[Τέλος]Το μεγάλο ταξίδι ξεκινά

Ξύπνησα ο ήλιος έλαμπε ένιωθα ηρεμία λες και όλα τα άνχοι είχαν φύγει. Σηκώθηκα καθώς θυμόμουν τον πατέρα μου και της μέρες που περνάγαμε μαζί. Ντύθηκα και κατέβηκα την σκάλα και πέρασα το σαλόνι  πήγα στην κουζίνα άνοιξα λίγο το παράθυρο για να μπει λίγος αέρας και φώς δεν είχα νιώσει τόση γαλήνη για πολλά χρόνια.Παραξενεύτηκα γιατί η μαμά συνήθως όταν ξύπναγα είχε έτοιμο το φαγητό και καθάριζε τα πιάτα την ώρα μου κατέβαινα τότε βρήκα ένα σημείωμα κολλημένο στο ψυγείο.

Έγραφε (Έφυγα γιατί έπρεπε να πάω στην αγορά για τα συστατικά του φαγητού σε λίγο θα γυρίσω). Αφού έλειπε η μητέρα από το σπίτι είπα να βγω λίγο στην αυλή. Καθώς άνοιγα την πόρτα ένα δροσερό καλοκαιρινό αεράκι φύσηξε απάνω μου και δροσίστηκα τότε ήταν που αντίκρισα την αυλή μου πέρασαν από το μυαλό όλες οι αναμνήσεις λες και όλοι μου η ζωή ήταν μόνο ένα δευτερόλεπτο. Η κοιλία μου γουργούρισε και σκέφτηκα να πάρω ένα μήλο από το δέντρο της αυλής.

Αφού έφαγα το μήλο αφού το χώνευσα τότε άρχισα την γυμναστική διάφορες ασκήσεις καθώς τελείωνα μια φωνή ενός γνωστού μου με διαπέρασε κοίταξα από εκεί που ήρθε η φωνή αλλά δεν ήταν κανείς εκεί ξαφνικά πάνω που πήγα να συνεχίσω κάποιος πήδηξε πάνω από το δέντρο και μου επιτέθηκε με πέταξε στο χορτάρι. Καθώς πήγε να πηδήξει απάνω μου ξεγλίστρησα και πήδηξα απάνω του, καθώς κυλιόμασταν στο χώμα είδα το πρόσωπό του ήταν ο καλύτερός μου φίλος ο Νίκος που όπως πάντα μου έκανε πλάκα αλλά έκανα πως δεν τον αναγνώρισα και συνέχισα κανονικά την μάχη.

Πήγαινα να τον αποτελειώσω μου είπε:

-Μην με πειράξεις εγώ είμαι ο καλύτερός σου φίλος ο Νίκος.

-Δεν νομίζεις ότι το παρατράβηξες λίγο;

-Εγώ η εσύ που θα με έκανες να λιποθυμήσω.


Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο αρχίσαμε τον κλασικό αγώνα τρεξίματος. Αφού αρχίσαμε και βγήκαμε έξω από την αυλή περάσαμε μέσα από ένα στενό που εκεί βρισκόταν το σπίτι του Νίκου.

‘Έξω από το σπίτι του διέκρινα μια μαυριδερή σκιά αλλά όταν πλησιάσαμε συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν η μητέρα του Νίκου αλλά ευτυχώς δεν μας είδε επειδή ήταν γυρισμένη συνεχίσαμε κανονικά και βγήκαμε στην κεντρική αγορά. Τελικά κουτούλησα σε έναν Marine ήταν ψηλός με ξανθό μαλλί και καστανά μάτια επίσης είχε μια γρατζουνιά στο πρόσωπο και η φάτσα του ήταν άγρια. Βρισκόμουν πεσμένος κάτω στο χώμα μόλις μου είπε:

-Μικρέ πρόσεχε που πηγαίνεις μήπως ψάχνεις για μπελάδες.

Τότε εκείνη την στιγμή δίσταζα να μιλήσω τα χείλη μου έτρεμαν και του απάντησα:

-Όχι κύριε δεν το έκανα επίτηδες.

-Θα σου δήξω τώρα εγώ.

