[Αρχη] Πρωτη επαφη με τον κοσμο των μαχων

Τωρα...

Ο θειος Messi D. Lio ειναι αλλη μια φορα νευριασμενος με το πεισμα μου.
- Γιατι να φυγεις απο τωρα?? μου λεει με υψωμενο τον τονο της φωνης του
- Τα εχουμε πει τοσες φορες αυτα!! Πρεπει να εκδικηθω!!
- Δεν εισαι ετοιμος ακομα! Γιατι να πας φυλακη η ακομα χειροτερα να μεθανεις χωρις να παρεις εκδικηση??
- Ειμαι αρκετα ετοιμος ωστε να τον ξεσκησω τον ποντικομουρη!
- Αυτο δεν εισαι σε θεση να το κρινεις. Εγω θα το κρινω αυτο. Νομιζεις δεν θελω εκδικηση για το θανατο της οικογενειας μου κι εγω??
- Απλα δεν μπορω να περιμενω αλλο!
- Δεν εχεις καν σχεδιο! Πως θα τον σκωτωσεις ενω σε μια βαση των marines με τοσα ατομα μεσα και θα φυγεις απο εκει?? Μην εισαι τοσο απερισκεπτος...
Σ' αυτο το τελευταιο ο θειος μου ειχε δικιο. Δεν ειχα ιδεα τι θα με περιμενε οταν θα εφτανα στη βαση του. Δεν ηξερα καν πως θα ειναι η βαση.
- Κατι θα σκεφτω του ειπα και βγηκα απο το σπιτι...

Το σπιτι του θειου βρισκοταν στην ακρη της πολης. Το παλιο μου σπιτι το οποιο ηταν λιγο εξω απο την πολη περιπου 2 χιλιομετρα μακρια απο το σπιτι του θειου. Ετσι αποφασισα να παω μια βολτα προς τα 'κει. Ειναι το μερος που πηγαινω οταν θελω να ηρεμησω. Ομως πλεον αυτη η περιοχη του νησιου ηταν αρκετα επικυνδινη λογω ενος πειρατη που εχει εγκατασταθει εκει. Ο Higuma ειναι ενας αδιστακτος πειρατης ο οποιος μαζι με το πληρωμα του λεηλατουν την πολη οποτε ξεμενουν απο προμηθειες. Που και που σκωτωνουν πολιτες απλα για να διασκεδασουν. Με λιγα λογια ειναι ο φοβος και ο τρομος της πολης.
Στα μισα της διαδρομης βλεπω τον κολλητο μου, τον Axel, να τρεχει προς την κατευθηνση που βρισκομουν. Ετσι αποφασισα να δω τι του συμβαινει.

Πριν προλαβουμε να συνναντηθουμε βλεπω οτι τον κυνηγανε 4 πειρατες του πληρωματος του Higuma.
- Πιαστε τον!! φωναξε ενας απο αυτους και μισο λεπτο μετα τον ειχαν περικυκλωσει.
- Αφηστε τον υσηχο!! τους φωναζω καθως τρεχω προς το σημειο που βρισκονταν.
- Φυγε μικρε μην παθεις κι εσυ κακο! μου λεει ο ενας
- Αν δεν τον αφησετε θα το παθετε εσεις!! λεω, βγαζω το μαυρο katana του πατερα μου και το στρεφω απειλητικα προς το μερος τους.
- Μην με κανετε να το χρησιμοποιησω! συνεχιζω. Αρχισαν να γελανε και να με κοροιδευουν. Ενας ριχνει μια μπουνια στον Axel. Τοτε τρεχω κατα πανω του και του ριχνω μια μπουνια στη μουρη. Εξαγριωμενος βγαζει ενα μαχαιρι και παει να με καρφωσει με ολη του τη δυμαμη. Δεν κουνιεμαι παρα μονο γινομαι απο ατσαλι με τη δυναμη του φρουτου. Οταν το μαχαιρι επεσε με δυναμη πανω μου ασπασε αντι να καρφωθει στο σωμα μου.
- Μεγαλο λαθος ηταν αυτο φιλε... του λεω γεματος οργη.

