Περιπετεια στους κακτους[Τελος]

Απομακρυνομουν απο το Crown Island γεματος προμηθειες για τη συνεχεια του ταξιδιου μου. Η Log Pose εδειχνε βορεια του νησιου κι ετσι αλλαξα την πορεια του πλοιου προς τα εκει. Εβαζα στην αποθηκη τις προμηθειες που δεν ειχαν τακτοποιηθει ακομα και ακουσα εναν ηχο απο το καταστρωμα. Ακουστηκε σαν φτερουγισμα οποτε σκεφτηκα οτι θα ειναι γλαροι, κι ετσι τον αγνοησα. Οταν ομως βγηκα εξω για να παρω και τα υπολοιπα κουτια με προμηθειες ειδα ενα πουλι που κρατουσε μια τσαντα.

Το πλησιασα και ειδα οτι η τσαντα ειχε μεσα εφημεριδες. Πηρα μια και αμεσως με τσιμπησε στο κεφαλι.
- Αουτς! ειπα κοιτοντας το πουλι με απορια και ετριψα το σημειο που με τσιμπησε.
- Γιατι με τσιμπησες? Για να την παρω δεν ειναι η εφημεριδα? ρωτησα κι εκεινο μου εδειξε ενα καρτελακι που ειχε στο λαιμο. "5 beli"
- Καλα... Δεν το ηξερα συγγνωμη. ειπα και βγαζοντας απο την τσεπη μου 5 beli τα εβαλα μεσα στην τσαντα του. Επειτα, αφου εκανε μια μικρη υποκλιση εφυγε απο το πλοιο.

Κοιταξα το εξωφυλλο και στην αρχη απογοητευτηκα απο αυτο που ειδα. Σχεδον ολη η σελιδα μιλουσε για τον Vice-Admiral Destro.
- Παλι γι αυτον μιλανε? Πφφ... ειπα και επειτα κοιταξα και τα υπολοιπα μικρα αρθρα που υπηρχαν στο πρωτοσελιδο. Ξαφνικα το προσωπο μου φωτιστηκε απο χαρα. Ενα αρθρο μιλουσε για 2 απο τους nakama μου. Ετσι αφου κοιταξα σε πια σελιδα ηταν ολοκληρο το αρθρο, ανοιξα την εφημεριδα εκει και το διαβασα.

ΔΙΠΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ!

Εκτός, λοιπόν, από τις τόσες επιτυχίες του Vice-Admiral Destro, πρέπει να αναφέρουμε επικίνδυνη εμφάνιση στο προσκήνιο δυο πολύ δυνατών πειρατών που έχουν αποτελέσει πολλάκις σημαντικούς κινδύνους και δαπανηρούς παράγοντες για την Παγκόσμια Κυβέρνηση. Λόγος γίνεται για του δυο πειρατές Chris Label και Alucard με επικυρηξεις 53,000,000 και 89,000,000 αντίστοιχα οι οποίοι έχουν σπείρει τον φόβο και τον τρόμο στους κατοίκους των τεσσάρων θαλασσών! Ο Chris Label, έχει προκαλέσει μεγάλες ταραχές και θανάτους από το θανατηφόρο του δηλητήριο πράγμα που του προσέδωσε κιόλας την υψηλή αυτή τιμή στην επικυρηξη του. Όμως ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο αποτελεί ο Alucard, ο οποίος με τις καταστροφικές του δυνάμεις μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα στο πέρασμα του! Ελέγχοντας το στοιχειό της φωτιάς έχει γίνει πραγματικός πονοκέφαλος για τους Μαρινς, οι οποίοι έχουν βιώσει πολύ άσχημες εμπειρίες από αυτόν. Μαζί Alucard και Chris Label αποτελούν δυο μεγάλους κινδύνους οι οποίοι σιγά μπαίνουν στην λίστα των δυνατότερων και επικινδυνότερων πειρατών όλων των θαλασσών! Ας ελπίσουμε οι Μαρινς να δράσουν γρήγορα και να συλλάβους σύντομα τους δυο αυτούς κινδύνους πριν προκαλέσουν περεταίρω καταστροφές!

