Back to homeland....[ΤΕΛΟΣ]

Η καταδιωξη από τα battleships των μαριν συνεχιζεται εδώ και 3 μερες.. Με ελαχιστο υπνο και εγω μπορεσα να ξεκουραστω λιγο υστερα απο τις μεγαλες μαχες που ειχαμε στην Loguetown... Τα τραυματα μου ειχανε επουλωθει σχετικα γρηγορα,αλλα αμα ημουνα δυνατοτερος δεν θα ειχαν συμβει ποτε... Ειμασταν με ελαχιστες ωρες υπνο και ολοι ειμασταν σε εγρηγορση.. Ειχαμε ριξει κληρο για τις σκοπιες ώστε να μην μας προλαβουν οι μαρινς αλλα αυτό το πρωινο ητανε διαφορετικο.. Η Sakura αποκοιμηθηκε στην σκοπια και η αποσταση μεταξυ των μαριν και εμας μειωθηκε στο μισο.. Λιγο ακομα και θα ειμασταν στο πεδιο των κανονιων τους.
Βλεποντας την Sakura μισοκοιμησμενη ετρεξα προς το μερος της…

ένιωθα τόσο κουρασμενη και τα μάτια μου έκλειναν με αποτέλεσμα να με πάρει ο ύπνος την ώρα που φιλούσα σκοπιά και καθώς προσπαθούσα να οδηγήσω το πλοίο μακριά από τους marines. Για κακή μου τύχη όμως εξαιτίας αυτού του ατυχούς συμβάντος μας έφτασαν σχεδόν.
Κάποια στιγμή ένιωσα ένα σκούντημα στον ώμο, ήταν ο chris.
<τι ακριβώς κάνεις?> μου είπε. Φαινόταν εκνευρισμένος και είχε δίκιο. Είχα φερθεί ανεύθυνα ..
<συγνώμη ρε συ απλά δεν άντεξα…είμαι τόσο κουρασμένη… ανυπομονώ να τελειώσει αυτή η ιστορία πραγματικά…>του απάντησα εγώ καθώς προσπαθούσα να απολογηθώ αν και ήξερα πως δεν υπήρχε λόγος να το κάνω καθώς ότι και αν έλεγα ήμουν αδικαιολόγητη.

<αν συνεχίσεις όμως να κοιμάσαι θα τελειώσει πολύ σύντομα και θα έχει άσχημη κατάληξη.>μου απάντησε αυτός και μου άρπαξε το τιμόνι .εγώ έκανα στην άκρη και έσκυψα το κεφάλι. Ένιωθα ντροπή και αμηχανία και ήταν απόλυτα αναμενόμενο.
Έτρεξα στην πλώρη του πλοίου και κοίταξα πίσω…μας είχαν σχεδόν φτάσει.
Ξαφνικά ένας κρότος ακούστηκε και μια κανονόμπαλα έσκασε δίπλα μας.
<Chris!!πιο γρ’ηγορα!! σχεδόν μας έφτασαν!!>του είπα εγώ και εκείνος με κάρφωσε με ένα βλέμμα σαν να μου έλεγε ‘εσύ τα σκάτωσες και τώρα δίνεις και διαταγές?!’
αλλά απλά δεν μου είπε τίποτα, έστριψε απότομα στα αριστερά σαν να αλλάζαμε πορεία.
<μα πού πάμε.?!.>τον ρώτησα έκπληκτη
<πάμε στην πόλη μου. Tequila wolf>μου απάντησε και χαμογέλασε πονυρά.

To νησι βρισκοταν ακριβως αριστερα μας… Στο πισω μερος του σαν ειδα καπνους και να κατασκευαζεται κατι αλλα δεν εδωσα σημασια.. Αυτην την στιγμη το πιο σημαντικο ητανε να ξεφυγουμε από τους μαριν…
Φτανοντας εκει λογω οτι γνωριζα το νησι θα μπορουσα να κρυψω το πλοιο σε καποια παραλια.. Μετα θα πηγαιναμε στην ξαδερφη μου να κρυφτουμε,αν μας δεχοταν… Κοιταζοντας άλλη μια φορα πισω ειδα ότι μας ειχαν πλησιασει αρκετα. Ετσι αναγκαστικα να παρω μια κρισιμη αποφαση..
Δεν εχουμε αρκετες ελπιδες να ξεφυγουμε την μαχη.. Αλλα εχουμε ελπιδες να ξεφυγουμε αν καταφερουμε να βυθησουμε ένα πλοιο τους και καθυστερισουν για να μαζεψουν τους αντρες τους από την θαλασσα.

