Taste from hell and an unexpected friendship....[ΤΕΛΟΣ]

Λίγα λεπτά αργότερα μπήκαν στο δωμάτιο 2 νεαροί υπηρέτες με δίσκους στα χέρια. Αφού τους τοποθέτησαν πάνω στο τραπέζι, άρχισαν να μας σερβίρουν...
-Από τι έχω καταλάβει έχετε ανάγκη αυτή την δουλειά και τα χρήματα...ισχύει?...είπε ο Eric με αυστηρό ύφος....
-Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε μια αυτή την στιγμή και θέλουμε κάποια στιγμή να φύγουμε από το νησί και να πάμε επιτελούς πίσω σπίτια μας...
-Θα μπορούσατε να μείνετε εδώ και να εργάζεστε....είπε ο Malnek με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά...
-Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχουμε σκεφτεί κάτι τέτοιο, αλλά όσο μας δίνεται η δυνατότητα να εργαστούμε εδώ θα μείνουμε. Στην τελική σας είμαστε υπόχρεες που μας δέχεστε εδώ. Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να μένουμε στους δρόμους...είπα με ένα σκεπτικό ύφος απέναντι στα δυο αδέρφια.
Δεν είχα λόγο να τους πω ψέματα σχετικά με αυτό και αν κατάλαβα καλά ο Eric ειδικά πρέπει να εκτίμησε που του είπα αυτό που πίστευα κατάμουτρα, κρίνοντας από την αλλαγή της έκφρασης στο πρόσωπο του. Το φαγητό ήταν πολύ καλύτερο απ όλα όσα είχαμε φάει εδώ και καιρό και αυτό φάνηκε από μιλιά μακρυά, χωρίς όμως να ξεχνάμε τους καλούς μας τρόπους. Κατά κάποιο τρόπο, έπρεπε να τους εντυπωσιάσουμε όσο μπορούσαμε....

Κατά την διάρκεια του γεύματος συζητήσουμε σχετικά με το παρελθόν μας. Ο Eric ήθελε να μάθει για εμάς σε αντίθεση με τον Malnek και δεν τον αδικούσα μιας και θα ήθελε να ξέρει τι άτομα έχει μέσα στο σπίτι του.Βεβαία δεν ήξερε αν του λέγαμε την αλήθεια, άλλα αυτό ήταν μια άλλη ιστορία. Όπως και να το κάναμε όμως, ο Eric ήταν πιο σοβαρός και πολύ πιο ώριμος σε σχέση με τον αδερφό του και η προσωπική μου άποψη για αυτόν, ήταν ότι θα έκαιγε τις καρδιές πολλών γυναικών και ότι θα πετύχαινε αρκετά έχοντας τόσο δυναμικό χαρακτήρα και τέτοιο σοβαρό και δυνατό ύφος...
-Μιας και μάθατε για εμάς...εσείς κύριε Eric με τι ασχολείστε?..ρώτησα με ένα χαμογελαστό ύφος...
Εκείνος έδειξε να εκπλήσσεται , αλλά ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του και απάντησε με αρκετή διάθεση...
-Μου αρέσει πολύ η πολίτικη και γενικά να προσφερω στα κοινά του νησιού.Η κυρία μου ασχολία είναι το εμπόριο και γενικά μεγάλο ποσοστό του εμπορίου είναι υπό την κατοχή μου. Βοηθάω όσο μπορώ στην προμήθεια του νησιού και στην πιο ομαλή λειτουργία του...είπε με ένα χαμογελαστό ύφος, ενώ έδειχνε να καμάρωνε για όσα είχε πει. Εγώ τον θαύμασα μιας και είχε προσπαθήσει αρκετά και μου έκανε εντύπωση, σε αντίθεση με τον Malnek που κατά δικά του λεγόμενα έδειχνε να ασχολείται με την εκμετάλλευση της πατρικής του περιουσίας....

Το γεύμα συνεχιζόταν και η συζήτηση γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρουσα...Ο Eric μπορεί να ήταν ένας άνθρωπος καχύποπτος και υπερόπτης, αλλά είχε επιτεύξει αξιοσημείωτα πράγματα στην ζωή του και με τα λεγόμενα και τις αφηγήσεις του μας έκανε εμένα και την Anna να προσκολληθούμε στη διήγηση των επιτευγμάτων και των κατορθωμάτων του αφού λόγω των πράξεών του κατέληγε άξιος σεβασμού!Ο Malnek απο τη άλλη κατά την διάρκεια του γεύματος δεν συμμετείχε στον διάλογο μας και απαξίωνε με το βλέμμα του αυτού του είδους τα επιτεύγματα του αδερφού του.Το μόνο που έκανε στην ουσία ήταν να μας κοιτά εκστατικά ενώ η αποχαύλωση ήταν ζωγραφισμένη στο αξιοθρήνητο βλέμμα του.Η ώρα πέρασε σχετικά γρήγορα, καθώς μιλούσαμε και στο τέλος του γεύματος, ο Eric υιοθέτησε και πάλι τον ψυχρό και απόμακρο επικριτικό του χαρακτήρα και στράφηκε όπως και πριν προς το μέρος μας με το ανάλογο ενοχλητικό του ύφος...
-Τώρα που τελειώσαμε το γεύμα μας θα έπρεπε να αρχίσετε και εσείς τις δουλειές σας, ουτώς ή άλλως κάπως πρέπει να δικαιολογηθεί η παρουσία σας εδω μέσα...! είπε εκείνος επικριτικά.
-Θα σας οδηγήσω εγώ στο δωμάτιο υπηρεσίας για να σας μάθει την δουλεία σας η αρχικαμαριέρα μας. συνέχισε ενθαρρυντικά ο Malnek.
-Ναι, έχετε δίκιο...είπα εγώ όσο πιο ευγενικά μπορούσα και μαζί με την Anna ακολουθήσαμε τον Malnek ο οποίος τώρα που αποχωριστήκαμε τον αδερφό του άρχισε να μας μιλάει καθώς περιπλανιόμασταν στους διαδρόμους...Φτάσαμε μπροστά απο μια πελώρια επιβλητική πόρτα, την πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ένα δωμάτιο στο οποίο επικρατούσε πανικός.Αυτή την χαοτική κατάσταση προξενούσαν οι δεκάδες υπηρέτες των Noble που βρίσκονταν σε εγρήγορση και πηγαινοέρχονταν πανικόβλητοι αποσκοπώντας να προλάβουν εγκαίρως τις προετοιμασίες του δείπνου και να συγυρίσουν το πελώριο μέγαρο.Εμείς εισχωρήσαμε ακόμα περισσότερο στον εσωτερικό χώρο του δωματίου και οδηγηθήκαμε σε ένα αποκομμένο τμήμα του, ένα λιγότερο ευρύχωρο δωμάτιο που έμοιαζε να έχει καταλυτική σημασία στην όλη οργάνωση...
-Takara! φώναξε ο Malnek και γύρισε προς το μέρος μας μια παράξενη και εξαιρετικά σοβαρή γυναίκα...από την στάση της υπέθεσα οτι θα ήταν κάποια υψηλά ιστάμενη στην ιεραρχία του προσωπικού.

Η γυναίκα η οποία πλησίασε προς το μέρος μας ήταν μια ηλικιωμένη κυρία που φάνταζε εξαιρετικά ιδιόρρυθμη, συντηρητική και αυστηρή.Όλα πάνω σ'αυτήν την γυναίκα σε προέτρεπαν ασυνείδητα να αισθανθείς απαράμιλλο δέος και διστακτικότητα.Τα επιμελώς πιασμένα πίσω, σε έναν σφιχτό κότσο, γκριζωπά μαλλιά της, η άχρωμη και εξαιρετικά τακτοποιημένη αψεγάδιαστη στολή της αλλά και η στάση του σώματος της προσέδιδαν σε αυτήν την επιβλητική θηλυκή παρουσία, κύρος.Παρόλη την μεγάλη ηλικία της αυτή η γυναίκα ήταν σίγουρο ότι αποτελούσε τον θεμέλιο λίθο της οικείας, την κυρίαρχη παρουσία που χειριζόταν άψογα τις επιμέρους εργασίες του μεγαρού, το άτομο που οργάνωνε και ρύθμιζε τα πάντα.Παρότι υπηρέτρια στον τομέα της αποτελούσε συνεπώς, ηγετική μορφή, ένα πρώτυπο υπαλλήλου. Το ύφος βέβαια αυτής της ηλικιωμένης κυρίας ήταν εκείνο που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν ένα παγερό ανέκφραστο ύφος κυριαρχίας και επιβολής.Για να γίνω πιο σαφής, τη στιγμή που αυτή η γυναικά έστρεψε το διαπεραστικό βλέμμα της προς το μέρος μου ένιωσα ασυναίσθητα μία τάση υποταγής προς εκείνη και παραδόξως σάστισα, δεν μπόρεσα να το ελέγξω.Ακόμη δεν μπορώ να ερμηνεύσω αυτό το περίεργο συναίσθημα, αυτή μου την αλλοπρόσαλλη αντίδραση, και πώς θα μπορούσα βέβαια;Ούτε καν είχα μιλήσει σ'αυτή την γυναίκα κι όμως δυσανασχετούσα με την παρουσία της και την έτρεμα! Ίσως να με είχε επηρεάσει το αλλόκοτο προαίσθημα που με κυρίευε αντικρύζοντας την. Το προαίσθημα αυτό που προοιώνιζε άσχημη έκβαση του εγχειρήματος μας προσπάθησα να το καταπνίξω αμέσως, να το αποδιώξω και να διατηρήσω όσο ήταν εφικτό την αυτοκυριαρχία μου. Παρόλη την προσπάθεια μου χλώμιασα γιατί αισθανόμουν έντονα ότι η παρουσία αυτής της γυναίκας θα μας δημιουργούσε προβλήματα...