Ηταν ζωντανοι και μαλιστα ανεβηκαν σε bounty απο τη στιγμη που τους αφησα... Συνεχιζαν να ειναι και οι 2 φασαριοζοι οπως παντα. Αναπολησα λιγο τις στιγμες και τις περιπετειες που ειχα περασει με τον καθενα και εψαξα και την υπολοιπη εφημεριδα μπας και βρω κατι για τους αλλους 2 nakama μου. Δεν βρηκα τιποτα στην υπολοιπη εφημεριδα και την πεταξα σε μια καρεκλα διπλα μου.

Βραδιαζε και πεινουσα. Ετσι ετοιμασα κατι να φαω. Αφου τελειωσα και μαζεψα το πιατο και πηγα για υπνο. Το ταξιδι θα διαρκουσε πολυ λογικα αλλα ειχα προμηθειες. Ακομα και αν αλλαζε ξαφνικα η διαδρομη μεσα στην νυχτα θα μπορουσα να τα βγαλω περα απο αποψη τροφιμων μεχρι να φτασω στο επομενο νησι. Κοιμηθηκα ηρεμα και δεν με ενοχλησε τιποτα στον υπνο μου. Μαλιστα με παραπηρε ο υπνος αφου, την επομενη μερα ξυπνησα το μεσημερι. Σηκωθηκα και βγηκα εξω για να δω τι καιρο ειχε και αν φαινοταν πουθενα το νησι, αν και δεν ειχα και πολλες ελπιδες γι αυτο.

Ο καιρος ηταν καλος. Η θαλασσα ηρεμη, αλλα νησι δεν υπηρχε στον οριζοντα. Κοιτοντας την Log Pose ειδα μια μικρη αποκλιση στην πορεια του πλοιου. Γυρισα το πηδαλιο ελαχιστα και επειτα πηγα στο πλαι του πλοιου και κοιτουσα την θαλασσα. Μερικα δελφινια ξεπηδησαν απο το νερο χαρουμενα και προχωρουσαν παραλληλα με το πλοιο μου. Τα χαζεψα για καμποση ωρα κι επειτα βαρεθηκα να τα κοιταω, αφου εκαναν ολη την ωρα την ιδια κινηση.

Η υπολοιπη μερα περασε χωρις εντασεις. Η επομενη ηρθε και μαζι της και η αφηξη μου στον επομενο σταθμο μου. Ο ηλιος ανετελε πισω απο το νησι και του εδινε μια πορτοκαλι αποχρωση. Λογω του ηλιου δεν μπορουσα να το δω καλα αλλα αυτο που μπορουσε ευκολα καποιος να διακρινει ειναι μερικοι τεραστιοι κακτοι σε ολο το μηκος και πλατος του νησιου. Οσο πιο πολυ πλησιαζα και εβλεπα το μεγεθος τους τοσο πιο πολυ ειχα περιεργια να μαθω πως εγιναν τοσο μεγαλοι. Πλησιαζοντας κι αλλο στο νησι ειδα εναν μικρο κολπο. Ετσι κατευθηνθηκα προς τα εκει για να αφησω το πλοιο μου, για να προστατευεται και να μην γινεται ερμαιο στις ορεξεις της θαλασσας για οσο διαστημα θα εμενα στο νησι.

Εφτασα στον κολπο και καθως προχωρουσα μεσα παρατηρουσα το γενικο περιβαλλον που υπηρχε στο νησι. Για καποιο παραξενο λογο μου φαινοταν αφιλοξενο για οποιονδηποτε επισκεπτη, αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω το γιατι. Ξαφνικα απο το πουθενα πεταχτηκαν δεκαδες ανθρωποι με διαφορα πανο και σημαιες και πανυγηριζαν. Στην αρχη δεν καταλαβα το γιατι αλλα παρατηροντας καλητερα τα πανο καταλαβα τι γνοταν, αν και ηταν δυσκολο να το πιστεψω.

