[Τέλος] First Blood

Στην προηγούμενη ιστορία…..
Ο Ρομπ κι η Νάντια εντόπισαν ένα γκρουπ ληστών που κατασκήνωσαν στο νησί. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχαν συγκεντρώσει, οι ληστές είχαν στην κατοχή τους έναν μεγάλο αριθμό όπλων που έκλεψαν από ένα πλοίο του ναυτικού. Ο Ρομπ ετοίμασε ένα σχέδιο για να νικήσει τους ληστές και να πάρει τον οπλισμό. Το σχέδιο του πέτυχε και σε προσωπική μονομαχία με τον αρχηγό των ληστών, Akanane, τον νίκησε κι έμαθε την τοποθεσία των όπλων.

Τώρα…
-Μην αφήσετε κανέναν ζωντανό, δεν θέλουμε αιχμαλώτους. Αυτό θα δώσει ένα μάθημα σε όποιον ξανατολμήσει να έρθει στο νησί μας, χωρίς δική μας έγκριση!

Είπε ο Ρομπ με μία δόση χιούμορ και όλοι ξέσπασαν σε γέλια. Λίγη ώρα μετά η Νάντια έκανε την εμφάνιση της εμφανώς ικανοποιημένη κρατώντας ένα φάκελο στο χέρι της.

-Ρομπ, εδώ έχω την καταμέτρηση. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία μας, στο αμπάρι υπάρχουν 184 επαναληπτικές καραμπίνες, 37 εξάσφαιρα περίστροφα και 18 μπαζούκα. Μ’ όλα αυτά στην κατοχή μας γινόμαστε πολύ πιο δυνατοί. Το πλήρωμα μας αποκτά οντότητα. Κι όλα αυτά χάρη σε σένα Ρομπ. Σ‘ευχαριστώ πάρα πολύ.
Είπε η Νάντια με το χαμόγελο ως τα αυτιά και του έριξε ένα υγρό φιλί στο στόμα.

Με το κλίμα να είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο τίποτα δεν φαινόταν ότι θα μπορούσε να το χαλάσει. Ή καλύτερα σχεδόν τίποτα.
-Αρχηγέ, αρχηγέ….Έρχοντααι….Έρχονται!!!!!
-Ηρέμησε!!! Ποιοι έρχονται??
-Ένα πλοίο…ένα πλοίο…των μαριν….έρχονται προς το νησί!!!
Όλοι πάγωσαν στο άκουσμα αυτής της είδησης. Κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο τόσο νωρίς. Δεν ήταν έτοιμοι για μία τέτοια κατάσταση. Ο Ρομπ έδειχνε ιδιαίτερα σκεπτικός. «Τι θα κάνω τώρα?? Δεν είμαι έτοιμος ακόμα. Αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Πρέπει να δοκιμάσω» σκέφτηκε κι αμέσως πήρε τον λόγο.

-Μάλλον ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε στέκι.
Είπε κοφτά….
-Τι είναι αυτά που λες?? Είπε εξοργισμένη η Νάντια.
Εδώ είναι ο τόπος μου. Εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα και δεν πρόκειται να δειλιάσω ! Θα παλέψουμε όπως κάναμε πάντα.. Εγώ και το πλήρωμά μου…
-Εσύ μπορεί, γιατί αν επιμείνεις σ’ αυτό δεν θα έχεις πλήρωμα μετά! Είτε θα τους πιάσουν στην καλύτερη είτε θα τον κρεμάσουν όλους! Είναι καιρός να βγάλεις το πλήρωμα σου στη θάλασσα και να σταματήσεις να κρύβεσαι σ’ αυτό το νησί!
Η Νάντια χωρίς να πει τίποτα του έδωσε μία δυνατή σφαλιάρα που έκανε ακόμα και τους παρευρισκόμενους να πονέσουν! Έπειτα γύρισε την πλάτη της στον Ρομπ κι απομακρύνθηκε. «Αυτό ήταν. Πέτυχε» Σκέφτηκε ο Ρομπ κι ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του.

-Μα καλά σε χτύπησε κι εσύ γελάς?
Ρώτησε ένας άντρας. «Αυτό το χτύπημα μόλις σου έσωσε τη ζωή παλιό ανόητε» ήθελε να του φωνάξει κατάμουτρα ο Ρομπ αλλά η λογική τον συγκράτησε. Ήδη είχε χάσει πόντους στο πλήρωμα της Νάντια μετά τον αποκεφαλισμό και την αντιμετώπιση στο πτώμα του Τζον. Δεν ήθελε να δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα κι έτσι αποχώρησε δίχως να πει τίποτα. Η Νάντια στο μεταξύ είχε διατάξει να ξεκινήσουν προετοιμασίες για αναχώρηση. Μόλις νύχτωνε θα έπρεπε να αποπλεύσουν. Ακόμα κι ο Ρομπ συμφωνούσε σ’ αυτό. «Επιτέλους η σκύλα έδωσε μία σωστή διαταγή» σκεφτόταν ενώ γευμάτιζε μόνος του καθισμένος επάνω σ’ ένα βράχο που έβλεπε στο χωριό του. Του άρεσε να το κάνει αυτό εδώ και χρόνια. Απόψε ήταν η τελευταία φορά που θα το έκανε. «Δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω σ’ αυτό το καταραμένο νησί»