Με κοιταξανε εκπληκτες... Το σχεδιο δεν ειχε καθολου σιγουρια οτι θα πετυχει.. Οι μαρινς προκειμενου να πιασουν περιαρατες θα αφηνανε τους συναδελφους τους στην θαλασσα.. Αλλα ητανε ενα ρισκο το οποιο επρεπε να το παρουμε....
Maya !!! Πηγαινε στο κανονι Και σημαδεψε το πιο κοντινο τους πλοιο !!
Πες πως εγινε!!
Sakura βοηθησε την να μετακινησει το κανονι στο πισω μερος !
Προσπαθησα να κρατησω το πλοιο σε ευθεια ώστε να κανω την δουλεια της Maya πιο ευκολη. Η Maya με την Sakura σπρωχνανε το κανονι προς το πισω μερος του πλοιου..Καθυστερισανε λιγο,αφου ητανε αρκετα βαρυ και δικαιολογημενα .... Τελικα μεσα σε 5 λεπτα καταφερανε και το τοποθετησανε στην βαση του και ετρεξε η Sakura να φερει μια κανονομπαλα μαζι με μπαρουτι..

Έτρεξα να βοηθήσω την maya αμέσως μόλις μου είπε ο chris. Αφού βάλαμε στην σωστή θέση το κανόνι πήγα και έφερα μια κανονόμπαλα η οποία πραγματικά ήταν πολύ βαριά, αλλά τελικά με λίγα ζόρια κατάφερα να την βάλω μέσα στο κανόνι. Τότε η maya στόχεψε και άναψε το φιτίλι. Μετά ακούστηκε ένας κρότος και από το στόμιο του κανονιού εμφανίστηκε μία λάμψη και μετά παντού καπνός. Από απέναντι ακούστηκαν φωνές και τότε εγώ κοίταξα έκπληκτη. Η Maya είχε βρει στόχο!!! Μόλις είχαμε βυθίσει ένα πλοίο!!!
<Chris!!!αποστολή εξετελέσθη!!>είπα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά

Ωραια! Τωρα θα παρουμε ένα σημαντικο προβαδισμα ώστε να κρυφτουμε !
Που θα κρυφτουμε?
Στο νησι που βρισκεται μπροστα μας.. Εμπιστευτητε με..
Κανω μια απότομη στροφη στα αριστερα και βλεπουμε ένα μικρο κολπο και μια παραλια με πολλα δεντρα.. Εκει θα μπορουσαμε να κρυψουμε το πλοιο και θα παρουμε διαφορες φυλωσιες για καμουφλαζ..
Κοιταζωντας πισω προς το μερος των μαριν και τελικα η σκεψη μου επιασε τοπο! Ειχανε σταματησει τα μαζεψουν τους αντρες ους από την θαλασσα.

Η ιδέα του chris ήταν πραγματικά ιδιοφυέστατη! Καταφέραμε να ξεφύγουμε από τους marins!για την ακρίβεια απλά να κερδίσουμε μερικό χρόνο ώστε να τους ξεφύγουμε.,
Μέσα στα επόμενα 15 λεπτα φτάσαμε στο πίσω μέρος του νησιού σε μία όμορφη ερημική παραλία. Ο chris έκρυψε το πλοίο λίγο πριν φτάσουμε στην παραλία μέσα σε κάτι φυλλωσιές και μετά με την βάρκα βγήκαμε στο νησί.αρχίσαμε να περπατάμε μέσα στο πυκνό δάσος κατευθυνόμενοι προς την πόλη. Ο chris μας εξήγησε το πώς μεγάλωσε εδώ, για την οικογένειά του που δεν έτρεφε και ιδιαίτεροι συμπάθεια για αυτούς εκτός από την ξαδέρφη του που είχανε πάρα πολύ καλή σχέση. Σε εκείνη πόνταρε να μας κρύψει, βέβαια αν δεν το έκανε θα ήταν απόλυτα κατανοητό καθώς είχε οικογένεια.

