμα κίνηση και δεν θα το ξαναχρησιμοποιήσεις...

-Είναι καλύτερο από το να σαπίσω μέσα στις φυλακές!
Άσκησε πίεση και προσπάθησε να φύγει. Δεν χαλάρωσα την λαβή μου για να νιώσει μεγαλύτερο πόνο και να σταματήσει. Δεν το έκανε όμως. Μετά από έναν περίεργο ήχο, οι κινήσεις του λαβωμένου του χεριού παραμορφώθηκαν άσχημα. Ενστικτωδώς το άφησα. Άρχισε να τρέχει για να ξεφύγει. Το χέρι του κρεμόταν ανήμπορο, ενώ το άλλο κρατούσε ακόμα τον χαρτοφύλακα. Είχα σοκαριστεί από την θέληση εκείνου του άντρα, όμως όχι από τον σκοπό για τον οποίο την χρησιμοποιούσε. Δεν είχα άλλη επιλογή. Σκότωσε αθώο χωρίς λόγο και αιτία. Έβγαλα το δεξί μου πιστόλι και τον πυροβόλησα στο πόδι του πριν φύγει αρκετά μακριά. Ούρλιαξε από τον πόνο και έπεσε κάτω. Δεν ήξερα πως είχε ήδη συγκρατήσει την ψυχή του από το να τρελαθεί με τον πόνο από το χέρι, πάντως αυτό πρέπει να τον ηρέμησε. Πλησίασα τον πεσμένο άντρα και τράβηξα τον χαρτοφύλακα από το χέρι του. Συνέχισε να τον κρατά με μανία, μη θέλοντας να τον αποχωριστεί. Κοίταξα πίσω μου τον τραυματισμένο σύντροφό μου, για όσο καιρό τον ήξερα, και τον φίλο του από δίπλα να τον κρατά. Είχε ήδη πεθάνει. Θυμός ήχησε σε όλο μου το είναι. Αφού τράβηξα ξανά την μικρή βαλίτσα, ώστε να τεντώσω το χέρι του, το κλότσησα με δύναμη, λυγίζοντας έτσι την κλείδωση του αγκώνα από την αντίθετη μεριά. Λιποθύμησε. Περιεργάστηκα την βαλίτσα αλλά δεν την άνοιξα.

Στάθηκα στο πλάι του εναπομείναντα. Τον χτύπησα ελαφρά στον ώμο δύο φορές για παρηγοριά. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε πλέον ήταν να τον θάψουμε. Περάσαμε αρκετή ώρα εκεί σκάβοντας, γιατί είχαμε μόνο τα χέρια μας για φτυάρια. Τοποθετήσαμε το πτώμα μέσα στην τρύπα και μετά πετάξαμε το χώμα πίσω, σκεπάζοντάς τον. Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει. Πήγα πίσω στον λιπόθυμο άντρα και τον έβαλα στον ώμο μου, έχοντας στο άλλο χέρι τον χαρτοφύλακα. Δεν μπόρεσα να προστατεύσω καν έναν απλό άνθρωπο και ήθελα να κυνηγήσω τον αδερφό μου ο οποίος είχε αποκτήσει και επικήρυξη? Μου φαίνεται πως ήμουν ακόμα αδύναμος. Χρειαζόμουν κάτι παραπάνω για να φτάσω σε αξιοσημείωτο επίπεδο, για να σταθώ στα ίσα απέναντί του και να του μιλήσω. Αν ζούσε ακόμη όταν τον συναντούσα, είχα ένα προαίσθημα πως δεν θα είχαμε φιλική επανένωση. Φτάσαμε στα πρώτα σπίτια της πόλης και σιγά σιγά εισχωρήσαμε στο κέντρο της. Πολλοί έριχναν ύποπτες ματιές πάνω μας, λόγω του τύπου που κουβαλούσα. Για αρχή θα πηγαίναμε στην βάση των Marine. Ρωτήσαμε για πληροφορίες και μας έδειξαν από που να πάμε. Ήταν ένα μεγάλο και φωτεινό κτήριο. Εκεί αποχωρίστηκα με τον πλέον ελεύθερο άντρα. Με ευχαρίστησε για όλα και χάθηκε μέσα στα σκοτεινά σοκάκια. Υπήρχε μία μεγάλη σιδερένια πύλη η οποία οδηγούσε στο κεντρικό τους κτήριο. Δεν είχε φρουρούς, παρά ένα καμπανάκι. Το χτύπησα...