Τοτε εκπληκτος απο αυτο που εγινε παραπατησε. Ετσι οπως ηταν σαστισμενος τον καρφωνω στο χερι. Με ολο αυτο το σκηνικο και οι 3 που βρισκονταν γυρω απο τον Axel κοιτουσαν εμενα σαστισμενοι και ο Axel βρισκει την ευκαιρια και βαραει στο κεφαλι τον ενα απο τους αλλους τρεις (τον πιο κοντο που βρηκε) και τον πεταει κατω λυποθημο. Τοτε ο ενας απο τους αλλους δυο αρπαζει τον Axel, του βαζει ενα σπαθι μπροστα στο λαιμο και με απειλει:
- Δωστε μας οτι εχετε και αφηστε μας να φυγουμε γιατι θα πεθανει.
Με την απειλη αυτη νευριαζω περισσοτερο αλλα δεν μπορω να κανω και πολλα. Αν επιχειρησω καμια επιθεση υπαρχει περιπτωση να χτυπησω τον Axel.
- Ενταξει... Θα σας δωσω οτι εχω αλλα θα τον αφησετε να φυγει μετα. ειπα

Τους δινω οτι χρηματα ειχα πανω μου. Το ιδιο και Axel. Ομως ετσι οπως απομακρυνονταν με τους αλλους δυο στις πλατες τους ο ενας γυρνα και πυροβολει τον Axel. Η σφαιρα τον πετυχαινει στην πλατη στο υψος της κοιλιας καθως κι εμεις φευγαμε και ειχαμε γυρισμενη την πλατη μας σε αυτους. Ο Axel επεσε κατω και γρηγορα γεμισε αιματα. Τοτε γεματος μισος τρεχω προς το μερος τους. Αρχισαν να τρεχουν αλλα με τους δυο στην πλατη τους δεν ηταν τοσο γρηγοροι οσο εγω. Ετσι τους εφτασα σχετικα αμεσως. Σκεφτηκα να κανω μια επιθεση που δεν την ειχα δοκιμασει αλλα σκεφτομουν καιρο να τη μαθω. Κραταω στο ενα χερι το katana και μετατρεπω το χερι μου σε σπαθι και...
- Ittoryu Rashoumon ειπα και η δυναμη της επιθεσης ξαφνιασε ακομα κι εμενα και οι δυο επεσαν νεκροι. Πρωτη φορα σκοτωνα ανθρωπο. Το αισθημα δεν ηταν και το καλυτερο... Ομως το αισθημα της εκδικησης θεριεψε μεσα μου. Αισθανθηκα πολυ ωραια που εκδικηθηκα για οτι κανανε στον φιλο μου.

Αμεσως ετρεξα πισω στον Axel. Ηταν λυποθυμος κι ετσι τον εβαλα στην πλατη μου και πηγαινα οσο πιο γρηγορα μπορουσα για να φτασω στο ιατρειο της πολης. Στο δρομο ολοι οσοι με εβλεπαν ρωρτουσαν τι συνεβη αλλα δεν σταματησα ουτε μια φορα μεχρι να φτασω στο ιατρειο. Επρεπε να παω οσο πιο φρηγορα γινοταν. Μετα απο 10 λεπτα εφτασα κατακοπος και λαχανιασμενος. Τοσο που δεν μπορουσα να τους εξησω τι εγινε. Το μονο που καταφερα να πω ειναι οτι τον πυροβολησαν. Τον αφησα σε ενα αδειο κρεβατι και επεσα λυποθυμος απο την κουραση. Οταν συνηλθα εμαθα τα ευχαριστα. Ο Axel ηταν μια χαρα. Κουρασμενος αλλα μια χαρα. Ενα βαρος εφυγε απο πανω μου. Τους ειπα ο,τι εγινε και επειτα ηρθαν τα κακα νεα. Ηρθε μεσα στο ιατρειο ο θειος μου λαχανιασμενος και ειπε:
- Τι πηγες κι εκανες μικρε?? Ο Higuma εχει βαλει ολους τους αντρες του να σε ψαχνουν. Πρεπει να κρυφτεις αμεσως.
- Προσπαθησα να προστατευσω τον Axel απο την επιθεση που του κανανε και σκοτωσα 2 απο αυτους. Ο Axel θα ερθει μαζι μου. Αν μεινει εδω και τον βρουν τοτε ειναι σιγουρα νεκρος.

