Back to homeland....[ΤΕΛΟΣ]

Με νεκρο τον Eisaku νεκρο ανελαβε αμεσα ο Barry την ομαδα οπου τωρα κλειστηκε καθε δρομος διαφυγης για τους κυβερνιτικους... Μεσα σε αυτην την μαχη δεν χρησιμοποιουσα καθολου τις δυναμεις μου λογω μια επηρεαστει κανενας απο τους συμαχους μας αφου δεν μπορουσα να ελγξω το δηλητηριο απο την στιγμη οπου εμπενε σε καποιου τον οργανισμο..
Μπροστα μου γινοτανε ενας χαμος,η μεγαλυτερη μαχη οπου ειχα λαβει μεχρι εκεινης της στιγμης μερος.. Παντου γυρω μου πτωματα και αντρες να μαχονται μεχρι θανατου.. Πυροβολισμοι,σπαθια να συγκρουονται και μαχες σωμα με σωμα... Οποιος κυβερνιτικος εμφανιζοταν μπροστα μου τον σκοτωνα στα γρηγορα για να κινηθω συντομα στον επομενο και προπαντος παντα κοιταζοντας εξω απο την μαχη μη και τυχον καποιος καταφερνε να ξεφυγει ..
Επισης οποτε μπορουσα εριχνα μια ματια και στην Maya... Παντα κρατουσε αποσταση χειριζομενη το οπλο της αλλα στις κοντινες μαχες εβγαζε το μαχαιρι της,με το οποιο ηταν το ιδιο ικανη, και τους αποτελειωνε...
Προσιλομενος στον μακελειο μπροστα μου γινοτανε ενοιωθα μια διψα μεσα μου να ξυπνα.. Μια πρωτογνωρη αισθηση με διψα για αιμα. Με τον καθε σκοτωμο ηθελα κι'αλλο,κι'αλλον,κι'αλλον!
Ειχα καταλαβει πως ενοιωθε η Sakura οταν σκοτωνει καποιον και δεν ημουνα υπερ σε αυτο,μονο που τωρα δεν μπορουσα να τον ελεγξω..

Δεν ηταν οπως η μαχες οπου ειχα συνηθησει να δινω.. Μαχες με πολα ατομα για αντιπαλους ειχα ξανακανει... Αλλα εδω υπηρχε διαφορα.. Αυτο δεν εμοιαζε με μια απλη μαχη αλλα με πολεμο... Τεραστιοι αριθμοι αντιπαλων αλλα ολοι σκοτωνονταν πιο ευκολα.. Ισως οταν εχεις κατι τετοιο να συμβαινει γυρω σου,ενα τετοιο μακελιο,αν δεν εχεις εκπαιδευτει σωστα και δεν εισαι γεννημενος για αυτο αρχιζεις να φρικαρεις.. Σε πολυ λιγους απο οσο σκοτωνα εβλεπα στα ματια τους θαρρος.. Οι περισσοτεροι φοβουνταν,οχι εμενα, αλλα το ολο σκηνικο γυρω τους...
Ξαφνηκα ενας κυβερνιτικος που εμοιαζε με τεραστιο γοριλλα εμφανηστικε μπροστα μου κρατωντας ενα πελωριο ροπαλο..
"Να καποιος αξιος πολεμου" σκεφτηκα απο μεσα μου..
Ορμηξα κατα πανω του.. Εκεινος κατεβασε το ροπαλο με δυναμη προς το μερος μου αλλα με ενα αλμα επεσα μπροστα και με μια κολοτουμπα στο εδαφος περασα ενδιαμεσα απο τα ποδια του κοβωντας το δεξι του.. Επεσε κατω αλλα δεν ουρλιαζε απο πονο,στο βλεμμα του υπηρχε ενα απλετο μισος και καθως ητανε κατω κουναγε δεξια αριστερα το ροπαλο του.. Το απεφευγα με σχετικη ευκολια αφου οι κινησεις του ητανε αργες και χτυπαγε οσους αλλους βρισκοταν γυρω μας,κυβερνιτικους και επαναστατες... Τον πλησιασα στην τελευταια μου αποφυγη και καρφωσα το κατανα μου στο κρανιο του...

όλα γύρο μου έμοιαζαν θολά.. στροβιλίζονταν και εγώ απλά έκανα μηχανικές κινήσεις...μηχανικές κινήσεις για να χαρίσω απλόχερα τον θάνατο!!αλίμονο! είχα γίνει ένα με αυτόν! μια μηχανή θανάτου! δεν ελεγχα η ίδια τον εαυτό μου..ήταν και πάλι ο άλλος μου εαυτός που εξαπολύονταν!που δεν ένιωθε...παγωμένος τελείωνε ζωές αθώων...οχι!! δεν ήταν αθώοι!! είχαν προξενήσει τεράστιο κακό στους πραγματικά αθώους!!!αλλά ποιά είμαι εγώ για να κρίνω ποιος αξίζει να ζήση ή να πεθάνει..?! ήμουν εγώ αθώα??!!! ΌΧΙ!!! δεν ήμουν!!!μου άξιζε και εμένα λοιπόν ο θάνατος!!! αλλά...αλλά ποιος μπορούσε να μου τον προσφέρει απο εδώ?!!! ΚΑΝΕΙΣ!!! ναι!! κανεις!!! ένιωθα αήττητη!!! οι μικρές μελανιές δεν με ενοχλούσαν....σκότωνα με μανία κυβερνητικούς...σκότωνα με μανία...μαχαίρωνα και συνέθλιβα...άκουγα τις κραυγές πόνου ...και μου άρεσε...ναι! μου άρεσε!!!! ήθελα να σκοτώσω και άλλους και άλλους και άλλους!!! οι μορφές που κινούνταν στην μάχη...που πολεμούσαν..που έπεφταν κάτω νεκρές...έμοιαζαν να χορεύουν ένα μπαλέτο κάποιου σπουδαίου συνθέτη με την συνοδεία συμφωνικής ορχίστρας...μόνο που η μουσική δεν υπήρχε παρα μόνο μέσα στο μυαλό μου....

