[Τέλος] Μια αφορμή για αναζήτηση

Όνομα Χαρακτήρα: Tsubasa Karasu
Παράταξη: Civilian
Bounty: -
Story of the month: Ναι
Φήμη: -
Τίτλος Ιστορίας: Μια αφορμή για αναζήτηση
Προηγούμενη Ιστορία(Link): -

Μία ηλιόλουστη και όμορφη μέρα ξεκινάει στην πόλη της αρχής και του τέλους, την Loguetown. Με το ζόρι ξύπνησα, μιας και την προηγούμενη βραδιά είχα γίνει τύφλα στο μεθύσι. Τι να κάνεις, αν έχεις καλή παρέα και καλούς φίλους το ρίχνεις λίγο πιο πολύ στο έξω! Σηκώνομαι, ντίνομαι, βάζω παπούτσια και ξεκινάω για το σπίτι του φίλου μου του Ohashi μιας και βαριόμουν τρελά μόνος μου! Καθώς κλείνω την πόρτα του σπιτιού μου, ακούω κάποιες φωνές στο βάθος. Ήταν ο Mihari τον οποίο κυνηγούσαν δύο Marines όπου και ερχόντουσαν προς το μέρος μου. Ο Mihari όπως και ο Ohashi ήταν παιδικοί μου φίλοι και πάντα κάναμε πολύ καλή παρέα μιας και είμασταν μαζί από βρεφική ηλικία. Κάτι έπρεπε να κάνω όμως έτσι ώστε να μην μπλέξει άσχημα, μιας κι είχε πάει πολλές φορές στο κρατητήριο λόγο των κλοπών που κάνει. Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά οι Marines Και ο Mihari ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά.

Mihari: Έι, Karasu, έχω ένα μικροπροβληματάκι εδώ, βάλε κι εσύ ένα χεράκι!
Εγώ: Από μικρός μόνο μπελάδες προκαλούσες, δεν βαρέθηκες το κυνηγητό με της Αρχές;
Mihari: Έλα τώρα, μην γίνεσαι πρήχτης! Θα σου εξηγήσω μετά!
Εγώ: Λες και με νοιάζει!
Κι έτσι όπως μιλούσαμε σταματάει απότομα και ρίχνει μια γερή αγκονιά στον Marine που βρισκόταν ακριβώς από πίσω του.
Mihari: Άρπα αυτό, σκυλί της Κυβέρνησης! Karasu, ο επόμενος είναι δικός σου!
Καθώς περνούσε από μπροστά μου, μου έριξε ένα χαζό χαμόλεγο και συνέχησε την πορεία του σαν να μην έγινε τίποτα. Έπρεπε να κανονίσω τον Marine που είχε περισέψει αν δεν ήθελα παραπάνω μπελάδες με τις Αρχές. Καθώς ο Marine ερχόταν κοντά μου, πήρα επιθετική στάση έτσι ώστε να είμαι έτοιμος. Είμασταν πλέον σε κοντινή απόσταση όταν άρχιζε να φονάζει σαν τρελός, τραβόντας το σηδερικό του.

Marine: Κάνε στην άκρη ρε κολόπαιδο, διότι δεν θα διστάσω να σου ρίξω!
Εγώ: Λυπάμε, όμως δεν μπορώ να σε αφήσω να περάσεις, διότι θα έχει θέμα ο φίλος μου.
Marine: Πολύ καλά λοιπόν, αφού θές να το παιξεις σκληρός και μάγκας, θα πληρώσεις το αντίτιμο!
Με στόχευσε με το όπλο και μου έριξε. Η σφαίρα πέρασε δίπλα από το μάγουλο μου και μου έκανε μια ελαφριά γρατσουνιά.
Εγώ: Παρατρίχα
Marine: Την επόμενη φορά θα φυτέψω τη σφαίρα στο κέντρο του κεφαλιού σου αν δεν κάνεις στην άκρη! Κουνήσου όσο είναι καιρός, αληταρά!
Εγώ: Μην με υποτιμάς, ανόητε!
Έτρεξα προς το μέρος του όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μπορούσα, καθώς αυτός συνέχιζε να πυροβολάει. Απ' οτι φαίνεται είχε όντως σκοπό να με σκοτώσει. Τότε μια σφαίρα με βρήκε στον αριστερό μου ώμο.
Δεν σταμάτησα να τρέχω όμως διότι θα έχανα πολύτιμο χρόνο.
Marine: Είσαι τελειομένος, κολόπαιδο! Ψώφα!