Καθως περπαταω περιφανος και καμαροτος, κρατοντας το Scythe μου πανω στον ομο μου, βλεπω αντρες του Higuma να τρεχουν απο εδω και απο εκει σαν τρελοι, ψαχνοντας για κατι ή καποιον. Ενα μακρυ και ανηπομονο χαμογελο σχηματιστικε πανω στα χειλη μου οταν σκεφτηκα οτι θα μπορουσα να ξοδεψω λιγο απο τον χρονο μου για να διασκεδασω με βλακες σαν και αυτους και φυσικα θα ηταν σιγουρα καλο το να τους κανω να καθυστερισουν κιαλο με οτι κανανε αφου παλι ψαχνουν τοπο για την ψευτικη μαγκια τους. Χωρις δυσταγμο επιασα το Scythe μου και με τα δυο χερια και ορμηξα προς αυτους, φερνοντας το πισω μερος του οπλου μου στο πισω μερος του κεφαλιου ενος απο αυτους. Σοκαρισμενοι βγαλανε τα οπλα τους και ετοιμαστηκανε να με βαρεσουν καθως ενας απο αυτους ειπε

-Ψαχνεις για μπελαδες παλι βρωμοπαιδο?? Δουλεια δεν εχεις? Θελεις να σε σκοτοσουμε? ΕΕΕΕ??
-Και ολους τους βλακες σαν και εσας να φερνατε παλι δεν θα με σκωτονατε! Ειστε ολοι σας ενα τσουρμο βλακες που ουτε να κρατανε σωστα ενα σπαθι δεν ξερουν!

Ετσι, μαζι με το θειο μου αναλαβαμε να κρυψουμε τον Axel. Προχωρουσαμε πολυ προσεκτικα. Τον κουβαλησαμε 3 στενα πιο περα και ειδαμε μερικους πειρατες του Higuma να πολεμανε με ενα ατομο που μου φαινοταν γνωστο.
- Καλυτερα να παμε απο αλλο δρομο ειπα στο θειο μου.
- Οταν κρυψουμε τον Axel θα γυρισω να τον βοηθησω.
- Δεν εχεις να πας πουθενα!!Δεν θα την πληρωσεις εσυ που αυτος μπλεχτηκε!!
- Οτι πεις του λεω και συνεχιζω. Δεν ειχα καμια προθεση να τηρησω αυτο που του ειπα. Θα πηγαινα να βοηθησω το παιδι που πολεμουσε εξαιτιας μου οτι κι αν γινοταν. Αν δεν ειχε πεθανει μεχρι τοτε. Προχωρησαμε αλλα 2 στενα. Καθως πηγαμε να περασουμε το δρομο ημουν απροσεκτος κι ενας πειρατης με ειδε.
- Παρτον και κρυψ' τον λεω στο θειο μου βγαζω το katana και πηγαινω κατα πανω του. Ηταν ετσι η κατασταση του Axel που χρειαζοταν οσο περισσοτερη ξεκουραση γινοταν. Κι ετσι ο θειος μου διστασε να με αφησει αλλα τελικα πειστηκε οτι θα ηταν καλυτερα για τον Axel να ξαπλωσει γρηγορα και εφυγε.

Χωρις δισταγμο ενας απο τους δυο μου ορμιξε, σικωνωντας ψηλα το σπαθι του αλλα χωρις να προσεχει την αμυνα του και αφηνοντας τον εαυτο του εβαλοτο στις επιθεσεις μου. Δεν ηθελα να τους σκοτοσω απλως να παιξω μαζι τους και να τους εξευτελισω. Ετσι λοιπον πριν κατευασει το σπαθι του πανω μου εφερα το οπλο μου αναμεσα απο τα ποδια του με ολη μου την δυναμη. Μετα απο αυτο ο τυπος επεσε κατω ξερος και σφαδαζε απο τον πονο. Κουνοντας το Scythe μου επιδικτικα πλησιασα τον επομενο και αυτος μου φωναξε


-Κολοπαιδο τολμας να τα βαζεις μαζι μας?? ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!!