και τότε μέσα στις μορφές...που κινούνταν ρυθμικά...απρόσωπες...διέκρινα ένα πρόσωπο...με μία έκφραση πόνου επάνω του...το πρόσωπο του κρις...η πληγή του είχε ανοίξει και πάλι και κάμποσοι κυβερνητικοί του επιτίθονταν...τον χτυπούσαν...και ένας τον πυροβόλησε στον ώμο!!!!οι κόρες των ματιών μου συστάλθηκαν!!!ΟΧΙ!!!και ένα ξίφος τον διαπέρασε για μία ακόμη φορά...!!!! ένιωθα τη ιστορία να επαναλαμβάνεται!!αλλά αυτή την φορά δε θα έμενα άπραγη!! όχι!!! δεν θα άφηνα άλλον έναν φίλο μου να σκοτωθεί!!!!!όχι!!! ένιωσα το αίμα μου να βράζει και τις φλέβες μου να διαστέλλονται...ένα τρομερό συναίσθημα συνδυασμένου φόβου και θυμού με κυρίευσε!!!!όχι!!!!! δεν θα τον άφηνα!!ΟΧΙ!!!! με μία κίνηση του κατάνα σκότωσα έναν κυβερνητικό που βρέθηκε μπροστά μου και έτρεξα προς τον κρις!
<φύγε απο πάνω του!!!!>φώναξα σε έναν απο τους κυβερνητικούς που βρίσκονταν απο πάνω του και χτυπώντας τον με το φλέιλ του συνέθλιψα το κρανίο!
<bara ara no...deception!!!!> φώναξα και το σώμα μου διαμελίστηκε σε άπειρα κομμάτια τα οποία άρχισαν να χτυπούν τους κυβερνητικούς ενώ τα χέρια μου ε τα όπλα τους αποτελείωναν...αφού τους καθάρισα όλους ενώθηκα και πάλι και έπιασα τον κρις...
<είσαι καλά?!>του είπα και εκείνος χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.παρατήρησα τον ώμο του...η πληγή ήταν κάπως καλύτερα, φαντάζομαι την επούλωσε την επηρέασε το δηλητήριο του...εκείνος σηκώθηκε όρθιος και μου έκανε νόημα να συνεχίσουμε...τώρα όμως πολεμούσαμε μαζί...ο ένας στο πλευρό του άλλου...δεν σκόπευα να τον αφήσω ιδικά τώρα που ήταν πληγωμένος.

Παρασυρθηκα μεσα στην αιματοχυσια δεν ειδα αυτο που ερχοταν κατα πανω μου.. Δεν προσεξα,ξανατραυματιστηκα και ανοιξε η προηγουμενη πληγη μου... Δεν επρεπε να ξαναεπαναληφθει αυτο και να πεσω... Επιασα τον ωμο και εβαλα τον δεικτη μου μεσα στην τρυπα οπου πυροβοληθηκα.. Εβγαλα μια κραυγη πονου και η Sakura γυρισε να δει τι συμβαινει.. Της ειπα να με καλυψει οσο θα βγαζω την σφαιρα απο μεσα μου και εκεινη εγνεψε καταφατικα.. Ο πονος ηταν αφορητος αλλα στην τελικη βρηκα την σφαιρα... Εκβαλοντας δηλητηριο μεσα απο την πληγη εδωσα μια ωθηση στην σφαιρα προς τα εξω,βαζοντας και τον αντιχειρα μου μεσα στο δερμα μου επιασα την σφαιρα και την εβγαλα εξω...
Ετοιμος!φωναξα στην Sakura.. Εκεινη με κοιταξε στεναχωρημενη,σαν να ηταν ετοιμη να κλαψει..
Μην ανυσηχεις !! Δεν προκητε να με ξεφωρτοθεις τοσο ευκολα !της ειπα και χαμογελασα.. Και εκεινη μου χαμεγελασυνεχιζοντας να με κοιταει.. Ξαφνηκα απο πισω της εμφανηστηκε ενας τυπο με ενα ροπαλο... Πεταχτηκα και εσπρωξα την Sakura στο εδαφος ενω το ροπαλου του κυβερνητικου με χτυπησε στον αλλο ωμο βγαζοντας τον και ριχνοντας με στο εδαφος διπλα στην Sakura ... Εκεινη με κοιταζε ξαφνιασμενη και με ανυσυχια,υστερα γυρισε το βλεμμα της στον κυβερνητικο με μισος,ετοιμη να του βγαλει τα σωθικα...
Αραξε...της ειπα..

Με κοιταζε περιεργη καθως σηκωθηκα και με μια αποτομη κινηση σηκωσα τον ωμο μου και τον ξαναεβαλα στην θεση του.. Κουνησα δεξια-αριστερα τον σβερκο μου κανοντας "κρακ" και κοιταξα τον κυβερνιτικο...
Ειναι δικος μου..της ειπα..
Εκεινη ηταν ετοιμη να με βρισει και να τρεξει καταπανω του αλλα πριν προλαβει να κανει οτιδηποτε την κοιταζα με ενα σαρκαστικο χαμογελο στα χειλη μου... Εκανε πισω και γυρισε στην αιμοδιψη της μαχη χωρις να πει τιποτα... Ο κυβερνητικος απεναντυ μου χαμογελουσα.. Πιστευε οτι υστερα απο ολα τα τραυματα μου δεν θα ειχα αλλες αλλες δυναμεις να πολεμησω.. Αντιθετως ομως,μεσα σε αυτο το λουτρο αιματος τριγυρω μου ενοιωθα ανικητος απο οσα τραυματα και να ειχα πανω μου.. Δεν ενοιωθα καθολου το πονο πια,τον ειχα συνηθησει... Ορμιξα πανω του πριν καν προλαβει να παρει θεση αμυνας και τον αποκεφαλησα... Παρακολουθησα το ακεφαλο πτωμα του να πεφτει αργα στο εδαφος.. Ολα γυρω ηταν λες και πηγαινανε πιο αργα... Κοιταζωντας γυρω ολη την μαχη αρχισα να γελαω παρανοηκα.. Μου αρεσε αυτο που συνεβαινε γυρω και το απολαμβανα.. Το γελιο που ομως κοπηκε μολις ειδα την Maya να δεχεται μια σφαιρα στο μπρατσο της.. Τα ματια μου ανοιξαν διαπλατα και ουρλιαξα.. Δεν μπορουσα να κρατησω αλλο πισω την δυναμη μου,ακομα και αν στο δρομο ενδιαμεσα απο εμενα και την Maya βρισκοταν συμαχοι μας.. Δεν προκητε να την αφηνα να πεθανει... Ετρεξα προς το μερος της και σε ολους αυτους που αρχισανε να την περικυκλωνουν,ουρλιαζοντας και εκβαλωντας δηλητηριο σε καθε μου βημα απο αυτο το κοκκινο δηλητηριο...

