Μια περιεργη περιπετεια...[ΤΕΛΟΣ]

Ξεφυγα επιτυχως απο τους Marines στο Cursed Island και πηρα μαζι μου μια αυξηση 5.000.000 Bounty στο κεφαλι μου! Ημουν στη θαλασσα και δεν ειχα καμια ιδεα που θα πηγαινα, και εκει που πιστευα πως ειχα χαθει εντελως ειδα πολυ μακρια μια αχνη φιγουρα ενος νησιου... ή τουλαχιστον κατι που εμοιαζε με νησι... Μιας που ημουν ακομα πολυ μακρια αποφασισα να φαω το λιγο φαγητο που μου ειχε απομεινει...ημουν μερες στη θαλασσα και σχεδον ολες οι προμηθειες μου ειχαν τελειωσει...ετσι αναγκαστικα ετρωγα πολυ λιγο με αποτελεσμα να ειμαι μονιμος πεινασμενος..."Ελπιζω να εχει ζωα το νησι αυτο" σκεφτηκα... αφου εφαγα το υποτιθεμενο γευμα μου εδεσα το πανι στη καταληλη θεση ωστε να με παει στο νησι που εβλεπα... Ο ηλιος ηταν ζεστος και δυνατος και ετσι δεν αργησε να με παρει ο υπνος, ξυπνησα μετα απο πολυ ωρα απο το χτυπημα της βαρκας στα βραχια, ευτυχως η θαλασσα ηταν αρκετα ηρεμη και ετσι δεν ειχε παθει τιποτα το σημαντικο..μονο μερικα εξωτερικα γδαρσιματα... σηκωθηκα και βγηκα απο την βαρκα, αφου την εδεσα σε ενα κορμο που ηταν πεσμενος στην παραλια αποφασισα να κανω μια ερευνητικη βολτα στο νησι μηπως και βρω καποιο ζωο να κυνηγησω ή ακομα καλυτερα πολιτισμο οπου σιγουρα θα ειχε καποιο ταβερνακι ή κατι τετοιο...Αλλωστε η συμαχια μου με τους ληστες στο cursed island ειχε αποδοσει και ενα αρκετα καλο χρηματικο ποσο που "απεσπασα" ενω οι Marines ηταν απασχολημενοι!!

Το νησακι που ημουν παρολη την ησυχια που το διακατηχε ηταν αρκετα ομορφο...ωστοσο ακομα δεν ειχα βρει κατι φαγωσιμο και το στομαχι μου ειχε σχεδον εξαφανιστει! Υστερα απο πολυ ωρα ψαξιματος επιτελους βρηκα ενα χωριουδακι... στην αρχη οι κατοικοι ηταν πολυ καχυποπτοι απεναντι μου αλλα σχετικα γρηγορα τους επεισα πως δεν ειχα κακες προθεσεις αλλα το μονο που ηθελα ηταν λιγο φαγητο για το οποιο ημουν προθυμος να πληρωσω! Ενω ετρωγα επιασα κουβεντα με τους ανθρωπους που καθονταν στο διπλανο τραπεζι...μου ειπαν πως το νησι αυτο λεγοταν Asuka Island και πως για κακη μου τυχη υπηρχαν και εδω Marines ωστοσο δεν φανηκαν πολυ ευχαριστημενοι για αυτο. Υστερα καταλαβα γιατι...
Που λες νεαρε πειρατη οι μαριν που υπαρχουν εδω ελεγχονται απο μια αρχαια δυναμη...ενα σπαθι πολυ ομορφο αλλα απολειτα θανασιμο...
Το ονομα μου ειναι Razor!! μαλιστα οποτε οι μαριν αυτοι δεν αποτελουν κινδυνο για τους πειρατες αν καταλαβα καλα!
σωστα...μονο για εμας αποτελουν κινδυνο που λεηλατουν το χωριο μας καθε λιγο...
Δεν ασχοληθικα ιδιαιτερα με το θεμα της λεηλασιας μιας που κατι αλλο μου κεντρισε το ενδιαφερον... Ο ανθρωπος που μιλαγα μου ειπε πως υπαρχει ενα αρχαιος ναος εδω...