Μου χημηξε σαν γατακι σε φιλετο σολομου. Ποιος τους εκπαιδευει αυτους τελος παντων?! Δεν ξερουν να αμυνονται?! Απεκρουσα την επιθεση του και του εφερα την ακρη της λεπιδας του οπλου μου στο μαγουλο, ριχνοντας τον και αυτον στο εδαφος. Σκουμησα το μετοπο μου και γελασα δυνατα λεγοντας επεισης δυνατα πρως το μερος τους

-Θυμαμε μια γατα που την φοναζανε πειρατη γιατι ειχε μονο ενα ματι. Εσεις τα εχετε και τα δυο και αμα σας την επεφτε η γατα θα τρεχατε! Ολοι σας αχρηστοι!!!

Ενω πλησιαζε ο αντιπαλος σκεφτομουν τι επιθεση να του κανω. "Ειναι ενας" σκεφτηκα.
- Ittoryu Hirameki αλλα την απεκρουσε... Ηταν σιγουρα πιο δυνατος απο τους αυτους που αντιμετωπεισα πριν εξω απο την πολη. Ομως και παλι δεν μπορουσε να με νικησει... Ολα τα συνηθισμενα οπλα ηταν αχρηστα απεναντι στο ατσαλι. Μου εριξε μια κλοτσια στην "οικογενια"!! Αμεσως γονατισα απο τον πονο. Με καρφωνει με το σπαθι στην πλατη αλλα το σπαθι σπαει πριν καρφωθει στο σωμα μου. Δεν αντεδρασε αρα σημαινει πως το ηξερε απλα ηθελε να το δει και μονος του (θα τους το ειπε ο λυποθυμος οταν θα συνηλθε) Ετσι βγαζει οπλο. Με πυροβολει αλλα η σφαιρα εξοστρακιστηκε περνοντας ξυστα διπλα απο το αυτι του. Τα 'χασε. Εκανε βηματα προς τα πισω.
- Τι εισαι? ειπε πανικοβλητος. Σηκωθηκα αν και δεν ειχα συνελθει τελειως. Χαμογελασα.
- Εχω φαει φρουτο του διαβολου! Αν δεν θες να πεθανεις φυγε και παρε μαζι κι ολους τους νταηδες που κουβαλησατε στην πολη μας... Κι εφυγε τρεχοντας. Ομως ημουν σιγουρος οτι δεν θα εφευγαν ετσι απλα.

Κατευθηνθηκα προς το σημειο της μαχης του αγνωστου. Οταν εφτασα ηταν πανω και απο τους δυο που πολεμουσε μεχρι πριν απο 20 λεπτα και γελουσε θριαμβευτικα. Εμεινα εκπληκτος με το θεαμα. Δεν περιμενα οτι ενα παιδι μπορει να νικησει μονος του δυο αντιπαλους. Καποιον μου θυμιζε αλλα δεν μπορουσα να θυμηθω ποιον. Γυρισε προς το μερος μου και με κοιταξε. Και τοτε θυμηθηκα.. Ηταν ενα παιδι που το κυνηγουσε η μιση πολη πριν κατι μηνες γιατι εκλεβε. Κανεις ομως δεν τον ειχε πιασει μεχρι τωρα. Παντα καπως ξεφευγε. Και τωρα αυτο το παιδι ηταν μπροστα μου. Τοτε σκεφτηκα: "Αυτος πρεπει να ερθει μαζι μου οπωσδηποτε!!" Τον πλησιασα και του ειπα:
- Πως σε λενε μικρε??

Σταματησα να γελαω και γεματος περιεργια γυρισα να κοιταξω ποιος μου ρωτησε για το ονομα μου. Γυρισα και κοιταξα στον αντρα με το σπαθι και σικωσα το σωμα μου, θελωντας να φανω ποιο δυνατος και γεματος περιφανια εβαλα το ποιο μεγαλο μου χαμογελο στα χειλη μου και γεματος ενθουσιασμο ειπα

-Jackster! Εσυ ποιος εισαι?


