(Τέλος) Μια πρώτη μικρή περιπέτεια!

____________________________
|..............ΥΠΟΜΝΗΜΑ..............|
|......~[κείμενο]~= σκέψεις..........|
|................................................|
|................................................|
|......Μαύρο χρώμα=Σημειώσεις.....|
|................................................|
|................................................|
|.[ΚΕΙΜΕΝΟ]=φωνάζει ο ομιλητής.'|
|................................................|
|................................................|
|Υπόμνημα υπάρχει μόνο στην......'|
|πρώτη ιστορία προς την βοήθεια...|
|των αντμιν.................................|
|___________________________.|




Ήταν η κατάλληλη μέρα για μια βόλτα. Ο ουρανός, καθαρός, χωρίς ίχνος βροχής ή συννέφων. Εγώ, είχα σχεδόν ετοιμαστεί. Φόρεσα μια άσπρη αμάνικη μπλούζα και βγήκα έξω. Περπατούσα στο δάσος, όταν ξαφνικά άκουσα 2 φωνές.
Να το κρύψουμε εδώ;,ρώτησε ο ένας.
Καλά είναι εδώ, κανείς δεν θα το βρει.
~Ναι καλά~,σκέφτηκα.
Πήγα σε έναν θάμνο, ακριβώς πίσω από τον έναν.
Είσαι βλάκας.,μιμήθηκα τη φωνή του πιο παχουλού από τους δύο πειρατές.
Πως με είπες;, γρύλισε ο άλλος.
Βλάκα.,είπα ξανά εγώ.
Τώρα θα δεις!!!!!!!, είπε ο πιο λιγνός και ψηλός από τους δύο, άφησε το σεντούκι που κρατούσε και πιάστηκε με τον άλλον ο οποίος, μόλις είχε πάρει χαμπάρι τι γινόταν. Πάλευαν για κάνα μισάωρο ώσπου ο χοντρός ζήτησε συγγνώμη, χωρίς να ξέρει καν τι έκανε.
Τουλάχιστον το αφεντικό θα μείνει ευχαριστημένο μόλις του δείξουμε αυτό το φρούτο του διαβόλου.
ΦΡΟΥΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ;, φώναξα ξαφνιασμένος.Ουπς, ώρα να τρέξω!.
Κοίταξαν εκεί που το είχαν αφήσει. Το σεντούκι έλειπε.

ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΦΕΡΕ ΜΑΣ ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ!!ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΘΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙ,φώναξαν και οι δύο μαζί.
Πρώτον, δεν τρελάθηκα να γυρίσω, δεύτερον, δεν μπορώ και τρίτον, σκασίλα μου!!!
Σταμάτησαν ξαφνιασμένοι και τρομαγμένοι μαζί.
Γ...Γ...Γ...γιατί δεν μπορείς;
Το έφαγα!Βλάκες, έπρεπε να πείτε πιο νωρίς πως ήταν φρούτο του διαβόλου!!
Τ...Τ...Τ...Το έφαγες;, ρώτησαν τρέμοντας.
ΝΑΙ!!!!ΗΛΙΘΙΟΙ!!!!!!!!!
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!ΤΡΕΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!Παλιόπαιδο...μόλις ο αρχηγός Higuma μάθει τι έγινε θα..., φώναξαν και το έβαλαν στα πόδια. Προσπάθησα να πιάσω τον έναν, αλλά μου ξέφυγε. Μόλις άκουσα το όνομα Higuma, ξαφνιασμένος, τους άφησα να ξεφύγουν.
~Ώστε δεν είναι πειρατές; Γιατί μου συμβαίνουν πάντα τέτοια περίεργα πράγματα;~, αναρωτιόμουν κατά το γυρισμό μου. Σκεφτόμουν τι θα κάνω μετά, όταν μου ήρθε μια ιδέα: Θα έβγαινα κι εγώ στη θάλασσα, θα γινόμουν πειρατής. Θα πήγαινα αύριο στο λιμάνι να εξασκηθώ πάνω σ' ένα πλοίο, έτσι ώστε να μοιάζει περισσότερο με μια μάχη ανάμεσα σε πειρατές,. Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου με πήρε ο ύπνος εκείνο το βράδυ...