Εκείνη τη στιγμή ήθελα να συνεννοηθώ με την Anna και να της εκμυστηρευτώ τα αντιφατικά συναισθήματα που με κυρίευαν καθώς και τις αλλόκοτες σκέψεις που διαπερνούσαν το μυαλό μου. Αναρωτιόμουν αν η Anna σκεφτόταν τα ίδια πράγματα με εμένα και αναζήτησα γεμάτη σύγχυση και περιέργεια το βλέμμα της για να μπορέσω να καταλάβω τι αισθανόταν κι αν ενστερνιζόταν τις απόψεις μου.Αλλά όταν την είδα αντίκρυσα κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνο που περίμενα. Η Anna δεν έδειχνε καθόλου συγχυσμένη, και αγχωμένη μαλλον δεν την είχε καταβάλλει το ίδιο προαίσθημα, ίσως υπερέβαλα σκέφτηκα όταν αντίκρυσα το νηφάλιο βλέμμα της. Τις σκέψεις μου όμως αυτές διέκοψε η Takara που πλησίασε ακόμη περισσότερο προς το μέρος μας και έστρεψε το βλέμμα της προς τον Manlek, τα μάτια της έλαμψαν και φάνηκε παρόλο το όλο εγκράτεια ύφος της ότι είχε μία ιδιαίτερη σχέση με τον νεαρό κύριο της, σχεδόν κηδεμονική, έμοιαζε να γνωρίζει τον Malnek από παιδί γιατί το πρόσωπό της έλαβε μία τρυφερή έκφραση καθώς τον κοιτούσε.
-Καλημέρα, νεαρέ κύριε! είπε με αμιδρή τρυφερότητα άξαφνα αγγίζοντας απαλά και στιγμιαία τον ώμο του Malnek.Η όλη της στάση και προσφώνηση απέπνεε σοβαρότητα και έδειχνε τον έκδηλο σεβασμό που λογικά αισθανόταν αυτή η αυστηρή γυναίκα για τους τύπους.Έπειτα έστρεψε το παρατηρητικό της βλέμμα προς τα εμάς και η όψη του προσώπου της μεταλλάχθηκε μεμιάς, συγκεκριμένα όταν αντικρυσε το πρόσωπό μου.Για μια στιγμή πάγωσα με τη δυσανασχέτηση που εκλάμβανα από το τρομακτικό της βλέμμα.
-Γεια σου Takara.Από εδώ να σου παρουσιάσω τα δύο νέα μέλη του προσωπικού.Σε καθιστώ υπεύθυνη από εδώ και στο εξής για την εκπαίδευση, πληροφόρηση και ομαλή ενσωμάτωση τους στο προσωπικό του μεγάρου μας.
-Χάρηκα για την γνωριμία! Είμαι η Sarah... και απο εδώ η φίλη μου η An..είπε η Anna προεκτείνοντας το χέρι της σε μία φιλική χειραψία, αλλά λόγω του λάθους της και της παγερής και απαξιωτικής αντίδρασης της Takara το αποτράβηξε αμέσως.
-Είμαι η Rosalie...!είπα σαστισμένα και χαμογέλασα αμήχανα σχεδόν αμέσως.Συγκρατήθηκα και δεν έδειξα την ανησυχία μου όσο ήταν εφικτό.Ευτυχώς την τελευταία στιγμή το λάθος διορθώθηκε...ή τουλάχιστον έτσι πιστεύσαμε εκείνη την στιγμή.
-Χάρηκα δεσποινίδες.είπε αυστηρά ξεροβήχοντας, έδειχνε η όλη της συμπεριφορά ήταν τυπική και ιδιαίτερα καχύποπτη.Το λάθος της Annas σίγουρα υπέπεσε στην αντίληψή της και την ξένισε...όμως γρήγορα το προσπέρασε και συνέχισε να μας μιλάει με στόμφο λόγω του αξιώματός της.
Λέγομαι Takara, είμαι η οικονόμος αυτής της οικίας και σύμφωνα με τις οδηγίες του κυρίου Malnek η επιμόρφωσή σας από σήμερα ανήκει στην δική μου δικαιοδοσία. Ας μην χάνουμε λοιπόν χρόνο, πρώτα θα σας ξεναγήσω στους χώρους και έπειτα θα σας αναθέσω κάποιες βασικές εργασίες για να εξοικειωθείτε με τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του προσωπικού.Ελάτε λοιπόν δεσποινίδες να σας δώσω τις αρμόζουσες στολές...
Καθώς η Takara ανέφερε τις στολές μας παρατήρησα τον Malnek που φάνηκε να είχε αναθαρρέψει,να μας κοιτά με ένα παράξενο βλέμμα.Ποιος ξέρει τι σκεφτόταν το πρόστυχο και αρρωστημένο μυαλό του...

Μην μπορώντας να κάνουμε τίποτα προς το παρόν, αρχίσαμε την βασική "εκπαίδευση". Η Takara αν και αυστηρή, πρέπει να παραδεχτώ ότι είχε ωραίο τρόπο να επιβάλει τον εαυτό της στους άλλους και μου άρεσε γενικά το στυλ της. Η ώρες κυλούσαν σχετικά γρήγορα , καθώς ήμασταν συνέχεια με κάτι απασχολημένες και αναγκαζόμασταν να τρέχουμε από το ένα δωμάτιο στο άλλο....
-Νομίζω ότι σήμερα μάθατε αρκετά...είπε με ένα ευχαριστημένο ύφος η Takara. Είχε γίνει απόγευμα για τα καλά και δεν είχαμε καταλάβει πότε πέρασε η ώρα. Βρήκαμε λοιπόν την ευκαιρία να γυρίσουμε πίσω στα δωμάτια μας, να κάνουμε ένα μπάνιο να ξεκουραστούμε. Εγώ έβγαλα επιτελούς τους επιδέσμους που τόσο πολύ με ενοχλούσαν , μιας και δεν τους άντεχα άλλο πάνω μου. Η Annie στο διάστημα αυτό πήγε και έκανε ένα μπάνιο , ενώ εγώ είχα καθίσει στο παράθυρο και χαζευα απ έξω. Σύντομα θα ξεχρέωνα την υποχρέωση που είχα απέναντι στην Annie και θα μπορούσα επιτέλους να συνεχίσω το ταξίδι μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να νοιώθω ελεύθερη και τίποτα άλλο.
-Αχχχ επιτέλους νοιώθω και πάλι καθαρή...δεν μας λυπήθηκε καθόλου η άλλη σήμερα...
-Μάλλον θα είναι έτσι και τις υπόλοιπες μέρες...και ίσως χειρότερα...όσο να ναι το κάθε τι έχει το τίμημα του...είπα ενώ πήγαινα προς το μπάνιο....