Οι πόρτα του κτηρίου άνοιξε και έξι Marines ξεχύθηκαν από μέσα. Δύο τους με όπλα στα χέρια, έτοιμοι να αποκρούσουν κάθε επίθεση, δύο με σπαθιά που βρίσκονταν πιο κοντά σε εμένα και άλλοι δύο που ήρθαν να με ρωτήσουν για τον λόγο που πήγα.
-Στον δρόμο μου προς τα εδώ, συνάντησα αυτόν εδώ τον τύπο που κρατούσε αυτόν τον χαρτοφύλακα. Μας επιτέθηκε με την πρόφαση ότι θα τον μαρτυρούσαμε και κατάλαβα ότι είχε κάνει κάτι "κακό". Σκότωσε έναν από τους συνταξιδιώτες μου αλλά κατάφερα να ανατρέψω την κατάσταση. Είναι λίγο τραυματισμένος βλέπετε...
-Πέρνα την πύλη προς το παρόν. Πρέπει να σε ελέγξουμε!
Έκανα ότι μου είπαν και άφησα τον λιπόθυμο κάτω. Σήκωσα τα χέρια και εκείνοι μου έκαναν έναν εξωνυχιστικό έλεγχο. Μου πήραν προς το παρόν τα δύο μου όπλα και το σπαθί μου. Ένιωσα λίγο άβολα χωρίς αυτά αλλά ανάγκασα τον εαυτό μου να προχωρήσει μέσα στο κτήριο. Με οδήγησαν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο για να τους αναφέρω όλο το συμβάν. Ήρθε ένας ειδικός και του εξιστόρησα τα πάντα. Μετά με έβαλαν να περιμένω σε ένα άλλο δωμάτιο με έναν φύλακα. Πολύ αυστηρά τα πράγματα εδώ μέσα. Εκεί ήταν η χειρότερή μου. Βαριόμουν απίστευτα. Με άφησαν καμιά ώρα μέχρι που με ξαναφώναξαν.

Αυτή τη φορά με έστειλαν να μιλήσω κατευθείαν με τον αρχηγό της βάσης τους και φυσικά του νησιού. Ήταν ένας ψηλός και επιβλητικός άνθρωπος με κοντά μαλλιά. Μου έκανε νόημα να καθίσω. Ήταν η πιο αναπαυτική θέση που είχα κάτσει ποτέ. Έτσι μου ήρθε να κλείσω τα μάτια μου και να πέσω σε λήθαργο. Ο αρχηγός τους μου έκοψε τα όνειρα.
-Δεν πρέπει να είσαι κάτοικος της πόλης μας ή γενικότερα του νησιού άρα σε καλωσορίζω. Καταλαβαίνω ότι δεν πέρασες πολύ ωραία όσο χρόνο βρέθηκε εδώ και νιώθω την κούρασή σου. Θα σε αφήσω λείαν συντόμως. Μου ανέφεραν την ηρωική σου ενέργεια. Βλέπεις τελευταία τα πράγματα έχουν αγριέψει εδώ. Βρισκόμαστε σε συνεχή πόλεμο με τους Επαναστάτες του νησιού. Και σαν να μην έφταναν αυτοί, είμαστε αντιμέτωπο και με μία τρίτη ομάδα που εμφανίστηκαν ξαφνικά. Είναι ληστές και είναι πολύ ικανοί μπορώ να πω. Δεν έχουμε πιάσει ούτε έναν από αυτούς ακόμα, αν και γνωρίζουμε τα πρόσωπά τους, μέχρι και σήμερα. Ξέρεις τι περιείχε ο χαρτοφύλακας αυτός? Όλα τα σχέδια κατασκευής της βάσης μας, το αποχετευτικό σύστημα της πόλης και φυσικά, τα συστήματα άμυνάς μας, μαζί με τις θέσεις και τις βάρδιες του κάθε Marine. Πιστεύω να κατάλαβες ήδη πόσο επικίνδυνο ήταν να πέσουν όλα αυτά σε ξένα χέρια. Έχουν προηγηθεί και άλλες κλοπές αρχείων, όχι και τόσο σημαντικών όσο αυτών που μας επέστρεψες.

-Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Είναι ώρα να πηγαίνω καθώς δεν έχω βρει ούτε μέρος να κοιμηθώ.
-Αυτό άφησέ το πάνω μου. Ο φύλακας απ'έξω θα σε συνοδεύσει σε δωμάτιο.
Χαιρέτησα και πήγα να βγω από το γραφείο του.
-Shinzou... Έχεις δύναμη και μυαλό... και δεν νομίζω να έχεις καμία σχέση με πειρατές ή Επαναστάτες. Θα ψάξω το ιστορικό σου για να σιγουρευτώ. Γιατί δεν μένεις μαζί μας? Μπες στις διατάξεις μας και βοήθησέ μας να καθαρίσουμε την πόλη από την βρομιά. Θα αποδειχτείς πολύ καλός σύμμαχος ανάμεσά μας. Έχουμε ότι ζητήσει κανείς.
-Δεν ξέρω ακόμα κύριε. Είμαι μπερδεμένος όσον αφορά μερικά πράγματα. Θα σας δώσω μία σαφή απάντηση αύριο.
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και ακολούθησα τον φύλακα προς το δωμάτιό μου. Δεν με είχαν βάλει σε κουκέτες, όπως και στους υπόλοιπους που ανήκαν στο σώμα. Αντιθέτως, είχα ένα βολικό κρεβάτι, ακόμα και παράθυρο με συρόμενες κουρτίνες. Έβγαλα τα ρούχα μου και ξάπλωσα. Οι Marines ήταν όντως μία πολύ καλή επιλογή για εμένα. Θα μπορούσα να αποκτήσω δύναμη εδώ πέρα και να βρω ευκολότερα τον αδερφό μου. Εφόσον έχει επικήρυξη και οι Marines είναι μία καλά οργανωμένη παράταξη θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω όλα τα στοιχεία που υπάρχουν πάνω σε αυτόν για να τον βρω γρηγορότερα. Και αν είχε πραγματικά στραφεί στο κακό... τότε το αποτέλεσμα της συνάντησής μας θα είχε και έναν νεκρό...

Ο ύπνος με πήρε γρήγορα. Το επόμενο πρωί ξύπνησα από τους θορύβους των όπλων που πυροβολούσαν στον ειδικό χώρο εκπαίδευσής τους, που φαινόταν από το παράθυρό μου. Έβαλα γρήγορα τα ρούχα μου και βγήκα έξω. Ακολούθησα τον διάδρομο, ο οποίος με έβγαλε ξανά μπροστά στην πόρτα του αρχηγού της βάσης. Θα χτυπούσα την πόρτα για να μπω μέσα αλλά θυμήθηκα το στομάχι μου. Ρώτησα τον φύλακα του δωματίου του που θα μπορούσα να φάω κάτι και μου έδωσε οδηγίες για την τραπεζαρία. Δεν υπήρχε κανείς εκεί παρά μόνο οι καθαρίστριες. Είχαν όλοι τελειώσει το πρωινό τους μάλλον. Πήγα πιο κοντά να δω τι υπήρχε να τσιμπήσω.
-Εμμ με συγχωρείτε... γιατί έχετε κοτόπουλο με ρύζι και κάρυ για πρωινό? Δεν πέφτει λίγο βαρύ?
-Πρωινό? Είναι ότι έχει μείνει από σήμερα το μεσημέρι...
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συλλάβω τα λόγια που ξεστόμισε. Απογοητευμένος που αναγκάστηκα να φάω μεσημεριανό μέσα στην πρώτη ώρα μετά από τον ύπνο μου, τελείωσα και πήγα προς τον αρχηγό. Μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω και κάθισα στην καρέκλα. Με κοίταξε έκπληκτος. Ο φύλακας πήγε να με πετάξει έξω αλλά ο αρχηγός του έκανε νόημα να βγει.
-Έχω μερικές απαιτήσεις για να μπω στο σώμα σας... Πρώτον, θα χρειαστώ να φύγω για λίγο διάστημα για να συνεχίσω το κυνήγι κάτι πειρατών που ξέφυγαν από το Barrie Island.
-Α έμαθα για την επίθεση εκεί. Οι κυνηγοί βγήκαν νικητές. Ήσουν και εσύ μέρος της άμυνας?
Ανακουφίστηκα που έμαθα για την νίκη τους.
-Ναι... εγκατέλειψα όμως την μάχη για να κυνηγήσω τον καπετάνιο τους ο οποίος μου ξέφυγε. Γνωρίζω όμως το μέρος στο οποίο βρίσκεται.
-Με εκπλήσσεις όλο και περισσότερο... Έγινε, μπορώ να σου δώσω άδεια για να πας. Για να ακούσω όμως και την δεύτερη απαίτησή σου...