Βγαινοντας από το δασος το σκηνικο πραγματικα με σοκαρε,η πολη ηταν ετσι
όπως την θυμωμουν αλλα παντου υπηρχαν αντρες με στολες της παγκοσμιας κυβερνησης και ολοι οι κατηκοι ηταν αλυδοδεμενοι,αναγκαζοντας τους να δουλεψουν κουβαλωντας κατι πετρες.
Αυτην είναι η πολη που μεγαλωσες?
Σου εξηγησα ότι 3 χρονια τα περασα εδω.. Αλλα η πολη δεν ηταν γεματοι με αντρες της κυβερνησης!
Φοραμε ολοι κουκουλες και μπαινουμαι μεσα στο πληθος.. Δεν επρεπε να αναγνωριστουμε από τους κυβερνιτικους οτε καν από τους κατοικους.. Το θεμα μου ηταν να βρω την ξαδερφη και την οικογενεια της σε τι κατασταση μπορει να ητανε…

Προχωρούσαμε μέσα στο πλήθος αργά και το παίζαμε σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Αν και μας κοιτούσαν περίεργα γενικά καθώς ήμασταν οι μόνοι που δεν ήταν αλυσοδεμένοι…ένιωθα περίεργα..γενικά ήθελα να βοηθήσω με κάποιο τρόπο αυτούς τους ανθρώπους επιπλέον χωρίς να ξέρω τον λόγο αυτή η κατάσταση με πήγε πίσω στην shell town την εποχή που ακόμα οι ληστές και ο morgan έκαναν ότι ήθελαν.αυτόματα το μυαλό μου γύρισε στον kenshin και στον yahiko.ο kenshin…πού να βρισκότανε τώρα άραγε? Θα τον ξαναέβλεπα ποτέ? Από την μία ένιωθα χαρούμενη που ήταν ζωντανός αλλά απ την άλλη στεναχωριόμουν που δεν μπορούσα να μιλήσω μαζί του…ήταν ο κολλητός μου άλλωστε.

Ο yahiko από την άλλη τι να έκανε άραγε? Να είχε παραμείνει shell town?ήταν με κάποια άλλη ή με περίμενε…?με σκεφτότανε άραγε..?
Όλες αυτές οι σκέψεις με έριξαν πολύ ψυχολογικά έτσι προσπάθησα να επικεντρωθώ στην κατάσταση.
<πού ακριβώς πάμε?>ρώτησα τον chris που φάνηκε να ξαφνιάστηκε για κάποιο λόγο .προφανώς είχε καταλάβει πως ήμουν ‘αλλού’ σε κάποια φάση…χαμένη στις σκέψεις μου.
<πάμε στο σπίτι της ξαδέρφης μου…αν είναι ακόμα εκεί>απάντησε αυτός και κατάφερα να διακρίνω μια πίκρα στην φωνή του.

Περπαταγαμε μεσα από τα στενα της πολης προσπαθωντας να γινουμε οσο λλιγοτερο αντιλυπτοι γινοταν.. Ειδικα από την στιγμη οπου ξεχωριζαμε από τον περισσοτερο κοσμο λογω των αλυσιδων… Ξαφνηκα ειδα την Sakura να τρεχει προς το μερος των κατοικων,πριν προλαβει να κανει οτιδηποτε την αρπαζω από το μανδυα και την τραβαω πισω…
Chris αυτοι οι ανθρωποι χρειαζονται βοηθεια !! Πρεπει να τους βοηθησουμε !! Να τους ελευθερωσουμε από αυτά τα σκυλια της κυβερνησης !!
ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ !?!? ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΩ ΟΛΟΥΣ,ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΠΕΡΑΣΑ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ?!?! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΜΟΙΑ ΧΑΖΗ ΚΙΝΗΣΗ !!
Η Sakura ειχε μουτρωσει αλλα καταλαβε το λαθος οπου πηγαινε να κανει.. Χαμηλωσα και εγω στηριγμενος στα γονατα μου και της ειπα..
Πρωτα να σκεφτεσαι με το μυαλο.. Παντα…γυρναω μετα το βλεμμα στην Maya…εσυ μου το εμαθες αυτό…