Όταν μπήκα στο μπάνιο και έβγαλα τα ρούχα μου μπήκα μέσα στο ζεστό νερό της μπανιέρας και κάθισα. Μου θύμισε της ωραίες στιγμές χαλάρωσης στο νησί του Gaimon , οπού ξεχνιόμουν να βγω μέσα από το νερό. Ο Malnek πίστευα ότι μας έδινε πολλά και σίγουρα καμιά άλλη υπηρέτρια ή υπηρέτης θα είχε τόση καλή μεταχείριση. Όταν βγήκα από το μπάνιο η Annie είχε ήδη ξαπλώσει και για αυτό προσπάθησα να μην κάνω πολύ φασαρία, για να μην την ξυπνήσω...
Η Takara μας είχε ενημερώσει ότι θα είχε νωρίς αύριο εργετιριο και μας πρότεινε να πέσουμε νωρίς για ύπνο. Κρίνοντας από το πρόγραμμα που θα είχαμε αύριο λοιπόν, δεν ήταν ανάγκη να μην μείνουμε ξύπνιες μέχρι αργά. Οπότε φόρεσα της πιτζάμες μου και έπεσα και γω για ύπνο...
Δεν με πήρε αμέσως ο ύπνος και μέχρι να χαλαρώσω περάσαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου. Ήταν ένας τρόπος να απασχολήσω τον νου και να περάσει και λίγο ευχάριστα η ώρα μου. Αρκετά λεπτά αργότερα όμως , δίχως να μπορώ να αντισταθώ άλλο παραδόθηκα στην αγκαλιά του ύπνου και έπεσα σε ύπνο βαθύ.
Ύστερα από άγνωστο χρονικό διάστημα, ένοιωσα ένα χέρι να με σκουντάει και ανοιξα ενστικτωδώς τα μάτια μου και είδα την Takara πάνω από το κεφάλι...
-Καλήμερα δεσποινίς...ξυπνήστε σας παρακαλώ...είπε με ένα ειρωνικό ύφος...
-Αναρωτιέμαι αν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος για να ξυπνήσει κάνεις...είπα με ένα χαμόγελο , ενώ τεντωνόμουν και πρόσεξα ότι και εκείνη χαμογέλασε. Πίστευα ότι απλά προσπαθούσε να μας πειθαρχήσει και όχι να μας κάνει να μην μισήσουμε....

H Annie είχε ήδη ξυπνήσει και είχε αρχίσει να ντύνεται με την ενδυμασία της υπηρέτριας. Κρίνοντας από το πόσο αποκαλυπτική πολλές σκέψεις περάσαν από το μυαλό μου, αλλά δεν μου έκανε και εντύπωση , αφού είχαμε για αφεντικό τον Malnek...
-το υπόλοιπο της στολής που είναι?...ρώτησα ειρωνικά...
-Εεεε δεν νομίζω πως έχει άλλο κομμάτι η ενδυμασία....είπε η Annie...
-Είναι ένα από τα πράγματα που θα πρέπει να υποστείτε κορίτσια....
-Και να υποθέσω ότι η ενδυμασία αυτή είναι ιδέα του κυρίου Malnek....?
-Ας αφήσουμε τις τυπικότητες κύριοι και κυρίες...δυστυχώς ναι ιδέα του είναι...
-Μα έτσι δεν σέβεται κανέναν από εμάς....
-Ο Malnek σέβεται μόνο της ικανοποίηση του...προσωπικά είμαι εδώ όλα τα χρονιά εξαιτίας του αδελφού του...δεν είναι τόσο σκληρός όσο δείχνει...
-Κάτι έχουμε καταλάβει...είπαμε με μια φωνή...
-Και αν έχετε κάποιο πρόβλημα να το λέτε ή σε έμενα ή στον ίδιο τον Eric...ξέρουμε τι παίζεται και αν ήταν αντίθετος που ήρθατε εδώ ήταν για να σας προστατέψει... είπε με ένα περίεργο ύφος, ενώ ταυτόχρονα μου έρχονταν στο μυαλό οι σκηνές από τον τσακωμό των 2 αδελφών. Δεν είχαμε λόγο να μην πιστέψουμε την Takara, μιας και μου είχε φανεί πολύ εντάξει άτομο...

H Takara ήταν ευγενική απέναντι μας αλλά πάντα με τον δικό της τυπικό και ιδιόρρυθμο τρόπο.Η θέληση της να επιβληθεί ήταν ολοφανερή από την πρώτη στιγμή, όμως παρόλο τον αυταρχικό της χαρακτήρα δεν μας συμπεριφερόταν άσχημα, απλά λόγω των απαιτήσεων της νέας μας εργασίας ήταν αρκετά αυστηρή και απαιτητική...
Η νέα μας εργασία περιελάμβανε την συντήρηση, τον καθαρισμό και την περιποίηση όλοκληρου του πελώριου αυτού μεγάρου, παράλληλα η Takara μας ανέθετε επιπρόσθετα και άλλες επιμέρους υπηρεσίες για να εξοικειωθούμε με την δουλειά και να ενταχθούμε ομαλά στο υπηρετικό προσωπικό.Ο δικός μας όμως στόχος ήταν άλλος.Εκείνο που απο την αρχή επιδιώκαμε, εγώ μαζί με την Anna, ήταν να εξασφαλίσουμε κάποια χρήματα ώστε να φύγουμε απο εκεί, και βέβαια ο τρόπος που θελαμε να τα αποκτήσουμε δεν ήταν και ο πιο τίμιος.Γι αυτό έπρεπε να επικεντρωθούμε σε αυτόν...Έτσι λοιπόν, κατά τη διάρκεια της ήμερας σε ένα διάλειμμα της υπηρεσίας μας κοιταχτήκαμε και κατάλαβα ότι και η Anna πίστευε ότι είχαμε παραμελήσει τον στόχο μας αυτόν που μας είχε οδηγήσει εδώ εξαρχής...Κάτι έπρεπε να σκεφτούμε, έπρεπε να λάβουμε δράση και γρήγορα μάλιστα!
-Λοιπόν, η εντατική εργασία μας έχει αποπροσανατολίσει, έχουμε ξεχάσει γιατί βρεθήκαμε εδώ!Πρέπει οπωσδήποτε να θέσουμε σε εφαρμογή το σχέδιο μας. Να δράσουμε επιτέλους.Πρέπει να βρούμε κάποιο μέρος στο οποίο θα φυλάττονται τα χρήματα, κάτι σαν ένα θυσαυροφυλάκειο...Είναι σίγουρο ότι κάπου εδω μέσα θα υπάρχει.Θυμάσαι...είπε η Anna ενώ εγώ εκείνη την στιγμή την διέκοψα και συνέχισα.
-Εκείνο το γωνιακό δωμάτιο το οποίο στην ξενάγηση το είχαν προσπεράσει και είχαν σχέδον πανικοβληθεί όταν περάσαμε απο μπροστά του.Κάτι πρέπει να είναι και εχουμε σκοπό να το ανακαλύψουμε...είπα γρήγορα και χαμηλόφωνα τα τελευταία μου λόγια καθώς η Takara ερχόταν προς το μέρος μας.Η Anna δεν απάντησε σε αυτήν μου την πρόταση απλά έγειρε το κεφάλι καταφατικά με νόημα.Ήταν κάτι που έπρεπε να πραγματοποιηθεί είτε οι εικασίες μας ήταν αληθείς είτε λανθασμένες και οι δύο ήμασταν περίεργες να μάθουμε τι περιείχε εκείνο το μυστήριο δωμάτιο...

Η Takara μπαίνοντας στο δωμάτιο στο οποίο εγώ και η Anna συζητούσαμε μας κοίταξε περίεργα και φάνηκε σαν να ήθελε να ακούσει την συζήτηση μας αλλά ευτύχως το καταλάβαμε εγκαίρως οτι μας πλησίαζε υπερβολικά και διακόψαμε το διάλογο.Πίστευσα και πάνω απ'όλα ήλπιζα να μην είχε καταφέρει να ακούσει αυτά που λέγαμε γιατί τότε θα βρισκόμασταν σε μια πόλυ άσχημη θέση και όλα αυτά που επιδιώκαμε δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί...Βέβαια αυτό που πίστευσα σχεδόν επιβεβαιώθηκε αφού η Takara δεν έδειξε να ήξερε τι λέγαμε απλά φάνηκε οτι ήταν περίεργη να μάθει.
-Γειας σας κορίτσια.είπε ευγενικά.Λυπάμαι που σας το λέω αλλά το διάλειμμά σας τελείωσε ειναι ώρα λοιπόν να επιστρέψετε στις δουλειές σας.Ακολουθήστε με τώρα και ελάτε μαζί μου να ετοιμάσουμε το δείπνο για τους κυρίους μας.Επίσης ο κύριος Malnek επιθυμεί να σερβίρεται εσείς το δείπνο αφού πρώτα το ετοιμάσουμε.είπε απογοητευμένη με τον κύριο της εκείνη γιατί είχε προφανώς καταλάβει το λόγο αυτης του της επιθυμίας.
-Γιατί άραγε να το θέλει αυτό?είπε η Anna ειρωνικά.Εγώ χαμογέλασα με αυτά που είπε αφού όλοι ξέραμε που αποσκοπούσε ο Malnek ούτως ή άλλως γι'αυτό ήταν και ο πιο εύκολος στόχος.
Ακολουθήσαμε λοιπόν την Takara στην κουζίνα για να βοηθήσουμε στην ετοιμασιά του δείπνου και στην ανάλογη διακόσμηση της τραπεζαρίας.Όχι ότι έπρεπε να βοηθήσουμε στο μαγείρεμα αλλα η Takara ήθελε να μας εξοικιώσει με το προσωπικό και να μας γνωρίσει μέσα απο την δουλειά με τους υπόλοιπους.Καθώς ετοιμάζαμε το τραπέζι η Takara πήγε να ειδοποιήσει τους κυρίους της.Ήλπιζα να μην μας απασχολήσουν κι άλλο εκείνη την ημέρα με διάφορες συζητήσεις μέτα το σερβίρισμα γιατί έπρεπε να οργανώσουμε το σχέδιο μας και θέλαμε να έχουμε το χρόνο να το κάνουμε.

