[Φρουτο Διαγωνισμου-Τελος]Ναυαγός...[Part1]

Όνομα Χαρακτήρα: Soko
Παράταξη: Πειρατης
Bounty:1.000.000
Φήμη: 10
Τίτλος Ιστορίας: Ναυαγος...
Προηγούμενη Ιστορία(Link):  http://www.onepiecegr-rpg.com/t7370-topic


Με λίγα λόγια στην προηγούμενη ιστορία: Έφτασα στο Dawn island μου την έπεσαν κλέφτες ,πυροβολήθηκα με έσωσε ένας κυνηγός ο οποίος τους σκότωσε με την καραμπίνα και αργότερα αποδειχθεικε πως ήταν ο πατέρας του φίλου μου Johnny που είχα δει πιο πριν ότι τον είχαν πιάσει οι Μαριν. Αργότερα αποδειχθείκε πως ήθελε να με ανταλλάξει για να πάρει τον γιο του πίσω. Οι μαριν με συνέλαβαν άλλα δεν επέστρεψαν τον Johnny κατηγόρησα τον κυνηγό και τον συνέλαβαν και αυτόν εμφανιστήκαν κάτι παιδιά νικήσαν τους μαριν εμφανίστηκε ένας ακόμη ψήλος μαριν και μας έπιασε όλους. Μας πήγαν στο κελί και ρωτήσαμε τα παιδιά ποιοι είναι.

Είμαστε φίλοι του Jim pr. Μας είχε πει ότι θα έρθει ένας φίλος του και μας είχε δώσει μια περιγραφή σου όταν σε είδαμε καταλάβαμε πως είσαι εσύ και σε βοηθήσαμε.

Αυτοί είναι φίλοι του Jim; Δεν δείχνανε όσο ώριμος έδειχνε και αυτός, αυτός μπροστά τους θα εμιαζε σαν μεγάλος αδερφός.

Είμαι όντως ο φίλος του Jim με λένε Soko και είμαι πειρατής. Τον Jim τον γνώρισα στην πρώτη μου περιπέτεια.Κυνηγέ εσένα πως σε λένε;
Sora...

Είχε αρχίσει να κουνάει λίγο, ένα απαλό αεράκι φύσαγε.

Τα πουλιά πετούν χαμηλά θα βρέξει...

Η πόρτα του αμπαριού άνοιξε και φώτισε λίγο περισσότερο αυτό το σκοτεινό δωμάτιο 2 μαριν μπήκαν μέσα και άλλοι 4 περίμεναν απέξω. Κρατούσαν καραμπίνες όταν ο ένας άνοιξε το κελί οι άλλοι έκαναν να βγουν έξω αλλά οι μαριν δεν τους αφήσαν. ''Αυτόν εδώ θέλουμε'' είπε ένας από τους 2 και με εδειξε με την καραμπίνα σημαδεύοντας με στο κεφάλι.''Γιατί να θέλουν μόνο έμενα;''  σκέφτηκα. Κλείδωσαν το κελί και με έσπρωξαν προς την πόρτα. Άρχισα να προχωράω χωρίς να κοιτάω πίσω άκουσα την πόρτα πίσω μου να κλείνει. Ανέβηκα κάτι σκαλιά και βγήκα στο κατάστρωμα. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, λεπτές ψιχάλες πέφταν απαλά. Αυτός ο ψήλος που μας έπιασε όλους με περίμενε στην μέση του καταστρώματος. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά. Οι 2 μαριν με έσπρωξαν και έπεσα στα γόνατα μπροστά του. Με έπιασε από την ζακέτα και με σήκωσε πάνω.

Δεν με θημασε; Είμαι αυτός που του έκοψες το χέρι στο island of Rare animals εσύ και ο ανόητος φίλος σου τους σκοτώσατε όλους εκτός από έμενα. Αλλά θα μου το πληρώσεις.