Μετά από 2 ώρες ξύπνησα γεμάτος όρεξη, άνοιξα το σεντούκι όπου ήταν το φρούτο προηγουμένως και έβαλα μέσα τα λεφτά μου. Σκέφτηκα πως θα ήταν μια χαρά εκεί. Μετά κίνησα κατευθείαν για το λιμάνι όπου ήταν 3 πλεούμενα, ένα μεγάλο πλοίο, ένα μικρό και μια βαρκούλα, η οποία έλεγε πάνω "προς πώληση". Κατευθύνθηκα προς το μικρό πλοίο. Ανέβηκα πάνω. Ήταν ένα πλοίο των μαρίν. Δεν το είχα προσέξει. Μόλις ανέβηκα στο πλοίο, κρύφτηκα για να μη με δει κανείς.
Πέρασε πολλή ώρα, ήταν εξάλλου πάρα πολύ νωρίς όταν έφτασα, πιθανόν να κοιμόντουσαν. Άκουσα μια πόρτα να ανοίγει. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. ~Αν είναι πολύ δυνατός τι θα κάνω;~, σκεφτόμουν όλη την ώρα. Είδα μια σκιά να κατευθύνεται έξω και μετά από λίγα δευτερόλεπτα το φως έσβησε, η σκιά εξαφανίστηκε και βγήκε από το δωμάτιο ένας αρκετά ψηλός και πολύ γεροδεμένος άντρας. Δεν μπορούσα να δω ποιος ήταν, ούτε τι φορούσε, γιατί ο ήλιος δεν είχε βγει ακόμα. Πέρασε λίγα λεπτά κοιτώντας προς το μέρος μου. Εγώ κόντευα να πεθάνω από την αγονία μου. Σαν να μην έφτανε αυτό άρχισε να κατευθύνεται προς το βαρέλι πίσω από το οποίο κρυβόμουν. Πάνω από το κεφάλι μου ήταν ένα κουτί το οποίο είχε μια τρύπα, από την οποία και έβλεπα. Δεν ήξερα αν θα μπορούσε να με δει μέσα στο σκοτάδι. Πλησίαζε.

Ήρθε μπροστά μου. Ήμουν γεμάτος αγωνία. Όταν ήρθε ακριβώς μπροστά μου, το φανάρι που κρατούσε φώτισε το εσωτερικό του βαρελιού, ήταν γεμάτο με μήλα! Πήρε ένα και ξαναγύρισε να κοιτάζει τη θάλασσα. Τον παρακολουθούσα, έως που μια δέσμη φωτός από τον ήλιο που αχνοφαινόταν στον ορίζοντα έπεσε πάνω στην πλάτη του. Το μόνο που είδα ήταν πως φορούσε ένα άσπρο ρούχο σαν κάπα, που πίσω του έγραφε τη λέξη "δικαιοσύνη". ~Μαρίν!!!Αν με δει εδώ μέσα θα μπλέξω πολύ άσχημα., σκέφτηκα. Γύρισε προς το μέρος μου.
Ποιος είναι εκεί;, είπε. Δεν πήρε καμία απάντηση. Άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος μου.
~Μάλλον δεν αποφεύγεται η μάχη.
GOMU-GOMU NOOOOOO
Ποιος είναι εκεί; Αν σε βρω είσαι νεκρός ΠΕΙΡΑΤΗ!!!!!!!!
Εγώ, είπα και πετάχτηκα όρθιος.PISTORUUUUUUUUUU!!!!!!

