Η πρωτη περιπετεια εξω απο το νησι [τελος]

Αποφασισμενος να βοηθησω τη θεια μου ξεκινησα για το Gecko Island. Ηταν η πρωτη φορα που εφευγα απο το νησι. Οσο απομακρυνομουν φαινοταν ολο και μικροτερο. Ημουν συγκινιμενος. Ειχα παρει αποφαση οτι δεν θα γυρνουσα αν δεν εκπληρωνα τους στοχους μου. Το κοιτουσα σχεδον ολη την ωρα μερι να απομακρυνθω αρκετα. Τοσο που ειχε αρχισει να χανεται απο τα ματια. Μου φαινοταν οτι δεν χορταινα να το βλεπω. Θα μου ελειπαν ολοι απο αυτο το μερος γιατι ημουν σιγουρος οτι θα αργουσα να τους ξαναδω. Ομως κοιτουσα τοσο το νησι που ξεχασα να κοιταξω την πυξιδα. Ετσι μετα απο ωρα καταλαβα οτι εχω χαθει. Ημουν πανικοβλητος και δεν ηξερα τι να κανω. Δυο μερες περασαν. Κανονικα επρεπε να ειχα φτασει στο νησι. Ομως ημουν στη μεση της East Blue και δεν ηξερα που να παω. Το φαγητο τελειωσε. Το ειχα υπολογισει ετσι ωστε να κρατησει για τις δυο μερες του ταξιδιου. Περασαν αλλες δυο μερες που περιπλανιομουν στη θαλασσα. Δεν ηξερα τι να κανω πια. Πεινουσα πολυ.

Ξαφνικα βλεπω μπροστα μου ενα εστιατοριο.
- Δεν μπορει να βλεπω καλα. Μαλλον καμια παραισθηση απο την πεινα θα ειναι.. σκεφτηκα.
- Δεν χανω τιποτα αν παω προς τα κει να δω αν ειναι αληθεια. Ετσι κατευθηνθηκα προς το εστιατοριο. Οσο πλησιαζα τοσο πιο απιστευτο μου φαινοταν. Επιτελους!! Ειχα βρει φαϊ!! Οταν εφτασα αρκετα κοντα παρατηρησα οτι ηταν ενα πλοιο διαμορφομενο σε εστιατοριο. Εδεσα τη βαρκα σε ενα σημειο, που πρεπει να ηταν για τα πλοια που ερχονταν, και πηδηξα απο τη βαρκα μου στο καταστρωμα του εστιατοριου. Διπλα ακριβως ηταν σταματημενο ενα πειρατικο πλοιο. Φαινοταν ησυχο και υποπτευθηκα οτι ολοι οι πειρατες ειχαν μπει στο εστιατοριο ειτε για να φανε ειτε για επιδρομη... Και τα 2 ενδεχομενα με ανησυχησαν καπως γιατι αν επερναν ολο το φαγητο τοτε δεν θα ειχα παλι να φαω.

Ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα. Ηταν μια τεραστια αιθουσα γεματη τραπεζια. Στη μεση ειχε μια μεγαλη κολωνα και γυρω απο αυτη υπηρχε κολλημενη μια σκαλα που οδηγουσε σε ενα ανοιγμα στο ταβανι. Ομως το πιο περιεργο ηταν οτι οι πειρατες ηταν ολοι δεμενοι με σχοινι στη βαση της κολωνας και γυρω γυρω πολλοι ανθρωποι, πρεπει να ηταν μαγειρες αν κρινω απο αυτα που φορανε, να πανυγηριζουν!!
- Καλη δουλεια παιδια! Πισω στην κουζινα τωρα. Οι πελατες περιμενουν! φωναξε ενας τυπος με ενα πολυ ψηλο καπελο απο την κορυφη της σκαλας.
- Μαλιστα σεφ!! ειπαν ολο κεφι και αρχισαν να ανεβαινουν τη σκαλα. Προφανως οδηγουσε στην κουζινα. Ενας απο αυτους ηρθε προς το μερος μου και ειπε:
- Καλως ηρθατε στο Baratie! Εχετε κανει κρατηση?? Ηταν ενας ψηλος και πολυ λεπτος ανθρωπος με ενα μικρο μουστακι.
- Ε..ε.. οχι! απαντησα καπως διστακτικα.
- Τοτε καθιστε εκει μου ειπε κι εδειξε ενα τραπεζι στο βαθος της αιθουσας.