Πανηγυριζαν που πηγα στο νησι τους. Τα πανο καλοσοριζαν τους πειρατες που ειχαν ερθει στο νησι, αν κι εγω ημουν μονος μου. Μεσα στην ολη φασαρια, καταλαβαινα καποιους που με τα λογια τους με καλωσοριζαν. Τους κοιτουσα με καχυποψια και περιμενα την στιγμη που θα πεταγονταν marines η καποιοι αλλοι εχθροι μου απο καπου για να μου κανουν επιθεση. Ομως το μονο που εβλεπα ηταν χαρουμενους ανθρωπους. Εδεσα το καραβι μου και κατεβηκα απο αυτο. Αμεσως ολο το πληθος που βρισκοταν και στις 2 μεριες του κολπου αρχισε να μαζευεται γυρω μου.

Ενας τυπος με πλησιασε και ειπε:
- Καλως ηρθες στο Cactus Island. Ειμαι ο δημαρχος του νησιου Mr. 5... Απο δω η βοηθος μου Miss Valentine και ολος ο λαος του νησιου. ειπε και ολοι αρχισαν να ζητοκραυγαζουν. Επειτα συνεχισε:
- Ειναι χαρα μας να βλεπουμε αλλον ενα πειρατη να περναει απο εδω.
- Ευχαριστω... ειπα κοιτοντας τον με καχυποψια. Κανονικα δεν επρεπε να με διωξετε απο το νησι? Γιατι τετοια χαρα που βλεπετε πειρατη? Εκεινος χαμογελασε και απαντησε:
- Απο αυτο το νησι περνανε ολοι οι πειρατες που μπαινουν στην Grand Line. Οποτε εχουμε προσαρμοσει την ζωη μας σε αυτο. Τους φιλοξενουμε και κανουμε γλεντια ολη την ωρα κι ετσι δεν μας ληστευουν.

Περιεργη εξηγηση και δεν με ικανοποιησε πληρως αλλα εκανα πως τον πιστεψα.
- Α ωραια ειπα και χαμογελασα.
- Λοιπον? Τι λες? Θα μας ακολουθησεις στο χωριο μας, το Weasky Peak, για να κανουμε ενα τεραστιο γλεντι γαι την αφιξη σου στο νησι?
- Παμε... ειπα και ολοι αρχισαν να φωναζουν και να πανηγυριζουν, λες και καποιος που υποστηριζαν πετυχε μια τεραστια νικη. Φτασαμε στο χωριο και κατευθηνθηκαμε σε μια παμπ. Δεν χωρεσανε ολοι μεσα αλλα οσοι χωρεσαν αρχισαν να παιζουν μουσικη, να χορευουν, να κανουν διαφορους διαγωνισμους, να λενε ανεκδοτα, να πινουν, να τρωνε και γενικα να διασκεδαζουν.

Εγω πηρα μια μπυρα και εκατσα σε εναν καναπε. Κοιτουσα τους ανθρωπους και προσπαθουσα να καταλαβω τι κρυβεται πισω απο ολα αυτα. Δεν υπαρχει περιπτωση να χαιρονταν τοσο πολυ οι κατοικοι ενος νησιου στην θεα πειρατων.
- Θες τιποτα αλλο? ηρθε και μου ειπε ο ιδιος τυπος που μου μιλησε και πριν.
- Οχι ευχαριστω... Ωραιο το γλεντι σας του ειπα και του χαμογελασα.
- Καλο ειναι μωρε... ειπε και προεταξε ενα ποτηρι μπυρα για να τσουγκρισουμε.
- Ολο μονορουφι θα το πιουμε ειπε και εγω συμφωνησα.
- KANPAAAAI!! ειπαμε, τσουγκρισαμε και ηπιαμε ολο το ποτηρι με την μια.