Τότε ήταν σαν να ζούσα σε άλλον κόσμο από όταν ξύπνησα επέστρεψαν πίσω όλα τα άνχοι μου επίσης ήμουν τρομοκρατημένος καθώς μαζευόταν πολλοίς κόσμος γύρω μας. Έτσι όπως ήμουνα κάτω σηκώθηκα λίγο και του έχωσα μια κυκλική τρικλοποδιά έπεσε κάτω. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να συνέχιζα το τρέξιμο. Πριν καν προλάβω να φτάσω στην γωνία εμφανίστηκε μπροστά μου δύο Marines πήδηξα και ήμουν στο ύψος των κεφαλιών τους και τους κλώτσησα στα πρόσωπα τους. Μπήκα σε ένα στενάκι ήταν αδιέξοδο εκείνη την στιγμή μου ήρθε μια ιδέα ανέβηκα πάνω στην οροφή του σπιτιού κρύφτηκα εκεί πάνω μέχρι να σιγουρευτώ ότι με έχασαν.

Είδα μερικούς Marines να κοιτάνε στο στενάκι αφού όμως δεν βρήκαν κανέναν έφυγαν ήταν σαν να κάλυπταν όλοι την περιοχή. Τότε σηκώθηκα και πήδαγα από κτήριο σε κτήριο μέχρι που είδα το σπίτι μου εκεί από έξω με περίμενε ο Νίκος ήταν έξω από την πόρτα τότε έτρεξα γρήγορα και τον άρπαξα και μπήκαμε στο σπίτι. Τότε του είπα:

-Μπορείς να φύγεις σε λίγο θα έρθει η μητέρα μου και δεν θέλει να είσαι εδώ χωρίς την άδειά της.

-Εντάξει αλλά αν βγεις για βόλτα πάρε με και εμένα ώστε αν σε δουν οι Marines να μην είσαι μόνος σου είναι επικίνδυνο τώρα που είχατε μια κόντρα.

Έφυγε από την πίσω πόρτα που οδηγεί στην αυλή τότε άκουσα το κλειδί να μπαίνει στην κλειδαριά και προφανώς ήταν η μητέρα μου. Την στιγμή που άγγιξε το πόδι της στο πάτωμα πρωστά από την πόρτα του σπιτιού ένιωθα σαν να σπάει η καρδία μου. Καθώς πέρναγε το σαλόνι για να έρθει στην κουζίνα έβρεξα το πρόσωπό μου με δροσιστικό νερό όταν μπήκε στην κουζίνα της είπα:

-Τι κάνεις μαμά καλά;

-Καλά είμαι αλλά κάτι συνέβηκε στην αγορά ένα παιδί πάλεψε με έναν Marine ρώτησα την φίλη μου τι έγινε και μου είπε ότι ένα παιδί κουτούλησε πάνω σε έναν Marine εγώ τότε πλησίασα πιο κοντά να δω τι συμβαίνει και τότε είδα εσένα.

Τότε σκέφτηκα άντε τώρα να μιλήσεις. Η μητέρα μου φαινόταν φορτισμένη και εγώ όπως ήταν αναμενόμενο θα έμπαινα τιμωρία και μου είπε:

-Τι γύρευες εκεί θα μπεις τιμωρία για μια εβδομάδα χωρίς βόλτες και εσύ νόμιζες ότι δεν θα σε έβλεπα στην αγορά αλλά θα σε αφήσω να βγεις μόνο σήμερα αλλά έστω και μάθω πως έμπλεξες μαύρο φίδι που σε έφαγε.

-Σε ευχαριστώ.

Έφυγα και πήγα και πήρα το φίλο μου από το σπίτι του και μιλάγαμε στο δρόμο καθώς περπατάγαμε τότε ήταν που του είπα:

-Η μητέρα μου με είδε στην αγορά με τον Marine που πολέμαγα  και με έβαλε τιμωρία πως γίνεται πάντα που κάνουμε μια αταξία να είναι εκεί οι μυταράδες μας;

-Είναι το ένστιχτο των μυταράδων ενώ ο πατέρας μου είναι πιο ελαστικός από την μητέρα μου.

-Τυχερέ εμένα ο πατέρας μου χάθηκε σε μια περιπέτεια.

Και έτσι βγήκαμε για βόλτα με τον φίλο μου τον Νίκο τότε πήγαμε  πήγαμε στην κεντρική αγορά κατευθυνθήκαμε προς στο λιμάνι τότε είδα αυτόν που έψαχνα ήταν στο μαγαζί με τις βάρκες ο πωλητής. Ο φίλος μου με κοίταξε παραξενεμένος γιατί θυμόταν ότι ο πατέρας μου ήταν πειρατής και θα κατάλαβε ότι θα έφευγα από το νησί για τα δικά μου ταξίδια. Τότε είπα στον πωλητή:

-Θέλω μια βάρκα την ποιο φθηνή που έχετε αλλά να έχει πανί για ένα ταξίδι που θέλω να πάω έναν συγγενή μου πίσω στο νησί του.

