[Αρχή] Strange island, strange man[Τέλος]

Στην προηγούμενη ιστορία...
Αφου εφοδιάστηκα με όσα τρόφιμα χρειαζόμουν και αποχαιρέτησα τους φίλου μου και την οικογένεια μου ξεκίνησα το ταξίδι μου για να γίνω πειρατής.
Ο καιρός ήταν τέλειος. Ούτε ένα σύννεφο στον ορίζοντα. Ταξίδευα για μέρες. Είναι δύσκολο να ταξιδέψεις με σχεδία. Το μόνο που έβλεπα ήταν θάλασσα.
Μέχρι που μια μέρα έφτασα εκεί. Το νησί. Ένα νησί, απο μακρυά είδα εκείνο, το μικρό νησί γεμάτο δέντρα. Υπήρχαν άνθρωποι εκεί;

Σταμάτησα στην παραλία. Άφησα την σχεδία εκεί. Ίσως, να υπήρχαν άνθρωποι εδώ. Βέβαια δεν έβλεπα κανα χωριό ή καμία πόλη. Όμως δεν έιχα φύγει ποτέ από την πόλη μου. Ίσως τα πράγματα εδώ να ήταν διαφορετικά. Προχώρησα λίγο αλλά σταμάτησα όταν συνηδειτοποίεισα ότι πάτησα κάτι. Ήταν μαλακό αλλά κουνιόταν. Κόιταξα και είδα κάτι λευκό. Κοίταξα πιο πέρα και είδα πως ήταν ένα λευκό φίδι. Δεν είχε όμως λέπια αλλά γούνα. Πιο παράξενο ήταν πως είχε αυτιά λαγού. Ήταν ένα λαγόφιδο. Είχα δει φίδια και lago;yw πριν. Αλλά ποτέ δεν είχα δει ανάμiξει. Σήκωσα το πόδι μου και έφυγε γρήγορα. Είχε το χαρακτήρα λαγού. Είναι συνιθησμένο ζωο ή τα φίδια και οι λαγοί είναι σπάνιοι;
Προχώρησα και άλλο.

Ενώ προχωρούσα για να μπω στο δάσος άκουσα έναν ήχο. Γύρισ ακαι κοίταξα προς την μεριά που ήλθε ο ήχος. Ο ήλιος μόλις είχε ανατείλει. Όμως αυτό που με παραξένευσε ήταν αυτό που βγήκε απ'την θάλασσα. Τι ήταν αυτό. Έμοιαζε με πάπια. Όμως είχε το τρίχωμα σκηλιού. Ροζ στο χρώμα. Μου γάβγισε. Έτρεξε κατά πάνω μου. Απόφυγα το δάγκωμα του. Τότε άκουσα κάτι άλλο. Κάτι άλλο βγήκε από το νερό.

Κάτι ακόμα πιο περίεργο. Έμοιαζε με πρόβατο. Όμως το πρόσωπο του ζώου ήταν ενός άλλου πλάσματος. Το είχα δει μόνο σε βιβλία. Ένας πλατύπους. Και τα πόδια του ζώου άνηκαν σε ένα πλατύπους. Τι περίεργα ζώα που έχει αυτό το νησί. Το σκυλόπαπιο άρχισε να γαβγίζει. Το πλατυπρόβατο οδηγήθηκε μέσα στο δάσος από τα γαβγισματά του. Τότε ακούστηκε ένας πολύ δυνατός ήχος. Τι άλλο θα έβλεπα;

Έμοιαζε με ήχο κικιρίσματος κόκορα. Έτερξα μέσα στο δάσος να βρώ απο που ερχόταν ο ήχος. Ενώ έτρεχα ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά μου κάτι σαν νυχτερίδα. Σταμάτησ ακαι το έπιασα. Σώμα πάντα και φτερά νυχτερίδας. Τι παράξενο. Το άφησα να φύγει καθώς σπαρταρούσε στα χέρια μου για να ξεφύγει. Πέταξε ψηλά και κατευθύνθηκε βόρεια. Το ίδιο έκανα και εγώ καθώς από εκεί είχε ακουστεί ο ήχος.

