viva la rum~!(τελος)

Το ενοιωθα αλλα δεν το εβλεπα,κινησα και το άλλο μου χερι μπροστα μου αλλα ουτε εκεινο μπορουσα να το δω.. “Τι στο διαολο γινεται εδώ περα !!” σκεφτηκα από μεσα μου.. Ακομα και τα σπαθια μου ειχανε εξαφανηστει, όλα !! Προσπαθησα να ηρεμησω,σκεφτηκα ότι ισως το ποτο και τα νευρα μαζι με θολωσανε λιγο και ν μην βλεπω καλα.. Εκλεισα για λιγο τα ματια μου,πηρα βαθιες ανασες,συγκεντρωθηκα και ηρεμησα λιγο.. Μολις τα ανοιξα απλωσα τα χερια μου μπροστα και ξαφνιαστηκα…βλεπωντας τα σιγα σιγα να εμφανηζονται…
Σκεπτουμενος λιγο συγκεντρωθηκα ξανα και ειδα ότι μποουσα να εξαφανηστω και να εμφανηστω με την θεληση μου !! Το φρουτο του διαβολου τελικα επιασε τοπο… Για αυτές τις στιγμες ξεχαστηκα για λιγο με την χαρα της νεοφερτης μου δυναμης από την σοβαροτητα της καταστασης μου.. Στην αρχη σκεφτηκα ότι με αυτή την δυναμη δεν θα με πιασει ποτε ο Bluejam αλλα δεν ξερω ακομα να χειριζομαι πληρως και μπορει να μου βγει σε κακο αυτό.. Γυριζοντας στην πραγματικοτητα αρχισα να κοιταω τριγυρω στην αποθηκη για στοιχεια.. Το σχοινί που τον κρατούσε δεμενο στην κολωνα ηταν κομμενο, αποκλειετε ο ιδιος να λυθηκε αφου τον ειχα δεσει ποδια,χερια,δαχτυλα,στομα αφηνωντας του κανενα απολυτως περιθωριο να μπορεσει να κανει κατι από μονος του αρα μαλλον καποιος ηρθε και τον ελυσε.. Ισως αυτή η γυναικα..
Πλησιασα το πτωμα της γυναικας, πρωτη μου σκεψη ητανε ότι το ελευθερωσε και υστερα την σκοτωσε αλλα μολις εφτασα κοντα της και την παρατηρησα καλυτερα αλλαξα σκεψη… Τα ρουχα της όλα ητανε σκισμενα αφηνωντας την να κοιτετε ημιγυμνη.. Κοιτωντας λιγο περισσοτερο το αιδοιο και μερικους μωλοπες καταλα ότι είχε βιαστει.. Ισως καποιος να την εφερε εδώ να την βιασει και μετα να παρατηρησε τον Higuma και να τον ελευθερωσε.. Αυτό ωστοσο δεν είναι και απολυτο γιατι καθως αφησα το βλεμμα μου να περιπλανηθει τριγυρω επεσε διπλα ακριβως από το πτωμα της γυναικας σε κατι ασπρο, πεσμενο κατω από λιγα αχυρα… Μολις το σηκωσα και αφησα να αχυρα να πεσουν από πανω του αποκαλυπτωντας ένα ασπρο καπελο οπου μπορστα έγραφε marine και ειχε λιγα αιματα πανω σε ένα σκισημο.. Μπορει να ητανε δικο του αλλα σηκωνοντας λιγο το χερι της γυναικας ειδα ξεραμενο αιμα κατω από τα νυχια της μαζι με μερικες ασπρες κλωστες… Ηταν μια απλη υπόθεση αλλα δεν ειχα αλλα πιο ακριβης στοιχεια, κατεληξα ότι τον higuma τον αιχμαλωτησανε οι marines..

Η ωρα στην φυλακη δεν περνουσε.Ημασταν στο κελι εγω η Sakura και η Annie και ειτε καθομασταν σιωπηλοι ο καθενας σε μια γωνια χαμενος στις σκεψεις του ειτε καναμε βολτες μεσα στο κελι αναζητωντας κατι ενδιαφερον.Η Sakura αρκετες φορες σηκωνοταν ορθια και φωναζε στους φυλακες απειλοντας τους και βριζοντας τους.Εκεινοι δεν της πολυεδιναν σημασια και την αφηναν να φωναζει μεχρι η Annie να σηκωθει ορθια και να την ηρεμησει.
Μετα απο λιγη ωρα ακουσαμε θορυβο στο διαδρομο και αρκετα ποδοβολητα.Ειδαμε στο βαθος αρκετους φυλακες να ερχονται προς το μερος μας και απο πισω τους καποιον με χειροπεδες.
Κανεναν φουκαρα θα επιασαν παλι..... Ειπε η Annie.
Αντε τυχεροι σας φεραμε εναν του σιναφιου σας να κανετε παρεα.
Δεν δωσαμε σημασια και καθισαμε απραγοι.Λιγα δευτερολεπτα μετα η πορτα ξεκλειδωσε και ο φυλακας εσπρωξε μεσα στο κελι εναν ψηλο ανδρα με βρωμικα ρουχα και αρκετα γενια.Εγω και η Annie τον αναγνωρισαμε αμεσως μιας και τον ειχαμε ξανασυναντησει,οχι ομως και η Sakura που τον κοιτουσε απορημενη.
Τι παθατε εσεις οι 2 και κοιτατε ετσι???Annie ποιος ειναι αυτος τον ξερεις???
Ναι τον ξερω.Ειναι ο Higuma ειναι bandit και ζει σε αυτο το νησι.Απο τι καταλαβα απο την αντιδραση του Bill τον ξερει κι αυτος.
Ναι οντως τον ειχα πολεμησει παλαιοτερα...
Οι οι κοφτε την κουβεντα για μενα λες και δεν ειμαι μπροστα...Εσεις οι 2 γιατι ειστε τοσο αγενεις μιας και γνωριζομαστε απο παλια γιατι δεν μου γνωριζετε και την ομορφη ξανθουλα??Μαλλον θα περασουμε καλα στην φυλακη τελικα...
πριν προλαβω να απαντησω η Sakura ειχε σηκωθει ορθια και του εριξε μια κλωτσια στο επιμαχο σημειο σωριαζοντας τον κατω...

O άξεστος Higuma αποτέλεσε το αποκορύφωμα στην όλη αδιέξοδη κατάσταση.Λες και δεν ήταν αρκετό το ότι βρεθήκαμε στα ξαφνικά έγκλειστοι και οι Marines μας επιτηρούσαν διαρκώς ήρθε και αυτός ο ανυπόφορος ληστής στο ίδιο κελί με εμάς.Ήμαστε όλοι οργισμένοι, ιδίως η Sakura που ξέσπασε χτυπώντας τον ηλίθιο κακοποιό.
-Ησυχία!Ήρεμα εκεί μέσα...!Μην με αναγκάσετε να έρθω μέσα...είπε ένας υπέρβαρος φύλακας τη στιγμή που καταβρόχθιζε το γεύμα του.
-Έλα αν τολμάς χοντρούλη...άσε μας δεν έχουμε την ορεξή σου!είπα απαξιωτικά στον ενοχλητικό φύλακα που με κοίταξε έντονα για μιά στιγμή, αλλά συνέχισε ανενόχλητος το φαϊ του μετά από λίγο...!
Την ίδια στιγμή ο παραδόξως μωλωπισμένος Higuma πλησίαζε επικίνδυνα την αφηρημένη και αρκετά οργισμένη με το αδιέξοδο στο οποίο είχαμε βρεθεί Sakura...Με μια του κίνηση της έπιασε τη μέση και της ψιθύρισε.
-Ξανθούλα είσαι άγρια...μ'αρέσεις.Τότε η Sakura έστρεψε το κεφάλι της αργά προς το μέρος του και τον κοίταξε με ένα θανατηφόρο βλέμμα."Ήρθε η ώρα του"σκέφθηκα και γέλασα νευρικά.
-Αν δεν πάρεις τα χέρια σου απο πάνω μου μ**α είσαι νεκρός!είπε η Sakura και έχωσε μία δυνατή αγκωνιά στο στομάχι του Higuma και τον απομάκρυνε ενώ με το άλλο της χέρι τον έριξε κάτω με μία λαβή.Με την άκρη του ματιού μου παρατήρησα την Sakura να ακουμπά την μέση της.Ένα μεταλλικό αντκείμενο, φάνηκε να λάμπει στο φως.Το βλέμμα μου στράφηκε προς εκείνη αποτρέποντας την από το να τον σκοτώσει.
-Αρκετά...ας το λήξουμε εδώ.είπε ο Bill και έδωσε τέλος στο περιστατικό.Πλησίασα την Sakura της χαμογέλασα και ψιθύρισα.
-Συγκρατήσου...τουλάχιστον μέχρι να φύγουμε απο εδώ.

