[Τέλος-Αποστολή] Strange Box

Μεσημέρι....Βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και κοιμάμαι αφού προηγουμένως είχα φάει μία εκλεκτή ποικιλία ψαρικών που είχε μαγειρέψει ο σεφ του πλοίου μου. Η δουλειά του ήταν πραγματικά απολαυστική και το αποτέλεσμα είχε αφήσει πέραν του δέοντος ικανοποιημένους τους πάντες. Το μενού ήταν εκλεκτό και περιελάμβανε από γεμιστά καλαμάρια με τυρί και ντομάτα, χταπόδια ψητά στα κάρβουνα γαρνιρισμένα με λαδολέμονο, αστακομακαρονάδες και κοκτέιλ γαρίδων. Αυτή η πανδαισία γεύσεων μ'έκανε ακόμα και στον ύπνο μου τα σάλια μου να στάζουν. Όλη αυτή η γιορτή με την οποία συνδυάστηκε το συγκεκριμένο μενού έγινε για να εορταστούν τα γενέθλια του αγαπημένου πλοηγού μας, του Wailord. Το γεγονός πως το κύριο υλικό του μενού ήταν τα θαλασσινά, ουδεμία σχέση είχε με την καταγωγή του Wailord(ψαράνθρωπος).

Ενώ λοιπόν ήμουν βυθισμένος στην αγκαλιά του Μορφέα και απολάμβανα τον ύπνο μου, η πόρτα της καμπίνας μου χτύπησε με δύναμη.
-Καπετάνιε, ξυπνήστε παρακαλώ. Καπετάνιε!! Είναι ανάγκη.
Ήταν μια γυναικεία γλυκιά φωνή, που στην προκειμένη περίπτωση όμως ήθελα να την δολοφονήσω!!
-Τι έγινε πάλι?? Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να κοιμηθεί με την ησυχία του??
-Είναι ένα σήμα απ'τα κεντρικά!
-Πάλι?? Δεν βαρέθηκαν να μας στέλνουν από δω κι από κει??
-Προφανώς όχι!
-Ρητορική ήταν η ερώτηση ηλίθια!! Καλά, καλά έρχομαι!!!
-Μάλιστα κύριε! Σας περιμένουμε στην αίθουσα συνεδριάσεων.

Ντύνομαι και γρήγορα και πηγαίνω προς την αίθουσα συνεδριάσεων. Εκεί προς έκπληξη μου βρίσκω μόνο την Άννα.
-Τι έγινε? Πού είναι οι υπόλοιποι?
-Ασχολούνται με τα πόστα τους κύριε. Δεν χρειαζόταν να παρεβρεθούν.
-Ε τότε τι με φώναξες να κάνω εδω? Γιατί δεν μου τα είπες στο δωμάτιο?
-Για το τυπικό κύριε! Όλες οι ενημερώσεις πρέπει να γίνονται εδώ.
-Φφφφφ.... Ας συνεχίσουμε καλύτερα....
-Όπως επιθυμείτε...
Η Άννα μου έδωσε ένα φάκελο κι αμέσως καθήσαμε στις θέσεις μας. Το άνοιξα κι έριξα μια γρήγορα ματιά σ'αυτά που έλεγε μέσα. Το περιεχόμενο δεν με ενθουσίασε και πολύ. Η Άννα με κοιτούσε περιμένοντας να τελειώσω την μελέτη του φακέλου με όλα τα στοιχεία της υπόθεσης.