Εβαλα το κατανα μου στην θηκη και φτανωντας στο μερος οπου ηταν ολο το τσουρμο γυρω απο την Maya .... Στο πρωτο εριξα μια μπουνια ριχνοντας τον στον εδαφος.. Μεχρι να φτασει στο εδαφος το δηλητηριο ειχε εξαπλωθει ηδη σε ολο το σωμα και επεσε νεκρος.. Στην συνεχεια με κλωτσιες και μπουνιες εβγαλα σε ενα λεπτο ολους γυρω τις κατω νεκρους...
Maya !!
Με κοιταξε πιανοντας το μπρατσο της.. Ποναγε,μπορουσα να το δω απο το ματια της.. Για πρωτη φορα μεσα σε αυτην την μαχη ενοιωθα πονο, οχι σωματικο αλλα ψυχικο...
Δεν προκητε να αφησω κανεναν σας να την ξαναβλαψει !! Αντρες φυγεται απο κοντα μου !! φωναξα και ολοι οι δικοι μας απομακρυνθηκαν... Εκρινα μια τεραστια ποσοτητα γυρω μου απο αυτο το παραξενο δηλητηριο σχηματιζοντας μια μορφη σαν αυτην οταν ειχα πολεμησει παλια την Sakura στην Shell Town... Χτυπωντας ολους τους κυβερνιτικους τους αφησα στο εδαφος νεκρους,πριν καν νοιωσουν πονο και να υποφερουν απο αυτο το δηλητηριο... Αφανησα οσους βρισκονταν κοντα στην Maya... Κανενας δεν προκητε να την ξαναεβλαπτε φωναζε η ψυχη μου... Μολις κοιταξα οτι η μαχη ειχε τελειωσει σχεδον και δεν υπηρχε κανενας να αποτελεσει κυνδινο για την Maya αρχισα να ηρεμω.. Το δηλητηριο ξαναμπηκε μεσα μου και εσκυψα διπλα στην Maya αγκαλιαζοντας την και περιμενοντας να ερθει βοηθεια... Δακρυσα,ενοιωθα το πονο της και ευχομουν και μπορουσα να τον παρω απο πανω της.. Να παρω εγω τον πονο της...

η ατελείωτη αυτή μάχη συνεχιζόταν...και συνεχιζόταν....και όλοι βρισκόμασταν τώρα κάτω απο τις πρώτες ακτίνες ηλίου....ακόμα και η αυγή είχε πάρει ένα ασυνήθιστα κόκκινο χρώμα...όπως και όλα γύρο μου..οπως το πρόσωπό μου και τα χέρια μου...βρισκόμασταν όλοι σε ένα λουτρό αίματος και άψυχων σωμάτων...και εγώ εκεί, ακόμα εκεί, χαμένη μέσα στο σκοτάδι του μυαλού μου να σκοτώνω...! να σκοτώνω ασταμάτητα!!!
κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε πάνω στην μάγια....είχε πληγωθεί.,..αλλά ο κρις είχε ήδη τρέξει οπότε εγώ συνέχισα να αποδεκατίζω τους εχθρούς μου...ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου ένας ψηλός τύπος με ένα σπαθί στο χέρι..με μια κίνησή του με έκοψε στα 2...αλλά δεν κατάφερε τίποτα...εγώ ανυψώθηκα και έμπηξα το κατάνα μου στην καρδιά του...εκείνος ε κοίταξε με ένα έκπληκτο...ένα ψυχρό βλέμμα...δεν με ένοιαξε ούτε στο ελάχιστο όμως...έχωσα τα κατάνα με μίσος πιο βαθιά στην πληγή...και τότε παρατήρησα ένα παράσημο...λογικά θα είχε κάποια θέση...οπότε ήταν ακόμα πιο υπεύθυνος!!!!έστριψα το στελθ κατάνα μέσα στην πληγή του και μετά το τράβηξα απότομα...εκείνος έπεσε χάμω νεκρός.όλο ίδιες καταστάσεις...να έρχονται καταπάνω μου και εγώ να τους σκοτώνω...!!και ένιωθα καλά που τους σκότωνα! ένιωθα ευχαρίστηση που εκδηκούμουν!!!!

ξαφνικά είδα ενα τσούρμο των δεκαπέντε περίπου ατόμων να χώνεται με μανία στην μάχη...ήταν αυτοί που είχαμε ελευθερώσει απο το κτήριο!!και ήταν ζωντανοί!!!μια τεράστια χαρά με διαπέρασε!!!τα είχαμε καταφέρει τέλεια μέχρι στιγμής!!!
χαιρέτησα με ένα νόημα ένα απο τα άτομα που ήταν μαζί μας πριν και χώθηκα και πάλι στην μάχη αλλά με μεγαλύτερη μανία. οι κυβερνητικοί είχαν σχεδον αποδεκατιστεί και εμείς πάλι εν αντιθέσει με αυτούς είχαμε χάσει λίγους! αυτό ήταν πολύ καλό! φαινόταν πως η μάχη κόντευε να τελειώσει...έτσι με μεγαλύτερο πείσμα συνέχισα να σκοτώνω!
σιγά σιγά πλησίασα προς το μέρος που ήταν η μάγια με τον κρις..
<πώς είσαι?>ρώτησα την μάγια καθώς μαχαίρωσα ακόμα έναν κυβερνητικό
<πονάω αλλά θα αντέξω!!!>μου απάντησε εκείνη με σιγουριά και παρατήρησα πως διαγράφηκε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του κρις.. ένα χαμόγελο γεμάτο περηφάνια! εγώ όμως ανισυχούσα...η μάγια δεν ήταν συνηθησμένη σε τέτοιες πληγές...και αργά η γρήγορα θα ανέβαζε πυρετό...ακόμα κυνδύνευε με μόλυνση αν δεν της βγάζαμε γρήγορα την σφαίρα....\
<κρις!κάλυψέ μας!!>είπα στον κρις και τράβηξα απο μια θήκη στο πόδι μου το θροουινγκ ναιφ του μπάκγι.
<μάγια θα σε πονέσω αλλά πρέπει να βγάλω αμέσως την σφαίρα.> της είπα και την πλησίασα...έχωσα το μαχαίρι μέσα στην πληγή και τράβηξα την σφαίρα...εκείνη ούρλιαξε απο τον πόνο αλλά ευτυχώς θα γινόταν καλύτερα πολύ σύντομα.