δεν μπορούσα να αντέξω το ότι μου στερούταν η ελευθερία μου..ένιωθα το κεφάλι μου να γυρίζει και μια ισχυρή αίσθηση ναυτίας που με έκανε να καταριέμαι την ώρα και την στιγμή που χώθηκα εδώ μέσα...και όχι η ναυτία δεν προερχόταν απο το αλκοόλ αλλά απο την μυρωδιά της σαπίλας και της μούχλας του κελιού που ήταν χειρότερη και απο αυτή που έχει το πλοίο του ντέιβιντ τζόουνς... έκανα έναν μορφασμό αηδίας και κάθισα μακριά απο όλους σε μία γωνία πιο πέρα...σκεφτόμουν τρόπους που θα μπορούσαμε να αποδράσουμε αλλά φοβόμουν μην βάλω σε κίνδυνο τα άτομα που βρίσκονταν μαζί μου έτσι πίστεψα πως θα ήταν καλύτερα να περιμένουμε ''εξωτερική βοήθεια'' ελπίζοντας πως ο κενσίν και η μάγια θα δρούσαν γρήγορα και θα μας έβγαζαν απο εδώ...έκλεισα τα μάτια μου και έφερα στην μνήμη μου τον chris.... τον φίλο μου κρις....που περνούσαμε μαζί όμορφες στιγμές....που διασκεδάζαμε...έσκυψα το κεφάλι μου και τα μαλλιά μου χάιδεψαν το πρόσωπό μου καθώς έκρυβαν την ντροπή μου...τα δάκρυα που έτρεχαν στα μάγουλά μου. τότε ήρθε για να μας χαλάσει την ηρεμία ενας νεοφερμένος. δεν έκατσα να τον παρατηρήσω καθόλου αλλά φάνηκε πω η annie με τον bill τον ήξεραν ... σκούπισα τα μάτια μου και σηκώθηκα άχαρα όρθια. τότε κατάλαβα πως το άτομο που βρισκόταν μπροστά μου ήταν ο χιγκούμα! αυτός ο ανίδεος φυσικά δεν με αναγνώρισε αφού είχε μεγάλη ιδέα μόνο για τον εαυτό του.επίσης νόμιζε πως ήταν και κούκλος καθώς συνεχώς μου την έπεφτε και έλεγε το ''ποσο τον τραβάνε τα άγρια κορίτσια '' και άλλες διάφορες τέτοιες σάχλες. θα τον είχα ήδη φάει αν δεν ήταν η annie που με συγκρατούσε...ένιωθα λες και έβγαζα καπνούς απο τα αφτιά μου και μέσα μου να βράζω απο θυμό. οόλοι κάθονταν εκτός απο εμένα που πήγαινα συνεχώς πάνω-κάτω στο κελί λές και με είχανε κουρδίσει. προσπαθούσα συνεχώς να αποσπάσω το μυαλό μου με άσχετα πράγματα καθώς το περιβάλλον του κελιού με έκανε να μελαγχολώ ολοένα και πιο πολύ.. όχι μόνο γιατί βρισκόμουν κλεισμένη αλλά και επειδή είχα έναν περβ να με κυνηγάει σε ένα 4Χ4 κελί. επιπλέον ένιωθα πολύ ένοχη που προστάτευσα την annie αν ήταν δυνατόν μπόρεσαν να με συλλάβουν κάποιοι απλοί μαρινς τόσο εύκολα...αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο αδελφός μου αν με έβλεπε σε αυτά τα χάλια. ένιωθα έναν κόμπο στο λαιμό μου να με πνίγει και εγώ να προσπαθώ να βρω διέξοδο σε όλη αυτή την κατάσταση που είχαμε μπλεχτεί!!αχ γαμ*&% τι θα έκανα?! πως σ*&^α θα μας βγάλω απο εδω μέσα?!

ένιωθα τόσο άσχημα, που με αργό βήμα πλησίασα την άννιε γονάτισα μπροστά της και την αγκάλιασα σφιχτά αφήνοντάς την σύξυλη. έκλαιγα με λυγμούς στον ώμο της και ένιωσα το χέρι της να ακουμπάει αμήχανα στην πλάτη μου.
<σακουρα -σαν.....τι...τι έπαθες...??> μου είπε η annie στην προσπάθειά της να με καταλάβει. μα δεν μπορούσε να το κάνει. ένιωθα τόσο υπεύθυνη. δεν με ένοιαζε αν θα πήγαινα στο Impel down δεν με νοιάζει αν θα με εκτελούσε το μόνο που με ένοιαζε ήταν η annie να μην πληρώσει για τις δικές μου ''αμαρτίες''..
<συγνώμη...συγνώμη που δεν σε προστάτεψα!! σε παρακαλώ.ω συγχώρεσε με....> της απάντησα κλαίγοντας. τότε ένα βροντερό σατανικό κοροϊδευτικό γέλιο με έκανε να παγώσω ολόκληρη,κ όχι απο φόβο αλλά απο μια απερίγραπτη αηδία που ένιωσα... ήταν ο χιγκούμα...
<μουαχαχαχα!!! τώρα σιγουρεύτηκα!! μουαχαχαα!!!! είσαι η dark assassin sakura!!η αδερφή του kin d one!!μουαχαχα!! > είπε εκείνος. ένα ρίγος με διαπέρασε στο άκουσμα του ονόματος του αδελφού μου.....σηκώθηκα απαλά και τον κοίταξα μέσα στα μάτια χωρίς να μιλήσω. ο Higuma με πλησίασε και έκανε έναν γύρο γύρω απο εμένα.
<μμμ μια διάσημη πειρατίνα , αδελφή ενός παλιού μου εχθρού...πόσο τέλειο θα κούγονταν το οτι έχω στα χέρια μου ένα ακατέργαστο διαμάντι....όμορφη, δυναμική , αιμοβόρα, αδίστακτη.....ο σατανάς προσωποποιημένος!!> είπε καθώς με πλησίαζε όλο και πιο πολύ ενώ μου μύριζε απαλά τον σβέρκο
<μην τολμήσεις να με αγγίξεις....> του είπα καθαρά και κοφτά.
<θα σαπίσεις στην κόλαση μικρή...όπως και ο αδελφός σου....που τα όρνια καταβρόχθισαν την σάρκα του και τώρα καίγεται στα καζάνια του άδη...ποτέ δεν θα βρει την ευτυχία ούτε καν απο εκεί που είναι....γιατί πάντα ήταν ένας μπα*&%$#@!$ κυνηγός....όπως και εσύ....τα λόγια του με έκαναν να βράζω απο θυμό, η annie Που είχε καταλάβει είχε σηκωθεί και απομακρυνθεί.....θα σκότωνα αυτόν τον μ*&^%$ με τα ιδια μου τα χέρια!!!! έπεσα μανιασμένα επάνω του σαν θηρίο που καταβροχθίζει την λεία του και τον χτύπησα με τις χειροπέδες απο καιρόσουκι στο κεφάλι με αποτέλεσμα να τοι ανοίξω μια τεράστια πληγή. αυτός έπεσε κάτω. άρχισα να τον κλοτσάω στο στομάχι, στο πρόσωπο και στην 'οικογένεια'' ουρλιάζοντας του.
<δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μιλήσει έτσι για τον αδερφό μου!!! θα σε θάψω ρε!!! θα σε σκοτώσω για αυτό που είπες!!θα γνωρίσεις την οργή μου!> ούρλιαζα και τον χτύπαγα ανελέητα... αιμορραγούσε απο παντού και ήταν σχεδόν λιπόθυμος μα δεν με ένοιαζε...τον ήθελα νεκρό.

Στο χωριο ρωτησα έναν περαστικο για το που μπορει να βρισκοταν το αρχηγειο των marine του νησιου και οι φυλακες τους.. Χωρις εδοιασμους μου απαντησε ότι το αρχηγειο βρισκεται μεσα στην πολη Goa αλλα οι βασικές φυλακες του νησιου βρίσκονται λιγο πιο εξω από την πολη.. Μου φανηκε παραξενο για πιο λογο οι φθλακες τους βρισκονται εκτος του αρχηγειου αλλα μου εξηγησε ότι ηταν αποφαση των ευγενων του νησιου, σε περιπτωση που οι αιχμαλωτοι δραπετευσουν δεν θελουν να διακινδυνευουν οι ζωες τους.. Τον ευχαριστησα και εφυγα τρχωντας πριν αρχησει να κανει ερωτησεις… Πραγματικα οι ευγενεις πρεπει να είναι πολύ βλακες για να ζητησανε κατι τετοιο να γινει αλλα ισα ισα που με βολευε περισσοτερο.. Για να βρισκονται οι φυλακες εκτος της πολης δεν θα είναι πολύ βαρια οι φρουρα τους..
1 ωρα περασε από τοτε που εφυγα από το χωριο και βρισκομουν στα τειχοι της πολης ψαχνοντας τις φυλακες… Ειχα ενεργοποιησει την δυναμη του φρουτου παραμενωντας αορατος για να μην τραβηξω ανεπιθυμητα βλεματα των φρουρων κατά πανω μου, και συνεχισα το ψαξιμο.. Τα λεπτα περναγανε και ειχα αρχησει να χανω την υπομονη μου και ταυτοχρονα ενοιωθα την διπλασια κουραση από οσο θα επρεπε.. Λογικα το να κραταω τον ευατο μου αορατο μου τραβαγε περισσοτερη ενεργεια και αυτό ηταν αναμενομενο αλλα δεν μπορουσα αυτή την στιγμη να κανω και διαφορετικα..
Εκεινη την στιγμη ειδα μια μικρη ομαδα με 3 marines να βγαινουν από μια μικρη πορτα του τειχους και να κατευθηνονται μεσα στο δασος.. Οσο πιο αθορυβα μπορουσα τους πλησιασα και τους ακολουθησα από κοντα ελπιζωντας ότι δεν θα υπηρχε καποιος άλλος λογος μια φρουρα των marines να βγει από την πολη παραμονο για να κατευθυνθουν προς τα κρατητηρια τους…

Αντίκριζα την Sakura άναυδη.Ο Higuma είχε προσβάλλει τον αδερφό της και αυτό δεν ήταν κάτι που θα το επέτρεπε.Μόλις την παρατήρησα να κοιτά τον κοιτά με την άκρη του ματιού της, ήξερα ήδη τι θα συνέβαινε.Εκείνος ύστερα από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της είχε σωριαστεί και χωρίς να μπορεί να αμυνθεί, η Sakura σχεδόν τον σάπιζε στο ξύλο.Οι φύλακες άρχισαν να διαμαρτύρονται και να πλησιάζουν το κελί μας.
-Τι νομίζεις ότι κάνεις? Φύγε μακριά του αμέσως!είπε ένας ενώ ξεκλείδωνε την καγκελόπορτα.
-Δεν θα το επιτρέψουμε αυτό...Σταμάτα! αναφώνησε την ίδια στιγμή ένας άλλος Marine οργισμένος και πλησίασε την Sakura.Εκείνη χτυπούσε μανιασμένα αυτόν τον ποταπό ληστή, δεν είχε καμιά επαφή με το περιβάλλον.Πάνω του ξεσπούσε μάλλον για όλα όσα της είχαν συμβεί...όχι μόνο για τον Chris...όχι μόνο για τον αδερφό της, αλλά και για τις στιγμές που την στοίχειωναν σε αυτή την ζωή.Οι Marines άρχισαν να της κρατούν τα χέρια και τα πόδια για να την εμποδίσουν από το να τον σκοτώσει.Την κοιτούσα συντετριμμένη, ήταν λες και ένιωθα τον πόνο της.
-Αφήστε με! Θα τον σκοτώσω!!!έλεγε συνέχεια.Μίσος την είχε κυριεύσει και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, με κοίταξε στιγμιαία και τότε κατάλαβα.Μέσα σε αυτή την τραγωδία ένιωθε ένοχη...υπεύθυνη για τις συμφορές που μας βρήκαν.Οι αναμνήσεις και αυτές της οι τύψεις για την κατάσταση δεν την άφηναν σε ηρεμία.Δάκρυσα μόνο στο θέαμά της Sakura, δεν έφταιγε σε τίποτα όμως αισθανόταν τόσο έντονα την ενοχή, βασανιζόταν χωρίς λόγο...
-Θα σε πάρουμε από εδώ μέσα πριν προλάβεις να κάνεις και άλλο κακό.είπε ο ένας από τους φύλακες και έσφιξε τα χέρια της.Η Sakura όμως τον αγνόησε και έτρεξε προς τον αναίσθητο αντίπαλό της για να του δώσει και άλλο ένα χτύπημα.Ύστερα πήγε να με πλησιάσει, αλλά οι Marines δεν την άφησαν.Εγώ βλέποντας την σε αυτή της την κρίση δεν άντεχα και τους αγνόησα όλους.Έτρεξα.Έσπρωξα τους Marines και την αγκάλιασα.
-Δεν φταις εσύ...όχι! Όλα θα πάνε καλά. Είμαστε μαζί, εσύ το είχες πει!ψιθύρισα και της χαμογέλασα καθησυχαστικά.Ένα ελαφρύ μειδίαμα εμφανίστηκε στα χείλη της και τα δάκρυα σταμάτησαν.Πήγε να μου μιλήσει αλλά δεν τα κατάφερε διότι οι φύλακες την απομάκρυναν και την πήγαν στο διπλανό κελί με την βία.