Έπιασα τον marine vice-admiral απροετοίμαστο και έτσι έφαγε τη γροθιά.
NGHHH!!! Ανόητε, νομίζεις πως μπορείς να τα βάλεις μαζί μου;
Να σου πω την αλήθεια...όχι...
Μα τότε γιατί με πολεμάς αφού ξέρεις πως θα χάσεις...
Μου φαίνεται πως δεν κατάλαβες καλά τι είπα...εγώ είπα πως δεν ΝΟΜΙΖΩ πως θα νικήσω...ΞΕΡΩ πως θα το κάνω!!!!!!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!, έσκασε στα γέλια αυτός.
Νομίζεις πως θα νικήσεις;είπε ειρωνικά και αμέσως πήδηξε στον αέρα.
~Θα πρέπει να δοκιμάσω τη νέα τεχνική...αν δεν πιάσει όμως είμαι χαμένος!!!!, σκέφτηκα GOMU-GOMU NOOOOOOOOOO...FUUSEEN!!!!!!!!, είπα και προσπάθησα να φουσκώσω το σώμα μου σαν μπαλόνι, απέτυχα. Άλλη μια φορά...GOOOOOOMUUUUU-GOOOOOOMUUUUU NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO...FUUSEEEEEEEEEEEEN!!!!!!!!!!!!!, είπα και επανέλαβα το ίδιο με πριν, μόνο που αυτή τη φορά...

...αυτή τη φορά, η γροθιά του μαρίν χτύπησε πάνω στην φουσκωμένη μου κοιλιά και έτσι, δεν επέστησα καμία ζημιά.
Μα τι στο...;
Χεχεχεχεχεχε, γέλασα χαιρέκακα. Είναι η ιδιότητα του φρούτου μου.
Φ...Φ...Φ...ΦΡΟΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟ?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!, φώναξε ξαφνιασμένος ο μαρίν. Με έπιασε σοκ για μια στιγμή...φρούτο ή όχι, είμαι ένας μαρίν vice-admiral, μην νομίζεις πως μπορείς να με τρομάξεις έτσι!!, είπε θυμωμένος.
Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου..., ακούστηκε μια φωνή ακριβώς από πίσω του. Ας το τελειώνουμε...gomu-gomu noooooo...BAZOOKA, φώναξα και τότε τον χτύπησα τόσο δυνατά που εκτινάχτηκε έξω από το νησί μέσα στη θάλασσα.
ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ!, φώναζαν οι μαρίνς πάνω στο πλοίο. Στόχευσαν με τα όπλα τους προς το μέρος μου. Είναι επικύνδυνος, νίκησε τον vice admiral, είπε ο commander του πλοίου.ΟΠΛΙΣΤΕ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ!!!!!!!!!3-2...
Gomu-Gomu no

1...
FUUSEEEEEEEN
ΠΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΡ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ακούστηκαν δεκάδες κρότοι γύρω μου. Εγώ ήμουν στο κέντρο ενός κύκλου ο οποίος αποτελούταν από 26 κανόνια γυρισμένα προς το μέρος μου, τα οποία έριχναν εκείνη τη στιγμή , κάτι παραπάνω από 2 ντουζίνες κανονιόμπαλες. Φούσκωσα το σώμα μου τόσο πολύ που ακόμα και το δικό μου, λαστιχένιο, σώμα κόντεψε να σκάσει. Δεν είχα όμως το σίγουρο χαμόγελο που είχα προηγουμένως. Στην πραγματικότητα, ανησυχούσα πως, ακόμα και με τόσο φούσκωμα, δεν θα μπορούσα να αποκρούσω όλες τις μπάλες, αλλά, ακόμα κι αν το έκανα, το πλοίο θα είχε υποστεί τέτοια ζημιά, που μπορεί στην πραγματικότητα να βουλιάζαμε επιτόπου, αφού οι μαρίνς είχαν βγάλει το πλοίο στ'ανοιχτά για να μην τους ξεφύγω... Πέρασαν μερικές στιγμές αγωνίας , οι οποίες όμως φάνηκαν σαν αιώνας σ' εμένα. Μετά από λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου, αρκετοί κρότοι, σαν να σκάει δυναμίτης, ακούστηκαν γύρω μου. Εγώ δεν ένοιωσα κανέναν πόνο, παρά μόνο κάτι υγρό να ακουμπάει στο σώμα μου. Άνοιξα τα μάτια μου. Ήταν αρκετά σκοτεινά, δεν έβλεπα τίποτα.

