King's crown[Τελος]

Φευγοντας απο το Ruluka Island ειχα αποκομισει την καλυτερη των εντυπωσεων απο τους ανθρωπους που ζουν στην Grand Line. Ειναι ολοι αρκετα φιλικοι και εκοικιωμενοι στη θεα πειρατων και δεν πανικοβαλονται οσο ευκολα γινοταν αυτο απο τους κατοικους των νησιων των αρχικων θαλασσων. Αφου ταξιδευα για περιπου μιση ωρα και ειχα απομακρυνθει αρκετα απο το νησι, αποφασισα να κοιταξω την Log Pose για να δω προς τα που επρεπε να παω. Εστριψα το πλοιο στην σωστη πορεια και καθησα σε μια καρεκλα παιζοντας λιγη κιθαρα.

Οι ωρες παιρνουσαν χωρις καποιο ιδιαιτερο περιστατικο. Που και που ψυχαλιζε αλλα μεχρι εκει. Μετα απο λιγο σταματουσε παλι και επειτα απο λιγο ξανααρχιζε. Συνεφα υπηρχαν μονο στο κομματι του ουρανου που βρισκοταν πανω απο το πλοιο μου αλλα και σε μια σχετικα μεγαλη αποσταση απο αυτο. Ομως δεν καλυπτε ολοκληρο τον ουρανο μεχρι εκει που μπορουσε να δει το ματι μου. Στο βαθος ειχε αρχισει να φαινεται ο ηλιος, πορτοκαλι και φωτεινος, ο οποιος ξεπροβαλε σιγα σιγα απο τα συννεφα για να χαθει μεσα στην θαλασσα και να δυσει για σημερα.

Το βραδυ ειχε αρκετο κρυο και καθομουν μεσα στην κουζινα κουκουλωμενος με μια κουβερτα. Ειχα αναψει και τον φουρνο για να εχω περισσοτερη ζεστη και καθομουν εκει διαβαζοντας ενα βιβλιο που ειχα βρει κρυμμενο στο αμπαρι του πλοιου. Δεν ηταν και πολυ ενδιαφερον. Μιλουσε για ενα ζευγαρι και τις περιπετειες που περασαν μεχρι να τους αφησουν να παντρευτουν και μαλλον ηταν για γυναικες. Αλλα βαριομουν τοσο πολυ, που το διαβαζα.

Καθε λιγο κοιτουσα την πορεια του πλοιου αφου δεν ηθελα να την πατησω για αλλη μια φορα. Ευτυχως κοινουμουν προς την σωστη κατευθηνση ολη την ωρα και δεν χριεαζοταν να βγω στο κρυο και να αλλαξω την πορεια του πλοιου. Καποια στιγμη ειδα οτι δεν αντεχα αλλο ξυπνιος. Εφτιαξα εναν καφε και συνεχισα να διαβαζω το ηλιθιο βιβλιο. Ομως οτι και να εκανα τελικα με πηρε ο υπνος, πανω στο βιβλιο. Το επομενο πρωι ξυπνησα απο τον ηλιο και πεταχτηκα αμεσως μολις καταλαβα οτι κοιμηθηκα.

Αμεσως κοιταξα την Log Pose, αλλα ευτυχως ημουν ακομα στην πορεια μου. Τα ξυλα στον φουρνο ειχαν σβησει και ο καφες διπλα μου ειχε κρυωσει. Αφου συμαζεψα οσα εκανα το βραδυ, βγηκα εξω και προς μεγαλη μου εκπληξη ειδα ακριβως μπροστα μου ενα τυφωνα. Τα εχασα. Πρωτη φορα θα αντιπετωπιζα κατι τετοιο στην ζωη μου. Χωρις πολυ σκεψη εστριψα το πλοιο προς αλλη κατευθηνση. Οταν θα ξεφευγα απο αυτο θα επεστρεφα πισω στην κανονικη πορεια μου για το επομενο νησι.