Πηγα κι εκατσα. Μετα απο δυο λεπτα ερχεται ο ιδιος για να παρει παραγγελια. Του ειπα τι ηθελα να φαω. Ηταν καπως πολλα μιας και ειχα 2 μερες να βαλω κατι στο στομα μου.
- Εμ.. συγγνωμη αν γινομαι αδιακριτος αλλα εχετε να πληρωσετε για ολα αυτα?? με ρωτησε.
- Φυσικα και εχω του απαντησα σαν να ημουν θυγμενος με την ερωτηση του. Μετα απο 20 λεπτα ανυπομονησιας το φαγητο ηρθε. Αφου τα εφαγα ολα σε χρονο ρεκορ :[m174o]: , ολα τα γυρω τραπεζια κοιτουσαν με ποση ταχυτητα ετρωγα το φαϊ, ηρθε η στιγμη να πληρωσω. Ο ιδιος σερβιτορος πλησιασε και μου εδωσε το λογαριασμο.
- :[μμ0ο]: ΤΙΙΙΙΙΙ????? 700 beli για 5 ορεκτικα, 3 κυριως πιατα και 4 γλυκα?? Δεν εχω τοσα πολλα χρηματα!
- Μα εσεις μου ειπατε πως εχετε!! μου ειπε εμφανως νευριασμενος ο σερβιτορος.
- Εχω!! του απαντησα 400 beli!! Που να φανταστω οτι θα ειναι τοσο ακριβα??
- Λυπαμαι κυριε αλλα αν δεν πληρωσετε δεν πατε πουθενα!! και πηρε σταση μαχης. Οχι τουλαχιστον αν δεν σας αφησει ο ιδιοκτητης ειπε και τον φωναξε δυνατα.

- Τι τρεχει Koji?? ειπε ο ιδιοκτητης του εστιατοριου οταν εμφανιστηκε στην κορυφη της σκαλας. Ηταν ο ιδιος τυπος που πριν φωναξαν ολοι σεφ.
- Αυτος ο τυπος δεν εχει να πληρωσει το λογαριασμο. απαντησε ο σερβιτορος κοιτοντας με με ενα απειλιτικο βλεμα. " παει το "ο κυριος" σκεφτηκα γελοντας.
- Που να φανταστω οτι θα ειναι τοσο ακριβα εδω?? ειπα προσπαθοντας να απολογηθω.
- Μικρε για ελα επανω λιγο. μου ειπε.
:[m070o]: Εγω τους ειδα και τους 2 αγριεμενους και δεν ηθελα να μπλεξω περισσοτερο οποτε ανεβηκα απροθυμα τις σκαλες. Ο ιδιοκτητης με πηρε μαζι του στο ανοιγμα που οδηγουσε η σκαλα.