Μπορει να πεθαινα για να δω και να εξετασω τον αρχαιο ναο και τα γυρω κτιρια αλλα δεν πηγα παρα τρεις μερες μετα...Αφου εφαγα συνεχισα να μιλαω με τους ανθρωπους του χωριου ακουγοντας την παλια αλλα παντα επικερη ιστορια τους με τους μαριν του νησιου.Επεισης εμαθα πολλα αλλα ενδιαφεροντα πραγματα οπως οτι στο νησι υπαρχει ενα τεραστιο δασος που καλυπτει σχεδον τα τρια τεταρτα του νησιου. Πως δεν το ειδα?? Ακουγεται τεραστιο...
Ειναι απο την πισω μερια του νησιου...απο εδω φτανει μονο ενα μικρο μερος του,το οποιο δεν φαινεται απο το χωριο μας ουτε και απο την παραλια που εφτασες...
Περαν του δασους αυτο που μου εκανε μεγαλη εντυπωση ηταν πως κατω απο ολο το νησι υπηρχαν τουνελ που επικοινωνουσαν μεταξυ τους δημιουργοντας ενα τεραστιο δικτυο απο προσβασεις σε καθε μερια του νησιου... Απο οτι καταλαβα ηταν χειροτερα απο λαβυρυθνο τα τουνελ αυτα μιας που υπηρχαν απειρες εισοδοι καθως και απειροι διαδρομοι!!

Η τοποθεση του αρχαιου βωμου ηταν αρκετα μακρια απο το χωριουδακι...ετσι υστερα απο μια ωρα περιπου εφτασα..Ηταν ενα πολυ ενδιαφερον θεαμα, ο βωμος πρεπει να ηταν τουλαχιστον 200 ετων... τα μαρμαρα ηταν φαγωμενα απο τον καιρο και τις συνθηκες του νησιου...Παρολα αυτα βρηκα αρκετα ενδιαφεροντα πραγματα...αναμεσα σε αυτα και μια αρχαια γραφη η οποια περιγραφε το μαγικο σπαθι που λεγανε οι κατοικοι του χωριου... "χμ ωστε πραγματι ισχυαν αυτα που ελεγαν..." σκεφτηκα! Μπορει η προηγουμενες μερες να ηταν ενδιαφερον πολυ για μενα αλλα καπου βαθια μεσα μου σκεφτομουν πως μαγικα σπαθια και καταρες δεν υπαρχουν και ετσι προσπερναγα τις αποψεις των ανθρωπων του χωριου για το ολο θεμα...αλλα συμφωνα με την γραφη το σπαθι αυτο μπορουσε κατα καποιο τροπο να ελεγξει αυτον που το κραταει κανοντας του πλυση εγκεφαλου...με αλλα λογια ειχε τις αναμνησεις του αλλα δεν μπορουσε πλεον να σκεφτει και γινοταν σκλαβος του σπαθιου... Παρολη την περιεργια μου για το θεμα αποφασισα πως θα ηταν καλυτερα να μην το αντιμετοπισω, εκτως και αν ηταν υψιστη αναγκη, μιας που δεν ειχα επαρκεις πληροφοριες ουτε για το σπαθι αλλα ουτε και για τον ανθρωπο που το χειριζοταν...Το μονο που ηξερα για αυτον ειναι πως παλια ηταν σπουδαιος ξιφομαχος ισως και ενας απο τους καλυτερους του κοσμου..."ασχημος συνδιασμος...καλυτερα να προσεχω τα νοτα μου..." σκεφτηκα και γυρισα την προσοχη μου στον αρχαιο ναο...ενιωθα πως ειχε πολυ περισσοτερα να μου προσφερει απο αυτο που ειχα ηδη μαθει...