Ενώ έτρεχα μες το δάσος ξαφνικά σκουντούφλισα σε κάτι. Γύρισα και είδα ένα μικρό πλασματάκι. Ήταν κίτρινο αλλα είχε καφέ σημάδια. Έμοιαζε με αρκουδάκι μάλλον. Ξαφνικά ο κόκορας λάλησε ξανά.Το μικρό ζώο άρχισε να τρέχει προς τα από εκεί που είχα έρθει. Νόμιζα πως το λάλημα το τρόμαξε, μα όταν γύρισα κατάλαβα γιατί έτρεχε.

Με χτύπησε στην κοιλία και με πέταξε προς τα πάνω. Έπεσα ολανω του και το καβαλούσα ανάποδα. Είχε ΄σωμα στρουθοκαμήλου αλλά κεφάλι και λαιμό σαν να ήταν άλογο μόνο που ήταν ασπρόμαυρο. έτρεχε και έτρεχε συνέχεια και ίσα, ίσα κρατιόμουν πάνω του να μην πέσω. Ενώ έτρεχα είδα ένα κλαδί να έρχεται κατά πάνω μου. Μάλλον εγώ πήγαινα προς εκείνο. Πήδηξα κάτω στο χώμα για να μη χτυπήσω. Το ζώο χτύπησε το κεφάλι του και έπεσε ζαλισμένο.

Αύτο πρέπει να είχε πονέσει. Σηκώθηκα και πέταξα την σκόνη από τα ρούχα μου. Τότε είδα ένα άλλο ζώο. Το πιο φυσιολογικό που είχα δει ως τώρα. Ένα γουρούνι που απλώς είχε χαίτη λιονταριού. Κοίταξε λυπημένα το στρουθάλογο και μετά βρυχήθηκε άγρια. Για κακή μου τύχη είχε χαρακτήρα λιονταριού. Δεν ήθελα να το σκοτόσω. Περίμενα να μου επιτεθεί. και όταν το έκανε, απέφυγα την επίθεση και το χτύπησα στο κεφάλι με μια μπουνιά.

Άκουσα ξανά το κικίρισμα και ήταν πολύ κοντά. Κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Υπήρχε η πιθανότητα να υπήρχε ένα χωριό. ήμουν πολύ κοντά. Με τα χέρια μου κούνησα τα φύλλα που με εμπόδιζαν να δω τι υπήρχε από εκεί που ακουγόταν ο ήχος. Το μόνο που είδα η΄ταν άλλο ένα παράξενο ζώο. Σώμα αλεπούς και λυρί κόκορα. Ένα ακόμα παράξενο ζώο και ούτε ένας άνρθωπος. Ξαφνικά άκουσα μια σκανδάλη και έκανα ένα σάλτο για να αποφύγω την σφαίρα.

- Ποιός είναι εκεί;
Επικράτησε ησυχία... Τότε άκουσα για άλλη μια φορά καποιόν να πατάει μια σκανδάλη. Απέφυγα και πάλι την σφαίρα πέφτωντας στο έδαφος αυτή την φορά. Σήκωσα το κεφάλι μου να δω από που ήλθε ο πυροβολισμός. Πάλι επικρατούσε ησυχία. Τότε άκουσα μια βαρυά φωνή να λέει...
- Μην κουνηθείς.
Δεν μπορούσα να βρω από που προερχόταν η φωνή.
-Ποιός είσαι και γιατί μου επιτίθεσε ;
- Είμαι ο προστάτης του δάσους. Φύγε αλλιώς θα δεχτείς την οργή μου.
Μιας και δεν μπορούσα να εντοπίσω με τον ήχο τον σκοπεύτη, άρχισα να μυρίζω. Σίγουρα η μυρωδία του μπαρουτιού θα με οδηγούσε σε εκείνον.

