[ΤΕΛΟΣ](1)Η αποκάλυψη της αλήθειας και η αρχή της περιπέτειας[παρελθόν]

Η ιστορία μου αρχίζει 19 χρόνια πριν..Ή όχι.. Συγκεκριμένα δε ξέρω τίποτα για τον εαυτό τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής μου..Δεν ξέρω καν πότε είναι τα γενέθλια μου..Άρα αυτά που θα σας διηγηθώ είναι από εκείνη την ηλικία και μετά...

Δύο χρόνια από τότε που γεννήθηκα ένα ζευγάρι μεγάλο σε ηλικία, η Elli και ο Goboa, με βρήκε σε μία σχεδόν κατεστραμμένη βάρκα , η οποία έπλεε στα ρηχά μιας μικρής παραλίας του νησιού.. Παραξενεύτηκαν στην αρχή αλλά χωρίς να διστάσουν, με πήραν και πήγαν στη βάση των marine για να ρωτήσουν εάν κάποιος με είχε αναζητήσει.. Αφού ενημερώθηκαν ότι κανένας δεν με έψαχνε αποφάσισαν να περιμένουν μία εβδομάδα και μετά να με υιοθετήσουν, στη περίπτωση που δεν με ζητούσε κάποιος.. Αυτός ήταν ο τρόπος που με υιοθέτησαν οι θετοί μου γονείς.. Ξέρετε λόγω της μεγάλης ηλικίας τους δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά και με θεωρούσαν ως το μικρό ''θαύμα'' τους..

Σπόιλερ:

Αν και δεν είχαμε οικονομική ευχέρεια δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα..Γενικά πέρασα ωραία και ήσυχα παιδικά χρόνια.. Ζούσαμε σε ένα μικρό σπιτάκι μακριά από το λιμάνι και την πόλη έτσι εγώ δεν είχα γνωρίσει και πολλούς ανθρώπους.. Ο μόνος που είχα γνωρίσει ήταν ένας καλός φίλος του πατέρα μου, αρκετά νεώτερος από αυτόν,ο Εddie, που μας επισκεπτόταν ανά χρονικές στιγμές.. Όταν έφτασα σε ηλικία 14 χρονών αποφάσισαν πως έφτασε η ώρα να μάθω την αλήθεια για την καταγωγή μου..
-Drake μπορείς να έρθεις λίγο μέσα ; Μου φώναξε η Elli..
-Τώρα; Αφού παίζω...Μπορώ να έρθω σε λίγο ;
-Το ξέρω γλυκέ μου αλλά πρέπει να συζητήσουμε για κάτι σημαντικό.. Μόλις μου είπε αυτό κατάλαβα ότι ήταν σοβαρό γιατί δεν θα μου έλεγε να πάω τώρα αφού της είπα ότι ήθελα να κάτσω έξω..
-Έρχομαι..Μόλις μπήκα μέσα είδα την Elli και τον Goboa να κάθονται σοβαροί..
-Κάτσε.. Μόλις έκατσα μου διηγήθηκε τι έγινε στην πραγματικότητα..

-Δηλαδή εγώ κατάγομαι από την Arabasta ;
-Μάλλον.. Τα ρούχα που φορούσες και η βάρκα σου έγραφαν αυτό το όνομα..Μετά από αυτό έφυγα από το σπίτι και γύρισα το απογευματάκι..Με το που με είδε η Elli με πήρε αγκαλιά και μου είπε:
-Που ήσουν ; Ανησύχησα.. Έχεις θυμώσει μαζί μας ;
-Όχι φυσικά γιατί να έχω θυμώσει μαζί σας ;
-Ε να.. Που δεν στο είπαμε πιο νωρίς.. Θέλαμε να στο πούμε αλλά δεν ξέραμε πως θα το πάρεις.. Για αυτό περιμέναμε να μεγαλώσεις λίγο..
-Όχι δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι.. Έχετε κάνει τόσα για εμένα..Όμως για εμένα εκείνη την μέρα όλα άλλαξαν.. Δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου αυτά που μου είχαν πει..

