The first bounty[Τελος]

Παρατησα τα κουπια και κρεμαστηκα εξαντλημενος στην πρυμνη της βαρκας.Σκεφτηκα για ακομη μια φορα τις μερες που περασα στο Bliss Kingdom και κατεληξα για ακομη μια φορα στο συμπερασμα οτι ειμαι τουλαχιστον ηλιθιος.Τι ειχα κανει οσο βρισκομουν εκει?Ειχα ανακαλυψει οτι μια συμμορια ληστων ειχε ουσιαστικα το νησι υπο την κατοχη της,με την βοηθεια των κατοικων καταφερουμε να τους νικησουμε και να τους διωξουμε και τελος ανεπτυξα μια πολυ "στενη" φιλια με την Nadia μια πρωην πειρατινα που ζουσε στο νησι.Τι δεν ειχα κανει?Δεν ειχα παρει προμηθειες!!!Ετσι εδω και 10 περιπου μερες δεν ειχα φαει και δεν ειχα πιει σχεδον τιποτα.Δεν θα αντεχα για πολυ ακομα σε αυτη την κατασταση.Πουλια ειχαν αρχισει να κανουν κυκλους απο πανω μου σαν να περιμεναν να πεθανω και να γινω η λεια τους.Ομως δεν ειχα τετοια προθεση.Ειχα ενα ονειρο και θα κανα τα παντα για να το πετυχω.Ξαναγυρισα στα κουπια,τα πιασα γερα και ξαναρχισα να κωπηλατω δυνατα.Κι ομως,οσο και να ηθελα πνευματικα να συνεχισω το σωμα μου δεν θα αντεχε πολυ ακομα.Επρεπε να βρω ενα νησι.Συνεχισα να τραβαω κουπι για περιπου 15 λεπτα και τοτε η τυχη μου χαμογελασε.Ειδα στον οριζοντα μπροστα μου πολλα μικρα νησακια το ενα πολυ κοντα στο αλλο.Δεν ειχα ιδεα για το που βρισκομουν αλλα ουτε με ενδιεφερε και ιδιαιτερα.Επιτελους θα μπορουσα να φαω,να πιω και να ξεκουραστω.Ή τουλαχιστον ετσι νομιζα...

Την ιδια ωρα στην ναυτικη βαση του Puzzle Island
Το δωματειο ηταν σκοτεινο.Μοναδικη πηγη φωτος ηταν το τσιγαρο που καπνιζε ο αντρας που βρισκοταν μεσα.Ο αντρας καθοταν σε μια μεγαλη ξυλινη πολυθρονα με ψηλη πλατη καλυμμενη με κοκκινο υφασμα,πισω απο ενα επισης μεγαλο ξυλινο γραφειο τοξοειδους σχηματος και με αρκετα συρταρια.Πανω στο γραφειο ηταν ανοιγμενοι δυο χαρτες και ενα μπουκαλι ουισκι.Ο αντρας κοιτουσε με ιδιαιτερη προσοχη αυτους τους χαρτες οταν η πορτα του γραφειου χτυπησε δυνατα.
-Περαστε φωναξε και η πορτα ανοιξε βιαστηκα.Ο αντρας που περασε μεσα ηταν ενας μικροσωμος τυπος με εμφανως τρομαγμενο υφος στο προσωπο του.
-Commodore Junsho εφτασαν τα νεα ποστερ επικυρηγμενων.
-Και λοιπον?
-Τα περισσοτερα ενα παλια.Ομως υπαρχει ενα καινουργιο.Ειναι ενας πειρατης της South Blue.
-Xμ...τι γνωριζουμε για αυτον?
-Ονομαζετε Swiftblades Jim και εινα απο το Baterilla.Eκει σκοτωσε πρωτα τον Shigeru,τον ξιφομαχο του Captain Calico kαι στην συνεχεια τον ιδιο με ολο του πληρωμα.Επισης νικησε τον ξιφομαχο του νησιου, τον Jabari Hondo.Mετα πηγε στο Bliss Κingdom και αφου αποκαλυψε οτι ο Akabane και η συμμορια του ειχαν το νησι στα χερια τους,ενω η Παγκοσμια Κυβερνηση δεν γνωριζε τιποτα,σκοτωσε τον ιδιο και εδιωξε τα υπολοιπα μελη απο το νησι.Ο Commodore Junsho γρυλισε.