Γελασα απο μεσα μου καθως ανεφερα το ονομα μου και οταν ρωτισα το ονομα του τυπου σικωσα και ξαναεβαλα το Scythe μου πισω στην πλατη μου αφου τιλιξα την λεπιδα με ενα χοντρο κομματι πανι

Μολις ακουσα το ονομα σιγουρευτηκα πως ηταν αυτος ο κατεργαρης που εδω κι ενα χρονο εχει κανει ανω κατω την πολη.
- Με λενε Messi D. Teo και ειμαι ο λογος που εκαναν επιθεση αυτοι οι βρωμο-πειρατες στην πολη... ειπα και αμεσως ολοι οσοι ηταν γυρω απο εμας με αγριοκοιταξαν. Δεν τους εδωσα σημασια γιατι ηταν ευκαιρια να παρω με το μερος μου καποιον που μπορει να ξεγλυστραει με ευκολια απο δυσκολες καταστασεις.
- Θελω να γινω πειρατης... Να μαζεψω πληρωμα και να παω στη grand line. του ειπα. Στο ακουσμα της grand line καποιοι εβγαλαν μια κραυγη.
- Θα με ακολουθησεις?? περιμενοντας γεματος αγωνια μια θετικη απαντηση.

Ανηγοκλεισα τα ματια μου καθως ακουσα για την Grand Line. Χαμογελασα παλι και γελασα απο μεσα μου γρηγορα και με ενθουσιασμο καθως τα ματια μου αντανακλουσαν το φως του ηλιου στην ιδεα του οτι θα ξαναγινω πειρατης και θα ειναι τα πραγματα οπως παλια. Χωρις δυσταγμο κουναω το κεφαλι μου θετικα και λεω


-Grand Line εε? Ενταξει δεν εχω κανενα προβλημα αρκει να εχεις αρκετη μπυρα μεσα στο πλοιο!


Γελασα δυνατα καθως εκλεισα τα ματια μου και εστρεψα το προσωπο μου πρως τον ουρανο

:[m135]: Η θετικη απαντηση του αλλαξε την ψυχολογια μου. Γυρισα προς τον Jackjster και του ειπα:
- Τελεια!! Μην ανυσηχεις για την μπυρα! Θα εχουμε να πινουμε μεχρι να πεσουμε λυποθυμοι!! :[m087]: Δεν περιμενα να βρω τοσο γρηγορα ενα nakama. Ημουν ενθουσιασμενος. Oσοι ακουσαν την απαντηση του αρχισαν να μουρμουριζουν διαφορα και να μας κοιταζουν περιεργα.
- Τι κοιτατε ρε? ειπα και ολοι σταματησαν αμεσως.
- Δεν πατε να κοψετε το κεφαλι σας... Εμεις φταιμε που ενδιαφερθηκαμε. φωναξε ενας απο αυτους. Δεν εδωσα πολυ σημασια ως συνηθως. Ξαφνηκα ακουσα βηματα απο μακρια. Πλησιαζαν γρηγορα.

Καθως ακουσα βηματα απο μακρια η περιεργια μου με εκανε να γυρισω και να δω απο που ερχοντουσαν αυτοι οι ιχοι και τι ηταν. Αφου κεντρησα τα ματια μου πρως την σωστη κατευθηνση διαφορες ιδεες αρχισανε να περνανε μεσα απο το μυαλο μου. Τι μπορει να ηταν? Απλοι περαστικοι ή κιαλοι βλακες πειρατες? Οσο περισσοτερο ακουγωντουσαν οι ιχοι τοσο ποιο μεγαλυτερη ηταν η ανιπομονεσια μου, θελωντας να πολεμισω κιαλους βλακες σαν και αυτους. Αρχισα να χτυπαω το ποδι μου ελαφρια στο εδαφος οσο περιμενα