Ώσπου μια μέρα περίπου 1,5 χρόνο μετά αποφάσισα να φύγω από το σπίτι.. Ήθελα να μάθω και άλλες πληροφορίες από που κατάγομαι..
-Μα δεν μπορείς να πας έτσι όπως είσαι..
-Γιατί ; Τι έχω ;
-Είσαι πολύ αδύναμος.. Πως θα πας στη Grand Line έτσι όπως είσαι ;
- Κάτι θα σκεφτώ..Το πολύ πολύ θα μπω σε κανένα καράβι ως καθαρίστρια ..
- Μην κάνεις αστεία..Είναι σίγουρο ότι θα πεθάνεις.. Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο Goboa και ρώτησε:
-Καλά γιατί φωνάζετε ; Η Elli του εξήγησε λίγο γρήγορα την κατάσταση..Εκείνος σοβάρεψε και μετά από λίγο είπε..
-Να πας.. Είναι φυσικό και απολύτως κατανοητό ότι θέλεις να πας.. Αλλά θέλω να μου κάνεις μία χάρη.. Θέλω να περιμένεις κάποιο καιρό ώστε να προπονηθείς και να δυναμώσεις..
-Με ποιον θα κάνω προπόνηση.. Δεν θέλω να είμαι αγενής αλλά εσύ είσαι 76 χρονών..
-Δεν θα σου κάνω εγώ χαζέ.. Ο Eddie θα σου κάνει.. Έρχεται σε δύο μήνες στο νησί μας.. Θα τον πείσω να κάτσει κάποιο καιρό ώστε να σε βοηθήσει.. Θα μου κάνεις αυτή τη χάρη;
-Ναι..Με έναν όρο.. Αν μου δώσεις λεφτά να πάρω πίτσα..
-Εντάξει..

Μόλις έφτασε ο Εντι και μας επισκέφτηκε ο Goboa του είπε τι ήθελα να κάνω.. Αυτός συμφώνησε αμέσως.. Σηκώθηκαν από το τραπέζι ο Goboa του ψιθύρισε κάτι στο αυτί και του έδωσε ένα κουτί και εκείνος το έκρυψε γρήγορα.. Ήμουν περίεργος να μάθω τι είχε εκεί μέσα αλλά ήξερα ότι δεν θα μου έλεγαν, έτσι δεν μίλησα για αυτό..
-Πότε ξεκινάμε ;
-Και τώρα αν θέλεις..
-Ωραία ας πάμε τότε.. Πάω να πάρω τα πράγματα μου και έρχομαι..
-Μόνο τα απαραίτητα πάρε μαζί σου..
-Εντάξει..Έρχομαι σε λίγο.. Πήγα και πήρα μερικά πράγματα και μόλις γύρισα αποχαιρέτησα την Elli και τον Goboa και τους υποσχέθηκα ότι θα τα πούμε πολλή σύντομα..
-Ωραία πάμε.. !

Περπατούσαμε περίπου μία ώρα όταν τον ρώτησα που θα πηγαίναμε για προπόνηση..
-Πάμε στο βουνό πάνω.. Εκεί θα μείνουμε..
-Γιατί θα πάμε εκεί ;
-Πρώτον δεν θα υπάρχει καθόλου κόσμος και έτσι θα είσαι περισσότερο συγκεντρωμένος στην προπόνηση σου..
-Και δεύτερον ;
-Εκεί θα πρέπει να επιβιώσεις μόνο με ότι υπάρχει εκεί.. Δεν θα αγοράζουμε πράγματα..
-Τι ; Και τι θα τρώμε ;
-Κάτι θα βρούμε.. Τώρα καλύτερα να μην μιλάμε ώστε να κάνουμε οικονομία στις δυνάμεις μας.. Είναι μεγάλος ο δρόμος μας..