Τελικα οι ελπιδα μου ανθησε αφου τους ακουσα σε καποια φαση να απαντανε σε ενα μικρο den den mushi και να τους λενε να βιαστουνε περισσοτερο προς τις φυλακες γιατι η Dark Assasin ειναι εκτος ελεγχου..
Αυξησανε τον ρυθμο του βαδισματος τους και εγω μαζι τους... Μετα απο λιγο βρεθηκαμε σε μια πυλη και γυρω της ενα τοιχος συρματοπλεγματος, στην πυλη ητανε 2 marine οπου μας ανοιξανε την πορτα και περασαμε... Καθως περναγαμε κοιταξα τους φρουρους και ειδα οτι δεν ηταν αρκετα βαρια οπλισμενοι, μονο μια καραμπινα και ενα ξιφος... Κοιταζα τις εγκαταστασεις τριγυρω σκαναροντας και κρατωντας πληροφοριες για να δω απο που θα ξεφυγω μετα...
Ξαφνικα στο πρωτο μικρο κτηριο, στο συνολο ητανε 4 κτιρια, 3 μεγαλα και ενα μικρο αλλα ολα ενωμενα μεταξυ τους, σταματησε η ομαδα... Ενας marine οπου φοραγε στολη αξιωματικου και με ενα πολυ στρογγυλο κεφαλι σταθηκε μπροστα μας... Ολοι οι marine σταθηκανε προσοχη και χαιρετησανε τον αξιωματικο..
Captain Very Good !! Μας στειλανε απο το αρχηγειο να βοηθησουμε στην περιφρουρηση της Dark Assasin Sakura και του πληρωματος της !!
Ναι ξερω.. Εγω σας ζητησα.. Στο κελι 209 βρισκεται.. Πηγαιντε γρηγορα.
Μαλιστα κυριε !!
Ξαναξεκινησαν να βαδιζουν αλλα εμενα το βλεμμα μου επεσε στην ζωνη του αξιωματικου.. Το πιο συνηθες ειναι αξιωματικοι να κρατανε τα μονα κλειδια για τις χειροπεδες των αιχμαλωτων.. Ηταν ωστοσο δεμενα πανω στην ζωνη αλλα αμεσα σκεφτηκα ενα σχεδιο.. Ετρεξα πλαγια απο τον 3ο marine και τον εσπρωξα καταπανω στον αξιωματικο ριχνοντας κατω και τους 2.. Οσο ο αξιωματικος εβριζε και χτυπαγε τον marine εγω βρηκα την ευκαιρια να λυσω την ζωνη του και να αρπαξω αστραπιαια τα κλειδια και να τα εξαφανησω οσο τα κραταγα.. Εκεινος κοκκινησε απο την ντροπη του μολις ειδε το πεσμενο του παντελονι και τον marine απεναντι του να εχεις ξεραθει στα γελια.. Το σηκωσε αμεσως και συνεχισε το βρισιμο ενω εγω μπηκα μεσα στο κτιριο χωρις να με παρουν χαμπαρι απο την φασαρια που εκανε ο Captain Very good... Τι γελοιο ονομα...

Η κατασταση μεσα στο κελι ειχε ξεφυγει.Η αφιξη του Higuma ειχε προκαλεσει μια μεγαλη αναστατωση.Αν καταλαβα καλα ειπε στην Sakura κατι για τον αδερφο της και εκεινη τα πηρε και τον σαπισε στο ξυλο.Τελικα μπηκαν μεσα οι φυλακες και τους χωρισαν.Ειδα την Sakura να κλαιει και την Annie να προσπαθει να την παρηγορησει.Εγω ολη αυτην την ωρα καθομουν σε μια γωνια και παρακολουθουσα τα οσα συνεβαιναν απραγος,δεν ειχα και λογο ετσι κι αλλιως να επεμβω.Το μονο που με παραξενεψε ειναι οτι μια στυγερη δολοφονος οπως παρουσιαζεται η Sakura ηταν τοσο ευαισθητη και εκλαιγε τοσο ευκολα.Ηταν κατι που σιγουρα δεν περιμενα και μου κινησε το ενδιαφερον.Τελικα η θαλασσα κρυβει πολλα μυστικα και πολυ μεγαλυτερες εκπληξεις.Παρολα αυτα η Sakura μετα απο ολη αυτη την φασαρια μεταφερθηκε σε διπλανο κελι για να μην προκαλεσει αλλη ζημια στον Higuma.Eτσι μειναμε στο κελι εγω,η Annie και ο αναισθητος απο το πολυ ξυλο Higuma.Τον εσπρωξα σε μια ακρη για να μην μας πιανει χωρο και ξαναεκατσα στην γωνια μου.Η Annie απο την ωρα που πηραν την Sakura ηταν πολυ ανησυχη και συνεχως βαδιζε πανω-κατω. Μετα απο λιγη ωρα μας εφεραν ενα δισκο με φαγητο.Εγω το καταβροχθισα ολοκληρο,οι αλλοι 2 ομως δεν το ακουμπησαν για διαφορετικους λογους βεβαια.
Φαε κατι,θα σου κανει καλο....
Σιγουρα η Annie δεν περιμενε να μιλησω και φανηκε απο την εκφραση του προσωπου της,εγω οταν την ειδα συνεχισα.
Αν θες να αποδρασουμε απο εδω και ειμαι σιγουρος οτι θελεις,πρεπει να τρως για να εχεις δυναμεις.
Τα λογια μου της φανηκαν λογικα και ετσι πηρε τον δισκο και αρχισε σιγα-σιγα να τρωει.Εγω την παρακολουθουσα χωρις να μιλαω και περιμενα να τελειωσει...

Οταν πλεον τελειωσε αποφασισα να τις κανω μερικες ερωτησεις μιας και ηθελα να μαθω κι αλλα γι'αυτο το πληρωμα και την Sakura.
Ειστε πολυ καιρο μαζι??? Ηταν η ερωτηση μου αποτομη ξαφνιαζοντας την.
Οχι πολυ καιρο...Συναντηθηκαμε πριν λιγες μερες στην Loguetown και μου προτεινε να μπω στο πληρωμα της.Την γλυτωσαμε την τελευταια στιγμη απο τον Smoker αλλα εδω δεν τα καταφεραμε...
Ολα θα πανε καλα μην ανυσηχεις,θα σας βοηθησω οσο μπορω να αποδρασουμε απο εδω.Ετσι κι αλλιως εγω φταιω που μπηκαμε εδω,αν ημουν πιο δυνατος δεν θα μπορουσε αυτος ο Μαριν να με νικησει και θα ειχατε γλυτωσει...
Μην λες βλακειες!!! Ο Μαριν αυτος ειναι Captain κανεις μας δεν ειχε ελπιδα απεναντι του.Και ετσι κι αλλιως εσυ εισαι ο μονος που δεν φταις.Ισα-ισα ολα αυτα τα εκανες για να μας σωσεις,αν δεν μας εβρισκες στο μπαρ και μας βοηθουσες να φυγουμε θα μας ειχαν πιασει πολυ πιο ευκολα!!!
Καλα τελοσπαντων....Αυτος εκει στην γωνια πεθανε??? Ειπα επιχειροντας να αλλαξω θεμα συζητησης.
Μπα δεν νομιζω πρεπει να ζει ακομη.....
Γιατι νευριασε τοσο πολυ η Sakura???Τι της ειπε αυτος???
Η Annie κομπιασε και δεν απαντησε αμεσως.Εγω το παρατηρησα και την προετρεψα να μου πει.
Μην ανησυχεις,μπορεις να με εμπιστευεις!!!
Προσεβαλλε τον αδερφο της που ειναι νεκρος.Ηταν παλια αντιπαλοι με τον Higuma και ειχαν μονομαχησει.Τωρα απο οτι ακουσες της ειπε κατι γι'αυτον και εκεινη τα πηρε γι'αυτο και τον σαπισε.
Καλα του κανε του μ@#@κα....Και τον ειχα δειρει στο παρελθον γιατι ειχε πειραξει την οικογενεια μου....Να σε ρωτησω και κατι αλλο...Η Sakura...γιατι ειναι συνεχως τοσο καταθλιπτικη???
Αυτη την φορα η αμηχανια της Annie εγινε περισσοτερο εμφανης απο πριν και δεν επεμεινα.Περιμενα να δω αν θα μου πει απο μονη της....Αν ειχα κερδισει την εμπιστοσυνη της...

