Το Ταξίδι Ξεκινά [Τελoς]

Μόλις άνοιξα τα μάτια μου ένα απέραντο σκοτάδι, χωρίς να βλέπω τίποτα σηκώθηκα και άρχισα να περπατώ μήπως και βρω καμιά ακτίνα φωτός για να βγω από εδώ πέρα. Ούτε που θυμόμουν πως βρέθηκα σε αυτό το σκοτεινό μέρος,έκανα διάφορες σκέψης στο το μυαλό μου, σκέψης για το που είμαι και πως βρέθηκα σε αυτό το τρελό μέρος, όλες όμως καταλήγανε σε μια απορία. ΜΗΠΩΣ ΕΧΩ ΠΕΘΑΝΕΙ !!!
Είχα χάση την αίσθηση προσανατολισμού και χρόνου μέσα σε αυτό το σκοτάδι, δεν ήξερα που πατούσα και ποσί ώρα είχα εδώ πέρα, σιγά σιγά άρχισα να χάνω τα λογικά μου έτσι φώναζα μήπως και με άκουγε κανένας και μου έδειχνε τον δρόμο για να φύγω από αυτό το μέρος
Sasuke:ΕΕΕΕ με ακούει κάνεις, που βρίσκομαι, τη συμβαίνει εδώ πέρα, θα τρελαθώ αν κάτσω άλλο λήγω εδώ πέρα

Τότε μια φωνή άρχισε να ακούγεται από όλες τις κατεύθυνσης αυτού του μέρους
Άγνωστο: Μην φοβάσαι αδελφέ μου εγώ θα σε προστατεύω πάντα......
Άγνωστο: Γιατί Γιατί το έκανες αυτό αδελφέ μου Γιατί σκότωσες τον πατέρα και την μητέρα μας......
Άγνωστο: Ήθελα να δοκιμάσω τις νέες μου δύναμης αδελφέ μου, αντίο !!!
Άγνωστο: Όχι θα σε σκοτώσω, μην φεύγεις έτσι..... AAAA γιατί αδελφέ μου....
Άγνωστο: Δεν μπορείς να με σκοτώσεις έτσι όπως είσαι, μίσησε αδελφέ μου μίσησε με
Όσο ξαφνικά εμφανίστηκε αυτή η φωνή έτσι και εξαφανίστηκε, τότε όμως ήξερα που ήμουν, κατάλαβα τη είναι αυτό το μέρος, κατάλαβα που βρισκόμουν, Είμαι μέσα σε ένα όνειρο η μάλλον σε έναν εφιάλτη.

Δεν ήθελα να ξανά ζήσω αυτές της στιγμές θλίψης και πόνου έτσι άρχισα να φωνάζω
Sasuke: ξυπνα ανόητε είσαι μέσα σε ένα όνειρο, ξυπνα!!!
Μια ακτίνα φωτός τότε ξεπρόβαλε από το πουθενά, έτρεξα προς αυτό το μέρος μέχρι που ολο το σκοτάδι χάθηκε και άνοιξα τα ματια μου
Sasuke: Πάλη αυτό το όνειρο
Είχα πια ξυπνήσει, ήμουν έτοιμος για να ζήσω ακόμα μια μέρα στο νησί mysteri island έτρεξα στα παντζούρια και τα άνοιξα, άμεσος σε όλο το δωμάτιο μπήκαν η ζεστες ακτίνες του ηλιου, πήρα μια βαθιά ανάσα έβαλα τα ρούχα μου και έτρεξα άμεσος έξω όπου εκεί με περίμενε ο πιο καλός μου φίλος ο usop ο σκύλος μου..