Είμασταν πρόσωπο με πρόσωπο ενώ αυτός πυροβολούσε. Νόμιζα πως όλα είχαν τελειώσει, όμως για καλή μου τύχη του είχαν τελειώσει οι σφαίρες απ' ότι φαίνεται. Έτσι, του τραβάω μια γεμάτη γροθιά μέσα στην μούρη, η οποία κατά πάσα πιθανότητα του ράγισε την μύτη. Για άλλη μια φορά η τύχη ήταν με το μέρος μου. Καθώς έκατσα σε μια γωνιά για να κοιτάξω τον ώμο μου, άκουσα και πάλι μερικές φωνές στο βάθος.
Εγώ: Γαμώτο, αυτές πρέπει να 'ναι οι ενυσχήσεις! Πρέπει να βιαστώ!
Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και μπήκα σε ένα στενό ελπίζοντας πως δεν θα με βρουν ή θα με ψάξουν.
Αφού πέρασε αρκετή ώρα και διαβεβαιόθηκα πως δεν με βλέπει κανείς, βγήκα από το στενό και πείρα τον δρόμο που οδηγούσε στο Ιατρείο του Δρ. Shitoron για να μου αφαιρέσει τη σφαίρα.

Όταν έφτασα στην πόρτα του Ιατρείου, ακουγόνταν στην αγορά μεγάλη βαβούρα. Ξαφνικά από το πουθενά άρχιζαν τα στενά της πόλης να γεμίζουν με Marines!
Εγώ: Αν ο Δρ. Shitoron, δεν βιαστεί να ανοίξει την πόρτα, θα με βρουν!
Όσο τα δεύτερα περνούσαν όλο και πιο πολοί Marines γέμιζαν τα στενά. Ξαφνικά, η πόρτα άνοιξε και ο Δρ. Shitoron με άρπαξε και με έβαλε μέσα.

Δρ. Shitoron: Που να σε πάρει Tsubasa, τι αίματα είναι αυτά; Που σκατά έμπλεξες πάλι, ηλήθιε;
Εγώ: Πάντα νευρικός και βρομόστομος Shitoron-san! Είχα κάτι μπλεξίματα με τους Marine αυτή τη φορά βασικά, μιας και βοήθησα τον Mihari.
Δρ. Shitoron: Τον Mihari; Αυτό το παλιοκλεφτρόνη;
Εγώ: Είναι σαν αδερφός για μένα, έτσι δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.
Μ' όλα αυτά θύμωσε και μου έκοψε μια δυνατή καρπαζιά στο κεφάλι.
Εγώ: Άουτς!
Δρ. Shitoron: Η νεολαία όσο πάει γίνεται όλο και πιο σάπια! Όσο μεγαλώνεις γίνεσαι ίδιος ο πατέρας σου! Άσε με να δω τον ώμο σου...
Έβγαλε έξω την εργαλειοθήκη του και ένα βαλιτσάκι με φάρμακα. Δεν του πείρε πάνω από μισή ώρα για να αφαιρέσει τη σφαίρα.
Δρ. Shitoron: Θα πρέπει το αριστερό σου χέρι να μέινει σε ακινησία για λίγο χρονικό διάστημα εως ότου να κλείσει η πληγή. Με λίγα λόγια θα χρειαστεί να στο δέσω.
Εγώ:Κάνε ότι είναι χρειάζεται Δρ.
Δρ. Shitoron: Βλάκα! Αν αυτή η σφαίρα βρισκόνταν στο κουφιοκέφαλο σου θα είσουν νεκρός! Τι σκεφτόσουν εκείνη τη στιγμή;
Εγώ: Shitoron-san! Δεν θα αφήσω ποτέ... κανέναν... να πληγώσει τους δικούς μου ανθρώπους!
Δρ. Shitoron: Ε; Αχαχαχαχα...
Εγώ: Αυτή τη στιγμή λέω κάτι πολύ συμαντικό και εσύ γελάς;
Δρ. Shitoron: Όπως ο Taka... οι αντιδράσεις σου... το σκεπτικό σου... είναι όπως του Taka.
Εγώ: Μη με συγκρήνεις μ' αυτόν διότι στο κάτω κάτω της γραφής δεν τον έχω ζήσει ή συναντήσει ποτέ! Δεν γίνεται να του μοιάζω σ' αυτά που λες!
Δρ. Shitoron: Όταν είμασταν μικροί εγώ κι ο Taka είμασταν αχωριστοι! Όταν έμπλεκα σε φασαρίες και καυγάδες, αυτός με ξελάσπωνε. Ο πατέρας σου ήταν άξιος και δυνατός άνδρας!
Εγώ: Δεν είναι τίποτα παρά ένας άχρηστος οικογενειάρχης, που παράτησε εμένα και την μάνα μου στο έλεος του θεού για να γίνει ένας Bounty Hunter! Παράτησε την οικογένεια του για να κάνει το κέφι του, Shitoron-san! Δεν θέω να μου τον ξαναναφέρεις! Μέχρι και πριν η μάνα μου πεθάνει είπε πως τον αγαπούσε! Πως γίνεται να αγαπάς έναν άνθρωπο που σε παράτησε με ένα νεογνό στην αγκαλιά για τα καπρίτσια του;! Ε, Shitoron-san;