Ήταν δύσκολο να μυρίσω καθως η μυρωδιά του μπαρουτιού εξαφανίζεται γρήγορα. Όμως τον βρήκα. Κρυβόταν πίσω απο έναν στρογγυλό θάμνο. Έτρεξα προς τα εκεί. Ξανα πυροβόλησε αλλά έστριψα γρήγορα. Πήδηξα και προσγειώθηκα έπεσα πίσω από τον θάμνο.Τίποτα. Δεν ήταν εκεί. Ξαφνικά άκουσα κάτι. Δεν το πίστευα. Ο θάμνος είχε πόδια και έτρεχε κρατόντας ένα πιστόλι. Γύρισε και είδα έναν άνθρωπο κολλημένο σε ένα σεντούκι. Μου ξαναέριξε. Πάλι την απέφυγα, πέφτωντας ξανά στο έδαφος.
- Θα προστατέψω το δάσος μου.
Σηκώθηκα και τράβηξα το σπαθί μου. Ήμουν έτοιμος για μάχη.
- Δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή.

Του επιτέθηκα γρήγορα για να του πετάξω το όπλο, όμως τράβηξε το χέρι του και έτσι τον χτύπησα στο κεφάλι. Ζαλίσμένος έριξε έναν πυροβολισμό... Κάνωντας ένα΄σάλτο στον αέρα το απέφυγα. Προσγειώθηκα ακρινώς δίπλα του και του πέταξα το πιστόλι. Έριξε το σώμα του πάνω μου.
- Έχεις πολεμικές ικανότητες.
Έριξα μια κλωτσιά για να τον ρίξω κάτω, αλλα το σεντούκι ήταν σκληρό και αν και τραυματίστηκε δεν έπεσε. Μου ξαναεπιτέθηκε και μου χτύπησε τα πόδια με το σεντούκι του. Κράτησα την ισορροπία μου απλώς πηγαίνοντς λίγο πιο πίσω.
- Και εσύ καλουλής είσαι. Αλλά δεν θα με νικήσεις. Γουαχαχαχαχα...
Γέλαγε και μέχρι να ανοίξει τα μαάτια, δίχως να ΄χασω ευκαιρία είχα ήδη βρεθεί μπροστά του και τον χτύπησα με μια μπουνιά στο πρόσωπο. Έπεσε κάτω. Λίγο άιμα έτρεχε απο το στόμα του.

Τον χαστούκησα πολύ ελαφρά για να συνέλθει. Άνοιξε τα μάτια του και άρχισε να ουρλιάζει...
- Ήρεμησε, δε θα σου κάνω κακό. Σου επιτέθηκα μόνο επειδή μου επιτέθηκε και εσύ.
- Αλήθεια; Δεν ήρθες για το θησαυρό ή για τα ζώα ;
-Θησαυρό; Ποιο θησαυρό;
Για ποιο πράγμα μιλούσε;
- Το θρύλο του θησαυρού που λένε ότι υπάρχει... Σε αυτο το νησί.
- Μπα, δεν ενδιαφέρομαι. Αφού είναι τόσο σημαντικός για εσένα.
- Έτσι και αλλιώς τον έχουνε πάρει. Αλλά πως μπορείς να μην ενδιαφέρεσαι.
Φώναξε πολύ δυνατά . Δεν πρέπει να έχει γνωρίσει καλούς ανθρώπους.
- Δεν θέλω να παίρνω πράγματα που ανήκουν σε καλούς ανθρώπους. Εσύ είσαι καλός αφου προστατεύεις και το νησί και τα περίεργα ζώα που ζουν εδώ.
'Εμεινε κάγκελο.
-Λοιπόν πως σε λένε;
-Lightning, Lightnign Thunderstorm.
- Έμενα με λένε Γκάιμον.