Οταν ακουσα το ουρλιαχτο της Maya τρελαθηκα... Ετρεμα αλοκληρος και δαγκωσα με δυναμη τα χειλη μου μεχρι που ματωσανε... Μπροστα μου συνεχιζα να σκοτωνω οσους πλησιαζανε για να δωσω τον χρονο που χρειαζοταν η Sakura για να βοηθησει την Maya αλλα απο μεσα μου την σκεφτομουνα συνεχεια... Δεν αντεχα αλλο... Ειχα ξεδθψασει πια.. Οχι αλλο αιμα,δεν ειχανε μεινει πολοι κυβερνιτικοι ακομα και η μαχη τελειωνε....
Ο τελευταιος οπου βρισκοτανε κοντα μας ετρεχε κατα πανω μου με υψωμενο το κατανα του και φωναζοντας.. Χωρις καν να το αποφυγει εμπηξα την λεπιδα μου μεσα του... Το βλεμμα του αδειασε,αιμα αρχισε να τρεχει απο το στομα του και κοιταξε τον ουρανο καθως επεφτε κατω νεκρος... Κοιταξα λιγο γυρω μου και ειδα οτι οι δικοι μας ειχα περικυκλωσει μια μικρη ομαδα κυβερνητικων οπου ειχε απομεινει.. οι τελευταιοι της μαχης...
Μεινετε εδω.. Προσεχε την Sakura...γυρισα και τους ειπα καθως βαδησα προς το μερος οπου ηταν η μικρη ομαδα των κυβερνητικων...
Ενταξη Chris..
Μολις πλησιασα οι αντρες μας μου ανοιξανε χωρο να περασω.. Οι κυβερνητικοι ειχανε πεταξει τα οπλα του κατω και ειχανε σηκωσει τα χερια τους ψηλα,ως ενδειξη παραδωσης... Ολοι με κοιταζανε φοβισμενοι.. Εγω τους κοιταζα με μισος.. Βλαψανε την αγαπημενη μου,αν δεν τους προλαβενα θα την σκοτωνανε και αν δεν πεθανουν εδω και τωρα οι αιματοχυσιες να συνεχιστουν...Απλωσα τα χερια μου εκρινοντας δηλητηριο..
ΟΧΙ<ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ !! ΜΗΝ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ !! ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΑΣ !! ΠΑΡΑΔΩΘΗΚΑΜΕ !!
Αμα σας αφησω να ζησετε τα νεα θα φτασουνε γρηγορα στην κυβερνηση και θα στελουνε ενισχυσεις και προκαλοντας πολεμο στο νησι.. Ολοι σας πρεπει να πεθανετε εδω και τωρα.. Ενας παραπανω λογος ειναι καθαρα προσωπικος... Αποδεχτητε τον θανατο σας και θα σας ειναι πιο ευκολο..
Εκεινη αρχισανε να με παρακαλανε και να κλαινε πεφτωντας στο εδαφος .. Λεγοντας μου οτι ειχανε οικογενειες να τους περιμενουν.. Τις οικογενειες ομως που σκλαβωσανε σε αυτο το νησι,την δικια μου και την Maya δεν την σκεφτηκανε καθολου... Εστειλα μια τεραστια μαζα δηλητηριου πανω τους και ουρλιαζανε απο τον πονο μεχρι που αργα αργα πεθανανε ενας προς εναν.. Δεν καθησα να δω ολο το σκηνικο και βαδισα προς το μερος της Maya και της Sakura... Η μαχη μολις ειχε τελειωσει...

Μολις εφτασα στο σημειο οπου ηταν η Maya τραυματισμενη εσκυψα και την σηκωσα.. Η Sakura ειχε βγαλει την σφαιρα απο το μπρατσο της, ειχε περιποιηθει την πληγη ωστε να μην μολυνθει και περασει επιδεσμους... Μολις την σηκωσα εκεινη μου ειπε..
Chris... Στο χερι χτυπησα γλυκε μου,οχι στο ποδι.. Μπορω να περπατησω ξερεις..

Εισαι σιγουρη δηλαδη οτι θελεις να σε αφησω?
Οχι..ειπε και με πηρε αγκαλια...
Οι υπολοιποι δρακοι μας ακολουθησαμε καθως πηγαιναμε στην βιλλα οπου ειχαμε κανει και την μαζοξη χθες το πρωι οπου ανασυγκροτηθηκαμε.. Ελεγε στην Maya οτι επρεπε να παει και να ξεκουραστει αλλα αυτη επεμενε στο να ερθει μαζι μου.. Η Sakura απλα μας ακολουθουσε σιωπηλη σαν κατι να την βασανιζε συνεχεια,την ρωτησα αρκετες φορες να μου πει αλλα απλα χαμογελουσε και δεν μιλαγε.. Στην βιλλα επικρατουσε γενικως χαμος οπου αυτη το ονομαζανε γλεντι.. Ειχανε ερθει και οι απελευθερωμενοι κατοικοι του χωριου στην βιλλα γιορταζοντας την λευτερια τους.. Δεν πλησιασα καθολου γιατι δεν ειχα ιδιαιτερη ορεξη να τους μιλησω.. Μπορει τωρα να θελανε να με ευχαριστησουν αλλα εγω δεν ηθελα... Φτασαμε στην αιθουσα οπου ειχε γινει το συμβουλιου και ολοι οι δρακοι,εκτος απο τον νεκρο προδωτη Eisaku.. Οι περισσοτεροι πινανε,γελαγανε και τρωγανε.. Μπηκαμε μεσα και ολοι τρεξανε προς το μερος μας οπου μας αγκαλιαζανε και μας συγχαρουσαν για το επιτηχες σχεδιο μας και την νικη μας ... Κοντοσταθηκα για λιγο στο τοιχο,αφου αφησα την Maya στο τραπεζι να τρωει μεχρι που ειδα την Sakura πιο διπλα με την ιδια εκφραση οπου ηταν απο οταν τελειωσε η μαχη...