Ένιωθα το σώμα μου να πλέει αργά προς τα κάτω. Προσπάθησα να κουνηθώ, μάταια όμως. Ήμουν μέσα στη θάλασσα.~Ποιος θα με έσωζε;, αναρωτήθηκα. Δεν είχα κανέναν φίλο και όλοι στο νησί με μισούσαν απ'την άφιξή μου εδώ. Τότε, ακριβώς μπροστά στα μάτια μου είδα έναν πελώριο σκοτεινό όγκο. Ήξερα τι ήταν αυτό το πράγμα: το τέρας του Dawn Island, το οποίο τρομοκρατούσε οποιονδήποτε έβγαινε στ' ανοιχτά χωρίς μεγάλο πλοίο. Τη στιγμή που το τέρας άνοιγε το στόμα του, κάτι άλλο, μικρότερο ερχόταν προς τα εδώ, επιφανειακά. Ήταν το κάτω μέρος του πλοίου των μαρίνς, το οποίο είχε τόσες ζημιές που μετά βίας έπλεε. Το τρομερό θηρίο τρόμαξε, για άγνωστο σ' εμένα λόγο από το πλοίο.Ώστε γι' αυτό δεν επιτίθεται στα πλοία..., σκέφτηκα. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα...Το μόνο που με κρατούσε από τον πνιγμό ήταν ο μεγάλος όγκος αέρα που είχα αποθηκεύσει κατά την τελευταία μου κίνηση, τον οποίο απελευθέρωνα σιγά-σιγά. Όμως, αυτός ο αέρας δεν ήταν απεριόριστος...Μάλιστα είχε σχεδόν τελειώσει, όταν είδα το θηρίο να ξανακατευθύνεται προς το μέρος μου. Μόλις είδα το πελώριο στόμα του να ανοίγει, ήξερα μόνο ένα πράγμα, ότι...

...Είχα σωθεί(0_0).Όσο απίστευτο και τρελό κι αν ακουγόταν αυτό, το γεγονός πως θα με κατάπινε το τέρας ήταν σωτηρία. Μόλις το τέρας πήγε να με δαγκώσει, απελευθέρωσα όλον μου τον αέρα γρήγορα και επανήλθα στο κανονικό μου μέγεθος. Το τέρας αντί μα με δαγκώσει με κατάπιε ολόκληρο. Κρατήθηκα γερά για να μην με συνεπάρει το νερό. Μόλις το τέρας άδειασε το νερό από το στόμα του, άρχισε να κατευθύνεται προς τον πάτο της θάλασσας. Τότε όμως, κάτι το έκανε να αλλάξει την πορεία του καθέτως και κατευθυνόμενος προς την επιφάνεια μέσα στο στόμα του τέρατος αναρωτιόμουν ποιος, ή τί ήταν ο σωτήρας μου. Όταν φτάσαμε στην επιφάνεια το τέρας έβγαλε έναν βρυχηθμό, ο οποίος μου έδωσε το άνοιγμα να βγω. Κρατήθηκα από 2 δόντια του πελώριου θηρίου.
Gomu-Gomu noooooooooo...ROKETTO!!!!!!!, είπα και χρησιμοποιώντας τα χέρια μου σαν σφεντόνα εκτοξεύτηκα στον αέρα. ~Τέλεια κίνηση. Πρέπει να της βρω και μια χρήση στις μάχες., σκέφτηκα και ευχαριστήθηκα την πτήση μου στον καθαρό αέρα, μέχρι που ανακάλυψα ένα..."μικρό προβληματάκι"...το νησί ήταν από την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Τέντωσα ξανά τα χέρια μου και πιάστηκα από τα δόντια του τέρατος, το οποίο, ευτυχώς, δεν είχε καταδυθεί ακόμα.
Gomu-Gomu nooooooo...Roketto!!!!!!!!,είπα και επανέλαβα την κίνηση που με είχε βγάλει από το τέρας. Αλλά, καθώς τα χέρια μου ήταν πια οριζοντίως, και όχι καθέτως όπως την άλλη φορά, την οποία εκτοξεύτηκα στον ουρανό, η βαρύτητα με τράβαγε προς τα κάτω. Έτσι, αντί να περάσω πάνω απ'το θηρίο, όπως αρχικά υπολόγιζα, το χτύπησα με απίστευτη δύναμη στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, με αποτέλεσμα να πέσει λιπόθυμο, επιπλέοντας στη θάλασσα.
Τι έλεγα πριν;...Μια χρήση στη μάχη., είπα με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη μου.
Κάθισα πάνω στο τέρας, ενώ περίμενα να περάσει κάποιος με πλοίο ή βάρκα. Ξαφνικά, πέρασε από δίπλα μου ένας ψαράς.
Συγγνώμη κύριε, μπορείτε να με πάτε μέχρι την ακτή;
Είσαι τυχερός που το βρήκες κοιμισμένο...
Τί, αυτό;, ρώτησα δείχνοντας το τέρας.
Ναι...βλέπεις κάτι άλλο εδώ γύρω;, με ειρωνεύτηκε.
Πρώτον...δεν σας ειρωνεύομαι εγώ...και δεύτερον, το τέρας δεν κοιμόταν...ούτε και τώρα κοιμάται...απλά έπεσε λιπόθυμο μετά την επίθεσή μου., είπα κι έσκασα ένα πλατύ χαμόγελο.
Ε...Ε...Ε...Ε..., τραύλισε. ΕΠΙΘΕΣΗ!!!!!!!!!!!!, φώναξε τρομαγμένος κι έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε...