Οι Marınes απομάκρυναν την Sakura απο το κελί μας και για την ασφάλειά μας όπως είπαν την τοποθέτησαν στο διπλανό.Ήμουν αρκετά ανήσυχη, ήθελα να βρίσκομαι δίπλα της και να καταφέρουμε επιτέλους να φύγουμε απο εδώ μέσα.Το θέμα όμως ήταν ο τρόπος.
Ο Bıll όλη αυτή την ώρα δεν είχε παρέμβει αλλά τώρα που εκείνη έφυγε εγώ δεν μπορούσα να ηρεμήσω και εκείνος με πλησίασε.Έτσι εγώ προσπάθησα να είμαι αισιόδοξη και να πίστέψω ότι όλα θα πήγαιναν καλά ενώ ήλπιζα η Sakura να είχε συνέλθει και να καταλάβαινε ότι στην πραγματικότητα εκείνη ήταν που με προστάτευσε.Χωρίς την Sakura και την βοήθεια του Bıll στην κατάστασή μου θα είχα καταλήξει νεκρή.Ο Bill ύστερα απο το φαγητό άρχισε να ρωτά για εμας, ήθελε μάλλον να μας γνωρίσει.Δεν είχα λόγο να μην τον εμπιστευτώ, ούτως ή άλλως η βοήθειά του ήταν πολύτιμη.Παρόλα αυτά έπρεπε να έχω τις επιφυλάξεις μου.
-Η Sakura έχει περάσει πολλά στην ζωή της...όπως και εγώ. Αλλά τα εμπόδια που έχουμε συναντήσει δεν πρέπει να μας πτοούν και τώρα θα βρούμε ένα τρόπο να φύγουμε απο εδώ. Είμαι σίγουρη! Δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας...!είπα όσο ήμουν ακόμη αποφασισμένη.
-Έχεις δίκιο.Και εγώ είμαι πρόθυμος να σας βοηθήσω.είπε και φάνηκε να το εννοεί.Εγώ χαμογέλασα ελαφρά και απομακρύνθηκα.Έκατσα και πάλι μόνη μου σε μια γωνία και χάθηκα στις σκέψεις μου.Πώς όμως θα βγούμε απο εδώ? σκέφτηκα. Η καταθλιπτική και ασφυκτική ατμόσφαιρα του κελιού είχε αρχίσει να με επηρεάζει.Η ελπίδα μου άρχισε να σβήνει με τον καιρό...Όσοι τρόποι διαφυγής διέρχονταν από το μυαλό μου, φάνταζαν ανίκανοι να μας χαρίσουν την ελευθερία.Τις σκέψεις μου διέκοψαν φωνές, κραυγές. H Sakura έβριζε ξάφνου ακατάπαυστα με όλη τη δύναμη της φωνής της...! Χαμογέλασα στην ιδέα ότι μπορεί να είχε συνέλθει και να ξαναβρήκε τον παλιό της εαυτό...

ένιωθα απερίγραπτα οργισμένη αλλά και λυπημένη...ο αδελφός μου δεν ήταν κακός...ο αδελφός μου ήταν ο πιο υπέροχος άνθρωπος!!!δεν θα επέτρεπα σε κανένα να αμαυρώσει την μνήμη του και ιδικά μπροστά μου...ένας λυγμός με έπνιγε αλλά τον κράτησα. δεν θα έκλαιγα άλλο....ήξερα πως ο αδελφός μου, ο φύλακας άγγελος μου με πρόσεχε ...ήταν μαζί μου...τον χρειαζόμουν όσο τίποτα αυτή την στιγμή..με είχαν βάλει σε ξεχωριστό κελί για να μην βλάψω κανένα άλλο, λενε. μα πώς ήταν δυνατόν να έβλαπτα την annie? ή τον Bill? μπορεί να ήταν ένας ανεγκέφαλος νεαρός που δεν ήξερε που πήγε κκαι έμπλεξε όταν μας μάζεψε, όμως προσπάθησε να κρατήσει όλους τους μαριν μόνος του...ολομόναχος!! βέβαια τον χιγκούμα θα τον έθαβα...αλλά τους άλλους ποτέ δεν θα τους έβλαπτα.,...κάθισα στο πάτωμα οκλαδόν προσπαθώντας να σκεφτώ τι επρόκειτο να κάνω...έπρεπε να βρω τα κλειδιά για τις χειροπέδες πρώτα απ όλα... αν είχα την δύναμη του φρούτου μου όλα θα ήταν πιο απλά...έβρισα δυνατά. δεν άντεχα όλο αυτό το μπλέξιμο ...τότε μου ήρθε μια ιδέα....ο μαριν που μας φίλαγε ήταν ένας...και φαινόταν πως είχε καιρό να...κανει κατι με κοπέλα... έτσι άνοιξα τη καμπαρτίνα μου μπροστά όπως μπορούσα με τις χειροπέδες και ανασκουμπώθηκα...μετά πλησίασα την είσοδο του κελιού...
<έι!εσύ μαρίν!!!για πλησίασε λίγο...δεν θα σε πειράξω...> του είπα με την πιο αισθησιακή φωνή που μπορούσα να κάνω...ο μαρίν με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και με πλησίασε σε απόσταση ασφαλείας....
(τι...τι θέλεις?> είπε εκείνος με σχετικά τρεμάμενη φωνή
<να...σκεφτόμουν αφού επρόκειτο να πεθάνω....να μην φύγω έτσι...και είσαι νοστιμούλης...>του απάντησα εγώ..αυτός είχε γίνει κόκκινος σαν παντζάρι
<εεε να.....θα ήθελα μα έτσι και με πιάσουν θα με απολύσουν...> απάντησε εκείνος διστακτικά.....ήμουν αποφασισμένη όμως να το πάω μέχρι τέλους..
<δεν είναι ανάγκη να με λύσεις ούτε να με βγάλεις απο το κελί...έλα εσύ μέσα... > του απάντησα.
αυτός άνοιξε το κελί μπήκε μέσα και το ξανακλείδωσε.παρατήρησα πως κρέμασε τα κλειδιά στην ζώνη του. με πλησίασε και άρχισε να μου φιλάει τον λαιμό...συγνώμη κενσίν μα πρέπει να σώσω την annie σκέφτηκα. τότε ακούστηκε φασαρία.

Αυτη η δυναμη με βοηθησε να κατεβω μεχρι τα κελια εντελως ανενοχλητος.. Καθολη την πορεια μου προσπερασα αρκετες ομαδες marine χωρις να καταλαβουν απολυτως τιποτα και περιμενα μεχρι να απομακρυνθουν αρκετα για να ανοιγω τις πορτες.. Οταν εφτασα στα κελια και ανοιξα την πορτα δεν το πηρα χαμπαρι οτι 2 marine εμφανηστηκανε στην στροφη του διαδρομα και ειδανε την πορτα να ανοιγει...
Ρε η πορτα ανοιγει μονη της !!
Τρεξανε προς το μερος μου, δεν ειχα πολλες επιλογες... Τραβηξα τα σπαθια μου, εκεινα βγαινωντας απο τις θηκες τους κανανε εναν μικρο μεταλλικο θορυβο ξαφνιαζωντας τους marine και αναγκαζοντας τους να σταματησουν να κινουνται και να μενουν σε επιφυλακη..
Το ακουσες αυτο?
Ναι...
Τους πλησιασα και εκοψα του ενος τον λαιμο.. Επεσε κατω προσπαθωντας να μιλησει αλλα ο αερας εβγαινε απο την τρυπα στο λαιμα του ωθοντας περισσοτερο αιμα να βγει παρα ηχος.. Ο αλλος τον κοιταζε εντρομος και αρχισε να πυροβολει στον αερα.. Του εχωσα το ενα μου ξιφος στο στομαχι σηκωνοντας τον απο το εδαφος... Υστερα μετο αλλο τον αποκεφαλισα... Μετα απο τετοια φασαρια θα εμφανηστουν κιαλλοι marines... Επρεπε να βιαστω...
Μπηκα μεσα στην αιθουσα με τα κελια και ειδα εναν χοντρο marine να βγαινει απο ενα κελι πανικοβλητος..
Ποιος ειναι εκει !!!??
Αμεσως οσο ημουν αορατος του εκτοξευσα τα σπαθια μου βυθιζοντας τα βαθια μεσα στο στηθος του.. Οταν επεσε κατω νεκρος κοιταξα προς τα κελια.. Στο πρωτο βρισκονταν ο Higuma ξαπλωμενος κατω,σαπισμενος απο το ξυλο και μεσα στο ιδιο κελοι βρισκονταν μια κοκκινομαλα κοπελα και ενας μελαχρινος πιτσιρικας..
Maya !! Kensin !! Εσεις ειστε ?! ακουσα μια γυναικια φωνη να λεει απο το διπλανο κελι.. Πηγα και δω και βρηκα την Dark Assasin Sakura να βγαινει απο το κελι που ειχε βγει ο χοντρος marine.. Αμεσως στο μυαλο μου μου ηρθε ενα σχεδιο..

Η κοπελα και το αγορι κοιταζανε ξαφνιασμενοι τριγυρω.. Ο Higuma κυτονταν αναισθητος.. Σκεφτηκα αμεσως αφου συντομα καποιοι marines θα καταφθασουν εδω λογο των πυροβολησμων που ακουσανε χρειαζομαι εναν αντιπερισπασμο για να φυγω.. Θα ελευθερωσω την Dark Assasin και τα αλλα 2 πιτσιρικια για να αντιμετωπισουν τους marine και εγω θα φυγω ανενοχλτητος...
Τα κλειδια που πηρα ομως απο τον αξιωματικο δεν ειναι του κελιου οπου ειναι και ο Higuma μεσα.. Κοιταξα τριγυρω και παρατηρησα καποια κλειδια στην ζωνη του χοντρου marine.. Τα σηκωσα και τα εβαλα στην κλειδαρια τοτε ομως ξεχασα να τα εξαφανησω και βλεπωντας η κοκκινομαλα κοπελα τα κλειδια να αιωρουνται στον αερα τσιριξε.. Τους ανοιξα την πορτα και σταθηκα λιγο στην ακρη αφου ειδα την Sakura να τρεχει προς την πορτα...
Annie !! Τι επαθες ?! Τι γινεται εδω περα ?!
Τοτε εβγαλα τα αλλα κλειδια που ειχα.. Σταθηκα πισω απο την Dark Assasin και την επιασα κλεινωντας της το στομα και λεγοντας σε αυτην και στους αλλους..
Καντε ησυχια.. Θα σας ελευθερωσω και μην ρωτατε πραγματα που δεν σας χρειαζονται για να τα ξερετε...
Η Dark Assasin ομως οπως ηταν και αναμενομενο δεν καθοτανε ησυχη και τιναζωταν περα δωθε για να ελευθερωθει.. Καθως την κρατουσα με το ενα μου χερι κλεινωντας το στομα με τις με το αλλο εβαζα τα κλειδια που ειχα να δω ποιο ανοιγε τις χειροπεδες τις.. Τελικα το βρηκα και μολις ακουσε και η ιδια το κλικ απο τις χειροπεδες της να ανοιγουν ησυχασε.. Αφησα το χερι μου και κατευθηνθηκα προς το κελι των αλλων.. Ανοιξα την πορτα και τους πεταξα τα κλειδια για τις χειροπεδες τους, μολις τα κλειδια χασανε την επαφη με το χερι μου εμφανηστηκανε και μπορουσαν να τα δουνε.. Η Dark Assasin μολις ειδε τα κλειδια να πεφτουν λιγο πιο μπροστα απο τους φιλους της ετρεξε και τα σηκωσε για να τους ελευθερωσει..