Είπα ψέματα γιατί αν του έλεγα την αλήθεια θα με κάρφωνε στους Marines.

-Η ποιο φθηνή κάνει 10.000beli.

-Θα την πάρω πότε θα την έχετε έτοιμη;

-Αύριο το πρωί.

Τότε φύγαμε ο φίλος μου δεν μου μίλαγε πρέπει να είχε θυμώσει την επόμενη στιγμή ακούω φωνές γύρισα το κεφάλι μου δεξιά και βλέπω ένα καράβι με μια πειρατική σημαία. Μόλις αντίκρισα την σημαία είδα ότι είχε μία νεκροκεφαλή και μέσα από τα δύο μάτια είχε ένα δράκο και τότε κατάλαβα ότι ήταν το πλήρωμα του πατέρα μου ανυπομονούσα να κατέβει κάποιος γιατί του ήξερα όλους και καθώς κοίταζα ψηλά και ο πρώτος που κατέβηκε ήταν ο θείος μου

Έτρεξα μαζί με τον φίλο μου προς το καράβι τα συναισθήματα ήταν πολλά γιατί από τότε που χάθηκε ο πατέρας μου ήταν σαν να με είχε μεγαλώσει ο Θείος μου. Τότε αγκάλιασα τον θείο μου και έτσι όπως με κοίταξε ήταν ο τρόπος που με κοίταζε ο πατέρας μου πριν  χαθεί σε ένα πειρατικό ταξίδι. Τότε πήγα με τον Θείο μου και το πλήρωμα του πίσω στο σπίτι στην διαδρομή μιλάγα με συνέχεια όπου η μαμά μαγείρευα. Τότε η μαμά φώναξε:

Μαμα-Jim γύρισες;

Ναι έφερα μαζί μου μια μικρή παρέα που γνωρίζεις.

Τότε γύρισε και μας κοίταξε όλους ένα δάκρυ γλίστρησε από το μάγουλό της και ξαφνικά έτρεξε και αγκάλιασε τον θείο μου.
Τότε η μητέρα μου ρώτησε:

Μαμα-Τι κάνεις έχω να σε δώ πολύ καιρό.

Θείος-Ήρθα να εκπληρώσω την τελευταία επιθυμία του αδερφού μου πριν χαθεί. Jim αν θέλεις ακολούθησε έξω στην αυλή για λίγο μόνος σου για να μην μας ενοχλήσουν οι υπόλοιποι.

Ακολούθησα τον θείο μου έξω στην αυλή και καθίσαμε στο παγκάκι η σύντροφοί του έφεραν ένα μεσαίο σε μέγεθος σεντούκι και αποχώρησαν ήταν πολύ γυαλιστερό. Ο θείος μου είπε:

-Αυτό μου το έδωσε ο πατέρας σου και ήθελε όταν πας 15 να στο δώσω κανείς δεν το έχει ανοίξει γιατί κανείς δεν έχει το κλειδί. Ο πατέρας σου μου είχε πει ότι το κλειδί το είχε κρύψει κάπου στο γραφείο του σπιτιού.

Χωρίς να με ρωτήσει του είπα:

Θα βρω το κλειδί και μετά θα αρχίσω το ταξίδι μου ως πειρατής Και δεν θα σταματήσω ποτέ μέχρι να βρω τον πατέρα μου.
.

Ο θείος δεν μου είπε τίποτα ούτε αρνήθηκε ούτε να με ρωτήσει τίποτα.

Σηκωθήκαμε και πήγαμε μέσα στο σπίτι αλλά εγώ δεν έβλεπα τον φίλο μου Νίκο το πιο πιθανόν ήταν να είχε φύγει. Τότε πήγα και κοίταξα στο γραφείο του πατέρα μου στα βιβλία του δεν βρήκα τίποτα το περίεργο. Στο συρτάρι του γραφείου του βρήκα ένα πολύ μικρό σεντούκι η κλειδαριά ήταν παράξενη δεν υπήρχε όμοιά της στον κόσμο. Τέτοιο παρόμοιο σχήμα είχε και το κολιέ που μου είχε δώσει την τελευταία φορά που τον είδα όταν ήμουν 13ον χρονών. Αμέσως μόλις το συνειδητοποίησα το έβγαλα από τον λαιμό μου και το έβαλα στην κλειδαριά το γύρισα 360 μοίρες προς τα δεξιά και άνοιξε από μόνη της. Τότε είδα μέσα την αγαπημένη στολή του πατέρα μου ήταν ένα παντελόνι καφέ επίσης είχε ένα γάντι με ένα δράκο πάνω του στο πάτω του σεντουκιού είχε ένα κλειδί θα ήταν για το σεντούκι που είχε ο Θείος μου. Τότε μπήκε μέσα ο Θείος μου και μου έδωσε το σεντούκι αυτός έφυγε γιατί δεν ήθελε να δει.

