[Αρχή-Παρελθόν]A strange feeling

Ήταν απόγευμα.Καθόμουν σε ένα ψηλό νεόκτιστο οικοδόμημα.Κοίταζα όλη την πόλη.Ήταν γαλήνια χωρίς καβγάδες όπως συνήθιζαν οι κάτοικοι(οι πλούσιοι με τους μικρομεσαίους) του νησιού.Συλλογιζόμουν την κατάσταση η οποία επικρατούσε στην οικογένεια μου.Οι γονείς μου είναι φτωχοί και το σπίτι μας μικροσκοπικό.Ξεχώριζε από τα άλλα σπίτια λόγω του μεγέθους του.Η σκέψη αυτή δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το μυαλό μου.Ξαφνικά,επέστρεψα στην πραγματικότητα.Φωνές ακούστηκαν τριγύρω μου.Ως γνωστό ,τέτοια ώρα έρχονταν οι φίλοι μου για να συζητήσουμε διάφορα.Η παρέα μας αποτελούταν από τέσσερα παιδιά και με μένα πέντε.
Τι κάνεις τόσο ψηλά;Φωνάζει ένας
Κάθομαι και παρατηρώ την θάλασσα.Χωρίς βέβαια να φανερώσω τον πραγματικό μου σκοπό.
θα κατέβεις κάτω;
Ναι,αμέσως.
Όμως κάτι δεν μου πήγαινε καλά.Ένοιωσα ένα βάρος να κάθεται στους ώμους μου.Μια απελπισία με κυρίευσε.Μια αλλοκοτιά. Πρωτόγονο συναίσθημα μεταξύ αναστάτωσης και κρύου φόβου.Κινήθηκα προς το μέρος που με περίμεναν οι φίλοι μου.Τότε,αρχίσαμε να μιλάμε.Παίρνει τον λόγο ο μεγαλύτερος της παρέας και αρχίζει η συζήτηση.
Λοιπόν ,τι προτείνετε να κάνουμε σήμερα.Έχω βαρεθεί να επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα.
Αναρωτιόμαστε ο καθένας τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να βρούμε ώστε να μας ανεβάσει την διάθεση επειδή η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων μας κούραζε ψυχολογικά.Σίγουρα θα υπήρχε κάτι που θα μας διασκέδαζε. .Η απάντηση ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό.Κανείς μας δεν έβρισκε μια λύση.Μερικά λεπτά αργότερα, μου πέρασε από το μυαλό μια φοβερή ιδέα ,την όποια πίστευα τουλάχιστον ότι θα είχε έστω ένα μικρό ενδιαφέρον.

Δεν είχε περάσει λεπτό από την ανακάλυψη αυτής της ιδέας και αναρωτιόμουν εάν ήταν σωστό να την αποκαλύψω στους άλλους ή όχι.Τελικά, έλεγα να τους το πω γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση.Όλοι έδειχναν προβληματισμένοι και σκεφτικοί.Δεν ήταν σωστό να καθόμαστε και να είμαστε άπραγοι. Ούτως ή άλλως παιδιά είμαστε ,κάτι θα βρούμε να κάνουμε.
Παιδιά!Βρήκα μια ιδέα.
Σε ακούμε
Φαίνονταν πρόθυμοι να ακούσουν αυτό που θα τους πω.
Σχεδίαζα να συζητήσουμε για όνειρα.Πώς σας φαίνεται;
Ενδιαφέρον!Ποτέ δεν φανταζόμασταν πως θα μοιραστούμε τα σχέδια για το μέλλον μας
Χωρίς δεύτερη κουβέντα ξεκινήσαμε να αφηγούμαστε ο καθένας με την σειρά του.Μιας που εγώ ήμουν εκείνος που βρήκε την ιδέα ,ξεκίνησα πρώτος.
Η επιθυμία μου είναι να γίνω πλοηγός.Ονειρεύομαι να ταξιδεύω στην θάλασσα και να γνωρίσω όλους του ωκεανούς.Να σχεδιάσω χάρτες...
Καθώς ανέφερα το δικό μου όνειρο ,οι λοιποί που με άκουγαν ,με θαύμαζαν διότι έχω ταλέντο στο σχέδιο και το ήξεραν κατά βάθος πάρα πολύ αυτό .