Η κατάσταση είχε αλλάξει μέσα σε μερικά λεπτά αναπάντεχα. Απο την μία στιγμή στην άλλη ακούστηκαν φωνές. Κάτι συνέβαινε και ένα άλλο παράξενο περιστατικό ήρθε να επισφραγήσει την ταραχή μου. Ενώ καθόμουν στο κελί ξαφνιασμένη απο τους θορύβους κοίταξα την πόρτα. Μπροστά μου, στην μεγάλη καγκελόπορτα που σφράγιζε την ελευθερία μας παρατήρησα κλείδια, τα κλειδιά του κελιού να αιωρούνται. Άρχισα να φωνάζω απο την έκπληξη και σε λίγα δευτερόλεπτά η Sakura εμφάνιστηκε μπροστά μου. Φάνηκε ανήσυχη, ενώ σε λίγο κάποιος την εγκλώβισε. Κάτι σαν ένας αόρατος άνθρωπος, την κρατουσε και μας μίλησε. Ευτυχώς ό,τι και να ήταν αυτό μας βοήθησε. Απελευθέρωσε την Sakura απο τα δεσμά της και ύστερα χάθηκε και πάλι αφήνοντας μας όμως τα κλειδιά για τις χειροπέδες.
-Ποιος είσαι? ρώτησα τρομαγμένη. Δεν ήξερα τί ήταν αυτό που αντιμετωπίζαμε, είχα σαστίσει τελείως.
Ευχαριστούμε... επανάλαβα αμήχανα σαν να μιλούσα στο κενό.
-Δεν έχει σημασία ποιος είναι ή τι, το θέμα είναι να φύγουμε.είπε η Sakura αποφασισμένη ενώ μου έλυνε τις χειροπέδες. Γύρισε το βλέμμα της προς τον Bill και με προφυλάξεις του έλυσε και εκείνου τα χέρια.
Θα σε χρειαστούμε. είπε κοφτά. Εκείνος έγυρε καταφατικά το κεφάλι του και φάνηκε πρόθυμος να αποκτήσει την ελευθερία του, συμβάλλοντας και για την δική μας.Ήμουν πια απελευθερωμένη απο τα δεσμά μου χάρη στην Sakura και το ανεξήγητο "πνεύμα".Μόλις λύθηκα, αγκάλιασα με ορμή την καπετάνισσά μου, χάρηκα που την ξαναείδα και είμασταν πάλι μαζί.Ένιωασα μία ασφάλεια δίπλα της.
-Είπες ότι θα μας βοηθήσεις...να η ευκαιρία σου λοιπόν. αναφώνησα προς τον Bill λίγο μετά, ενώ γοργά βγαίναμε όλοι μαζί απο το κελί. Αφήσαμε πίσω τον αναίσθητο Hıguma και κανείς πια δεν ενδιαφερόταν για το μυστήριο που λίγο πρίν συναντήσαμε, είχαμε επικεντρωθεί αλλού. Φωνές και πολλαπλά βήματα ακούγονταν. Οι Marines μάλλον είχαν καταλάβει για την επικείμενη αποδρασή μας και δεν θα το άφηναν έτσι. Η αποφασιστικότητα όμως ήταν χαραγμένη στα πρόσωπά μας, τα μάτια μας έδειχναν ότι δεν φοβόμασταν τίποτα. Δεν είχαμε σκοπό να γυρίσουμε εκεί μέσα και ούτε αυτό να είναι το τέλος μας. Κοίταξα την Sakura και της χαμογέλασα. Εκείνη ανταπέδωσε, ξέραμε και οι δύο τι μας περίμενε και είμασταν προετοιμασμένες....

ο μαριν πίστευε πραγματικά πως θα του καθόμουνα...τι ανόητος...με πήρε αγκαλιά και άρχισε να με φιλάει. τότε εγώ άρπαξα ένα κρίκο με δύο κλειδιά απο τους τρεις που είχε επάνω του και μετά με το χέρι μου του ζούλιξα την'οικογένεια' όσο πιο πολύ μπορούσα.
<μην βγάλεις μιλιά...μπορώ να σε σκοτώσω αυτή τη στιγμή και το ξέρεις...τσακίσου απο εδω...> ψιθύρισα στον μαρίν που έτρεμε απο τον πόνο και τον φόβο του...όταν το άφησα έφυγε τρέχοντας...αυτό μάλλον σήμαινε πως δεν είχε πάρει χαμπάρι καν πως του πήρα τα κλειδιά. αυτό ήταν καλό. ξαφνικά ο μαρίν έπεσε νεκρός κάτω απο κάτι σπαθιά που ήρθαν απο το πουθενά. σάστισα! τι στο καλό γινόταν κάτω απο την μύτη μου? έτρεξα στο κελί την annie Μιας και ο μαριν δεν πρόλαβε να κλειδώσει την πόρτα και τότε ένιωσα να με πιάνει κάτι σαν αόρατη δύναμη και ακούστηκε μια φωνή που μας έλεγε να κάνουμε ησυχία καθώς μου ξεκλείδωσε τις χειροπέδες. εγώ έσπευσα να ξεκλειδώσω τις χειροπέδες την annie Και του μπιλ. προσπαθούσα να τα κάνω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και σκεφτόμουν πως αυτή ήταν η ευκαιρία μας να αποδράσουμε! απο την άλλη αναρωτιόμουν σε τι χρησίμευαν τα κλειδιά που έκλεψα απο τον ανόητο περβ-μαριν...μόλις έλυσα την annie έσπευσε να με αγκαλιάσει...αυτή η αγκαλιά με έκανε να νιώσω πως μπορούσαμε να τα καταφέρουμε..μου έδωσε δύναμη...δυστυχώς το μόνο μου όπλο ήταν το μαχαίρι που είχα κλέψει απο τον μπάγκι...μου είχαν πάρει επιπλέον και το καιρόσουκι φλέιλ.. ξαφνικά ακούστηκαν ποδοβολητά. έπρεπε να δράσουμε γρήγορα καί να βρούμε όπλα. τότε το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα μεταλλικό ψηλό ντουλάπι που υπήρχε δίπλα στο γραφείο του μαρίν. ευχήθηκα απο μέσα μου τα κλειδιά να ταιριάζουν και να μπορέσω να βρώ κάποια όπλα για να μπορέσουμε να δώσουμε μάχη.. πλησίασα το ντουλάπι και έβαλα το ένα κλειδί μέσα στην μία απο τις δύο κλειδαριές. προς έκπληξήν μου το κλειδί ταίριαξε και το γύρισα δύο φορές, μετά με το άλλο άνοιξα την δεύτερη κλειδαριά. αυτό που αντίκρισα μπροστά μου με άσφησε άναυδη !!στο ντουλάπι υπήρχαν όλα μας τα όπλα!!!ο μπιλλ και η annie άρπαξαν τα όπλα τους και εγώ το φλέιλ και το κατάνα του μαριν.
<πάμε να φύγουμε απο εδώ γρήγορα !!ίσως βγούμε απο πίσω τους με λίγη τύχη!> είπα και αρχίσαμε να τρέχουμε στον διάδρομο όπου οι πόρτες ήταν διάπλατες

Ολα εγιναν ξαφνικα.Την θεση της ησυχιας που επικρατουσε πηρε μια αποτομη φασαρια.Η Sakura στο διπλανο κελι σκοπευε να κανει κατι με τον φρουρο για να κλεψει τα κλειδια του μιας και τον καλεσε μεσα στο κελι της.Στην συνεχεια κατι εγινε και εκεινος αρχισε να τρεχει εξω απο το κελι αφηνοντας ανοιχτη την πορτα.Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα ο φρουρος κειτοταν στο πατωμα νεκρος με ενα ξιθος καρφωμενο στο στηθος του.Κανεις μας δεν ηξερε απο που προηλθε ομως η ολη κατασταση ηταν ευνοικη και σκεφτηκα οπως και οι αλλοι οτι ηταν μοναδικη ευκαιρια για να αποδρασουμε.Ειδα την Σακουρα να βγαινει απο το κελι της και να ερχεται να μιλησει στην Annie ομως σταματησε αποτομα και φανηκε σαν καποιος να την κρατουσε απο τα χερια και να μην την αφηνε να κουνηθει.Ακουσαμε μια φωνη να μας λεει κατι και στην συνεχεια η Σακουρα ηταν ελευθερη,οι χειροπεδες της ειχαν λυθει με εναν τροπο μαγικο.Καποιος την ελευθερωσε,μαλιστα πεταξε και τα κλειδια και για τις δικες μας χειροπεδες και η Σακουρα αμεσως ηρθε να μας ελευθερωσει.Πρωτα ανοιξε τις χειροπεδες της Annie και στην συνεχεια ηρθε προς το μερος μου να ξεκλειδωσει τις δικες μου.Μαλιστα καθως με ελευθερωνε μου ειπε οτι θα με χρειαστουν.Ενιωσα πολυ ωραια εκεινη την στιγμη παροτι τις γνωριζα ελαχιστο καιρο με ειχαν εμπιστευτει,ηταν και οι 2 πολυ ενδιαφεροντα ατομα και ισως ειχα την ευκαιρια να τις γνωρισω υπο καλυτερες συνθηκες.Παρολα αυτα αφησα τις σκεψεις μου και επανηλθα στην πραγματικοτητα οπου αρχισα να τρεχω μαζι με τις 2 κοπελες προς την ελευθερια μας.Ξαφνικα η Σακουρα σταματησε σε ενα ντουλαπι.Κοιταξε κατι κλειδια που ειχε στο χερι της και αμεσως προσπαθησε να το ανοιξει,τα κλειδια ταιριαζαν απολυτα και προς μεγαλη μας εκπληξη οταν το ντουλαπι ανοιξε εκρυβε μεσα τα οπλα μας.Τα πηραμε και αρχισαμε να τρεχουμε στον διαδρομο ψαχνοντας την εξοδο....