Ο ουρανός σκοτείνιασε είχε αρχίσει να βρέχει για τα καλά. Ο άνεμος σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο δυνατός. Σήκωσε το χέρι στο οποίο είχε προσαρμόσει την λεπίδα και πήγε να μου κόψει το χέρι. Πήδηξα προς τα πίσω, ''μην κουνηθείς φώναξαν'' από πίσω κάτι μαριν σημαδεύοντας με. Ξαφνικά μια φωνή ακούστηκε από το αμπάρι. ''Μπαίνουν νερά στο αμπάρι ελάτε να βοηθήσετε!!!'' όλοι αναστατωθήκαν εγώ βρήκα την ευκαιρία να κάνω την κίνηση μου ορηξα πάνω στην λεπίδα του ψηλού με την πλάτη και κατάφερα να κόψω τα σχηνια και ορμηξα να πέσω μέσα στην θάλασσα. Πριν προλάβω να πηδήξω ένας μαριν από πίσω μου με πυροβόλησε στο πόδι. Κατάφερα να πέσω μες την θάλασσα αν και μάταια, έβλεπα τον θάνατο να με περιμένει με ένα πυροβολημένο πόδι και ένα χέρι το οποίο δεν έχει γίνει τελείως καλά. Τα κημματα με χτυπούσαν ασταμάτητα. Ξύπνησα σε μια παράλια το πρώτο πράγμα που είδα ήταν ένα πολλή μεγάλο δάσος.

Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά δεν τα κατάφερα κοιμήθηκα λίγο ακόμα. Ξύπνησα η κοιλιά μου γουργούριζε τοσοοοοοο..... πολύ. Κοίταξα γύρο μου τίποτα ούτε ένα άδεντρο ούτε ένα ζώο.  Σηκώθηκα πάνω σκέφτηκα να πάω στο δάσος αλλά μετά κατάλαβα ότι θα ήταν μεγάλο λάθος και θα χανόμουν. Παρ' όλα αυτά η πείνα ξεπέρασε την λογική και έτσι προχώρησα προς το δάσος. τα δεντρά ήταν αρκετά μεγάλα δεν μπορούσα να σκαρφαλώσω ειδικά με ένα χτυπημένο πόδι. Το πόδι μου όμως δεν πονούσε το κοίταξα και το είδα δεμένο με ένα πανί, δεν θυμόμουν όμως κανέναν να δένει το πόδι ούτε καν το ευατο μου.  

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;;;!!!

Δεν πήρα απάντηση. Κάτι όμως κουνήθηκε στους θάμνους. Πλησίασα και κοιταξα,ήταν ένας μεγάλος βρόμικος ποντικός αλλά στα μάτια μου εμιαζε μια θεσπέσια λιχουδιά.

Κοίταξα γύρο μου. Όπου και να κοιτούσα έβλεπα ψηλά μεγάλα σε πάχος δέντρα. Ο ήλιος ήταν ακριβώς στην μέση του ουρανού' ''πρέπει να είναι  μεσημέρι'' σκεφτικά, όμως χάρις στα δεντρά είχε μια πολύ ευχάριστη σκιά σαν να είχα από πάνω μου μια τέντα, το φως του ηλίου έπεφτε διάσπαρτο ίσα ίσα να φωτίσει το δάσος. Κοίταξα το έδαφος. Πολλές ρίζες πεταγόντουσαν από το έδαφος ''άμα χρειαστεί να τρέξω σίγουρα θα πέσω κάτω'' είπα από μέσα μου καθώς πρόσεχα να μην σκοντάψω. Κοίτα λίγο πιο προσεκτικά και βρήκα ένα μυτερό ξύλο. Πήγα κοντά και το πήρα. Πήγα προς στον θάμνο σιγά σιγά για να μην τρομάξω τον ποντικό άλλα αυτός είχε φύγει. Τότε η λογική μου επέστρεψε '' αν κάποιος μου έδεσε το πόδι μου τότε πρέπει να υπάρχει ένα χωρίο ή τουλάχιστον ένα σπίτι." Άρχισα λοιπόν να προχωράω στην τύχη με ένα ξύλο στα χεριά το οποίο το είχα πιο πολύ για μαγκούρα πάρα για να αμυνθω σε περίπτωση ανάγκης.