Όταν πήγα να κρύψω την στολή του πατέρα μου στο δωμάτιό μου άνοιξα το σεντούκι και είχε μέσα την αφίσα του που καταζητούταν για 70.000.000 την άρπαξα άφησα τα ρούχα στο συρτάρι και πήγα στον θείο μου και του έδειξα την αφίσα. Και τότε είπα:

-Είχες σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να τον έπιασαν και όχι να χάθηκε και ούτε σίαλος είναι πειρατής θα μπορούσε να βρει τον δρόμο για το σπίτι.

-Το έχουμε σκεφτεί αλλά ο πατέρας σου είναι δυνατός. Θα δραπετεύσει.

-Τέλος πάντων πάω απάνω να ξαπλώσω.

Όταν ανέβηκα ξάπλωσα και ξελάφρωσα λες και κουβάλαγα βαρεί όλη την ημέρα χωρίς να κάνω διαλλείματα από κάτω έκανα πολύ φασαρία. Ανυπομονούσα για την μέρα που θα ξημέρωνε και θυμόμουν όλο και περισσότερο την ημέρα που έφυγε ο πατέρας μου. Η τελευταία φράση που μου είχε πει αν χαθώ θέλω να ακούς την μητέρα σου και να προσέχεις τους Marines και με άγγιξε στον ώμο.

Η Σελήνη έλαμπε και η θάλασσα που φαινόταν από το λιμάνι ήταν βαθύ μαύρο είχε σιγανό αεράκι και η πόλη είχε βυθιστεί στο σκοτάδι λες και η άνθρωποι της πόλη είχαν πεθάνει αλλά στην πραγματικότητα ήταν φοβισμένη από τους Marines. Με πήρε ελαφρά ο ύπνος και είδα ένα όνειρο αλλά βασικά ήταν πιο πολύ εφιάλτης εκπαιδευόμουν με τον πατέρα μου όταν μας φώναξε η μητέρα μου πάνω που μπήκαμε στην κουζίνα για φαί πετάχτηκαν 5 Marines και πήραν τον πατέρα μου την ώρα που έβγαιναν από την πόρτα ήταν σαν να τον παίρνει η σκιές. Εγώ δεν μπορούσα να τον βοηθήσω ήταν σαν να ήμουν δεμένος και να μην μπορούσα να κουνηθώ και τελικά πήραν τον πατέρα μου. Μετά από μια μέρα ήρθαν και με πήραν και εμένα γιατί ήμουν ο γιος του και με είχε εκπεδεύση και τότε η γιγάντια γροθιά που είδα στον ύπνο μου με ξύπνησε. Ευτυχώς που ήταν μόνο ένας εφιάλτης και όχι η πραγματικότητα.

Ευτυχώς που ήταν μόνο ένας εφιάλτης και όχι η πραγματικότητα. Καθώς ανέτελλε ο ήλιος τόσο πιο κοντά μου ένιωθα την ελευθερία χωρίς τιμωρίες επίσης γευόμουν τις απίστευτες περιπέτειες που περίμενα από μικρός αλλά δεν ξέρω αν θα φοβάμαι ή θα είμαι ατρόμητος γιατί για ένα 15άχρονο αγόρι δεν είναι εύκολο να φεύγει από το σπίτι χωρίς την βοήθεια κανενός μεγαλύτερου αν και έτσι ξεκίνησε ο πατέρας μου. Εκείνη ακριβώς την στιγμή σκέφτηκα ότι ίσως να μην ξανά δώ του φίλους μου αλλά και πάλι θα γνωρίσω πολλούς καινούριους. Θα έπρεπε όμως να βρω και κάποιους συμμάχους για να ταξιδέψουμε μαζί και να περάσουμε πολλές περιπέτειες μαζί επίσης θα έχω λίγη βοήθεια. Σηκώθηκα και ετοίμασα το σακίδιό μου και έβαλα μέσα φαγητό νερό και όλα τα λεφτά μου. Kοίταξα έξω από το παράθυρο ο ήλιος έλαμπε τα δέντρα έλαμπαν και ένιωθα ηρεμία πήγα στο γραφείο του πατέρα μου πήρα τα ρούχα τα έβαλα στο σάκο. Ανέβηκα στο δωμάτιό μου χωρίς να με δει η μητέρα μου και άνοιξα το παράθυρο και το αεράκι με δρόσισε πήδηξα από το παράθυρο απέναντι στην μηλιά ήταν ριψοκίνδυνο γιατί έχει λίγη απόσταση και μπορούσα να σκοτωθώ η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο.