Ήταν αργά...Δεν χρειάστηκε τίποτα παραπάνω από άλλο ένα Gomu-Gomu no Roketto για να φτάσω στο νησί...τελικά κατάφερα να προπονηθώ τέλεια σήμερα. Περπατούσα στον δρόμο μου για το πανδοχείο μέσα στο Fusha Village, όταν κάτι μου τράβηξε την προσοχή: κάτι σε ένα μικρό και σκοτεινό σοκάκι κουνήθηκε. Πήγα να δω τι ήταν. Μόλις έκανα να κινηθώ προς τα εκεί, κάτι, ή μάλλον κάποιος, σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει. Τον ακολούθησα γρήγορα, αλλά αυτός έστριψε σε μια γωνία. Μόλις έκανα να στρίψω κι εγώ, ένας άντρας με χτύπησε δυνατά στο κεφάλι με ένα κομμάτι σίδερο. Μέχρι να συνειδητοποιήσω πως δεν με πόναγε καθόλου, ένας δεύτερος μου έκλεψε όλα μου τα λεφτά...όσα είχα πάρει μαζί μου τουλάχιστον.
Ε, γύρνα πίσω!
Δεν τρελάθηκα ακόμα! Ο καπετάνιος θα χαρεί πολύ όταν δει αυτά τα χρήματα!
Καπετάνιος;!Είσαι πειρατής;
Να μην σε νοιάζει!!!!!!, είπε ο άντρας και συνέχισε να τρέχει. Άρχισα να τον κυνηγάω, μόνο που τώρα που ήμουν λάστιχο ένοιωθα το σώμα μου πολύ πιο ελαφρύ. Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και έπιασα τον ώμο του. Προς στιγμήν γύρισε, αποκαλύπτοντας μου το πρόσωπό του, αλλά μετά το έβαλε, όσο πιο γρήγορα μπορούσε, στα πόδια.
Gomu Gomu no...Catch??, είπα και τέντωσα το χέρι μου με σκοπό να τον πιάσω. Δεν τα κατάφερα, κι έτσι, συνεχίσαμε την καταδίωξη, ως που φτάσαμε μέσα στο δάσος...

