Smoke vs candle and an old story...[ΤΕΛΟΣ]

Βρισκομουν ακομα διπλα στον γιγαντα ο οποιος ειχε χασει τις αισθησεις του.Η αναμονη ηταν που με σκοτωνε και ηθελα να αντικρισω επιτελους τον αντιπαλο μου.Τι να με περιμενε αραγε σε αυτη την μαχη?Προς το παρον επρεπε να αδιασω το μυαλο μου και να ξεκουραστω λιγο γιατι ειχα αρχησει να τα χανω.Επρεπε να ανακτησω στο μεγιστο που μπορουσα τις δυναμεις μου για να μπορω νικησω τους αντιπαλους μου.Δεν ηξερα ποσοι ηταν οποτε εβαλα πληθυντικο καλου κακου.Βεβαια και 1 να ηταν δεν ειχε σημασια γιατι λογικα θα πρεπει να ηταν δυνατος.Λογικα δεν πρεπει να ηταν αδυναμοι οι εχθροι μου για να ερθουν να αντιμετωπησουν τους γιγαντες του νησιου.Οποτε επρεπε να καταστρωσω ενα σχεδιο αρκετα αποτελεσματικο για να μην εχω προβλημα στο μελλον και γαι την ακριβεια στο αμεσο μελλον....

Εγινα τοτε ολοκληρος καπνος και ανεβηκα στην οροφη της σπηλιας προσεχτικα παντα για να μην με δουν σε περιπτωση που βρισκονταν κοντα στην σπηλια.Οταν ανεβηκα ειχα καλυτερο οπτικο πεδιο απο ποτε και μπορουσα να δω καθαρα.Οι εχθροι μου δεν ειχαν εμφανηστει και αυτο ηταν κατι που με ανυσηχουσε αλλα τους περιμενα να βρισκονται εδω απο λεπτο σε λεπτο.Αν δεν ειχαν βρει την μικρη λογικα θα σκεφτονταν οτι οι 2 γιγαντες πολεμησαν μαζι και για αυτο και ηταν στην κατασταση που τους ειχαν βρει.Η αναμονη ηταν εκνευριστικη αλλα παρ ολα αυτα ξεκουραζομουν και αναχτουσα σιγα σιγα τις δυναμεις μου.Βεβαια δεν ειχε και ιδιαιτετο νοημα γιατι η ξεκουραση μου δεν ηταν ουσιαστικη.Λογικα οταν θα εμφανιζοταν ο εχθρος μου ή οι εχθροι μου θα τους εφνιδιαζα με μπουνιες και αναμοστροβιλο καπνου για να μπορω να τους αντιμετωπησω ολους μαζι....

Το να αντιμετωπιζω συνεχομενα αντιπαλους στην Μεγαλη Γραμμη ειχε συμβει αλλη μια φορα στο παρελθον και οι αντιπαλοι μου δεν ηταν και καποιου επιπεδου.Τωρα ομως φοβομουν οτι τα πραγματα θα ηταν διαφορετικα. Το συγουρο ηταν οτι καποιος απο τους αντιπαλους μου θα ξεχωριζε απο την υπολοιπη ομαδα.Για αυτο επρεπε να κρατησω δυναμεις για το τελος.Υστερα απο λιγο ειδα μια μορφη απο μακρυα να περπαταει προς την σπηλια.Μαλλον αυτος ηταν ο αντιπαλος μου σκεφτηκα.Οταν ειδα οτι ηταν μονο ενας αρχησα να φοβαμε λιγο περισσοτερο γιατι μου ακουγοταν λιγο τρελο ενας απλος ανθρωπος να πολεμουσε με εναν γιγαντα. Εκτος αν ειχε φαει φρουτο του διαβολου και ειχε αναλογες δυναμεις.Το τελευταιο διαστημα ειχα αντιμετωπησει ατομα με τετοιες δυναμεις και οι μαχες δεν ηταν δυσκολη υποθεση.Οι πιο πολλοι που ειχα αντιεμτωπησει ηταν τυπου paramecia και ηταν σχετικα ευκολος μεζες για καποιον χρηστη logia...

