Okama nakama!?[Τελος]

Πλέαμε για άλλη μια φορά προς κάποια άγνωστη κατεύθυνση, εκεί που μας οδηγούσε η Log Pose.
- Ρε παιδιά! Δεν έχουμε γιορτάσει ακόμα την έξοδο μας από το Impel Down, όπως θα έπρεπε! Τους είπα και αμέσως έτρεξα μέσα στο καινούριο μας πλοίο. Πήγα στην κουζίνα και πηρά ένα μπουκάλι ρούμι και 3 ποτήρια. Έπειτα βγήκα έξω και τα γέμισα. Αφού έδωσα από ένα στο κάθε ένα από εμάς, είπα:
- Kanpai για την έξοδο μας από την φυλακή!
- KANPAI!! Είπαν οι άλλοι 2 και κατεβάσαμε τα ποτήρια μονορούφι. Συνεχίσαμε να πίνουμε μέχρι που βράδιασε και όλοι πήγαμε για ύπνο με μια ελαφριά ζαλάδα.

Το πρωί ξύπνησα επειδή το πλοίο κουνιόταν υπερβολικά πολύ. Βγήκα έξω και είδα τον Ren στο τιμόνι να παλεύει με τα κύματα. Μια καταιγίδα είχε ξεσπάσει και ο Ren προσπαθούσε να κουμαντάρει το πλοίο μέσα σε αυτήν. Αμέσως πήγα και φώναξα τον Kayle και αρχίσαμε να μαζεύουμε τα πανιά του πλοίου. Έπειτα ανέλαβα το πηδάλιο ως πιο έμπειρος σε καταιγίδες από αυτούς τους 2. Έπειτα τους έδωσα εντολή να δέσουν όλα τα πράγματα πάνω στο κατάστρωμα τα οποία δεν είχαν παρασυρθεί από τα κύματα η από τον αέρα.
- Μην αφήσετε τίποτα άλλο να χαθεί! Κάθε τι εδώ πάνω είναι πολύτιμο για το ταξίδι μας! Είπα και εκείνοι έτρεξαν αμέσως να τα δέσουν.

Συνεχίσαμε να παλεύουμε με τα στοιχεία της φύσης! Ο άνεμος ήταν πιο δυνατός από ότι συνήθως και τα κατάμαυρα σύννεφα από πάνω μας έριχναν πάρα πολύ βροχή. Τόση που βρισκόμασταν σε σημείο που δεν μπορούσαμε να δούμε τι γίνεται στα 20 μέτρα μακριά από το πλοίο. Οι άλλοι 2 επαναλάμβαναν συνέχεια ότι δεν είχαμε ελπίδες να ζήσουμε μέσα σε τέτοια καταιγίδα μιας και τα κύματα όλο και μεγάλωναν. Προσπαθούσα να τους ηρεμήσω αν και δεν ξέρω αν κι εγώ ο ίδιος πίστευα ότι θα γλυτώναμε. Είχα εγκαταλείψει την προσπάθεια να μας κρατήσω στην πορεία της Log Pose και απλά προσπαθούσα να μας πάω όσο το δυνατόν πιο μακριά από αυτή την καταιγίδα.

Για ένα μισάωρο ακόμα παλεύαμε με τα κύματα. Κάποια στιγμή επιτέλους καταφέραμε να ξεφύγουμε. Ξαπλώσαμε και οι 3 πάνω στο κατάστρωμα, λαχανιασμένοι και κατάκοποι από όλη αυτή την προσπάθεια…
- Παραλίγο να πεθάνουμε! Είπε ο Kayle καθώς στράγγιζε την μπλούζα του από το νερό.
- Πρώτη φορά βρίσκομαι στο κέντρο μιας τόσο μεγάλης καταιγίδας! Είπα ενώ προσπάθησα να σηκωθώ. Ήμουν πολύ κουρασμένος μετά από μια τέτοια μάχη με τα κύματα και έτσι πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου. Έφταιγε και το θαλασσινό νερό που βρισκόταν πάνω μου σε αυτό αφού δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις του φρούτου μου μετά από τόσο βρέξιμο. Όταν μπήκα στο δωμάτιο, άλλαξα ρούχα και έπεσα για ύπνο και πάλι.

