[Τέλος - Αποστολή] Η 1η μου αποστολή

Απόγευμα παρασκευής. Και όπως κάθε παρασκευή ήμουν στο μπαρ του Raul, για το καθιερωμένο παιχνίδι πόκερ. Αν και στην αρχή δεν τα πηγαίναμε καλά, μιας και αυτοί ήταν πρώην πειρατές και εγώ marine, στη συνέχεια τα βρήκαμε και κάναμε παρέα. Και εκτός αυτού, με έκαναν να αρχίσω να πίνω ρούμι. Απο εκεί που έπινα ένα ποτήρι, τώρα κατεβάζω ολόκληρο μπουκάλι.
-Λοιπόν; Τι θα γίνει; Θα παίξεις ή οχι; Έχουμε και δουκειές.
-Τώρα. Περίμενε να σκεφτώ.
-Σκεφτεσαι εδώ και πόση ώρα Marshall. Το θέμα είναι μπαίνεις ή οχι;
Στη παρτδα που παίζαμε, είχα βάλει τα ρέστα μου. O Raul, o Diego και ο Bernardo είχανε πάει πάσο. Είχαμε μείνει μόνο εγώ με τον Μarshall.
-Ωραία λοιπόν. Τα βλέπω. Μπορείς να μας κέρδισες μέχρι τώρα, αλλα τα λεφτά σου είναι δικά μου.
-Αυτό θα το δούμε.
-Χαχαχαχαχα....μικρέ παίζεις πόκερ με πειρατές. Δεν υπάρχει περίπτωση να με κερδίσει ένας marine. Δες τα και κλάψε. Φουλ του ρήγα με ντάμες.
-Απίστευτό...έκανες φούλ;
-Χαχαχα....στο είπα μικρέ. Δεν μπορείς να κερδίσεις, και πήγε να πάρει τα χρήματα.
-Μια στιγμή.
-Τι έγινε;
-Ποιος σου είπε οτι κέρδισες;
-Μικρέ, έχω φουλ στο ρήγα. Τι θα μπορού....
Τότε του δείχνω τα χαρτιά που είχα στα χέρια μου.
-Δεν μπορεί.
-Καρέ του άσσου. Λυπάμαι πολύ Marshall, αλλα τα λεφτά σου είναι δικά μου.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Marshall
Raul

Ο Marshall έδειχνε σαστισμένος. Ούτε καν περίμενε οτι μπορεί να έχω τέτοιο φύλλο.
-Χαχαχαχα......πρέπει να δεις τα μούτρα σου!!!! Χαχαχα....πραγματικά είσαι.....
-Βούλωσέ το ρε, μου είπε και σηκώθηκε νευριασμένος. Εμείς φταίμε ρε!!!! Που κάνουμε παρέα με έναν marine.
-Xαχαχαχαχα!!!!!!!
-Μη γελάς ρε!!!!
-Και τι θες να κάνω; Να κλαίω. Πραγματικά....επρεπε να δεις τη φάτσα σου όταν σου έδειξα τους άσσους.
-Θα τον βαρέσω!!!! Κράταμε γιατί θα τον βαρέσω.
-Έλα, έλα....ηρέμησε. Ένα παιχνίδι είναι. Δεν έγινε και τίποτα. Αφού το έβλεπες απο την αρχή. Του έρχεται οτι φύλλο θέλει. Τι μπαίνεις;
-Δίκιο έχει.
-Εσύ να μη μιλάς!!!!!
-Καλά. Δεν ξαναλέω τίποτα. Ααα!!! Θα ξαναμπείς; Γιατί είδα ένα ωραίο μπουφάν και λέω να το πάρω.
-Αυτό ήταν!!!! Πέθανες....και όρμηξε κατα πάνω μου και άρχισε να με πνίγει.