Συνεχισαμε αμιλητοι την πορεια μας προς το σπιτι της ξαδερφης μου μεχρι που μπροστα μας εμφανιζονται 2 αντρες με στολες της κυβερνησης.. Μας ειδαν και φωναξανε..
Αλτ !! Γιατι δεν ειστε αλυσοδεμενοι εσεις?
Πριν προλαβει να γινει οτιδηποτε τραβαω το κατανα μου και με μια αστραπιαια κινηση κοβω τον έναν στον θωρακα.. Ο άλλος εντρμος αρχισε να τρεχει προς τον κεντρικο δρομο ώστε να καλεσει ενισχυσεις.. Η Maya ηρθε διπλα μου και τον σημαδεψε με το οπλο της,εγω της το κατεβαζω κανουντας αρνητικα το κεφαλι μου.. Την ακριβως επομενη στιγμη πεταω το κατανα μου προς το μερος του κυβερνιτικου καρφωνοντας τον στην πλατη… Πλησιασα το πτωμα και εβγαλα το κατανα μου από μεσα του..
Δεν μας συμφερει να ακουστει πυροβολισμος με τοσους κυβερνιτικους τριγυρω μας…

τελεια!!!o chris μόλις είχε σκοτώσει έναν κυβερνητικό. τώρα σίγουρα θα μας έβαζαν στο μάτι αλλά η αλήθεια ήταν πως δεν έδινα μια!δεν με ενδιέφερε αν θα με έπιαναν ...ήθελα μονάχα να ελευθερώσω αυτούς τους καημένους ανθρώπους! που τους φέρονται λες και είναι δούλοι, σκυλιά. και ο λόγος?μακάρι να ήξερα...πάντως φαινόταν πως δεν ενδιαφέρονταν καν για τα καημένα παιδάκια, που αντί να παίζουν ζουν σαν να είναι φυλακισμένοι, δεν ενδιαφέρονταν για τα τραύματα που τους προκαλούν. τι θα απογίνουν αυτοί στο μέλλον?! πώς θα καταλήξουν?! αν υπάρξει μέλλον φυσικά που το βλέπω σχεδόν αδύνατο...είναι τόσο αδυνατισμένα απο την πείνα...φαίνονται τόσο κουρασμένα και θλιμμένα. σχιζόταν η καρδιά μου που έβλεπα αυτή την κατάσταση ήθελα να δώσω την δυνατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους να ΖΗΣΟΥΝ, ήθελα να κάνω φέτες αυτούς τους εκμεταλλευτές... Γιατί να τους έβαζαν να δουλεύουν όμως?? Τι είχαν να κερδίσουν απο αυτό? Έσπαγα το κεφάλι μου να σκεφτώ τι θα μπορούσε να είναι...το συναίσθημα που ένιωθα εκείνη την στιγμή ήταν απλά απερίγραπτο.

μια τρομερή πίεση μέσα μου που με έκανε να θέλω να ουρλιάξω και ένας θυμός ένας απέραντος θυμός!!!!απο την άλλη μια τρομερή θλίψη με είχε καταβάλλει....έπεσα στην αγκαλιά του chris...πως να ένιωθε άραγε? ήταν ο τόπος του....θεέ μου...ήταν τόσο άσχημη η κατάσταση.
< λυπάμαι...>του ψιθύρισα και εκείνος πήρε μια λυπημένη φάτσα.
<δεν πειράζει....όπως σου είπα δεν ήταν πάντα έτσι εδω..τέλος πάντων..καλύτερα να κινηθούμε γιατί αν μας βρουν δεν θα έχουμε καλή κατάληξη..μην ξεχνάς πως μας κυνηγάνε ήδη.>είπε αυτός και εγώ συμφώνησα με μία κίνηση του κεφαλιού μου. έτσι αρχίσαμε να περπατάμε προς το σπίτι της ξαδέλφης του με γρήγορα βήματα και τα κεφάλια κατεβασμένα προς τα κάτω.