Μετά απο λίγο όταν είχαμε τελειώσει πια τις δουλειές μας η Takara ήρθε στην κουζίνα όπου βρισκόμασταν εγώ με την Anna και μας ειδοποίησε ότι είχε έρθει επιτέλους η ώρα να σερβίρουμε το δείπνο.Έτσι πήγαμε στην τραπεζαρία κρατώντας τους δίσκους με το δείπνο.Μόλις μπήκαμε όλα τα βλέμματα στράφηκαν παραδόξως πάνω μας.Πρώτα απ'όλα ο Malnek άρχισε να μας κοιτάει ασταμάτητα χωρίς να δίνει σημασία σε αυτό που σερβίραμε.Βέβαια ο Eric δεν είχε στην ουσία διαφορετική στάση, αφού και εκείνος είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω μας σαν τον αδερφό του.Δεν έδωσα σημασία στα βλέμματα απλά επικεντρώθηκα στο σερβίρισμα, το ίδιο έκανε και η Anna, και προσπάθησα να είμαι όσο πιο σεμνή μπορούσα, πράγμα δύσκολο με αυτήν την αποκαλυπτική στολή.
-Καλή σας όρεξη! είπαμε ευγενικά και οι δυο στους "κυρίους" μας οι οποίοι δεν είχαν ακόμη αρχίσει το φαγητό τους καθώς είχαν πιθανότατα απορροφηθεί από την παρουσία μας.
-Ευχαριστούμε...είπε ο Eric εκείνη την στιγμή και συνήλθε σε αντίθεση με τον Malnek που δεν είχε καταλάβει τι του γινόταν.Εμείς πήγαμε να φύγουμε και να πάμε επιτέλους στο δωμάτιο μας για να αποφασίσουμε το επόμενό μας βήμα αλλά δεν τα καταφέραμε γιατί εκείνη την στιγμή ο Eric μας μίλησε και μας πρότεινε να δειπνήσουμε μαζί του.Η Takara που ήταν δίπλα μας, όλο τυπικότητα όπως πάντα, δεν ενέκρινε αυτή την πρόταση του κυρίου της, διότι έλεγε οτι το υπηρέτικο προσωπικό θα επρεπε να τρώει μόνο του στην κουζίνα αλλά και φυσικά είναι ανεπίτρεπτο να δειπνούν οι υπηρέτριες με τα αφεντικά. Επειδή εκείνη την στιγμή με βόλευε το να μην δειπνήσουμε με εκείνους ούτως ή άλλως δεν είχα την όρεξή τους, συμφώνησα με τα λόγια της Takaras.Όμως δεν ήξερα αν η Anna ήθελε να κάτσουμε και ανησύχησα μήπως δεχόταν την πρόταση του Eric...ήλπιζα να είχε καταλάβει οτι ήθελα να καταστρώσουμε το σχέδιο μας και να αρνηθεί και αυτή με την σειρά της.

Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήθελα να μείνω μαζί με τα δυο αδέρφια, αλλά απ την άλλη ήταν βασικό μήπως κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους με τον καιρό. Βλέποντας την Annie να επιμένει έτσι, κατάλαβα ότι μάλλον θα ήθελε να απομονωθούμε λίγο. Ήταν λίγο δίκοπο μαχαίρι, γιατί θα μπορούσαμε να κινήσουμε υποψίες απ το τίποτα...
-Η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε πολύ να μείνουμε μαζί σας, αλλά προτείνουμε να δειπνίσουμε με το υπόλοιπο προσωπικό. Είναι ευκαιρία να τους γνωρίσουμε σαν ανθρώπους μιας και θα δουλεύουμε μαζί τους όλο αυτό το διάστημα....
-Δείχνεις να είσαι κοινωνική...είπε με κοφτό ύφος ο Eric....αν και επιμένω να μείνετε, κάντε αυτό που θεωρείτε εσείς σωστό. Η αλήθεια είναι ότι απλά είστε για εμάς ευχάριστη παρέα και ότι θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε ακόμα περισσότερο....
-Θα έχετε την ευκαιρία σας...είπε η Annie με ένα χαμόγελο...
-Δεσποινίδες μου ακολουθήστε με....είπε η Takara με το κλασικό αυστηρό ύφος της. Φεύγοντας από την τραπεζαρία άκουσα τα καλά λογία του Eric για εμάς. Μάλλον είχε πει καλά πράγματα για εμάς η Takara σε αυτόν. Η έκφραση του προσώπου του Eric έδειχνε ότι ήταν από της λίγες φόρες που συμφωνούσε με κάτι που έκανε ο αδελφός του. Από μέσα μου σκέφτηκα το πόσες βλακείες θα μπορούσε να έχει κάνει μέχρι στιγμής...
-Σε υπερευχαριστούμε Takara....ειλικρινά....δεν ήταν ότι δεν θέλαμε να μείνουμε μαζί τους....αλλά θυμίζουμε κάθε φορά πινάκας ζωγραφικής στα μάτια του Malnek...
-Ο τρόπος που μας κοιτάζει παρά είναι ενοχλητικός....αλλά αφού έχουμε ανάγκη την δουλειά αυτή δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά....είπε η Annie ενώ στρίβαμε στην γωνιά που ήταν η τραπεζαρία του προσωπικού...

Η τραπεζαρία ήταν γεμάτη και ευτυχώς βρήκαμε να καθίσουμε στην άκρη ενός τραπεζίου μαζί με την Takara. Η μεγάλη βαβούρα μας επέτρεπε να μιλήσουμε δίχως πρόβλημα...
-Αύριο θα χωριστούμε για να έχουμε περισσότερες πιθανότητες να περάσουμε από εκείνο το δωμάτιο. Αν δεν καταφέρουμε να δούμε τι υπάρχει εκεί μέσα θα προσπαθήσουμε να ψαρώσουμε κάποιο μέλος του προσωπικού....
-Πιστεύεις ότι αυτό θα ήταν ασφαλές...?
-Δεν ξέρω....θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί γιατί ρωτάμε για το συγκεκριμένο δωμάτιο και να ενημερώσει την Takara....και αυτή τον Eric....
-Αυτό είναι ένα σενάριο μόνο έτσι?Δεν νομίζω να είμαστε τόσο άτυχες...
-Θα προσπαθήσουμε να μην ρωτήσουμε και τον πιο σπίθα...για αυτό ήρθαμε εδώ....θα μπορούσαμε να πάμε απευθείας στο δωμάτιο μας...αλλά εδώ είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τα επόμενα θύματα μας....
-Δεν νομίζεις ότι το θέτεις λίγο κάπως?Θύματα?Είσαι κακιά....είπε χαμογελώντας...
-Εεεε δεν μπορούσα να σκεφτώ κάπως διαφορετικά αυτό που θα κάνουμε...είπα ενώ της ανταπέδιδα το χαμόγελο...
Σε κάποια στιγμή ήρθε η Takara και πάλι διπλά μας και έχοντας στα χέρια της 2 μεγάλα ποτήρια κρασί...
-Εδώ είμαστε όλοι μια οικογένεια...κατά την διάρκεια της ημέρας θα είμαι η σκύλα που θα σας κυνηγάει...εδώ όμως είμαστε όλοι ίδιοι και ίδιες...
-Δεν είσαι κακός άνθρωπος...και απλά προσπαθείς να υπάρχει πειθαρχεία...
-Το κάνω για να μην βρείτε κανένα μπελά....δεν έχω όρεξη να γίνομαι κακιά...είπε ενώ σήκωνε το ποτήρι της ψηλά και φώναζε Kanpai....

