crawling in the dark....[ΤΕΛΟΣ]

Περιπλανιομουν περιπου 2 μερες μεχρι να φτασω στο Cursed Island το οποιο ειχα θεσει ως προορισμο μου.Για καποιο λογο με τραβουσε η ονομασια του και ημουνπεριεργος να δω τι υπηρχε εκει.Στον οδηγο εγραφε για κατι απανθρωπες πραξεις οι οποιες με ειχα αφησει αφωνο και αν μου δινοταν η ευκαιρια να επεμβω θα το εκανα.Μετα απο μερικες ωρες το νησι φανηκε μεσα απο την ομιχλη και ησυχασα γιατι νομιζα οτι ειχα χαθει και δυστυχως για μενα δεν ειχα ουτε πολλες προμυθιες ουτε νερο για να περασω και αλλες μερες πανω στην βαρκα.Υπολογιζα οτι θα εκανα τουλαχιστον μια ωρα για να φτασω στο νησι,οποτε ξαπλωσα λιγακι και ανα λεπτα εριχνα και μια ματια να δω μην ειχα βγει εκτος πορειας.Ημουν πολυ κουρασμενος και αναμφιβολα αυτα τα ταξιδια ειχα καταντησει κουραστηκα,δεν ειχα και το καταλληλο μεταφορικο μεσο για αυτα τα ταξιδια και η κουραση ηταν τεραστια.Σκεφτομουν πολλες φορες οτι ισως στο μελλον θα μπω σε καποιο πληρωμα και θα ξεκινησω για μεγαλα ταξιδια,αλλα προς το παρον η τυχη δεν μου χαμουγελουσε σε αυτον τον τομεα...

Επιτελους αρκετα λεπτα αργοτερα ειχα μπει στο λιμανι και βρηκα μια θεση να αφησω την βαρκα μου.Ειχε κινηση μπορω να πω και το ονομα του νησιου δεν νομιζω οτι το αντιπροσωπευε σε καμια περιπτωση,εκτος αν ειχα βιαστει εγω να βγαλω συμπερασματα.Πηρα τα πραγματα μου και πηγα να βρω καπου να μεινω και το συγουρο ηταν ηθελα να φαω,να κανω ενα μπανιο και να ΦΑΩ.Δεν ειχα ξανανοιωσει ετσι και ηταν απαισιο συναισθημα.Μετα απο λιγο εφτασα σε ενα πανδοχειο και διχως πολυ σκεψη μπηκα μεσα και ζητησα ενα δωματιο απλο για 1-2 βραδυα.Ο πανδοχεας μου εδωσε το κλειδι του δωματιου,πηρα τα πραγματα μου και ανεβηκα πανω.Το δωματιο ηταν απλο και ηταν οτι ακριβως χρειαζομουν για να μην κανω ουτε βημα για τις επομενες 1-2 μερες,αναλογα το ποσο θα καθομουν.Εβγαλα τα ρουχα μου για πλησιμο και οταν τελειωσα εκανα και εγω ενα μπανακι και επεσα στο κρεβατι οπως ημουν με την πετσετα...

Εχασα την αισθηση του χρονου αφου κοιμομουν ωρες ατελειωτες αλλα σε καποια φαση ξυπνησα γιατι το στομαχι γουργουριζε θανασιμα και καταλαβα οτι επρεπε να παω να παρω κατι να φαω γιατι θα επεφτα παλι για υπνο απο την πεινα μου.Εβαλα μια μπλουζα που ηταν καθαρη το παντελονι μου και μια ζακετα που περιεργος ειχε στεγνωσει.Φαντασου ποσο πολυ
ειχα κοιμηθει που ειχε στεγνωσει και ολας.Κατεβηκα κατω στο σαλονι του πανδοχειου και βρηκα μονο τον πανδοχεα και μου εξηγησε οτι πλεον τα βραδυα κανεις δεν κυκλοφορει εξω λογο ενος μανιακου δολοφονου τον οποιο ολοι φοβουνται πολλοι.
-Εχει τουλαιχστον κανενα μερος ανοιχτο για φαγητο?
-Ναι υπαρχει μια μπυραρια εδω πιο κατω, ο οποιος φτιαχνει και φαγητο αλλα δεν στο συνηστω να βγεις εξω...
-Μισο...επιστρεφω...
Καλου κακου πηρα το σπαθι μου μαζι γιατι μπορει να μου χρειαζοταν σε καποια δυσκολη στιγμη.Δεν ειχα σκοπο να κυνηγησω αυτον τον ανρθωπο γιατι ηταν δουλεια της κυβερνησης, αλλα αμα μου δινοταν η ευκαιρια δεν θα του την χαριζα....