Μια φωνή(οι άλλοι τέσσερις).Εμείς θα γίνουμε πειρατές!Θα διεκδικήσουμε δύναμη,εξουσία λεφτά και πάνω απ΄όλα εμπειρία!Δεν φοβόμαστε το θάνατο ούτε τους μαρίνς !Θα φτιάξουμε πλήρωμα!Όνομα βέβαια δεν βρήκαμε άλλα ψάχνουμε.
Η ώρα έφευγε και μεις δεν το αντιλαμβανόμασταν.Είχε εμφανιστεί το φεγγάρι.Σκοτάδι έπεφτε κατά πρόσωπο στο νησί.Έτσι κι αλλιώς ήταν ολοφάνερο πως δεν αντέχαμε άλλο .
Λοιπόν,φιλαράκια μου νύχτωσε.Θα ξανασυναντηθούμε αύριο.Συγνώμη που η συζήτηση έμεινε στην μέση.Ανυπομονώ για την συνέχεια!Άντε γεια!
Χαιρετηθήκαμε και όλοι τραβήξαμε τον δρόμο για το σπίτι μας.

Στο δρόμο για το σπίτι φαινόταν δύσκολη υπόθεση.Το σκοτάδι και η βαριά ατμόσφαιρα μαζί με την κόπωση κατά την διάρκεια της ημέρας δεν με άφηναν να τρέξω ώστε να φτάσω γρήγορα λόγω του ότι οι γονείς μου θα ανησυχούσαν γιατί έχω καθυστερήσει.Ξάφνου, εκείνη την στιγμή βίωνα ξανά το περίεργο αίσθημα πως θα συμβεί κάτι.Δεν ξέρω ακριβώς περί τίνος πρόκειται ,όμως σίγουρα ήταν πολύ δυσάρεστο.Περπατούσα λοιπόν στο σπίτι με λίγα μέτρα να απομένουν. Ξαφνικά, άκουσα φωνές ,κραυγές.Μου ήταν αδύνατο να διακρίνω το που και ποιοι φώναζαν τόσο τρομερά και άσχημα.Ύστερα, εμφανίστηκε καπνός .Κρύος αέρας με χτυπούσε.Η καρδιά μου βάρυνε.Αμέσως κατάλαβα από που προέρχεται τούτος ο καπνός.Ήταν το σπίτι μου.Περικυκλωμένο από άλλα μεγαλύτερα σπίτια δεν μου πήρε χρόνο να σκεφτώ ποιανού σπίτι καιγόταν στο σημείο που είχε σκορπίσει ο καπνός.Έντρομος κινήθηκα σβέλτα προς το σπίτι.Παρά το γεγονός πως ενέργεια δεν είχα ,δεν με ένοιαζε γιατί το σημαντικότερο ήταν να καταφθάνω στο σπίτι το συντομότερο.Πλησίασα ,βλέποντας κόσμο γύρω και την μικρότερη αδερφή μου μπροστά μπροστά γονατισμένη να κλαίει απαρηγόρητα.
Τι συνέβη;Φωνάζοντας κατατρομαγμένος.
Μαρίνς πέρασαν και έβαλαν φωτιά. Απάντησε ένας από τους πολλούς κατοίκους.
Καταραμένοι μαρίνς.Υπερασπίζονται μονάχα τους πλούσιους.Τους φτωχούς αβοήθητους τους αφήνουν .Δεν χωρούσε σκέψη και σκέψη στον γρήγορο αλλά επώδυνο συλλογισμό μου.Χωρίς άλλη σκέψη έτρεξα στην αδερφή μου.
Γιατί κλαις;
Η μητέρα μας πιάστηκε αιχμάλωτη και ο πατέρας...πεθ..
Όχι δεν μπορεί να συμβαίνει!.Μεγάλος πόνος εισέβαλε την ψυχή μου.Φαινόταν το δακρύβρεχτο πρόσωπό μου.Ο θάνατος του πατέρα μας και η ζώντας στην αιχμαλωσία τώρα η μητέρα μας ,γνωρίζουμε πως η μοίρα μας πλέον είναι καταδικασμένη.