Το φρουτο μου ηταν διαφορετικο απ τα υπολοιπα και συγουρα πιο δυνατο.Φυσικα μου εδινε πολλα πλεονεκτιματα στις μαχες και με ειχε γλυτωσει αρκετες φορες απο βεβαιο θανατο.Ηταν ενας λογος παραπανω λοιπον να δυναμωσω και αλλο. Καθε λεπτο που περνουσε μπορουσα να δω και πιο καθαρα τον αντιπαλο μου.Για να ειμαι ειλικρινης δεν μου γεμιζε το ματι αλλα αμεσως μετα σταματησα να σκεφτομαι ετσι γιατι με αυτον τροπο τον υποτιμουσα.Αν εβλεπα τι δυναμεις ειχε θα μπορουσα να εχω πληρη αποψη.Το καλο ηταν οτι θα μπορουσα να τον σηκωσω ψηλα στο εδαφος, σε αντιθεση με τους γιγαντες, οποτε θα χρησιμοποιουσα τις κλασικες συνδιαστηκες επιθεσεις που ηξερα.Αν ηταν βεβαια χρηστης Logia εκει θα υπηρχε ενα προβλημα αλλα θα εβρησκα καποια λυση συγουρα.Οταν ειχα αντιμετωπησει τον Smoker μας βοηθησε ,εμενα και τον Τεο, το οπλο του, αλλα αυτο δεν σημαινε οτι θα ειχε και ο αντιπαλος μου ενα τετοιο οπλο...

Υπολογησα οτι σε λιγα λεπτα επιτελους θα εφτανε ο κυνηγος στην σπηλια.Ηταν η πρωτη φορα που ηθελα να νικησω και ισως και να σκοτωσω εναν κυνηγο.Μαλλον επειδη με ειχε οδηγεισει να κανω τοσα πολλα μονο και μονο για να εξασφαλησω την ασφαλεια μου.Το μονο συγουρο ηταν οτι θα φροντιζα να φαει αρκετο ξυλο ακομα και αν εβγαινε ευκολα εκτος μαχης.Ο θυμος μου με ειχε κυριευσει για αλλη μια φορα και φοβομουν λιγο μηπως εκανα βιαστηκες κινησεις αν και ακολουθουσα το ενστικτο μου στην παρουσα φαση.Ευχομουν να μην κανω καμια βλακεια και τα τιναζα ολα στον αερα.Προσπαθησα να μην το σκεφτομαι και να αδιασω λιγο το κεφαλι μου απο καθε σκεψη που με προβληματιζε.Αυτοματα ηρεμησα και ολας και αυτο μου εδωσε επιπλεον θαρρος.Λιγο αργοτερα ακουσα τα βηματα του εχθρου μου ο οποιος περπατουσε πανω σε κατι χλωρα φυλλα που βρισκοντουσαν αναμεσα σε δεντρα και αυτο τον εκανε να προδωσει την θεση του....

Τα επομενα λεπτα περασαν ελεινα γρηγορα και επιτελους εμφανηστικε ο αντιπαλος μου.Με το που ειδε τον γιγαντα αρχησε να γελαει και τοτε ευχηθηκα να μην ξυπνησει ο γιγαντας γιατι θα μου χαλαγε ολο το σχεδιο.Αρχησε να τον περιτρυγιζει και τοτε εκανε κατι που δεν περιμενα.Καλυψε τα ποδια και τα χερια του γιγαντα με κερι.Τουλαχιστον απο την θεση που βρισκομουν αυτο μπορουσα να καταλαβω οτι ηταν αυτο με το οποιο τον καλυψε.Γυρησε δεξια και αριστερα και ψυθηρησε....
-Που εισαι μικρε....ποσο ακομα μπορεις να κρυβησε...?Αλλα δεν ειχα σκοπο να κανω την εμφανηση μου ακομα.Περιμενα την καταλληλη στιγμη γιατι τοτε θα ειχε μεγαλυτερο πλεονεκτιμα.Εδω μπορουσε να κρυφτει ενω σητν μεση της πεδιαδας οχι.Στην συνεχεια προσθεσαι....
-Θα στειλω τους δικους μου να τον παρουν...αυτος φαινεται πιο βαρυς....μεχρι τοτε μικρε...σε περιμενω...