Ομως για κακη μου τυχη αλλαξε την πορεια του και κατευθηνοταν κατα πανω μου. Δεν ηξερα τι να κανω. Εστριψα το πλοιο προς τα πισω αλλα ηταν πολυ πιο γρηγορος απο το πλοιο μου. Οσο με πλησιαζε τοσο ο αερας δυναμωνε. Ετσι το πλοιο ανεπτυσε μεγαλυτερη ταχυτητα. Ομως και παλι ηταν πιο αργο απο τον τυφωνα. Κανοντας διαφορες μανουβρες καταφερα να ανοιξω λιγο την αποσταση μου απο αυτον. Επειτα παλι αλλαξε ξαφνικα πορεια και αρχισε να κατευθεινεται μακρυα απο το πλοιο μου.

Μπορει να ειχα γλυτωσει απο τον τυφωνα, ομως ειχε σηκωσει τετοια κυματα, με τον δυνατο του ανεμο, που ηταν δυσκολο να κουμανταρω το πλοιο. Ενα τεραστιο κυμα ερχοταν καταπανω μου και ηταν ικανο να καλυψει ολοκληρο το πλοιο με το μεγεθος του. Ετσι οπως το εβλεπα να ερχεται καταπανω στο πλοιο καταλαβα οτι ο,τι και να εκανα δεν μπορουσα να το γλυτωσω και αυτο. Ετσι μπηκα γρηγορα μεσα στις καμπινες για να μην με παρασειρει και εμενα.

Περιμενα καρτερικα την συγκρουση η οπια δεν αργησε να ερθει. Λιγα δευτερολεπα αφοτου ειχα μπει στην καμπινα, ολοκληρο το πλοιο ταρακουνηθηκε απο το κυμα. Εγειρε προς τα πλαγια σε σημειο που πιστεψα οτι θα αναποδογυρισει. Ειχε φτασει σχεδον σε καθετη θεση και ολα τα πραγματα αρχισαν να τσουλανε προς το σημειο που ηταν πιο χαμηλα στο δωματιο. Κι εγω μαζι δεν μπορουσα να κρατηθω και επεσα πανω στον τοιχο, που αυτη την στιγμη βρισκοταν κατω απο εμενα. Επειτα το πλοιο με μια αποτομη κινηση γυρισε στην κανονικη του θεση και ολα τα πραγματα επεσαν αποτομα κατω, μαζι κι εγω.

Βγηκα εξω για να δω τι γινοταν και ειδα οτι ολα ηταν βρεγμενα. Επισης ολα τα πραγματα απο το καταστρωμα ελειπαν, αφου λογικα τα ειχε παρει το κυμα. Ευτυχως η θαλασσα ειχε ηρεμησει και ο τυφωνας βρισκοταν πολλα μιλια μακρια απο το πλοιο μου και ισα που φαινοταν στο βαθος του οριζοντα. Ο ουρανος ειχε καθαρισει και ειχε εναν εκνευριστικα δυνατο ηλιο. Μπηκα μεσα στις καμπινες και τα υπολοιπα δωματια για να δω την κατασταση τους και ολα ηταν ανω κατω απο πριν που το πλοιο ειχε γειρει στα πλαγια.

Επρεπε να συμαζεψω ολον αυτο το χαμο. Δεν ειχα και τιποτα αλλο να κανω στο ταξιδι κι ετσι αρχισα να μαζευω. Οταν τελειωσα με ολα τα δωματια ειχα παει απογευμα και ημουν πτωμα. Ειχα κανει και μια λιστα με αντικειμενα που επρεπε να αγορασω, εξαιτιας των καταστροφων τους η και εξαιτιας του κυματος που τα παρεσειρε απο το καταστρωμα. Ηλπιζα το επομενο νησι να εχει αγορα για να μπορεσω να εφοδιαστω με τα πραγματα που θελω και να μην ειναι κανενα ερημο νησι.

Αλλη μια νυχτα περασε αλλα αυτη την φορα χωρις το κρυο που ειχε την προηγουμενη. Το μονο που ειχε μεινει ιδιο ηταν η επιθιμια μου για υπνο. Αποφασισα τελικα οτι δεν πηγαινε αλλο αυτη η κατασταση και πηγα για υπνο. Ακομα και να αλλαζε η πορεια του πλοιου μου θα το εστριβα παλι στην σωστη πορεια και καποια στιγμη θα εφτανα. Ετσι πηγα στο δωματιο μου και επεσα για υπνο. Το επομενο πρωι ξυπνησα καταιδρωμενος μετα απο εναν παραξενο εφιαλτη. Ειχα δει οτι ειχα ναυαγησει σε ενα παραξενο νησι που ειχε πολλα παραξενα ζωα. Δεν ηταν το Island of rare animals αλλα μαλλον θα ειχα επηρεαστει απο εκει.

