-"Γυναίκες, άντρες και ρεμάλια!" ακούστηκε η φωνή του εκφωνητή στα ηχεία.
-"Σήμερα σας έχουμε το καλύτερο τρόπαιο όλων των εποχών."
Το κοινό ζητωκραύγαζε και μόνο στην ιδέα ενός ξεχωριστού επάθλου.
Ο Shoju με δεμένα τα χέρια και τυλιγμένος στο σκοτάδι άκουγε όλες αυτές τις φωνές χωρίς να καταλαβαίνει τι γίνεται. Ξαφνικά ένιωσε το μέρος που ήταν να κουνιέται και κατάλαβε ότι ήταν σε κάποιο κλουβί. Οι φωνές άρχισαν να δυναμώνουν και το ξαφνικό φως τύφλωσε τον μεγάλο άνδρα.
Σηκώνοντας το πανί που είχε το μεγάλο κλουβί ακολούθησαν κάποια δευτερόλεπτα απόλυτης ησυχίας. Ένας άνδρας στο κοινό ξεροκατάπιε και πριν το συνειδητοποιήσει είχε σηκωθεί όρθιος και ούρλιαζε σαν να είχε δει κάποιο θαύμα. Το παράδειγμά του ακολούθησε και όλο το υπόλοιπο στάδιο.
Ο γίγαντας που το ύψος του ήταν μόλις 5 μέτρα ένιωσε τη γη να τρέμει σαν να περνούσε ένα κοπάδι βουβάλια. Τα αυτιά του κόντεψαν να σπάσουν από το θόρυβο και η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή. Ήταν δεμένος, σε ένα κλουβί, χωρίς το σπαθί του και ντυμένος με κουρέλια αντί για τα ρούχα του, στο κέντρο μιας αρένας γεμάτης ανθρώπους. Το πρώτο πράγμα όμως που του ήρθε στο μυαλό ήταν και ο λόγος που ζούσε.
-"Kiko?", ψέλλισε και κοίταξε γύρω του πανικόβλητος δίχως να την δει. Ένα συναίσθημα απόγνωσης τον τύλιξε και έμεινε να κοιτάει τον πάτο του κλουβιού με κενό βλέμμα καθώς οι φρουροί που έσερναν το κλουβί το έβαζαν στην άκρη για να ξεκινήσουν οι μάχες.