A new Nakama, the destruction of the Marines[Τελος]

Ολα ειχαν σκοτεινιασει γυρω μου, ενιωθα την βροχη να με χτυπαει αλλυπητα και τον αερα να με μαστιγωνει, ομως δεν μπορουσα να κανω τιποτα, το σωμα μου ειχε παραλλησει τελειως...
Την επομενη στιγμη ανοιξα τα ματια μου και ειδα μια καταγαλλανη και ηρεμη θαλασσα να με περιτρυγιριζει, η βαρκα μου ειχε σχεδον διαλυθει, ηταν ετοιμη να βουλιαξει με το παραμικρο χτυπημα... Σηκωθηκα και κοιταξα γυρω μου, δεν μπορουσα να καταλαβω που ακριβως ειμαι, το μονο που ηξερα ειναι πως η καταιγιδα με οδηγησε εδω περα... Ενα νησι ή τουλαχιστον κατι που η φιγουρα του εμοιαζε με νησι φαινοταν στο βαθος, αποφασισα να περιμενω λιγο μηπως περασει καποιος ωστε να με ρυμουλκησει, ειδαλως θα επρεπε να πεταξω μεχρι το νησι και να βρω μια καινουργια βαρκα εκει...

Ο καιρος εξω ηταν πραγματικα τρομερος. Αστραπες εσκαγαν η μια μετα την αλλη μεσα στην θαλασσα δινωντας της μια λαμψη, φωτιζοντας για ελαχιστα δευτερολεπτα το περιεχομενο της. Ηταν αρκετα ανατριχιαστικο θα ελεγα. Το καραβι μου ομως δεν ειχε κανεναν απολυτως προβλημμα οσο ανυσηχη και αν ηταν η θαλασσα. Αφησα το κατστρωμα και γυρισα στην καμπινα μου.
Η ατμοσφαιρα ηταν πολυ ωραια. Τα κερια φωτιζαν το δωματιο και η θερμοκρασια οτι πρεπει. Δεν περνουσε καθολου ο ηχος απο τις βροντες εξω...
Καθησα στο γραφειο μου και εβγλα απο το συρταρι διαφορα ποστερ τα οποια ειχα μαζεψει στο προηγουμενο νησι.
Αφησα αυτος της Μιας και του Vincent στην ακρη....
Υπηρχαν τοσες ακομα θεσεις που επρε να καλυφθουν στο πληρωμα...αλλα δεν ηθελα οποιον και οποιον...Ηθελα καποιον ο οποιος να εχει αυτη τη σπιθα που ψαχνω...
Τα κοιτουσα ολη νυχτα μεχρι που με πηρε ο υπνος εκει στην καρεκλα...

Οι ωρες περνουσαν σαν νερο και πλοιο στον οριζοντα δεν υπηρχε πουθενα, περιμενα και περιμενα... Το νερο ειχε αρχισει να "μπαζει" ολο και πιο πολυ στην βαρκα μου, αποφασισα να μην περιμενω αλλο εκει, μεταμορφωθηκα και μεσα σε λιγα λεπτα εβλεπα την φιγουρα του νησιου να γινεται ολο και μεγαλυτερη. Υστερα απο λιγο ειχα σχεδον φτασει μπορουσα πλεον να δω καθαρα το τοπιο γυρω μου, ηταν ενα μερος που ειχα ξαναερθει. Δεν ηταν αλλο, εκτος απο το Karate Island, εδω ειχα πολεμησει τον Μαριν Jerry στο παρελθον, υπηρχε μια βαση απο Μαριν στο νησι, πραγμα που σημαινε πως τα πραγματα θα γινονταν ενδιαφεροντα αν με εβλεπε καποια απο τις περιπολιες τους... Δεν το ειχαν παρει και πολυ καλα που ειχα "φερθει" ετσι στον αρχηγο τους...!