-Αυτο ειναι το χειροτερο ειδος πειρατων.Αυτοι που φαινετε οτι βοηθαν τον κοσμο.Κανεις δεν τους βοηθαει.Ουτε οι πειρατες ουτε φυσικα αυτα τα σκουλικια οι bounty hunters.Mονο οι Marines φωναξε και κοιταξε τον marine που βρισκοταν μπροστα του.-Συνεχισε.
-Αυτα εχει κανει προς το παρον κυριε.Αλλα απο οτι μαθαινουμε βρισκετε ειδη στα ανοιχα του νησιου μας και μαλλον θα θελει να συνεχισει την δραση του.
-Χαχαχαχαχα....τοτε θα τον υποδεχτουμε οπως πρεπει.Μαζευτειτε και ξεκινηστε αμεσως περιπολιες σε ολα το νησια και κυριως στις παραλιες τους.Και φυσικα φροντιστε να μην μαθει τιποτα αυτος ο αθλιος,ο Kiiro Ken. Ο marine στραβοκαταπιε και αλλαξε 10 χρωματα.
-Το προβλημα βλεπετε κυριε....ειναι οτι το ξερει ηδη. Ο Commodore Junsho χτυπησε το χερι του δυνατα στο γραφειο και σηκωθηκε ορθιος.Ηταν τεραστιος.Πανω απο δυο μετρα,με τεραστιες πλατες και χερια και ενα μικρο μουστακι στο ολο κυρος προσωπο του.
-Και γιατι καθεσε ακομα εδω???ξεκινηστε αμεσως τις περιπολιες και βρειτε τον πριν απο τον αχρηστο bounty hunter φωναξε και ο marine εφυγε τρεχωντας.

Με ανανεωμενες ελπιδες πλεον και βαζωντας ολες μου τις δυναμεις αρχισα να τραβαω κουπι πολυ γρηγορα.Οσο πλησιαζα τοσο καθαροτερα φαινοντουσαν τα νησακια και παρατηρησα οτι συνδεοταν μεταξυ τους ενω στη μεση υπηρχε μια λιμνη.Τοτε καταλαβα που βρισκομουν.Ημουν στο Puzzle Island.Ο παππους μου μου ειχε πει καποτε μια ιστορια για ενα νησι που στο κεντρο του υπηρχε ενα τεραστιο ηφαιστειο.Ξαφνικα μια μερα αυτο το ηφαιστειο εγινε ενεργο και με μια εκρηξη τιναξε ολο το νησι στον αερα και το μετετρεψε σε χωριστα κομματια που επεπλεαν στην θαλασσα σαν κομματια παζλ.Η λιμνη που βρισκοταν στο κεντρο πρεπει να ηταν η θεση του ηφαιστειου.Μετα απο μιση ωρα εντονης κωπηλασιας επιτελους εφτανα σε ενα απο αυτα τα νησακια.Πεταξα τα κουπια,πηδηξα απο την βαρκα και πιγω πισω της για να την σπρωξω μεχρι την αμμουδια γιατι δεν υπηρχε κατι για να την δεσω στην θαλασσα.Την εσυρα μερικα μετρα στην παραλια και τελικα σωριαστηκα εξαντλημενος στην αμμο.Ο ηλιος βρισκοταν ψηλα αρα πρεπει να ηταν κοντα το μεσημερι.Η καλυτερη ωρα για φαγητο σκεφτηκα.Αλλα αν ηθελα να φαω επρεπε πρωτα να σηκωθω.Βαζωντας ολη μου την θεληση καταφερα τελικα να σηκωθω στα ποδια μου και ξεκινησα για τα ενδοτερα του νησιου.