Ενώ με έπνιγε ο Marshall, άνοιξε η πόρτα του μπαρ και ένας άνδρας μπήκε μέσα.
-Διακόπτω κάτι;
-Rafael!!!! Πάνω στην ώρα ήρθες. Τον βλέπεις αυτόν που με πνίγει; Πυροβόλησε τον.
-Γιατί;
-Γιατί θέλει να με σκοτώσει!!!
-Μόνο αυτός;;;
-Δεν το κατάλαβα αυτό....
-Τελοσπάντων. Αντε σήκω. Φεύγουμε.
-Που πάμε;
-Στη βάση.
-Γιατί; Τι έγινε;
-Τι τι έγινε ρε; Σε ψάχνουμε εδώ και πόσες ώρες. Σε θέλει ο Smoker.
-Ο Smoker;;; Τι με θέλει;
-Δεν ξέρω. Αν και νομίζω πως κάτι άκουσα για μια αποστολή.
-Δεν μιλάς σοβαρά;;; Αποφάσισε να μου δώσει αποστολή;
-Απο οτι φαίνεται ναι. Δεν έχω καταλάβει τον λόγο βέβαια, αλλα....
-Καλά και τι περμένουμε; Πάμε στη βάση αμέσως. Δεν θα χάσω τη πρώτη μου αποστολή επειδή εσύ κάθεσαι και μιλάς με τις ώρες.
-Εγώ φταίω που ήρθα να σε βρω.
-Πάμε. Λοιπόν παιδιά. Τα λέμε αύριο, τους είπα και φύγαμε απο το μπαρ με τον Rafael

Όταν βγήκαμε απο το μπαρ, και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς τη βαση, σκεφτόμουν πόσο γρήγορα είχε περάσει ο καιρός. Μου φαινόταν σαν να ήταν χθες που κατατάχθηκα στο ναυτικό, και είχαν περάσει ήδη δύο χρόνια. Όλο αυτό το καιρό βρισκόμουν στη βάση και προπονιόμουν. Αν και νόμιζα οτι ήμουν ήδη αρκετά καλός, είδα οτι σε μια σοβαρή μάχη δεν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Το καλό της υπόθεσης ήταν οτι η ίδια η Tashigi, είχε αναλάβει την εκπαίδευση μου. Όταν είδε το σπαθί μου ξετρελάθηκε. Ήταν της οικογένειας μου και περνούσε απο γενιά σε γενιά. Μου το είχε δώσει ο πατέρας μου μια μέρα πριν φύγω απο το νησί. Όταν το είδε η Tashigi, άρχισε να λέει διάφορες ιστορίες και άλλα τέτοια περίεργα. Μάλιστα έβγαλε και ένα βιβλιαράκι για να το επιβεβαιώσει. Ήταν τρελή με τα σπαθιά. Εγώ βέβαια όταν την είχα πρωτογνωρίσει νόμιζα οτι ήταν τρελή γενικότερα, αλλα τελικά είχα άδικο. Ήταν τρελή μόνο με τα σπαθιά. Της είχα πει τότε πως θα τη το δώσω για να το περιεργαστεί όπως θέλει, αρκεί να με μάθαινε την τέχνη της ξιφασκίας. Και φυσικά δέχτηκε. Και απο τότε άρχισα να προπονούμαι μαζί της.

Πέρασαν πολύ γρήγορα αυτά τα δύο χρόνια. Βέβαια το χειρότερο ήταν πως δεν μπόρεσα να πάω ουτε μια φορά στο Dawn Island. Ούτε στα γενέθλια του αδερφού μου δεν μπόρεσα να πάω. Απο τότε που είχα έρθει στη Loguetown, δεν έφυγα ούτε μια φορά. Τόσο τα καθήκοντας μου εδω πέρα, όσο και η καθημερινή προπόνηση, δεν μου το επέτρεψαν. Αλλα δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Αν ήθελα να γίνω ένας δυνατός marine, έπρεπε να τα αφήσω όλα πίσω μου. Και σήμερα, μετά απο τόσο καιρό σκληρής προπόνησης και δουλειάς ήρθε η ώρα της ανταμοιβής. Σήμερα ο διοικητής Smoker θα μου ανέθετε τη πρώτη μου αποστολή. Μου φάνηκε πολύ περίεργο όταν μου το είπε ο Rafael. Εδώ και πολύ καιρό του ζητούσα να μου δώσει μια αποστολή, αλλα έλεγε πως δεν ήμουν έτοιμος ακόμα και οτι είχα καιρό μπροστά μου. Και τώρα θα μου δωσει μια; Πως το αποφάσισε άραγε;