Το σχεδιο μου κυλουσε έτσι ακριβως όπως το ηθελα... Τα πιτσιρικια χωρις να ρωτησουνε πολλα την αρπαξανε την ευκαιρια "αποδρασης" οπου τους δωθηκε και την κοπανησανε... Ολοι οι marines θα επικεντροθουν πανω στους πειρατες οπου προσπαθουν να διαφυγουν και ετσι εγω ακομα πιο ανενοχλητος θα την κοπανησω... Ακουσα εναν αναστεναγμο και γυρισα το βλεμμα μου στον Higuma οπου ειχε αρχισει σιγα σιγα να ανακτει τις αισθησεις του... Αφεθηκα και εμφανηστηκα μπροστα του,ακυρωνοντας για τωρα την δυναμη του φρουτου μου.. μολις με ειδε τα ματια του ανοιξανε διαπλατα και εκανε προς τα πισω προσκολοντας την πλατη του στον τοιχο...
Οχι... Οχι παλι εσυ.... ειπε με εναν μεγαλο καημο στην φωνη του...
Μαλλον προτιμουσες την ξανθολα και την κοκκινομαλα για παρεα εε?
Κουνησε καταφατικα το κεφαλι του μη ξερωντας αν πρεπει να κανει πλακες μαζι μου η οχι.. Εγω του χαμογελασα και τον πλησιασα..
Δυστυχως για εσενα εχεις ξανακολλησει μαζι μου... Πριν φυγουμε απο εδω και σωσω το παλιο τομαρο σου πες μου... Τι εγινε στην αποθηκη?
Το βλεμμα του εγινε λιγοτερο ανυσηχο και η φωνη του πιο σταθερη..
Μπηκε ενας marine ξαφνηκα απο το πουθενα που κραταγε μια κοπελα πολυ ομορφη.. Την κραταγε με κλειστο το στομα της και υστερα την πεταξε στο πατωμα... Εγω ημουν ακομα σχετικα λυποθημος αλλα απο τον θορυβο ξυπνησα,μολις ειδα τον marine δεν εκανα φασαρια μην με παρατηρησει.. Οσο βιαζε την κοπελα σε καποια φαση οπου τον γραντσουνησε και τον χτυπησε δυνατα αναγκασε το βλεμμα του να το γυρισει αλλου με το χτυπημα και προς κακη μου τυχη ακριβως πανω μου.. Μολις τελειωσε με την κοπελα την στραγκαλισε και υστερα ηρθε σε εμενα και με πηρε..
Μαλιστα... Τωρα εισαι ασφ.... Μπαα δεν εχει ουσια να σου δινω ψευτικες ελπιδες...
Θα με ριξεις παλι αναισθητο εε?...
Ακριβως !! του ειπα και του εριξα μια πολυ γερη μπουνια στην δεξια μερια του προσωπου του σπαζοντας του 2 δοντια και δημιουργωντας εναν τεραστιο μολωπα... Τον σηκωσα στους ωμους μου και μας εξαφανησα και τους 2...

Αρχίσαμε να τρέχουμε στους διαδρόμους. Το μόνο που αποζητούσαμε ήταν η έξοδος, αλλά δεν ξέραμε προς τα πού πηγαίναμε. Οι βηματισμοί ηχούσαν στα αυτία μας εντονότεροι, κάτι που δήλωνε ότι μας πλησίαζαν. Λίγα λεπτά αργότερα ενώ είχαμε απομακρυνθεί αρκετά απο τα κελιά, οι Marines εμφανίστηκαν μπροστά μας έτοιμοι να μας εκλωβίσουν και πάλι. Δεν ήμασταν όμως πρόθυμοι να χάσουμε και άλλη μία φορά την ελευθερία μας. Οι αντίπαλοι δεν ήταν όμως αρκετοί, μάλλον η προηγούμενη ήττα μας τους έκανε να πιστεύουν ότι δεν ήμασταν πολύ επικίνδυνοι... και αυτό ήταν εις βάρος τους. Αυτό πίστευα εκείνη την στιγμή, χωρίς να ξέρω ότι είχαν πολλές ενισχύσεις.
-Δεν θα σας αφήσουμε να μπείτε στον δρόμο μας. είπε η Sakura δυναμικά. Τα λόγια της και το βλέμμα με το οποίο με κοίταξε με έκανε να πιστέψω και άλλο στον εαυτό μου, δίνοντάς μου δύναμη.
-Σε λίγο θα κριθήτε απο την διακαιοσύνη και θα αντικρίσετε το θάνατο. ανταπέδωσε ένας τολμηρός Marine και όρμησε κατα πάνω μας. Το τέλος του δεν άργησε να έρθει. Η Sakura χωρίς ενδοιασμούς κάρφωσε το katana της στην καρδία του και έπειτα το έβγαλε με δύναμη. Αυτή της η πράξη σήμανε την έναρξη της μάχης...
-Αμφιβάλλω... είπα και ένα μειδίαμα εμφανίστηκε στα χείλη μου. Μάλλον εσείς θα καταλήξετε σαν τον φίλο σας.
Όλοι μας, εγώ, η Sakura, και ο Bill συναινοηθήκαμε με νοήματα και λάβαμε θέσεις. Ο καθένας ανέλαβε μια πλευρά που φυλαγόταν απο Marines και άρχισε να πολεμά. Κινούσα το σπαθί μου με τέτοια ικανοποίηση και ευλυγισία, χαρόμουν επίσης που μπορούσα να ξαναχρησιμοποιήσω τις δυνάμεις του φρούτου μου. Τραυμάτιζα, εγκλώβιζα όποιον βρισκόταν μπροστά μου και το ίδιο και οι υπόλοιποι. Αισθανόμουν τον καθαρό αέρα να βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά. Δεν θα άφηνα κανένα να μου στερήσει την ανεξαρτησία μου, πόσο μάλλον λίγους ασήμαντους Marınes... H Sakura έσφαζε όποιον της σταματούσε την διέξοδο με τέτοια αποφασιστηκότητα, πραγματικά το κάθε της εμπόδιο ήταν ένα επικείμενο θύμα... Ο Bill προς μεγάλη μου έκπληξη όταν τον παρατήρησα δεν τον επηρέαζαν τα σπαθιά που τον χτυπούσαν, είχε μετατραπει σε διαμάντι! Όμως δεν ήταν η ώρα για τους ενθουσιασμούς μου, η μάχη με είχε παρασύρει και η γλυκιά αίσθηση της νίκης δεν άργησε να έρθει. Ο διάδρομος σε λίγο ήταν άδειος, το μόνο που βρισκόταν μπροστά μας ήταν οι τραματισμένοι αντίπαλοι. Η έξοδος, μας περίμενε, νόμισαμε ότι θα τελείωναν όλα εδώ... αλλά κάναμε ένα μεγάλο λάθος!

Η μαχη ειχε ξεσπασει για τα καλα.Οι Μαρινς ερχοταν πανω μας κατα κυματα ομως οι επιθεσεις τους αποκρουονταν καθως το πλεονεκτημα που ειχαν σε ανθρωπινο δυναμικο χανοταν μεσα στους στενους διαδρομους.Ειχαμε χωριστει οι 3 μας σε 3 διαδρομους ωστε να εχουμε καλυψη απο οπου κι αν ερχοταν ενισχυσεις.Παρατηρουσα οποτε μπορουσα τις αλλες 2 κοπελες που πολεμουσαν και ημουν εντυπωσιασμενος.Τοσο η Annie αλλα πολυ περισσοτερο η Sakura ειχαν εξαιρετικες μαχητικες ικανοτητες.Ωστοσο το μισος με το οποιο χτυπουσε τους Μαρινς με προβληματιζε,σιγουρα ειχε περασει πολλα στην ζωη της και αυτο αποτυπωνοταν στην προσωπικοτητα της.Εγω απο την πλευρα μου απεκρουγα με σχετικη ευκολια τους Μαρινς που ερχοταν προς το μερος μου καθως τα σπαθια τους δεν μου προκαλουσαν ζημια λογω του φρουτου μου.Η κατασταση εδειχνε ευνοικη καθως οχι μονο δεν υποχωρουσαμε αλλα αντιθετα κερδιζαμε και εδαφος φτανοντας ολοενα και πιο κοντα στην εξοδο.Γυρισα το κεφαλι μου και ειδα εναν σωρο απο νεκρους Μαρινς κοντα στην Sakura και εκεινη πηγαινε προς το μερος της Annie για να της πει κατι.Προφανως οτι πρεπει να φυγουμε γρηγορα προτου στειλουν κι αλλες ενισχυσεις απο τα κεντρικα του νησιου.Οι δικοι μου αντιπαλοι σχεδον ειχαν τελειωσει,το ιδιο και της Sakura, η Annie ομως ειχε λιγους ακομη ετσι εγω και η Sakura την βοηθησαμε να τελειωσει μια ωρα νωριτερα καθαριζοντας πλεον το πεδιο για την αποδραση μας.Κοιτωντας σε εναν τοιχο του διαδρομου βρηκα ενα σχεδιαγραμμα της βασης.Βρηκα το σημειο στο οποιο βρισκομασταν και εψαξα την διαδρομη για την εξοδο,οταν την επεξεργαστηκα και την εμαθα τους φωναξα.
Γρηγορα απο εδω δεξια!!!
Χωρις αντιρρηση ακουσαν την συμβουλη μου και αρχισαμε και οι 3 να τρεχουμε με πρωτη την Annie,ομως μετα απο 2 στροφες η ολη κατασταση αλλαξε...