Αν και ξεκινήσαμε πρωί, φτάσαμε τα μεσάνυχτα..Πέσαμε με την μία για ύπνο γιατί θα ξυπνούσαμε νωρίς την επόμενη μέρα.. Εγώ δυσκολευόμουν να κοιμηθώ γιατί κοιμόμασταν κάτω στο χώμα και εγώ δεν είχα ξανά κοιμηθεί έτσι.. Μέχρι να κοιμηθώ σκεφτόμουν πόσα πράγματα είχαν γίνει το τελευταίο καιρό που μου φαινόταν πολύ περίεργο.. Σιγά σιγά νύσταξα και με πήρε τελικά ο ύπνος.. Στις πέντε το πρωί με ξύπνησε και μου έδωσε κάτι να φάω..
-Πρώτη και τελευταία φορά που σου δίνω κάτι να φας.. Από δω και πέρα θα βρίσκεις εσύ τι θα τρως..Εγώ έγνεψα καταφατικά γιατι είχα μπουκώσει και δεν μπορούσα να μιλήσω.. Μόλις έφαγα μου είπε..
-Ωραία ας αρχίσουμε τη προπόνηση..

Τις πρώτες εβδομάδες με έβαζε μόνο να γυμνάζομαι.. Τρέξιμο,σήκωμα βάρους και γενικά ότι πίστευε ότι θα με βοηθούσε.. Ήθελα πολλές φορές να διαμαρτυρηθώ γιατί εκτός από κουραστικά ήταν και πολύ βαρετά, αλλά δεν είπα τίποτα επειδή ήξερα ότι έτσι θα γινόμουν πιο δυνατός..Γενικά μιλούσαμε πολύ σπάνια έτσι δεν ήξερα πολλά για αυτόν.. Τρεις μήνες από τότε που αρχίσαμε την προπόνηση, ξεκίνησα και την εξάσκηση στο ξίφος.. Την θεωρούσε απαραίτητη για οποιονδήποτε ήθελε να ταξιδέψει στη θάλασσα.. Σε αντίθεση με όσα είχα κάνει μέχρι τώρα, αυτό μου άρεσε αρκετά και ένιωθα πως μου έβγαιναν αυθόρμητα οι κινήσεις..

O Eddie μου έλεγε ότι είχα ταλέντο, αλλά εγώ πίστευα ότι μου το έλεγε πιο πολύ για να μου αναπτερώσει το ηθικό.. Το τελευταίο καιρό ένιωθα αρκετά κουρασμένος.. Δεν είχα συνηθίσει τέτοιο τρόπο ζωής..Όμως μέρα με την μέρα όσο πιο κουρασμένος ένιωθα τόσο πιο δυνατός ένιωθα ότι γινόμουν.. Η αντοχή μου είχε αυξηθεί αρκετά και στο ξίφος κατόρθωνα και κρατούσα περισσότερη ώρα τη μάχη ( πάντα έχανα στο τέλος).. Μάλιστα είχε υποσχεθεί ότι όταν θα τον νικούσα θα μου έδινε κάτι .. Μερικές φορές ερχόταν και ο Goboa να δει τι κάνουμε αλλά δεν τον άφηνε να κάτσει πολύ ώρα ο Εddie.. προσπαθούσε κρυφά να μου φέρει να φάω τίποτα αλλά δεν τα κατάφερνε ποτέ..