Mε τον Rafael κάναμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε προκειμένου να φτάσουμε έγκαιρα στη βάση. Όταν φτάσαμε στη πύλη είδα τον Michael, να χαμογελάει.
-Να φανταστώ, οτι εσύ τώρα θες να μπεις μέσα....
-Ναι και βιάζομαι. Άνοιξε γρήγορα τη πύλη
-Μπα μπα μπα....βιαζόμαστε;;;
-Ρε άνοιξε τη πύλη πρέπει να πάω στον Smoker!!!!
-Γιατί;;; Ααα ναι...σωστά....Σήμερα είναι η πρώτη σου αποστολή ε;;
-Ναι!!! Για αυτό, αν δεν ανοίξεις τώρα, σε βλέπω στο νοσοκομείο για κανα τρίμηνο.
-Να μάθεις να μη φεύγεις απο τη βάση για να πας να παίξεις χαρτιά. Και δεν είπες και τίποτα.
-Τώρα τι θα γίνει;;; Θα ανοίξεις ή θα μου σπάσεις τα νεύρα;;;;
-Καλά, καλά...δεν χρειάζεται να αρπάζεσαι. Εμπρός, πέρνα, μου είπε ανοίγοντας την πύλη.
Αμέσως χύθηκα μέσα στη βάση σαν αστραπή.
-Σιγά ρε!!!!! Χαλάρωσε!!!! Θα πάθεις τίποτα, μου φώναξε ο Michael. Εγώ όμως δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να τρέχω.
Σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα.......

Μπήκα στο κεντρικό κτίριο και ανέβηκα τις σκάλες για να πάω στο γραφείο του Smoker. Μόλις έφτασα χτύπησα τη πόρτα. Μόλις άκουσα "περάστε" μπήκα μέσα.
-Βρε βρε βρε....Ο Liberius. Τι έγινε κύριε Liberius; Αποφασίσατε να μας κάνετε τη τιμή και να έρθετε στο γραφείο μου;
-Ξέρετε...
-Όχι δεν ξέρω....Και ούτε θέλω να ξέρω. Εδώ δεν είναι το σπίτι σου, για να έρχεσαι και να φεύγεις όποτε θες. Εδώ είναι ναυτικό μικρέ.
-Έχετε δίκιο.
-Το ξέρω οτι έχω δίκιο. Δεν θέλω την επιβεβαίωση σου. Τόσο καιρό με έπρηξες για μια αποστολή, και όταν αποφάσισα να σου δώσω μια του....επιπέδου σου, εσύ έλειπες.
-Με συγχωρείτε. Δεν θα επαναληφθεί.
-Το ελπίζω. Γιατί αλλιώς δεν θα τα πάμε καλά.
-Το γνωρίζω κύριε. Και θα κάνω τα πάντα για να μη σας απογοητεύσω.
-Αυτό άσε να το κρίνω εγώ. Λοιπόν Minato. Είσαι έτοιμος να μάθεις την αποστολή σου;

Είχα μεγάλη αγωνία για να μάθω την αποστολή μου. Που θα πήγαινα άραγε; Σε κάποιο νησί της East Βlue για να προστατέψω τους κατοίκους απο επιθέσεις τον πειρατών ή σε μια αποστολή καταδίωξης διάφορων εγκληματιών; Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Κρεμόμουν απο τα χείλ του Smoker......Ποια θα είναι η αποστολή μου;
-Λοιπόν. Πριν απο λίγη ώρα ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση των νεοφερμένων marine καθώς ο καταχωρισμός των ονομάτων τους.
-Δεν καταλαβαίνω. Τι σχέση έχει αυτό με την αποστολή μου;
-Είναι πολύ απλό. Αυτή είναι η αποστολή σου.
-Τι πράγμα;
-Αυτό που άκουσες. Η αποστολή σου είναι να πάρεις απο τη Tashigi τη συγκεκριμένη λίστα και να τη στείλεις στα κεντρικά.
Εγώ έμεινα να κοιτάω τον Smoker με ανοιχτό το στόμα.
-Αυτή....αυτή είναι η αποστολή του...επιπέδου μου;;;
-Ακριβώς. Τι περίμενες; Οτι θα σε στείλω να κυνηγάς πειρατες ή οτι δήποτε τέτοιο;; Είσαι πολύ μικρός και άπειρος για να αναλάβεις μια τέτοια αποστολή.
-Ενώ αυτή είναι η κατάλληλη σωστά;;!!!
-Φώναξες Liberius ή εγώ δεν άκουσα καλά;
-Οχι κύριε. Δεν φώναξα. Μόλις τελειώσω...
-Θα αναφερθείς σε εμένα. Μπορείς να πηγαίνεις τώρα.