Μετα απο δεκα λεπτα περπατηματος εφτασα στο χωριο του νησιου που περιβαλλοταν απο πλουσια βλαστηση.Γενικα σε ολο το νησι υπηρχαν πολλα δεντρα διαφορων ειδων και οπως προλαβα να παρατηρησω και η πανιδα του νησιου παρουσιαζε μεγαλη ποικιλια.Το χωριο ηταν αρκετα μεγαλο και οι ντοπιοι κατοικοι γεμιζαν τους δρομους του.Οι κατοικοι του νησιου ηταν ολοι χαμογελαστοι και "χαλαροι"και αυτο μπορουσες ευκολα να το καταλαβεις παρατηρωντας το γεματο βαρεμαρα περπατημα τους.Αυτο που μου εκανε μεγαλη εντυπωση ηταν οι αρχιτεκτονικες διαφορες που υπηρχαν στα σπιτια.Ηταν λες και ολα ηταν χτιζμενα απο ατομα με διαφορετικες κουλτουρες.Ειδα μια μεγαλη ταβερνα στην απεναντι πλευρα του δρομου.Πρωτα θα ετρωγα,μετα θα επαιρνα προμηθειες και μετα θα την εκανα απο το νησι.Αρχισα να προχωραω προς την ταβερνα οταν ξαφνικα ακουσα πισω μου φωνες και ποδια που τρεχαν.Γυρισα και ειδα πως ηταν μια μικρη ομαδα marines που ετρεχε ακριβως κατα πανω μου με σπαθια και καραμπινες στα χερια.Ξαναγυρισα απο την αλλη περιμενωντας να δω καπου μπροστα μου τον ανθρωπο που κυνηγουσαν.Το μονο που ειδα ομως ηταν τους χωριατες να εχουν μαζευτει και να με κοιταζουν τρομαγμενα.Εστριψα το κεφαλι μου προς τους marines οι οποιοι ειχαν φτασει πλεον δυο βηματα απο μενα.-Τι στο...προσπαθησα να μιλησω αλλα ενας απο αυτους μου εριξε γροθια στο προσωπο και με εριξε κατω.-Συλαμβανεσε.Μην τολμησεις να κουνηθεις.Δεν ειχα ειδα του τι συνεβαινε αλλα δεν ειχα σκοπο να μεινω με τα χερια σταυρωμενα και να με συλλαβουν,ειδικα χωρις να ξερω το γιατι.Τραβηξα το ενα απο τα σπαθια μου και ετοιμαστηκα για μαχη.

Ο marine που με ειχε χτυπησε ηταν ο πρωτος που ενιωσε την λεπιδα μου.Με μια αποτομη κινηση του εκοψα το ποδι και το εριξα στον δρομο.Το αιμα του πεταχτηκε παντου.Σηκωθηκα γρηγορα και καρφωσα τον επομενο στο στομαχι ενω οι υπολοιποι τα ειχαν χαμενα.Εκοψα το κεφαλι του τριτου και στην συνεχεια κατεβασα το σπαθι κατ'ευθειαν στην καρδια αυτου που βρισκοταν πισω του.Δυο marines πυροβολησαν αλλα ευτυχως αστοχησαν.Αυτο ομως αφυπνισε και τους υπολοιπους οι οποιοι αρχισαν μου ορμανε.Ενιωθα τις δυναμεις μου να με εγκαταλειπουν.Ειμουν 10 μερες χωρις φαϊ και νερο πλεον τα περιθωρια των αντοχων μου ειχαν στενεψει.Ωρα για υποχωρηση σκεφτηκα και αρχισα να τρεχω.Οι marines ξαναπυροβολησαν αλλα και παλι σταθηκα τυχερος καθως το μονο καταφεραν οι σφαιρες τους ηταν να μου κανουν μερικες τρυπες στην καπα.Ετρεχε τοσο γρηγορα που δεν προλαβα να δω μια δευτερη ομαδα marines να πεταγετε μπροστα μου.Επεσα πανω στον πρωτο και τον εριξα κατω.Ο διπλανος του ομως προλαβε και μου ριξε μια αγκωνια στο πισω μερος του κεφαλιου.Γονατισα και ετσι οπως ερχοταν απο πισω μου για να με ξαναχτυπησει,γυρισα την λεπιδα και του τρυπησα την κοιλια.Το εβγαλα γρηγορα και με μια περιστοφικη κινηση εκοψα τα ποδια τεσσαρων marines που βρισκοντουσαν γυρω μου.Εκανα να σηκωθω ομως ενα δυνατο χτυπημα στην πλατη με σωριασε στο εδαφος.Ενιωσα εντελως αδυναμος.Το χτυπημα στην πλατη το ακολουθησε μια κλωτσια στα πλευρα και μια στα μουτρα.Πλεον ειμουν εντελως ανικανος να αντιδρασω.Δεχομουν χτυπηματα παντου.Για μια στιγμη ενιωσα τρομακτικο πονο και αρχισα να χανω τις αισθησεις μου.-Αρκετα!Συρτε τον τωρα μεχρι την βαση,ακουσα καποιον να φωναζει και τελικα λιποθυμησα.