Ηξερε οτι βτισκομουν στο νησι οποτε το πλεονεκτιμα του εφνδιασμου ειχε χαθει. Επρεπε λοιπον να σκεφτω κατι δοαφορετικο αν ηθελα εστω να εχω καποιο αποτελεσμα.Επισης το κακο ηταν οτι ο εχθρος μου ειχε επισης φρουτο του διαβολου αλλα ευτυχως για μενα τυπου paramecia.Παρ ολα αυτα δεν επρεπε να τον υποτιμησω. Τον ειδα να γυριζει την πλατη του στον γιγαντα και αρχησε να περπαταει προς την πεδιαδα, εκει ακριβως που ηθελα να παει.Εγινα για αλλη μια φορα καπνος και βρεθηκα αμεσως διπλα σοτν γιγαντα και αφου βεβαιωθηκα οτι ο εχθρος μου βρισκοταν αρκετα μετρα για να μην ακουστει που θα εκοβα τα δεσμα του γιγαντα.Εβγαλα τα σπαθια μου και με 2 δυνατες και ηρεμες κινησεις καταφερα να κοψω τα δεσμα που ειχε στα ποδια.Λογικα τα δεσμα των χεριων θα πρεπει να ηταν ευκολη υποθεση για αυτον αν εκρινα απο το μεγεθος του....

Στην συνεχεια ακολουθησα τον εχθρο μου και περιμενα την καταλληλη στιγμη για να επιτεθω.Ηθελα να πιστευω οτι η στιγμη αυτη δεν θα αργουσε να ερθει.Λιγο αργοτερα ειδα και τους υπολοιπους συντροφους του και τον Broggy απο μακρυα ο οποιος ηταν δεμενος ως τα νυχια.Συγουρα δεν θα μου ηταν ευκολα να τον ελευθερωσω αλλα αν ειχα την ευκαιρια συγουρα θα το προσπαθουσα.Οταν εφτασαν οι συντροφοι του αρχησαν να μιλανε και μαλιστα με εντονους ρυθμους αν και αντιπαλος μου μου εδωσε την εντυπωση πως ηταν ο αρχηγος τους αφου τον ακουγοταν συνεχεια προσεχτικα και τον σεβονταν οσο κανεναν αλλο απο την ομαδα....
-Φορτωστε τον πρωτο γιγαντα στο πλοιο και εγω θα παω να δεσω ακομα καλυτερα τον αλλο για να ειμαστε συγουροι....επιπλεον περιμενω καποιον να εμφανηστει....

Καταλαβα τοτε μεσα μου οτι αν επρεπε να κανω την εμφανηση μου καποια στιγμη αυτη ηταν η καταλληλη. Χωρις πολυ σκεψη και ακολουθοντας μονο την καρδια μου διμιουργησα εναν ανεμοστροβιλο καπνου και επιασα μεσα σε αυτον μονο τους συντροφους του αντιπαλου μου και για να μην τους εχω εγνοια ενω πολεμαω τους πεταξα διπλα σε κατι σαυρες οπου εκει ηταν και η φωλια τους.Τα ζωα πεταχτηκα σχεδον αμεσως και αρχησαν να τους καταδιοκουν και τοτε ηταν η ωρα να με αντικρησει ο αντιπαλος μου. Σχηματιστηκα απο το πουθενα μπροστα του κρατοντας τα 2 μου σπαθια στον 1 ωμο και αρχησα να περπαταω για να με δει καλυτερα....
-Να υποθεσω οτι αυτος ο καποιος ειμαι εγω?
-Supernova Black_Luster σωστα?Δεν περιμενα οτι θα σε εβρισκα εδω περα...ενδιαφερον θα ελεγα....επιπλεον η επικυρηξη για το κεφαλι σου τεινει τα 400 εκατομμυρια και σε θεωρω ενδιαφερον μεζε....

Τον κοιτουσα εξεταστικα αλλα ταυτοχτονα σκεφτομουν οτι ή με υποτιμουσε ή την ειχα πατησει για τα καλα γιατι ο αντιπαλος μου δεν ηταν αυτο που μονο εδειχνε. Το καλο στην ολη υποθεση ηταν οτι δεν τον υποτιμουσα οποτε δεν θα ειχα εγω το προβλημα στην μαχη.Βεβαια σκεφτομουν και το ενδεχομενο να ειχε υψηλη αυτοπεποιθηση ο τυπος.Αν ισχυε κατι τετοιο η μαχη θα τελειωνε αρκετα γρηγορα γιατι δεν ειχα σκοπο να του την χαρησω με καμια δυναμη.Ισα ισα σκεφτομουν οταν θα τον βαρουσα να μην χρησιμοποιουσα καν την δυναμη του φρουτου μου, παραμονο τα χερια μου και τα ποδια μου.Δεν το ειχα κανει σε πολλες μαχες γιατι δεν ειχα την ευκαιρια.Παρ ολα αυτα ηξερα οτι σε περιεργες περιπτωσεις που δεν θα μπορουσα να χρησιμοποιησω το φρουτο μου, το μονο μου οπλο θα ηταν τα σπαθια μου και τα ακρα του σωματος μου....