Αφησαμε τα ποτηρια σε ενα τραπεζι που βρισκοταν ακριβως μπροστα στον καναπε που καθομουν και μου αφου εκατσε διπλα μου μου ειπε:
- Οτι κι αν επιθυμεις μην διστασεις! Για εσενα γινεται αυτο το γλεντι... Επειτα σηκωθηκε με χτυπησε στον ωμο και χαθηκε μεσα στο πληθος που διασκεδαζε. Συνεχιζα να κοιταω το πληθος και 3 ομορφες παρουσιες ηρθαν και εκατσαν διπλα μου, 2 απο αριστερα και μια απο δεξια.
- Θες να παμε και να χορεψουμε? μου ειπε η μια, γλυκα. Αφου ημουν σκεπτικος για λιγο και οι κοπελες με χαιδευαν και εαναν ναζακια, αποφασισα οτι επρεπε να χαλαρωσω λγιο και να το διασκεδασω.

Ισως να μην συνεβαινε τιποτα απο αυτα που υποψιαζομουν και να ηταν ολα οπως φαινονταν. Οι αμφιβολιες δεν εφυγαν απο το κεφαλι μου αλλα ηταν κριμα να ειναι ολα νορμαλ και να χασω την ευκαιρια να το διασκεδασω. Ετσι σηκωθηκα και ακολουθησα τις κοπελες μεσα στο πληθος. Αρχισαμε να χορευουμε και να διασκεδαζουμε. Επειτα απο αρκετη ωρα με πλησιασε ενας και μου ειπε:
- Στοιχημα οτι δεν μπορεις να πιεις πιο πολυ απο εμενα.
- Ασε με ρε φιλε δεν βλεπεις οτι διασκεδαζω? του απαντησα ενοχλημενος και δειχνοντας τις κοπελες που χορευαμε.
- Μην τον ακους! Δεν ξερει να πινει. Δειξε του αξιζεις και ισως γινει και κατι παραπανω μεταξυ μας. μου ειπε η μια και αρχισε να τριβεται πανω μου.

Μετα απο αυτο αποσασισα να δεκτω την προκληση του. Δεν θα εχανα μια ευκαιρια να νικησω καποιον στο ποτο και να "γλεντισω" με μια τοσο ομορφη παρουσια.
- Δεχομαι την προκληση του ειπα και δωσαμε τα χερια. Κατευθηνθηκαμε σε ενα τραπεζι που δεν καθοταν κανεις και αφου πεταξαμε κατω ολα τα ποτηρια και τα πιατα που ειχε πανω φεραμε 2 ποτηρια και ενα μεγαλο βαρελι κρασι.
- Δεν ξερεις με ποιον τα βαζεις. του ειπα και επειτα γυρισα στην κοπελα που περνουσαμε την νυχτα μαζι, αν κερδιζα, και της εκλεισα το ματι. Εκεινη, κανοντας μια κινηση με το χερι, μου εστειλε ενα φιλι.

- Δεν εχεις ελπιδα απεναντι σε εμενα ειπε και γεμισε για πρωτη φορα τα ποτηρια. Τα κατεβασαμε και οι 2 χωρις να πουμε τιποτα αλλο. Και οι 2 μετα απο αυτο χαμογελασαμε. Ειχε αρχισει να μαζευεται κοσμος για να μας δει. Ειχαν αρχισει να βαζουν και στοιχηματα για το ποιος θα κερδισει. Οι πιο πολλοι στοιχηματησαν εναντιον μου. Αυτο με πισμωσε αφου αν εχανα δεν θα περνουσα την νυχτα με την αιθερια υπαρξη που υπηρχε στα αριστερα μου.