-Το δεύτερο είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο αποφάσισα να γίνω μέλος της οργάνωσής σας.
-Μην το λες οργάνωση... ακούγεται κάπως.
-Με συγχωρείτε... στους Marines λοιπόν. Έχω πλέον ως στόχο να βρω τον αδερφό μου ο οποίος είχε χαθεί από πολύ παλιά και βρήκα σημάδια ζωής του πρόσφατα.
-Και πως ξέρεις ότι θα τον βρεις από εδώ μέσα?
-Είμαι σίγουρος, εκμεταλλευόμενος το σύστημα πληροφοριών σας. Είναι καταζητούμενος και λέγεται Takasugi Shinsuke.
Στο άκουσμα του ονόματος αυτού ο αρχηγός πετάχτηκε από την καρέκλα του, ρίχνοντας κάτω και μερικά αντικείμενα που βρίσκονταν πάνω στο τραπέζι. Δεν μπορούσα να βρω μία λογική απάντηση στο ξέσπασμα αυτό.
-Θυμάσαι για τον πειρατή που σου είπα ότι πήρε μέρος στον πόλεμο με τους Επαναστάτες? Αυτός ήταν... αυτός και η ομάδα του κατέστρεψαν τις σειρές στρατιωτών μας. Έμαθα πως έκλεψε το πολύτιμο αντικείμενό μας από τα χέρια των συντρόφων του. ΤΟ ΚΑΘΙΚΙ! Και μόνο το όνομά του με κάνει να θέλω να καταστρέψω τα πάντα. Και τώρα μαθαίνω ότι είναι αδερφός σου. Παρ'ολ'αυτά το ιστορικό σου είναι καθαρό. Μας βοήθησες και τόσο πολύ.
Σοκαρίστηκα από τα νέα του. Ο Shinsuke είχε περάσει από το νησί αυτό και έσπειρε την καταστροφή. Πρόδωσε ακόμα και τους δικούς του και συνεργάστηκε με τους Επαναστάτες.
-Άλλος ένας λόγος για εμένα να στραφώ εναντίον του...
-Είσαι σίγουρος ότι μπορείς να κυνηγήσεις τον αδερφό σου και στην χειρότερη να τον σκοτώσεις?
-Φυσικά... στράφηκε στην σκοτεινή πλευρά του κόσμου μας και θέλω να τον επαναφέρω. Στην περίπτωση που είπατε, ο θάνατος τον περιμένει... Δεν θα καθυστερήσω να πατήσω την σκανδάλη πάνω από το μέτωπό του! Πιστέψτε με! Θα φανώ χρήσιμος! Αφήστε με να γίνω σύμμαχός σας!