Απο την ταραχη μου ουτε το Log Pose δεν κοιταξα για να δω αν ακολουθω σωστη πορεια. Βγηκα εξω για να με χτυπησει ο αερας και να ηρεμησω λιγο. Εμεινα εκπληκτος στο θεαμα που αντικρισα. Ηταν ενα νησι σε σχετικα κοντινη αποσταση. Κοιταξα και την Log Pose και μου επιβεβαιωνε οτι ηταν το νησι που επρεπε να παω σαν δευτερο προορισμο μου στην Grand Line. Πλησιαζα ολα και περισσοτερο και εβλεπα ολο και περισσοτερες λεπτομεριες απο αυτο. Ηταν καταπρασινο και ειχε ενα βουνο στην μεση. Γυρω γυρω ηταν καλυμενο απο μια παραλια με αμμο. Δεν ειδα πουθενα λιμανι κι ετσι αραξα το πλοιο μου σε ενα σημειο της παραλιας.

Σε μικρη αποσταση απο την ακτη ξεκινουσε μια ζουγκλα. Ετσι αποφασισα να την εξερευνισω. Ετοιμασα μια τσαντα με τα απαραιτητα και ξεκινησα την εξερευνιση. Μπηκα μεσα στην ζουγκλα η οποια ηταν πυκνη. Εκοβα χορτα και διαφορα κλαδια για να ανοιξω τον δρομο και τελικα μετα απο μιση ωρα περπατημα εφτασα σε μια πεδιαδα. Ηταν καταπρασινη αλλα σχετικα μικρη. Αμεσως μετα απο αυτην σε αποσταση 4-5 χιλιομετρων ηταν το βουνο του νησιου.

Στην πεδιαδα υπηρχαν πολλα ζωα αλλα ολα ηταν πολυ παραξενα. Υπηρχε ενα κοπαδι με ρινοκερους που ηταν τετραγωνοι αναμεσα σε μερκους βραχους. Επισης εκει βρισκονταν και μερικα παραξενα ζωα που εμοιαζαν κατι μεταξυ γουρουνιου και αλογου. Δεν πρεπει να ηταν τυχαιο το ονειρο που ειδα με το νησι που βρισκομαι. Αποφασισα να τα πλησιασω για να τα δω καλυτερα ολα. Εφτασα μπροστα στους ρινοκερους. Τους κοιταζα οπως ετρωγαν και Ακουμπησα τα χερι μου πανω σε ενα βραχο.

Ξαφνικα, ενοιωσα τον βραχο να κουνιεται! Οταν κοιταξα παραξενεμενος για να δω τι γινεται ειδα με μεγαλη μου εκπληξη οτι δεν ηταν βραχος αλλα ενας απο τους τετραγωνους ρινοκερους που κοιμοταν τοση ωρα! Κοιταξα και τους υπολοιπους υποτιθεμενους βραχους και παρατηρησα οτι ηταν ολοι τετραγωνοι ρινοκεροι που κοιμοντουσαν.
- Κοιτα πως μπορει να μπερδευτει κανεις... ειπα και χαμογελασα.
- Μην τολμησεις να ξανακουμπησεις τα ζωα. ειπε ενας τυπος που ηρθε και σταθηκε απο πισω μου. Γυρισα και του ειπα ξαφνιασμενος.
- Ποιος εισαι εσυ? Ηταν ενας ψηλος μαυρομαλλης τυπος ο οποιος φορουσε καποια αστεια ρουχα. Ηταν πολυ λεπτος και γενικα ολο το συνολο με εκανε να θελω να γελασω.