Βγηκα εξω και ξεκινησα να περπαταω προς την κατευθυνση που μου ειχε δειξει ο πανδοχεας.Δεν αργησα να φτασω και μπηκα μεσα στην μπυραρια και δυστυχως για μενα υπηρχαν marine.Προσπαθησα να ειμαι ανετος και πηγα και καθησα στο Bar για να ειμαι και σχετικα μακρυα απο αυτους.Μετα απο λιγο ηρθε ο σερβιτορος και μου πηρε την παραγγελεια και του ζητησα να μου φερει μια μπριζολα με αρκετη σαλατα.Ειχα ξεχασει τι θα πει σωστη διατροφη και μακαρι να ειχα επιλογες για αυτο.Απλα καθησα και περιμενα ανυπομονα το φαγητο μου να ερθει.Καθομουν και ακουγα την συζητηση των Marine οι οποιοι εμοιαζαν να ειναι ετοιμοι να πεσουν κατω...
-Δεν παει αλλο...και αλλος φονος σημερα...πως θα τον βρουμε?
-Δεν ξερω και δεν μπορω να φανταστω πως....οσες παγιδες και να του εχουμε στησει δεν πιανει τιποτα....
-Θα ζητουσα απο οποιον μπορουσε να μας βοηθησει βοηθεια στο συγκεκριμενο θεμα ακομα και αν εχει επικυρηξη!!
-Δεν μπορω να το πιστεψω οτι φτασαμε σε αυτο το σημειο και ο διοικητης δεν κανει και πολλα για αυτο...λες και εοχυμε πολλα πανω απο το κεφαλι μας!!
-Θα τον πιασουμε μην ανησυχεις....!!!

Γυρησα πλευρο και αρχησα να σκεφτομια αυτα που ελεγαν οι marine,η κατασταση ηταν μαλλον ηταν εκτος ελεγχου και καποιος επρεπε να τους βοηθησει,γιατι προσπαθουσαν να επιβαλλουν ταξη και να δωσουν ενα τελος σε αυτο το θεμα.Θα συνεργοζομουν μαζι τους υπο ορους γιατι και η επικυρηξη που ειχα δεν ηταν κια μικρη.Αλλα για καθε ενδεχομενο ημουν προετιομασμενος και πιο δυνατος απο ποτε για να αντιμετωπισω αρκετους marine μαζι.Οποτε πηρα μια βαθυα ανασα και πηγα προς το τραπεζι τους και χωρις να τους ρωτησω καθησα μαζι τους.Εκεινοι με κοιταξαν με αποριμενο υφος και ηταν αναμενομενο αλλα πηρα γρηγορα τον λογο...
-Θα σας προσφερω την βοηθεια μου υπο ορους.....
-Ποιος εισαι....?δεν σε εχουν ξαναδει εδω....
-Δεν νομιζω οτι σε απασχολει αυτο προς το παρον....αλλα θες να ακουσεις τους ορους μου?
-Λεγε...δεν εχω τιποτα να χασω....
-Εχω επικυρηξη....για αυτο δεν θελω να μαθει τιποτα κανεις οτι περασα απο αυτο το νησι...και σε ανταλαγμα σας προσφερω την βοηθεια μου...
-Εισαι ο Black_Luster?
-Ναι...εγω ειμαι...λοιπον τι λετε?

Δεν μιλησε κανεις απο τους 2 για περιπου 3 λεπτα,αλλα ηρθε το φαγητο μου και πηγα για να φαω αλλα μολις γυρησα να παω προσ το Bar μου ειπαν με μια φωνη "ελα εδω να φας".Οτι θα ετρωγα ποτε με marine δεν το ειχα δει ουτε στο πιο τρελο μου ονειρο και δεν ντραπικα να τους το πω και αρχησαμε να γελαμε.Ηταν ευχαριστοι ανθρωποι και ειχα διαφορετικη ιδεολογια απο αυτη που περιμενα.Αλλα οταν με ρωτησαν πως και εγινα πειρατης θελησα να μοιραστω μαζι τους την αδικια μου υπηρχε για το ατομο μου.Οταν τους ειπα ολη την αληθεια δε μιλησαν και απλα κατεβασαν τα κεφαλια τους αλλα προσπαθησα να αλλαξω θεμα γιατι δεν ηταν δικο τους φταιξιμο η επικυρηξη μου....
-Λοιπον τωρα που εφαγα....ας πιασουμε δουλεια...και τους εκλεισα το ματι και εκεινοι σηκωθηκαν αμεσως και πριν φυγουμε αφησα τα λεφτα για το γευμα μου.Στην συνεχεια σκεφτηκα οτι θα μπορουσαν να παραδωσουν τον δολοφονο και να παρουν και καποια προαγωγη και να μπορουν να κανουν περισσοτερα για την πολη αυτη...
-Θελουμε να αλλαξουμε πολλα γιατι αυτο το νησι ειναι η πατριδα μας και τον αγαπαμε αυτον τον τοπο....
-Σας καταλαβαινω...συντομα ολα θα αλλαξουν...εσεις φυγετε και δινουμε σε μια ωρα ραντευβου στην μπυραρια ...και μπηκα μεσα στα στενα,μεσα στο σκοταδι...εκει θα εδινα την μαχη μου!!