Μπήκα μέσα στο δάσος. Η καταδίωξη συνεχιζόταν για περίπου μισό χιλιόμετρο, όταν, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, τον έχασα απ'τα μάτια μου. Αποφάσισα να βρω καταφύγιο γι'απόψε, και θα έψαχνα να τον βρω αύριο. Άρχισα να ψάχνω για καταφύγιο, μέχρι που άκουσα μια κραυγή. Σταμάτησα αμέσως το ψάξιμο καταφυγίου και άρχισα να ψάχνω την τοποθεσία από την οποία ερχόταν η κραυγή. Έψαχνα για περίπου 2 ώρες, μέχρι που η κραυγή ξανακούστηκε. Αυτή τη φορά κατάλαβα από που ερχόταν. Κοίταξα προς εκείνη την κατεύθυνση και είδα ένα κίτρινο φως να αχνοφαίνεται, περίπου 300 μέτρα από εκεί που ήμουν. Άρχισα αμέσως να τρέχω προς τα'κει. Μόλις έφτασα κοντά, είδα 2 φρουρούς να φυλάνε ένα μικρό σπίτι από το οποίο ακούστηκε άλλη μια κραυγή.
Gomu Gomu No Twin Pistoru!, ψιθύρισα και χτύπησα τους 2 φρουρούς οι οποίοι έπεσαν αναίσθητοι. Πήγα κοντά και κόλλησα το αυτί μου στον ξύλινο τοίχο της καλύβας για να ακούσω τι γινόταν μέσα.
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ!!!!
Ο...Ο...Όχι...Δ...Δεν σου λέω που είναι ο χάρτης τ..του πατ... του πατέρα μου!!!!!!
Μετά βίας μιλούσε, τραυλίζοντας κιόλας.

GRRRRRRRRRR!!!!,γρύλισε ο καπετάνιος. Ωραία λοιπόν...αφού δεν θα πεις με το καλό...και αφού δεν μπορώ να σε σκοτώσω, γιατί έτσι θα έχανα το θησαυρό...ΦΡΟΥΡΟΙ, ΦΕΡΤΕ ΤΗΝ ΜΕΣΑ!!!!! , φώναξε.
Τόση ώρα εγώ κοίταγα μέσα από μια χαραμάδα. Δεν μπορούσα να δω ποια ήταν αυτή την οποία βασάνιζε ο πειρατής, αλλά απ'τη φωνή της κατάλαβα πως ήταν γυναίκα. Δεν πήρε απάντηση από τους, αναίσθητους, φρουρούς του. Απ' ότι φανέρωσε η επόμενη πράξη του, ήταν πολύ ευέξαπτος και οξύθυμος: σήκωσε ένα σπαθί από το πάτωμα και το πέταξε, σπάζοντας τα 2 κουτιά που ήταν μπροστά απ'τη χαραμάδα απ'την οποία κοιτούσα. Τώρα έβλεπα καθαρά όλο το δωμάτιο. Ήταν μικρό, κοντό και δεν είχε και πολλά πράγματα μέσα. Παρ' όλα αυτά είχε πολλά σκοινιά, όπλα και γάντια με καρφιά μπροστά στις γροθιές. Έμοιαζε με δωμάτιο βασανιστηρίων και εκτελέσεων. Ο πειρατής κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Μόλις τον είδα να αγγίζει τη λαβή για να ανοίξει την πόρτα κατάλαβα πως ερχόταν έξω, πετάχτηκα και κρύφτηκα γρήγορα πίσω από ένα δέντρο. Όταν είδε τους φρουρούς του λιπόθυμους γρύλισε πως θα σκότωνε αυτόν που τόλμησε να τον καθυστερήσει στο κυνήγι του θησαυρού του. Κατάλαβα αμέσως πως δεν τον ένοιαζε ποσώς τι θα συνέβαινε στους φρουρούς, οι οποίοι ήταν και το πλήρωμά του.