Οταν πλησιασαν αρκετα ειδα ολους τους πειρατες του Higuma να πλησιαζουν. Αμεσως εβγαλα το σπαθι μου και προετοιμαστηκα για την επικειμενη μαχη. Πρωτη φορα θα προσπαθουσα να τα βαλω με τοσους αντιπαλους. Ειχα λιγο αγχος. Μολις πλησιασαν αρκετα και εδαν τους δυο δικους τους σταματησαν και μας κοιταξαν με αγριο βλεμα.
- Αφηστε το παιδι και πιαστε τον δολοφονο!!! φωναξε ενας απο αυτους δειχνοντας εμενα. Αμεσως 2 απο αυτους μου επιτεθηκαν.
- Ittoryu Hirameki φωναξα και εκανα ενα μεγαλο κοψιμο στο στηθος του ενος που επεσε κατω και σφαδαζε απο τους πονους.
- Τωρα θα δεις ειπε ο αλλος και γεματος θυμο ηρθε καταπανω μου. Φαινοταν οτι δεν ειχε το καθαρο μυαλο που χρειαζοταν για τη μαχη και δεν ηταν δυσκολος αντιπαλος.
- Ολοι μαζι πανω του!! φωναξε ο ιδιος που μιλησε και πριν. Ειχε αρχισει να μου τη δινει αυτος. Ολοι μαζι αρχισαν να τρεχουν κατα πανω μου. χαμογελασα και ειπα στον Jackster:
- Η πρωτη μας μαχη μαζι. και αρχισα να τρεχω προς το μερος τους κι εγω.

Οταν ειδα ολους αυτους να ερχονται κατα πανω μας γελασα δυνατα και κρατησα το Scythe μου και με τα δυο χερια, ετοιμος να ορμιξω. Ανηπομονεσια ετρεχε παντουμεσα στο μυαλο μου μαζι με ιδεες για το πως θα μπορουσα να τους εξευτελησω μπροστα σε τοσο κοσμο μαζι με τον Messi. Καθως τον ειδα να ριχνει το πρωτο χτυπημα που ηταν και αιματηρο ειπα οτι ηταν καιρος να ξεφορτοθουμε μερικους πειρατες. Του χαμογελασα και γελασα απο μεσα μου καθως ειπα

-Χεχε! Να δουμε τι αξιζεις Messi! Διαγωνισμος! Ποιος θα σφαξει τους περισσοτερους!

Αρχισα και εγω να τρεχω μαζι του στο πλαί του και ειδα μερικους ακομη να μας ορμανε. Ειπα να τους τρομαξω λιγο και χωρις δισταγμο σικωσα ψηλα το Scythe μου και το κατευασα πανω σε εναν απο τους πειρατες, κοβοντας του τον ομο ολοκληρο μαζι με το χερι αφου φοναξα δυνατα Big Bad SLAAASH. Αφου επεσε κατω ο πειρατης φωναξα δυνατα

-ΕΝΑ!

Ορμηξα πρως τους αλλους και παλι εφερα το Scythe μου πανω τους αλλα αυτη την φορα σικωσανε τα σπαθια τους για να αμυνθουν. Το χτυπημα μου ηταν αρκετα βαρυ και δυνατο για να τους κανει να λιγισουν τα χερια τους και να αφηθουν ελευθεροι σε χτυπημα.

Μολις ακουσα για διαγωνισμο ενθουσιαστηκα!
- Να δουμε τι ψαρια πιανεις... του ειπα γελωντας. Τη στιγμη που τον ειδα να ριχνει τον πρωτο ειπα απο μεσα μου οτι πρεπει να ανταπωδωσω αμεσα. "Ας ξεκινησω χαλαρα" σκεφτηκα
- Ittoryu Hirameki φωναξα και με μια αποτομη κινηση ριχνω και τους δυο που ερχονταν κατα πανω μου.
- Δυο. Και να με λες Teo του ειπα γελωντας. Ομως η συνεχεια δεν ηταν οπως το περιμεναμε. Την ωρα που του μιλησα ενας με επιασε με ενα δυχτι. Αμεσως παραλησα. Δεν μπορουσα να κουνηθω. Δεν μπορουσα να υπερασπιστω τον εαυτο μου. Δεν ξερω πως το καταφεραν αυτο. Περικυκλωσαν οι υπολοιποι πεντε που ειχαν μεινει ορθιοι τον Jackster για να μην μπορει να ακολουθησει αυτους που με κρατουσαν. Δυο πειρατες με σηκωσαν στους ομους τους και αρχισαν να τρεχουν. Ο Jackster αναγκαστικα εμεινε πισω γιατι ειχε αλλα προβληματα στο μυαλο του. Πεντε πειρατες να τον εχουν περικυκλωσει.