Μετά την απρόσμενη επίθεση των μαρινς και το σπίτι μας ντυμένο στις φλόγες η εικόνα ήταν καταθλιπτική.Ευτυχώς,λάβαμε την φροντίδα των συγκατοίκων μας.Μας βοήθησαν να σβήσουμε στην φωτιά.Όλα είχαν γίνει στάχτη.Τίποτα δεν έμεινε όρθιο.Οι ελπίδες μας να σώθηκε τίποτα ήταν μικρές.Αφότου τελειώσαμε τον καθαρισμό του σπιτιού , και το ψάξιμο το οποίο έγινε με απόλυτη προσοχή για να μην εγκλωβιστούμε και τραυματιστούμε.Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο.Όλα τα έφαγε η φωτιά.Μια ανάμνηση έστω μια φωτογραφία του πατέρα μας να θυμόμαστε τις στιγμές που περνούσαμε μαζί.Τίποτα.Οι κάτοικοι μας προσέφεραν ότι μπορούσαν.Όμως ήμασταν στην ίδια κατηγορία.Ήταν άποροι και τα τρόφιμα που μας έδωσαν λιγοστά.Θα θεωρούταν θαύμα να μας προσφέρουν οι πλούσιοι λίγο από τα υπάρχοντά τους.Στη συνέχεια, τριγυρίσαμε στους δρόμους κάμποσες ώρες.Ξελιγωμένοι από την πείνα και διψασμένοι ,ολομόναχοι πια στην κατασκότεινη νύχτα δεν μας κράτησαν οι τροφές ούτε δύο ώρες.Ύστερα, καθίσαμε σε μια γωνία ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού .Η αδελφή μου αποκοιμήθηκε γρήγορα ενώ εγώ δεν έκλεινα μάτι αλλά φανταζόμουν εάν δεν είχαμε πάθει τούτη την συμφορά, θα μοιράζαμε την ζεστασιά του φτωχικού σπιτιού μας πλάι στους πολυπόθητους γονείς μας.Ο χρόνος δεν έτρεχε.Τελικά, αποφάσισα να μην συνεχίσω το ταξίδι των αναμνήσεων αλλά να προσγειωθώ στην πραγματικότητα.Δεν χωρούσε η καρδιά μου άλλη δυστυχία.Η μέρα πέρασε,εμείς κοιμηθήκαμε βαθιά και όταν ανοίξαμε τα μάτια μας ο ήλιος ήταν ο πρώτος που μας υποδέχθηκε.Εκτός αυτού ,υπήρχε κάτι διαφορετικό σε σύγκριση με το χθες.Δίπλα μου ήταν αφημένο ένα γράμμα.Δεν έλεγε για ποιόν προοριζόταν.Ίσως η τύχη μας άλλαζε ύστερα από τη ανάγνωση του.Ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει αυτό το μυστήριο γράμμα.

Ενώ κοιμόταν η αδερφή μου ,εγώ επεξεργαζόμουν το γράμμα.Η πρώτη παρατήρηση που έκανα όταν το κοίταξα ήταν μια.Δεν έγραφε πουθενά το όνομα του παραλήπτη εκείνου που θα δεχόταν το γράμμα.Περίεργο.Αποκλείεται να το είχαν στείλει στην μητέρα ή στον πατέρα μου.Ποτέ δεν δεχτήκαμε τέτοιου είδους γραφικό μήνυμα.Χωρίς να περάσει λεπτό ,άνοιξα δειλά δειλά το γράμμα για να δω τι γράφει μέσα.Μου φάνηκε τελείως οικείος ο τρόπος γραφής.Μόλις αναπήδησε μια έκπληξη που δεν την περίμενα.Ο πατέρας συνήθιζε να γράφει με αυτό το στυλ.Το μυστήριο άρχιζε να φουντώνει με μια πορεία αλλόκοτη.Κοίταζα προσεχτικά κατά λέξη το κείμενο ,το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν μικρής έκτασης.