Βγήκε από την καλύβα. Μόλις είδε τους αναίσθητους άντρες του, στάθηκε σε στάση μάχης. ήταν έτοιμος. Έδειχνε να ξέρει τί του γίνεται και ειδικά, να έχει κάποια εμπειρία στο πεδίο της μάχης.Που κρύβεσαι; ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΑΜΕΣΩΣ!!!!, φώναξε και μετά σώπασε για να ακούσει καθαρά. Δεν απάντησα. Αν βγεις έξω με το καλό...ΙΣΩΣ και να σου χαρίσω τη ζωή!. Ήξερα πως αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο, αλλά, παρ' όλα αυτά έκανα να μιλήσω. Μετά σκέφτηκα πως δεν θα ήταν και τόσο καλή ιδέα κι έτσι σώπασα.
DRAW SLASH!!!!!!!!!, είπε και στριφογύρισε κρατώντας το σπαθί του. Μια γαλάζια λωρίδα σχηματίστηκε. Δεν ήξερα τι θα έκανε μετά...Πέρασαν ακριβώς 3 δευτερόλεπτα, και η λωρίδα άρχισε να κινείται με την ταχύτητα του ανέμου. Έπεσα κάτω για να την αποφύγω. Όπως αποδείχτηκε έκανα πολύ καλά, αφού η γαλάζια λωρίδα έκοψε όλα τα δέντρα γύρω από τον πειρατή. Δεν με βρήκε, όμως, γιατί είχα πέσει στο πάτωμα και μ' έκρυβε ο κορμός από το, κομμένο πλέον, δέντρο, πίσω από το οποίο κρυβόμουν. Απ' ότι φάνηκε παρ' όλα αυτά δεν ήταν και τόσο έξυπνος, εκτός του πεδίου της μάχης, αφού, απ'τη στιγμή που δεν μ'έβλεπε, υπέθεσε πως θα είχα ξεφύγει.

Κατευθύνθηκε προς μια δεύτερη, μικρότερη καλύβα. Βγήκε μετά από λίγο κρατώντας μια δεύτερη, συνομήλικη μάλλον μ' αυτήν που είχε μέσα στην καλύβα, γυναίκα, σέρνοντάς την από το μαλλί. Μόλις μπήκε μέσα, εγώ, ξαναπήγα στην κανονική μου θέση μπροστά από τη χαραμάδα και κοιτούσα τι γινόταν:
J...J...J...Jenny;, φώναξε με έκπληξη και τρόμο την ίδια στιγμή η κοπέλα, η οποία, όπως πρόσεξα μόλις, κρεμόταν, δεμένη από τη μέση, με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη της, από το ταβάνι.
Σ...Σ...Σ...Σ. Δεν κατάλαβα τι προσπάθησε να πει η κοπέλα, αλλά δεν πήγε μακρύτερα, λιποθύμησε, προφανώς από τον πόνο των βασανιστηρίων.
ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ Cruel Joe?
~Αυτό θα είναι το όνομά του...~, σκέφτηκα και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ένα δυνατό χτύπημα πάνω σε κάτι με επανέφερε στην πραγματικότητα. Κοίταξα μέσα από τη χαραμάδα. Η κοπέλα, κρεμασμένη από την οροφή, ταλαντευόταν μπρος πίσω με μεγάλη ταχύτητα. Είχε ξυπνήσει και αίματα έτρεχαν σε ολόκληρο το πρόσωπό της. Απ' ότι έδειχνε η κατάσταση, το χτύπημα ήταν η επίδειξη θυμού του Joe στο πρόσωπο αυτού, και στην περίπτωση αυτής, που τον "αψηφά".