Έτσι η ατμόσφαιρα φορτίστηκε με οργή και ο Shitoron-san μου έριξε μια δυνατή γροθιά και με έριξε στο πάτωμα.
Δρ. Shitoron: Αρκετά! Σκάσε επιτέλους! Τόσα χρόνια ζούσες από την δουλειά του πατέρα σου μικρέ! Κυνηγούσε τους πειρατές για να είσαι ασφαλής εσύ και ο υπόλοιπος κόσμος και για να συντηρήσει την οικογένεια του!
Πως νομίζεις οτι μεγάλωσες ανόητο παιδι, με καπάκια απο μπύρες; Ο Tsubasa Taka είναι ένας από τους πιο αξιόλογους Bounty Hunter των θαλασσών! Θα έπρεπε να είσαι περίφανος γι αυτόν!
Εγώ: Αφού είναι τόσο αξιόλογος όσο λες, που ήταν όταν η μάνα μου ήταν ετοιμοθάνατη;! Που ήταν όταν την κηδεύσαμε;! Που ήταν όταν τον είχαμε ανάγκη;! Που στο διάολο ήταν;!!!
Δρ. Shitoron: Είμαι σίγουρος πως θα υπάρχει μια λογική εξήγηση γι όλα αυτά. Πρέπει να ψάξεις βασικά τον πατέρα σου κα να μάθεις!
Εγώ: Και που στο διάολο θα τον βρω μου λες; Υπάρχουν χιλιάδες νησιά στα οποία μπορεί να βρίσκεται!
Δρ. Shitoron: Ο πατέρας σου βρίσκεται στο Sabaody Archipelago αυτή τη στιγμή. Έτσι λέει τουλάχιστον το γράμμα που μου έστειλε πριν λίγο καιρό. Επείσης μου είπε να παραδώσω κι ένα γράμμα σε σένα όταν κλήσεις τα 18.
Εγώ: Μόλις πριν μια βδομάδα τα έκλεισα! Δώσε μου το γράμμα αμέσως αν μπορείς!
Έτσι κι έγινε. Πήγε στο γραφείο του, κι άρχισε να το ψάχνει. Του πείρε λίγη ώρα να το βρει όμως λογικά θα άξιζε τον κόπο. Ήθελα να δω τη στην ευχή ήθελε ο γέρος μου από μενα.

Το γράμμα έλεγε τα εξείς:
Αγαπητέ  μου γιε Karasu, ελπίζω να είσαι καλά και να σου έχω λείψει έστω και λίγο. Ξέρω πως είμαι ένας απαράδεχτος πατέρας και πως θα έχεις σίγουρα πολύ μεγάλη οργή κατά μέρος μου. Βρίσκομαι στο Sabaody Archipelago διότι εδώ είναι γεμάτο από πειρατές με μεγάλες προκηρύξεις. Σου έχω μια πρόκληση λοιπόν. Αν θες να με δεις και να με γνωρίσεις από κοντά, έλα εδώ! Στο Sabaody θα κάτσω περίπου για 1 χρόνο, ξεκινόντας από σήμερα! Μπορείς άραγε να καταφέρεις μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα να με βρεις; Δέξου την πρόκληση και γίνε ένας δυνατός άνδρας με εμπειρία στις θάλασσες ή απαρνήσου τη και μείνε με την απορέια για το ποιός είμαι και για το τι κάνω. Η επιλογή είναι στο χέρι σου γιε μου. Ο πατέρας σου, Tsubasa Taka.
Δρ. Shitoron: Λοιπόν, τι θα κάνεις μικρέ; Θα δεχθείς την πρόκληση του πατέρα σου;
Εγώ: Ναι... μόνο και μόνο για να μάθω το πραγματικό ποιόν αυτού του άνδρα! Περίμενε με, Taka!
Δρ. Shitoron: Τελικά έχεις τσαγανό ε; Θα χρειαστείς μια βάρκα οπότε. Έχεις;
Εγώ: Δυστυχώς όχι... και ούτε έχω τα λεφτά για να αγοράσω μια. Δεν ξέρω βασικά τι θα κάνω μ' αυτό το θέμα.
Δρ. Shitoron: Δεν χρειάζεται να το ψάξεις και πολύ. Θα σου δώσω εγώ την δικιά μου. Είναι λίγο παλιά μεν, όμως αντέχει για να ταξιδέψει, πιστεύω.
Εγώ: Σ΄ευχαριστώ πολύ Shitoron-san.
Δρ. Shitoron: Τράβα να μαζέψεις τα πράγματα σου και με το που σημάνουν μεσάνυχτα έλα απ' δω, για να πάμε στο λιμάνι.