Όταν ξύπνησα ήταν νύχτα και οι άλλοι 2 κοιμόντουσαν. Πήγα στο πηδάλιο και κοίταξα την πορεία μας. Ευτυχώς δεν είχε αλλάξει από την τελευταία φορά που είχα κοιτάξει. Έπειτα, κάθισα στο κατάστρωμα και ατένιζα τον ξάστερο ουρανό. Οι ώρες περνούσαν και δεν είχα νυστάξει καθόλου. Έτσι ξημέρωσε πριν καν το καταλάβω! Μετά από λίγο ξύπνησαν και ο Kayle με τον Ren και πήγαμε όλοι στην κουζίνα για να φάμε πρωινό. Αφού φάγαμε τα φαγητά που είχα μαγειρέψει εγώ, πρέπει οπωσδήποτε να πάρω κάποιον μάγειρα στο πλοίο αφού ακόμα δεν τα καταφέρνω καλά σε ότι αφορά την κουζίνα, αρχίσαμε να κάνουμε διαφορές δουλείες στο πλοίο.

Καθαρίζαμε όσα είχαν προκληθεί κατά την διάρκεια της καταιγίδας και βάζαμε τα πράγματα στην θέση τους. Δεν είχαμε κάνει τίποτα από αυτά αμέσως μετά την καταιγίδα αφού ήμασταν όλοι ψόφιοι από την κούραση. Έτσι όπως έβαζα ένα βαρέλι στη θέση του κοντά στην πλώρη του πλοίου κοίταξα τον ορίζοντα. Στο βάθος έβλεπα ένα νησί. Αμέσως έτρεξα στο πηδάλιο και κοίταξα ότι η πορεία μας ήταν σωστή και αυτό το νησί που βλέπαμε μπροστά μας ήταν ο προορισμός μας.
- Νησί!! Φώναξα και οι άλλοι 2 σταμάτησαν τις δουλείες τους και ήρθαν να το δουν. Ήμασταν όλοι ενθουσιασμένοι που θα πηγαίναμε σε ένα καινούριο μέρος και θα αποκτούσαμε καινούριες εμπειρίες…

Πλησιάζαμε το νησί και αυτό που βλέπαμε ήταν ένα ροζ τοπίο που δεν ξέραμε σε τι παρέπεμπε περισσότερο. Στο τέλος και μετά από αρκετή συζήτηση σκεφτήκαμε ότι παρέπεμπε σε νησί που κατοικούσαν γυναίκες.
- Με τόσο ροζ χρώμα λογικό μου φαίνεται! Είπε ο Kayle ολοκληρώνοντας την θεωρία του.
- Μακάρι! Είπε ο Ren και μετά χάθηκε στις σκέψεις του. Ήξερα πολύ καλά τι ακριβώς σκαφτόταν.
- Δεν λέω… Η θεωρία σου έχει μια λογική αλλά δύσκολα θα βρεθεί νησί που να έχει μόνο γυναίκες! Του είπα προσπαθώντας να τους προσγειώσω λίγο.
- Τι λες? Έχω ακούσει για ένα τέτοιο νησί που υπάρχει μέσα στην Grand Line! Να δεις που αυτό είναι το νησί που πηγαίνουμε! Επέμεινε στη θεωρία του ο Kayle. Να πω την αλήθεια δεν θα με χάλαγε ένα νησί μόνο με γυναίκες αλλά μάλλον ήταν αρκετά ουτοπικό.
- Θα δούμε όταν θα φτάσουμε! Του είπα και χάθηκα μέσα στις σκέψεις μου.

Πλησιάζαμε όλο και περισσότερο στο νησί και η αγωνία μας όλο και μεγάλωνε! Ο Ren, από την στιγμή που είπε την θεωρία του ο Kayle, είχε χαθεί στις σκέψεις του και δεν κουνιόταν από το σημείο που είχε κάτσει. Το βλέμμα του ήταν χαμένο και κοιτούσε συνέχεια προς το νησί.
- Oi Ren! Σταματά αυτές τις πονηρές σκέψεις σου και έλα να βοηθήσεις να τελειώσουμε με το συμμάζεμα μέχρι να φτάσουμε στο νησί! Του φώναξα κι εκείνος φάνηκε να επανέρχεται στην πραγματικότητα. Έπειτα μας πλησίασε και αφού πηρέ απρόθυμα μια σκούπα άρχισε να σκουπίζει στο κατάστρωμα. Έτσι όπως το είχα υπολογίσει και με αυτόν τον άνεμο είχαμε περίπου μίση ώρα ακόμα μέχρι να φτάσουμε στο νησί και μέχρι τότε θα είχαμε τελειώσει τις δουλείες.