Σ...Σ...Σ...Σε..., προσπάθησε να πει, μάλλον ήταν η ίδια φράση που προσπάθησε και πριν. Σε...παρακαλ...ngh...παρακαλώ...θα...θα κάνω ό,τι θέλεις...NGH...μόνο...μην την πει.... Δεν ολοκλήρωσε τη φράση, καθώς όμως μετά βίας κρατούσε τις αισθήσεις της.
Ώστε δέχεσαι να μου δώσεις το χάρτη του πατέρα σου για να μην πειράξω την ηλίθια τη φίλη σου;
Ν...
ΌΧΙ ΜΗ!!!, φώναξε η άλλη κοπέλα. Ό,τι και να γίνει μην..., ξεκίνησε να λέει, αλλά μια γροθιά στο πρόσωπο από τον πειρατή την έκανε να σωπάσει.
~Θέλει να προδώσει το μυστικό το οποίο κρατούσε κρυφό έπειτα από όλα αυτά τα βασανιστήρια για την ασφάλεια της φίλης της! Αυτό θα πει αληθινός φίλος...~, σκέφτηκα και ένα μικρό δάκρυ μου ξέφυγε στο τελευταίο καθώς θυμήθηκα τους παλιούς μου φίλους... ~Δεν πρέπει να αφήσω κάτι τέτοιο να συμβεί...πρέπει να τις βοηθήσω, αλλά πρέπει να κάνω τον πειρατή να με υποτιμήσει αρκετά, έτσι ώστε να κερδίσω. Έχει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία απ'ο 'μένα.~, σκέφτηκα και, αποφασισμένος πια πήρα μια πέτρα και την πέταξα με δύναμη στον τοίχο με αποτέλεσμα να του δημιουργήσω μια τρύπα και ένα μελάνιασμα στο κεφάλι του πειρατή.

ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΟ!!! ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!!!!!!!!!!!, γρύλισε αυτός. Άρπαξε ένα σπαθί και βγήκε έξω.
Head Kick!, είπα και πήδηξα στον αέρα και με μια, σκοπίμως, αδέξια κίνηση , το πόδι μου βρέθηκε στο χέρι του. Ουπς...μάλλον δεν είμαι και τόσο δυνατός, ε?
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!, γέλασε και κινήθηκε προς την καλύβα.
Μόλις μπήκαμε μέσα, με έδεσε μ' ένα σκοινί από το ταβάνι, πήρε τη δεύτερη κοπέλα κι έφυγε. Μάλλον θα την πήγαινε στην άλλη καλύβα. Έπειτα από λίγο γύρισε πίσω και είπε τα εξείς:
Είναι αργά. Ξεκουράσου γιατί αύριο έχουμε πολύ δρόμο για το θησαυρό και αν ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ!!!!, φώναξε. Εσένα θα σε εκτελέσω αύριο, είπε, απευθυνόμενος σ' εμένα κι έφυγε.

...Πέρασε κάποια ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσω πως δεν με παίρνει ο ύπνος. Από τις ανήσυχες ανάσες της κοπέλας, η οποία ήταν κρεμασμένη δίπλα μου, υπέθεσα πως ούτε εκείνη είχε ύπνο.

...Πέρασε κανένα δύωρο, όταν η πρώτη σχισμή φωτός έπεσε πάνω στα μάτια μου, περνώντας, συμπτωματικά, από τη χαραμάδα "μου". Μετά από λίγα δευτερόλεπτα άκουσα τη φωνή της κοπέλας να λέει κάτι προφανώς σ'εμένα...




TO BE CONTINUED...

Όνομα: Luke
Haki Points: -
Player of the Month Points: 3
Beli: 5.000
Bounty/Fame Points: 25.000.000

Παρατηρησεις:
Για να δω... Νικησες εναν Vice Admiral που δεν ειχε καμια δουλεια να βρισκεται στο Dawn Island, απεκρουσες ολο το πληρωμα του και βυθισες το πλοιο του. Σε εφαγε το Sea Monster το οποιο και νικησες με μια κινηση και μετα αρχισε να στρωνει καπως η ιστορια σου. Αλλα ειχε ηδη φτασει σε σημειο μη αναστρεψιμο.
Σταματα τις υπερβολες στις ιστοριες και μια συμβουλη, κρατα πιο χαμηλο προφιλ. Δεν εισαι ο Luffy που ειναι στα επισοδεια τωρα, εισαι ενας νεος που ακομα δεν εχει ξεκινησει την περιπετεια του καλα καλα.