Προχωρουσαμε ολο και πιο βαθια μεσα στα σοκακια της πολης μου.. Στα πιο σκοτεινα μεροι της που ακομα και όταν ημουνα μικρος δεν τολμαγα να πατησω το ποδι μου εδώ… Τωρα απλα ηλπιζα να φοβουνται το ιδιο και οι κυβερνιτικοι ώστε να μην αποκαλυφθουμε.. Πριν μπουμε πιο μεσα ακουσαμε από τα μεγαφωνα καποιο να μιλαει..
Προσοχη !! Κυκλοφορυν καποιοι ελευθεροι στην πολη ενώ δολοφονησανε 2 μελοι της κυβερνητικης φρουρας !! Να αυξηθουν οι περιπολιες και να σταλθουν ομαδες να ψαξουν τους εχθρους της παγκοσμιας κυβερνησης !!
Τωρα μαλιστα… Δεν εχουμε πραγματικα καμοια άλλη επιλογη από το να χωθουμε στα πιο σκοτεινα μεροι της πολης και επιπλεον δεν θα μπορεσουμε να κυκλοφορησουμε το υπολοιπο της μερας λογω τον περιπολειων..
Κοριτσια… Δυστυχως με αυτην την ανακοινωση που μολις εγινε δεν μπορουμε να συνεχισουμε τον δρομο μας προς το σπιτι της ξαδερφης μου για οσο υπαρχει φως ακομα …

Γιατι?
Γιατι το σπιτι της ξαδερφης μου είναι λιγο πιο εξω από την πολη οπου πιθανοτατα να εχουν χτισει εκει κοντα την βαση τους… Για ποιο λογο το λεω αυτό θα με ρωτησετε.. Διοτι το σημειο του σπιτιου είναι εξω από την πολύ,λιγο πριν το δασος και σε ψηλο σημειο οπου μπορεις να δεις ολοκληρη την πολη,το λιμανι και την θαλασσα..
Υπεροχα !! Και τωρα τι κανουμε δηλαδη ??
Παμε σε ένα από τα πιο επικυνδηνα μεροι του νησιου για να περιμενουμε την νυχτα.. Πιθανων λογω ότι είναι επικυνδηνα να ελπιζουμε οι κυβερνητικοι να μην κανουν περιπολιες εκει λογω του φοβου τους..
Γιατι θεωρουνται αυτά τα μεροι τοσο επικυνδηνα?
Ποιος νοιαζεται ? Παμε εκει να κρυφτουμε,να ξεκουραστουμε και μετα βλεπουμε γιατι θεωρουνται επικυνδηνα !! Chris,οδηγησε τον δρομο..
Ξεκινησαμε λοιπον χωρις καθυστερηση για τα περηφημα ¨σοκακια του σκοτους¨… Η Maya με πλησιασε και με ξαναρωτησε γιατι θεωρητε το μερος επικυνδηνο και δεν προκητε οι κυβερνιτικοι να πατησουν ποδι εκει..
Δεν σου ειπα ότι δεν προκητε στα σιγουρα να πατησουν το ποδι τους εκει.. Αλλα θεωρουνται ετσι γιατι εκει είναι σαν το μερος οπου οι χειροτεροι εγκληματιες και εχθροι της κυβερνησεις ζουν κρυμμενοι..
Με ποιο απλα λογια?
Επαναστατες….

επαναστάτες....ήταν όντως επικίνδυνο... αλλά συμφωνούσα με τον chris ήταν το μόνο μέρος που θα είμασταν 'ασφαλείς' απο μία άποψη βέβαια...έτσι συνεχίσαμε να χωνόμαστε όλο και πιο βαθιά στα σκοτεινά λιθόστρωτα σοκάκια του νησιού. οι γειτονιές γίνονταν όλο και χειρότερες.. μισοκατεστραμμένα σπίτια άστεγοι που κοιμούνταν στους δρόμουν-αναρωτιέμαι πως στο καλό είχαν γλυτώσει- και μια έντονη μυρωδιά σαπίλας στην ατμόσφαιρα έκανε την μύτη μου να τσούζει. άκουγα τον ήχο που έκαναν οι ψηλές αρβυλοειδής μπότες μου όταν έρχονταν σε επαφή με το βρεγμένο έδαφος, σταγόνες που έσταζαν απο κάτι παλιούς σωλήνες σε σπίτια και κάτι μικρά γατάκια να νιαουρίζουν πεινασμένα. τα κτήρια ήταν πολύ ψηλά και έτσι ελάχιστες ακτίνες ήλιου έπεφταν ανάμεσα στα στενά. ήταν ακόμα μεσημέρι αλλά καθώς ήταν χειμώνας νύχτωνε νωρίς...είχε αρχίσει να πιάνει κρύο. με μία κίνηση έφερα προς τα μπρος το σακίδιο μου, έβαλα το χέρι μου μέσα και έβγαλα ένα μπουκάλι με ρούμι