Τα πάντα ήταν έτοιμα κι όλοι περίμεναν τη Νάντια να δώσει την διαταγή για να ξεκινήσουν. Μόλις αυτό έγινε οι πάντες κοίταξαν για τελευταία φορά το νησί τους. Ποιος ήξερε πότε θα το ξανάβλεπαν ή αν θα το ξανάβλεπαν ποτέ. «Επιτέλους φεύγω από δω. Τώρα ξεκινάει. Η εκδίκηση μου ξεκινάει.» Μέσα στην άγρια νύχτα το πλοίο απομακρύνθηκε. Ο Ρομπ είχε για παρέα πλέον τον παφλασμό των κυμάτων και το τραγούδι των γλάρων. Δεν είχε σχεδιάσει τον επόμενο προορισμό στο μυαλό του. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν που έφευγε. Είχε πάρει μία μικρή βαρκούλα και την έδεσε στο πίσω μέρος του πλοίου της Νάντια. Όταν ήταν μικρότερος συνήθιζε να πηγαίνει μαζί με τον παππού για ψάρεμα μ’ αυτή τη βάρκα. Τώρα πια αποτελούσε το νέο του σπίτι. Σ’ αυτήν έτρωγε, σ’ αυτήν κοιμόταν, σ’ αυτήν σκεφτόταν. Πήγαινε στο πλοίο της Νάντια μόνο για τα συμβούλια.

«Δεν είναι το δικό μου πλήρωμα αυτό. Δεν είναι οι δικοί μου άντρες. Δεν είναι το δικό μου πλοίο. Όλα αυτά είναι της Νάντια. Εγώ είμαι μόνο ένα αγόρι που το μάζεψαν, τίποτα παραπάνω. Δεν θα γίνω ποτέ ένας απ’ αυτούς. Κάποτε όμως θα αποκτήσω κι εγώ το δικό μου πλήρωμα. Τους δικούς μου nakama.» Αυτά σκεφτόταν ο Ρομπ καθολη την διάρκεια του ταξιδιού. Αλλά ήξερε πως έπρεπε να περιμένει και πως κι η δική του σειρά δεν θα αργούσε. Όταν έβρισκε την ευκαιρία δεν θα την πετούσε. Θα την άρπαζε απ’ τα μαλλιά. Αυτό το ήξερε καλά. Ακόμα όμως στηριζόταν σ’ άλλους.
Σ’ ένα απ’ τα πολλά συμβούλια αποφασίστηκε επιτέλους ο επόμενος προορισμός.
-Μα γιατί να πάμε εκεί?? Το μέρος έχω ακούσει πως είναι γεμάτο μαριν.
-Γιατί εκεί βρίσκεται αυτός. Ήρθε η ώρα να τον αντιμετωπίσω.
-Αυτός??

Οι αξιωματούχοι της Νάντια συμφώνησαν μαζί της κουνώντας συγκαταβατικά τα κεφάλια τους. Είχε πλέον αποφασιστεί. Επόμενος προορισμός μας ήταν το Puzzle Island. Αυτό το νησί ήταν στην αρχή ένα από τα μεγαλύτερα νησιά σε μέγεθος σε ολόκληρη της South Blue και από τα ποιο πυκνοκατοικημένα. Στο κέντρο του νησιού υπήρχε ένα τεράστιο ηφαίστειο το οποίο όμως σύμφωνα με τους παλιούς του νησιού είχε να εκραγεί πάνω από 500 χρόνια. Μια μέρα όμως πριν από 100 χρόνια όμως έγινε και πάλι ενεργό και όλοι έπρεπε να εκκενώσουν το νησί αμέσως. Η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που το ίδιο το ηφαίστειο δεν άντεξε και βυθίστηκε μέσα στον ωκεανό. Αυτή η έκρηξη όμως είχε σαν αποτέλεσμα το νησί να καταστραφεί ολοσχερώς μετά την καταστροφή και του ηφαιστείου και να χωριστεί σε κομμάτια τα οποία επέπλεαν μέσα στην θάλασσα σαν να ήταν κομμάτια από Puzzle. Τα νησιά συνδέονταν ακόμα από τα μέρη του νησιού που είχαν βυθιστεί κάτω από το νερό και στο κέντρο όλων των μικρών κομματιών υπήρχε μια τεράστια λίμνη όπου εκεί ήταν η θέση του ηφαιστείου που είχε εκραγεί.