Εκεινος τοτε εκανε τα δαχτυλα του κερι και ετοιμαστηκε να μου κανει επιθεση αλλα εγω ειχα ηδη παρει θεση για μαχη οποτε απλα περιμενα το χτυπημα του. Εκεινος τοτε δημιουργησε καρφια καπνου και τα πεταξε προς το μερος μου, αλλα με ενα σαλτο προς τα πλαγια ητνα ευκολη υποθεση να τα αποφυγω.Δεν ηταν αρκετα γρηγορος και αυτο μου εδινε μεγαλο πλεονεκτιμα.Αρχησα τοτε να τρεχω προς το μερος μου.Οποτε μου πετουσε καρφια κεριου ειτε τα απεκρουσα με το σπαθι μου ειτε τα αφηνα να περνανε απο μεσα μου γιατι βρισκομουν αρκετα κοντα του με αποτελεσμα να μην μου ειναι ευκολο να τα αποφυγω με καποιο σαλτο ή με καποια αποτομη κινηση.Οταν βρεθηκα σε μικροτερη αποσταση απο 3 μετρα εκανα ενα σαλτο στον αερα και με μια περιστορφικη κινηση των σπαθιων μου αρχησα να κανω συνδιαστικες επιθεσεις.Εκεινος ειχε δημιουργησει σπαθια απο απο κερι και μπορουσε να αποκρουσει τα χτυπηματα μου....

Αυτο ομως δεν κρατησε για πολυ γιατι μετα απο λιγο εκανα τα σπαθι του κομματια και την στιγμη που πηγα να του κανω το αποτελειωτικο χτυπημα εκανε ενα τοιχος κεριου και απεκρουσε την επιθεση μου.Χρησιμοποιουσε πολυ το φρουτο του και ηξερα οτι με τα χερια μου και τα σπαθια μου δεν θα μπορουσα να κανω την επιθυμιτη ζημια που ηθελα.Τον επιασα με μια παλαμη καπνου και τον σηκωσα τον αερα και στην συνεχεια τον εριξα κατω με μεγαλη δυναμη.Την στιγμη που επεφτε εγω ειχα ηδη αρχησει να τρεχω προς το μερος μου ειχα σκοπο να τον ριξω.Δεν ειχα σκοπο να τον καρφωσω γιατι ετσι θα τον σκοτωνα.Για πρωτη φορα ηθελα τοσο πολυ να διαρκεσει το μαρτυριο του.Τοτε πηγα πανω του με τα 2 μου ποδια και τον κλωτσισα στα πλευρα με μεγαλη δυναμη και τον εριξα αρκετα μετρα πιο περα.Στην συνεχεια αυτος αρχησε να κατηφοριζει εναν μικρο λογο που υπηρχε εκει.Καρφωσα τοτε τα σπαθια μου στο εδαφος και πηγα προς το μερος του....

Τελικα η αυτοπεποιθηση δεν του εκανε καλο και ειχα σκοπο αν του δωσω ενα καλο μαθημα.Αν νομιζει οτι τους παρεδωσα τους 2 γιγαντες ετσι απλα ηταν γελασμενος.Μαλλον δεν ειχε σκεφτει οτι ολα ηταν μεσα στο σχεδιο το οποιο ειχα οργανωσει ηδη με τους γιγαντες.....
[2 ωρα νωριτερα στην σπηλια του Broggy]
-Πιστευεις οτι ειναι αρκετοι μικρε?
-Δεν εχω ιδεα αλλα για αυτο ηρθα...πιστευω απλα οτι οι πειρατες πρεπει να συνεργαζονται σε τετοιες περιπτωσεις....
-Ας γινει οτι ειναι να γινει με αληθοφανες τροπο...ουτος ή αλλως θα ηθελα να δω τι αξιζεις και αν μπορω να βασιστω πανω σου...
[42 λεπτα νωριτερα στην σπηλια του Dorry]
-Αφου συμφωνησε και ο Broggy ας γινει με αυτον τον τροπο...αλλα αφου υπαρχει σχεδιο θα τις φανε για τα καλα...
-Αυτο θα εχει πλακα...ευχομαι μονο να υπαρχει καλη συνενοηση....