Καθώς έβγαινα απο το γραφείο του, έκλεισα δυνατά τη πόρτα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που μόλις έγινε. Δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Μετά απο όλα αυτά, μετά απο τόσες αγγαρείες, μετά απο ατελείωτες ώρες προπόνησης, μου έδινε μια τέτοια αποστολή; Αποστολή;;; Αυτό δεν ήταν καν αποστολή. Μια αγγαρεία ήταν και τίποτα αλλο. Περίμενα τόσο πολύ καιρό.....Και γιατί παρακαλώ;;; Για το τίποτα. Το απόλυτο τίποτα. Απορούσα για ποιον λόγο έμενα ακόμα εδώ....τελείωσε....δεν υπάρχει κάποιο μέλλον για μένα εδω πέρα....Δηλαδή γιατί ήρθα εδω πέρα; Για να είμαι το παιδί για τα θελήματα; Αν ήταν για αυτό τότε δεν υπάρχει χώρος για μένα εδω πέρα...
-Οχι...οχι...Δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι. Ηρθα για κάποιο λόγο εδω πέρα....Για ένα σκοπό. Και δεν πρόκειται να τα παρατήσω μέχρι να το πετύχω. Δεν τα παράτησα ποτέ στη ζωή μου και δεν πρόκειται να το κάνω τώρα. Οτι και αν μου δίνει θα το κάνω μεχρι να καταλάβει οτι μπορώ να κάνω περισσότερα.....Πολύ περρισότερα....

Όταν κατέβηκα άρχισα να ψάχνω τη Tashigi. Μου είπαν οτι ήταν στο πεδίο βολής για να επιβλέπει τη προπόνηση.
Όταν έφτασα εκεί την άκουσα να φωνάζει σε έναν marine, επειδή δεν είχε φροντίσει να κρατήσει σε καλή κατάσταση το όπλο του και του μπλόκαρε. Την πλησίασα αλλα, αλλα σκεφτόμουν να μη της μίλησω αμέσως γιατί ήταν πολύ νευριασμένη. Αλλα έπρεπε να ολοκληρώσω την αποστολή όποτε τη διέκοψα.
-Εεε...Τashigi;
-Τι συμβαίνει;;;!!!
-Έχεις ένα λεπτό; Πρέπει να μιλήσουμε.
-Εχω δουλειά τώρα Μινατο. Δεν βλέπεις;
-Ναι ξέρω οτι έχεις δουλειά....
-Ωραία. Αφού το ξέρεις μπορείς να περιμένεις.
-Tashigi....Ο Smoker με έστειλε.

Μόλις της το είπα αυτό, άλλαξε διάθεση. Θα έλεγα οτι ηρέμησε κάπως. Αν και η Tashigi δεν νευρίαζε εύκολα, όταν επρόκειτο για εκπαίδευση, ήταν σαν είναι κάποια άλλη. Σαν να είχες μπροστά σου έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο.
-Tι με θέλει ο Smoker;
-Δεν θέλει εσένα συγκεκριμένα. Απλώς έστειλε εμένα σε εσένα για να πάρω κάτι.
-Τι να πάρεις;
-Τη λίστα που σου έφεραν σήμερα;
-Ααα...ναι. Τη λίστα με τους νεοφερμένους λες. Τι να τη κάνεις;
-Με έστειλε ο Smoker για να τη πάρω και να τη στείλω στα κεντρικά.
-Εντάξει. Θα στη δώσω. Μόνο που δεν την έχω εδώ. Είναι στο γραφείο μου. Πήγαινε πάρτην απο εκεί. Είναι πάνω στο γραφείο, στα δεξιά. Θα την δεις ετσι και αλλιως. Φαίνεται. Είναι πάνω πάνω σε μια στοίβα χαρτιά.
-Εντάξει. Ευχαριστώ Tashigi.