Στην περιοχη που ηταν τα αρχαια ερειπια υπηρχε μια τεραστια καταγαλανη λιμνη... Ετσι αφου εψαχνα αρκετη ωρα μηπως βρω κατι αξιολογο αναμεσα στα χαλασματα αποφασισα να κανω ενα διαλειμα στη λιμνη. Καθως καθομουν κοντα στο νερο κατω απο την σκια ενος δεντρου σκεφτομουν την ωραια αισθηση του νερου καθως κολυμπας...και τι δεν θα δινα για να μπορουσα να κολυμπισω εστω και για λιγο... Απο τοτε που με θυμαμαι ειχα τις ιδιοτητες του φοινικα...O Raikou μου ειχε πει καποτε πως ο πατερας μου αποφασισε να μου το δωσει να το φαω για να το κρυψει απο κατι κλεφτες που το κυνηγουσαν...Βεβαια ημουν πολυ μικρος και ουτε καν θυμομουν το γεγονος, αν με ρωταγε κανεις και δεν ηξερα την ιστορια απο τον Raikou θα απανταγα πως τις ειχα απο τοτε που γενηθηκα! Με τα πολλα δεν εμαθα ποτε να κολυμπαω...τουλαχιστον ο Raikou με ειχε βαλει καποιες φορες στη θαλασσα οχι ομως για να κολυμπησω...για την ακριβεια με πεταξε μεσα για να μου "δειξει" πως το νερο πλεον ειναι ενας θανασιμος εχθρος μου... απο την αλλη κανω αυτο που δεν μπορουν κανουν πολλοι αν οχι ολοι οι αλλοι...μπορω να πεταξω!! Εσφιξα το χερι μου και ειδα τις ομορφες μπλε φλωγες μου να ξεπεταγονται και να το τυλιγουν...Χωρις να το πολυσκεφτω μεταμορφοθηκα και αρχισα να κανω βολτες στον καταγαλανο ουρανο κοιτοντας καθε μερια του νησιου...Ειχα ξεχασει ποσο ωραιο ηταν να πετας επειδη το θες και οχι για να ξεφυγεις απο καποιον δυνατοτερο αντιπαλο....

Ενω πεταγα παρατηρησα ποσο τεραστιο ηταν το δασος που μου ειπαν οι χωριανοι...ειχε ιδιαιτερα πυκνη βλαστηση πραγμα που εκανε ιδιαιτερα δυσκολο το να δεις αναμεσα στα δεντρα... ετσι πεταξα πιο ψηλα ωστε να ειμαι ετοιμος για καθε πιθανη επιθεση απο τους "κατοικους" του δασους...μιας που δεν ειχα καθολου οπτικο πεδιο και δεν ηξερα κατα ποσο η υπαρξη του σπαθιου μπορουσε να επηρεασει και καποιον αλλο εκτος απο αυτον που το κραταει...Αυτο που μου τραβηξε την προσοχη ηταν τρεις κορυφες οι οποιες ειχαν κατι σαν βωμο πανω τους...ειχε πολυ περιεργο σχημα ο βωμος αυτος και φαινοταν σαν κατι να λειπει απο πανω του. Ωστοσο ομως σιγα σιγα νυχτωνε και ετσι γυρισα προς το χωριο για καταφυγιο για το βραδυ. Αργοτερα το βραδυ που μιλαγα με τους χωριανους τους ρωτησα για τους βωμους πανω στις κορυφες και μου ειπαν πως ειναι η μονη γραμμη αμυνας τους απεναντι στο μαγεμενο σπαθι...στους βωμους τοποθετουνταν τρεις σφαιρες οι ο οποιες ειχαν την δυναμη να κατευναζουν τις σκοτεινες δυναμεις του σπαθιου...Αλλα οι σφαιρες αυτες ηταν εξαφανισμενες πολυ καιρο τωρα και οι δυναμεις του σπαθιου αυξανονταν ραγδαια...Παραξενεμενος με οσα ακουσα πηγα να ξαπλωσω αλλα δεν μπορουσα να κοιμηθω, σκεφτομουν συνεχως αυτο το σπαθι καθως και ολα τα ασχημα που θα μπορουσε να επιφερει στο νησι αλλα και στον κοσμο ολο...

Την επομενη ημερα ξεκινησα νωρις για να συνεχισω την εξερευνηση, σημερα θα εψαχνα τις υπογιες στοες...ολο και κατι αξιολογο θα μπορουσα να βρω εκει κατω ειτε για να εξετασω ειτε για να κλεψω...αλλλωστε ειμαι πειρατης...και οι πειρατες κλεβουν! σκεφτηκα και χαζογελασα... Δεν ηταν ιδιαιτερα δυσκολο να βρω την εισοδο μιας στοας απο τον αερα... μπηκα στη σπηλια με μεγαλο ενδιαφερον και ενθουσιασμο... Δεν ειχε συμβει κανενα επεισοδιο απο την μερα που ηρθα και ετσι ειχα αρχισει να βαριεμαι τοσο πολυ που κατεληξα να ευχομαι να πετυχω τους Μαρινς καπου για να περασει λιγο ευχαριστα η ωρα μου!Πανω που τα σκεφτομουν ολα αυτα παρατηρησα πως ηταν τοσο σκοτεινα που σχεδον δεν εβλεπα...ετσι "αναψα" το χερι για να φωτιστει λιγο ο χωρος...