Αφού έπαιξα για λήγω με τον usop πήγα προς την πόλη του νησιού ώστε να αγόρασα φαγητό για εμενα και τον usop. Αν και δεν είχα ταξιδέψει σε αλλα νησιά πίστευα ότι το δικό μου είναι ένα από τα πιο ήρεμα και ωραία σε όλες τις 4 θάλασσες, απέραντες πεδιάδες όλα τα ζώα έτρεχαν ελεύθερα, τα πουλια κελαηδούσαν κάθε μέρα, οποτε ξάπλωνα στο χορτάρι με μάγευαν τα κελαηδήματα τον χελιδονιών και ο ήχος του ρυακιού που είχε το νησί μου, στο νησί μας και της τέσσερις εποχές του χρόνου έχουμε ήλιο που ζεμάτα, κάθε βράδυ τρέχω με τον usop σε έναν λόφο διπλα από την θάλασσα και κοιτάζω το ηλιοβασίλεμα, κάθε φορα έπιανα το κεφαλή τον usop και του λέω
Sasuke: Μια μέρα usop, μια μέρα θα φύγουμε από εδώ θα ταξιδέψουμε μαζί, θα γνωρίσουμε έναν νέο κόσμο, και κάποια μέρα στο υπόσχομαι πως θα γίνω αρκετά δυνατός και θα καταφέρω να πάρο την εκδίκησης μου

Όμως όπως και oλλα τα όμορφο και γαλήνια μέρη έχουν και τα άσχημα πράγματα τους, η πόλη του νησιού, αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να την αποφύγω θα το έκανα, αλλα κάθε μέρα πεινούσα και αναγκαζόμουν να πηγαίνω για να αγοράζω τροφή, όλοι η άνθρωποι εκεί μου συμπεριφέρονται πολύ άσχημα χωρίς να ξέρω των λόγο, ενώ όλοι η άνθρωποι ήταν τόσο αγαπημένη μετάξι τους με εμενα ήταν το αντίθετο, πολλές φορες πίστευα πως θέλανε να με σκοτώσουν και να χορέψουν γύρο από το πτώμα μου. Από μικρός δεν είχα πόλους φίλους, βασικά δεν είχα ποτε φίλους οποτε πλησίαζα κάποιο παιδί ο γονιός του έτρεχε και τον τραβούσε από το χέρι λέγοντας του
Γονιός: Μην σε ξαναδώ να μιλάς μαζί του.

Δεν είχα κανένα πρόβλημα όμως με αυτό γιατί πρώτων το είχα συνηθίσει και δεύτερον είχα τον usop που έκανε όσο με δέκα ανθρώπινους φίλους.
Μετά από λήγω περπάτημα έφτασα στην πόλη του νησιού, καθώς περπατούσα στην αγορά όλοι η άνθρωποι του χωριου με κοίταζαν με αυτό το απαίσιο βλέμμα, ο usop όπως πάντα άρχισε να τους γαβγίζει αλλα εγώ πάνα του έλεγα
Sasuke: Σώπα αγόρι μου έλα να πάρουμε τροφή και να φύγουμε από εδώ πέρα.
Αφού πήρα αυτά που ήθελα έφυγα από την πόλη και πήγα πάλη στο σπίτι μου για να μαγειρέψω αυτά που πήρα, το τελικό αποτέλεσμα του φαγητού μου κοτόσουπα, έβαλα ένα πιάτο σε εμενα και ένα στον usop και έκατσα να φάω