Καποιες ηλιαχτιδες ενοχλουσαν τα ματια μου και με ξυπνησαν. Ειχε παει ηδη πρωι...
Σηκωθηκα και βγηκα εξω στο κατστρωμα. Η θαλασσα ηταν λαδι. Ο ηλιος ελαμπε πανω απο το κεφαλι μου...Μια παρα πολυ ωραια μερα. Αριστερα μου αυτη τη στιγμη περνουσα απο ενα νησι.
Ανελαβα αμεσως το πηδαλιο και εστριψα ωστε να κατευθυνθω προς τα κεινο.
Σε αντιθεση με το προηγουμενο αυτο φαινοταν κατηκοισιμο...και καθαρο...Το λιμανι εσφυζε απο κοσμο...
Πηγα γυρο γυρο και εριξα αγκυρα λιγο εξω απο το νησι...σε σημειο ομως που να μην φαινεται απο την πολη.
Πηρα μια βαρκα μου και πηγα προς το λιμαναι...Μου πηρε καποια λεπτακια αλλα εν τελει εφτασα.
Αφησα την βαρκα μου σε μια αποβααθρα και μπηκα αναμεσα στον κοσμο...
Μια ταβερνα εψαχνα καθως πεινουσα παρα πολυ και δεν ειχα ορεξη να μαγειρεψω στο πλοιο μου...

Εφτασα στο νησι και "προσγειωθηκα" λιγο πιο πισω απο την πολη, ετσι ωστε να μην κινησω ιδιαιτερες υποψιες, το φρουτο μου ηταν αρκετα γνωστο στους Μαριν και αν με εβλεπε καποιος θα ειχα ενα μικρο προβλημα. Προχωρησα και εφτασα λιγο μετα το λιμανι, ο κοσμος ειχε αυξηθει αρκετα απο την τελευταια φορα που ειχα ερθει, ισως εφταιγε το οτι εδω ηταν μια μεγαλη βαση Μαριν. Οι ανθρωποι ενιωθαν μεγαλη ανασφαλεια λογο της σημαντικης αυξησης των πειρατων σε ολες τις αρχικες θαλασσες... Αναμηχθηκα στο πληθος και κατευθυνθηκα προς το γνωστο μπαρ στο κεντρο της πολης, ηθελα να φαω κατι επειγωντος... Εφτασα αρκετα γρηγορα μιας που θυμομουν τον δρομο, μπηκα μεσα και διαλεξα το τραπεζι στη γωνια του μαγαζιου που ηταν σκοτεινα και απομερα...

Δεν ειχα ξανα ερθει σε αυτο το νησι...θα το θυμομουν. Παρατηρησα ομως οτι υπηρχαν πολοι Μαριν εδω...πολλες περιπολιες. Προσπαθησα να περασω απαρατηρητος και αφου ρωτησα κανα δυο πολιτες μου συστησαν ενα καταπλιηκτικο μπαρ στο οποιο θα μπορουσα να βρω λιγο φαγητο της προκοπης...
Δεν αργησα να το βρω και μεσα σε λιγα λεπτα ειχα ηδη μπει και ειχα καθησει στο μπαρ...
Μια πανεμορφη σερβιοτρα ηρθε να μοτυ παρει την παραγγελια...
-Καλησπερα...τι θα ηθελες να σου προσφερω...
Χαμογελασα με το πονησο υφος της σερβιτορας και εκανα την παραγγελεια μου...Εκεινη αμεσως πηγε και μετα απο λιγα λεπτα την ειχε φερει...
Επεσα με τα μουτρα...Ηταν πολυ ωραιο φαγητο...
-Βλεπω...πεινουσες...ολο το εφαγες...
-Ηταν πολυ καλο...γιαυτο...!!!της ειπα χαμογελαστος παλι...
-Το ονομα μου εινα Σαμανθα...
-Χαρηκα για την γνωριμια...Ρικιντο....
Μολις ειπα το ονομα μου ακουσα ενα ποτηρι να σπαει και μια μικρη αναστατωση προκληθηκε...