Οι στοες ηταν πραγματικα τεραστιες, περταγα αρκετη ωρα και δεν εβλεπα τιποτα το ενδιαφερον στα επομενα δυο μετρα...μιας που εκει εφτανε το φως απο την φλωγα μου... Τελικα εγινε κατι που ηταν αρκετα αναπαντεχο αλλα καθολου ευχαριστο...Ενας βραχος ξεκινησε να με κυνηγαει! Προφανως ειχα πατησει καποιου ειδους παγιδα και ετσι κατεληξα να τρεχω πιο γρηγορα απο οτι μπορουσα να πεταξω για να του ξεφυγω!! Υστερα απο πολυ τρεξιμο διχως να ξερω που ακριβως παω κατεληξα να βγω σε μια εξοδο και να γλυτωσω απο τον βραχο, ολος τυχαιος βγηκα σε μια απο τις εξοδους που δεν ηθελα να βγω... Κουτρουβαλοντας απο την φορα που ειχα σταματησα πανω σε εναν τυπο με ενα ροπαλο ο οποιος με κοιταγε αλλα δεν εδειχνε να ελεγχει τον εαυτο του... Σηκωθηκα σιγα σιγα, και αφου τον κοιταγα για λιγο του ζητησα συγγνωμη που επεσα ετσι πανω του.Ομως συνεχισε να με κοιταει με το ιδιο ακριβως βλεμα που με κοιταγε και πριν...Και τοτε ηταν που μου περασε απο το μυαλο...

Τελικα αντι να μου απαντηση επιβεβαιωσε την σκεψη μου... Σηκωσε το ροπαλο και προσπαθησε να με κοπανησει...ημουν σιγουρος...αυτος ο ανθρωπος ελεγχοταν απο το σπαθι... αρχισε να φωναζει πως θα με σκοτωσει και αλλα "απειλιτικα" πραγματα τα οποια μου προκαλουσαν λιγο ανοια..τα εχω ακουσει τοσες και τοσες φορες αλλωστε... Δεν χρειαζοταν καν να μεταμορφοθω απλα απεφευγα τα χτυπηματα του και τον κοροιδευα...τελικα σταματησε...
Τωρα θα δεις...
Τα ματια εγιναν κοκκινα και φανηκε σαν να μεγαλωσε...Στα χερια του αρχισαν να πετανε φλεβες και το σωμα του αλλαξε ριζικα... Αρχισε να κουναει περα δωθε το ροπαλο προσπαθωντας να με βαρεσει...Η ταχυτητα του ειχε αυξηθει επεισης, ισα που προλαβαινα να αποφυγω τις κινησεις του...Δεν ηθελα να του επιτεθω γιατι ηξερα πλεον πως δεν ειχε την επιγνωση των πραξεων του.Ομως οπως πηγαιναν τα πραγματα αργα η γρηγορα θα επρεπε να το κανω...Αλλιως θα επρεπε να μαζεψει καποιος τα απομειναρια απο αυτο το τρελο μερος...

Η κατασταση πλεον ειχε φτασει σε απροχωρητο σημειο και ετσι αποφασισα να αναλαβω δραση...Ηταν προφανες πως ο τυπος αυτος επρεπε να σταματηθει...
Ο Boo Kong θα σε λιωσει βρωμερε πειρατη... φωναζε συνεχως...
Οοο καλα λοιπον χοντρε ηθελες και τα παθες!!!
Κινηθηκα οσο πιο προσεκτικα μπορουσα...Δεν ηθελα ποτε να τον χτυπησω αλλωστε...Τον βαρεσα με την πισω μερια του σπαθιου μου για να τον ριξω ανεσθητο...αλλα δεν ειχα το επιθυμητο μου αποτελεσμα...
νευριασε περισσοτερο και μου επιτεθοταν με περισσοτερη ορμη και ταχυτητα...Δεν ηξερα τι να κανω...απο την μια ημουν ενθουσιασμενος με το πως ενας τοσο μεγαλοσωμος ανθρωπος μπορουσε να κινηθει τοσο γρηγορα και απο την αλλα προσπαθουσα να αποφυγω εκεινο το θανατηφορο ροπαλο...
Δεν το ξεχναμε καλυτερα και να ηρεμησουμε?Τι λες??
Ο Boo Kong θα σε λιωσει...
Δεν θελω να σε βλαψω φιλε...αλλα δεν μου δινεις και πολλες επιλογες...