απο την ώρα που τελείωσε η μάχη μέχρι και την παρούσα στιγμή στην βίλλα ένιωθα πολύ περίεργα...απο την μία ήμουν μπερδεμένη...καθώς για ακόμα μία φορά είχε βγει αυτό το τέρας του θανάτου απο μέσα μου...που οφειλόταν αυτό?ήμουν πραγματικά εγώ?οχι,οχι...δεν ήμουν εγώ...δεν μπορούσα να είμαι εγώ! δεν είμαι έτσι...ή μήπως είμαι?! και αν είμαι γιατί είμαι...?γιατί δεν μπορούσα να ελέγξω ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό??και πού θα κατέληγε όλο αυτό..?! είχα γίνει μία καταζητούμενη πειρατίνα...ενώ ουσιαστικά το μόνο που ήθελα ήταν να ελευθερώσω το νησί μου....και τώρα κατέληξα έτσι..το μόνο που ήθελα ήταν να ζήσω ελεύθερη...αλλά το μόνο που έχω καταφέρει μέχρι στιγμής είναι να σπείρω τον θάνατο όπου και αν πάω...ω! αλίμονο!τι ψυχή θα παραδώσω?!..με βασάνιζε....κάτι με βασάνιζε πιο πολύ και απο αυτές τις σκέψεις..τι ήταν αυτό όμως...?ναι..ήξερα τι ήταν...ακόμα και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ ήξερα..!αυτό μου με βασάνιζε...λεγόταν συνείδηση....μπορούσα όμως να σταματήσω τους φόνους...? φυσικά και μπορούσα...ΑΝ το ήθελα...το θέλω όμως?!η ερώτηση που έκανα στον εαυτό μου ήταν ρητορική...φυσικά και ήξερα την απάντηση...και όχι δεν το ήθελα! τρεφόμουν μέσα απο τις δολοφονίες....κάποιες φορές αναγκαζόμουν να σκοτώσω...άλλες όμως το έκανα με πλήρη συνείδηση και επειδή το ήθελα..
προς στιγμής γύρισα και κοίταξα τον κρις, χωρίς εκείνος να με πάρει χαμπάρι...αναρωτιόμουν..αν ένιωθε το ίδιο με εμένα έστω και στο ελάχιστο...αναρωτιόμουν αν έπρεπε να του μιλήσω για αυτά που ένιωθα...σίγουρα θα με βοηθούσε με τα λόγια του...ο καημένος....με είχε ρωτήσει ούτε ξέρω και εγώ πόσες φορές απο την στιγμή που φύγαμε απο το πεδίο της μάχης, τι είχα...και εγώ ψευδόμουν...του έλεγα 'τίποτα' αλλά όσο και αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα να κρυφτώ απο αυτόν..με ήξερε...ήξερε πως άσχετα με τα λεγόμενά μου κάτι είχα...αλλά δεν ήθελα να του πω...τουλάχιστον για την ώρα καθώς φαινόταν να διασκεδάζει την νίκη μας...αν και η αλήθεια ήταν πως και εγώ ένιωθα πολύ υπερήφανη για τον εαυτό μου! το σχέδιό μας είχε στεφτεί με πλήρη επιτυχία.!

το 'παρτάκι' συνεχιζόταν ακόμα και εγώ σκέφτηκα πως αρκετά είχα μαυρίσει με σκέψεις μου...έτσι αποφάσισα να το ρίξω στο αγαπημένο μου χόμπι...ρούμι!!!φυσικά καλύτερο απο το να πίνεις μόνη σου είναι να πίνεις με έναν φίλο...
<κρίς!!!!>τον φώναξα και του έκανα νόημα να έρθει καθώς είχα μια αγκαλιά με μπουκάλια με ρούμι.
<τι σκέφτεσαι σάκουρα?!!!>είπε και πλησίασε πονηρά
εγώ άφησα τα μπουκάλια πάνω στο τραπέζι χωρισμένα σε 2 ομάδες και απέναντι
<λέω πως όποιος τελειώσει δεύτερος και τα 10 μπουκάλια ρούμι κερνάει άλλα 10 τον νικητή!!!όπως και παλιά....τι λες? >του είπα και του έκλεισα το μάτι καθώς στρώθηκα στην μία καρέκλα. ο κρις πλησίασε και κάθισε ακριβώς στην απέναντι
<μέσα!!!!>απάντησε και έπιασε ένα μπουκάλι
<λοιπόν λοιπόν!!!!θα μετρήσω αντίστροφα και θα αρχίσετε να πίνετε!!!>είπε η μάγια και μάζεψε όση δύναμη είχε και άρχισε να φωάζει
<3!!!2!!!1!!!!πάμεεεε!!είπε και εμείς αρχίσαμε να πίνουμε σαν τρελοί!!! τελειώναμε το ένα μπουκάλι μετά το άλλο....2-3 λεπτά αργότερα βρισκόμασταν και οι 2 στο τελευταίο μπουκάλι...όλα θα κρίνονταν απο μερικές σταγόνες....τότε όμως ήρθε ένας επαναστάτης για να φέρει τα πάνω κάτω...
<έρχονται πλοία με μαρίνς !!!!!πρέπει να βιαστείτε!!!>μας είπε αυτός και εμείς οι 2 παρατήσαμε τα μπουκάλια στο τραπέζι. ένα άγχος με διαπέρασε...έπρεπε να φύγουμε...τώρα!