Ανοιξα τα ματια μου και ενιωσα αμεσως φρικτους πονους σε ολο μου το κορμι.Το δωματιο που βρισκομουν ηταν πολυ μικρο με τρεις γκριζους τειχους.Η πλευρα που δεν ειχε τοιχο ηταν κλειστη με καγκελα.Βρισκομουν στην φυλακη.Προσπαθησα να σηκωθω αλλα ενιωσα το κεφαλι μου βαρυ και ειδα ολο το δωματιο να γυριζει.Ζαλιστηκα και ξαναξαπλωσα στο κρεβατι που ισα ισα με χωρουσε.Μετα απο λιγη ωρα ενιωσα καλυτερα και ανακαθησα.Ειχα μεγαλες μελανιες σε ολο μου το σωμα ενω υπηρχε ξεραμενο αιμα στη μυτη και στα χειλη μου.Απο μια ουλη που ειχα πανω απο το αριστερο ματι το αιμα ερεε ακομα ισως επειδη την πιεσα οταν ξαπλωνα.Σκουπισα το αιμα και κοιταξα εξω απο τα καγκελα.Υπηρχε ενα μικρο γραφειο το οποιο ομως ηταν αδειο.Στα δεξια του γραφειου βρισκοταν μια μεγαλη σιδερενια πορτα που ανοιξε ακριβως την στιγμη που την κοιταξα.Στο δωματιο περασε ενας marine μικροσωμος με κατι φακελους στα χερια του.-Ααα....επιτελους ξυπνησες.Δυο μερες εισαι εδω και δεν ειχες ανοιξει τα ματια σου.Νομιζαμε οτι ησουν σε κομμα.Λοιπον Swiftblades...βρισκεσε στην ναυτικη βαση του Puzzle Island που εχει υπευθυνο τον Commodore Junsho.Σου συνιστω να εισαι ησυχος γιατι οτι και να κανεις πλεον δεν υπαρχει τροπος να ξεφυγεις.-Χμμ...δωσε μου τα σπαθια μου και θα το δουμε αυτο.-Καλα που μου το θυμησες μου ειπε και εφυγε για λιγο απο το δωματιο.Επεστρεψε γρηγορα κρατωντας τα σπαθια μου στα χερια του.Τα πεταξε πανω στο γραφειο.-Αυτα ειναι τα δικα σου ε?
-Ναι,του απαντησα κοιταζωντας τον ψυχρα
-Πανεμορφα...ο Commodore Junsho μπορει να τα κρατησει για την συλλογη του.Για τωρα θα τ'αφησω εδω.Ετσι κι αλλιως απο κει μεσα δεν μπορεις να τα κανεις τιποτα.Τον κοιταξα ορισμενος.-Αν τα ακουμπισει καποιος αθλιος marine τοτε την εχετε ολη βαμμενη.-Χαχαχαχα...δεν μπορεις να κανεις τιποτα πλεον.Καταλαβε το.Ανηκεις πλεον στην Παγκοσμια Κυβερνηση.Εισαι τυχερος ομως.Τα εγκληματα σου δεν ηταν αρκετα ωστε να σε οδηγησουν στην εκτελεση.Για αυτο σε δυο βδομαδες θα ερθει πλοιο για να σε μεταφερει στην Impel Down.Με κοιταξε για τελευταια φορα με ενα μοχθηρο χαμογελο και μετα εκανε αναστροφη και εφυγε.

Mε το που εκλεισε η πορτα τρανταχτα γελια ακουστηκαν απο καπου κοντα μου.
-Χαχαχαχαχα...ωραια απαντηση μικρε..."δωσε μου τα σπαθια μου και θα το δουμε αυτο"...χαχαχα εχεις κοτσια απο οτι φαινετε,μου ειπε καποιος με τραχια φωνη.Πλησιασα στα καγκελα και κοιταξα προς τα πλαγια.Με την ακρη του ματιου μου ειδα οτι ευπηρχε ενα ακομα κελι ακριβως διπλα μου.-Ποιος ειναι εκει?ρωτησα με ανησυχια.