Αγαπητή μου οικογένεια σας γράφω αυτό το γράμμα διότι γνωρίζω πως ο χρόνος ,η ζωή μου κινδυνεύει.θέλω με τις οδηγίες που θα σας δώσω να τις πάρετε σοβαρά ώστε να είστε προσεχτικοί για τυχόν ύπουλες κινήσεις των marins.Πιστεύω ότι καταστρώνουν κρυφά σχέδιο αφανισμού των κατοίκων ολόκληρου του νησιού ανεξαιρέτως τάξης.Πηγαίνουν ενάντια στις πράξεις στήριξης των πλουσίων επειδή πολύ απλά θέλουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους.Ο πραγματικός σκοπός τους είναι να κλέψουν όσα λεφτά έχουν στην κατοχή τους οι άνθρωποι για την εξαγορά του νησιού κατά πρώτον και κατά δεύτερον να παρατείνουν την βάση τους.Κατά συνέπεια ,τούτη η κίνηση υποδεικνύει την επιθυμία τους για να ενίσχυση των στρατιωτικών τους μονάδων ,καθώς της αύξησης της αμυντικής τους λειτουργίας γιατί λίγο ως πολύ η άμυνα τους είναι περιορισμένη αριθμητικά και εύτρωτη χωρίς επιδέξιους μαχητές.Λοιπόν,ο αγώνας με τον χρόνο είναι σκληρός και πρέπει να ενεργήσεις γρήγορα(Τsubasa).Η καθυστέρηση θα επιφέρει πολλά προβλήματα εάν όχι σοβαρά,σίγουρα θα βρεθούμε σε μειονεκτική θέση.Οδηγίες θα βρεις στο οπισθόφυλλο για το κρησφύγετο των επαναστατών.Είναι ανάγκη να φανερώσεις τα σχέδια στον επικεφαλή. Προσοχή!το γράμμα πρέπει να φυλαχτεί καλά και μην το δείξεις πουθενά παρά μόνο εκεί που θα πας.
Με πολλή αγάπη
Πάτερας
Η αποστολή που διατάχθηκα να πετύχω έτσι πως νόμιζα τουλάχιστον ,χρειαζόταν απόλυτη προσοχή και διακριτικότητα γιατί λογικό θα είναι να υπάρχουν κατάσκοποι από την μεριά των marins.

Ξύπνησα την αδερφή αφότου είχα διαβάσει το γράμμα.Δεν σκόπευα να της αποκαλύψω την αλήθεια.Είναι πολύ νωρίς για την ηλικία της να μάθει το μυστικό του πατέρα μας.Θα μου ήταν αδιανόητο να ταράξω την ψυχή της αδελφής μου με εκείνες τις σοκαριστικές ειδήσεις.Έκρυψα τούτο το στοιχείο στις τσέπες του παντελονιού μου δίχως να το αντιληφθεί εκείνη.
Πρέπει να βρούμε καταφύγιο.Δεν θα αντέξουμε εάν καθόμαστε στο δρόμο.
(Πράγματι,η αποστολή μου ήταν να ανακαλύψουμε το καταφύγιο στο οποίο αναφερόταν ο πατέρας.Ωστόσο,έπρεπε να παίξω ψεύτικα στο έργο αυτό γιατί καταφύγια ίσως είναι εύκολη υπόθεση αλλά στην δικιά μας καθόλου).
Δίκιο έχεις.Παρά το ότι ξεκουραστήκαμε ,την εξάντληση την νοιώθω ακόμα.
Ας μην χάνουμε χρόνο διότι η αναζήτηση ενός ξένου σπιτικού δεν είναι διόλου εύκολη(μπορεί και να ΄ταν σκεφτόμουν και να μην το υπολόγιζα καθαρά).
Η έκφραση του προσώπου της αδερφής μου δεν έκρυβε το παραμικρό ίχνος απογοήτευσης.Τα άσχημα νέα που μας κτύπησαν την πόρτα όλα μονομιάς ,δεν μας έμεινε χρόνος να αντιδράσουμε.Μόλις ολοκλήρωσα την λέξη "αντιδράσουμε" μας πλησίασαν δύο κύριοι ντυμένοι με ευπρέπεια και ο ένας έπιασε την αδερφή στους ώμους της και ο άλλος μου έγνεψε να τον ακολουθήσω ήρεμα λες και μου έλεγε να μην ανησυχώ ,είσαι ασφαλής μαζί μου.Τον ακολούθησα αμέσως μη αντιδρώντας λεπτό.
Ήμουν ο καλύτερος φίλος του πατέρα σου.Με βοήθησε αμέτρητες φορές στις δυσκολίες που αντιμετώπιζα προσωπικώς.Παράλληλα,ήταν καταπληκτικός στις συμβουλές.Λογικός,ώριμος και ειλικρινέστατος.