Οχι ρε γ***το... Καταλαβανε οτι ειμαστε σε αυτο το νησι...
Τι ενοεις chris?
Ηρθαμε εδω εξ'αρχης για να ξεφυγουμε απο marines οπου μας κυνηγουσανε... Και τωρα λογικα θα ηρθανε να μας βρουνε.. Αμα πατησουν το ποδι τους στο χωριο και δουνε ολους τους κυβερνητικους σφαγμενους θα ενημερωσουνε την Παγκοσμια Κυβερνηση...
Μας βρηκανε.. Δεν μπορω να τους αφησω να ερθουνε εδω και να γυρισουν ολα παλι απο την αρχη... Επρεπε να φυγουμε εμεσα... Επιπλεον η Maya δεν ειχε αναρωσει καθολου απο το τραυμα της και αμα ταξιδευαμε κυνηγημενοι παλι,ουτε και εγω ξερω για ποσο καιρο η ζωη της θα κινδυνευε απο αρρωστιες και πυρετους χωρις ιατρικη περιθαλψη...
Ποσα πλοια ειναι?
2 !!
Οσα μας κυνηγουσανε και πριν....
Chris,πρεπει να φυγουμε !
Ελα λιγο μαζι μου..και τραβηξα την Sakura απο το μπρατσο βγαινοντας εξω απο την αιθουσα...
Τι συμβαινει?
Η Maya δεν ειναι σε κατασταση να ταξιδεψει ακομα ποσο μαλλον να πολεμησει αφου θα μας κυνηγανε για μερες.. Απο την αλλη δεν μπορω να την αφησω εδω περα μονη τους,μονο στην σκεψη αυτου ανατριχιαζω.. Για αυτο θα μεινεις εσυ μαζι της ..
Τι ενοεις Chris ?! Ειμαστε μαζι σε αυτο !! Ειμαστε πληρωμα !! Δεν μπορουμε να αποχωριστουμε τωρα !!
Θελω να την προσεχεις... Εγω θα παω και θα τους τραβηξω ωστε να κυνηγησουν εμενα και εσεις να μεινεται ασφαλεις... Ουτε και εσυ εισαι στην καλυτερη κατασταση Sakura... Δεν μπορω να διακυνδυνεψω να σας πιασουν μαζι μου... Για αυτο θα σας σωσω ..
Chris... οχι..μου ειπε και αρχισε να κλαιει..
Δεν εχουμε πολυ χρονο... Αποχαιρετησε μου την Maya σε παρακαλω.. Θα ερθω να σας βρω εγω !! Τωρα ομως πρεπει να σας σωσω.. Αντιο Sakura και πες στην Maya επισης απο εμενα κατι... Οτι την.. αγαπαω !! ειπα και αρχισα να τρεχω εκτος του κτιριου..
CΗRIS ΟΧΙ !!ακουσα να φωναζει απο πισω μου κλαιγοντας... Ομως το ειχα παρει αποφαση.. Καθως ετρεχα δακρυα κυλουσανε στο προσωπο μου.. Ητανε υπερβολικα δυσκολο να αφησω την Sakura.. Ποσο μαλιστα να αποχαιρετουσα την Maya μπροστα της..Την μοναδικη κοπελα που αγαπησα πραγματικα σε ολοκληρη την ζωη μου.... Αλλα το ειχα παρει αποφαση... Θα τις σωσω ακομα και αν σημαινει να χασω εγω την ζωη μου !!

Ετρεχα με ολη μου την πνευματικη και φυσικη μου δυναμη... Δακρυα λυπης και πονου κυλουσανε στο προσωπο μου που αφηνα πισω,χωρις να ξερω αν προκητε ποτε να ξαναδω την αγαπη της ζωης μου και την καλυτερη μου φιλη.. Αλλα για χαρη τους το εκανα αυτο...
Μεσα σε μολις μερικα λεπτα ειχα φτασει στην παραλια οπου το πρωτο πλοιο των marines ειχε φτασει.. Το δευτερο φαινοτανε ακομα απο μακρια,σε περιπου 15 λεπτα θα εφτανε και αυτο εδω.. Δεν μπορουσα να τους αφησω να αποβιβαστουν και αυτοι... Βγαινοντας απο το δασος και μπαινοντας στην περιοχη της παραλιας ειδα τους πρωτους marines στην ακτη.. Ετρεξα καταπανω τους ουρλιαζοντας ....
Sakura !! Ανεβα στο πλοιο !! Θα τους ξεκανω πρωτα !!φωναξα για να νομιζουν οτι ειμαι μαζι με την Sakura ενω τραβηξα το κατανα μου... Το κοκκινο δηλητηριο ξαναβγηκε,καλυψε ολο μου το σωμα,ακομα και το κατανα μου και επεσα πανω στους marines... Εκοβα οποιον εβρισκα μπροστα με μανια.. Οχι οπως στην πρηγουμενη μαχη, με διψα για αιμα, αλλα για χαρη της φιλης μου και..και της αγαπης μου.. Εσφαζα τους παντες ενω τα δακρυα δεν ειχανε σταματησει να μεφτουν στο εδαφος απο το προσωπο μου.. Πολλες σφαιρες με πετυχενανε αλλα μολις ερχοντας σε επαφη με το δηλητηριο που με καλυπτε λιωνανε αλλα καποιες αλλες περναγανε μεσα μου.. Δεν ενοιωθα πονο.. Δεν μπορουσα και δεν ηθελα να νοιωσω πονο ... Το μονο οπου γυρναγε στο μυαλο μου ηταν να της σωσω.. Σε καποια φαση,ειχα καταφερει να σκοτωσω οσους marines ειχανε πατησει στην στερια.. Εβλεπα οτι το πλοιο τους οπου ειχε αγκυροβολησει εριξε κι'αλλες βαρκες στην θαλασσα να ερθουν προς την παραλια.. Εβαλα το κατανα μου στην θηκη του και ετρεξα προς το πλοιο .. Αμα τωρα σαλπαρε θα με ακολουθουσανε και το σχεδιο μου θα ειχε στεφθει με επιτυχια..
Μολις εφτασα στο πλοιο,με καποια ανεξητη δυναμη,τραβηξα με τα χερια μου την αγκυρα και την σηκωσα με την μια... Δεν εκατσα να σκεφτω πως και γιατι.. Ετρεξα να ανοιξω τα πανια,εκοψα το σχοινι οπου κραταγε την βαρκα της Sakura με το πλοιο ωστε οταν θελησει να φυγει απο το νησι να εχει την βαρκα της και υστερα πηγα στο πηδαλιο.. Ειδα οτι οι βαρκες των marine γυρναγανε στο πλοιο... Τελεια.. Θα με ακολουθουσανε ωστοσο αυτο που ειδα μετα δεν μου αρεσε καθολου...