Αφού έφαγα ήξερα πως είχε έρθει η ώρα για την προπόνηση μου, στην πίσω αυλή του σπιτιού μου διπλα από τους τάφους τον γονιών μου είχα φτιάξει μια άρρενα όπου εκεί εξασκούσα τις τεχνικές μου στο σπαθί και στο σημάδι με τα πιστόλια. Πάντα ξεκινούσα με ένα μικρό ζέσταμα έτρεχα γύρο από ένα σπίτι οπό είχα βάλει παντού διαφορα εμπόδια ώστε να εξασκήσω την ευκινησία μου, ύστερα από αυτό έκανα 200 pous ups και μετά άλλους 200 κοιλιακούς, όταν τελείωνα με το ζέσταμα έπιανα το σπαθί μου και μονομαχούσα με διαφορα ξύλινα ανθρώπινα ομοιώματα, όπου το καθένα κρατούσε το δικό του όπλο, και το καθένα από αυτά είχε και μια δικια του ικανότητα, άλλο πετούσε φωτιά άλλο νερό με μεγάλη πίεση.
Και τέλος η εξάσκηση στο σημάδι με τα πιστολια μου, εκεί πίστευα πως ήμουν πόλη καλός γιατί μπορούσα να πετύχω με το πιστόλι κινούμενο στόχο στα 200 μετρα και αλλα πολλά με απίστευτη ταχύτητα, η τροπή που εξασκούσα το σημαδι μου ήταν πολύ απλή στην άρχει πετούσα πέτρες στον αέρα πέτρες όπου της πυροβολούσα άλλες φορες έστελνα τον usop στα χορτάρια ώστε να τρομάξει τα έντομα και μόλις αυτά πηδούσαν μακριά από το χορτάρι εγώ τα πυροβολούσα. Με την προπόνηση που έκανα περνούσα σχεδόν την περισσότερη μέρα.

Λήγω πριν δύση ο ήλιος σταματούσα την προπόνηση μου, έπαιρνα τον usop και πήγαινα σε έναν λόφο διπλα από την θάλασσα και κοιτούσα τον ήλιο να χάνεται σιγά σιγά κάτω από την θάλασσα, λήγω πριν κρυφτεί ο ήλιος πλήρως όλος ο ουρανός από γαλάζιος γινόταν πορτοκαλή, μια απέραντη ησυχία εκείνη την στιγμή δεν ακουγόταν τίποτα, άμεσος όσο στρές και να είχα έφευγε. Κάθε μέρα την ίδια στιγμή έπιανα το κεφαλή του usop και του έλεγα
Sasuke: Μια μέρα usop, μια μέρα θα φύγουμε από εδώ θα ταξιδέψουμε μαζί, θα γνωρίσουμε έναν νέο κόσμο, και κάποια μέρα στο υπόσχομαι πως θα γίνω αρκετά δυνατός και θα καταφέρω να πάρο την εκδίκησης μου
Κάθομαι πάντα για μερικά λεπτά ακόμα μετά την δύση του ηλιου, ύστερα σηκώνομαι πηγαίνω στο σπίτι μου τρώω κάνω ένα ζεστό μπάνιο και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
Αργά το βράδυ ξύπνησα γιατί άκουσα τον usop να γαβγίζει, έβαλα άμεσος μια μπλούζα και έτρεξα έξω για να δω τη συνέβαινε

Μόλις βγήκα είδα έξω από το σπίτι μου καθ θάμνους να κουνιούνται, ο usop άμεσος άρχισε να τρέχει προς τα εκεί γαβγίζοντας σαν τρελός, κάποιος είναι εκεί σκέφτηκα και άρχισα και εγώ να τρέχω πίσω από τον usop, αυτό το πλάσμα έτρεξε μέσα στο δασος για να κρυφτή καλλίτερα. Έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα αλλα ότι και να ήταν αυτό το πλάσμα ήταν πόλη γρήγορο, το ίδιο και ο usop, όταν άρχισε να απομακρύνεται πόλη από εμενα άρχισα να τον φωνάζω
Sasuke: Usop έλα εδώ, έλα πίσω αγόρι μου μην φεύγεις τόσο μακριά μου
Ο usop όμως δεν σταματούσε συνέχισε να τρέχει πίσω από αυτό το πλάσμα. Είχα χάση τελείως τα ίχνη τους αλλα συνέχιζα να ψάχνω μέσα στο δασος γιατί ανησυχούσα για την τύχη του usop. Όλη μου την ζωή στο νησί αυτό και πρώτη φορα βλέπω αυτό το πλάσμα, δεν ήξερα αν ήταν φιλικό η εκθρικο αλλα το μονο που ήξερα ήταν ότι θα το μάθαινα πόλη σύντομα.