ο chris με κοίταξε περίεργα. ένιωσα σαν να μου έλεγε 'πραγματικά τώρα δεν είναι ώρα για να πιείς'. δεν το είπε όμως, απλά με κοίταξε. ήξερε πως δεν το έκανα για απερισκεψία ή κάτι τέτοιο, ούτε και για να μεθύσω. ήξερε πως ήμουν ταραγμένη και πως αυτό θα με βοηθούσε. παρατήρησα την maya να ακουμπάει με το χέρι της τον ώμο του κρις και κάτι να του ψιθυρίζει. απ ότι κατάλαβα του είπε να ηρεμήσει και να με αφήσει ή κάτι τέτοιο. ο κρις την κοίταξε μετα κοίταξε εμένα άλλη μια φορά και μετά κοίταξε ευθεία. εγώ δεν νοιάστηκα απλά κατέβασα άλλη μια γουλιά. τότε πίσω απο κάτι χαρτόκουτα ακούστηκε μια φωνή.
<ε! κοριτσάκι...αλκοόλ είνα αυτό που πίνεις?! πόσο καιρό έχω να πιω...> είπε η φωνή και εγώ γύρισα αμέσως και κοίταξα. μέσα απο τα χαρτόκουτα άρχισε να ξεπροβάλλει μια μορφή και εν τέλει εμφανίστηκε ένας γέρος ξερακιανός και κουρελής με έναν μαύρο σκούφο και κάτι μαύρα γάντια που άφηναν ξεσκέπαστα τα δάχτυλα.

<ποιος είσαι?> ρώτησα κοφτά τον γέρο και αυτός με κοίταξε. τα μάτια του άστραψαν και γέλασε στραβά.
<έχεις τσαγανό μικρή.έτσι εξηγείται που έχεις γλυτώσει...όπως και οι φίλοι σου... > είπε εκείνος και σηκώθηκε όρθιος.
τι είχε πει τώρα? είχα γλυτώσει...πρέπει να με είχε περάσει για κάτοικο...και απ ότι φαινόταν ήξερε τι έπαιζε...
<ναι...δεν πρόκειται ποτέ να υποτασσόμουν σε αυτούς!!>είπα υπερήφανα και ο κρις με σκούντηξε,
<τι ακριβώς κάνεις? >μου ψιθύρισε ο κρις και εγώ γύρισα ελαφρώς προς το μέρος του και του απάντησα <σσσσ!!έχω σχέδιο.>
μετά γύρισα προς το μέρος του άστεγου, τον κοίταξα και του είπα χαμογελαστά
<το θέλεις?>του είπα προσφέροντάς του το μπουκάλι με το ρούμι. εκείνος καταχάρηκε ακόμα και τα αυτιά του γέλασαν!απο την άλλη ένιωσα τον κρις απο πίσω μου να βγάζει ατμούς που έδωσα το μπουκάλι
<μα μα γιατί γιατί το κάνεις αυτό!?> είπε κρατώντας το μπουκάλι με τα δυο του χέρια.
<γιατί χρειαζόμαστε μια κρυψώνα μέχρι να νυχτώσει για τα καλά.>του απάντησα εγώ.