Προχωρουσα μεσα στα στενα και η ομιχλη που ειχε εκανε τρομακτικο και ανατριχιαστικο το θεαμα αλλα ειχα ερθει με εναν σκοπο.Παρ ολα αυτα προσπαθουσα να ειμαι συγκεντρωμενος και να ειμαι προετοιμασμενος για καθε επιθεση.Τοτε ολα καθαρησαν γυρο μου και θυμηθηκα κατι απο το παρελθον μου,εκανα προπονηση με τον καπετανιο.Ηταν δυσκολος αντιπαλος και δεν ειχα καθολου εμπειρεια και πολλες φορες τις ετρωγα αλλα μαθαινα απο τα λαθη μου, ωσπου μια μερα καταφερα και του εκανα το πρωτο μου χτυπημα.Εννοιωσα ικανοποιηση που μπορουσα επιτελους να του κανω ζημια πανω στην μαχη.Και τοτε καταλαβα ποσα πολλα ειχαν αλλαξει ολο αυτο το διαστημα και ποσα ειχα ακομα να ζησω,μαλλον αυτη ηταν η αρχη του ταξιδιου μου και ειχα σκοπο να ζησω πολλα ακομα.Ηθελα να γινω πιο δυνατος και να μην φοβαμαι κανεναν,αλλα αυτη η επικυρηξη δεν βοηθουσε τα πραγματα γιατι επρεπε να ειμαι συνεχεια σε επιφυλακη μηπως μου επιτεθει καποιος για να διεκδηκισει τα λεφτα που ειχα στο ονομα μου,αλλα μου αρεσε που ημουν για καποιους το επικεντρο. Κουνησα λιγο το κεφαλι μου και επανηλθα στην πραγματικοτητα,επρεπε να ειμαι ουτος ή αλλως σε επιφυλακη.....

Τοτε καθως προχωρουσα ξαφνικα πεταχτηκε μια σκια απο μπροστα μου και τελευταια στιγμη την απεφυγα με εναν ελιγμο και στην συνεχεια ξαναβρηκα την ισορροπια μου.Ο αντιπαλος μου ειχε ερθει να με βρει ο ιδιος,τερμα το κρυφτο σκεφτηκα,ηταν ωρα να δωσω ενα καλο μαθημα σε αυτον τον ανωμαλο δολοφονο.Ετσι εβγαλα το σπαθι μου και επιτεθηκα με ολη μου την δυναμη.Το κακο ηταν οτι πολεμουσαμε μεσα στα στενα και δεν ειχα αρκετο χορο για να κανω τις επιθεσεις μου.Καταφερα ομως και του εδωσα μια καλη μπουνια οταν απεφυγε μια μου επιθεση και τον εριξα κατω....
-Κλεβεις?
-Ειμαι πειρατης...ααα ξεχασα δεν στο ειπα....
-Εισαι νεκρος....και ορμησε πανω μου με μεγαλη ταχυτητα.Προσπαθησε να μου κανει επιθεση αλλα καταφερα και την μπλοκαρα και ειχα την ευκαιρια να τον δω στα ματια.Δεν ηταν καθολου μετανοιωμενος για ολα οσα ειχε κανει ολο αυτο το διαστημα.Τον συχαθηκα και του εχωσα κλωτσια για να κερησω εδαφος και να ετοιμαστω για την επομενη μου επιθεση...