Μετά την έκρηξη του ηφαιστείου την καταστροφή και την εγκατάλειψη του νησιού αρκετός κόσμος θέλησε να επιστρέψει στο νησί στο οποίο είχαν γεννηθεί. Αρκετοί είχαν μετακομίσει σε μέρη της Grand Line όποτε έφεραν πίσω τους κομμάτια της κουλτούρας των νησιού που διέμεναν πριν. Μαζί με αυτούς άρχισαν να μετακομίζουν και νέοι άνθρωποι από την Grand Line έτσι ώστε σιγά σιγά υπήρχαν άτομα από άλλα σχεδόν τα μέρη της Grand Line και είχαν κτίσει κοινωνίες σχεδόν παρόμοιες με τα νησιά της Grand Line. Ύστερα από καιρό η WG αποφάσισε να στήσει μια ναυτική βάση με επίκεντρο το μέρος στο όποιο βρίσκονταν παλιά το ηφαίστειο του νησιού και να μετονομάσει και επίσημα το νησί σε Puzzle Island λόγο της δομής του αλλά να του δώσει και την εναλλακτική ονομασία Little Grand Line Island λόγο του ότι σε κάθε ξεχωριστό κομμάτι του νησιού βρίσκονταν κουλτούρες από όλες τις μεριές της Grand Line.

-Με τους μαριν που υπάρχουν εκεί τι θα κάνουμε. Ξεχνάτε ότι φύγαμε απ’ το Bliss Kingdom γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο??
-Μην ανησυχείς Ρομπ. Έχω κι εγώ το σχέδιο μου.
Είπε η Νάντια κι έβγαλε ένα χαρτί μέσα απ’ τον στηθόδεσμό της.
-Commodore Junsho, είναι ο υπεύθυνος της ναυτικής βάσης του νησιού και έχει προήχθη σε αυτήν την θέση πρόσφατα. Έφτασε στο νησί με τις καλύτερες συστάσεις με σκοπό να σταματήσει την μεγάλη πειρατική κίνηση που έχει σημειωθεί στο νησί τα τελευταία χρόνια. Λόγο του ανεξάρτητου πνεύματος που τον διακατέχει αλλά και της οξύθυμης προσωπικότητας του βρίσκετε σε διαρκή αντιπαράθεση με τον, Kiiro Ken, και αυτό παρεμποδίζει συχνά τα καθήκοντα του. Επίσης γνωρίζω ότι ο Ken συχνά βοηθά τους μαριν με τα προβλήματα που συναντάνε με πειρατές αν και δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί τους εκτός από όταν λαμβάνει την αμοιβή του. Δεν πιστεύει στους τρόπους τους κι αυτό θα είναι το όπλο μας. Εκτός απ’ αυτό μόνο εμείς οι δύο θα πάμε εκεί με την βάρκα σου. Το πλοίο θα μείνει στα ανοιχτά.

-Δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα μ’ άρεσε τόσο δικό σου σχέδιο. Θα εκμεταλλευτείς τις άσχημες σχέσεις των δύο αντρών για να μπορέσεις να τους αποπροσανατολίσεις. Έπειτα θα βρεις ευκαιρία να τους σκοτώσεις. Μ’ αρέσει αυτό.
-Θέλω μόνο τον Ken. Ο μαριν δεν μ’ αφορά.
-Ωραία. Μ’ αυτόν θα ασχοληθώ προσωπικά εγώ. Πάνω να ετοιμάσω τη βάρκα. Σε λίγο θα είμαστε έτοιμοι για να αποπλεύσουμε.
Έτσι ο Ρομπ έκανε τις ετοιμασίες του και μαζί με τη Νάντια ξεκίνησαν για να ζητήσουν εκδίκηση. Το πώς ακριβώς θα εκτελούσαν τα σχέδια τους, παρέμενε άγνωστο σ’ όλο το πλήρωμα κι έτσι η αγωνία τους είχε φτάσει στο κατακόρυφο, φοβούμενη για την αρχηγό τους.

-«Φέρε μας πίσω την καπετάνισσα γιατί αλλιώς θα σε μαγειρέψουμε ζωντανό, προστάτεψε την με τη ζωή σου, έστω και μια τρίχα να της λείπει την έβαψες» ωραίος τρόπος για να εκφράσουν την αδιαφορία τους προς το πρόσωπό μου.
-Έλα Ρομπ σταμάτα. Δεν πιστεύω να γίνεσαι συναισθηματικός τώρα εε?? Έχουμε δύσκολη αποστολή μπροστά μας.
Ο Ρομπ δεν μίλησε και συνέχισαν την πορεία τους δίχως να ανταλλάξουν ούτε μία κουβέντα. Το νησί που βρισκόταν ο Ken ξεπρόβαλε μπροστά τους λίγη ώρα μετά κι η ώρα να αποβιβαστούν είχε επιτέλους φτάσει. Η ώρα της εκδίκησης όλο και πλησίαζε.