Μας ριχνει ο γερος μια ακομη ματια, πιο λεπτομερεστατη από πριν από πανω με χρι κατι.. Φανηκε λιγο καχυποπτος και το βλεπμμα του ειχε επικεντρωθει πανω στην Maya… Το βλεμμα του ειχε καρφωθει πανω της και χαμογελασε… Μπαινω εγω μπροστα της και του ανταποδιδω το βλεμμα με ένα δικο μου οπου κάθε σκεψη που ειχε όταν κοιταζε την Maya να εξαφανηστει και να μην τις ξανασκεφτει ποτε..
Μαλιστα..Μαλιστα.. Εεε τοτε η κουτα μου κουτα σας..χεχεχε..
Το ακολουθησαμε μεσα στην κουτα και εκει που περιμενα να βρωμοκοπαει σαν σκουπιδοτοποδος μεσα σε υπονομους ξαφνιαστηκα αφου απλα δεν μυριζε… Περιεργο για έναν αστεγο επισης να μην βρομαει…
Συρθηκαμε μεσα λιγο,στριμοχτηκαμε αρκετα αλλα βολευτηκαμε καπως.. Ο γερος μας εριξε μια ματια χαμογελαστος και ηπιε από το ρουμι του.. Εμεις καθομασταν αμιλητοι και περιμεναμε..Ο μονος ηχος που περνουσε ενδιαμεσα μας ηταν οι γουλιες του γερου,να κατεβαινουν στο λαρυγγι του και το γελιο του.. Φαινοταν ότι σιγουρα ειχε περασει πολυς καιρος από την τελευταια φορα που ειχε πιει αλκοολ και τωρα απολαμβανε και χαιροταν την κάθε σταγονα ενώ η Sakura από την άλλη κοιταζε το μπουκαλι της λυπημενη να τελειωνει..

Ααααααααχχχ…. Πρεπει να σε ευχαριστησω μικρη….. Ειχα να το νοιωσω μεσα στον οργανισμο μου χρονια ολοκληρα οπου καθομαι παρακολουθωντας αυτην την πολη… Το χρειαζομουν..
Συγνωμη γερο.. Τι ενοεις λεγοντας ¨παρακολουθεις¨ ?
Ααα τιποτα δεν είναι μικρε…
Πως και δεν εχετε αιχμαλωτηστει και εσεις κυριε?
Γυρναει το βλεμμα του ο γερος με ένα φρικιαστικο χαμογελο στην Maya … Αυτές οι αντιδρασεις του με φερνανε στα ορια μου και δεν αντεχα να το βλεπω άλλο.. Αν ο τυπος δεν σταματαγε να κοιταει ετσι την Maya δεν θα δισταζα καθολου να τον σκοτωσω επιτοπου..
Ειμαι από τους ανεπιθυμητους αυτης της πολης είναι η αληθεια.. Εχω ζησει τοσα πολλα χρονια πια εδώ,χωρις να εχω επαφη με τους υπολοιπους κατοικους και την κυβερνηση οπου εχω ξεχαστει.. Ειδικα αυτό εδώ το μερος.. Ακομα και η κυβερνιτικοι φοβουνται να περασουν από εδώ οποιαδηποτε ωρα της μερα η της νυχτας… Άλλη το λενε στοιχειωμενο,αλλοι αντρο εγκληματιων… Εγω το αποκαλω ένα ησυχο μερος..
Κοιταζα λιγο καλυτερα τον γερο.. Κατι μου θυμιζε αλλα δεν ημουν εντελως σιγουρος.. Καθολου για την ακριβεια…
Ποιο είναι το ονομα σου γερο?