Μετα απο μισο βαρελι κρασι, ολο το δωματιο "γυριζε". Ο αντιπαλος μου ειχε πεσει κατω και ξερναγε και ειχα κερδισει το στοιχημα. Επειτα η κοπελα με πληισιασε και μου εδωσε ενα ρουφιχτο φιλι.
- Εισαι ο ηρωας μου μου ειπε. Απο εκει και περα δεν θυμαμαι τιποτα αλλο. Την νυχτα ξυπνησα καποια στιγμη σε ενα κρεβατι και ειχα φρικτο πονοκεφαλο. Γυρισα πλευρο πιανοντας το κεφαλι μου και ακουσα καποιον να λεει χαμηλοφωνα:
- Σσσσς... Υσηχια ρε! Θα τον ξυπνησουμε! Απορρισα... Ποιος μπορει να ηταν ξυπνιος μεσα στην νυχτα και να μιλουσε με καποιον αλλο? Εκατσα ακινητος και εκλεισα κτα ματια για να νομιζουν οτι κοιμαμαι και να κρυφακουσω τι ελεγαν.

- Σιγα μην ακουσει! Δεν τον ειδες πως επεσε κατω σαν βοδι? Δεν θα ξυπνησει ποτε ξανα ειπε η αλλη φωνη και μετα και οι 2 αρχισαν να χασκογελανε.
- Θα πιασουμε καλα λεφτα απο αυτον. Bεβαια δεν θα παρουμε ολη την αμοιβη επειδη θα ειναι νεκρος αλλα και παλι θα παρουμε παρα πολλα. Ο πιο διασημος πειρατης που θα συλλαβουμε με αυτον τον τροπο...
- Παραλληλα και ο πιο ηλιθιος, τοσο ευκολα που επεσε απο το κολπο με το ποτο. ειπε ο αλλος και ξανααρχισαν να γελανε.
- Που ειναι η Miss Valintine τοση ωρα? Αντε να τελειωνουμε με αυτον, για να παμε κι εμεις για υπνο. προσθεσε.
- Ολα στην ωρα τους... απαντησε ο αλλος και επειτα δεν ξαναμιλησε κανεις τους για λιγη ωρα.

Επειτα απο 5 λεπτα ακουσα κινητηκοτητα στο δωματιο.
- Επιτελους ηρθες... Τοση ωρα περιμενουμε. καουσα καποιον να λεει ψιθυριστα.
- Μην εισαι τοσο νευρικος Mr. 9... Ολα ειναι υπο ελεγχο. ειπε ηρεμη μια γυναικεια φωνη.
- Αντε παμε να τελειωνουμε. Δεν εχω καλο προαισθημα για ολο αυτο. ειπε ο, αποκαλουμενος, Mr. 9. Επειτα ακουσα βηματα τα οποια ολο και πλησιαζαν. Καποια στιγμη σταματησαν και καταλαβα οτι ειχαν ερθει απο πανω μου. Ακουγα την ανασα καποιου, η οποια ηταν γρηγορη και προδιδε καποιον αγχωμενο. Συμφωνα με αυτα που ακουσα πριν, πρεπει να ηταν ο Mr. 9.

Αμεσως εγινα ολκληρος ατσαλι και πεταχτηκα πανω. Ξαφνιασμενοι και οι 3 ετοιμαστηκαν για μαχη.
- Mr. 9, πρωτος εσυ! Εμεις σε καλυπτουμε ειπε η αλλη αντρικη φωνη την οποια πλεον αναγνωρισα στο προσωπο του δημαρχου. Ηταν σκοτεινα αλλα φορουσε ακομα και τωρα γυαλια ηλιου και την ιδια μακρυα καπαρντινα με οταν τον γνωρισα... Οποτε ηταν δυσκολο να μην τον καταλαβω.
- Μαλιστα ειπε ο Mr. 9, αλλα ακουστηκε τρομαγμενος.
- Ωστε Bounty Hunters λοιπον ε? Εξυπνο το σχεδιο σας αλλα δεν επιασε.
- Μην εισαι και τοσο σιγουρος. ειπε ο Mr. 5 και φωναξε παλι στον Mr. 9 να μου επιτεθει.