Μέτα από πολλές ώρες περπατήματος και χωρίς να βρω τροφή σε μια τόσο μεγάλη απόσταση νύχτωσε. Ο ήλιος εδεισε απότομα και το ίδιο απότομα σταμάτησε και κάθε φασαρία κάθε μυστήριος ήχος αντιθέτως όμως εκαναν το δάσος πιο μυστικό. Τώρα δειψουσα και πολύ δεν είχα δυνάμεις. Βρήκα μια λακουβα με κάτι λασπόνερα τι να έκανα; στην ανάγκη ήπια μέσα από αυτήν. Παρατήρησα γύρο μου το περιβάλλον βρήκα ένα δέντρο στο οποίο θα μπορούσα να σκαρφαλώσω εύκολα. Ανέβηκα σε ένα ψηλό κλαδί και πήρα έναν όχι και τόσο ευχάριστο ύπνο διότι είδα έναν εφιάλτη.
''Ήμουν εγώ σε ένα λιβάδι, δεν μπορούσα να κουνηθώ ήμουν θεατής.Σε αυτό το λιβάδι ήταν ένας νέος άνδρας με άσπρα ρούχα επάνω στο άσπρο του άλογο. Πήγαινε ευθεία μπροστά χωρίς να με προσέξει. Μόλις πέρασε όμως ακριβώς από μπροστά μου έστριψε, το άλογο άρχισε σιγά σιγά να γίνετε μαύρο.Τα χορτάρια άρχισαν να ξερενωντε,τα ρούχα του άρχισαν να αλαλάζουν να γινοντε μαύρα και κάπως σαν μανδύες.Ο ουρανός άρχισε να γίνετε σκούρος όχι όμως από σύννεφα. Όταν έφτασε ακριβώς μπροστά μου είδα ότι με το ένα χέρι κρατούσε ένα δρεπάνι και το είχε σηκωμένο προς το μέρος μου!!!''

Ξύπνησα. Ήμουν ειδρωμενος και έτοιμος να πέσω από το κλαδί.Ήταν νωρίς, το δάσος ήταν ακόμη αρκετά σκοτεινό. Τώρα πεινούσα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο. Κατέβηκα γρήγορα από το δέντρο. Λίγο πιο δίπλα πάνω σε ένα άλλο δέντρο ήταν κάτι τυλιγμένο και καρφωμένο στο δεντρό με ένα μαχαίρι. Πλησίασα το ξεκάρφωσα και το ξετύλιξα, μέσα στα πανιά ήταν ένα μεγάλο ψωμί. Ήταν σαν ένα θαύμα από τα ουράνια. Οπιoς και να με βοηθάει του είμαι απερίγραπτα
ευγνώμων.Έκοψα το ψωμί στα τέσσερα ήταν αρκετά μεγάλο για να φάω 4 μεγάλες μερίδες. Παράτησα το μαχαίρι στο έδαφος και καταβρόχθισα το μεγαλύτερο κομμάτι από τα 4. Μπορεί να ήταν απλό ψωμί όμως με την πεινά μου, μου εμιαζε σαν ότι ποιο νόστιμο έχω δοκιμάσει ποτέ στην ζωή μου. Ήπια λίγο λασπόνερο,έβαλα το μαχαίρι στην ζώνη μου και ξεκίνησα το ταξίδι μου για να βρω ανθρώπους.

Μέτα από 15 λεπτά περπάτημα είδα μια στο ορίζοντα ένα μέρος χωρίς δεντρά, ένα ξέφωτο και κάτι σαν καλύβα αλλά φενοταν λίγο παλιά σαν να ήταν έτοιμη να γκρεμιστεί.Δεν είχε ιστούς ή κάτι τέτοιο απλώς φενοταν παλιά . Είδα επίσης μια ανθρωπινή μορφή να κάθεται μπροστά από την καλύβα. Προχώρησα αρκετά και είδα έναν άνδρα με καλημενο το πρόσωπο να κοιματε. Παρ' όλο που είχε σκεπασμένο το πρόσωπο του εμιαζε νέος και αρκετά γεροδεμένος δίπλα του είχε ένα κατανα.