Ο χρόνος κύλησε χωρίς να πάρω απάντηση. Φοβήθηκα για την επερχόμενη απόρριψη. Έχασα άραγε μία τόσο σημαντική ευκαιρία εξαιτίας του αδερφού μου? Με κοίταξε με σοβαρό ύφος στα μάτια και μετά χαμογέλασε.
-Καλώς ήρθες στους Marine. Κύριος στόχος σου, είναι η εδραίωση της δικαιοσύνης σε όλον τον κόσμο. Περιμένω πολλά από εσένα Shinzou!
-Μάλιστα κύριε!
-Και πριν πάρεις την άδεια που λέγαμε, θέλω για αρχή να δουλέψεις για λίγο εδώ στο Avalon. Γνωρίζεις ήδη τι ελλείψεις έχουμε και θα χρειαστούμε την δύναμή σου για να αντικρούσουμε όλα μας τα προβλήματα.
-Μάλιστα κύριε!
-Όμορφα, θέλω το βράδυ να παρουσιαστείς στο δείπνο με την νέα σου στολή. Από αύριο ξεκινάς το καθημερινό και τυπικό πρόγραμμα των Marine. Θα ζητήσω να σου δώσουν οδηγίες σχετικά με την ομάδα σου. Από ότι κατάλαβα πολεμάς καλύτερα με τα πιστόλια σου ε? Είναι αρκετά δυνατά από μία ματιά που τους έριξα. Όμως εδώ δεν θα χρησιμοποιείς αυτά. Το όπλο σου από εδώ και πέρα θα είναι τα τουφέκια προπόνησης. Έχεις ειδικό πρόγραμμα και δεν θα ασχολείσαι με τα σπαθιά. Κατανοητός?
-Μάλιστα κύριε!
Βγήκα από το δωμάτιο με μία υπόκλιση για ευχαριστώ. Μπήκα στο δωμάτιό μου και έπεσα στο κρεβάτι μου. Η πτώση μου μου θύμισε το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπιζα. Την πληγή μου...

Έπρεπε σίγουρα να επισκεφτώ ειδικό. Αν όμως επισκεπτόμουν κάποιον της βάσης αυτής τότε δεν θα έπαιρνα ούτε την άδεια που ήθελα και ούτε θα παρακολουθούσα τις προπονήσεις. Και αν βρισκόμουν στην θέση να αφήσω καιρό να περάσει, τότε δεν θα είχα την ευκαιρία να ψάξω τους πειρατές. Ήταν σχεδόν σίγουρο πως δεν θα έμεναν στάσιμοι στο νησί. Άρα αν ήθελα να τους φτάσω, θα έφευγα σχετικά νωρίς από εδώ. Η απόφασή μου βγήκε. Θα πήγαινα σε ιατρό έξω από την βάση για να μην κινήσω υποψίες. Έκλεισα τα μάτια μου και μετά από λίγο σηκώθηκα για να βάλω την νέα μου στολή. Δεν ήταν ωραία εμφανισιακά, παρ'ολ'αυτά έκανε την δουλειά της. Ήμουν σαν το παιδί για όλες τις δουλειές. Ένιωθα πως δεν θα είχα και την καλύτερη μεταχείριση από τους υψηλόβαθμους όσο έμενα εδώ. Νέος στο σώμα... πάντα έτσι γίνεται. Προετοιμάστηκα ψυχολογικά και πήγα στο βραδινό. Εκεί αυτοπαρουσιάστηκα, όπως και κάθε νέος. Μετά απλά φάγαμε. Από την επόμενη μέρα, ξεκίνησε το μαρτύριο για μένα. Δεν έβρισκα καν το χρόνο να επισκεφτώ τον ιατρό που έλεγα. Οι καθημερινές ασκήσεις μας δεν ήταν δύσκολες καθώς ο στόχος ήταν απλό πράγμα για εμένα. Χειριζόμουν το τουφέκι όσο καλά όσο και τα πιστόλια μου. Το δύσκολο πράγμα ήταν οι αγγαρίες που μου έβαζαν. Ο καιρός περνούσε ομαλά και χωρίς μεγάλη επιδείνωση της πληγής μου. Και τότε με κάλεσε ο αρχηγός της βάσης...

Tέλος Following His Steps! Gaining Their Trust!

Όνομα:Takasuki Shinzou
Haki Points:-
Player of the Month Points:9
Beli: 28.000
Bounty/Fame Points:1.000.000
Παρατηρήσεις:Πολύ προσεγμένη ιστορία. Σου έκοψα μόνο απο το τέλος, κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να προσπαθήσεις λίγο πιο πολύ να πείσεις τον Διοικητή. Φάνηκε πολύ εύκολο...