Οταν εφτασα στον λοφο και πλεον μπορουσα να δω για αλλη μια φορα τον αντιπαλο εκανα κρακ στον λαιμο μου και φωναξα με ολη μου την δυναμη....
-DORRY....TΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!...και κλασματα δευτερολεπτου αργοτερα ενοιωσα την γη να τρεμει κατω απο τα ποδια μου.Ο Dorry με μια σχετικη ευκολα εσπασε τα δεσμα απο κερι και κραττουσε πλεον στα χερια του ενα μεγαλο σπαθι και ασπιδα.Ο αντιπαλος μου κοιτουσε συνεχεια δεξια και αριστερα και μαλλον σιγα σιγα ειχε καταλαβει την παγιδα που του ειχαμε στισει.Ο Dorry πλεον αρχησε να τρεχει προς το μερος του Broggy και μαλιστα με μεγαλη μανια.Πλεον εγω το μονο που ειχα για να ανησυχω ηταν ο αντιπαλος μου και μονο.Συγουρα οι αλλοι 2 θα μπορουσα να νικησουν τους υπολοιπους....
-Σε αυτο τον κοσμο που ζουμε οποιος εχει περισσοτερους φιλους και μυαλο επιβιωνει....νομιζες οτι οταν εμαθα για το σχεδιο σας θα σας αφηνα ετσι απλα?
-Θα το μετανοιωσεις μικρε....τωρα θα σου δωσω ενα γερο μαθημα.....
-Αληθεια?

Σηκωθηκε τοτε πανω και αρχησε να μου στελνει μαζες κεριου προς τα πανω μου αλλα τα απεφευγα γρηγορα και ευκολα.Εφτιαξε τοτε κατι γαντια απο κερι και αρχησε να χτυπαει με μανια ασχετα για το αν δεν με πετυχαινε.Επειδη ομως ειχα ηδη αρχησει να κουραζομαι του επιασα το δεξι του χερι καθως με χτυπαγε και του εχωσα αγκωνια στο πρσωπο.Στην συνεχεια αυτος πηγε 1 μετρο πισω και κρατουσε την μυτη του που μαλλον του ειχα σπασει.Για καποιο λογο δεν μπορουσα να ελενξω την δυναμη μου αλλα ουτε και τον θυμο μου.Διχως να χασω χρονο εκανα ενα σαλτο και τον επιασα απο το κεφαλι με τα 2 ποδια και τον εριξα κατω και αρχησε να κατηφοριζει και του υπολοιπο λοφο.Εγινα καπνος τοτε και βρεθηκα ακριβως απο πανω του και αρχησα να τον χτυπαω με τις γροθιες μου με μανια. Υστερα απο 5-6 περιπου δυνατα χτυπηματα του ειχα σακατεψει το προσωπο ενω εκεινος δεν εκανε καν τον κοπο να σηκωθει.Αλλη μια μαχη ειχε φτασει το τελος της.....

Αφου τελειωσα την μαχη με τον αντιπαλο μου ανεβηκα παλι τον λοφο για να δω τι γινοταν με τους αλλους 2.Ο Broggy και o Dorry τα ειχαν παρει για τα καλα και εκαναν καλο δυδιμο γιατι απεκρουγαν τις επιθεσεις των αλλων κυνηγων.Το καλο ηταν οτι ειχε απελευθερωθει ο Broggy απο τα δεσμα του γιατι ο αντιπαλος μου ειχε φροντησει να κανει καλα την δουλεια του σε αυτο τον τομεα.Εβλεπα μερικα δυνατα χτυπηματα που δεχονταν οι κυνηγοι και ειλικρινα τους λυπομουν.Απο μεσα μου ελεγα τι τυχερος που ημουν logia και δεν τα ειχα νοιωσει, αλλα και οι κυνηγοι δεν ηταν εξισου αρκετα εξυπνοι γιατι επρεπε να συνεργαζονται και αυτοι καλα αν ηθελαν να τα βαλουν με αυτους τους 2.Το θεαμα και μονο ομως ηταν αρκετα αστειο και καθησα κατω στο γρασιδι και για να ξεκουραστω και για να απολαυσω το θεαμα. Ημουν λιγο καθικι σκεφτηκα απο μεσα μου γιατι χαιρομουν με αυτο που εβλεπα. Παρ ολα αυτα ηξερα οτι το αξιζαν....