Και εκει που ελεγα πως ολα θα πηγαιναν καλα αν καθομουν υσηχος και προσεχτικος, εγινε το αναπαντεχο, ενας ψηλος τυπος μπηκε στο μαγαζι, δεν μπορουσα καλα να δω ποιος ειναι μιας που το δυνατο φως του ηλιου με "τυφλωνε". Εκατσε σε ενα τραπεζι και αφου εφαγε ακουσα το ονομα του, το ποτηρι που κραταγα στο χερι μου, εσπασε διχως να το καταλαβω, ηταν ο ανθρωπος που εψαχνα, ο Rikido Metaru... Εκανα μια κινηση προς το μερος του αλλα τον εχασα μεσα στον ξαφνικο πανικο που σηκωθηκε μεσα στο μαγαζι, στο ακουσμα του ονοματος του ολος ο κοσμος σηκωθηκε και αρχισε να τρεχει περα δωθε... Ξανα εκατσα στη θεση μου, δεν υπηρχε λογος να προσπαθησω να τον φτασω τωρα, ολος ο κοσμος ετρεχε κρυβοντας μου το οπτικο πεδιο, ετσι λοιπον επρεπε να περιμενω να τον δω μεσα στο πληθος...

Η σερβιτορα με κοιτουσε και το προσωπο της ειχε χλωμιασει. Προσπαθουσε να κανει βηματα πισω αλλα την εμποδιζε ο τοιχος.
Πισω μου πανικος...
-Αυτος ειναι...μολις το ακουσα...το ονομα του. Η εφημεριδα το εγραφε οτι εντοπιστηκε στην θαλασσα μας.
-Οι Οι Οι γιατι κανετε τοση φασαρια...πειραξα κανεναν σας??? Ενα πιατο φαγητο δεν μπορω να φαω με την ησυχια μου...
-Γρηγορα καποιος να φωναξε τος Μαρινς...
-Δεν νομιζω να ειναι καλη ιδεα αυτο...
Εκεινη την στιγμη η πορτα ανοιξε με δυναμη και μεσα μπουκαραν 5-6 Μαριν. Σταματησαν και εβγαλαν τα οπλα τους...
-Καντε ολοι στην ακρη...
-Τς...παλι μπαχαλο θα τα κανω...
Επιασα να πιω την μπυρα μου προτασωντας το δεξι μου χερι προς αυτους. Με το που πυροβολησαν εξαπελυσα ενα μικρο οστικο κυμα στο αερα και τους τιναξα ολους παλι εξω ανοιγωντας μια τρυπα πισω απο το σημειο που βρισκοταν...
-Συγνωμη κοπελια...καταλαθος...
Της εκλεσα το ματι και πεταχτηκα απο την καρεκλα μου να φυγω απο κει αφεινωντας ομως λεφτα για το φαγητο. Πηδηξα πανω απο τους Μαρινς και εφυγα απο το μαγαζι

Εκει που νομιζα πως καποια στιγμη θα τον εβλεπα αναμεσα στο πληθος, ειδα και αλλα πραγματα που με εξεπληξαν... Ξαφνικα ακουστηκε η φωνη του Rikkido και ολοι εμειναν ακινητοι λες και ειχαν παγωσει, μερικοι Μαριν εμφανιστηκαν στην πορτα απο το πουθενα και "εφυγαν" και απο εκει μιας που η κινηση του Rikkido τους πεταξε κατω. Ειχα ακουσει φημες για την δυναμη του φρουτου των δονησεων αλλα δεν περιμενα να ειναι τοσο δυνατο. Υστερα απο την μικρομαχη με τους Μαριν ο Rikkido βγηκε τρεχωντας απο το μαγαζι, διχως να χασω την ευκαιρια σηκωθηκα και τον ακολουθησα, φροντισα να κρατησω μια αποσταση ασφαλειας μιας που δεν ηξερα αν με θεωρει φιλο ή εχθρο... Σιγουρα θα φροντιζα να αποφυγω να τον πολεμησω αν ειχα την επιλογη, ειδαλως απλα θα επρεπε να... του επιδειξω την δυναμη μου!