Οταν ανεβηκα ειδα ενα μικρο χωρο με αρκετες πορτες. Η μια ηταν ανοιχτη και μεσα ηταν η κουζινα. Ο ιδιοκτητης ανοιξε την ακριβως απεναντι πορτα και με εσπρωξε μεσα.
- Λοιπον μικρε, τι κανεις εδω στο Baratie? ρωτησε.
- Βασικα, χαθηκα ενω πηγαινα προς το Gecko Island. Αλλα μετα θα φυγω, θα φτιαξω δικο μου πληρωμα και θα γινω βασιλιας τον πειρατων!! του ειπα με ενα πλατυ χαμογελο καθως τα ματια μου ελαμπαν απο την προσμονη για περιπετειες.
- :[m146]: χαχαχαχα!! Μ αρεσει αυτη η αισιοδοξια που εχεις μικρε. Εκεινη τη στιγμη ειδα μια περιεργη λαμψη στο προσωπο του.
- Τωρα στο θεμα μας. Αφου δεν εχεις να πληρωσεις τοτε θα δουλευεις για μενα εδω στο εστιατοριο για 3 εβομαδες. μου ειπε και πανικοβληθηκα. Αν δεν πηγαινα εγκαιρως στο Gecko Island η θεια μου θα πεθαινε.
- :[m053o]: Λυπαμαι αλλα αυτο δεν γιν... ΜΠΑΜ!! μου εριξε μια μπουνια πριν τελειωσω αυτο που ηθελα να πω.
- Γερο μην τα βαζεις μαζι μου! του ειπα και καθως πηγα να του ριξω κι εγω μια κανει μια αποτομη κινηση με αποφευγει και μου ριχνει αλλη μια. Ηταν φανερο οτι δεν ειχα αλλη επιλογη απο αυτη. "Κατι θα σκεφτω μεσα στις 3 βδομαδες και θα φυγω" σκεφτηκα.
- Ενταξει. Παρε τα 400 και χρωσταω αλλα 300 beli.
- Θα βοηθας στην κουζινα σε οτι σου πουνε τα παιδια εκει. Εμπρος ξεκινα!!
Κι εφυγα για την κουζινα.

Η κουζινα του Baratie ειναι μια ευρυχωρη κουζινα με ενα παγκο να καλυπτει ολο το κεντρο της. Οταν μπηκα μεσα γινοταν χαμος. Ολοι ετρεχαν απο δω κι απο κει για να ετοιμασουν τα φαγητα για τους πελατες. Με ρωτησε ενας τι κανω στην κουζινα και του εξηγησα την κατασταση. Μου ειπε οτι το μονο που θα κανω ειναι να πλενω τα πιατα. Δεν ενθουσιαστηκα και πολυ αλλα απο το να μαγειρευα καλυτερο ηταν. Ξεκινησα να πλενω παιατα και αυτος ο μαγειρας που ειπε τι να κανω μαγειρευε ακριβως διπλα.
- Με λενε Teo.
- χαρηκα! Michael. ειπε.
- Να ρωτησω κατι? του ειπα ευγενικα. Τους πειρατες ποιος τους νικησε?
Εκεινος χαμογελασε και μου απαντησε:
- Οι μαγειρες αυτου του εστιατοριου φυσικα. Εχουμε εκπαιδευτει για να νικαμε αυτα τα κτηνη που νομιζουν οτι βρισκουν ευκολο τροπο για λεφτα και φαγητο.
- Και τι θα κανετε με αυτους?
- Θα τους αναλαβουν οι marines οπως ολους!
- Ενταξει... ευχαριστω... του ειπα και συνεχισα να πλενω πιατα.

Πρωτη φορα θα συναντουσα marines υστερα απο εκεινο το απογευμα που πεθαναν οι γονεις μου. Ομως αυτη τη φορα, εχω bounty στο κεφαλι μου και αν με εβλεπαν θα με επιαναν. Αν ομως ηταν ο Nezumi μαζι τους τοτε επρεπε να τον εκδικηθω. Περιμενα νευρικα τη στιγμη που θα ερχοντουσαν. Ομως αρχισε να νυχτωνει και δεν ειχαν ερθει ακομα. Ο Michael ηταν ακομη διπλα μου και μαγιρευε κι ετσι τον ρωτησα:
- Τοσο πολυ αργουν οι marines καθε φορα?
- Η πιο κοντινη βαση ειναι στη Shell Town που ειναι μια μερα αποσταση απο δω. Οποτε θα ερθουν αυριο το μεσημερι λογικα.
- Και ποσοι περιπου ερχονται καθε φορα??
- Συνηθως ενα πλοιο με 20 ατομα.
20 ατομα ηταν πολλα για μενα. Εστω κι αν ειχα τις δυναμεις του φρουτου σιγουρα θα ειχαν μαζι τους διχτυ για τα ατομα σαν κι εμενα, οπως του Higuma. Αν ομως ηταν κι ο Nezumi τελειωσει εδω αυτη η υποθεση.