Μετα απο λιγο αρχησαν να τρεχουν οι κυνηγοι προς την θαλασσα.Αυτο ηταν ενα καλο νεο αν και ειχαν αφησει καποιο πισω τους.Το γρουσουζεψα ομως γιατι ακουστηκαν βηματα απο πισω μου.Ο αντιπαλος μου περιεργος ειχε ακομα τις αισθησεις τους.Δεν εκανε καν τον κοπο να με κοιταξει και αρχησε να τρεχει λες και ειχε προβλημα. Στο θεαμα αυτο δεν αντεξα και αρχησα να γελαω δυνατα σε σημειο που ποναγε η κοιλια μου.Υστερα απο λιγο ηρθαν προς το μερος μου ο Broggy και ο Dorry αγκαλιασμενοι και γελοντας καθως περπατουσαν. Ηταν ωραιο να βλεπεις 2 συντρφους να φευγουν νικητες απο το πεδιο της μαχης.Ηταν γλυκοπικρη χαρα γιατι απο την μια ηταν ενα λαμπρο παραδειγμα στην παρουσα φαση, αλλα ταυτοχρονα σκεφτηκα οτι δεν ημουν μαζι με τον Τεο.Μπορει να ημασταν στο ιδιο πληρωμα αλλα δεν ειχα ουτε νεα του, ουτε τιποτα.Ειχα αρχησει να ανησυχω το τελευταιο διαστημα....

Δεν αργησαν να φτασουν λογω του μεγεθους τους η πεδιαδα θυμιζε να αποσταση 30 μετρων, σε αντιθεση με εμενα που εκανα την αποσταση 20 λεπτα.Το γελιο τους ηταν αρκετα δυνατο και τους ακουσα που σχολιαζαν την μαχη με καθε ανατριχιαστικη λεπτομερια.Βεβαια ο τροπο που τα ελεγαν ειχε πλακα και δεν μπορουσα να μην χαμογελασω οταν τους εβλεπα.Ηξερα ομως οτι καποια στιγμη επρεπε και να φυγω γιατι οσο να ηταν ειχα και ενα ταξιδι μπροστα μου....
-Θυμασε και αυτη την σκηνη....?
-Εννοειται δεν ξεχνιεται με τιποτα,δεν νομιζεις?
-ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧ...αχ σε καλο να μας βγει το γελιο...τι εγινε μικρε κουραστηκες....
-Εεεε λιγο...οσο παταει η γατα.Οχι νταξ καλα ειμαι και απλα προσπαθω να ξεκουραστω λιγο....
-Κατσε ξεκουρασου...σου αξιζει ουτος ή αλλως.Επιπλεον εδωσες αρκετες μαχες και φυσικα ξεχωριζε η δικια μου....
-Οχι η δικια μου ξεχωριζε....και ξαφνικα αρχησε ενας καυγας απο το τιποτα αλλα ειχε τρελο γελιο....

Η σκεψη να τους χωρησεις ηταν λιγο ριψοκινδυνη κατα την γνωμη μου.Ενας αλλος τροπος να αποτηπωσω την ιδια σκεψη ηταν η "αγνοια κινδυνου".Η δυναμη τους ηταν ασηλληπτη και αξεπεραστη.Ευτυχως ομως μετα απο λιγο κουραστηκαν και σταματησαν και αρχησαν να γελανε μονοι τους.Ηταν τρελοι?Σκεφτηκα απο μεσα μου αλλα προσπαθησα να μην δειξω οτι παραξενευτικα και πηρα μερος και εγω στο γελιο.Μπορει να ηταν λιγο τρελοι αλλα δεν εχαναν και τιποτα.Ισα ισα εγω που αρκετες φορες ημουν σοβαρος σε τετοιες καταστασεις ειχα φτασει στο σημειο να μην ξεφευγω ποτε και να μην αφηνω λιγο τον εαυτο μου να ηρεμησει...
-Το συνηθιζετε να πλακωνεστε για τετοιους λογους?
-Ειναι μεγαλη ιστορια αυτο μικρε...αλλα ευχαριστως να στην πουμε αν θες....
-Αφου κερδησε την εμπιστοσυνη μας πιστευω οτι το αξιζει....
-Με τιματε με το γεγονος αυτο...και ευχαριστως να την ακουσω...ουτος ή αλλως δεν εχω και τιποτα να κανω αλλα σας προειδοποιω οτι επειδη ειμαι πτωμα ισως με παριε ο υπνος...και τοτε αρχησαν νε γελανε και οι 2 δυνατα αλλα στην συνεχεια ειπαν με μια φωνη..."Δεν υπαρχει προβλημα, οσο αντεξεις"