Συγνώμη φίλε!!!

Και τότε με μια γρήγορη κιννηση τράβηξε το κατανα του από διπλά και με σημάδεψε με την μύτη απευθείας στο λαιμό μου ενώ ταυτόχρονα με το άλλο χέρι έβγαλε το πανί από το πρόσωπο του. Σοκαρίστηκα, ήταν ένα γέρικο πρόσωπο με αρκετές ρυτίδες.

Δείξε λίγο σεβασμό νεαρέ!!! Ποιος είσαι; Μήπως είσαι και εσύ από αυτούς που ερχωντε για το φρούτο;

Πως σε λένε; Εσύ με βοηθούσες; Για ποιο φρούτο μιλάς είναι κάποια σπάνια ποικιλία;Πόσο χρονών είσαι;

Του έκανα πολλές ερωτήσεις μαζί γιατί ήμουν ενθουσιασμένος που έβρισκα έναν άνθρωπο.Χαμήλωσε το κατανα και μου είπε:

Μια μια της ερωτήσεις μικρέ! Κατ' αρχήν με λένε Haru. Ήμουν εγώ αυτός που σε βοήθουσα και δεν εμφανίστηκα αυτοπροσώπως γιατί νόμιζα ότι ήσουν από αυτούς που ερχοντε για το φρούτο και άμα δεν κατάφερνες να βγεις από το δάσος μόνος τότε δεν θα είχες μέλλον.Αν και δεν είναι και τόσο ευγενικό να ρωτάς την ηλικία ενός μεγάλου ανθρώπου θα σου πω, είμαι 88.

88;;;; αν μου λεγαν να πω την ηλικία του θα έλεγα 65 το πολύ αλλά 88 με τίποτα!!!!

Πιο νέος φαίνεστε και από ότι κατάλαβα και σε καλή φυσική κατάσταση!Δεν μου είπατε όμως, τι είναι αυτό το φρούτο;

Το φρούτο για το οποίο μιλάω είναι ένα φρούτο του ΔΙΑΒΟΛΟΥ!!!!!Πριν σου πω την ιστορία αυτού του φρούτου θα σου πω μερικά γενικά πράγματα για τα φρούτα του διαβόλου.Τα φρούτα του διαβόλου δίνουν υπερφυσικές δυνάμεις σε αυτούς που θα το φάνε.

''ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!'' πετάχτηκα εγώ.

Μην διακόπτεις!

Συγνώμη...

ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ!!!!! Όποιος φάει ενα δεν θα μπορεί να κολυμπήσει πότε ξανά.Επίσης οποίος φάει παραπάνω από ένα θα πεθάνει και από ότι λένε θα σκάσει!

''Και η ιστορία του φρούτου;'' τον ρώτησα γεμάτος ενδιαφέρον.

ΥΠΟΜΟΝΗ!!!...Κάποτε λοιπόν ήταν ένας μεγάλος πειρατής.Είχε φάει και αυτός ένα φρούτο του διαβόλου.Ήταν δίκαιος δυνατός και καλόκαρδος πειρατής. Όλοι τον αγαπούσαν. Οι άντρες στο πλήρωμα του τον αγαπούσαν και τον υπάκουαν.Μια μέρα λοιπον όταν ήρθε σε αυτό το νησί πέθανε, κάνεις δεν έμαθε από τι. Όταν λοιπόν πέθανε οι σύντροφοι του αποκτήσαν το φρούτο του. Παρ' όλα αυτά όμως δεν το έφαγε κάνεις. Κάπου πιο μακριά από εδώ έχτισαν ένα μέρος γεμάτο με διάφορες δοκιμασίες έτσι μόνο οποίος είναι πραγματικά άξιος να πάρει το φρούτο του.Κάνεις δεν έχει καταφέρει να περάσει όλες της δοκιμασίες.

Και εσύ δεν κατάφερες να το πάρεις;

χαμογέλασε''Εγώ ήμουν ένας από τους συντρόφους του.''