Barry Krank…Μου φαινεσαι και εσυ γνωστος μικρε… Από πού εισαι?
Τον τοπο που γεννηθηκα δεν τον γνωριζω… Αλλα εζησα σε αυτην εδώ την πολη και νησι πανω από 4 χρονια και εφυγα πριν περιπου 1… Όταν εφυγα η κατασταση δεν ηταν ετσι.. Τι αλλαξε? Γιατι είναι ολοι αυτοι οι κυβερνιτικοι εδώ και γιατι ολοι οι κατοικοι φορανε χειροπεδες?!
Η εκφραση του προσωπου του αλλαξε..
Για αυτό δεν φοραγατε χειροπεδες.. Δεν ειστε από εδώ… Λοιπον.. κατεβαζει μια γερη γουλια από το ρουμι.. Η κυβερνηση ηρθε εδώ αμεσως μολις ειχε πεθανει ο αρχηγος των μαριν στο νησι μαζι του και ολοι οι αντρες του.. Ολοι πεθανανε ανεξηγητα και αυτό αφησε το νησι χωρις προστασια.. Ηρθε η κυβερνηση μετα από μερικες μερες με υποτηθεμενη θεληση να βοηθησει το νησι να ορθωποδησει.. Αλλα το σχεδιο τους ηταν άλλο… Ηθελα να δημιουργησουν μια γεφυρα οπου θα ενωνε διαφορα νησια μεταξυ τους και θα μπορουσες να ταξιδεψεις χωρις πλοιο.. Στην αρχη ζητησε εθελοντες κατοικους του νησιου να βοηθησουν στην κατασκευη.. Κανενας δεν προσφερθηκε αφου δεν ειχανε χρονο.. Τοτε η κυβερνηση αλλαξε προσωπο..Ειπε πως αν δεν βοηθησει κανενας το νησι θα καταστραφει ολοσχερως.. και ετσι ξεκινησε η κατασταση που βλεπετε ετσι..

καθόμουν και άκουγα με προσοχή την συζήτηση του chrisκαι του Barry Krank. πίστευα πως αυτοί οι 2 ίσως είχαν κάποια σύνδεση και πως θα μπορούσαν να γνωρίζονταν απο το παρελθόν.
απο την άλλη έφαγα πραγματικά την φρίκη της ζωής μου με αυτό που άκουσα....μα να εκμεταλεύοται τους πολίτες για να φτιάξουν μια γέφυρα?! και να μην τους αφήνουν να ζήσουν?! ένιωσα την οργή να φουντώνει μέσα μου. τον λόγο δε τον ήξερα και ουσιαστικά αυτή η πόλη δεν ήταν τίποτα για μένα....κι όμως!!!όσα περισσότερα άκουγα τόσο πιο πολύ ήθελα να βοηθήσω σε αυτή την κατάσταση....κοίταξα τον γέρο και τον ρώτησα
<μα δεν μας είπατε όμως...πώς καταφέρατε να γλυτώσετε?>του μίλησα με ήπια και γλυκιά φωνή όμως το πρόσωπό του σκοτείνιασε και σταμάτησε να με κοιτάει.
<δεν είναι επί του παρόντος κοριτσάκι...το να σκαλίζεις τις στάχτες του παρελθόντος δεν είναι συνετό, δεν ξέρεις πως μπορείς να καταλήξεις.κάποιες φορές η άγνοια είναι καλό πράμα. γιατί αν ήξερες....οχι δεν θα καθόσουν εδώ μαζί μου αλλά μη σου πω πως θα με είχες δώσει στους κυβερνητικούς.>απάντησε εκείνος και πραγματικά με ξάφνιασε!!! τι έκρυβε αυτός ο άνθρωπος...διέκρινα μια πύκρα στην φωνή του..
<δεν μπορείτε να το ξέρετε αυτό...δεν ξέρετε καν ποιοι είμαστε. δεν ξέρετε αν θα μπορούσαμε να σας κάνουμε κακό!!!> του είπα εγώ και πραγματικά το πίστευα...

<αυτό που λες είναι ορθό. όμως εσύ κοριτσάκι μου πρόσφερες ένα αγαθό που ανοίκε σε εσένα. αυτό σημαίνει πολλά για μένα...ακόμα και η χειρότερη δολοφόνος να είσαι...εγώ είμαι με το μέρος σου. και πραγματικά πιστεύω πως είσαι έξυπνη...>είπε εκείνος και κατέβασε και την τελευταία γουλιά ρούμι που είχε απομείνει στο μπουκάλι. μετά το έσφιξε στο χέρι του και το κοίταξε με ένα λυπημένο ύφος.
η πλάκα ήταν πως με είχε αποστομώσει! δεν είχα τίποτα να του πω...
κάποια στιγμή τον πρόσεξα να κοιτάει κάπως τον chris..τον κοιτούσε για αρκετή ώρα και ξαφνικά άνοιξε τα μάτια του διάπλατα και το πρόσωπό του χλόμιασε!
<είσαι εσύ.....> είπε στον κρις....τι σκατά εννοούσε?ένιωθα πως είχα χάσει επεισόδια....