-Στο Papanapple Island ξεβραστηκε συμφωνα με πληροφοριες μια ομαδα επαναστατων η οποια γλιτωσε απο προηγουμενη συμπλοκη μαζι μας. Μαζι της πιθανον να υπαρχει ενα μυστικο κουτι το οποιο και ηταν ο στοχος μας. Το κουτι αυτο εκλαπει απο βαση δικη μας και πρεπει πασει θυσια να γυρισει στην κατοχη μας. Οι ιδιοι δεν θα ειναι σε θεση να το ανοιξουν αλλα ουτε και εσεις. Βρειτε τους και παρτε πισω το κουτι. Επειτα να παραδωθει σε ειδικη ομαδα η οποια περιμενει νοτια του νησιου για την εκπληρωση της αποστολης σας.
Ο Ματ αφού διάβασε την κεντρική ιδέα της αποστολής μας έμοιαζε κατσούφης.
-Δεν ακούγεται και μεγάλη πρόκληση. Τι κουτί είναι αυτό?
Είπε ο Wailord βλέποντας τα μούτρα του Ματ.
-Δεν έχω ιδέα, αλλά η Άννα έχει.
-Πιθανότατα να περιέχει σχεδιαγράμματα δικών μας βάσεων ή πλοίων. Αν πέσει στα χέρια των επαναστατών στην πρώτη περίπτωση θα μπορούν να βρουν τις αδυναμίες αρκετών ναυτικών βάσεων και στην δεύτερη θα μπορούν απ'το να βρουν τις αδυναμίες των πλοίων μας να φτάσουν σε σημείο να τα κατασκευάζουν.

-Πιστεύω τώρα Wailord να καταλαβαίνεις γιατί ο Ματ πήρε αυτή τη φάτσα.
-Απ'ότι φαίνεται αυτό το κουτί είναι σημαντικό.
-Βάζοντας κάτω όλα τα δεδομένα πήρα την απόφαση μου. Θέλω άκρα μυστικότητα γι'αυτήν την αποστολή. Για τον λόγο αυτό θα πάω μόνος μου. Δεν θέλω κανέναν μαζί μου. Εσείς θα πάτε στην μεριά που περιμένουν οι ειδικοί και θα τους προστατέψετε από πιθανή επίθεση. Κάτι μου λέει ότι οι επαναστάτες θα κάνουν κίνηση με στόχο τους ειδικούς.
-Λες να τους βάλουν να ανοίξουν το κουτί?
-Αν τους πιάσουν, είμαι σίγουρος πως αυτό θα κάνουν. Γι'αυτό θέλω εσείς να τους παρέχετε όσο καλύτερη προστασία γίνεται. Δεν θέλω λάθη.
-Κι εσύ θα διασκεδάζεις σκοτώνοντας επαναστάτες ε?
-Γιατί το λες αυτό?
Είπα και το σατανικό μου χαμόγελο έκανα τους πάντες να ανατριχιάσουν....

Έτσι λοιπόν πήρα μία μικρή βαρκούλα και ξεχύθηκα στη θάλασσα με τελικό προορισμό το νησί. Δεν έκανα πολύ ώρα να φτάσω. Έδεσα τη βάρκα μου για να μην παρασυρθεί από κάποιο κύμα και ξεκίνησα για την ενδοχώρα του νησιού. Ένα μεγάλο νησί με αρκετή βλάστηση. Αυτό με εκνεύριζε γιατί δυσκόλευε την προέλαση μου. Με υπομονή όμως και με το ξίφος μου να κόβει οτιδήποτε μου εμπόδιζε τον δρόμο κατάφερα να φτάσω έξω από έναν καταυλισμό. Δεν ήξερα ποιοι βρίσκονταν εκεί αλλά μπορούσα να φανταστώ..
-Επαναστάτες! Τους βρήκα!
Προσπαθούσα να βρω ένα τρόπο να μπω στη βάση τους, δίχως να γίνω αντιληπτός και δίχως να προκαλέσω σαματά. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για την αποστολή μου.