Η ώρα πέρασε και τελειώσαμε με τις δουλειές μας. Είχαμε άλλα 5 περίπου λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο νησί και ετοιμάζαμε από ένα σακίδιο ο καθένας με τα απαραίτητα αφού δεν ξέραμε αν το νησί είναι κατοικήσιμο η όχι! Ότι και να έλεγε ο Kayle, δεν ήμασταν σίγουροι γι αυτό κι έτσι τους έπεισα να πάρουν κι εκείνοι από ένα. Μετά από λίγο φτάσαμε στο νησί και το δέσαμε σε έναν μικρό κόλπο που βρήκαμε. Έπειτα κατεβήκαμε κάτω και είδαμε μπροστά μας ένα δάσος.
- Εδώ ξεκίνα η εξερεύνηση μας! Τους είπα δείχνοντας το δάσος! Θα μπούμε μέσα σε αυτό και γι αυτό πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί αφού δεν ξέρουμε τι παραμονεύει εκεί μέσα.

Εκείνοι κούνησαν καταφατικά το κεφάλι και έπειτα με ακλούθησαν. Συναντήσαμε τα ζώα και παρατηρήσαμε ότι ήταν κάπως παράξενα σε σχέση με τα ζώα σε άλλα νησιά.
- Είναι η ιδέα μου ή όλα όσο έχουμε δει μέχρι τώρα είναι θηλυκά? Είπε ο Kayle που είχε πάρει πάλι θάρρος με την θεωρία του.
- Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε στο νησί των γυναικών! Του είπα απότομα αφού είχε αρχίσει να γίνεται ενοχλητικός με αυτό το θέμα. Είχαν ανέβει σημαντικά οι πιθανότητες να είμαστε σε αυτό το νησί μιας και όλα τα ζώα φαίνονταν θηλυκά! Συνεχίσαμε την εξερεύνηση μας μέχρι που βγήκαμε σε ένα ξέφωτο.

Εκεί υπήρχε ένα μεγάλο σπίτι που έμοιαζε με παλάτι! Ήταν κι αυτό ροζ και ο Kayle είχε κατενθουσιαστεί. Μιας και ήταν το μόνο κτήριο που βρήκαμε μετά από τόσο δρόμο, κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Όταν φτάσαμε μπροστά στην πόρτα αυτή άνοιξε μόνη της. Μπήκαμε μέσα και ακούγαμε γυναικεία γελάκια από κάπου μακριά. Ο Kayle είχε φουσκώσει το στήθος του θριαμβευτικά! Ο Ren ήταν έτοιμος να φωνάξει δυνατά από την χαρά του αλλά τους συγκράτησα και τους 2 πριν κάνουν καμιά τρέλα.
- Ηρεμήστε! Δεν ξέρουμε αν θα είναι φιλικές απέναντι μας! Κάποιος λόγος θα υπάρχει αν ζουν μόνο γυναίκες σε αυτό το νησί και σίγουρα δεν θα μας αρέσει! Είπα και οι άλλοι 2 με κοίταζαν σκεπτικοί. Μετά από 5 δευτερόλεπτα είδαμε από μακριά περίπου στα 20 άτομα να μας πλησιάζουν . Όλα τα άτομα φορούσαν φουστάνια εκτός από έναν που στεκόταν πίσω από όλους και φορούσε κάτι παράξενα ρούχα!