Χρώματα ιστορίας

Εγώ
Rafael

Κατευθύνθηκα λοιπόν προς το γραφείο της Tashigi, όπως μου είχε υποδείξει. Καθώς πήγαινα άκουσα μια φωνή απο πίσω μου.
-ΕΕΕ!!!! Μινατο!!!! Που πας έτσι βιαστικός;
-Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ ρε; Νόμιζα οτι θα έφευγες;
-Ναι θα έφευγα....Αλλα κάθησα εδώ με τα παιδιά και τα λέγαμε.
-Ααα....ωραία....εγώ τη κάνω γιατί βιάζομαι.
-Γιατί ρε συ τι έγινε;
-Καλά ρε ξέχασες; Δεν μου είπε ο....
-ΑΑΑ!!!! Ναι ρε συ....Σε ήθελε ο Smoker....Για εκείνη την αποστολή που έλεγες. Λοιπόν. Καλή;
-Αστα φιλαράκι. Άνθρακας ο θησαυρός.
-Δηλαδή;
-Δηλαδή, αυτή η "σπουδαία" αποστολή δεν είναι τίποτα αλλο παρα να στείλω κάτι χαρτιά στα κεντρικά.
-Αγγαρεία δηλαδή;
-Ακριβώς.
-Τι να πω ρε φίλε τι να πω....Λυπάμαι. Ξέρω πως το περίμενες.
-Άσε ρε Rafael. Δεν έχει σημασία. Λοιπόν. Εγώ φεύγω γιατί πρέπει να το στείλω και δεν έχω πολύ χρόνο. Τα λέμε μετά.
-ΟΚ. Τα λέμε. ΑΑΑ!!!! Που 'σαι Μινατο. Με τα παιδιά είπαμε να βγούμε μετά....Είσαι μέσα έτσι;
-Εννοείται ρε συ. Αλλα πρώτα να τελειώσω με αυτό. Θα σας βρω εγώ. Αντε γεια.

Όταν πήγα στο γραφείο της Tashigi, δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ. Ήταν εκεί ακριβώς που μου είπε. Αφού σιγουρεύτηκα πως ήταν η σωστή λίστα, δεν ήθελα να δώσω και δικαίωμα στον Smoker να μου τη πει, κατευθύνθηκα προς το γραφείο επικοινωνίας.
Όταν έφτασα, τους είδα να.....τρελένονται στη δουλειά. Ο ένας διάβαζε εφημερίδα, ο αλλος ένα βιβλιό και ο τρίτος.......κοίταζε τα άστρα.
-Βλέπω.....πεθαίνετε στη δουλειά.
-Άστα Μινατο, έχουμε ψοφήσει...
-Εμ δεν το βλέπω.....Βράβειο πρέπει να σας δώσουν.
-Δεν μας παρατάς ρε. Εσύ είσαι καλύτερος....Όλη την ώρα στα μπάρ τη βγάζεις.
-Ναι ναι....Να δω αν σας πιάσει ο Smoker τι θα κάνετε. ΑΑΑ!!!! Και μιας και είπα Smoker. Θέλω να στείλεις κάτι στα κεντρικά.
-Τι θέλεις να στείλεις ρε;
-Τη λίστα ρε συ.....με τους νέους.
-Ααα...καλά. Αστην εδώ και θα τη στείλω.
-Δεν κατάλαβες. Τώρα θα τη στείλεις. Πρέπει να κάνω αναφορά στον Smoker. Αντε αντε....δεν θα κουραστείς και πολύ...Ένα απλό φαξ θα στείλεις.
-Πωωωω....Αντε φέρτο.
Του το έδωσα. Πήρε τηλέφωνο στα κεντρικά να τους ενημερώσει οτι τους στέλνουμε τη λίστα και τοτε τη πέρασε απο το μηχάνημα.
-Ετοιμος. Μπορείς να πεις στον Smoker οτι η λίστα πήγε στα κεντρικά.
-Ευχαριστώ Peter. Τα λέμε....Και που 'σαι. Ξεκουράσου και λίγο....Όλο δουλειά δουλειά...θα ρέψεις στο τέλος.
-Βρε αστο διάολο απο δω πέρα. Κωλόπαιδο, ε κωλόπαιδο.