Ευτυχώς έζησα κατέβηκα προσεκτικά από την μηλιά και έτρεξα πήγα στο λιμάνι ήταν όλοι οι φίλοι μου εκεί για να με αποχωριστούν.

-Να προσέχεις κολλητέ κάποια μέρα έλα πίσω γιατί θα έχω κάτι να σου δείξω.

-Ευχαριστώ θα σας θυμάμαι πάντα όσο μακριά και αν πάω όλους σας.

Τότε η φίλη μου η Παναγιώτα έτρεξε προς τα εμένα και με αγκάλιασε εγώ την κοίταξα στα μάτια και ήταν σαν να χάνομε στον ωκεανό και τότε έσκυψα το κεφάλι μου και την φίλησα στο στόμα.

-Οοοοοοοοοοοοοοοοοοοο.

Αφού ξεκολλήσαμε μου είπε:

-Σε αγαπώ.

-Και εγώ και σίγουρα θα επιστρέψω κάποια μέρα.

Αν τελείωσαν τα πιτσουνάκια μας πρέπει να φύγεις γιατί έρχονται οι Marine.

Οι φίλοι μου τους καθυστερούσαν και εγώ ανέβηκα στην βάρκα και έλυσα το σκινί του λιμανιού. Τώρα ήξερα ότι το ταξίδι ξεκινά και ίσως να μην υπάρχει επιστροφή.
Όπου και να με βγάλει η θάλασσα θα κυνηγήσω την περιπέτεια!!!
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!!!!!

Όνομα Χαρακτήρα: Jim pr
Παράταξη: Civilian
Beli: 6.500 Beli
Bounty: 2.000.000 Beli
Story of the month: Όχι
Φήμη: 2
Τίτλος Ιστορίας: Το μεγάλο ταξίδι ξεκινά
Προηγούμενη Ιστορία(Link): -
Βαθμολογία: 13/20
Παρατηρήσεις: Αρκετά καλή μπορώ να πω η περιγραφή του χώρου, όμως δεν είχες βάλει καθόλου κόμματα στην ιστορία σου με αποτέλεσμα κάποιες φορές το κείμενο να γίνεται δυσνόητο. Επείσης τα ποστ σου ήταν μεγαλούτσικα κι εύκολα στην ανάγνωση. Καλή δουλειά πάντως γι αρχή!  

Όνομα Χαρακτήρα: Jasiri
Παράταξη: Civilian
Beli: 6.500 Beli
Bounty: 2.000.000 Beli
Story of the month: Όχι
Φήμη: 2
Τίτλος Ιστορίας: Το μεγάλο ταξίδι ξεκινά
Προηγούμενη Ιστορία(Link): -
Βαθμολογία: 16/20
Παρατηρησεις: Δεν ηταν μεγαλα οσο πολλα και αυτο εκανε την ιστορια μεγαλη και σε καποιες σκηνες βαρετη παρ ολα αυτα οι περιγραφες ηταν πολυ ωραιες ειχε δραση και χιουμορ και ηταν πραγματικα μια πολυ καλη ιστορια.

Είχαμε δυο βαθμολογήσεις και το θέμα είναι ότι ο Senju μπορεί να διαβάσει ιστορίες γιατί είναι στο reading team.
και ο papoutsokeftes αλλά πρώτα έκανε πόστ ο senju.
Κρατάω και τις δυο βαθμολογίες και βάζω 6.500 Beli. Το Bounty θα το πάμε 1.000.000 και καθορίζεται από τον παίχτη για το αν θα ανεβαίνει ή όχι στην ιστορία και ο βαθμολογητής το προσαρμόζει σωστά  

+2 φήμη στον παίχτη

Ενημερώθηκαν τα στοιχεία σου Jasiri και είσαι έτοιμος