- Ειμαι αυτος που θα σε λιωσει αν τα ξανακουμπησεις.
- Καπως ετσι? του ειπα ακουμποντας εναν ρινοκερο.
- Θα το πληρωσεις ακριβα που δεν ακους τις συμβουλες μου.
- Συμβουλες? Πιο πολυ σαν διαταγες μου κανουν! απαντησα ενοχλημενος απο αυτα που μου ελεγε.
- Ακου στις διαταγες μου αλλιως θα το πληρωσεις ακριβα! Τωρα καλυτερα? ειπε ειρωνικα.
- Αυτο ηταν! δεν θα κατσω να σε ακουω αλλο! Ας το ξεκαθαρισουμε αυτο με μια μαχη! ειπα χωρις να το σκευτω πολυ.
- Ετοιμασουν να το πληρωσεις νωρις τοτε, ξενε. ειπε και πηρε θεση μαχη. Το ιδιο εκανα κι εγω και επειτα του επιτεθηκα.

Εβγαλε ενα σπαθι απο μια θηκη στην πλατη του και μου επιτεθηκε κι εκεινος. Εγω εκανα τα χερια μου λεπιδα και προσπαθησα να τον χτυπησω. Τα χερια μου συγκρουστηκαν με τα σπαθια του κανοντας τον θορυβο που ακουγεται οταν συγκρουονται 2 σπαθια. Εμεινε εκπληκτος και για λιγες στιγμες με κοιτουσαν σαν χαμενος.
- Εισαι χρηστης φρουτου? ειπε εντρωμος.
- Ναι! Και μαλιστα αυτου που δεν μπορεις να νικησεις ποτε με το σπαθακι σου! του ειπα χαμογελοντας.
- Εισαι ηδη χαμενος.

Χαμογελασε και επειτα ειπε:
- Και να χασω εγω θα σε κανει κομματια ενας αλλος απο τους δικους μας. Τωρα που το σκεφτομαι ειναι καλη ευκαιρια για προπονηση μπας και καταφερω να το κανω κι εγω! Ειπε και ξαναεπιτεθηκε. Ξαφνικα το σπαθι του μετατραπηκε σε μαστιγιο ομως και ετσι οπως το εστειλε κατα πανω του με χτυπησε στην πλατη. Ομως δεν ειχα γινει ατσαλι στην πλατη και μου εκανε ενα κοψιμο. Λυγισα απο τον πονο! Ειχα καιρο να νιωσω αυτο το συναισθημα και ετσι οπως το ενοιωσα ξαφνιαστηκα. Εκεινος αρχισε να γελαει.
- Εισαι καλος αλλα οχι αρκετος για εμενα. του ειπα κανοντας ολοκληρο το σωμα μου ατσαλι.

- Θα το δουμε αυτο ειπε κανοντας την ιδια κινηση με πριν. Ομως αυτη την φορα απλα χτυπησε πανω μου χωρις να μου κανει ζημια. Ηταν η τελεια ευκαιρια να επιτεθω. Ειχε απλομενο το χερι του και το οπλο του δεν βρισκοταν μπροστα μου. Οποτε ηξερα οτι ολο το πεδιο ηταν ανοιχτο για να του επιτεθω.
- Ittoryu Jigoku!! φωναξα και τον καρφωσα στο στηθος. Εκεινος επεσε κατω μεσα στα αιματα. Πριν ξεψυχησει μου ειπε:
- Θα το πληρωσεις αυτο απο τους δικους μου.

- Ναι καλα... ειπα και τον αφησα εκει που ειχε πεσει. Απομακρυνθηκα και κατευθηνθηκα προς το βουνο. Ενα απο τα παραξενα γουρουνια αρχισε να τρεχει βγαζοντας ηχους απο το στομα του. Παραξενευτηκα αλλα δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια. Συνεχισα την πορεια μου προς το βουνο. Αφου περασα την πεδιαδα ξαναμπηκα σε ζουγκλα. Αυτη την φορα ομως ηταν πιο αραιη απο οτι πριν, κι ετσι περπατουσα ευκολοτερα. Εφτασα στους προποδες του βουνου και ειδα ενα δρομακι. Αφου το ακολουθησα εφτασα σε ενα ξεφωτο. Εκει ηταν 2 τυποι.