Είχαμε πιάσει την κουβέντα τώρα για άλλα θέματα πως ήταν ο αρχηγός του πως είναι η ζωή στο δάσος και πως φενετε τόσο νέος και είναι σε τόσο καλή φυσική κατάσταση. Η κουβέντα μας πήρε μέχρι το μεσημεράκι όταν του είπα:

Το αποφάσισα,θέλω και εγώ ένα φρούτο του διαβόλου και θα προσπαθήσω να πάρω του αρχηγού σου.

Ειπηδη σε συμπάθησα και μου φενεσε καλό παιδί  θα σου πω πως να πας μέχρι εκεί άλλα από εκεί και πέρα θα είσαι μόνος σου καμιά βοήθεια!

Ευχαριστώ!

1ον πρέπει να πας στην πόλη 2ον αφού πας στην πόλη θα πας στον έμπορο να πάρεις ένα σπαθί. 3ον θα βγεις βόρεια της πόλης από την πάνω πύλη και θα προχωρήσεις. Πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα να είσαι γρήγορος και να σκεφτεσε το ίδιο γρήγορα.Να πάρε αυτόν το χάρτη θα σε βοηθήσει να πας στην πόλη. Πάρε και άλλο ένα ψωμί και αυτό εδώ το φλασκί με το νερό. Μείνε όμως μια μέρα εδώ να φας να κοιμηθείς και ξεκινάς αύριο.

Μπήκα μέσα στο σπίτι του ήταν μικρο άλλα τα πράγματα ήταν έτσι τοποθετημένα ώστε να είναι άνετο. Στα αριστερά από την πόρτα είχε ένα κρεβάτι. Σε μια άλλη γωνιά ήταν μια σόμπα στην οποία πάνω της είχε μια κατσαρόλα έβραζε κάτι,διπλά δυο λεκάνες με νερό και μπροστά από αυτά ήταν ένα μικρο τραπέζι με 1 καρεκλά. Είχε και μερικά διακοσμητικά όχι πολλά. Ένα σπαθί, ένα καράβι και ένα βαζάκι με σχεδιασμένο ένα δεντρό επανω του.

Μισό λεπτό.

Βγήκε έξω πήρε τη καρεκλά που κοιμοτανε και την έβαλε στο τραπέζι.

Άντε κάτσε να φάμε!

Έβγαλε δυο γαβάθες και ανοιξε την κατσαρόλα. Μια ωραία μυρωδιά βγικε. Πήρε τις γαβάθες και έβαλε μέσα ένα ζωμό.

''Χορτόσουπα!'' μου είπε και έβαλε την γαβάθα με την σούπα μπροστά μου.

Την καταβρόχθισα όλη. Την ήπια από την γαβάθα γιατί κατάλαβα ότι δεν είχε κουτάλι επιδη και αυτός ετσι την ήπιε ετσι, μόνο πιρούνι μου έδωσε στην αρχή απόρησα άλλα μετά κατάλαβα πως ηταν για να φάω τα χόρτα. Η σούπα είχε ωραία γεύση κάπως ιδιαίτερη άλλα έμενα μου άρεσε. Τα χόρτα δεν είχαν και τόσο ωραία γεύση. Συζητήσαμε λίγο και μετά αποφασίσαμε να πάμε για ύπνο. Ξάπλωσα στο πάτωμα χωρίς να ρωτισω που θα κοιμηθώ. Αυτός πήγε και κάτω από το κρεβάτι του έβγαλε 2 μαλινες κουβέρτες.

''Σήκω να στρώσεις!'' μου είπε και μου πέταξε τις κουβέρτες. Έβγαλα την ζακέτα μου την άφησα έστρωσα την μια κουβέρτα σκεπάστηκα με την άλλη και έπεσα για ύπνο.Κοιμήθηκα εύκολα δεν ένιωθα κουρασμένος απλώς ένιωθα πολλή άνετα σε αυτό το σπίτι. Δεν είδα κανένα όνειρο, κανέναν εφιάλτη.

ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑ!!!!!!