Ηταν αρκετα ευχαριστει, που και να μην ηθελες να μην τους ακουσεις δεν μπορουσες.Μου ειχαν φερθει καλα και εγω εξισου και γενικα επικρατουσε ενα ομορφο κλιμα.Τοτε λοιπον πηρε τον λογο ο Dorry και αρχησε να λεει για το πως ξεκινησαν ολα...
-Ολα ξεκινησαν πριν απο περιπου 100 χρονια οταν φτασαμε στο νησι αυτο. Απομακρυνθηκαμε απο ολους και απο ολα για να ζησουμε εδω ελευθερα και ειρηνικα.Ηταν αυτο που ακριβως χρειαζομασταν.Η φυλη μας ηταν πολεμικη και οπως καταλαβαινεις ηταν λογικo να πολεμαμε συνεχεια.Η ηρεμια ηταν αυτο που ψαχναμε περισσοτερο απ ολα....ο λογος τους συνεχησε να ειναι μακρυς αλλα σε κερδιζε με τον τροπο που τα ελεγε σε σημειο που ειχα χαζεψει.Θυμοταν αρκετα καλα και ας ειχαν περασει τοσα χρονια.Ηταν η κληρονομια τους πανω κατω....

Οποτε ξεχνουσε να πει κατι ο Broggy πεταγοταν ο Dorry σχεδον αμεσως και συμπληρωνε. Ειχαν αρκετη πλακα και οι 2 τους και η παρεα τους ηταν αρκετα ευχαριστη. Οτι θα γνωριζα 2 γιγαντες δεν το περιμενα ποτε.Οταν εκαναν ενα διάλυμα απο οσα ελεγαν θελησα να ρωτησω μηπως ειχε περασει ο Τεο απο αυτο το νησι αλλα εκεινοι μου εδωσαν αρνητικη απαντηση και η ανησυχια μου φουντωσε παλι.Το κακο ηταν οτι και η εφημεριδα δεν εγραφε και τιποτα ουτε για μενα μεν αλλα ουτε και για τον Τεο, παραμονο εκανε αναφορες για ανερχομενους δυνατους πειρατες. Τετοια ονοματα ηταν ο Raziel, Εle Blackheart και ενα ακομα μελος του πληρωματος των Undead Pirates o Chris Label.Ηθελα καποια στιγμη να δω τι θα γινοταν αν βρισκομασταν ολοι μαζι οι πειρατες και να δω τι δυναμεις ειχαν.Ημουν συγουρος οτι στο μελλον μπορει να βρισκομουν και να πολεμουσα με καποιον απο αυτους....

Η αφηγηση των 2 γιγαντων συνεχιστηκε για περιπου ακομα 2 ωρες αλλα δεν αντεξα αλλο και αποκοιμηθηκα με μεγαλη ευκολια μετα απο τοση ακροαση.Ο υπνος μου ηταν αρκετα βαθυς σε σχεση με αλλες φορες.Οταν ξυπνησα βρισκομουν στην σπηλια του Βroggy και 2 γιγαντες εφτιαχναν το γευμα τους και συζητησουν ταυτοχρονα.Το στομαχι μου εκανε ενα επιφωνημα οτι ηθελε ταισμα και προσπαθησα να σηκωθω.Οταν σηκωθηκα τεντοθηκα για να ξεπιαστω και πηγα και καθησα διπλα τους.Ειχε αρχησει να βραδυαζει και εκανε ψυχρα και για αυτο καθησα οσο πιο κοντα μπορουσα στην φωτια και καθως καθησα ,τυλιχτηκα παλι μια μικρη κουβερτα που μου ειχαν δωσει.Δεν ειχα καταλαβει γιατι μιλουσαν γιατι ακομα δεν ειχα ξυπνησει καλα αλλα μετα απο λιγο συνηλθα και πηρα μερος και εγω στην συζητηση.Μετα απο λιγο αρχησαμε την συζητηση με θεμα την αναχωρηση μου απο το νησι και τους εξηγησα οτι θα εφευγα αυριο το πρωι αν και το σκεφτομουν πολυ να μεινω στο νησι για προπονηση.Παρ ολα αυτα χρειαζομουν να ειμαι μονος μου για να μπορω να βελτιωσω αυτα που ηθελα διχως να με ενοχλει ή να απασχολει καποιος....