Ο Ρομπ κι Νάντια άρχισαν να εξαπλώνουν φήμες για διεφθαρμένους μαριν που βοηθούσαν κρυφά πειρατές να διακινούν όπλα. Κάτι τέτοιο όπως ήταν αναμενόμενο κίνησε τον ενδιαφέρον και του Ken αλλά και του Commodore Junsho. Οι δύο άντρες ήθελαν για δικούς τους λόγους ο καθένας να λύσει αυτό το μυστήριο. Για να τους “βοηθήσει” o Rob να φτάσουν πιο εύκολα στη λύση έστειλε από ένα γράμμα στον καθένα γράφοντας τα εξής:
«Αν θέλεις να μάθεις τα πάντα για την διακίνηση των όπλων έλα μόνος στο ακρωτήρι Ρ τα μεσάνυχτα με 10000 belli και θα σου δοθούν όλες οι απαντήσεις. Αν δεν είσαι μόνος ή δεν έχεις τα χρήματα…….. Χα……. Καλύτερα για σένα να υπακούσεις στους όρους μου!
R.G.»

Ο Rob ήταν σίγουρος πως κι οι δύο θα την πατούσαν. Είχε μελετήσει καλά τους χαρακτήρες τους. Και δικαιώθηκε. Στις 12 ακριβώς το βράδυ κι οι δύο εμφανίστηκαν στο σημείο συνάντησης.
-Τι κάνεις εσύ εδώ φραγκοφονιά?
-Εσύ?? Έπρεπε να το φανταστώ. Μόνο εσύ θα έστελνες ένα τόσο ηλίθιο γράμμα.
-Ένα γράμμα είπες??
-Μην κάνεις τον ανήξερο. Τελικά είχα δίκιο για σένα. Είσαι διεφθαρμένος. Με φώναξες εδώ για να με ξεφορτωθείς προτού σου χαλάσω τα αρρωστημένα σου σχέδια. Αλλά δεν θα καταφέρεις τίποτα! ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!!
Είπε ο Ken τραβώντας το σπαθί του και κάνοντας μία κίνηση να επιτεθεί στον commodore. Αλλά και ο μαριν δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Έβγαλε κι αυτός το σπαθί του και η μάχη των δύο αντρών ξεκίνησε.

Αλλεπάλληλα χτυπήματα διαδέχονταν το ένα τ’ άλλο συνεχώς, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα. Όσο περνούσε η ώρα η αντοχή και των δύο μειωνόταν αισθητά. «Τώρα είναι η ευκαιρία μας» ψιθύρισε ο Rob στη Νάντια και βγήκαν απ’ την κρυψώνα τους. Ο αιφνιδιασμός έπιασε και το πρώτο θύμα ήταν ο Commodore. Μία σφαίρα από το πιστόλι της Νάντια τον βρήκε στο στήθος και τον έριξε κατάχαμα. Ο Ken όμως πρόλαβε να ανασυνταχθεί. O Rob όμως δεν είχε πρόθεση να τον αφήσει εύκολα. Έβγαλε το σπαθί του και άρχισε να τον χτυπάει ανελέητα. O Ken όμως είχε ένα κρυφό άσσο στο μανίκι του. Το σπαθί του ήταν δυνατότερο του αντίστοιχου του Rob κι έτσι το έσπασε. O Rob ξαφνιάστηκε. Ευτυχώς όμως γι’ αυτόν κοντά του ήταν η Νάντια, η οποία πυροβόλησε ξανά. Ο Ken γονάτισε στο έδαφος απ’ το χτύπημα και το σπαθί έπεσε απ’ το χέρι του. O Rob πήρε το σπαθί του Ken και με το ίδιο του το όπλο τον αποκεφάλισε. Η εκδίκηση της Νάντια ολοκληρώθηκε.

Όνομα:Rob Greywind
Haki Points: -
Player of the Month Points: 4
Beli: 12.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις:Λοιπόν...Μπορείς να κάνεις φοβερές ιστορίες καθώς γράφεις πολύ καλά, αλλά θα ήθελα στις επόμενες ερωτήσεις το εξής:
1)Να κάνεις εσύ τον χαρακτήρα σου(Πρώτο πρόσωπο και όχι τρίτο) Δηλαδή να γράψεις πως συμπεριφέρεσαι και πως αντιδράς κτλπ.
2)Να γράφεις μεγαλύτερα πόστ...γράφεις πολύ καλά και είναι κρίμα να χάνεις Beli επειδή κάνεις δυο σειρές.