όταν ο κρις μου είπε πως θα με άφηνε με την μάγια και θα έφευγε για να τραβήξει μακριά μας τα πλοία των μαρίνς κόντεψε να με κάνει να τρελαθώ....ένιωσα σαν να σχιζόταν η καρδιά μου...ήταν ο κολλητός μου ήταν ο σύντροφός μου και τώρα θα τον αποχωριζόμουν και αυτόν...μία τρομερή ανακατωσούρα κατέκλυσε το εσωτερικό του στήθους μου...και μετά χωρίς να μπορώ να ελέγξω για ακόμη μία φορά οι λυγμοί έφευγαν ο ένας μετά τον άλλο..βγήκε τρέχοντας από την πόρτα και εγώ βρισκόμουν εκεί ανήμπορη να τρέξω απο πίσω του..το κορμί μου σωριάστηκε κάτω στα γόνατα και του ούρλιαζα
<ΚΡΙΣ ΟΧΙ!!!!!!!!!!!>ούρλιαξα και ωρυόμουν....έκλαιγα με λυγμούς!!!αυτό που πήγαινε να κάνει ήταν τόσο επικίνδυνο!!!!και άμα σκοτωνόταν?! κούνησα το κεφάλι μου δεξιά αριστερά για να αδειάσει το μυαλό μου απο τις άσχημες σκέψεις...οχι οχι...θα την έβγαζε καθαρή...έπρεπε!έπρεπε!! δεν θα άντεχα να χάσω και αυτόν....όχι...
πίσω μου άκουσα ποδοβολητά και γύρισα απότομα. ήταν οι δράκοι με τους συντρόφους τους και μπροστά μπροστά η μάγια.. με κοίταξε καλά καλά...και ξαφνικά άρχισε να αναπνέει γρήγορα...
λογικό...ήμουν ράκος μες στα δάκρυα και γονατισμένη στο πάτωμα...
η μάγια με πλησίασε και μου είπε με ήρεμη φωνή..
<σάκουρα....που είναι ο κρις....?>είπε και φάνηκε πως είχε αρχίσει να βουρκώνει
εγώ μονάχα την κοίταξα...δεν ήξερα τι να της πω..θα την καταρράκωνα..αλλά έπρεπε να το κάνω..για χάρη του κρις....και πάνω απ όλα να την προστατεύσω...

<για όνομα σάκουρα!!!!!ΜΊΛΑ!!!!είναι ο κρις?!!!ΠΟΎ ΕΙΝΑΙ?!>μου ξαναείπε εκείνη και φαινόταν πιο αγχωμένη.
οι επαναστάτες που στέκονταν γύρο μας, κοίταζαν αμίλητη....με ένα σοκαρισμένο βλέμμα...
<μάγια....>είπα και σκούπισα τα δάκρυα μου καθώς ανασηκωνόμουν...την πλησίασα και την έπιασα απο το χέρι.
<μίλα γα*&^% σου!!!!! με τρομάζεις!!!μίλα!!!!>είπε εκείνη και τώρα έκλαιγε..
<κοίτα...ο κρις έφυγε...πήρε το πλοίο...και λογικά θα άφησε σε εμάς την βάρκα μου...ήθελε να μας σώσει...να μην μας πειράξουν οι μαρίνς...γιατί δεν είσαι σε κατάσταση για να πολεμήσεις και δεν ήθελε να ρισκάρει...είπε θα έρθει να μας βρει...>της είπα. εκείνη γούρλωσε τα μάτια και έβαλε το ένα της χέρι μπροστά από το στόμα της.
<γιατί έφυγε έτσι?! γιατί έφυγε χωρίς να μου πεί ένα αντίο?!> είπε εκείνη και άρχισε να κλαίει ακόμα πιο πολύ....εγώ την τράβηξα και την έχωσα στην αγκαλιά μου
<μάγια η απόφαση που πήρε ήταν πολύ δύσκολη και το ξέρεις...μου είπε να σου πω οτι σαγαπάει...> της είπα εγώ και αυτή ξέσπασε σε λυγμούς..
<μάγια...πρέπει να φύγουμε αμέσως!!!!!> της είπα και εκείνη με κοίταξε βαθιά στα μάτια, μετά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. εν τέλει αρπάξαμε τα πράγματά μας και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε...καθώς βγαίναμε απο την πόρτα ευχαριστήσαμε τους επαναστάτες, τους δράκους και την έμικο.

για τα επόμενα 15 λεπτά τρέχαμε με όλη μας την δύναμη καθώς προσπαθούσαμε να φτάσουμε στο σημείο που είχαμε κρύψει το πλοίο,το οποίο είχε πάρει ο κρις και την βάρκα μας.
έβλεπα την μάγια...τα είχε παίξει η καημένη...πονούσε και αυτό με τον κρις την είχε κάνει χάλια...αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς...τρέξαμε με όλη μας την δύναμη ώσπου τελικά φτάσαμε στο σημείο...απο μακριά αχνοφαίνονταν τα 2 πλοία ρων μαρίνς και το πλοίο του κρις...