Μιση ωρα μετα ακουστηκαν δυο πυροβολισμοι και στη συνεχεια ουρλιαχτα, απο την αιθουσα που ετρωγαν οι πελατες. Τοτε ολοι στην κουζινα κατευθηνθηκαμε προς τα εκει. Ηταν ενας ψηλος με μαυρα μαλλια. Ηταν αρκετα σοβαρος και εστρεψε το οπλο του κατα πανω μας.
- Εσεις το κανατε αυτους στους πολυτυμους nakama μου?? ειπε και φαινοταν αρκετα θυμομενος.
- Ναι ρε γιατι θα τους φοβιθουμε?? φωναξε ενας μαγειρας. Εκεινος θυμωνει περρισσοτερο και πυροβολει. Εγω πεταχτηκα μπροστα για να πετυχει εμενα η σφαιρα. Οπως ηταν φυσικο εξοστρακιστηκε, ομως πετυχε εναν απο τους αντρες του. Εκεινος χαμογελασε.
- Ενας χρηστης φρουτου εε?? Εχω σκοτωσει αρκετους σαν κι εσενα μονο με το μυστικο μου οπλο.
- Μυστικα οπλα και πρασινα αλογα! Αλλος ενας αθλιος πειρατης εισαι! ειπε ο Michael και αρχισε να τρεχει κατα πανω του. Οταν του επιτεθηκε με μια πολυ απλη κινηση απεφυγε το χτυπημα και με ενα οπλο που εμοιαζε με λοστο με μια σιδερενια μπαλα στη ακρη χτυπαει τον Michael στην πλατη! Ολοι οι μαγειρες του επιτεθηκαν μαζι και ολους τους αντιμετωπησε πολυ επιδεξια. Οι περισσοτεροι μαγειρες ηταν αιμοφυρτοι στο πατωμα.

Κατευθυνεται προς τους δικους του και οτυς ελευθερωνει.
- Αντρες! Παρτε οτι θεωρεισετε πολυτυμο!! Μην αφησετε τιποτα! Και αν πεθανει και κανεις, κανενα προβλημα!! χαχαχαχα φωναξε μετα.
- ΟΟΟΟΟΟΙΙ!! ειπαν ολο ενθουσιασμο οι πειρατες και αρχισαν την επιθεση. Εκλεβαν οτι μπορουσαν και οσοι αντισταθηκαν μαχαιρωθηκαν. Ηταν απελπιστικη η κατασταση κα δεν μπορουσα να το αφησω να περασει ετσι.
- ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕΕΕ!! φωναξα γεματος απεχθεια για το θεαμα που αντικρισα. Ολοι σταματησαν αμεσως.
- Μαγειρες εσεις αναλαμβανετε τους πειρατες. Τον καπετανιο αφηστε τον για μενα. ειπα τριβοντας τα χερια μου.
- Χαχαχαχα και ποιος εισαι εσυ μικρε?
- Ειμαι αυτος που θα σου τσακισει τον κ**ο!! του φωναξα ολο θυμο.
- Θελετε να λεγεστε πειρατες εσεις που λεηλατειτε οτι βρειτε μπροστα σας?? Εσεις που σκοτωνετε για ευχαριστηση?? Εσεις λεγεστε ληστες και δολοφονοι! ΟΧΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ!!! και εβγαλα το katana απο τη θηκη του.
- Χαχαχα με κανεις και διασκεδαζω. Ας τελειωνουμε γρηγορα με αυτη την κωμωδια!
- Σε λιγα λεπτα θα ειναι δραμα για σενα! του απαντησα με ενα χαμογελο στα χειλη.