Με προσκάλεσε να φάω και δεν μπορούσα να αρνηθώ. Τα φούτα του νησιού είναι εξαιρετικά νόστιμα μπορώ να πώ. Τα ζώα που είχα δει πριν αλλα και κάποια άλλα μαζεύτηκαν κοντά του. Κοίταξα περισσότερο τα άγνωστα ζώα. Ένα καγκουρό, πράσινο στο χρώμα με δύο κέρατα στην ΄μυτη και μικρή ουρά χοροπηδούσε γύρω γύρω. Ένας γορίλας περπατούσε με αργά και βαρυά βήματα. Όλο του το σώμα θύμιζε γορίλλα, μόνο το κεφάλι του ήταν ενός αλλόυ ζώου. Επίσης ήταν ακόμα ένα ζώο με τα χρώματα μια τίγρης που τριβόταν και γουργούριζε στο Γκάιμον. Όμως ήταν το μεγαλύτερο ζώο. Είχε μια μακρυά μύτη, μεγάλη σαν φίδι. Είχε επίσης και δύο μακρυά δόντια να βγαίνουν από το δέρμα δίπλα στο στόμα. Αφού τελείωσα το φαί μου και τελείωσα με την ανάλυση για την μορφή των ζώων του είπα.
- Μάλλον δεν πρέπει να ρωτήσω πως παγιδεύτηκες εκεί μέσα.
- Καλύτερα όχι, είναι λυπητερή ιστορία. Αλλά είμαι πρόθυμος να ακούσω την δικιά σου.
- Έφυγα απ΄το σπίτι μου πριν από λίγες μέρες με στόχο να γίνω πειρατής.
- Πειρατής. Και εγώ ήμουν.
Τον άκουσα να μιλαέι με νοσταλγία. Έκανα μια μικρή παύση πριν συνεχίσω.
-Τώρα ψάχνω, δυνατούς αντιπάλους για να αυξήσω την δυναμή μου και να μπορώ να βοήθω τους άλλους.

- Ώστε είσαι αυτό που λένε καλός πειρατής;
-Ακριβώς. Του απάντησα με ένα χαμόγελο. Τότε κοίταξε τα ζώα γύρω του και τα χαίδεψε λίγο.
- Εσύ τι κάνεις εδώ τώρα;
- Προστατευώ τα ζώα. Κάποιοι έρχονται που και που να τα πάρουν ή να ψάξουν το θρυλικό θησαυρό.
- Δεν έχω δει ξανά τετοιά ζώα, πρέπει να είναι πολύ σπάνια.
-Όντως, μακάρι όμως να είχα και...
Δεν τελείωσε την πρόταση του αλλα αγάθεψε, κοιτάζωντας το έδαφος.
Ξαφνικά πετάχτηκε με μια ιδέα.
-Lightning, θα σου θέσω μια αποστολή. Αν την φέρεις εις πέρας, θα σου πω ποιος είναι κατάλληλος για πρώτος αντίπαλο.
- Γιατί δεν το είπες πιο πριν;
- Αν καταφέρεις αυτό σίγουρα θα μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτόν που έχω υπόψη μου. Θέλω να πας στο Big bird island. Είναι κοντά. Μόλις φτάσεις θέλω να μου φέρεις ένα γιγάντιο πτηνό. Θα τα καταφέρεις ;
- Αφού έτσι και θα βοηθήσω και θα κερδίσω κάτι, άστω πάνω μου.
Έφυγα πριν το βράδυ. Μου έδωσε τόσα φρούτα που γέμισε το σακί μου. Γέμισα και το άδειο σακί με το νερό συν το ότι μου έδωσε λίγα λεφτά. Μια νέα περιπέτεια με περίμενε.

Όνομα: Lightning Thunderstorm
Haki Points: 0
Player of the Month Points: 5
Beli: 15.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Πολυ μικρα ποστ στην αρχη και καθολου υποθεση ή σεναριο. Διαβασε καποια ιστορια με μεγαλη βαθμολογια και παρε ιδεες απο εκει