Να παω καπου και να μην μπλεξω σε φασαριες δεν γινετε ε? Τι ειναι παντα αυτο το πραγμα...Τι προβλημμα ειχε ο τυπος και φωναζε σαν χαζος...λες και τους εκανα τιποτα...Ενα πιατο φαγητο πηγα να φαω και γω...
Μουρμουριζα μεσα μου καθως περπατουσα μεσα απο την πολη...
Δεν ηθελα να φυγω...ηθελα να κανω κατι ψωνια πρωτα...αλλα επρεπε να απομακρυνθω απο το σημειο με τους Μαρινς...
Γυρισα πισω καθως για αρκετη ωρα ενοιωθα εναν να με ακολουθει. Μολις με ειδε οτι τον κοιταω αρχισε να σφυριζει αδιαφορος...αλλα μολις παρατηρησε οτι επεμενα να τον κοιταω πεταχτηκε πισω απο εναν τοιχο...
-Ναι καλα μας επεισες τωρα...
Γυρισα και συνεχισα να περπαταω...
Εστριψα σε ενα τετραγωνο για να με χασει απο το πεδιο του.
Εκεινος ηρθε γρηγορα στην γωνια και εριξε μια κλεφτη ματια...
Ειχα σκαρφαλωσει ομως στο κτιριο και πηγα σιγα σιγα πισω του...
-Απο εδω εστριψε το ειδα και γω... του ειπα ειρωνικα καθως δεν με ειχε αντιληφθει ακομα...
-Ναι γαμωτο αλλα που ειναι...δεν τον βλεπω...αποκλειετε να εξαφανιστηκε...

Και εκει που ο αγνωστος μου εδεινε οδηγιες για τον "στοχο" γυρισα να τον ευχαριστησω και να φυγω πισω απο τον Rikkido...


Τι κανεις πισω μου??????? αρχισα να φωναζω και τον κοιταω σαν χαμενος...
Αν θες μαχη να ξερεις πως ειμαι ενας απο τους πιο δυνατους πειρατες σε αυτον τον κοσμο!!!

Και τωρα που τελειωσε αυτη η μικρη συζητηση πες μου γιατι με ακολουθεις...
Πραγματικα περιμενειθ πωθ μπορω να μιληθω??? ψελιθα...(φτου γαμωτο κολληθαν και οι θκεψεις μου!)

-Υπαρχει καποιος λογος που με ακολουθεις???
Τι προβλημμα εχετε ολοι εδω σε αυτο το νησι...λες και πειραξα κανεναν.
Ξαφνικα τα καρουμπαλα στο προσωπο του ειχαν γινει τεραστια και με επιασε νευρικο γελιο

Εδειχνε να εκνευριζετε μαζι μου αλλα δεν το εκανα επιτηδες. Δεν μπορουσα να σταματησω να γελαω...
Προσπαθησε να με κλωτσισει αλλα το ποδι χτυπησε στον μεταλικο σκελετο μου και παραλιγο να σπασει το ποδι του..
-Αχ...αχ καταραμενε...τι στο...
Μολις τον ειδα να χωροπηδαει σαν κτσικι απο τον πονο με απωτελειωσε. Δεν μπορουσα να σταματησω να γελαω...

Ο Rikkido εβαλε τα γελια και με οδηγησε σε μια σκοτεινη μερια οπου κατσαμε και ξεκινησε η "ανακρηση", με ρωτησε γιατι τον ακολουθουσα...
Του ειπα πως τον ειχα δει απο το μπαρ, και ηθελα να δω απο κοντα την δυναμη της Grand Line. Με κοιταγε με ενα ενδιαφερον, παρολο που δεν το περιμενα! Του ειπα ολα οσα ηθελα και τοτε περιμενα την απαντηση του, δεν ειπε τιποτα πανω σε αυτα που του ειχα πει, το μονο που μου ειπε ηταν:
Τι λες? Παμε να κανουμε λιγο πανικο???!!!
Τον κοιταξα με ενα υφος μικρου παιδιου που ηθελε παγωτο , ειχε πει την μαγικη λεξη...
Πανικο??? Δεν το ελεγες απο την αρχη, εμπρος λοιπον, μην αργουμε!
Μην ανυσηχεις αν μας την πεσουν πολλοι εγω ειμαι εδω...!! ειπα και προχωρησα με το στηθος φουσκομενο σαν γαλοπουλα!