-Ειμαστε πειρατες μικρε...δεν εχεις να φοβηθεις τιποτα απο εμας εκτος και αν εισαι marine.Αλλα για να βρισκεσε πισω απο τα καγκελα προφανως δεν εισαι.Γιατι εισαι μεσα λοιπον?
-Σκοτωσα μερικους marines...αλλα αυτοι μου επιτεθηκαν πρωτοι ειναι η αληθεια.
-Χαχα...και γιατι σου επιτεθηκαν?
-Δεν εχω ιδεα!!!πρωτη φορα παταω το ποδι μου σ'αυτα τα νησια και δες πως με υποδεχονται!!!ειπα με μια δοση χιουμορ.Ξανα ακουστηκαν δυνατα γελια απο το διπλανο κελι.
-Χαχαχαχ...σιγουρα εχεις πλακα μικρε.Αλλα εχεις και τυχη.Αφου ο James,το σκυλι του Junsho οπως τον λεμε εμεις ειπε οτι σε δυο βδομαδες φευγεις τοτε θα φυγεις ακριβως τοτε.Το θεμα βεβαια ειναι οτι σε μια βδομαδα θα ρθει ο δικος μας καπετανιος για να μας σωσει και εμεις δεν αφηνουμε κανεναν αντιπαλο της κυβερνησης πισω,οποτε θα την γλυτωσεις,μου ειπε και ο τροπος που ελεγε αυτα τα λογια με εκανε να τον πιστεψω.Ειχε μεγαλη εμπιστοσυνη στον καπετανιο του και αποφασισα να δειξω και εγω εμπιστοσυνη σ'αυτον.Μιλησαμε για λιγο ακομα και καταλαβα οτι στο διπλανο κελι υπηρχαν εξι ατομα.Αυτος που μου μιλουσε περισσοτερο ονομαζοταν Robben και ηταν ο δευτερος στην ιεραρχια στο πλοιο του αλλα δεν μου ειπε ποιο ηταν αυτο ουτε το ονομα του καπετανιου του.Τελικα η νυχτα επεσε και ξεραθηκαμε ολοι στον υπνο.

To επομενο πρωι ξυπνησα χωρις τοσο εντονους πονους.Οι μελανιες ειχαν ειχαν αρχισει να φευγουν και οι πληγες να κλεινουν.Τουλαχιστον ξεκουραζομαι λιγο σκεφτηκα.Εκεινη την στιμη ανοιξε η πρτα και περασε μεσα ο James,ο marine που μου ειχε μιλησει την προηγουμενη.Πλησιασε στο κελι και μου πεταξε ενα πιατο φαι και ενα ποτηρι νερο.-Χμ...εχω και δωρεαν φαι και νερο ψιθυρισα.Ο James με στραβοκοιταξε.-Ειπες τιποτα?
-Ναι...οτι τo service εδω ειναι αργο του ειπα ανετα.Με κοιταξε αργιεμενος αλλα δεν ειπε τιποτα και απλως αποχωρησε απο το δωματιο.Κοιταξα προς το αδειο γραφειο που υπηρχε και ειδα οτι τα σπαθια μου βρισκοταν ακομα εκει.Μονο που τα εβλεπα αισθανομουν καλυτερα.Βρισκοταν στην οικογενεια μου για 400 χρονια και δεν ειχα σκοπο να αφησω κανεναν να μου τα παρει.Ισα ισα ειχα σκοπο να τα παρω πισω σε λιγες μερες αν τα λογια του Robben δεν ηταν απλως αερας.Προς το παρον ομως επρεπε απλως να περιμενω.-Οϊ...φωναξα προς τους διπλανους μου αλλα η μονη απαντηση που πηρα ηταν δυνατα ροχαλητα.Πηρα το φαι και καθισα στο πατωμα ακουμπωντας την πλατη μου στον τοιχο που βρισκοταν απεναντι απο τα καγκελα.Εφαγα αργα και ενιωσα τις δυναμεις μου να επανερχονται.Σε δυο μερες οπως υπολογιζα θα ειμουν σαν καινουργιος.
-Ει μικρε...ακουστηκε η φωνη του Robben.-Ποιος ειναι ο στοχος σου?
-Να γινω ο δυνατοτερος ξιφομαχος.
-Αυτο ειναι κατι πολυ δυσκολο.