Ο ενας ηταν χοντρος και εμοιαζε με μπουλντογκ και ο αλλος ηταν ενας κακασχημος τυπος που ετρωγε καποια κερατα ζωων. Εβαζε πανω κετσαπ και μουσταρδα και τα ετρωγε.
- Συγγνωμη για την ενοχληση αλλα γιατι τα τρως αυτα?? Ειναι νοστιμα? ρωτησα με απορια.
- Που να καταλαβεις εσυ ξενε. Αφου δεν ξερεις για τον θυσαυρο του νησιου... Μολις ειπε για θυσαυρο κινεισε ακομα περισσοτερο το ενδιαφερον μου.
- Ποιο θυσαυρο? Για ποιο πραγμα λες?
- Α ειναι μυστικο! Δεν προκειται να σου πω ποτε! Πφφ... Ηταν δυσκολος χαρακτηρας. Επρεπε να κανω κατι για να μου πει.

Επειτα αρχισε να μιλαει μονος του.
- Ο θυσαυρος αυτος θα δωσει πολυ δυναμη σε οποιον τον αποκτησει... Κρυβεται μεσα στο κερατο ενος απο τα ζωα του νησιου. Γι αυτο τα τρωω ολα μεχρι να βρω αυτο που θα μου δωσει την δυναμη.
- Εεεε.... μολις τα ειπες ολα.... Τελικα ηταν πολυ χαζος για να κρατησει μυστικο ακομα και αν δεν τον πιεζε κανεις.
- Ευχαριστω για την πληροφορια αλλα δεν με ενδιαφερει να καταστρεψω ολα τα ζωα του νησιου για να παρω λιγη δυναμη! Εχω τοση.
- Πως εκανες το αφεντικο μου να τα πει ολα αυτα? Θα το πληρωσεις ακριβα! ειπε ο χοντρος που στεκοταν διπλα στον χαζο τυπο.

- Μην κανεις τιποτα, General Hotdog. Θα τον κανονισω εγω με τα Horn Eaters. Θα τον κανουν λιωμα και δεν θα μπορει να κανει τιποτα απο οσα του ειπα μετα. ειπε ο τυπος που ετρωγε τα κερατα και αβγαλε ενα βιολι.
- Μαλιστα αρχηγε. ειπε ο χοντρος και εκανε μερικα βηματα πιο πισω. Ο αλλος αρχισε να παιζει με το βιολι και η γη αρχισε να τρεμει σχεδον την ιδια στιγμη. Επειτα απο λιγο καταλαβα και τον λογο. Ενα κοπαδι απο ζωα που εμοιαζαν με ρινοκερους χωρις κερατα ετρεχε πισω απο τους 2 τυπους προς την κατευθηνση μας.

- Λιωστε τον αγαπημενα μου ζωα!! ειπε ο τυπος με το βιολι καθως συνεχιζε να παιζει. Εκεινα τον προσπερασαν και αρχισαν να τρεχουν κατα πανω μου. Ηταν πανω απο 20 και δεν ηξερα τι επρεπε να κανω. Ετσι αρχισα να τρεχω προς την αντιθετη κατευθηνση για να ξεφυγω.
- Οσο και να τρεξεις δεν θα ξεφυγεις!! Χαχαχα!! φωναζε και γελουσε ο τυπος με το βιολι.
- Πφφ... Γιατι να πρεπει να αντιμετωπιζω ολους τους "αναπηρους" του κοσμου? ειπα και συνεχισα το τρεξιμο. Καποια στιγμη ειχα κουραστει και αποφασισα οτι πρεπει να γυρισω πισω και να τελειωνει αυτη η ιστορια. Ουτως η αλλως δεν ηθελα τετοιο θησαυρο αφου επρεπε να φαω κερατα.

Αρχισα να πορευομαι κυκλικα για να καταφερω καποια στιγμη να φτασω πισω στους 2 τυπους. Κανοντας ενα τεραστιο κυκλο και περνοντας μεσα απο πολλα δεντρα σκαρφαλωνοντας σε μικρους βραχους (κανονικοι βραχοι, οχι οι ρινοκεροι που καθονται) και διαφορα αλλα εμποδια καταφερα να φτασω πισω εχοντας ακομα τα ηλιθια ζωα να με κυνηγανε. Αυτα περνουσαν μεσα απο ολα τα εμποδια χωρις προβλημα κι ετσι συνεχως με πλησιαζαν.
- Ηρθε η ωρα να τελειωσω αυτη την τρελα. ειπα θυμωμενος και αφου εγινα ολοκληρος ατσαλι αρχισα να τρεχω προς τον τυπο με το βιολι.