-Εχεις και ονομα ο παντοδυναμε???
Εκεινος γυρισε προς τα μενα και αφου εκανε ενα γρηγορο χορευτικο μου αποκαλυψε το ονομα του...
-Roni D. Razor...απορω πως δεν με εχεις ακουστα...
-Ναι ναι...και γω απορω τι να σου πω...
-Υπονοεις κατι???
-Προχωρα ντε...ειπες οτι εχει βαση Μαριν σε αυτο το νησι...
Εκεινος εκανε πως συλλογιζετε προσπαθωντας να θυμηθει που πεφτει η βαση...
Δεν ειμαι τετοιος τυπος αλλα μου την εσπασαν που μου επητεθηκαν χωρις λόγο...Δεν θα εκανα τιποτα κακο...απλα λιγη κοντρα με την κυβερνηση...

Με εκνευριζε οσο δεν περνει αυτος ο ανθρωπος, αν δεν ηταν φτιαγμενος απο σιδερο θα τον εσπαγα στο ξυλο!!! Αν και προς το παρον δεν με χαλαγε, να εχω μια μικρη βοηθεια καθως πηγαιναμε προς την βαση των Μαριν, η πορεια ηταν σχετικα συντομα αλλα δεν θυμομουν καλα την διαδρομη, ετσι αποφασισα να "πεταξω" και να ριξω μια ματια απο ψηλα...
Εχεις και εσυ φρουτο? μου ειπε ο Rikkido καθως προσγειθηκα.
Του εγνεψα θετικα και του ειπα πως ειχα το φρουτο του φοινικα, του ειπα πως η βαση ηταν περιπου 500 μετρα πιο κατω και ετσι συνεχισαμε την πορεια μας!

Μου ειχε κεντρισει το ενδιαφερον ο τυπος. Ειχε κατι περιεργο πανω του το οποιο σε εκανε να τον θες διπλα σου παρολο που κυριως εκανε καραγκιοζιλικια. Αν και πιστευω οτι αυτες τις ψευτομαγκιες δεν τις εννοει. Νομιζω καταλαβαινει ποια ειναι η δυναμη του και μεχρι που τον παιρνει και ειμαι σιγουρος οτι οταν φτασουν τα δυσκολα θα αντιδρασει λογικα...
-Να την η βαση...παμε να τα σπασουμε ολααααααααααααααααα......
Εγινε φοινικας και μπουκαρε στην βαση σπαζωντας την πορτα.....

-Που πας ρε...θα σε φανε λαχανο ολομοναχο...ποιος νομιζεις οτι εισαι...
Αρχισα να τρεχω ξπισω του...μα τι βλακας...

Δυστιχως οι πραξεις μου ετρεχαν πιο γρηγορα απο το μυαλο μου και ετσι καθως μπηκα στη βαση ηρθα αντιμετωπος με καμια κατοσταρια Μαριν, με το που με ειδαν αρχισαν να επιτεθενται... Ο Rikkido ηρθε λιγο μετα μιας που η ταχυτητα μου ως φοινικας ηταν κατι που δεν μπορουσε να προλαβει, με το που μπηκε ειδε την ολη κατασταση και μου φωναξε να σκυψω. Εξαπελεισε μια απο τις δονησεις του και αρκετοι Μαριν μπροστα μου πεταχτηκαν πισω απο την ορμη. Σηκωθηκα και ετρεξα μπροστα, δεν εβλεπα την ωρα να του αποδειξω πως δεν ημουν μονο λογια, αλλα ειχα και αρκετη δυναμη για να υπερασπιστω τον εαυτο μου, τουλαχιστον στις εδω θαλασσες...