Ένιωθα σαν να είχα κοιμηθεί πολύ. Κοίταξα έξω από το σπίτι μόλις είχε αρχίσει να ανατέλλει(μάλλον θα είναι που κοιμήθηκα πολύ νωρίς) σκέφτηκα.
Σηκώθηκα γρήγορα στο τραπέζι ειχε ψωμί και νερό. Φόρεσα την ζακέτα μου ήπια λίγο νερό και φύλαξα το ψωμί για πιο μετά γιατί δεν είχα όρεξη να φάω.

Έλα ήρθε η ώρα να φύγουμε!

Πήρε το κατανα του έκλεισε την πόρτα και ξεκινήσαμε. Ο καιρός ήταν πολύ κάλος και ηλιόλουστος. Αρχίσαμε να περπατάμε με σε ενα δάσος όχι και τόσο πυκνό όσο και το προηγούμενο, ακολουθούσαμε ένα μονοπάτι που προφανώς οδηγούσε στην πόλη.

Είχε αρχίσει να κάνει πολύ ζέστη. Έβγαλα την ζακέτα μου και την έδεσα σαν μαντήλι στο κεφάλι μου.

''Φτάνουμε;'' Τον ρώτησα καθώς έτρωγα το ψωμί που είχα φυλάξει από πριν.

Αυτός έμεινε σιωπηλός για λίγη ώρα και μετά μου απάντησε ''Τώρα φτάσαμε! Μια συμβουλή άμα σε ρωτήσουν από ποιο χωρίο είσαι πες τους πως είσαι ξένος και μην τους πεις πως είσαι πειρατής γιατί έτσι θα είναι πιο επιφυλακτικοί μαζί σου πες τους πως είσαι ένας έμπορος που ναυάγησε.''

Η πόλη δεν ήταν πόλη ήταν ένα μικρο χωριουδάκι. Προχώρησα μέσα στα δρομάκια του χωρίου. Κλασικές μικρές καληβουλες με καμινάδες από εδώ και από εκεί 2-3 άνθρωποι που περνούσαν με κοιτούσαν με περιέργεια. Προχώρησα σε ένα μέρος που μάλλον θα ήταν η αγορά ή ανοιχτό κατάστημα του χωρίου.Βρήκα έναν έμπορο όπλων.

Τον πλησίασα και του είπα ''Θέλω ένα απλό σπαθί''

''Από που είσαι εσύ;'' Με ρώτησε.
Είμαι ξένος. Είμαι έμπορος και ναυάγησα λόγο της φουρτούνας. Θέλω να πάρω ένα σπαθί για άμυνα, καταλαβαίνεις...
Ναι, ναι ορίστε ένα απλό σπαθί νεαρέ!
Πόσο κάνει;
Μονο 4000 beli!

Έψαξα σε μια από της τσέπες μου και βρήκα 5000.

''Ορίστε τα υπόλοιπα νεαρέ!'' μου είπε
και μου εδωσε 1000.

Προχώρησα και άλλο και είδα και έναν έμπορο με διάφορα ρούχα-πανοπλιες.

Γεια σας!
Ει γεια σου Μαρκ τι κάνει η μητέρα σου;

''θα με έχει μπερδέψει με κάποιο άλλον'' φανταστικά και έκρυψα το σπαθί.

Ε καλά είναι. Ήρθα να δω τι πουλάς σήμερα.
Τα ίδια πουλάω όπως κάθε μέρα εκτός από την... Καινούργια ζακέτα; Από που την πήρες;
Η μητέρα μου την έφτιαξε. Εκτός τι όμως δεν μου είπες.
Έκτος από αυτην την Μαύρη μάσκα.Σε καλύπτει από χτυπήματα στο πρόσωπο.
Και πόσο κάνει;
20000 beli άλλα άμα την θες θα σου κάνω μια πιο καλή τιμή.

Δηλαδή;
18000 beli.
Εμμμ....θα την πάρω.

Έβγαλα τα λεφτά ακριβώς και τότε μου είπε:

Τα λέμε στο δείπνο σήμερα το βράδυ!!!

Ωχχχχ θα έπρεπε να φύγω έως το βράδυ η και πιο νωρίς εάν όχι για το φρούτο τουλάχιστον από την πολύ!