Οι επόμενες ώρες που ακολούθησαν ήταν γεμάτες γέλιο , πολύ ποτό και τραγούδια. Σε όλο αυτό το διάστημα είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε αρκετά άτομα από το προσωπικό του σπιτιού. Πολλά από αυτά είχαν γεννηθεί σε αυτό σπίτι μιας και οι γονείς τους δούλευαν εδώ επίσης. Έχοντας κουραστεί τόσο πολύ από τις πολλές δουλείες που μας είχαν αναθέσει σήμερα, σκεφτήκαμε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να αποσυρθούμε στο δωμάτιο μας και να συζητήσουμε για το σχέδιο μας....
-Οκ ναι....τελικά αυτό το σπίτι...έχει πολλές δουλείες...
-Και που σαι ακόμα....για πες..μίλησες με κανέναν?
-Μερικοί είναι γεννημένοι εδώ....αλλά αν θες την γνώμη μου...μόνο αν είναι πιωμένοι θα μπορούμε να πάρουμε οποιαδήποτε πληροφορία θέλουμε, χωρίς να έχουμε τον οποιοδήποτε ενδοιασμό για να μην καρφωθούμε ή απλά χαλάσει το σχέδιο...
-Οπότε βλέπουμε από αύριο το τι θα γιάνει....προς το παρόν έχω ανάγκη να ξεκουραστώ....
-Καληνύχτα μας λοιπόν....είπα ενώ φορούσα το νυχτικό μου και ξάπλωνα και εγώ με την σειρά μου στο κρεβάτι μου. Ένας αναστεναγμός πόνου ενώ ίσιωνε η μέση , έσπασε την σιωπή που επικρατούσε. Στην σκέψη ότι θα είχαμε τα ίδια και χειρότερα αύριο κουράζουν και μόνο στην σκέψη, αλλά το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να ξεκουραστώ....

Η μέρα που πέρασε ήταν κουραστική αλλά τουλάχιστον τελείωσε αίσια και επιτέλους είχαμε αποφασίσει τι θα κάναμε απο εδω και πέρα.Έπρεπε απο το επομενο πρωί κιόλας να θέσουμε σε εφαρμογή το σχέδιό μας πράγμα το οποίο και πράξαμε!Τώρα πια ακουγαμε πιο προσεκτικά τις συνομιλίες του υπηρετικού προσωπικού αλλά και των κυριών του μεγάρου διότι μπορούσε να ειπωθεί κάτι σχετικό με έκεινο το μυστήριο δωμάτιο.Σκοπεύαμε να ανειχνεύσουμε κάθε σπιθαμή του μεγάρου για να το βρούμε, ήμασταν πολύ περίεργες να μάθουμε τι περιείχε ενώ παράλληλα ενδιαφερόμασταν να ανακαλύψουμε αν οι υποψίες μας ήταν σωστές...
Λοιπόν το πρωί όπως είχαμε συμφωνήσει χωριστήκαμε για να το αναζητήσουμε.Βέβαια, στην Takara για να μην υποψιαστεί τίποτα παριστάναμε τις πρόθυμες και γεμάτες όρεξη για δουλειά και μάλιστα προσποιηθήκαμε ότι θα αναλάβουμε τον γενικό καθαρισμό ολόκληρου του μεγάρου.Με αυτή μας την πρόταση πήραμε το ρίσκο να μην καταφέρουμε να επιτύχουμε τον σκοπό μας λόγω της εξάντλησης που θα προέκυπτε από αυτήν την κουραστική εργασία που δεσμευθήκαμε αναγκαστικά να κάνουμε.Έτσι λοιπόν και έγινε εγώ αναλαβα τον καθαρισμού του δυτικού μέρους του σπιτιού, όπου εκεί θυμόμουν ότι ήταν και το δωμάτιο, και η Anna ανέλαβε το ανατολικό μέρος...
Η Takara σαν σωστή οικονόμος πάντα επεβλεπε την δουλειά μας και γενικότερα δεν μας άφηνε σε ησυχία με τις οδηγίες και τις εντολές της.Αργότερα,το πρωί είχε πια περασεί μετά απο πολλές κουραστικές ώρες εντατικού καθαρισμού σε αυτό το τεράστιο μέγαρο και δεν είχα βρεί ακόμα κανένα ίχνος ή ώστε ένα μέρος που να μου θύμηζε το μυστήριο γωνιακό δωμάτιο.Είχα σχεδόν απελπιστεί και δεν άντεχα να πιστεύω ότι δεν θα κατφέρναμε τίποτα, όμως οι ελπίδες μου είχαν πια στηριχτεί σε καποια επικείμενη ανακάλυψη της Annas που θα με ενθουσίαζε γιατί οι κόποι μας δεν θα είχαν παει χαμμένοι.Με αυτό το σκεπτικό συνέχισα την δουλεία μου και προσπάθησα να μην σκέφτομαι την αποτυχία παρόλο που κατα βάθος πιστευα ότι στηριζόμουν σε φρούδες ελπίδες....
Όλα έδειχναν οτι αυτή μας η αναζήτηση δεν θα είχε αποτέλεσμα αλλα ακόμα ήλπιζα σε μια ανατροπή.Χάρηκα λοιπόν και γέμισα υποψίες όταν σε μια στιγμή της ημέρας λίγο πριν το μεσημεριανό διάλειμμα κάτι αντιλείφθηκα καθώς κατευθυνόμουν στο επόμενο δωμάτιο, το οποίο μου φάνηκε ιδιαίτερα γνωστό...

Εκείνο το δωμάτιο πρέπει να ήταν...πέρασα απο μπρόστα του και σταμάτησα στιγμιαία ρίχνοντας μια ερευνητική ματιά στην τοποθεσία αυτή.Θυμήθηκα την προηγούμενη φορά που πέρασα απο εκεί, χωρίς αμφιβολία ήταν αυτο που ψάχναμε...Ήταν πια η στιγμή να ανακαλύψω τι βρισκόταν εκεί μέσα, η περιέργεια κορυφώθηκε, επιθυμούσα να δω τι υπάρχει στο δωματιο.Αναρωτιόμουν αν είχα βρει όντως το σημείο οπου ήταν φυλαγμένα τα χρήματα που επιδιώκαμε να κλέψουμε για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε μακριά απο αυτο το σπίτι.Αλλά δεν έπρεπε να χάνω άλλο χρόνο και πλησίασα την πόρτα με σκοπό να δω το εσωτερικό της...Αν ήμουν αρκετά γρήγορη, σκέφτηκα, κάνενας δεν θα αντιλαμβανόταν αυτό που θα έκανα και τότε όλα θα τελείωναν.Επομένως, με αυτές τις σκέψεις να με κατακλύζουν επιχείρησα παράτολμα να ανοίξω την πόρτα του μυστήριου δωματίου...
Ξαφνικά ένοιωσα ένα χέρι να ακουμπά τον ώμο μου!Εκείνη την στιγμη τρομοκρατίθηκα, ήταν κάτι το απροσδόκητο.Το χέρι με απέτρεψε απο την κίνησή μου και λίγο αργότερα κάποιος μου μίλησε.
-Δεν είναι ανάγκη να καθαριστεί αυτό το δωμάτιο.Άσε με να το αναλάβω εγώ, δεν χρείαζετε να κουραστείς και άλλο.Θα ήταν καλύτερο να πας να κάνεις το μεσημεριανό σου διάλειμμα.ακουστηκε μια φωνή απο πίσω μου και με τρόμαξε.Πετάχτηκα και γύρισα τρομαγμένη προς το μέρος της και αντύκρισα την Takara να με κοιτά με ένα παράξενο ύφος.Έδειχνε ανήσυχη και συγχυσμένη, στην αρχή δεν κατάλαβα τον λόγο για τον οποίο έκανε έτσι αλλά ήταν προφανές οτι δεν ήθελε να δω τι περιείχε εκείνο το δωμάτιο...Γιατί άραγε;Τι υπήρχε εκεί μέσα που δεν ήθελε να το δω;Και για ποιο λόγο;
-Εντάξει, Takara.Πηγαίνω. της είπα μετά απο λίγο, όταν ηρέμισα απο την ξαφνική και αναπάντεχη εμφάνισή της.Τώρα πια ήμουν ακόμη πιο περιέργη αλλά προσπάθησα να μην το δείξω και παρίστανα την ανήξερη.Κατευθύνθηκα λοιπόν προς την τραπεζαρία του προσωπικού με σκοπό να βρω την Anna και να της διηγηθώ τι συνέβει.Ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι μετά απο αυτό το συμβάν θα ήταν δύσκολο να μπούμε στο δωμάτιο το οποίο πιθανότατα περιείχε το χρηματοκιβώτιο...