Πηγα και πηρα την τσαντα μου για να δω τον χαρτη της Μεγαλης Γραμμης και στην συνεχεια πηρα και το Log Pose για να δω ποιο ηταν το επομενο νησι που μου εδειχνε.Μου εδειξε ενα νησι που δεν ειχα ξαναπροσεξει στον χαρτη και μου εδωσαν μερικες πληροφοριες οι 2 γιγαντες οτι ηταν ενα ερημονησι ουσιαστικα και υπηρχε μια βαση επαναστατων εκει αλλα σχεδον ξεχασμενη.Ηταν μια ευκαιρια να επισκευπτομουν ενα ακομα νησι της Μεγαλης Γραμμης σκεφτηκα και διπλωσα το χαρτη με ενθουσιασμο.Ειχαν βγαλει και επιναν ρουμι οι 2 γιγαντες και με την σειρα μου και εγω πηρα την δοση μου και αρχησαμε να τραγουδαμε πειρατικα τραγουδια. Ειχε αρκετη πλακα γιατι η φωνη μου χανονταν αναμεσα στις δικες τους και αλλοι 2 ειχαν πολυ χοντρη φωνη με αποτελεσμα να ειναι λες και βρισκομουν διπλα σε μεγαφωνο.Κατι το ρουμι, κατι και το ωραιο φαγητο που το εβγαλαν μετα απο λιγο απο την φωτια ,κατι και η ωραια παρεα, ηρθε και εδεσε η κατασταση...

Ειχα καιρο να περασω τοσο ομορφα και μου ελειπε αρκετη η ολη φαση.Για πολοστη φορα σκεφτηκα απο μεσα μου ποσο πιο ομορφα θα ηταν να ταξιδευα με τον Τεο σε αυτη την θαλασσα.Αρχησα να σκεφτομαι τοτε το νησι των επαναστατων και την αντιμετωπηση που μπορουσα να ειχα απο αυτους.Απ οτι ηξερα ηταν αρκετα αυστηροι και αρκετα οργανωμενοι.Ειχαν αρκετα δυνατους στρατιωτες και πολλοι απο αυτους ηταν και αρκετα φανατικοι.Ευτυχως δεν ειχα φτασει στο σημειο να γινω φανατικος με κατι οποτε δεν μπορουσα να καταλαβω το πως ενοιωθαν αυτοι οι ανθρωποι.Τουλαχιστον ειχα με αυτους εναν σκοπο στην ζωη ο οποιος δεν διεφερε πολυ απο το δικο μου.Αυτος ηταν να ζησουμε ελευθεροι.Φυσικα ομως ειχαν τελειως διαφορετικη ιδεολογια για πολλα αλλα πραγματα. Μετα απο λιγο αρχησα να τους διηγουμαι για το πως ξεκινησα ως πειρατης και τις μεγαλες μαχες που ειχα δωσει μεχρι στιγμης....

Εδειχναν αρκετα ενθουσιασμενοι με τις περιγραφες και με τα ατομα που τα ειχα βαλει.Κυριως οταν περιεγραψα την μαχη μου με τον Smoker.Μαλλον επειδη ηταν και αυτος ενας χρηστης Logia και ειχε παρομιες δυναμεις με εμενα.Παρ ολα αυτα εμαθα απο μια εφημεριδα οτι ο Smoker μετα την ηττα που δεχτηκε απο εμενα και τον Τεο αποσυρθηκε για 2 μηνες και τωρα μοιαζει να ειναι πιο δυνατος απο ποτε. Ειχα απορια να δω αν οντως ειχε δυναμωσει οπως ελεγαν οι εφημεριδες, οχι πως το αμφισβητουσα.Πιστευα οτι ηταν απο τους πιο δυνατους Marine που ειχα αντιμετωπησει μεχρι στιγμης.Βεβαια συγουρα το επιπεδο αρκετων Marine στην Μεγαλη Γραμμη ηταν πολυ πιο πανω απο το δικο του και συγουρα θα δυσκολευομουν να τους νικησω.Με σωστη προπονηση ομως και αρκετο πεισμα μπορουσα να κανω θαυματα και το ηξερα αυτο καλυτερα απο ολους.Ηξερα για το τι πραγματα ηταν ικανος ο εαυτος μου...