Γι' αλλη μια φορα βγηκα νικητης απο μαχη. Ομως γι' αλλη μια φορα διστασα να δωσω το τελικο χτυπημα. Την ιδια στιγμη που εγω πολεμουσα τον καπετανιο τους οι υπολοιποι πειρατες ειχαν και παλι αιχμαλωτιστει απο τους μαγειρες.
- Δεν αξιζεις ουτε να πεθανεις απο το δικο μου χερι. Εσενα και ολους τους δικους σου θα σας αναλαβουν οι marines, πειρατες της δεκαρας. του ειπα. Ο Gin, ο καπετανιος των πειρατων, βρισκοταν αιμοφυρτος μπροστα μου. Του εριξα μια τελευταια κλοτσια και αμεσως επεσα λυποθυμος. Μετα απο αρκετη ωρα συνηλθα και ειδα ολους τους μαγειρες να γιορταζουν.
- Μπραβο μικρε!! μου ειπε ο ιδιοκτητης. Μ' αυτο σιγουρα ξεπληρωσες το χρεος σου και με το παραπανω. και μου χαμογελασε και μου εδωσε μια μπυρα. Ηπια μια γουλια και ειπα:
- Δηλαδη μπορω να φυγω??
- Οποια στιγμη θελεις. Πλεον δεν χρωστας τιποτα στο Baratie. Εγω ομως ηθελα να δω ποιοι marines θα ερχονταν κι αν θα ηταν μαζι κι ο Nezumi.
- Θα κατσω αλλη μια μερα. Θελω να δω τη στιγμη που θα τους περνουν οι marines. δικαιολογηθηκα και χαμογελασα.

Την επομενη μερα ηρθαν οι marines. Προς μεγαλη μου απογοητευση δεν ηταν μαζι τους ο Nezumi. Τωρα επρεπε να κρυφτω να μην με βρουν. Ετσι εμεινα στην κουζινα και προσπαθουσα να ακουσω τι γινοταν κατω.
- Θα σας αναλαβει ο καπταιν Nezumi μολις παμε στη βαση του. ακουσα καποιον απο τους marines να λεει καθως τραβουσε τον Gin. Εκεινη τη στιγμη δεν λογαριασα ουτε Bounty ουτε τιποτα. Αμεσως πεταχτηκα στη σκαλα και κατεβηκα τρια τρια τα σκαλια. Οταν εφτασα κατω ρωτησα:
- Που ειναι η βαση του Nezumi??
- Σιγα μην σου πω μικρε... ειπε αυτος που κρατουσε τον Gin. Τοτε τον επιασα απο το γιακα και τον ξαναρωτησα, αυτη τη φορα πιο αγριεμενος.
- Που ειναι η βαση του Nezumi?? Πρεπει να μαθω!!
- Ασε με κατω μικρε! Αυτο που κανεις τιμωρειται απο το νομο!
- Αυτος εχει 7.000.000 Bounty στο κεφαλι του! φωναξε ενας αλλος που κρατουσε μερικα Wanted Posters και μπροστα μπροστα ειχε το δικο μου.
- ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ!! φωναξε ο ιδιος.