Έτσι κι έκανα. Έφυγα από το Ιατρείο αμέσως και πήγα να κάνω τις ετοιμασίες μου. Αφού έφτασα σπίτι μου, πήρα έναν σάκο κι έβαλα μέσα μερικά ρούχα, ένα ζευγάρι παπούτσια και όσα τρόφιμα είχα. Με το που τα είχα όλα έτοιμα, άκουσα την πόρτα να χτυπάει.
Εγώ: Ποιος να είναι;
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω μπροστά μου τον φίλο μου τον Ohashi.
Εγώ: Α, εσύ είσαι; Δεν ήρθα από το σπίτι σου σήμεραα γιατ-
Ohashi: Δεν χρειάζεται να μου πεις τίποτα αδερφέ, βρήκα τον Δρ. Shitoron στην αγορά  και τα έμαθα όλα. Ο ώμος σου είναι καλά τουλάχιστον;
Εγώ: Μπορώ να πω πως ειναι λίγο καλύτερα. Σ' ευχαριστώ που ήρθες
Καθώς μιλούσαμε, ανοίγει το σακάκι του και βγάζει από μέσα ένα σάκε.
Ohashi: Καλό ταξίδι να χεις αδερφέ! Σου έφερα σάκε για να σου κρατάει συντροφιά τα βράδια, παλιομπεκρή! Αχαχαχαχαχα
Εγώ:Πω, να σε καλα ρε! Το χα ανάγκη μπορώ να σου πω! Δώσε χερετίσματα στα παιδιά και στον βλάκα τον Mihari.
Δώσαμε τα χέρια και έφυγε. Στην συνέχεια πείρα τα πράγματα μου και ξεκίνησα για το Ιατρείο του Δρ. Η μεγάλη αναζήτηση όπου να νε άρχιζε.

Όταν έφτασα στο Ιατρείο ο Δρ. Shitoron περίμενε απ' έξω. Άρχησε να μου φωνάζει λίγο επειδή άργησα όμως ξεμπέρδεψα γρήγορα μιας και δεν είχε και πολύ όρεξη. Περπατόντας φτάσαμε στο λιμάνι όπου και υπήρχε η βάρκα του Δρ. Ήταν μια κλασική μικρή βάρκα θ' λεγα που χωρούσε ίσα ίσα ένα άτομο μέσα, όμως για αρχή μια χαρά μου φαινόταν.
Δρ. Shitoron: Τα πανιά τα άλλαξα πρόσφατα, οπότε δεν χρειάζεται να ανυσηχείς. Σου εύχομαι καλο ταξίδι μικρέ και σου εύχομαι επείσης ολόψυχα να βρεις τον πατέρα σου με το καλό.
Εγώ: Ευχαριστώ για όλα Shitoton-san, σου χρωστάω μεγάλη χάρη.
Δρ. Shitoron: Δεν μου χρωστάς τίποτα μικρέ! Δώσε χερερίσματα στον ξεροκέφαλο τον πατέρα σου όταν τον βρεις μ το καλό! Εις το επανιδείν!
Εγώ: Μην ανησυχεις Δρ. θα του μεταφέρω όλα όσα μου είπες γι αυτον! Αντίο!
Η θάλλασα ήταν ελαφρός κυματώδης, και εγώ ξεκίναγα την αναζήτηση του Taka!

Όνομα Χαρακτήρα:Tsubasa Karasu
Παράταξη:civilian
Bounty:1.000.000
Story of the month:-
Φήμη:4
Beli:4.400
Τίτλος Ιστορίας:Μια αφορμή για αναζήτηση
Προηγούμενη Ιστορία(Link):-
Βαθμολογία:7/10


Καλή ιστορία σε γενικές γραμμές. Μου άρεσε η περιγραφή σου , αλλά θα ήθελα να δω λίγη περισσότερη σκηνική παρουσίαση. Όσον αφορά την πλοκή , έχω να πω πως χτίζεις έναν αρκετά ενδιαφέρον χαρακτήρα, του οποίου η προσωπικότητα μπορει να αναπαραχθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους , να διαστρεβλωθεί και να αναδημιουργηθεί. Μου αρέσει αυτό. Δεν σου έβαλα όλα τα χρήματα , όχι γιατί τα ποστς σου δεν ήταν καλα, αλλά γιατί μπορούσες να ασχοληθείς περισσότερο με την πλοκή και να την κάνεις καλύτερη. Τέλος θα σε συμβούλευα να βάζεις έναν πρόλογο και έναν επίλογο πιο ανεπτυγμένο για να αποφεύγεται η απότομη αρχή-τέλος και να ρέει καλύτερα η ιστορία.

τα βραβεία προστέθηκαν