Αφού έστειλα τη λίστα, πήγα στο γραφείο του Smoker. Όταν μπήκα στο γραφείο τον είδα να βρίσκεται στο παράθυρο και να κοιτάει έξω καπνίζοντας ως συνήθως δύο πούρα.
-Διοικητά.....η...."αποστολή", ολοκληρώθηκε. Με απόλυτη επιτυχία.
-Είμαι σίγουρος.
-Τη λίστα...
-Αστη στο γραφείο μου.
Πήγα και την άφησα.
-Με χρειάζεστε τίποτα άλλο;
-Όχι μπορείς να πηγαίνεις.
Καθώς κατευθυνόμουν προς τη πόρτα τον ακούω να μου λέει:
-Liberius.....Θα ήταν κρίμα να πεθάνεις τόσο νέος. Βλέπεις έχω βρεθεί σε πολλές μάχες και έχω δει άνδρες πολύ πιο δυνατούς απο εσένα, να σκοτώνονται λες και είναι απλά έντομα. Μπορεί εσύ να το νιώθεις, αλλα κάνεις λάθος. Δεν είσαι ακόμα έτοιμος. Θέλεις πολλή δουλειά ακόμη. Και κυρίως,....πολλή προπόνηση.
-Διοικητά.....απο τη πρώτη στιγμή που ήρθα, είχα αποφασίσει οτι θα καταφέρω και θα πετύχω τον σκοπό μου. Οτι και αν συναντούσα. Οποια δυσκολία, όποια αντιξοότητα θα συναντούσα, θα ξεπερνούσα οποιοδήποτε εμπόδιο. Δεν έχω μάθει να τα παρατάω.
Δεν μου είπε τίποτα. Ούτε γύρισε να με κοιτάξει. Μείναμε και οι δυο σιωπηλοί.

Όταν έφυγα απο το γραφείο του Smoker, σκεφτόμουν συνέχεια αυτά που είπαμε πριν. Ήξερα οτι ο Smoker, αν και δείχνει κακός, ενδιαφέρεται πάρα πολύ για τους στρατιώτες του. Βέβαια πάντα θεωρούσα πως εμένα με είχε στο μάτι λόγω της καταγωγής. Ειδικά σήμερα, όταν μου ανέθεσε να στείλω τη λίστα, χαρακτηρίζοντας το ως "αποστολή", ήμουν πεπεισμένος οτι πραγματικά τα είχε μαζί μου. Αλλα μετά απο αυτό....Δεν το πιστεύω πλέον. Άλλωστε δεν έκανε ποτέ εξαιρέσεις. Για αυτόν όλοι οι στρατιώτες είναι το ίδιο. Πως θα μπορούσε να κάνει με εμένα. Αυτό σήμαινε μόνο ένα πράγμα. Οτι είχε δίκιο πως δεν ήμουν έτοιμος ακόμα.
-Πρέπει να το ρίξω στη δουλειά. Θα προπονούμε καθημερινά. Πρωι-βράδυ. Θα γίνω αρκετά δυνατός, ωστε να μπορεί να με εμπιστευτεί σε σοβαρές και δύσκολες αποστολές. Θα πρέπει....
Για μια στιγμή κόλλησα.
-Ναι ρε!!! Τώρα το θυμήθηκα. Τα παιδιά θα πάνε στο μπαρ. Οπότε αυτό σημαίνει....προπόνηση απο αύριο!!!!!

Όνομα: Minato D. Liberius
Haki Points: -
Player of the Month Points: 8
Beli: 19.000
Bounty/Fame Points: -