-Και ποιος ειναι ο δικος σας στοχος?
-Να βρουμε το One Piece!!!
-Και λες οτι εγω εχω δυσκολο στοχο?
-Χαχα...εχεις δικιο.Οντως εμεις εχουμε δυσκολοτερο δρομο μπροστα μας.Ομως ο καπετανιος μας θα μας οδηγησει σιγουρα.
-Ελπιζω να ειναι τοσο δυνατος οσο λες,γιατι εχω αρχισει να βαριεμε εδω μεσα του ειπα και τον ακουσα να γελαει.-Και εγω ελπιζω να χρησιμοποιεις τα σπαθια σου το ιδιο καλα με την γλωσσα σου μου ειπαμε και σκασαμε στα γελια και οι δυο.-Αληθεια...χειριζεσαι και τα τρια???ή μηπως το τριτο το εχεις απλα για φιγουρα?
-Οχι τα χρησιμοποιω ολα αλλα δεν μπορω να σου εξηγησω πως.Ελπιζω ομως να μπορεσω να σου δειξω την τεχνικη μου,του ειπα και μετα δεν ξαναμιλησαμε.Οι υπολοιποι απο τους συγκρατουμενους μου ξυπνησαν λιγο αργοτερα και αφου χαιρετηθηκαμε τους ακουσα να μιλανε και να λενε ιστοριες απο διαφορα ταξιδια τους.Ειχαν περασει καποιες μεγαλες περιπετειες αλλα τωρα θα ξεκινουσαν την μεγαλυτερη τους οπως ελεγαν.Μολις εφευγαν απο δω θα μπαιναν στην Grand Line.Λεγαν τρομακτικα πραγματα για το μερος αυτο και ενιωσα ενα μικρο φοβο.Ομως ηξερα οτι αν ηθελα να πραγματοποιησω το ονειρο μου καποια στιγμη θα επρεπε να μπω και εγω.Συνεχισαν να μιλανε μεχρι που τελικα αποκοιμηθηκαμε.Ετσι περασε ακομη μια μερα στην φυλακη.

Ηταν η εκτη μερα μου στη φυλακη,ειχα ξανβρει πληρως τις δυναμεις μου και σκεφτομουν οτι αν ολα πανε καλα την επομενη μερα θα ειμουν ελευθερος.Ξαφνικα ακουστηκε φασαρια και κανονιες απο το λιμανι λες και γινοταν πολεμος.Ηθελα να μαθω τι συνεβαινε αλλα το κελι μου δεν ειχε κανενα παραθυρο και ετσι απλως ακουγα και αναρωτιομουν.Απο το δπλανο κελι ακουστηκαν γελια και η φωνη του Robben.
-Παντα βιαστικος φωναζε συνεχεια.
-Τι εννοεις?τον ρωτησα γεματος απορια.
-Χαχα...ακομα δεν καταλαβες?Ο καπετανιος μας...ηρθε!!!ειπε και η φωνη του ακουστηκε σπασμενη απ την συγκινηση.Ετοιμασου να γνωρισεις τον δυνατοτερο αντρα που εχεις δει ποτε σου.Η μαχη ακουγοταν πιο δυνατα τωρα σαν ηταν πιο κοντα σε εμας.Περασαμε πεντε λεπτα ακουγωντας φωνες,πυροβολισμους και την κλαγγη των σπαθιων.Για μια ελαχιστη στιγμη τα παντα σωπασαν και τοτε ανοιξε η πορτα του δωματιου που βρισκομασταν και ο James την περασε πεφτωντας μετα μουτρα στο πατωμα.Πισω του στεκοταν ορθιος ενας αντρας γυρω στα 30 αδυνατος,μετριου αναστηματος με καταμαυρα μαλλια και μουσια που ταιριαζαν απολυτα με το επισης καταμαυρο ντυσιμο του.Περασε μεσα και τον ακολουθησαν εφτα ατομα.
-Οϊ οϊ...πως βρεθηκατε εκει πισω?ρωτησε κοιταζωντας στο κελι διπλα μου.
-ΚΑ...ΚΑ...ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ!!!φωναξαν ολοι μαζι με λυγμους.-Μα ειχες πει σε μια βδομαδα...του ειπε ο Robben.