Ο πειρατης αρχισε να μαχεται παρολο που οι αντιπαλοι του ηταν περισσοτεροι απο αυτον. Προσπαθησα να μην επεμβαινω πολυ για να μπορεσω να δω καποια πραγματα πανω του. Ηδη ειχα καταλαβει οτι ειναι ξεροκεφαλος και του αρεσει να ειναι στο επικεντρο...Δεν ηταν βεβαια αρνητικα στοιχεια σε εναν ανθρωπο αυτα...
Εξω απο την βαση ειχαν μαζευτοι και αλλοι τοσοι Μαριν οι οποιοι ειχαν πληροφορηθει για τις πραξεις μας και αφησαν τις περιπολιες στο κεντρο της πολης για να συνδραμουν...
Ωρα για ζεσταμα λοιπον...
Τραβηξα το σπαθι μου μαζι με την θηκη...
Χτυπουσα καθε αντιπαλο σε τετοιο σημειο ετσι ωστε να μην μπορει να συνεχισει να παλευει.
Ενας τυπος με πυροβολησε στο κεφαλι και προς στιγμην χαρηκε...ολοι τους αρχισνα να γελανε και να φωναζουν...
Ομως το βλημμα ειχε εξωστρακιστει πανω στο μεταλο...
-Σοβαρα πιστευατε οτι θα ηταν τοσο ευκολο να πεθανω???

Ηταν κυριολεκτικα ξεροκεφαλος αυτος ο ανθρωπος, ακομα και στο κεφαλι του ειχε σιδερα, πλεον ημουν σιγουρος πως οσα ειχα ακουσει ηταν αληθεια, ο Rikkido ηταν μισος ρομποτ, μισος ανθρωπος. Βεβαια δεν ειχα πολυ ωρα να κατσω και να τον θαυμασω, ειχα και εγω αντιπαλους να αντιμετωπισω, ενας ενας οι Μαριν επεφταν κατω, μου φαινοταν πως απο την τελευταια φορα που πολεμησα με τους συγκεκριμενους Μαριν ειχαν γινει πολυ πιο αδυναμοι ή εγω ειχα δυναμωσει...!
Η υπερβολικη μου σιγουρια ομως, μου βγηκε σε κακο, το ροπαλο ενος Μαριν εφυγε στον αερα και με βαρεσε στο κεφαλι πετωντας με κατω, το αιμα αρχισε να τρεχει ποταμι, δεν πτοηθηκα ομως, ενεργοποιησα το φρουτο μου και σχεδον αμεσως η πληγη μου εκλεισε και σηκωθηκα στα ποδια μου... Χαμογελασα χαιρεκακα στους σαστισμενους Μαριν μπροστα μου.
Και τωρα θα αρχισει το παρτυ...! τους φωναξα και ορμηξα μπροστα!

Οι περισσοτεροι με κοιταγαν σαν χαμενοι απο αυτο που ειχαν δει να γινεται μπροστα στα ματια τους, δινωντας μου την ευκαιρια να βγαλω εκτος μαχης κανα δυο προτου ξαναξυπνησουν...
Η μαχη ειχε παρει φωτια, ο Rikkido καταστρεφε ολοκληροτικα οποιον Μαριν εμφανιζοταν ενωπιον του, αλλα οποτε εβρισκε ευκαιρια τον ενιωθα να με παρατηρει... Φαινεται πως τον ενδιεφερε ο τροπος που φαιρομουν και πολεμουσα, δεν ηξερα ακομα αν αυτο ειναι καλο ή κακο, αλλα σιγουρα ενιωθα ωραια που ενας απο τους πιο δυνατους πειρατες με ειχε στο μικροσκοπιο και με εξεταζε...!
Το κακο στην ολη υποθεση ηταν πως οι Μαριν αντι να μειωνονται ολο και αυξανονταν, ολοι οι Μαριν που εκαναν περιπολιες στο νησι ειχαν εγκαταλειψει τα ποστα τους και ερχονταν προς την βαση, ετσι ωστε να μπορεσουν να μας σταματησουν. Ωστοσο ενα γνωστο χαμογελο ειχε σχηματιστει στα χειλει του Rikkido, αν μη τι αλλο ευχαριστιοταν τις μαχες οσο και εγω, τουλαχιστον σε αυτο ειμασταν ιδιοι!