Πλεον δεν υπηρχε αλλη επιλογη...Του επιτεθηκα κανονικα με ολη μου την δυναμη, επρεπε να τον νικησω μηπως και ηρεμισει...Ηταν αυτο ακριβως που ειχα καταλαβει...ενας αρκετα δυσκολος αντιπαλος, παρολο τον ογκο του η ταχυτητα και η αμυνα του ηταν αξιοζηλευτες...Το κακο στην ολη υποθεση ηταν πως με εφτασε στα ορια μου και ξεχασα τον λογο για τον οποιο τον πολεμαγα απο την αρχη...υστερα απο αρκετη ωρα και αρκετες πληγες στο σωμα το δικο μου οσο και στο δικο του..ενεργοποιησα την ιδιοτητα μου..Μεταμορφωσα τα χερια μου και πεταξα για να μπορεσω να του κανω επιθεσεις απο καθε κατευθυνση...πλεον δεν χρησιμοποιουσα το σπαθι μου αλλα τα ποδια και τα χερια μου!Οταν πλεον μπερδευτικε με την ταχυτητα και την ευελιξια μου ηρθε η ωρα να χτυπησω...τα χερια μου εγιναν κανονικα και επιασαν το σπαθι μου..τα ποδια μου πατησαν στο χωμα και το κεφαλι του Boo Kong βρισκοταν στον αερα...ειχε γινει το κακο..αφεθηκα πολυ σε αυτη την μαχη και πληρωσε το υπερτατο τιμημα..Πλεον ηταν νεκρος και επρεπε να βρω ενα τροπο να καλυψω το ολο γεγονος προτου το καταλαβουν οι αλλοι Μαρινς...Η δυναμη που τους εδινε αυτο το σπαθι ηταν θεαματικη και ιδιαιτερα επικυνδινη...Οποτε επρεπε σε καθε περιπτωση να αποφυγω και αλλες τετοιες μαχες...

Αφου εκρυψα οτιδηποτε αποδεικτικα στοιχεια που θα μπορουσαν να οδηγησουν τους αλλους Μαρινς σε μενα πεταξα μακρυα απο κει...Γυρισα πισω στο χωριο για να παρω προμηθειες και να εξαφανιστω...Δεν ηθελα να τους μπλεξω σε καμια περιπτωση με το γεγονος αυτο...Ωστοσο ενα ασχημο γυρισμα της τυχης μου ετυχε...Ενας χωρικος ειχε δει ολη την μαχη και ειχε ενημερωσει το υπολοιπο χωριο, οι χωριανοι με υποδεχτηκαν με χαρες και βασιλικες τιμες...Θεωρουσαν πως ειχαν βρει τον σωτηρα τους...Ετσι παρα τις προσπαθειες μου οταν ηρθαν οι Μαρινς για τον εβδομαδιαιο φορο προμηθειων που επερναν απο το χωριο, οι χωριανοι τους φωναζαν πως ειχε ερθει η ωρα τους και πως πλεον δεν θα υπεκηπταν σε απειλες!
Ενας Μαριν, ο οποιος προφανε ηταν ο αρχηγος τις συγκεκριμενης ομαδας ρωτησε με αυστηρο και απειλιτικο τονο ποιος ευθυνονταν για την δολοφονια του Boo Kong καθως και αν βρισκοταν στο χωριο... Ετσι για το λαθος μιας στιγμης βρεθηκα να με κυνηγαει μια ολοκληρη μοιρα απο τρελαμενους και ιδιαιτερα επικυνδηνους Μαριν...
αντε παλι απο την αρχη....