-Αν μπω μέσα στον καταυλισμό κι αρχίσω και σφάζω μπορεί να κρύψουν το κουτί ή μπορεί να μην είναι καν εδώ και έτσι να τους δοθεί ευκαιρία να γλιτώσουν και να το πάρουν μακριά. Πρέπει να είμαι προσεκτικός στις κινήσεις μου. Δεν πρέπει να δώσω την παραμικρή αφορμή. Αλλά πώς θα εισχωρήσω μέσα εκεί χωρίς να με καταλάβουν??
Το μυαλό μου πήγαινε να σπάσει. Όποιο σχέδιο και να εφάρμοζα απ'τα δύο που είχα σκεφτεί, έμοιαζε αδιέξοδο. Ο κίνδυνος να χάσω το κουτί ήταν αρκετά μεγάλος.
-Δεν μπορώ να πάρω ένα τέτοιο ρίσκο. Πρέπει να βρω έναν άλλο τρόπο.
Καθώς σκεφτόμουν την επόμενη μου κίνηση, αποφάσισα να πλησιάσω τον καταυλισμό και να δω από πιο κοντά κάποιο σημείο που θα μου επέτρεπε να μπω δίχως να γίνω αντιληπτός από κανέναν.

Είχα πλησιάσει αρκετά και ήμουν κρυμμένος πίσω από κάτι φυλλωσιές. Έβγαλα τα κιάλια μου κι άρχισε και πάλι να παρατηρώ. Τότε ήταν που είδα μια σκηνή στο κέντρο περίπου του καταυλισμού, την οποία φυλούσαν καμιά δεκαριά άντρες.
- Η σκηνή αυτή θα πρέπει να είναι σημαντική. Γιατί αλλιώς να την φρουρούν τόσοι πολλοί? Θα πρέπει να την επισκεφτώ με κάποιον τρόπο.
Σκέφτηκα ενώ παράλληλα είδα έναν άντρα που έμοιαζε με σημαντικό πρόσωπο των επαναστατών να μπαίνει μέσα στη σκηνή. Μόνο ένας σημαντικός άντρας θα μπορούσε να διασχίσει με τόση ευκολία τον χώρο κι όλοι να του ανοίγουν δρόμο να περάσει.
-Ίσως αυτός να έχει κάποια σχέση με το κουτί ή να ξέρει κάτι.
Αυτό μ'έκανε αμέσως να ενθουσιαστώ γιατί ήταν το πρώτο σημαντικό στοιχείο που είχα βρει ως τώρα. Το ερώτημα ήταν τι θα έκανα μετά...

Εν τω μεταξύ μέσα στην σκηνή....

Η είσοδος της σκηνής άνοιξε απότομα και ο Jab μπήκε μέσα φουριόζος. Ήταν σκονισμένος και πιτσιλισμένος από αίμα, αλλά κατ'άλλα όχι άσχημα για κάποιον που μόλις είχε γυρίσει απ'την μάχη. Ο Jab υποκλίθηκε αμέσως στον αρχηγό του. Έναν τεράστιο άντρα, με ξυρισμένο κεφάλι, γεμάτο με τα τατουάζ της οργάνωσης που διοικούσε. Το όνομα του, ή τουλάχιστον αυτό που τον αποκαλούσαν, ήταν Ν. Αρχηγός της μυστικής ομάδας των επαναστατών που είχαν έρθει στο νησί αφού προηγουμένως είχαν πάρει το πολύτιμο κουτί στα χέρια τους.
-Αρχηγέ, σου φέρνω νίκη. Η ομάδα των μαριν που μας επιτέθηκε έχασε. 100 νεκροί κι άλλοι τόσοι αιχμάλωτοι. Αρκετοί ήταν κι αυτοί που πέταξαν τα όπλα τους και το έσκασαν απ'την μάχη. Τι θέλεις να κάνουμε με τους αιχμαλώτους?
-Θα τους πουλήσουμε για σκλάβους ή θα τους ανταλλάξουμε με λύτρα. Θα δούμε. Περιμένω διαταγές. Μας έκανες μεγάλη χάρη που τους ξεφορτώθηκες.

-Δεν μπορώ όμως ακόμα να καταλάβω την σκοπιμότητα αυτής της κίνησης.
-Δεν σ'έχω για να καταλαβαίνεις αλλά για να σκοτώνεις.
-Και πάλι αρχηγέ, το να σκοτώσουμε την ομάδα των μαριν που μπορεί να ανοίξει το κουτί, το θεωρώ λάθος. Θα μπορούσαμε να τους σκοτώναμε αφού μας έκαναν τη δουλειά.
-Η διαταγή που μας δόθηκε ήταν να τους εξολοθρεύσουμε γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο. Για να μην ανοίξει το κουτί. Τώρα που δεν υπάρχει αυτός ο κίνδυνος μπορούμε να στείλουμε το κουτί εκεί που μας διέταξαν. Επικεφαλής της συνοδείας θα είσαι εσύ.
-Και ποιος είναι ο προορισμός μας??
-Αυτό θα το μάθεις όταν έρθει η ώρα. Πήγαινε τώρα!