Το δευτερο πλοιο των μαρινς ειχε γυρισει προς τα πλαγια και ηταν ετοιμο να ριξει... Εγω ειχα ηδη ξεκινησει να ανοιγομαι στην θαλασσα... Μπλοκαρα το πηδαλιο να κρατησω την πορεια προς τα ανοιχτα ωστε να καταφερω να απεκρουσω τις κανονομπαλες τους.. Εβλεπα απο μακρυα να βαζουν φωτια στα φυτιλια των κανονιων και την επομενη στιγμη να ακουγεται ο κροτος... Μαυρες κανονομπαλες σκαγανε δεξια και αριστερα του πλοιου ενω 2 ειδα να ερχονται κατα πανω μου.. Εριξα απο μακρυα ενα πηδακα δηλητηριου ωστε να λιωσουν οι κανονομπαλες αλλα δεν ητανε αρκετο,καταφερα να τους μειωσω την ταχυτητα και το μεγεθος αλλα αρκετα ωστε να τις κλωτσησω εκτος του πλοιου...
Ενας δυτικος δυνατος ανεμος φυσηξε εκεινη την στιγμη φουσκωνοντας τα πανια μου.. Ετρεξα στο πηδαλιο για να εκμεταλευτω τον ανεμο... Το πλοιο μου σε συγκριση με τα μεγαλα battleship των marine ητανε πολυ γρηγοροτερο και θα επερνα ενα σημαντικοτατο προβαδισμα στο να τους ξεφυγω... Ειχα χρονο να απομακρυνθω αρκετα απο το πεδιο των κανονιων τους μεχρι να προλαβουν να ξαναγεμισουν... Εφτασα και ξεμπλοκαρα το πηδαλιο οπου γυρισα το πλοιο λιγο πιο δυτικα ωστε ο ανεμος να μου δωσει ακομα μεγαλυτερη ωθηση και ταχυτητα... Κοιταζωντας πισω ειδα οτι οι marine του πρωτου πλοιου ειχανε ανεβει ηδη πανω και σηκωσανε αγκυρα... Ενω απο το δευτερο πλοιο ειχα απομακρυνθει αλλα οχι αρκετα ακομα...

Κροτοι ακουστηκανε,κανονομπαλες σκαγανε στην θαλασσα οπου αφηνα πισω μου και μια επεσε ακριβως στο πανι του πλοιου οπου το διαπερασε,δημιουργωντας μια τρυπα και επεσε στην θαλασσα μετα... Ευτυχως δεν ητανε μεγαλη ζημια αλλα θα μου μειωνε δραματικα την ταχυτητα αφου τωρα ο αερας δεν φουσωνε το ενα πανι μτου πλοιου.. Ευτυχως υπηρχανε τα υπολοιπα και ηδη ειχα παρει ενα σοβαρο προβαδισμα... Κοιτωντας παλι πισω μου το πρωτο πλοιο ειχε ξεκηνησει και ειχε μπει και αυτο στην καταδιωξη αλλα ηταν πολυ πιο πισω απο το αλλο... Το δευτερο φανηκε τα σταματαει την χρηση των κανονιων και να ξεκιναει και αυτο την καταδιωξη.. Ο ανεμος ομως ητανε με το μερος μου και βυθησε ακομα περισσοτερο δυναντας αερα στα πανια μου και μεγαλωνοντας κιαλλο την αποσταση μεταξυ των battleships και εμενα... Η αποσταση πρεπει να ειχε αυξηθει στις 50 λευεγες.. Ικανοποιητικη αποσταση και ασφαλειας ωστοσο για να διατηρησω αυτην την αποσταση επρεπε να παραμεινω αγρυπνος σε ολη την διαρκεια της καταδιωξης,να μην το κουνησω ρουπι απο την θεση μου.. Το πλοιο μου λειτουργει με βαση τον ανεμο .. Τα battleships τους λειτουργουν με μηχανες,πραγμα που σημαινει οτι αμα ο ανεμος κοψει την εχω κατσει... Δεν μπορουσα να σταματησω σε καποιο νησι της East Blue αφου λογικα ολες οι βασεις των marine θα εχουνε ενημερωθει για αυτη την καταδιωξη... Καπως πρεπει να τους χασω... Ετσι σκεφτηκα να παω στην West Blue.. Μπορει να μην ηξερα να τα νερα εκεινης την θαλασσας αλλα ουτε και αυτη ηθελα να πιστευω και οτι καπου καπως θα τους εχανα... Κοιταζα την απεραντη θαλασσα που ανοιγονταν μπροστα μου και σκεφτηκα το τι με περιμενε.. Αλλα επισης και το τι αφησα πισω.. Την μιση μου καρδια να με περιμενει μεχρι να γυρισω... Ακουμπησα τα δαχτυλα μου στο προσωπο και ειδα οτι εκανα τρεχανε δακρυα...
Ααχχ Maya... Ποτε θα σε ξαναδω?.....

η μάγια ήταν φανερό πως ανησυχούσε για τον κρις όπως και εγώ άλλωστε...αλλά μέσα μου ήξερα πως θα τα κατάφερνε και πως πολύ σύντομα θα είμαστε και πάλι όλοι μάζι...
τα πλοία των μαρίνς όπως και το πλοίο του κρις είχαν απομακρυνθεί αρκετά, έτσι εμείς πηδήξαμε μέσα στην βάρκα και αφού ανοίξαμε τα πανιά σαλπάραμε για το άγνωστο...ποιος ήξερε τι μας επιφυλάσσει η μοίρα...


κάποιες φορές το να ρισκάρεις για κάποιον άγνωστο, το να προσπαθείς να βοηθήσεις κάποιον ξέροντας πως δεν μπορεί να στο ανταποδώσει, είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις...διότι απλά στην κοινωνία που ζούμε όλα έχουν καταπατηθεί...ο άνθρωπος πια νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του...και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αλλάξει! το να ρισκάρεις την ζωή σου για να προσφέρεις την ελευθερία, το μεγαλύτερο αγαθό, είναι η υπέρτατη προσφορά προς τον συνάνθρωπο. το πιο όμορφο συναίσθημα απ όλα όμως, είναι να κάνεις αυτήν την πράξη για τα άτομα που αγαπάς, για τα άτομα που ξέρεις πως πάντα θα έχεις δίπλα σου...τότε είσαι πραγματικός φίλος


ΤΕΛΟΣ

Όνομα: Chris Label/sakura
Haki Points: 5/5
Player of the Week Points: 10/10
Beli: 100.000/100.000
Bounty/Fame Points: 10.000.000/10.000.000

Παρατηρησεις: Μπραβο σας παιδια! Πολυ καλες περιγραφες, ωραιος λογος, τρομερη υποθεση, συγκλονιστικες ανατροπες! Γραφετε πολυ ωραιες ιστοριες μαζι, αξιετε οσα πηρατε απο αυτη την ιστορια και με το παραπανω! Επλιζω να συνεχισετε ετσι