Εκεινος τοτε μουγκρησε και εφτυσε λιγο αιμα,μαλλον ειχα βαλει πολυ δυναμη στο τελευταιο μου χτυπημα.Σταθηκα στα ποδια μου και ετοιμαστηκα να εκλεσω την επιθεση μου και με ενα σαλτο βρεθηκα σχεδον διπλα του και του εχωσα ολοκληρη την λεπιδα στον ωμο του και αμεσως τραβηξα πισω το σπαθι μου.Εκεινος ουρλιαξε απο τον πονο και λιγησε.Δεν ειχα τελειωσει μαζι του,ηταν η πρωτη φορα που το απολαμβανα τοσο πολυ.Ενω ειχα την ευκαιρια να τον αποτελειωσω με ενα απο χτυπημα προτειμησα να μεινει λιγο ακομα ζωντανος,να νοιωσει τον πονο που ενοιωσαν αλλοι στο παρελθον του.Τοσες ζωες ειχε παρει και δεν ειχε τιμωρηθει,οποτε καποιος επρεπε να τον τιμωρησει και προτειμησα να ειμαι εγω αυτος....
-Πως νοιωθεις?Νοιωθεις ομορφα?Ετσι πρεπει να ενοιωθαν και τα θυματα σου που ηταν ανυπερασπηστα,οπως εισαι εσυ τωρα εδω....τελειωμενος θα ελεγα.....

Εκεινος απλα εφτυσε λιγο λιγο ακομα αιμα και προσπαθησε να σηκωθει αλλα δεν μπορουσε να πιασει το σπαθι του,ηταν λογικο λογο του χεριου του.Με κοιταξε καταματα χωρις να πει τιποτα και στην συνεχεια αρχησε να γελαει αλλα πριν προλαβω να πω κατι με σταματησε....
-Πιστευεις οτι εμεις οι 2 ειμαστε διαφορετικοι?
-Πολυ μαλιστα...εγω δεν σκοτωνω για χαβαλε...
-Σωστα...αλλα πιστεψε με καταβαθος μοιαζουμε....
-Σε τι μοιαζουμε?Τι κοινο μπορει να εχουμε εμεις οι 2?
-Ειμαστε διαφορετικοι απο τους αλλους...τραβαμε το ενδιαφερον....νομιζεις οτι δεν ξερω ποιος εισαι?
-Και τι σημασια εχει αυτο?Πρεπει να πληρωσεις για ολα οσα εκανες....
-Γιατι εσυ τι πρεπει να κανεις?

Δεν μιλησα αλλα καθησα και σκεφτηκα αυτο που μου ειπε.Δεν ειχε τελειως αδικο,ειχα αφαιρεσει ζωες και επρεπε να τιμωρηθω αλλα ποιος ημουν εγω ή ο οποιοσδηποτε που θα μπορουσε να κρινει την τιμωρια του αλλου.Εδω ομως η κατασταση ηταν διαφορετικη,το φρικιο σκοτωνε για χομπι τους υπολοιπους και το απολαμβανε,ενω εγω χρησιμοποιουσα της δυναμεις μου μονο σε ωρα αναγκεις και μονο αν τις χρειαζοταν καποιος ή αν κινδυνευε η ζωη μου απο κυβηγους ή marine.Οποτε ολα οσα μου ειχαν πει σκεφτηκα οτι μαλλον θα ηταν για να με τσακησουν ψυχολογικα.Ειχα συνεργαστει ακομα και με marine αυτη την φορα για το καλο αλλων ανθρωπων και ας ημουν ενας πειρατης με μεγαλη επικυρηξη.Τι κοινο μπορουσα να εχω εγω με αυτο το αποβρασμα της κοινωνιας?

Δεν καθησα αυτη την φορα να το πολυ σκεφτω και πηρα θεση μαχης παλι.Ειχα σκοπο να αγνοησω ολα οσα μου ειχε πει και να μην του χαριστω αυτη την φορα.Εστρηψα το κατανα μου και με μια περιστροφικη κινηση και με μεγαλη ταχυτητα επιτεθηκα.Ταυστοχρονα ο αντιπαλος μου επεσε αναισθητος κατω και μια λιμνη αιματος ειχε γεμησει το εδαφος και τοτε εβαλα το σπαθι μου στη θηκη του αφου πρωτα το σκουπησα απο τα αιματα του εχθρου μου.Στην συνεχεια εσυρα το πτωμα και το αφησα στην ακρη του στενου για να ερθουν να το παρουν οι marine και πηρα τον δρομο της επιστροφης για την μπυραρια,ενω στον δρομο ξαναζουσα παλι την μαχη. Επρεπε να ηρεμησω και να βρω λιγο ελευθερο χρονο για μενα για κοντευα να τρελαθω.Μετα απο λιγο μπηκα μεσα και εκει με περιμεναν.....