Τον εβλεπα μπροστα μου να μαχετε εναντια σε τοσους Μαρινς. Ηταν λιγο αγαρμπος στις κινησεις του και φαινοταν οτι ηθελε πολυ δουλεια ακομα αλλα ειχε τσαγανο. Αυτο αν μη τι αλλο φαινοταν. Ηθελε να αναδειχθει...αυτος ηταν ο λογος για τον οποιο ειχε μπλεξει σε αυτην την κατα τα αλλα ακοπη μαχη. Ηθελε να δειξει στην Κυβερνηση οτι ειναι εδω και στεκετε απεναντι τους. Οτι δεν τους φοβαται και οτι δεν θα σιγησει και δεν θα κρυφτει απο αυτους.
Με ειχε εντυπωσιασει πραγματικα...αυτο ηταν που εψαχνα...Αυτο ηταν που ηθελα να δω. Εκανα καλα που εμπιστευτικα το νεο αιμα. Ηξερα οτι μονο οι απειροι εχουν ακομα στο ακμαιο τις φιλοδοξιες και τα ονειρα τους και θα κανουν τα παντα για να τα πραγματοποιησουν...
-Λοιπον μικρε...ηθελες να δεις την δυναμη μου...Δωσε βαση...γιατι κατι τετοιο δεν εχεις ξαναδει...
Απλωσα τα χερια μου με το ενα να κοιτα το αλλο.
Απο το δεξι μου χερι αρχισα να παραγω δυνατες σεισμικες δονησεις. Ο μηχανισμος στο αριστερο μου χερι δεχοταν καθε δονηση και την αποροφουσε, μετατρεπωντας την σε ενεργεια και στελνωντας αυτην την ενεργεια στους μηχανισμους γυρω απο την καρδια μου. Η καρδια μου αρχισε να χτυπαει πολυ πιο γρηγορα και το αιμα μου να κυλαει ακομα πιο γρηγορα μεσα σε ολο μου το σωμα.Γυρω μου το εδαφος διλυωταν και ρογμες γεμιζαν τον τοπο. Μολις σταματησα το δερμα μου ειχε παρει μια κκοκινη λαμψη και λογο της αναμπτυξης του μεταβολισμου μου ο ιδρωρτας μου εξατμιζωταν αμεσως...

Ολοι με κοιτουσαν καθως ειχαν τρομοκρατηθει απο την τεραστια δυναμη που εξεπεμπαν οι δονησεις μου προηγουμενος...
-Δωσε βαση μικρε...τετοια ταχυτητα δεν εχεις δει ουτε στα ονειρα σου...
Εν ριπη οφθαλμου εξαφανιστηκα απο το σημειο που στεκομουν και αρχισα να εμφανιζομαι μπροστα απο καθε Μαριν ροκαλωντας ενα τοσο ταχυ και δυνατο χτυπημα στον καθενα που επεφτε αναισθητος.
Δεν προλαβαιναν καν να με δουν.Εμφανιζομουν τοσο ταχυτατα μπροστα στον καθενα που στα ματια τους ηταν σαν να τηλεμεταφερωμουν απο το ενα σημειο στο αλλο. Ουτε καν εκφραση προσωπου δεν αλλαζαν καθως δεν προλαβαιναν.
Μεσα σε ελαχιστα δευτερολεπτα ολοι οι Μαρινς ειχαν σωριαστει στο εδαφος.
Εμφανιστηκα μπροστα στον Ρονι και εκεινος απο την τρομαρα του επεσε προς στα πισω,..
Η εκφραση στα ματια του εδειχνε τρομο...με κοιτουσε σαν να ειχε δει ενα τερας. Δεν μπορουσε καν να κουνηθει...
Αμεσως ηρεμισα τον εαυτο μου και επανηλθα στα κανονικα μου επιπεδα...Τον κοιτουσα καθως απωρουσε με τον εαυτο του...Δεν καταλαβαινε γιατι ετρεμε...Γιατι ενοιωσε φοβο...
Τον πλησιασα και του εδωσα το χερι μου να σηκωθει...
-Ο φοβος δεν ειναι κακος...σου δειχνει την αδυναμια σου. Μονο αν μαθεις την καθε αδυναμια σου...μπορεις να γινεις δυνατοτερος. Για να γινεις πραγματικα δυνατος...πρεπει να φοβηθεις και μετα να κανεις τα παντα για να ξεπερασεις την αδυναμια αυτη...