Εμφανιστηκα και πηγα μαζι τους στον αρχηγο τους χωρις μαχη...Δεν ηθελα σε καμια περιπτωση να μπλεξω τους κατοικους του χωριου, μιας που δεν ειχαν καμια ελπιδα αν οι Μαριν τους εκαναν επιθεση...
Υστερα απο αρκετο περτατημα μεσα στην ζουγκλα φτασαμε επιτελους στον Dojo τους...Οταν μπηκαμε ολοι οι Μαριν ηταν στοιχισμενοι και στο κεντρο του Dojo ηταν μια ομαδα Μαριν που φαινονταν να ειναι εντελος διαφορετικο επιπεδο απο ολους τους αλλους...Ο κεντρικος απο αυτους κρατουσε ενα πανεμορφο μπλε κατανα...Αυτος πρεπει να ηταν ο αρχηγος και αυτο πρεπει να ηταν το μαγικο κατανα... Με κοιταζε ζυγιζοντας την δυναμη μου καθως εγω των πλησιαζα...
Ωστε εσυ εισαι αυτος που επιτεθηκε στον Boo Kong...
Ναι εγω ειμαι! Μου επιτεθηκε και τον σκοτωσα...
Σκεφτηκε λιγο και μετα μου απαντησε με ηρεμη αλλα απειλιτικη φωνη...
Μαλιστα...Συγχαρητηρια λοιπον...Δεν περιμενα πως ενας απλος πειρατης σαν και σενα θα μπορουσε να τον νικησει...
Ισως και να μην ειμαι ενας απλος πειρατης...Που ξερεις?
Θα το μαθουμε συντομα αυτο μην ανυσηχεις...Πηγαιντε τον στη φυλακη...Θα δουμε τι θα κανουμε μαζι του...

Η ωρα στην απομονωση περναγε βασανιστηκα αργα...Καθως καθομουν εκει σκεφτομουν ενα τροπο για να φυγω απο δω...Δεν μπορουσα να πιαστω ακομα...Ποσο μαλλον να πεθανω σε αυτο το νησι, ηταν πολυ νωρις ακομα επρεπε να φτασω στο μεγιστο επιπεδο δυναμης και να με μαθει ολος ο κοσμος...αυτος ηταν ο στοχος μου...Τις σκεψεις μου διεκοψε ο αρχηγος των Μαριν, που ηρθε στη φυλακη να μου ανακοινωσει πως ηθελε να με πολεμησει για να δει και μονος του ποσο δυνατος ημουν...Ομως για να γινει αυτο οπως ειπε θα επρεπε να πολεμησω πρωτα ολους τους Μαριν κατω απο αυτον και να τους νικησω...
Το πρωι ξεκιναει το...τουρνουα της δυναμης σου...Θα σου προτεινα να ξεκουραστεις!!
Προσεχε τι ευχεσαι φιλε...γιατι οταν θα τελειωσει η μαχη μας θα πεσεις μπροστα μου νεκρος...
Η αληθεια ειναιι πως προς το παρον δεν ειχα ελπιδα απενταντι του...αλλα δεν ηθελα να του δειξω ιχνος φοβου...Ωστοσο η τελευταια μου προταση φανηκε να του αρεσει και μου ειπε πως δεχεται την προκληση μου για μαχη θανατου...

Την επομενη μερα μια τραγικη εκπληξη περιμενε τους Μαριν...Το κελι μου ηταν αδειο...Λαθος το μονο που περιειχε ηταν ενα γραμμα που ελεγε...
Αγαπητοι μου Μαριν,
Ξερω ποσο θελατε να παιξουμε αλλα δυστηχως δεν μπορω αυτη την στιγμη... Θα ερθει η ωρα που θα γινει και αυτο ομως! Μην ανυσηχειτε...Θα επιστρεψω σιγουρα και θα ολοκληρωσω τηνυποσχεση μου στον αρχηγο σας...Θα πεσει νεκρος απο το χερι μου, μαζι με ολους εσας να του κανετε παρεα...!!!
Μεχρι να ερθει η ωρα να τα ξαναπουμε, Roni D. Razor
Το γραμμα γρηγορα εφτασε στον αρχηγο τον Μαριν, ο οποιος χαμογελασε και διεταξε ολους τους Μαριν να συνεχισουν την καθημερινη τους προπονηση και κανενας δεν επρεπε να με κυνηγησει...
Στο ξαναειπα πειρατη...Δεχομαι την προκληση σου για εναν αγωνα θανατου...Θα σε περιμενω οποτε ελα οσο πιο δυνατος μπορεις...
Αυτη η περιπετεια δεν ειχε τελειωσει...Θα επεστρεφα στο Asuka Island οταν θα ημουν ετοιμος και τοτε θα πολεμαγα με ολους τους Μαριν εκει...Και η νικη θα ηταν δικη μου...




ΤΕΛΟΣ Α' ΜΕΡΟΥΣ

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points: -
Player of the Month Points: 7
Beli: 18.000+3.000(αρχαιολόγος)
Bounty/Fame Points:
Παρατηρήσεις: Περιγραφεις καλα τις κρισιμες στιγμες της ιστοριας, αλλα σε αλλα σημεια τα περνας πολυ γρηγορα με αποτελεσμα να μην βγαινει στο συνολο ωραιο....