ένα συναίσθημα είχε φουντώσει μέσα μου και με ωθούσε λες και εκατομμύρια χέρια με έσπρωχναν να δολοφονήσω όλους αυτούς τους μαρίν. χόρευα εν αρμονία με τα όπλα μου στολίζοντας τον γύρω διάδρομο με το πορφυρό χρώμα του θανάτου και δημιουργώντας μια ένα πέπλο απο σάρκα που κάλυπτε τα κάποτε λευκά πατώματα...και αφού έσπειρα αρκετό θάνατο στους αντιπάλους μου έσπευσα να βοηθήσω την annie που πάλευε να αντεπεξέλθει στις συνθήκες που είχαμε εγκλωβισθεί!μια φουρτούνα συναισθημάτων με ανακάτευε και με έκανε να ευελπιστώ πως η ώρα που θα ελευθερωθούμε δεν θα αργούσε να έρθει...ένιωθα πως έπρεπε να συνεχίσω ακατάπαυστα μέχρι να ανοίξει ο δρόμος της ελευθερίας. αφού λοιπόν καθάρισε προσωρινά το πεδίο απο τους ανεπιθύμητους μαρινς , ακολουθήσαμε τον μπιλλ σε μια διαδρομή που μας υπέδειξε με βάση κάτι σχέδια του κτηρίου που βρήκε., τρέχαμε στους διαδρόμους αναζητώντας την πολυπόθητη έξοδο που μας οδηγούσε στην ελευθερία μας. ένιωθα πως πάση θυσία έπρεπε να βγάλω από εδώ μέσα την annie ακόμα και αν αυτό κόστιζε την ζωή μου.
βρισκόμασταν στην τελική ευθεία , με βάση τον χάρτη όπου σε λίγα μέτρα θα βρίσκαμε την έξοδο. άκουγα την λαχανιασμένη ανάσα της annie δίπλα μου και ο χτύπος της καρδιάς μου αντηχούσε σε όλο μου το σώμα. η έξοδος τώρα ήταν στο οπτικό μας πεδίο όταν ξαφνικά οι πόρτες άνοιξαν και εμφανίστηκαν μπροστά μας ένα τσούρμο μαρινς που κατευθύνθηκαν καταπάνω μας!!εμείς ευθείς πήραμε θέσεις μάχης.
μέσα μου ο θυμός έβραζε. δεν θα επέτρεπα σε κανένα να με κρατήσει μακριά απο την ελευθερία μου. αυτοσυγκεντρώθηκα και έγινα ένα με τα όπλα μου αρχίζοντας και πάλι τον χορό του σκότους που άφηνε πίσω του αποκεφαλισμένους, πετσοκομμένους, νεκρούς μαριν. ο δύναμη της ανάγκης για επιβίωση δεν είχε ξυπνήσει μόνο μέσα σε εμένα και στους δύο φίλους μου. η annie έδινε πόνο στην κυριολεξία καθώς άφηνε τον ένα μαριν μετά τον άλλο να κείτεται στο πάτωμα χωρίς πνοή ζωής μέσα του. ο μπιλλ πάλευε με στόμφο και δύναμη νικώντας κάθε έναν που προσπαθούσε να τον ρίξει κάτω. η δύναμη που πήγαζε μέσα μας μας έκανε δυνατότερους γιατί είχαμε όλοι έναν λόγο για να μείνουμε ζωντανοί. καθώς παλεύαμε είχαμε απομακρυνθεί αρκετά ο ένας απο τον άλλον και αυτό θα αποδεικνύονταν μοιραίο μέσα στα επόμενα λεπτά.

ένας μαυροφορεμένος τυπάς βρέθηκε απο το πουθενά πίσω απο την άννιε πιάνοντας της τα χέρια και κρατώντας τα πίσω απο την πλάτη της, με το άλλο του χέρι κρατούσε ένα στιλέτο μπροστά απο τον λαιμό της. μία κραυγή της annie αντήχησε στα αυτιά μου σαν καμπάνες που αναγγέλλουν τον θάνατο. ένα φρυκτό συναίσθημα κατέκλυσε το κορμί μου
<dark assassin sakura ολα τελείωσαν για σένα. η φίλη σου θα πεθάνει αυτή την στιγμή!!!> αυτά ήταν τα λόγια που πρόφερε ο άγνωστος εχθρός μου. τα δευτερόλεπτα περνούσαν σαν αιώνες. το μυαλό μου σταμάτησε και κρύος ιδρώτας κάλυψε όλο μου το σώμα. ένιωσα την καρδιά μου να σχίζεται σε δύο κομμάτια και ενα απελπισμένο συναίσθημα απλώθηκε σε όλο μου το είναι. ένα τρομερό συναίσθημα απελπισίας με πλημμύρισε συνδυασμένο με τρόμο, θυμό λύπη...το μαχαίρι ρου άσπονδου εχθρού μου χάραζε απαλά τον λαιμό της φίλης μου και σε κάθε χιλιοστό που προχωρούσε ολοένα το ένιωθα μέσα μου . προς στιγμήν πίστεψα πως όλα χάθηκαν. παντού γύρω μου μαρινς που προσπαθούσαν να με κρατήσουν και εγώ μανιασμένα προσπαθούσα να τους απωθήσω για λίγο ώστε να φτάσω κοντά στην αννιε . όλα γύρω μου ήταν θολά και μου φαίνονταν λες και όλοι είχαν πάρει μέρος στην τραγωδία που διεξάγονταν χορεύοντας στους ρυθμούς της άνισης μάχης. μέσα μου είχε φυτρώσει και πάλι αυτή η αμφιβολία όπου και μόνο στην ιδέα πως θα έχανα άλλο ένα δικό μου πρόσωπο με έκανε να την καταριέμαι και αυτό το συναίσθημα της αδικίας με έπνιγε . προσπαθούσα να ουρλιάξω στην άννιε αλλά δεν έβγαινε φωνή μόνο μια τρομερή δύναμη που πήγαζε απο το πουθενά και με βοηθούσε να αποφύγω ολοένα και περισσότερους μαρίνς ώστε να φτάσω στο αγαπημένο μου πρόσωπο που βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού, μια ανάσα απο το πέπλο του θανάτου. δάκρυα έτρεχαν ποτάμι απο τα μάτια μου και παρακαλούσα τον εαυτό μου να την σώσω!!!!μου φαινόταν σχεδόν αδύνατο !!μέσα στην κρίση μου ήμουν σύγουρη για την τρέλα που πήγαινα να κάνω ήμουν σίγουρη πως δεν θα άφηνα άλλο ένα άτομο να πεθάνει δίπλα μου!! θα το προστάτευα!βρέθηκα μπροστά στον μαριν και τον κοίταξα στα μάτια . το αναγνώρισα !! ήταν ο καπτεν shu που μου είχε καταστρέψει το κατάνα!
<άφησέ την!!! πάρε εμένα!!!σου χαρίζω την ζωή μου!!! άσε την annie όμως!! σε εκλιπαρώ !!!!είναι ότι μου έχει απομείνει!! μην μου την πάρεις!!! > είπα στον shu τεντώνοντας τα χέρια μου στον αέρα και αφήνοντας το σώμα μου ακάλυπτο. αυτ΄'η η φουρτούνα μέα μου ολοένα και δυνάμωνε!!!το μυαλό μου δεν σκεφτόταν και η καρδιά μου μιλούσε!!!ο shu άφησε την άννιε και σήκωσε το πιστόλι του όπου μία σφαίρα έσχησε τα σωθικά μου στο αριστερό μέρος της κοιλιακής μου χώρας. ένας τρομερός πόνος με κατέλαβε όμως δεν ήταν πιο δυνατός απο το συναίσθημα της θέλησης να σωσω την φίλη μου που ένιωθα εκείνη την στιγμή. χαμογέλασα και ψιθίρισα ''φύγε!!'' καθώς την κοιτούσα στα μάτια. όλα γύρω μου γύριζα και ένιωθα πως θα έπεφτα κάτω
<πόσο ανόητη είσαι.> είπε ο shu και πυροβόλησε προς το μέρος της άννιε. δεν είδα αν η σφαίρα την πέτυχε αλλά εκείνη την στιγμή το μίσος φούντωσε μέσα μου. αγνόησα εντελώς το σοβαρό μου τραύμα και άντλησα όλη την δύναμη που είχα μ΄σα μου. στριφογύρισα το φλέιλ κια με όλη μου την δύναμη χτύπησα τον shu με αυτό στο κεφάλι. ήθελα η annie να μείνη ασφαλής.....

Με τον Higuma αναισθητο στους ωμους μου κυκλοφορουσα μεσα στο κτιριο εντελως ανενοχλητος... Καθως κατευθηνομουν προς την εξοδο και εγω δεξια μου περασα απο ενα δωματιο οπου ειχε πανω σε ενα τραπεζι μερικα χρηματα,κατι χαρτες και μερικα χαρτια.. Αμεσως σκεφτηκα πως οι χαρτες και τα χρηματα θα μου χρειαζονταν,ετσι μπηκα μεσα στο δωματιο και τα πηρα μαζι μου αλλα το βλεμμα μου επεσε πανω σε κατι αναφορες των χαρτιων... Το ενα ητανε διαταγες για μεταφορα των incompatible pirates πρωτα απο την Shell Town οπου θα αναλαμβανε ο Captain Morgan και το δευτερο χαρτι ηταν μια επιστολη της παγκοσμιας κυβερνησης λεγωντας οτι στο νησι για την επιβλεψη της μεταφορας θα σταλθει ενας πρακτορας της κυνερνησης.. Το ονομα του...ειναι... Frey Menrir...
Μολις διαβασα το ονομα σκαλωσα και ιδρωσα... Αυτη ηταν μια ευκαιρια οπου δεν θα επρεπε να την χασω... Ο Frey, ο ανθρωπος οπου κυνηγαω τοσα χρονια θα βρησκεται στην Shell Town τις επομενες μερες... Αυτη ηταν μια ευκαιρια οπου δεν επρεπε να την αφησω να περασει ετσι.. Με την νεα μου δυναμη εχω το πανω χερι.. Αφησα την επιστολη στο τραπεζι και συνεχισα τον δρομο μου προς την εξοδο..
Καθολη την διαδρομη μου μολις λιγοι marines με προσπερασανε που σημαινε οτι ολοι σχεδον πρεπει να ειναι αυτη την στιγμη εξω και να μαχονται.. Μολις περασα την πορτα της εξοδου ειδα ενα πολυ γνωριμο και μπορω να πω νοσταλγικο περιβαλλον.. Ο ηχος των μεταλων να συγκρουονται,η μυρωδια του μπαρουτιου,οι κραυγες πονου.. Μια μαχη μεταξυ των marine και 3 πειρατων ειχε ξεκινησει.. Οι marines αν και υπερτερουσαν αριθμητικα εδειχναν να χανουν την μαχη αφου πεφτανε ανα δεκαδες ενω οι πειρατες διατηρουσαν τις θεσεις τους.. Ενας αξιωματικος απο οτι φανηκε ηττηθηκε απο την Dark Assasin αλλα την αφησε τραυματισμενη ενω ο αλλος αξιωματικος με το ηληθιο ονομα εδειχνε να μαχεται με τον πιτσιρικα.. Συνεχησα τον δρομο μου ανενοχλητος, για μια στιγμη σκεφτηκα μηπως βοηθησω λιγο τους πειρατες αφου δεν ετρεφα και καποια ιδιαιτερη συμπαθεια προς τους marine και επισης ητανε νεα παιδια.. Βρεθηκα για λιγο σε διλλημα μεχρι που αποφασησα...