Έψαχνα όλο το βραδυ έστω για ένα ίχνος του usop η αυτού του πλάσματος αλλα τίποτα, όταν πια είχε ξημερώσει βγήκα από το δασος και έτρεξα άμεσος στην πόλη για να ζητήσω βοήθεια από τους κατοικους του, όταν έφτασα ανέβηκα σε ένα ψιλό μέρος και άρχισα να φωνάζω στους κατοικους της πόλης
Sasuke: Σας παρακαλώ βοηθιστεμε να βρω τον σκύλο μου, ένα πλάσμα ήρθε έκτες το βραδυ στο σπίτι μου και ο σκύλος μου το ακολούθησε μέσα στο δασος, όλο το βραδυ τον έψαχνα αλλα δεν τον βρήκα πουθενά. Σας παρακαλώ κάποιος
Κανένας δεν έκανε καμια κίνηση ώστε να με βοηθήσει, οποιος και να μιλούσε έλεγε το ίδιο πράγμα
Κάτοικος: Αυτό ήταν τρελάθηκε τώρα.... Σιγά μην πάω στο δασος για να ψάξω ένα χαζό σκύλο.... ακούς εκεί δικαιολογία ένα πλάσμα στο δασος, τόσα χρονια είμαι εδώ και δεν έχω ακούσει ούτε δει τίποτα το περίεργο.... Ο ΤΡΕΛΑΡΑΣ !!!!!!
Sasuke: Τρελή ήσαστε όλη εσείς η κάτοικοι της πόλης χωρίς να σας κάνω τίποτα μου συμπεριφέρεστε με τον χειρότερο τρόπο, να πάτε να χαθείτε όλη σας δεν σας έχω ανάγκη, δεν έχω κανέναν σας ανάγκη, Εύχομαι να καείτε όλη στην κόλαση

Αφού είπα αυτά που είχα να πω έφυγα από αυτήν την καταραμένη πόλη, και από αυτούς τους ανόητους κατοικους. Πήγα τρέχοντας στο σπίτι μου πήρα το σπαθί τα πιστολια και την τσάντα μου και έτρεξα πάλι μέσα σε αυτό το δασος για να βρω τον έναν φύλο που είχα στην ζωή μου.
βρισκομουν μέσα στο δασος 2 μέρες και μια νύχτα όπου έψαχνα χωρίς σταματημό ώσπου το δεύτερο βραδυ έπεσα κάτω από την κούραση και αποκοιμήθηκα, καθώς κοιμόμουν ξέσπασε μια δυνατή καταιγίδα όπου με ξύπνησε, πήγα άμεσος κάτω από ένα μεγάλο δέντρο και έκατσα εκεί μέχρι να τελείωση η καταιγίδα για να συνεχίσω το ψάξιμο, τότε ξαφνικά λίγα μετρα μπροστά μου βλέπω αυτό το πλάσμα ξανά, άμεσος σηκώθηκα και άρχισα να το ακόλουθο σιγά σιγά γιατί αν με άκουγε ήξερα ότι θα έτρεχε και πάλι μακριά μου, εκείνη την στιγμή καθ μέσα μου μου έλεγε ότι αυτό το πλάσμα ήξερε που ήταν ο usop. Ευτυχώς αυτή η καταιγίδα είχε κάλυψη την μυρωδιά μου και το πλάσμα δεν με πήρε καθόλου είδηση μέχρι που φτάσαμε διπλα από καθ μεγάλους βράχους, εκεί πέρα το πλάσμα έπιασε κάτι φιλα που ήταν μπροστά από τους βράχους και φανερώθηκε μια σπηλιά όπου μπήκε μέσα.