-Heehaw! Είπε ο τύπος που βρισκόταν πίσω από τις κοπέλες οι οποίες είχαν χαμηλωμένο το κεφάλι. Μερικές είχαν πολύ ωραίο σώμα και μακριά όμορφα μαλλιά και του Ren του έτρεχαν ήδη τα σάλια.
- Καλωσορίσατε στο Kamabakka Kingdom..!! είπε και μας κοίταξε χαμογελαστός. Είμαι ο Emporio Ivankov και είμαι ο βασιλιάς αυτού του βασιλείου που κατοικείται από okama! Είπε και όλοι όσοι τον περιτριγύριζαν σήκωσαν το κεφάλι τους και είδαμε ότι είχαν αντρικές φάτσες!
Μόλις είπε την λέξη ‘okama’ ο Kayle και ο Ren πάγωσαν.
- Σας το είπα ότι δεν έπρεπε να βιάζεστε.. τους είπα σιγανά για να με ακούσουν μόνο αυτοί οι 2.
- Εδώ μπορείτε κι εσείς να βρείτε τον πραγματικό σας εαυτό! Είπε και έπειτα άνοιξε τα χεριά του.
- Όχι ευχαριστούμε!! Είπα και άρχισα να κάνω βήματα προς τα πίσω.
- Πάμε να φύγουμε! Τους ψιθύρισα και εκείνοι έγνεψαν καταφατικά.
- Τώρα! Φώναξα και αρχίσαμε να τρέχουμε. Αμέσως άρχισαν όλοι να μας κυνηγάνε φωνάζοντας εκφράσεις όπως! «Μην φεύγετε γλυκούληδες» ή ακόμα και «περιμένετε μας να κάνουμε όλοι μαζί ‘τραμπάλα’»!! Μόνο και μόνο που τα ακούγαμε αυτά, επιταχύναμε ακόμα περισσότερο για να απομακρυνθούμε.

Τρέχαμε με περίπου ίση ταχύτητα και οι 3 και βρισκόμασταν σε μια ευθεία. Ξαφνικά όμως ο δρόμος χωριζόταν στα 2 επειδή υπήρχε ένα βουνό στην μέση! Εγώ βρισκόμουν πιο αριστερά από όλους και έτσι ακολούθησα τον αριστερό δρόμο. Οι άλλοι 2 όμως ακoλούθησαν τον δεξιά. Όταν το συνειδητοποίησα προσπάθησα να στρίψω από εκεί αλλά κατάλαβα ότι αν άλλαζα τόσο απότομα την πορεία μου το πιο πιθανό ήταν ότι θα με έπιαναν οι okama που μας κυνηγούσαν έτσι συνέχισα την πορεία μου σε αυτό το μονοπάτι. Οι περισσότεροι ακλούθησαν τους άλλους 2 και μόνο 4 άτομα με ακoλούθησαν. Ίσως η ποσότητα των ατόμων να έπαιξε ρολό σε αυτό. Ευτυχώς αυτοί που ακλούθησαν ήταν οι πιο αργοί από τους okama κι έτσι κατάφερα μετά από άλλο ένα 2λεπτο τρεξίματος να τους ξεφύγω.

Αμέσως άρχισα να ψάχνω για τους άλλους 2 προσέχοντας ταυτόχρονα για να μην με βρουν οι okama και με ξανακυνηγήσουν. Κάποια στιγμή είδα μερικούς να πλησιάζουν το μέρος που βρισκόμουν και αμέσως κρύφτηκα πίσω από έναν βράχο. Μόλις πέρασαν είπαν:
- Άντε να βρούμε και τον άλλο που ψάχνουμε! Οι 2 ήταν εύκολοι στόχοι με τόσα άτομα να τους κυνηγάνε! Φυσικά ο Ivankov θα τους περιποιηθεί καλά! Αυτά πρόλαβα να ακούσω αφού μετά είχαν απομακρυνθεί αρκετά. Μόλις τα άκουσα αυτά αποφάσισα ότι έπρεπε να ξανάπαω στο παλάτι που είχαμε πάει πριν! Σίγουρα εκεί θα κρατούσαν τους 2 φίλους μου. Όταν έφτασα απέξω δεν πλησίασα την κανονική είσοδο! Έψαξα για κάποια άλλη και τελικά την βρήκα αφού έψαξα λίγο! Υπήρχε μια είσοδος, που οδηγούσε σε ένα σαλόνι. Αφού μπήκα μέσα άρχισα να ψάχνω σε διάφορα δωμάτια για να βρω τον Kayle και τον Ren. Έτσι όπως έψαχνα βρέθηκα σε ένα δωμάτιο τεράστιο και ευρύχωρο. Άκουσα βήματα από κάπου κοντά οπότε κρύφτηκα πίσω από έναν καναπέ που βρήκα.