-Σκεφτηκα οτι θα εχετε ηδη βαρεθει και ειπα να το επισπευσω αφου ετσι κι αλλιως δεν καναμε τιποτα καλυτερο,τουςαπαντησε με μεγαλη ανεση
-Και πολυ σωστα σκεφτηκες του φωναξα.Με κοιταξε ξαφνιασμενος.Δεν ειχε προσεξει καθολου την υπαρξη ενος ακομα κελιου.-Χμ...εσυ παλι ποιος εισαι?
-Ειναι πειρατης σαν και εμας καπετανιε.Σκοτωσε μερικους marines και για αυτο ειναι εδω,απαντησε ο Robben πριν να προλαβω να αρθρωσω λεξη.-Αντιπαλος της κυβερνησης λοιπον ε?τοτε ερχεσε και εσυ μαζι μας.Κυριε Jones...τους ανοιγετε παρακαλω?ειπε γυριζωντας σε ενα απο το πληρωμα του.Ο Jones ενας νεαρος γυμνασμενος τυπος,εσκυψε πανω απο το κουφαρι του James και του πηρα τα κλειδια.-Αμεσως καπετανιε του ειπε και αφου ξεκλειδωσε το διπλανο μου κελι ανοιξε και το δικο μου.Επιτελους ημουν ελευθερος.

Βγηκα απο το κελι και ετρεξα προς το γραφειο για να παρω τα σπαθια μου ομως εντρομος ειδα οτι λειπαν.Κοιταξα δεξια και αριστερα και ειδα τον μαυροντυμενο αντρα να τα εχει στα χερια του και να τα παρατηρει.-Συγγνωμη αλλα αυτα ειναι δικα μου του ειπα και του τα αρπαξα απο τα χερια.Ξφνιαστηκε και με κοιταξε γεματος περιεργεια.-Μα τρια κατανα???πως τα χειριζεσε???-Χαχαχα...τελικα τοπληρωμα δεν διαφερει πολυ απο τον καπετανιο.Αν εχουν μεινει marines ζωντανοι θα σου δειξω του ειπα και τα εδεσα γυρω μου.
-Εχουν μεινει αρκετοι μου ειπε με ενα χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο του.Πηγαμε προς το υπολοιπο πληρωμα του και εκει επιτελους γνωρισα τα ατομα με τα οποια μιλουσα εδω και εξι μερες.Ο Robben ηταν ενας τεραστιος τυπος,πανω απο δυο μετρα με μεγαλη κοιλια,ολοστρογγυλο προσωπο και ντυμενος στα πρασινα.Μολις με ειδε με εσφιξε αναμεσα στα μπρατσα του και ενιωσα τα κοκαλα μου να διαλυονται.-Επιτελους γνωριζομαστε μικρε μου φωναξε.Εγω και να ηθελα να πω κατι δεν μπορουσα καθως με εσφιγγε πολυ δυνατα.Ετσι απλως τον χτυπησα φιλικα στην πλατη και τελικα με αφησε να παρω ανασα.Παραπατησα λιγο αλλα ο καπετανιος με κρατησε ορθιο.
-Χαχα...ο Robben ειναι παντα τοσο εκδηλωτικος....Πως λεγεσε μικρε?
-Swiftblades Jim.Ξερετε τοσες μερες εδω οι αντρες σας μιλουσαν συνεχεια για σας αλλα ποτε δεν ειπαν το ονομα σας.Ποιος ειστε?τον ρωτησα με ανυπομονησια.-Ειμαι ο καπετανιος αυτου του πληρωματος και ονομαζομαι Benjamin Crow μου ειπε και το υφος του μετατραπηκε απο χαλαρο σε απολυτα ηγεμονικο.-Στοχος δικος μου αλλα και του πληρωματος ειναι να βρουμε το One Piece συνεχισε και κοιταξε τους αντρες του.-HAI!!!φωναξαν ολοι μαζι και σηκωσαν τα χερια στον αερα με κλειστες τις γροθιες τους.