-Όπως διατάζεις!
Είπε ο Jabari Hondo και αποχώρησε απ'την σκηνή του αρχηγού του και κατευθύνθηκε προς το δάσος το οποίο αποτελούσε το ησυχαστήριο του. Πριν όμως το κάνει αυτό φώναξε μερικές διαταγές. Όσο αυτός ήταν μέσα στη σκηνή εγώ είχα καταφέρει να πλησιάσω, κρυμμένος στις σκιές της νύχτας. Τότε ήταν που τον άκουσα καθαρά να λέει...
-Το πρωί παίρνουμε το κουτί και φεύγουμε από δω. Να είστε έτοιμοι.
Ένας απ'τους άντρες στους οποίους μιλούσε τον ρώτησε διστακτικά.
-Με τους μαρινς που πιάσαμε τι θα γίνει?
-Θα αποφασίσει ο αρχηγός. Δεν είναι πλέον δική μου δουλειά. Εγώ απλά έπρεπε να τους διαλύσω.
Είπε και αποχώρησε απ'τον καταυλισμό και πήγε στο ησυχαστήριο του. Παράλληλα εγώ είχα αρχίσει την έρευνα μου για τον εντοπισμό του στόχου μου. Δεν δυσκολεύτηκα να μάθω τα πράγματα που με ενδιέφεραν. Πληροφορήθηκε για τη μάχη των μαριν με τους επαναστάτες, για την έκβαση της μάχης, για τον Ν και για τον πρωταγωνιστή της νίκης των επαναστατών τον Jab. Λεγόταν ότι απ'το σπαθί του έπεσαν δεκάδες μαριν και η λευκή του όψη είχε κοκκινίσει απ'το αίμα των εχθρών του.

Η αγωνιία με είχε γεμίσει. Δεν ήξερα τι είχε γίνει.
-Οι άντρες μου ήταν ανάμεσα στα θύματα τους άραγε? Ή μόνο σκότωσαν την ομάδα που ήταν υπεύθυνη για το κουτί? Αν έγινε το πρώτο τότε όλοι τους....Δεν μπορώ να σκέφτομαι κάτι τέτοιο....Δεν γίνεται..Είναι δυνατοί....Επιπλέον δεν είδα κάποιον δικό μου ανάμεσα στους αιχμαλώτους...Το πιθανότερο είναι να μην πρόφτασαν να φτάσουν εγκαίρως....Πρέπει να σκέφτομαι θετικά....Θα ακολουθήσω τον Jab και μόλις πάρει το κουτί θα τους σκοτώσω όλους. Έπειτα θα ρθω εδώ να ελευθερώσω όσους απ'την ομάδα έμειναν ζωντανοί.
Το σχέδιο μου αμέσως τέθηκε σε εφαρμογή. Γεμάτος θυμό και ανησυχία προχωρούσα προς το δάσος περιμένοντας να ξημερώσει και να κάνω την κίνηση μου.
-Θα εκδικηθώ όλους όσους έπεσαν απ'το σπαθί σου άθλιε επαναστάτη!!