Τρία χρόνια μετά, είχα φτάσει 18 χρονών, έγινε κάτι που δεν το περίμενα.. Νίκησα τον Εddie σε μάχη ξίφους.. Με κοιτούσε αλλά εγώ δεν μπορούσα να πω κάτι, μου φαινόταν πολύ περίεργο.. Εκείνος με κοίταξε και μου είπε:
-Ήρθε η ώρα λοιπόν..
-Για τι πράγμα ;
-Να σου δώσω αυτό που σου είχα πει.. Με το που μου είπε αυτό έβγαλε από την τσάντα του εκείνο το κουτί..
-Τι έχει μέσα ;
-Θα δεις αμέσως.. Το άνοιξε και μου άφησε να δω τι έχει μέσα.. Κοίταξα και είδα ότι είχε ένα περίεργο φρούτο που δεν είχα ξανά δει και μία μπέρτα..
-Φάε το..
-Γιατί ;
-Έτσι.. Κάνε αυτό που σου λέω... Εγώ το έφαγα και μου ήρθε εμετός.. Είχε τη χειρότερη γεύση που είχα δοκιμάσει ποτέ..
-Αυτό είναι ένα φρούτο του διαβόλου.. Και πολύ σπάνιο μάλιστα.. Αυτό σου δίνει τη δύναμη να ελέγχεις το στοιχείο του κεραυνού.. Και αυτή η μπέρτα ήταν μέσα στη βάρκα που βρέθηκες ..Γράφει και το όνομα σου..
-Εσύ από που τα ξέρεις όλα αυτά;
- Ο Goboa μου τα είπε όταν μου τα έδωσε.. Αν και παραξενεύτηκα πάντα πίστευα ότι σε εκείνο του κουτί υπήρχε κάτι σε σχέση με εμένα..Μετά μου εξήγησε σε γενικές γραμμές για τα φρούτα του διαβόλου..

Είχαμε συμφωνήσει να κάτσω άλλο ένα χρόνο για να με βοηθήσει να εξασκηθώ με το φρούτο μου και μετά να έφευγα.. Ήταν πολύ περίεργη αίσθηση να μπορώ να πετάω κεραυνούς..Για την ακρίβεια δεν πετούσα , απλώς έβγαζα.. Ο Eddie μου εξήγησε ότι θέλει πολύ εξάσκηση μέχρι να έχω έλεγχο των δυνάμεων μου.. Ένα μήνα από τότε που είχα φάει το φρούτο μας επισκέφτηκε η Elli, κάτι το οποίο ήταν πολύ περίεργο γιατί δεν είχε έρθει καθόλου όλο αυτό τον καιρό..Περίμενα να μου πει πόσο της είχα λείψει και πόσο είχα μεγαλώσει, αλλά εκείνη δεν είπε τίποτα από τα δύο, είπε κλαίγοντας κάτι που δεν περίμενα να ακούσω..
- Drake ο Goboa.. πέθανε.. Εγώ πάγωσα..
-Πως ;πότε ;
-Χτες το βράδυ.. Όπως ξέρεις είχε πρόβλημα με την καρδιά του και τελικά δεν άντεξε άλλο.. Ήρθα για να σου πω και για την κηδεία..
-Συλλυπητηρία..
-Σε παρακαλώ μην πεις κάτι άλλο.. Δεν άντεχα να είμαι άλλο εκεί.. Πήγα να φύγω και η Elli πήγε να με σταματήσει,αλλά ο Eddie της είπε να με αφήσει.. Για αρκετή ώρα έτρεχα , αν και ήμουν κουρασμένος ένιωθα πως δεν μπορόυσα να σταματήσω.. Μετά από μερικές ώρες πήγα και τους βρήκα και κατεβήκαμε όλοι μαζί προς το σπίτι..

Ενώ η Elli και ο Eddie προετοίμαζαν τις τελευταίες ετοιμασίες για την κηδεία, εγώ έπεσα να κοιμηθώ γιατί ήθελα να ξεφύγω λίγη από όλη την ατμόσφαιρα.. Μερικές ωρίτσες μετά με ξύπνησαν και ετοιμαστήκαμε.. Η κηδεία θα γινόταν στο λιμάνι ώστε να μπορέσουν όσοι κάτοικοι θέλουν να τον χαιρετήσουν για τελευταία φορά.. Αν και ζούσαμε απομακρυσμένα, ήταν αρκετά αγαπητός με όλους τους ανθρώπους.. Όταν φτάσαμε υπήρχαν ήδη άνθρωποι στην εκκλησία που περιμένανε την ταφή.. Κατά τη διάρκεια της τελετής είδα ότι ήρθαν και μερικοί marine στη κηδεία και έκατσαν από πίσω μου..Γύρισα και είδα ότι ήταν μαζί τους και ο Captain Morgan, ο πιο δυνατός στο νησί μας..Αν και δεν τον είχα ξανά δει τον κατάλαβα από το χέρι του που είχε ένα τσεκούρι.. Πρέπει να μιλούσαν από πριν αλλά εγώ άρχισα να ακούω τι λένε αφού είχαν έρθει από πίσω μου..
-Κύριε όπως σας είπα πρέπει να είστε παρών σε τέτοιες περιστάσεις.. Για τα μάτια του κόσμου..
-Βλακείες.. Εγώ είμαι ο Captain Morgan δεν χρειάζομαι να κάνω τέτοια.. Αν και νευρίασα δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήθελα να έχω από τώρα μπελάδες..
-Ναι κύριε.. Απλώς αυτός ήταν από τους πιο παλιούς κατοίκους μας..
-Και εμένα τι με νοιάζει ; Εγώ απλώς φόρους χάνω..