Κάθε μου προσπάθεια διαφυγής από τον Shu θα είχε αποβεί μάταιη από την στιγμή που εκείνος είχε τη δυνατότητα να σκουριάζει τα μεταλλικά αντικείμενα. Σε περίπτωση που επιχειρούσα να δημιουργήσω σιδερένιες μπάρες με τα άκρα μου, για να ελευθερωθώ από τα "δεσμά" μου, το εγχείρημα μου θα αποτύγχανε παταγωδώς."Θα...θα έχανα τα χέρια μου!"σκέφτηκα απελπισμένη σε μία κρίση πανικού. Πάγωσα και παρέμεινα εμβρόντητη. Παρατηρούσα με ένα απλανές βλέμμα τη δίνη του πολέμου, του αποκρουστικού πολέμου που διεξαγόταν μπροστά στα μάτια μου. Στην πραγματικότητα με επανέφερε αστραπιαία, ο κρότος ενός πυροβολισμού σε συνδυασμό με τα σπαρακτικά λόγια της Sakura που ήχησαν μακάβρια στα αυτιά μου. Ο Shu χαλάρωσε τα χέρια του και κατάφερα να απεγκλωβιστώ απο εκείνον. Εκείνη τη στιγμή η απελπισμένη Sakura μου ψιθύρισε παρακλητικά να φύγω, να γλυτώσω! Η αποτρόπαια εικόνα όμως, της τραυματισμένης μου φίλης που με εκλιπαρούσε με όλη τη δύναμη της να αποδράσω από το πεδίο της μάχης με κατέστησαν ανίκανη να κινηθώ. Εκείνη την αδιέξοδη στιγμή που αντίκρισα το παραμορφωμένο πρόσωπο του εχθρού μας να χαμογελά χαιρέκακα έφθασα στα όρια της παράνοιας! Το απάνθρωπο βλέμμα του με είχε καθηλώσει.Τότε ξάφνου ήχησε ένας ακόμη πυροβολισμός. Την ώρα που πάσχιζα να τρέξω με όλη τη δύναμη μου,όχι για να δραπετεύσω αλλά...για να φθάσω την Sakura...να φωνάξω με όλη μου την δύναμη να ξεσπάσω...να σταματήσω το χαμό, την οδύνη, αυτήν την ατέρμονη τραγωδία του πολέμου... O Shu με σημάδευε... Η σφαίρα του ήταν προορισμένη για εμένα. Ασυναίσθητα μετακινήθηκα, αλλά δεν πρόλαβα να την αποφύγω, το πόδι μου τραυματίστηκε και έπεσα κάτω... Η κραυγή πόνου της Sakura που ακολούθησε τον μοιραίο πυροβολισμό και την μετέπειτα πτώση μου, κατέσκισε την καρδιά μου. Το σπαρακτικό της ουρλιαχτό με έκανε να ανασηκωθώ. Συνειδητοποιώντας την απελπισία της κατάστασής μας, αντικρίζοντας τα πτώματα των θανόντων να κείτονται γύρω μου και να πλαισιώνουν ένα αποκρουστικό τοπίο, ένα πεδίο μάχης που έμοιαζε να είναι ο τελευταίος μας προορισμός, μία απάνθρωπη ειρκτή που μας κατέτρωγε...που θα σηματοδοτούσε το τέλος μας, τρελάθηκα! Τα μηνίγγια μου άρχισαν να χτυπούν σπασμωδικά, ο παλμός της καρδιάς μου επιταχυνόταν επικίνδυνα,συντάρασσόταν όλο μου το είναι...οι χτύποι αυτοί της ψυχής μου ήταν το μόνο που ηχούσε στα αυτιά μου, όλα τα άλλα είχαν σωπάσει ξαφνικά. Είχα καταρρεύσει λίγο πρωτύτερα συντετριμμένη, αλλά το ουρλιαχτό της φίλης μου, προκάλεσε μία απίστευτη ένταση που με συνεπήρε, δεν κατανοούσα τι μου συνέβαινε...ήταν ένα εξαιρετικά περίεργο συναίσθημα. Η ανάγκη να βρεθώ δίπλα στην πληγωμένη Sakura, ο σπασμωδικός ρυθμός της καρδιάς μου, η οργή που μου γεννούσε η ανάμνηση του παραμορφωμένου προσώπου του εχθρού, συνηγορούσαν σ'αυτή την παράνοια. Μία απίστευτη δύναμη με κατέβαλε και απαλλάχθηκα στιγμιαία από τον σωματικό πόνο που με έπληττε παρότι, ταυτόχρονα το ψυχικό άλγος με κατασπάραζε...!
-Sakura!αυτή μου η λέξη αποτέλεσε την αφετηρία αλλεπάλληλων σπαρακτικών ουρλιαχτών που εκτόνωσαν την τρέλα μου. Στάθηκα γερά στα πόδια μου αψηφώντας τον τραυματισμό μου. Ο χρόνος σταμάτησε να κυλά...είχα επικεντρώσει το βλέμμα μου σ'εκείνην...στον στόχο μου! Έπρεπε να φθάσω πάση θυσία πλάι της...δεν θα την έχανα.
Είσαι καλά?? ήταν τα τελευταία λόγια που κατόρθωσα να της ψιθυρίσω καθώς την αγκάλιασα σφικτά και κατέρρευσα πάνω της, ο πόνος άρχισε και πάλι να με σφαδάζει...τώρα δεν μπορούσα άλλο να σταθώ όρθια...τώρα που είδα ότι δεν ήταν πολύ σοβαρά πληγωμένη...επέτρεψα στον εαυτό μου να αφεθεί!

Ο ενας αξιωματικος ηττηθηκε αν και οι 2 κοπελες μεινανε τραυματισμενες.. Στην αρχη σκεφτηκα να αποτελειωσω μερικους marine μεχρι να σταθουν στα ποδια τους αλλα ειδα οτι οταν η μια πλησιασε την αλλη σηκωθηκανε με τα πολλα πολλα και συνεχισανε την μαχη με τετοιο ζηλο οπου δεν ειχα ξαναδει και σε πιο εμπειρους στρατιωτες... Μπορει να ηταν παιδια ακομα στα ματια μου αλλα φαινονταν οτι εχουν πολεμησει αρκετες μαχες και η εμπειρια τους φαινονταν απο τον τροπο οπου χειριζονταν τα οπλα τους ξεκανωντας οποιον marine τις πλησιαζε... Γυρισα το βλεμμα στην μαχη του αλλου πιτσιρικα.. Πρεπει να ειχε καποια δυναμη φρουτου γιατι οποιος marine τον χτυπαγε δεν του αποφερανε μεγαλη ζημια ωστοσο στην μαχη του με τον αξιωματικο δυσκολευοτανε.. Και εκεινος ειχε καποια δυναμη οπου διαχωριζε το σωμα του σε μπαλες και χτυπαγε το αγορι απο πολλαπλες μεριες.. Δεν ηξερε που να πρωτοχτυπησει και αυτο τον εφερε στα γονατα του.. Ο αξιωματικος ξαναενωθηκε και σταθηκε πανω απο το αγορι λεγωντας του κατι ενω marine τον πλησιαζανε για να του δωσουν το τελειωτικο χτυπημα ετσι που ειχε αποδυναμωθει.. Οι κοπελες δεν θα προλαβαινανε να τον σωσουνε απο αυτη την κατασταση ετσι αποφασησα να επεμβω.. Αφησα τον Higuma σε εναν θαμνο λιγο πιο μεσα στο δασος ωστε να μην τον δει κανεις αφου δεν τον καλυπτε πια η δυναμη μου και πλησιασα προς το μερος του αγοριου.. Τραβηξα τα σπαθια μου και υστερα ητανε υπερβολικα ευκολο να πετσοκοψω τους marine που τον ειχανε πλησιασει πιο νωρις.. Βλεπωντας οι υπολοιποι μαζι με τον αξιωματικο τους συντροφους τους να πεφτουν απο "μονοι" τους ειχανε ξαφνιαστει.. Πολοι αντρες το βαλανε στα ποδια και αξιωματικος φωναζε ρωτοντας συνεχεια το αγορι τι κανει στους αντρες του.. Ητανε ανοιχτος... Πλησιασα τον αξιωματικο απο πισω σκυμενος και του εκοψα το αριστερο του ποδι... Ειχα κανει ηδη αρκετα... Εβαλα τα σπαθια μου στις θηκες τους και εφυγα προς το δασος περνωντας παλι τον Higuma στους ωμους μου...
Οσο κατευθηνομουν προς το χωριο σκεφτηκα και παραδεχτηκα οτι ανεπτυξα μια μικρη συμπαθεια προς τους νεαρους πειρατες... Περιμενα μολις τους ελευθερωσα οτι θα αντεχανε εναντια σε ολους τους marine για κανα 20λεπτο,αρκετο χρονο ετσι ωστε να αποδρασω χωρις να με καταλαβει απολυτως κανενας... Αλλα οχι μονο κρατησανε το εδαφος τους,οχι απλα αρπαξανε την ευκαιρια που τους εδωσα αλλα πολεμησανε ρισκαροντας τις ζωες τους για την ελευθερια τους !! Τετοιο μαχητικο πνευμα ειχα να δω πολλα χρονια...
Φτανωντας στο χωριο πηγα προς το πανδοχειο οπου διεμενα για να παρω τα λιγα πραγματα που ειχα αφησει εκει.. Οχι πολυ σημαντικα αλλα ηταν τα χρηματα απο την βρωμοδουλεια που ειχα κανει και ηταν πολλα για να τα αφησω πισω.. Ωστοσο στην εισοδο ειδα 4 αντρες του Bluejam να περιμενουν.. Διασπαρτα σε ολο το χωριο πρεπει να βρισκονταν περισσοτεροι... Τοτε τα πραγματα πηγαν να γινουν χειροτερα καθως αρχισα να νοιωθω την δυναμη μου να με εγκαταληπει.. Κοιταξα το ενα χερι μου και ειχε αρχισει σιγα σιγα να εμφανηζεται... ημουνα ηδη πολυ κουρασμενος απο οτι ειχα τραβηξει σημερα και συντομα μπορει και να καταρευσω αν συνεχισω ετσι...