Μετα απο 20 λεπτα φτασαμε στο κρυσφηγετο τους. Και τοτε βλεπω μπροστα μου τον Higuma. Ηταν ενας γεροδεμενος ψηλος ανθρωπος με μια κοτσιδα στα μαλλια. Με πλησιαζει και λεει:
- Ωστε εσυ εισαι αυτος που σκοτωσε δυο αντρες μου.
- Αν ψαχνεις καποιον που σκοτωσε δυο δικους σου λαθος ατομο επιασες του απαντησα με ενα χαμογελο στα χειλη και συνεχισα:
- Πριν κανα μισαωρο εγιναν τεσσερις αυτοι που καθαρισα.
Εκεινος θυμωσε και το προσωπο του πηρε μια εκφραση λες και εφαγε λεμονι. Μου ριχνει μια μπουνια η οποια με πονεσε πιο πολυ απο οτι περιμενα.
- Καθαρμα. Δεν ξερεις με ποιον τα εβαλες ειπε. Περισσοτερο ανυσηχουσα για το τι γινοταν με εμενα παρα με το τι ελεγε. Δεν καταλαβαινα τι ειχα παθει. Σαν να με εγκατελειψε η δυναμη του φρουτου.

Αφανταστα εκνευρησμενος απο τους πειρατες και απο το οτι πηρανε τον Τεο μακρια αρχησα να γρυλιζω επιθετικα και φοναξα οσο ποιο δυνατα μπορουσα πρως τον ουρανο, ηε εκραση του προσοπου μου τρομαχτικη και πιεστικη αφου ξερανε αυτοι οι πειρατες οτι ειμαι δυσκολος εχθρος


-Φυγετε απο μπροστα μου...ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ!!!!

Επιτεθηκα στον πρωτο που ηταν μπροστα μου και του εκανα μια βαθια πληγη στο στηθος με το Scythe μου καθως το εφερα απο κατω προς τα πανω. Μετα πηδηξα στον αερα και κλοτσισα τους δυο που ηταν διπλα μου στο προσωπο οσο ποιο δυνατα μπορουσα, κανοντας τους να πεσουν στο εδαφος λιποθυμοι. Οι αλλοι δυο μου επιτεθηκαν πολυ ορμιτικα και δυσκολευομουνα να τους αποφυγω αφου και οι δυο φαραγανε ταυτοχρονα. Στο τελος ομως, οπως και οι αλλοι, και αυτοι αφησανε ενα ανηγμα στην αμυνα τους. Τον εναν του εφερα την λεπιδα απο το Scythe μου μεσα στο στομαχι του και με ολη μου την δυναμη τον εσπροξα πρως τα δεξια, κανοντας μια μεγαλη πληγη στο στομαχι του αλλου. Αφου εβγαλα την λεπιδα μου απο το στομαχι του πειρατη αρχισα να τρεχω προς την κατευθυνση που πηρανε τον Τeo.

Ο Higuma μου εριξε μια κλοτσια στη μουρη. Αυτο πονεσε. Αποφασισα οτι αν ελευθερωνομουν θα τον τσακιζα στο ξυλο.
- Γιατι δεν μπορω να κουνηθω?? ρωταω.
- Το διχτυ που σε εχουμε δεν ειναι οποιοδηποτε διχτυ ειναι κατασκεβασμενο απο seastone. απαντησε.
- Τι μου λες... του ειπα ολο ειρωνεια
- Και τι μ' αυτο?? συνεχισα
- Ειναι σαν να εισαι μεσα στη θαλασσα εξυπνακια. Οσοι χρηστες φρουτου ακουμπουν την πετρα ειναι σαν να βρισκονται μεσα στη θαλασσα μου ειπε και με ξαναχτυπησε στο στομαχι αυτη τη φορα. Καιρο ειχα να πονεσω τοσο απο χτυπημα. Ομως το μυαλο μου ηταν στη μαχη του Jackster.