Με το που το είπε αυτό εγώ δεν άντεξα και του έριξα μπουνιά με όλη μου τη δύναμη, εκτινάσσοντας τον αρκετά μακριά.. Όλη η τελετή σταμάτησε και όλοι μας κοιτούσαν ξαφνιασμένοι.. Εγώ κοιτούσα τριγύρω, όπου ξαφνικά είδα τους υπόλοιπους marine να έρχονται κατά πάνω μου.. Προσπάθησα να τους αποφύγω αλλά ήταν πολύ αργά.. Περίμενα να πέσουν πάνω μου και να με ρίξουν αλλά μετά θυμήθηκα κάτι που είχα μάθει πρόσφατα.. Με το φρούτο μου μπορούσα να κάνω πράγματα να περνάνε από μέσα μου.. Αν και δεν ήταν και η καλύτερη αίσθηση, δεν είχα άλλη επιλογή εκείνη τη στιγμή.. Έτσι όταν έτρεξαν προς τα πάνω μου , πέρασαν από μέσα μου και σωριάστηκαν κάτω..
-Μην τον αφήσετε να ξεφύγει ! Τον θέλω ζωντανό ή νεκρό , αλλιώς δεν ξέρετε τι σας περιμένει. Φώναξε ο Morgan που είχα προλάβει να σηκωθεί..
Εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάποιον από πίσω μου να με τραβάει με δύναμη..

Γύρισα και είδα τον Eddie πολύ σοβαρό να προσπαθεί να με τραβήξει προς το μέρος του..
-Τι συμβαίνει;
-Τι συμβαίνει;;; Τα έβαλες με το ναυτικό αυτό συμβαίνει..
-Δεν ξέρεις τι είπαν για τον Goboa..
-Ότι και να είπαν δεν επιτρέπετε τέτοια αντίδραση.. Δεν είσαι έτοιμος ακόμα να τα βάλεις με τέτοιους αντιπάλους..Φεύγουμε αμέσως από το νησί..
-Δεν μπορώ αμέσως.. Πρέπει να χαιρετήσω την Elli..
-Μην ανησυχείς.. Μίλησα εγώ και συμφώνησε πως το καλύτερο είναι να φύγουμε με την μία..

Τρέξαμε πολύ γρήγορα μέχρι το λιμάνι και ΄΄δανειστήκαμε ΄΄ μία βάρκα που υπήρχε εκεί.. Ένιωθα άσχημα που έφυγα έτσι και χάλασα την κηδεία του πατέρα μου..Αλλά ήξερα ότι μια μέρα θα ξανά γυρνούσα.. Ευτυχώς πάντως που φορούσα τη μπέρτα γιατί δεν ήθελα να φύγω χωρίς αυτήν.. Καθώς απομακρυνόμασταν από το λιμάνι ρώτησα τον Eddie:
-Εσύ τι θα κάνεις ; Θα έρθεις μαζί μου ;
-Μπορεί..Χρειάζεσαι ακόμα λίγη προπόνηση..Έτσι και αλλιώς δεν θα έμενα για πάντα εκεί..
Εγώ έγνεψα σιωπηλά και κοίταξα για τελευταία φορά το λιμάνι που σιγά σιγά χανόταν..

ΤΕΛΟΣ