Ειχα δει κατι το απιστευτο και ομως ειχε γινει μπροστα στα ματια μου, ο Rikkido ηταν λες και τηλεμεταφεροταν απο το ενα μερος στο αλλο ριχνωντας αναισθητους εναν εναν ολους τους Μαριν... Συντομα ολο το μερος ειχε καθαρισει και εμεις φευγαμε καθως πισω μας ακομα επεφταν μερικα συντριμια, ειχα δει αρκτετους δυνατους ανθρωπους, και πειρατες και Μαριν, ομως τετοια δυναμη δεν ειχα ξαναδει ποτε μου. Ο Rikkido μου προτεινε να παμε σε ενα ησυχο μερος να φαμε κατι, αλλα αρνηθικα, το μονο που ηθελα ηταν να μιλησουμε για την δυναμη που μου εδειξε, ηθελα τοσο πολυ να την αποκτησω, να μπορω να βγαλω εκτος μαχης γυρο στους διακοσιους Μαριν μεσα σε δευτερολεπτα... Συντομα βρηκαμε ενα ωραιο σκιερο μερος και κατσαμε να ξεκουραστουμε, δεν ειπα τιποτα αλλα τον κοιταγα επιμονα, ο Rikkido με ειδε και ετσι μετα απο λιγο αρχισε να μου λεει την ιστορια απο μονος του...

Μου εξηγησε πως το ειχε κανει και πως με βαση τους μηχανισμους μεσα στο σωμα του, μπορουσε να αποροφα της δονησεις του και να τις μετατρεπει σε ενεργεια... Τον κοιταγα αποσβολομενος προσπαθοντας να καταλαβω και την παραμικρη λεπτομερια. Υστερα μου ειπε πως ηξερε οτι τον παρακολουθουσα, ειχε χρησιμοποιησει μια δυναμη που λεγεται Χακι, ή τουλαχιστον ετσι μου ειπε, η δυναμη αυτη του επετρεπε να ξερει την παρουσια ολων των ζωντανων πλασματων γυρο του καθως και την ακριβη τους θεση, επεισης μου ειπε πως μπορουσε να κανει και αλλα με την δυναμη αυτη, οπως παραδειγματος χαρη να ξερει τι κινηση θα κανει ο αντιπαλος του μετα!
Δεν σου εχει τυχει ποτε να ξερεις τι ακριβως θα κανει ο αντιπαλος σου λες και το εχεις ξαναδει? με ρωτησε...
Σκεφτηκα λιγο και τοτε παρατηρησα πως ηταν φορες στις μαχες μου που ηξερα πραγματικα την επομενη κινηση του αντιπαλου μου, ποτε δεν ειχα καταλαβει πως γινοταν αυτο, ουτε και πως να το ελεγξω...
Ο Rikkido με κοιταξε και χαμογελασε, μου ειπε πως θα με βοηθησει αυτος να ελεγξω την δυναμη αυτη...

Eiχε σοβαρευτει πολυ σε σχεση με πριν. Ο ιδιος ηξερε οτι ημουν δυνατοτερος...αλλα δεν φανταζοταν ποτε τοσο. Ηταν πολλα αυτα που δεν ηξερε ομως...οπως γφια παραδειγμα για το χακι.
Του εξηγησα καποια πραγματα για τα χακι τα οποια μπορω να ελενξω εγω. Οταν ακουσε ομως οτι μπορω να χτυπησω εναν χρηστη λογκια χωρις την βοηθεια απο καποιο μεσω εκει ηταν που εμεινε εκπληκτος.
Δεν πιστευε οτι κατι τετοιο μπορουσε να γινει.
Εδειχνε ομως οτι ειχε τεραστια διψα για να μαθει. Ηθελε να γινει δυνατοτερος...Ηταν πολυ φιλοδοξος σαν ανθρωπος και σαν μαχητης. Μεχρι στιγμης ομως ειχε παντα προσωπικους στοχους...και αν δεν εχεις βοηθεια ειναι πολυ δυσκολο να καταφερεις τους στοχους σου στις μερες μας. Κυκλοφορουν τοσοι και τοσοι εκει εξω...