Καθως ετρεχα προς αυτους τους ειδα. Ειπα να κανω θεαματικη εισοδο οπως μου αρμοζει. Κρυφτηκα μεσα σε μερικους θαμνους και καθως αυτοι μιλουσαν εγω με τερμα φορα πηδηξα ψυλα και φοναξα δυνατα για να τραβιξω την προσοχη τους


-ΓΙΑΧΟΟΟΥΥΥΥΥΥ!!! Ηρθα σαρδελες! Σας εληψα??


Καθως ημουν στον αερα, επεσα στο πατωμα και κατακηλησα πρως το μερος τους. Οταν συκωθηκα εφερα το πισω μερος του Scythe μου στα ποδια ενος απο τους δυο πειρατες που κρατουσαν τον Teo και καθως επεσε στο πατωμα τον ξαναχτηπησα στο πρωσωπο για να τον κανω να λυποθημησει. Εκανα μια στροφη και με δυναμη εφερα την δεξια μερια του Scythe μου στο μαγουλο του αλλου πειρατη, χτυπωντας τον πολυ δυνατα και πετωντας τον μερικα μετρα μακρια. Αφου ειδα οτι ολα ηταν καθαρα εκοψα το δυχτι και επελευθερωσα τον Teo

-Συγγνωμη που αργησα. Ειπα να διασκεδασω λιγο περισσοτερο με τους αλλους εκει πισω χεχε!

Γελασα ελαφρια και καμαροτα καθως ενα πλατυ χαμογελο σχηματιστηκε πανω στα χειλη οσο κοιτουσα τον Teo να βγαινει απο το δυχτι

Επιτελους ημουν παλι ελευθερος. Ενιωσα τη δυναμη μου να γυριζει πισω.
- Κανενα προβλημα! φτανει που ηρθες. του ειπα.
- Πρεπει να βρω τον Higuma! Με τσαντισε απιστευτα πριν να ερθεις. Πρεπει να του δωσω ενα μαθημα... Πηγε προς τα εκει. ειπα δειχνοντας σε μια πορτα. Και κατευθηνθηκα προς τα εκει. οπως μπηκα στο διπλα δωματιο ειδα πανω σε ενα τραπεζι το katana μου. Ευτυχως δεν ειχε παθει τιποτα. Το πηρα και συνεχισα το ψαξιμο. Η επομενη πορτα οδηγουσε εξω. Εκει ηταν και ο Higuma.
- Ηρθε η ωρα σου. Δεν επρεπε να με τσαντησεις. του ειπα ενω αυτος με κοιτουσε εκπληκτος.
- Jackster δεν θελω να μπλεχτεις σ αυτη τη μαχη παραμονο αν δεις οτι τα παργματα ειναι πολυ δυσκολα...

Αγριοκοιταξα τον Teo και αρχησα να φοναζω προς το μερος του, εκνευρησμενος που μου ειπε να μην μπλαιχτω σε μια μαχη.



-Τι?! Εσυ να μην μπλαιχτεις! Εγω θα σκοτωσω αυτον τον βλακα για να δηξω στον κοσμο τι σοϊ ψαρια αντημετοπιζανε τοσο καιρο! Αντε τραβα να ψαξεις για κανενα θυσαυρο καθως πολεμαω με αυτον τον βλακα!


Προχωρησα μπροστα και κρατησα το Scythe μου και με τα δυο χερια, περνοντας την μαχητικη μου σταση. Αρχησα να γρυλιζω και να κοιταζω τον Higuma αγριεμενος καθως ελεγα

-Δεν ντρεπεσε...Να περνεις ατομα και με τετοια αθλια εκπαιδευση να τους κανεις να νομιζουν οτι ειναι πειρατες και με αυτο τον τροπο ΝΑ ΓΕΛΟΙΟΠΗΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ?! ΕΕΕ?!