Όταν είδα το περίγραμμα ενός ψηλού λόφου να υψώνεται στον ορίζοντα, χρυσαφένιο μέσα στον απογευματινό ήλιο, κατάλαβα αμέσως που βρισκόμουν. Είχα διανύσει όλο το δρόμο προς το δάσος που βρισκόταν στην κορυφή του λόφου. Αυτό ήταν, η ώρα πλησίαζε. Ξεχύθηκα στο δάσος αναζητώντας τον στόχο μου. Την εύρεση του κουτιού. Αυτό βέβαια συνεπαγόταν και κάτι ακόμα. Τον Jab. Οι δεξιοτεχνίες στο σπαθί του συγκεκριμένου άντρα ήταν και κάτι ακόμα που έμαθα στον καταυλισμό. Αυτό δεν με ανησυχούσε γιατί είχα εμπιστοσύνη και στις δικές μου τεχνικές. Γνώριζα ότι θα ήταν μία δύσκολη μάχη αλλά αυτό το περίμενα.
-Όλες οι μάχες είναι δύσκολες. Ακόμα κι αυτές που φαίνονται εύκολες.
Το είχα μάθει καλά αυτό. Δεν επρόκειτο να υποτιμήσω τον αντίπαλο μου. Ήθελα αυτό το κούτι και γι'αυτό έπρεπε να παραμείνω συγκεντρωμένος. Επίσης ήθελα κι εκδίκηση. Το παραμικρό λάθος ίσως να ήταν μοιραίο.
-Δεν θα αποτύχω. Θα κάνω δικό μου αυτό το κουτί με κάθε τρόπο. Θα γίνω ο δυνατότερος. Τίποτα δεν θα σταθεί εμπόδιο στις φιλοδοξίες μου.

Καθώς λοιπόν προχωρούσα μέσα στο δάσος, ένα χέρι απλώθηκε και με έπιασε απ'τον αριστερό καρπό. Γυρίζοντας απ'την άλλη, είδα έναν ρακένδυτο άντρα με ξυρισμένο κεφάλι και ηλιοκαμένο πρόσωπο. Ο άντρας με τράβηξε τόσο δυνατά που κατάφερε να με ρίξει κάτω στο έδαφος. Η πτώση στο έδαφος έκανε την ανάσα μου να κοπεί. Κύλισα στα πλάγια και στηρίχτηκα στον έναν μου αγκώνα....και τότε είδα την λάμψη ενός σπαθιού.
-Να το ύπουλο γουρούνι... είπε ο άντρας.
Ήξερα πως θα ερχόσουν αργά ή γρήγορα. Νόμιζες ότι δεν σε είχα καταλάβει πως με ακολουθούσες? Άλλαξα την εμφάνιση μου αποκλειστικά για σένα, άγνωστε!
Το κεφάλι του ήταν καραφλό σαν πεπόνι, η μύτη του κατακόκκινη και ξεφλουδισμένη, αλλά γνώρισε τα ξεθωριασμένα του μάτια και το τατουάζ στο χέρι του.
-Πες μου, ποιος είσαι και τη ζητάς??
-Εκδίκηση...Κι ένα κουτί που κλέψατε....
-Παιδί της "δικαιοσύνης" εεε???

-Πες το κι έτσι!!!
-Θα αρχίσω κόβοντας σου το στήθος.
Σηκώθηκα και πήγα να κάνω ένα βήμα μπροστά αλλά αυτό ήταν το μόνο που πρόλαβα να κάνω. Ένα γρήγορο χτύπημα κι είχα πέσει στα γόνατα, ενώ το αίμα έτρεχε στο πρόσωπο μου. Ο Hondo σκούπισε το σπαθί στο παντελόνι του.
-Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς?
-Όχι.
Είπα κοφτά κάνοντας ένα άλμα και βρισκόμενος αντιμέτωπος με τον εχθρό μου. Κατάλαβα αμέσως πως το όπλο του εχθρού μου ήταν φτιαγμένο από καιροσέκι κι έτσι έπρεπε να ήμουν έξτρα προσεκτικός. Τράβηξα τα σπαθιά μου κι ετοιμάστηκα για μάχη.
-Σκύψε πάλι κάτω πριν σε κόψω στα δύο με.....
Προσποιήθηκα με το ένα μου σπαθί, σηκώνοντάς το άλλο πιο γρήγορα απ''όσο μπορούσε να πιστέψει ο Jab. Έκανε ένα βήμα πίσω τρεκλίζοντας και φτύνοντας αίμα και δόντια απ'το σπασμένο του στόμα.