Έμεινα άναυδος.Τόσο μυστικός.Εμάς παρουσιαζόταν ως απλός,καθημερινός άνθρωπος.
Πιστεύω πως κρατάς ένα σημείωμα.Μπορείς να το μοιραστείς με μένα.Είναι σημαντικό να μας το δώσεις.Θα σου εξηγήσω λεπτομερειακά αργότερα.θα σε συνοδεύσω στην μυστική μας βάση.

Μετά την αναφορά για την μυστική βάση ,μέσα μου γεννήθηκε ένα αίσθημα ζωντανής ελπίδας ,ελπίδας πως θα μπορέσω με βοήθεια βέβαια να ελευθερώσω την μητέρα μου η οποία ήταν αιχμάλωτη στις φυλακές της βάσης των marins.Φυσικά το να ζητήσω χάρη στον πιο αξιόπιστο φίλο του πατέρα μου τόσο βιαστικά και απερίσκεπτα δεν θα λάμβανα την απάντηση που θα ήθελα.Υπομονή μια βασική αρετή θα έπρεπε να την αποκτήσω παρά την έντονη επιθυμία μου να βγάλω την φυλακισμένη μητέρα μου.Οι δρόμοι είναι κλειστοί,δεν πίστευα πως θα συναντούσαμε εμπόδια.Το γράμμα το παρέδωσα σε εκείνον που το ζήτησε και ύστερα άρχιζε να το διαβάσει.
Μάλιστα!τέτοιο συμπέρασμα σίγουρα θα ξόδευε μέρες,ίσως βδομάδες ,μπορεί και μήνες ολόκληρους για να πιάσεις στα χέρια σου αυτές τις πληροφορίες.Συγχαρητήρια στον πατέρα σου.Δεν φανταζόμουν ποτέ τέτοια πράγματα από την μεριά των marins.Το σχέδιο τους είναι υπό λειτουργία πολύ καιρό.Φοβάμαι πως η μέρα που θα επιτεθούν πλησιάζει.Μετράμε αντίστροφα τον χρόνο.Κι εκείνος αντίπαλος μας έχει γίνει.Στην δυσχερή κατάσταση στην οποία είστε καλεσμένοι κι εσείς,αναμφίβολα ο αγώνας είναι άκρως επικίνδυνος. Η ομιλία του με πάγωνε για τα καλά.Ο φόβος μου μεγάλωνε. Ξεροκατάπια σε μια στιγμή.
Επιτέλους ,φτάσαμε.Ανοίγω την πόρτα.Είσαι έτοιμος να ενταχθείς στην ομάδα των επαναστατών?Όπα!τι!πότε!γιατί!Από που και έως που θα με εντάξετε ως επαναστάτη.Το μυαλό μου έκανε στροφές.Κάτι δεν γνώριζα ,παράξενο μου φαινόταν.Μόλις έμπαινα στην εφηβεία.Τι τρέχει;
Χαχάνισε ο κύριος δίπλα μου και με ρώτησε.Η έκφραση του προσώπου μου προσδίδει άγνοια.Δεν σου κόβε πως ο πατέρας σου ήταν επαναστάτης;
Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!Τα μάτια μου πετάχτηκαν έξω.Ορκίζομαι στον εαυτό μου ποτέ δεν φαντάστηκα σε καμία περίπτωση ο πατέρας μου να συμμετείχε σε ετούτο το κίνημα.Επειδή διάβασα στο γράμμα ότι θα βρω έναν άγνωστο,φίλο του πατέρα μου ,την κρυφή βάση των επαναστατών.Δεν συνειδητοποίησα πως πρόκειται για κρυφές επικοινωνίες.Ήλπιζα σε ένα θαύμα πως μόνο θα με βοηθήσουν ,δεν θα γινόμουν μέλος μαζί τους.Ωχ Θεέ μου!!Εάν με ακούς,πες μου αν αυτό που βιώνω είναι όντως ένα όνειρο που θα χαθεί και θα σηκωθώ αγκαλιά με την αδερφή μου.Η εμπιστοσύνη που έδειξα παρά ήταν εύκολη.Να το δεχτώ;Ή να το βάλω στα πόδια;Δυο επιλογές έχω.Πουφ..!Τι αποκάλυψη!