''ΝΑΙ ΝΑΙ ΤΑ ΛΕΜΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ'' του φώναξα καθώς έφευγα βιαστικός

Έφυγα τελείως από την αγορά. Μπήκα στην πάνω μεριά της πόλης σκεφτόμουν να πάω και στο άλλο χωρίο που μου είχε πει ο γερός όταν συζητάγαμε άλλα αφοί μου είχε πει πως είναι μικρο δεν θα είχε τίποτα διαφορετικό να μου προσφέρει.

Βγήκα σχεδόν τρέχοντας από την πόλη από την πάνω πύλη όπως μου είχε πει ο γερο Haru. Προχώρησα αρκετά και βρήκα 2 μεγάλους τοίχους από πέτρες σαν τούβλα πολύ μεγάλους δεν έβλεπα καν την άκρη. ακριβώς μπροστά στην μέση από το δρομάκι είχε μια είσοδο. Μπήκα μέσα έβαλα την μάσκα και είχα το σπαθί έτοιμο για να το τραβήξω. Έστριψα δεξιά εκεί όμως είχε και μια άλλη στοφη προς τα αριστερά. Προχώρησα στην στροφη και εκεί είχε άλλες 2 στροφες τότε κατάλαβα πως ήμουν μέσα σε έναν λαβύρινθο. Γύρισα πισω στην αρχή και έψαξα για κάποιο στοιχείο κάποιο τρόπο για να βγω από τον λαβύρινθο. Τοτε σε μια γωνίτσα πάνω σε μια  πετρά βρήκα κάτι μικρά γράμματα. ''για να βγεις από εδώ πρέπει να βρίσκεις μηνύματα σαν αυτό!'' διάβασα με το ζόρι. ΦΦΦΦΦΦΦ...... τώρα θα πρέπει να αρχίσω από την αρχή. έστριψα δεξιά άλλα αυτήν την φορά πήγαινα πιο αργά δεν βρήκα τίποτα όσο και αν έψαξα όποτε θα έπρεπε να ήταν από την άλλη πλευρά.

Πήγα από την άλλη πλευρά είχε 3 δρόμους έναν στα αριστερά και 2 στα δεξιά. Στο τέλος ήταν αδιέξοδο ξεχώρισα ένα διαφορετικό τούβλο από όλα τα άλλα το πλησίασα και το τράβηξα προς τα έξω. Από πίσω ήταν δυο σύμβολα -> και 2. όποτε κατάλαβα ότι εννοούσε να πάω δεξιά στον 2ο διάδρομο. Ήπια λίγο νερό από το φλασκί έβαλα το τούβλο στην θέση του και συνέχισα. Πέρασα στον 2ο διάδρομο από τα δεξιά προχώρησα αρκετά και μετά είδα ένα γερο από τα αριστερά του υπήρχαν 2διαδρομοι και από τα δεξιά του άλλοι 2. Αντανακλαστικά τράβηξα το σπαθί μου.

Ηρέμησε νεαρε.Είμαι ο Itsuki θα σου πω έναν γρίφο αν τον απαντήσεις σωστά θα σου πω ποιος είναι ο επόμενος διάδρομος αν όχι τότε μικρέ δεν έχεις ελπίδες να βρεις την έξοδο.Έχεις μόνο μια ευκερια.Σκέψου σοφά.
Πες μου τον γρίφο.
Ρίζες έχει μα δεν ξεριζώνεται
Πιο ψηλά από τα δέντρα ορθώνεται
Ίσα με τον ουρανό ψηλώνει
Μα ποτέ δε μεγαλώνει.