Έσπευσα αμέσως στην τραπεζαρία του προσωπικού για το μεσημεριανό μου διάλειμμα,καθώς έπρεπε να ενημερώσω επειγόντως την Anna για να αποφασίσουμε την επόμενη μας κίνηση...Έφτασα στην τραπεζαρία λοιπόν και έτρεχα προς το μέρος της λαχανιασμένη, εκείνη με κοίταξε ανήσυχα και παραξενεύτηκε από την συμπεριφορά και την βιασύνη μου.
Αναρωτήθηκε τι μου συνέβη και με ρώτησε με ενδιαφέρον...Εγώ προσπάθησα να της εξηγήσω αναλυτικά ότι ανακάλυψα επιτέλους το πολυπόθητο δωμάτιο, αλλά παρόλο που εντόπισα την τοποθεσία του το όλο εγχείρημα είχε άσχημη έκβαση αφού δεν κατάφερα να δω και να ερευνήσω το εσωτερικό του.Όμως ανεξάρτητα από αυτήν την πρώτη “κακοτυχία”, η σχετικά επιτυχής απόπειρα ολοκλήρωσης του σχεδίου αναζωπύρωσε την θέληση και την περιέργεια μου.Δεν πτοήθηκα αντίθετα πείσμωσα ακόμη περισσότερο.Η Anna είχε την ίδια αντίδραση με εμένα και απο την στιγμή που της διηγήθηκα ό,τι είχε συμβεί, άρχισε να να μηχανεύεται τρόπους για το πώς θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε το χρηματοκιβώτιο, που πιθανότατα έκρυβε το αινιγματικό δωμάτιο.Καθόλη την διάρκεια του διαλείμματος μας είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τη δράση, άλλωστε τώρα πια είχαμε εντοπίσει το σημείο οπότε κάποτε θα καταφέραμε να εισβάλλουμε.Το σίγουρο ήταν οτι κατά την διάρκεια της ημέρας δεν ήταν εφικτό να μπούμε μέσα.Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο μυστήριο δωμάτιο αργά το βράδυ, την ώρα που όλοι κοιμόντουσαν και να εξακριβώσουμε επιτέλους αν περιείχε αυτό που ευελπιστούσαμε...
Αυτό λοιπόν και θα κάναμε το ίδιο βράδυ κιόλας.Το σχέδιό μας ήταν το εξής, θα πηγαίναμε και οι δύο στο δώματιο, εγώ θα μας οδηγούσα εκεί με προσοχή ώστε να μην γίνουμε αντιληπτές και τότε θα μπαίναμε τελικά μέσα και θα εξερευνούσαμε το δωμάτιο μέχρι να βρούμε αυτό που επιζητούσαμε.Πάντως και στην περίπτωση που αυτή μας η αναζήτηση δεν είχε το αποτέλεσμα που επιδιώκαμε το εγχείρημα δεν θα ήταν αποτυχημένο από την στιγμή που θα λυνόταν επιτέλους το αίνιγμα για το περιεχόμενο του δωματίου.Αυτό μας ταλάνιζε περισσότερο τι υπήρχε εκεί μέσα;Οταν πια είχαμε οργανωθεί πλήρως, το διάλειμμα τελείωσε και η σκληρή δουλειά μας, μας περίμενε ξανά.Επομένως συνεχίσαμε η καθεμία τα καθηκοντά της και προσπαθήσαμε να κρατήσουμε αρκετές δυνάμεις για το βράδυ ώστε να είμαστε σε θέση να επιτύχουμε την “επιχείρησή” μας!

Αφού τελειώσαμε κάποιες τελευταίες δουλείες που μας είχε αναθέσει η Takara μετα το μεσημεριανό μπορέσαμε πλέον να πάμε και πάλι στο δωμάτιο μας και έβγαλα με την μια τα στενά παπούτσια που μας είχαν δώσει για να ξεμουδιάσουν τα πόδια μου, που πονούσαν τόσο πολύ. Είχε σχεδόν αρχίσει να βραδιάζει όταν μπήκαμε στο δωμάτιο. Τελικά οι "δουλίτσες" που μας είχε αναθέσει δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αυτό το χαζό από την μια σχέδιο της Annie να αναλάβουμε τον καθαρισμό της έπαυλης με είχε κάνει να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου...
-Κοιτά...μπορεί να θέλουμε να μάθουμε για το δωμάτιο....αλλά δεν είναι λόγος αυτός να αναλάβουμε και όλο τον καθαρισμό...
-Σκέφτηκα ότι αυτό θα μας βοηθούσε...και νόμιζα ότι συμφώνησες...
-Σκέφτηκες....κοιτά δεν λέω καλή ιδέα για να μπορούμε να κινούμαστε...αλλά πίστεψε με αυτό θα μας καθυστερήσει αρκετά...
-Το ξέρω ότι είσαι κουρασμένη...το ίδιο και γω...βλακεία μου το να μην το έχουμε συζητήσει περισσότερο αυτό....
-Απλά πιστεύω ότι η σωστή συνεννόηση είναι αυτή που θα μας σώσει....
-Δεν το είχα δει έτσι...άλλα τέλος πάντων...πάω να κάνω ένα μπάνιο γιατί είμαι χάλια...είπε με ένα περίεργο ύφος ενώ πήγαινε προς το μπάνιο...
Σκέφτηκα μήπως της μίλησα απότομα, αλλά θεώρησα ότι απλά ήταν εγωιστικό να μην με ρωτήσει πρώτα. Στην Takara μπροστά δεν μπορούσα να κάνω ολόκληρο θέμα για αυτό αλλά ούτε και να φέρω αντίρρηση....

Όταν βγήκε η Annie από το μπάνιο, πήγα και γω με την σειρά μου ενώ εκείνη ξάπλωσε λίγο για να ισιώσει το κορμί της. Εγώ βεβαία ήμουν της άποψης να κοιμηθούμε λίγο έτσι ώστε να ανακτήσουμε λίγο τις δυνάμεις μας...
Όταν βγήκα η Αnnie καθόταν στο παράθυρο και χάζευε έξω την βροχή. Ο καιρός είχε αλλάξει από την μια στιγμή στην άλλη και έριχνε καρεκλοπόδαρα...
-Λοιπόν σκέφτηκα κάτι που ίσως να μην είχαμε σκεφτεί πριν....αν υπάρχει φρουρά το βράδυ...
-Λογικά όλο και κάποιος θα τριγυρνάει στους διάδρομους....
-Ναι το θέμα είναι τι θα πούμε σε περίπτωση που μας πιάσουν να τριγυρνάμε στους διάδρομους...
-Λες να μην πιστέψουν ότι δεν είχαμε ύπνο?
-Λογικό θα είναι να μην μας πιστέψουν και πρώτη η Takara...είπα να προβληματισμένο ύφος....
-Προτείνω να πάει ένα άτομο και να ελέγξει αν υπάρχει φρουρά...έτσι θα μας είναι πιο εύκολο...
-Μπορεί το άτομο αυτό να πει απλά ότι πάει στην κουζίνα για να πάρει φρέσκο νερό...
-Ακριβώς!Ενώ αν πάμε και 2 μαζί πιθανότατα να μην τους πείσουμε τόσο εύκολα....
-Οπότε περιμένουμε μέχρι να πάμε όλοι στα δωμάτια τους...είπα με αποφασιστικότητα...και όταν βεβαιωθούμε, φτιάχνουμε ξανά το σχέδιο μας...
Έμοιαζε να είναι εύκολο αλλά δεν ήξερα αν θα ήταν το ίδιο στην πράξη. Δεν ήξερα το τι θα συναντούσα και αυτό με τρόμαζε κάπως. Παρ όλα αυτά είχα σκοπό να πάω εγώ αντί για την Annie......