Η γυναικα διπλα του ηταν η βοηθος τους δημαρχου η οποια αρχισε να γελαει σαν υστερικια.
- Ο,τι και να κανεις θα χασεις! Οποτε καλυτερα να εχεις εναν γρηγορο θανατο, παρα εναν αργο και βασανιστικο, στην περιπτωση που δεν συμορφωθεις.
- Αυτο θα το δουμε καρακαξα!! ειπα και επιτεθηκα στον Mr. 9 Εκεινος εβγαλε ενα ροπαλο απο την πλατη του και προσπαθησε να με πετυχει. Απεφυγα την επιθεση αλλα χτυπησα στον τοιχο που υπηρχε ακριβως διπλα μου. Η Miss Valentine αρχισε παλι να γελαει με τον ιδιο σπαστικο τροπο. Επρεπε να βγω εξω για να εχω περισοτερο χωρο και μαλιστα γρηγορα.

Ο Mr. 9 ετοιμαζοταν για ακομα μια επιθεση. Εγω κοιταξα γυρω γυρω το μερος μπας και βρω εναν γρηγορο τροπο διαφυγης. ΜΕτα θα ειχα ολη την ανεση χωρου να τους πολεμησω. Ριχνοντας πισω μου μια γρηγορη ματια ειδα ενα παραθυρο. Χωρις να σκεφτο ουτε δευτερολεπτο παραπανω Ετρεξα προς αυτο και περασα απο μεσα του σπαζοντας το. Μερικα γυαλια επεσαν πανω στον Mr. 9 που με ακολουθουσε αλλα συνεχισε την πορεια του για να μεμκυνηγησει ακαθεκτος. Απο πισω του ετρεξαν και οι αλλοι 2 που ηταν στο δωματιο.

Οσο και να ετρεχα, οταν κοιτουσα πισω μου εβλεπα τον Mr. 9 να με καταδιωκει. Οι αλλοι 2 ειχαν χαθει και μονο αυτος με κυνηγουσε πλεον. Καποια στιγμη εστριψα σε μια γωνια ελπιζοντας οτι θα με χασει. Αλλα τελικα επεσα σε αδιεξοδο. Οταν εστριψε κι αυτος ηταν σε θεση μαχης και μου ειπε λαχανιασμενος:
- Αν σε κατι ειμαι καλος, αυτο ειναι στο να τρεχω. Δεν υπηρχε περιπτωση να μου ξεφυγεις. ειπε και χαμογελασε.
- Μπορει στο τρεξιμο να εισαι καλος, αλλα σε μαχη δεν μπορεις να με νικησεις. του απαντησα και ετρεξα κατα πανω του.

Του επιτεθηκα και με τα 2 χερια μου σε μορφη λεπιδων. Εκεινος βαζοτνας το ροπαλο στην μεση απεκρουσε την επιθεση μου. Επειτα με μια γρηγορη κινηση με χτυπησε. Ομως πεταχτηκε πισω λες και βαρεσε σε τοιχο αφου ειχα μετατρεψει ολοκληρο το σωμα μου σε ατσαλι. Εκεινη την στιγμη βρηκα την ευκαιρια και του εριξα μια στο πλευρο που ηταν αφυλαχτο. Αμεσως αρχισε να φωναζει απο τον πονο και επιασε την πληγη του. Εκεινη αρχισε να τρεχει αρκετο αιμα και πανικοβληθηκε. Η μαχη ειχε κριθει.

Με μια γρηγορη κινηση τον αποτελειωσα, καρφωνοντας τον στην καρδια, προτου προλαβει να κουνηθει. Κοιταξα για λιγες στιγμες το αψυχο σωμα και επειτα κατευθηνθηκα προς το μερος που ηταν το πλοιο μου. Δεν θα εφευγα απο το νησι αλλα θα πηγαινα σε αλλη μερια του νησιου μεχρι να ειναι ετοιμη η Log Pose. Λιγο πριν βγω απο την πολη ομως πεταχτηκε μπροστα μου μια γυναικα. Ηταν τεραστια σε μεγεθος με γυμνασμενα μπρατσα και εμοιαζε περισσοτερο με αντρας. Μολις την ειδα σταματησα να τρεχω και εκανα ενα βημα προς τα πισω.