''Δεν είναι δεντρό, τα δεντρά μεγαλώνουν έστω και λίγο. Δεν είναι ζώο ή κάτι τέτοιο τα ζώα δεν έχουν ρίζες τι έχει ριζά όμως'' σκεφτόμουν ''άμα μιλάει μεταφορικά; μπορεί να είναι η κάκια που ριζώνει στην καρδιά.Μπαααα όχι η κάκια μεγαλώνει. Αχχχχχ..... πράγματα που είναι ποιο ψηλά από τα δεντρά; Ένα μεγάλο κάστρο! Άλλα όχι τα κάστρα δεν έχουν ρίζες. Λοιπόν ας το πάρω από την αρχή Ουρανός άρα αέρας άρα δεντρά φφφφφ... Που έχει όμως καθαρό αέρα στο βουνό!!!! Το βρήκα ένα βουνό έχει ρίζες μπορεί να είναι πιο ψηλό από τα δεντρά και φτάνει έως τον ουρανό και κάνεις δεν μπορεί να τα ξεριζώσει!!!!''  Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά φενουμουν τόσο συγκεντρωμένος σαν να κοιμόμουν με ανοιχτά τα μάτια. Ξαφνικά λοιπόν βγήκα από τις σκέψεις μου, σηκώθηκα στα ποδιά χαμογέλασα και του ειπα:

Ξέρω την απάντηση σου γερο! Και η απάντηση είναι βουνό!

''Πολύ σωστά!!! Ο σωστός δρόμος είναι αυτός!''μου είπε και μου εδιξε τον 1ο δρόμο. Περπάτησα λίγο ακόμη βρήκα άλλο ένα στοιχείο και συνέχισα να προχωράω. Μέτα από λίγο βρήκα και άλλους 2 γερούς που ο καθένας είχε διπλά του έναν δρόμο '' και άλλος γρίφος;'' σκέφτηκα άλλα είχα το σπαθί μου έτοιμο.Τους πλησίασα.

Σου έχουμε έναν κλασικό γρίφο! Ο ένας από τους 2 μας λέει την αλήθεια ενώ ο άλλος λέει ψέματα. Αυτός μου λέει την αλήθεια ξέρει τον σωστό δρόμο ενώ ο ψεύτης τον λάθος.Έχεις μια ερώτηση για να καταλάβεις ποιος λέει την αλήθεια.

Η λογική μου τώρα όμως λειτούργησε πολύ γρήγορα τον σκεφτικά περίπου στα 20 δευτερολεπτα.

''Η Ερώτηση μου είναι!'' είπα σε αυτόν στα δεξιά
Αν ρωτουσα τον άλλο γερο ποιος δρόμος είναι ο σωστός ποιον δρόμο θα μου έδειχνε;

Ο γερός μου έδειξε τον δρόμο του.

Ευχαριστώ ΨΕΥΤΗ!!!Ο σωστός δρόμος είναι ο αριστερός!

Προχώρησα ο δρόμος έγινε μονόδρομος δεν είχε άλλες στροφές ή κάτι τέτοιο! μετά από λίγη ώρα περπάτημα άρχισα να πεινάω έκατσα κάτω να φάω λίγο ψωμί. Ξαφνικά το έδαφος άρχισε να δονείτε. Έπεσε ένα τούβλο από το πάτωμα. Τότε κατάλαβα ότι το  πάτωμα πέφτει. Έτσι όπως είχα μπουκωθεί παράτησα το ψωμί και άρχισα να τρέχω. Έτρεχα με όλη μου την δύναμη το έδαφος πίσω μου έπεφτε και ξαφνικά στροφή! Έστριψα γρήγορα και πάτησα στην στροφή. Ένα βέλος πετάχτηκε και πήγε να με πετύχει στο κεφάλι ''ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ;;;;!!!!!!'' Φώναξα. Το έδαφος συνέχιζε να πέφτει.'' Κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να φύγω από εδω. γρήγορα είδα πως κάποια πλακάκια ξεχωρίζαν. και ήταν και κάποια κανονικά. Αυτό που ξεχωρίζαν πρέπει να ενεργοποιουσαν τις παγίδες όμως ήταν μακριά το ένα από το άλλο. Πήδηξα στο πρώτο κανονικό χωρίς 2η σκέψη. Πήδηξα βιαστικά στο ένα άλλο που ήταν κάπως μακριά. Έχασα για λίγο την ισορροπία μου και πάτησα σε μια παγίδα πίσω μου. 3 βέλη πετάχτηκαν απότομα και εγώ το ίδιο απότομα πετάχτηκα στο επόμενο τούβλο.