Μπήκαν μέσα στο δωμάτιο μερικά άτομα. Ένας ήταν σίγουρα ο Ivankov αφού άκουσα πρώτα από όλα την φωνή του να λέει:
- Λοιπόν? Πως σας φαίνεται το παλάτι μας? Η επομένη φωνή που άκουσα όμως με έκανε να εκπλαγώ!
- Χμμ… Είναι αρκετά φωτεινό και έχει τα σωστά χρώματα τα οποία λατρεύουμε όλοι εμείς! Ήταν ο Kayle που μιλούσε και αμέσως μετά άκουσα τον Ren να συμπληρώνει:
- Ναι ναι! Συμφωνώ κι εγώ!
- Χαίρομαι που το ακούω! Απάντησε ο Ivankov και έπειτα μια πόρτα άνοιξε και κάποιος πλησίασε.
- Βασιλιά Ivankov δεν αντέχω την ζωή μου άλλο με αυτό το αντρικό σώμα! Θέλω να με κάνετε γυναίκα!
- Αν αυτό είναι που επιθυμείς πραγματικά τότε θα κάνω το όνειρο σου πραγματικότητα. Είπε ο Ivankov. Δεν κατάλαβα με ποιον τρόπο θα το έπραττε οπότε έβγαλα το κεφάλι μου έξω από την κρυψώνα μου για να το διαπιστώσω. Με τα νύχια του κάρφωσε τον τύπο που ζητούσε να γίνει γυναίκα στα πλευρά και έπειτα εκείνος άρχισε να μεταμορφώνεται! Μετά από λίγο μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου υπήρχε μια γυναίκα αντί για έναν άντρα!
- Αυτή είναι η δύναμη των ορμονών! Heehaw! Είπε ο Ivankov ευχαριστημένος με τον εαυτό του!

Εγώ αμέσως σηκώθηκα πάνω και φώναξα:
- Έτσι έκανες και τους φίλους μου σαν τα μούτρα σου?
- Ooooi! Teo-kuun έλα να μας κάνεις παρέα! Είπε ο Ren με μία φωνή λες και ήταν 'τελειωμένη εδώ και χρόνια.
- Ren ΣΚΑΣΕ! του είπα και εκείνος κρύφτηκε τρομοκρατημένος πίσω από τον Kayle.
- Ναι με τον ίδιο τρόπο! Άλλα κοιτά τους ποσό ευτυχισμένοι είναι και οι 2… Δεν πρόκειται να τους αλλάξω όσο τους βλέπω ευτυχισμένους!
- Θα κάνεις τους φίλους όπως ήταν πριν παλιοφρικιό είτε με τον καλό είτε με τον άσχημο τρόπο!
- Heehaw! Αυτή είναι η κανονική πλευρά του εαυτού τους! Ασ' τους να ζήσουν ελεύθεροι όπως θέλουν!
Η οργή μου ξεχείλιζε από παντού. Δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο και να μην επιτεθώ σε αυτόν τον κακομοίρη φαντασιόπληκτο που είχα μπροστά μου.
- Από ότι κατάλαβα διάλεξες τον άσχημο τρόπο.... είπα και του επιτέθηκα.

Η μάχη ήταν καθορισμένη από όταν ξεκίνησε. Δεν είχε καμιά ελπίδα απέναντι στο ατσάλι και αυτό φάνηκε όταν έπεσε κάτω με βαθιές πληγές.
- Εντάξει εντάξει θα τους κάνω όπως πριν! Είπε φοβισμένος. Τους έκανε το ίδιο κόλπο που έκανε και στον άλλο πιο πριν. Έπειτα από λίγο βρίσκονταν και οι 2 πίσω μου με σκυμμένο το κεφάλι από την ντροπή για αυτά που έλεγαν όση ώρα ήταν okama. Έπειτα τους πηρά και φύγαμε τρέχοντας από αυτό το παλάτι! Φτάσαμε στην βάρκα μας και επιβιβαστήκαμε! Δυστυχώς η Log pose δεν ήταν έτοιμη και έτσι δεν μπορούσαμε να φύγουμε ακόμα! Αφού μείναμε στο πλοίο μας για άλλες 2 μέρες επιτέλους η Log Pose άλλαξε κατεύθυνση και ξέραμε προς τα πού να πάμε! Έτσι ανοίξαμε τα πανιά και φύγαμε από το νησί.