Οταν βραδιασε για τα καλα , βγηκα διστακτικά απο την πορτα του δωματιου και κρατώντας μια κανατα νερου για ξεκαρφωμα. Ο διαδρομος ηταν σχετικα φωτεινος λογο των κεριων που υπηρχαν τους τοιχους. Αυτο που μου ειχε κανει εντυπωση ηταν οτι δεν υπηρχε κανεις για να φρουρει τους διαδρομους και τοτε σκεφτηκα μηπως η φρουρα ηταν στο εξωτερικο χωρο του σπιτιου. Αλλα παρ ολα αυτα ηταν λιγο περιεργο. Η Annie μου ειχε εξηγησει που βρισκοταν στο περιπου το δωματιο που ψαχναμε , οποτε κατευθυνθηκα προς τα εκει....
Ευτυχως η κουζινα ηταν εκει κοντα , οποτε και αν ακομα με εβλεπε καποιος δεν νομιζω να με παρεξηγουσε ή να μου ελεγε τιποτα. Παρ ολα αυτα πηγα στην κουζινα και εβαλα φρεσκο νερο για να σιγουρευτω και οταν βγηκα απο την κουζινα βρεθηκα και παλι στο χωλ. Προσεξα καθως περπατουσα στον διαδρομο που ηταν το δωματιο που εψαχνα οτι εβγαινε φως απο μεσα, και γεματη απλα περιεργεια χτυπησα την πορτα με το χερι μου...
-Takara πηγαινε για υπνο...μην σε κουραζω και σενα....ακουστηκε η νυσταγμενη φωνη του Eric....
-Δεν ειμαι η Takara...αλλα μου κανει εντυπωση που δεν εχετε αποσυρθει ακομα στα ιδιαιτερα σας μιας και η ωρα ειναι περασμενη...
-Εσυ πως και δεν κοιμασε...?..ρωτησε γεματος απορρια...
-Να σας πω την αληθεια ηθελα νερο...αλλα η βρυση εχει ενα προβλημα, οποτε αναγκαστηκα να παω μεχρι την κουζινα...
-Μαλιστα...αν δεν νυσταζεις παντως και εχεις ορεξη για κουβεντα ελα μεσα...
-Δεν θελω να σας ενοχλω...και μαλλον εχετε και δουλεια...ουτος ή αλλως η Takara μας εχει φορτωμενο προγραμμα για αυριο οποτε θα ηταν καλυτερο να ξεκουραστουμε...σας υποσχομαι παντως οτι με την πρωτη ευκαιρια θα καθησω να μιλησω μαζι σας...και επιπλεον ακουσαμε οτι εχετε το πρωι να πατε στο ορφανοτροφειο της Goa City...
-Θα παρω μαζι μου καποια ατομα απο το προσωπικο θα ηθελες να σε υπολογιζω μεσα σε αυτα?
-Κανενα προβλημα...ισα ισα θα γνωρισω και την πολη...ευκαιρια ειναι μιας και ηρθα στο νησι....καληνυχτα σας...
-Καληνυχτα...απαντησε και εκεινος με ενα χαμογελο ενω καθοταν και παλι στην πολυθρονα του. Αν ειχα καταλαβει καλα αυτο πρεπει να ηταν το γραφειο του και αφου δεν τον βλεπαμε ολη την διαρκεια της ημερας , θεωρητικα ηταν κλεισμενος εκει και δουλευε....

Έχοντας πάρει εν μέρη την πληροφορία που ήθελα γύρισα πίσω στο δωμάτιο για να πω στην Annie όλα όσα είχαν γίνει. Παρ όλα αυτά δεν έδειχνε να κρύβει κάτι, καθώς δεν έδειξε να τρελαίνεται αυτή την φορά που πέρασα έξω από το γραφείο του. Πιθανότατα να ήταν κάποιος μέσα και να μην ήθελε να μπούμε μέσα. Διαφορά σενάρια θα μπορούσα να ισχύουν, αλλά αφού δεν ήμουν σίγουρη και δεν είχα αποδείξεις σταμάτησα να το σκέφτομαι...
-Άντε επιτέλους επέστρεψες...τι έγινε...?ρώτησε η Αnnie γεμάτη αγωνιά...
-Το δωμάτιο αυτό δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το γραφείο του Eric. Το γιατί έκανε σαν να είδε φάντασμα την πρώτη φορά που περάσαμε από μπροστά παραμένει ακόμα άγνωστο και μυστήριο...
-Εννοείς ότι μίλησες και μαζί του...?
-Εεεε ναι...περιέργως ήταν ακόμα ξύπνιος και έμοιαζε να δουλεύει...
-Δεν είχε κάποια περίεργη συμπεριφορά αυτή την φορά?
-Δεν θα το έλεγα....ήθελε να του κάνω και παρέα...νομίζω ότι τον έχουμε παρεξηγήσει υπερβολικά πολύ...
-Δεν παύει να είναι ένας αριστοκράτης...οι οποίοι είναι γουρούνια και καθάρματα...
-Μάλλον αυτό το προφίλ ανθρώπου να ταίριαζε περισσότερο στον αδερφό του, ο οποίος προτιμάει να περνάει την μέρα του κάνοντας ανούσια πράγματα...είπα με προβληματισμένο ύφος , καθώς προσπαθούσα να πείσω και την Annie. Βέβαια αυτό δεν σήμαινε ότι δεν θα εφαρμόζαμε το σχέδιο μας.Στην συνέχεια της εξήγησα και τι έγινε στην συνέχεια....

H Anna όταν γύρισε και πάλι στο δωμάτιο μας μου διηγήθηκε τι συνέβη και μου ανέφερε ότι θα πάμε μαζί με τον Eric στο ορφανοτροφείο...Με τα λόγια της Annas ενθουσιάστηκα και περισσότερο χάρηκα με τις πράξεις και την στάση του Eric αφού αυτό φανέρωνε οτι νοιαζόταν και βοηθούσε τους συνανθρώπους του σε αντίθεση με άλλους αριστοκράτες.Για μια στιγμή με συνεπήρε η συμπάθεια μου για εκείνον αλλά δεν θα έπρεπε, δεν ήταν αυτός ο στόχος μας...
-Τελικά είναι καλός άνθρωπος και στοργικός...γι' αυτό άλλωστε πρέπει να μας δέχτηκε και στο σπίτι του.Πρέπει να τον είχα παρεξηγήσει στην αρχή! της είπα και εν μέρει επανέλαβα τα λόγια που πρωτύτερα είχε πει η Anna είχαμε μάλλον τις ίδιες σκέψεις περι αυτού του θέματος.Βέβαια και άλλες σκέψεις τριγυρνούσαν στο μυαλό μου, τις οποίες δεν τολμούσα να αποκαλύψω σε εκείνη.Αυτό που με βασάνιζε και μου δημιουργούσε τύψεις ήταν αυτό που επρόκειτο να κάνουμε και σχεδιάζαμε απο την αρχή...να τους εκμεταλευτούμε... να τους κλέψουμε σαν κοινοί εγκληματίες, ληστές, ενώ εκείνοι, κυρίως ο Eric και η Takara, μας φέρφηκαν με πολύ καλό τρόπο και εμείς τόσο καιρό τους εξαπατούμε...Είχα πολλούς ενδοιασμούς για το αρχικό μας σχέδιο...όμως δεν θα έπρεπε, είχαμε κάτι να κάνουμε και μάλλον δεν θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε αν θέλαμε να ζήσουμε ελεύθερες!
-Ναι, είναι διαφορετικός απο τον αδερφό του, και να σου πω την αλήθεια χαίρομαι που συμφωνείς μαζί μου...είπε προβληματισμένα εκείνη, μπορεί να σκεφτόταν το ίδιο με εμένα αλλά μετά απο μια παύση συνέχισε να μιλά.Όμως δεν πρέπει να επηρεαστούμε και να παρασυρθούμε εχουμε ένα σχέδιο να πραγματοποιήσουμε...
-Έχεις δίκιο...είπα σκεπτόμενη.Θα πάμε αύριο στο ορφανοτροφείο και έπειτα θα οργανωθούμε καλύτερα!της είπα ξανά με ένα χαμόγελο, όχι τόσο για επιβεβαιώσω την Anna αλλά περισσότερο για να πείσω τον εαυτό μου.
-Ε τότε πρέπει να κοιμηθούμε για να έχουμε δυνάμεις για αύριο, ούτως ή άλλως έχουμε να ξυπνήσουμε νωρίς για να πάμε στο ορφανοτροφείο.είπε ενω ξάπλωσε στο κρεβάτι της.