- Λυπαμαι αλλα το ταξιδι μου εχει πολυ δρομο ακομα ειπα σε αυτον που κρατουσα και του εριξα μια κουτουλια. Αυτος επεσε κατευθειαν λυποθυμος κατω. Οταν αρχισαν να πλησιαζουν οι υπολοιποι, εβγαλα το katana και ειπα:
- Ittoryu Rashoumon και δυο αντιπαλοι επεσαν με βαρια τραυματα στο εδαφος.
- Ittoryu Hirameki και τραυματηστηκε ασχημα αλλος ενας. Ομως εκεινη τη στιγμη ενας απο αυτους μου επιτιθεται πισωπλατα. Το χαμογελο του σβηστηκε γρηγορα οταν συνειδητοποιεισαι οτι δεν ειχα ουτε γρατζουνια απο το μαχαιρωμα του.
- Ειναι χρηστης φρουτου!! φωναξε και αμεσως εφεραν το διχτυ για να με πιασουν. :[m185]: "Οχι παλι αυτο!" σκεφτηκα. Το πετανε μια φορα αλλα το απεφυγα επιδεξια πηδωντας στο πλαϊ. Βαζω το katana στη θηκη του και χτυπησα αλλους δυο με τα χερια μου μεταμορφωμενα σε σπαθια. Επειτα με περικυκλωσαν πεντε ατομα και με μια περιστρωφη του σωματος μου τους μαχαιρωνω ολους. Ομως εχασα την ισορροπια μου και επεσα κατω. Εκεινη την στιγμη πεταξαν το διχτυ και δεν αστοχησαν.

Ενιωσα γι αλλη μια φορα αυτη την αδυναμια που τοσο σιχαινομουν. Ημουν σιγουρος οτι τα ψεματα τελειωσαν και οτι θα με εκτελουσαν.
- Ο μικρος δεν θα παει πουθενα. Βοηθησε αυτο το μαγαζι στην επιθεση των πειρατων και χωρις αυτον ισως να μην μιλουσατε μαζι μου αυτη τη στιγμη.
- Λυπαμε "παππου" αλλα αυτο που λες δεν γινεται. Ειναι επικειριγμενος πειρατης και θα εκτελεστει.
- :[m756o]: Ποιον ειπες παππου ρε?? ειπε ο ιδιοκτητης, βαρεσε τον marine με μια μπουνια σαν αυτη που μου ειχε ριξει και αυτος επεσε αναισθητος στο πατωμα.
- ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΚΙ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ!! φωναξε παλι ο τυπος με τα wanted posters. Τοτε ολοι οι μαγειρες μπηκαν στη μεση για να προστατευσουν τον ιδιοκτητη του εστιατοριου. Η μαχη ηταν ανιση αφου οι μαγειρες ηταν πολλοι περισσοτεροι απο τους Marines. Μονο 8 ηταν ορθιοι αλλα οι μαγειρες ηταν τουλαχιστον 15. Ετσι οι marines ηττηθηκαν σχετικα ευκολα. Σχεδον ολοι ηταν νεκροι.

Αμεσως μετα απο αυτη τη μαχη ο ιδιοκτητης ηρθε και με εβγαλε απο το διχτυ.
- Ευχαριστω αλλα τωρα ειστε κι εσεις σε μπελαδες... ειπα εχοντας τυψεις που τους εμπλεξα ετσι.
- Μην ανησυχεις. μου ειπε ο Michael καθως με πλησιασε. Ηταν το λιγοτερο που μπορουσαμε να κανουμε για σενα. Θα το φορτωσουμε κι αυτο στους πειρατες. ειπε και μου εκλεισε το ματι. Πρεπει να φυγεις πριν ερθουν αλλοι marines για να μαζεψουν αυτους εδω. Εκατσα λιγο να ξεκουραστω και μετα αποφασισα να φυγω. Μπηκα μεσα στη βαρκα που οι μαγειρες την ειχαν γεμισει με φαγητα και μπυρες.
- Προς τα που ειναι το Gecko island?? ρωτησα.
- Πηγαινε βορειοανατολικα και θα το βρεις. Δεν ειναι και πολυ δυσκολο. μου απαντησε ο ιδιοκτητης.
- Ευχαριστω για ολα ειπα.
- Εμεις σε ευχαριστουμε. Φροντισε να ακολουθησεις το ονειρο σου μικρε! Ποτε μην το εγκαταληψεις.
- Να εισαι σιγουρος γι αυτο του ειπα χαμογελωντας. Ισως καποια στιγμη να τα ξαναπουμε!! Αντιο!
Κι αρχισα να απομακρινομαι. Πιστευα οτι τα πραγματα θα γινουν καλυτερα στη συνεχεια.