Έκανα ένα βήμα πίσω ενώ ο Jab προσπάθησε να με χτυπήσει στο πρόσωπο. Τινάχτηκε πίσω, γρήγορος σαν γάτα. Το σπαθί μου χτύπησε με δύναμη στα πλευρά του Jab, κάνοντάς τον να στριφογυρίσει. Βούτηξα στην άκρη , απέκρουσα ένα ανάστροφο χτύπημα, απέφυγα ένα δεύτερο και σταμάτησα ένα τρίτο στον αέρα. Οι κινήσεις μου ήταν τόσο γρήγορες που ο επαναστάτης δεν μπορούσε να τις ακολουθήσει. Και τότε ακούστηκε ένα σπάσιμο. Ένα σπασμένο κόκκαλο εξείχε απ'την κνήμη του επαναστάτη, ο οποίος πέφτοντας τιναζόνταν και στριφογύριζε προσπαθώντας να τρυπήσει το στήθος μου. Τον πλησίασα αργά κι έδιωξα την λεπίδα με ένα σχεδόν περιφρονητικό χτύπημα και βύθισε το άλλο μου σπαθί στον κρόταφο του Jab. Τότε σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα τους επαναστάτες που μόλις είχαν φτάσει κρατώντας το κουτί και κοιτάζοντας αποσβολομένοι την έκβαση της μάχης.
-Ήρθατε επιτέλους! Σας περίμενα αρκετή ώρα.

Και δίχως άλλα λόγια μετέτρεψα τα χέρια μου σε λάβα και τους επιτέθηκα. Λίγα λεπτά μετά όλους τους ήταν νεκροί. Και το κουτί είχε πέσει στα χέρια μου. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να ολοκληρωθεί η αποστολή μου. Αμέσως πήγα με το κουτί στο σημείο παράδοσης. Με ευχαρίστηση είδα πως το πλοίο μου ήταν εκεί και πως μία ομάδα με επικεφαλή τον Ματ είχε αποβιβαστεί στο νησί.
-Περιμένουμε ώρα αλλά κανένα σημάδι απ'την ομάδα.
-Μην ανησυχείς. Πάρε το κουτί και προστάτεψε το. Θα φέρω εγώ την ομάδα.
Εξήγησα την κατάσταση περιληπτικά στον Ματ κι έφυγα για τον καταυλισμό. Τώρα πια μπορούσα να μπω και να αρχίζω να σφάζω. Μετατράπηκα σε λάβα και επιτέθηκα. Μετά το τέλος της επίθεσης μου, η καταστροφή ήταν έκδηλη. Άρχισα να ψάχνω στα συντρίμια της βάσης για κάποια μέλη της ομάδας και βρήκα μερικούς. Τους πήρα και τους οδήγησα στο πλοίο μου.
-Το κουτί είναι εδώ. Ειδοποίησα να στείλουν απ'τα κεντρικά ένα πλοίο για να σας παραλάβει.
Όλα είχαν γίνει όπως έπρεπε. Με κάποιες απώλειες αλλά δυστυχώς έτσι γίνεται ο πόλεμος. Και για όσους δεν το είχαν καταλάβει, βρισκόμασταν σε πόλεμο.

Όνομα: Destro
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 20.000
Bounty/Fame Points:+1.000.000
Παρατηρήσεις: Δεν με κάλυψες έτσι όπως βρήκες τους επαναστάτες.Δεν νομίζω να ήταν τόσο εκτεθειμένοι,πόσο μάλλον μετά την μάχη τους με Marine.
Θα μπορούσες να το αναπτύξεις παραπάνω.Εμένα πάντως δεν με κάλυψες.
Η αποστολή δεν ολοκληρώθηκε~

» [Αρχή] Strange island, strange man[Τέλος]
» [Τέλος] Strange.....
» [Τελος]A strange alliance...
» [τέλος] The strange mountain and the dream
» [AΡΧΗ] Friends or Foes??? A strange alliance...[ΤΕΛΟΣ]