Η Anna μετά απο λίγο είχε αποκοιμηθεί, σίγουρα είχε ταλαιπωρηθεί πολύ απο την κουραστική μέρα μας την οποία εγώ είχα προκαλέσει και ήξερα οτί ήταν λάθος μου καθώς δεν το είχα συζητήσει με εκείνη αύτο που πρότεινα και την επιβάρυνα χωρίς την θέληση και την συγκατάθεσή της.Ένοιωθα άσχημα για μια στιγμή αλλά τώρα πια είχε γίνει και σταμάτησε να με απασχολεί αφου και εκείνη εδειχνε να μην την πειράζει τώρα πια και το μόνο που ήθελε ήταν να ξεκουραστεί.Αυτό όμως που κατέκλυζε το μυαλό μου και με κράτησε για αρκετή ώρα ξύπνια ήταν το σχέδιό μας και η πραγματοποίηση του το όποιο με δυσκόλευε και δεν ήθελα να κάνω...Οι τύψεις με κατέλαβαν και δεν με άφηναν να κοιμηθώ πως θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο...όμως έπρεπε!Βαθιά μέσα μου ευχόμουν να συμβεί κάτι που θα μας αποτρέψει απο εκείνο μας το ηθικό λάθος.Οι ώρες περνούσαν και εγώ όλο και περισσότερο σκεφτόμουν χώρις να βγάλω κάποια άκρη ή κάτι που θα μπορούσα να κάνω και στο τέλος απλά κατέληξα οτι θα άφηνα τα γεγονότα να εξεληχθούν απο μόνα τους.Έτσι λίγο αργότερα χωρίς αυτές οι σκέψεις να με έχουν οδηγήσει κάπου αποκοιμήθηκα ταλαιπωρημένη και εγώ απο την σκληρή δουλειά.
Το επόμενο πρωί, σχεδόν μόλις είχε ξημερώσει η Anna βρισκόταν πάνω απο το κρεβάτι μου και προσπαθούσε να με ξυπνήσει...Ευτύχως λόγω των βραδινών σκέψεών μου που δεν μου επέτρεψαν να κοιμηθώ τελείως έτσι ήμουν σε θέση να την ακούσω και να ξυπνήσω μετά απο λίγο.Επομένως, και οι δύο ετοιμαστήκαμε για να πάμε στο ορφανοτροφείο και ακολουθήσαμε την Takara η οποία ήθελε λίγο αργότερα και μας οδήγησε μέχρι τον κήπο οπού εκεί μας περίμενε ο Eric.O αδερφός του βέβαια δεν θα ερχόταν μαζί μας αφού δεν τον ενδιέφερε να προσφέρει στην κοινωνία και στους συνανθρώπους του, βέβαια αυτό μας χαροποίησε όλους μας αφου κανένας δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα.Στο ορφανοτροφείο μαζί με εμας και τον Eric θα έρχοταν και η Takara καθώς και άλλοι υπηρέτες που θα κουβαλούσαμε διάφορα τρόφιμα και προμήθειες για τα παιδία.Εμένα προσωπικά ήταν μεγάλη μου χαρά που θα βοηθούσα σε αυτήν την πράξη του Eric και θα πρόσφερα όσα μπορούσα στα παιδιά που το είχαν ανάγκη...Έτσι λοιπόν συναντηθήκαμε όλοι μαζί στην τραπεζαρία, προμηθευτήκαμε αυτά που θα μεταφέραμε και ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση...
-Είμαστε όλοι εδώ;ρώτησε ο Εric για μια τελευταία φορά.
-Nαι, και μάλιστα είμαστε έτοιμοι για να ξεκινήσουμε μετά βέβαια απο την εντολή σας.είπε η Takara ενώ μετρούσε για άλλη μια φορά τα πακέτα με τα τρόφιμα και τα ρούχα που θα μεταφέραμε.
-Ωραία ας μην χάνουμε χρόνο λοιπόν ας ξεκινήσουμε.είπε και όλοι μας υπακούσαμε και αναχωρήσαμε απο το μέγαρο με προορισμό το ορφανοτροφείο.Εγώ και η Anna δεν γνωρίζαμε που βρισκόταν γι'αυτό ακολουθούσαμε τους υπόλοιπους μέχρι όμως να φτάσουμε εκεί ο Eric προθυμοποιήθηκε να μας ξεναγήσει με κάποιον τρόπο και να μας δείξει το νησί τουλάχιστον τα μέρη τα οποία ήταν στον δρόμο μας.

Στην διαδρομή μας είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε το νησί για πρώτη φορα.Η Goa city ήταν ιδιαίτερα όμορφη.Eίχαμε απορροφηθεί απο την ξενάγησή μας και την συζήτησή μας με τον Eric, ο οποίος έδειχνε όλο και περισσότερο την συμπάθειά του με αυτόν τον τρόπο σε αντίθεση με τις επιφυλάξεις που είχε στην αρχή για εμας τώρα πια είχε διαρκώς διαφορετική στάση...
Λίγο αργότερα φτάσαμε έξω απο το ορφανοτροφείο.Ήταν ένα μεγάλο και επιβλητικό κτήριο με έναν τεράστιο κήπο για τα παιδία .Μόλις βραθήκαμε στην είσοδο ήρθε μια γυναίκα, μάλλον η διευθύντρια και μας καλοσώρισε.
-Καλώς ήρθατε!Περάστε, σας περιμέναμε.Είπε εκείνη ενθουσιασμένη, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της.
-Καλημέρα σας. Της απάντησε εκείνος ευγενικά ενω ταυτόχρονα μπήκε μέσα στο κτήριο και μας είπε που να αφήσουμε τα πακέτα που θα μεταφέραμε.
-Θα σας παρακαλούσα να έρθετε λίγο στο γραφείο μου κύριε Eric.είπε η διευθύντρια.Εκείνος έγνεψε καταφατικα και ύστερα γύρισε προς το μέρος μας.Μάλλον θα ήθελαν να συζητήσουν κάποια θέματα για το ορφανοτροφείο αφου όπως φάνηκε δεν ήταν η πρώτη φόρα που τους βοηθούσε.
-Περιμένετε με λοιπόν εδώ θα επιστρέψω σε λίγο.αποκρίθηκε εκείνος, απευθυνόμενος σε εμας και το υπόλοιπο προσωπικο.Συνεπώς εμείς καθώς τον περιμέναμε περάσαμε την ώρα μας στον κήπο γνωρίζοντας τα παιδιά και παίζοντας μαζί τους.Ο Eric δεν αργησε πολύ να έρθει,και εκείνη την στιγμή τα παιδιά πήγαιναν να πάρουν το πρωινό τους στην τραπέζαρια.Μας ζήτησαν να τους συνοδεύσουμε και να καθήσουμε με εκείνα, έτσι έγινε αφού αδύνατούσαμε να τους φέρουμε αντίρρηση.

Στην τραπεζαρία περάσαμε ευχάριστα την ώρα μας αφού συζητήσαμε με τον Eric την Takara και μιλήσαμε με τα παιδία του ορφανοτροφείου που ήταν όλα αρκετά συμπαθητικά και ευχάριστα.Έτσι πέρασε λοιπόν αρκετά όμορφα το πρωινό μας και έπειτα απο αρκετή ώρα είμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.Αποφασίσαμε λοιπόν να φύγουμε αφου είχαμε αρκετές δουλειές οχι μόνο εμείς όπως μας είχε αναφέρει η Takara αλλά και ο Eric είχε διάφορα θέματα να διευθετήσει άρα ειχε έρθει η στιγμή να φύγουμε.Μας περίμενε άλλωστε μια κουραστική μέρα όπως και οι προηγούμενες, βέβαια τώρα πια είχα συνηθήσει τις δουλειές αλλα δεν έπαυε να με ταλαιπωρεί ακόμα.Γι'αυτό όλοι μαζί συμφωνήσαμε να αναχωρήσουμε ώστε να άρχισουμε απο νωρίς τις εργασίες μας για να τελειώσουμε γρηγορότερα.Απο το πρωί είχα ένα κακό προαίσθημα, αισθανόμουν οτι κάτι θα συνέβη δεν ήξερα όμως τι και αυτό με βασάνιζε.Έτσι σκέφτηκα οτι μπορεί να μην σήμαινε τίποτα σε αντίθεση με άλλες φορές που αισθάνομαι οτι κάτι θα συμβει...μπορεί αυτό μου το προαίσθημα να μην ήταν αληθές...όμως εκείνη ηταν η στιγμή που επιβεβαιώθηκε!Όταν πια είμασταν ετοιμοι να φύγουμε απο το ορφανοτροφείο κάτι παρέξενο και ανατρεπικό συνέβη...
Εγώ και οι υπόλοιποι κατευθυνόμασταν προς την έξοδο του ορφανότροφειο όταν απο έξω ακούστηκαν φωνές.Όλοι μας παραξενευτήκαμε αλλά προσπεράσαμε το γεγονός και πήγαμε να φύγουμε.Εγώ αισθανόμουν οτι κάτι θα συνέβενε.Γύρισα προς το μέρος της Annas η οποία δεν είχε δώσει σημασία στο συμβάν την κοίταξα και κάπως καθυσηχάστηκα, ίσως ηταν κάτι της φαντασία μου.Όμως σε λιγό η πόρτα του ορφανοτροφείου άνοιξε, σπασμένη στα δύο...