Άφησα να περάσουν λίγα λεπτά από την στιγμή που μπήκε το πλάσμα και άμεσος μετά μπήκα και εγώ μέσα, άρχισα να περπατώ σε μια σκοτεινή σήραγγα μέχρι που έφτασα στην καρδια της σπηλιάς, στην φωλια του πλάσματος, άμεσος άρχισα να κοιτάω πέρα δώθε μήπως και έβλεπα κανένα σήμαντη του usop η ακόμα καλύτερα τον ίδιο τον usop, και τότε το είδα, είδα τον usop να κείτεται νεκρός σε μια άκρη τις φωλιάς κατά κρεουργημένος, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τα ματια μου γέμισαν με δάκρυα ο ένας και μοναδικός μου φίλος, ο πιο πιστός μου φίλος ήταν νεκρός, ακόμα και αν το έβλεπα δεν ήθελα να το πιστέψω, εκείνη την στιγμή θόλωσα τελείως άρχισα να φωνάζω και να κλαίω σαν την μέρα που δολοφονήθηκαν η γονείς μου, όπως και τότε είχα ακριβώς μπροστά μου τον δολοφόνο, τότε δεν ήμουν αρκετά δυνατός για να σκοτώσω τον δολοφόνο τον γονιών μου αλλα ήξερα πως ήμου πιο δυνατός ώστε να σκοτώσω αυτό το πλάσμα, και θα το έκανα με μεγάλη μου χαρά. έβγαλα το σπαθί μου και πήγα να σταθώ ακριβώς μπροστά από αυτό το πλάσμα.

Μόλις με είδε το πλάσμα τρομαγμένο θέλησε να τρέξει όπως την τελευταία φορα όμως εγώ βγάζω μια βόμβα από την τσάντα μου την ρίχνω στην μοναδική έξοδο της φωλιάς και αυτή έσκασε και έκλεισε την έξοδο, από εκείνη την στιγμή μονο ένας από εμάς θα έβγαινε ζωντανός από εδώ και σίγουρα αυτός ήμουν εγώ, σήκωσα το σπαθί μου και επιτέθηκα στο πλάσμα χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτό απέφευγε όλα μου τα χτυπήματα, χτυπούσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι που τα κατάφερα ισα που έκοψα λίγο το ξερή του πλάσματος, εκείνη την στιγμή το πλάσμα άρχισε να ουρλιάζει και από αμυνόμενη στάση που είχε άλλαξε σε επιτεθομενη, αυτό ήθελα και εγώ ώστε να κάτσει κοντά μου και όχι να τρέχει μακριά μου.
Λίγα λεπτά είχαν πέραση με την μάχη μας και εγώ είχα γεμίσει με γρατζουνιές από τα νύχια του πλάσματος, όμως και αυτό δεν ήταν σε καλύτερη θέση αφού το είχα κόψη με το σπαθί μου σε πολλά σημεία του σώματος του, κανένας από τους δυο μας δεν το έβαζε κάτω όμως και η δυο χτυπούσαμε ο ένας τον άλλον ανελέητα, μας είχε τύφλωση το μισός και η οργή. Ενώ πολεμούσα σκοντάφτω σε μια πετρα και το πλάσμα βρίσκει την ευχέρεια και μου ρίχνει μια καλή όπου με στέλνει πάνω από το πτώμα του usop