Με κοιταξαν και οι 2 με γουρλωμενα τα ματια με τετοιο τροπο που νομζαν οτι δεν θα γυρνουσα ζωντανος.Φοβοντουσαν εναν τσαρλατανο οποιος σκοτωνε ανρθωπους μεσα στα στενα γιατι μονο εκει μπορουσε.Δεν μιλησα καθολου και πηγα προς το bar και ζητησα μια μπυρα και μου την εφερε αμεσως ο μπαρμαν.Μετα απο λιγο οι 2 marines σηκωθηκαν και οι 2 και ηρθαν και καθησαν διπλα μου...
-Τι εγινε τελικα?Αντε πες μας εχει ποση ωρα στην αγωνια.Ασε που σε ειχαμε και για νεκρο...
-Φοβοσασταν εναν τσαρλατανο αλλα δεν δινω σημασια.Δινατε αξια σε ενα ατομο που μπορουσε να σε σκοτωσει μονο μεσα στα στενα.Αν θελετε το πτωμα του για να το παραδωσετε στις αρχες κανενα προβλημα.....
-Δεν μας νοιαζει τοσο αυτο οσο να τελειωσε αυτος ο εφιαλτης...οχι πως μας χαλαει η προαγωγη...
-Θελω να μου υποσχεθητε ομως οτι θα κανετε δουλεια για αυτη την μικρη πολη.Πρεπει να υπαρχει ασφαλεια!
-Μην σε απασχολει αυτο.Θα παμε να καλυψουμε το πτωμα προς το παρον για να μην τρομαξει ο κοσμος και στην συνεχεια θα το παμε στον διοικητη.Αλλα συγουρα δεν θα μας πιστεψει οποτε σε πειραζει να του πουμε οτι μας βοηθησες?

Το σκεφτηκα για λιγα λεπτα αν θα ηταν καλο να προδωσω την θεση μου και συγουρα θα εβαζε περιπολιες για να με ψαξουν.Οποτε σκεφτηκα να πουν οτι δεχτηκαν βοηθεια αλλα δεν ηξεραν το ποιος ημουν.Δεν τους ειχα για τοσο γουρουνια να πουν οτι ημουν εγω αυτος που τους βοηθησε.Επρεπε να το ρισκαρω οποτε αφου σκεφτηκα καλα την απαντηση μου πηρα και παλι τον λογο....

-Δεν θα πειτε το ονομα μου...θα πειτε οτι δεν ξερετε το ονομα μου...
-Εεεε λες να μας πιστεψει?
-Παιδια ειμαι συγουρος οτι θα βαλει περιπολιες για να με ψαξει μετα...δεν το ρισκαρω....
-Εχεις ενα δικιο....
-Εγω φευγω αυριο το πρωι.....
-Οχι θα φυγεις πριν ξημερωσει για να ειμαστε συγουροι οτι δεν θα γινει καμια στραβη...
-Και προμυθιες?Δεν εχω αγορασει τιποτα!!
-Το φροντησαμε και αυτο...ουτος η αλλως θα παορυμε λεφτα απο την επικυρηξη του Sieg,οποτε ειναι το λιγοτερο που μπορουμε να κανουμε!!!

Τελικα αποφασησα οτι μαλλον ειχαν δικιο και ακολουθησα το σχεδιο τους.Στις επομενες ωρες που περασαν μαζεψα τα πραγματα μου και κοιμηθηκα 3-4 ωρες για να μπορω να ταξιδεψω το πρωι.Σηκωθηκα και χωρις δευτερη σκεψη εφυγα απο το πανδοχειο διχως να πληρωσω αφου εκεινη την ωρα δεν ηταν κανενας ξυπνιος.Πηρα τον δρομο για το λιμανι και περπατουσα με το πασο μου αφου δεν υπηρχαν εκεινη την ωρα ουτε Marine ουτε καποιος αλλος.Οταν εφτασα φορτωσα την βαρκα μου και ανοιξα το πανι.Βγηκα απο το λιμανι και εριξα ενα βλεμμα πισω. Τελικα σε καθε μου ταξιδι εβλεπα ολο και κατι πιο περιεργο.Αυτη την φορα συνεργαστηκα με ατομα που δεν περιμενα να συνεργαστω ποτε.....!!

Όνομα: Black_Luster
Haki Points: -
Player of the Week Points: 8
Beli: 21.000
Bounty:-