Το πλάσμα άρχισε να παίρνει φορα ώστε να μου δόση ένα τελειωτικό κτύπημα όσο εγώ δεν έβλεπα, κοίταζα τον usop φαινόταν τόσο γαλήνιος και ήρεμος, τα δάκρυα μου άρχισαν να πέφτουν πάνω στα ματια του όπου αυτά με την σειρά τους αφού υγροποιήθηκαν κλείσανε σιγά σιγά. Μόλις κλείσανε τα ματια του usop πιάνο το σπαθί μου και το στρέφω προς το πλάσμα, αυτό με την φορα που είχε πάρη δεν πρόλαβε να σταματήσει και καρφώθηκε από μονο του πάνω στην λεπίδα του σπαθιού μου, έπεσε κάτω και σπαρταρούσε από τον πόνο, εγώ όμως δεν έδειξα καθόλου έλεος πιάνο τα πιστολια μου και άρχισα να το πυροβόλο σε όλο του το σώμα μέχρι που σταμάτησε να κινείται, ήταν πια νεκρό ότι και να ήταν αυτό το πλάσμα ήταν νεκρό. Έπεσα και εγώ κάτω έκατσα λήγει ώρα ξαπλωμένος μέχρι που σηκώθηκα και τοποθέτησα μια άλλη βόμβα στην είσοδο της φωλιάς, όταν έσκασε η έξοδος άνοιξε όμως όλο το μέρος άρχισε να γκρεμίζεται, πήρα γρήγορα το πτώμα του usop και έτρεξα έξω από την σπηλιά, αφού βγήκα και απομακρύνθηκα αρκετά από την σπηλιά αυτή γκρεμίστηκε, εγώ όμως δεν είδα καθόλου πίσω γιατί δεν ήθελα να θυμάμαι αυτήν την στιγμή, την στιγμή που αυτό το πλάσμα μου πήρε και τον τελευταίο μου φύλο

Μονο σε ένα μέρος ήθελα να θάψω τον usop, στον λόφο με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, έτσι και το έκανα άνοιξα έναν λάκκο έδεσσα με ένα σεντόνι τον usop και αφού τον έβαλα μέσα άρχισα να τον θάβω σιγά σιγά, ύστερα έπιασα έναν βράχο και σχαλισα πάνω του
Ταφόπλακα: εδώ πέρα κείτεται ένας πραγματικός φίλος, αναπαύσου εν ειρήνη φιλε μου usop
Έκατσα διπλα του μέχρι το ηλιοβασίλεμα, όταν ο ουρανός έγινε πορτοκαλι ήξερα πως είχε φτάσει και πάλη η στιγμή έτσι έβαλα το χέρι μου πάνω από την ταφόπλακα και κλαίγοντας είπα
Sasuke: Μια μέρα usop, μια μέρα θα φύγουμε από εδώ θα ταξιδέψουμε μαζί, θα γνωρίσουμε έναν νέο κόσμο, και κάποια μέρα στο υπόσχομαι πως θα γίνω αρκετά δυνατός και θα καταφέρω να πάρο την εγδικησι μου
Sasuke: Καλε μου φιλε εσύ ξεκίνησες το ταξίδι σου το ίδιο θα κάνω και εγώ απόψε θα ξεκινήσω και εγώ το ταξίδι μου..
Όλο μου το πρόσωπο είχε κοκκινίσει από το κλάμα, δεν άντεξα την θλίψη και άρχισα να φώναζα στον ουρανό διαφορα πράγματα, πρώτη φορα στην ζωή μου αυτή την στιγμή του ηλιοβασιλέματος δεν ήταν η απόλυτη ησυχία.
Όταν πια είχε νυχτώσει αρκετά σηκώθηκα και πήγα στο λιμάνι της πόλις όπου όταν δεν με έβλεπε κανεις πήδηξα μέσα σε μια βάρκα και έφυγα από εκείνο το μέρος, έφυγα από το νησί mystery island
Sasuke: Το ταξίδι μου τώρα ξεκινα usop, κάποια μέρα θα τα ξανά πούμε, μπορεί σύντομα μπορεί και όχι...

Όνομα: Sasuke Uchiha
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 7
Beli: 23.000
Bounty/Fame Points: 1.000.000
Παρατηρήσεις: Σε αντιθεση με παλιες σου ιστοριες ηταν αρκετα ευχαριστη και την διαβασα σχετικα ευκολα. Συνεχισε την καλη προσπαθεια!!