Μολις ακουσα αυτα τα λογια ηταν ευκολο να καταλαβω γιατι οι αντρες του τον εμπιστευοταν τοσο.Ειχε ενα στοχο και ηταν αποφασισμενος να τον πετυχει.Μας κοιταξε ολους και ειπε:-Ειστε ετοιμοι για το grand finale?-HAI!!!φωναξαμε ολοι μαζι αυτη την φορα χωρις ομως κανεις να εχει ιδεα τι εννοει.-Εχω κρυψει πολλα βαρελια γεματα πυριτιδα σε μια σπηλια κοντα στην βαση.Θα τα απλωσουμε γυρω γυρω και θα τιναξουμε αυτο το αντρο των marines στον αερα.Ξαναφωναξαμε ολοι.Ο τυπος ειχε μεγαλα σχεδια.-Παμε λοπον!!!φωναξε και βγηκε πρωτος απ'την φυλακη.Πισω του πηγε ο Robben,μετα εγω και στην συνεχεια ακολουθησαν οι υπολοιποι.Βγηκαμε σε ενα μακρυ διαδρομο.Παντου τριγυρω υπηρχαν πεσμενα πτωματα απο marines.O διαδρομος μας οδηγησε σε μια μεγαλη σκαλα.Ωστε βρισκομασταν ψηλα σκεφτηκα και αρχισα να κατεβαινω.Τα κατεβηκαμε γρηγορα και βγηκαμε σε εναν ακομα διαδρομο.Στην αλλη ακρη του υπηρχε φως.Τρεξαμε ολοι προς τα κει και λιγο πριν φτασουμε πεταχτηκε απο το πουθενα μια ομαδα οχτω marine που κρατουσαν ολοι καραμπινες.Mε κινησεις που δεν προλαβε το ματι μου ο Crow τους αφοπλισε και τους σωριασε στο πατωμα.Ειχα μεινει αφωνος αλλα πρεπει να ειμουν ο μονος καθως το υπολοιπο πληρωμα του απλως συνεχισε ηρεμα την πορεια του.Πρεπει να τον ειχαν δει πολλες φορες να κανει κατι παρομοιο.Βγηκαμε στο φως και κοιταξαμε στο λιμανι.Αραγμενο στην αποβαθρα υπηρχε ενα μεγαλο μαυρο καραβι.Στο μεσαιο του καταρτι ηταν ανοιγμενη μια μαυρη σημαια η οποια ειχε για σχεδιο ενα μεγαλο κοκκινο κορακι που κρατουσε ενα φιδι στα ποδια του.Γυρω απο το πειρατικο πλοιο υπηρχαν 12 καραβια των marines.ΟΛΑ ΚΑΜΜΕΝΑ!Τους ειχε νικησει ολους με ενα μονο πλοιο.Μα ποιος ηταν αυτος ο ανθρωπος?Προχωρησαμε λιγο ακομα μεχρι που τον δρομο μας εκοψαν δυοαντρες που στεκοταν αταραχοι.Ο ενας ηταν τεραστιος και φορουσε στολη αξιωματικου των marines ενος ο αλλος ηταν πιο μικροσωμος καιφορουσε απλα ρουχα.Ολοι σταματησαν να προχωρανε και τους κοιταξαν με τρομαγμενο βλεμμα.Ολοι εκτος απο τον καπετανιο.

Προχωρησε μεχρι που εφτασε ακριβως μπροστα απο τους δυο αντρες.-Commodore Junsho,Kiiro Ken ειπε κανωντας μια βαθεια υποκλιση.-Ενας marine και ενας bounty hunter μαζι.Η ισχυς εν τη ενωσει λοιπον?
-Μας εχεις δημιουργησει πολλα προβληματα.Αλλα με το σημερινο το παρακανες του ειπε αυτος που ο Crow του ειχε απευθυνθει ως Commodore Junsho.-Το bounty σου ειναι 70.000.000 αλλα αν επιβιωσεις σημερα θα ανεβει σιγουρα συνεχισε.-Τοτε αυτη ειναι μια καλη μερα ειπε ο καπετανιος γελωντας.-Μπορει να ηταν μεχρι στιγμης για σενα αλλα απο δω και περα θα ειναι κολαση απαντησε ο Commodore.O Crow σοβαρεψε αποτομα.
-Προχωρηστε ολοι και αν σε 15 λεπτα δεν εχω γυρισει διαλυστε τα ολα ειπε γυρνωντας προς το μερος μας.Ολοι ξεκινησαν να προχωραν δειχνοντας ετσι για ακομη μια φορα την εμπιστοσυνη που ειχαν στον καπετανιο τους.Εγω ομως δεν κουνηθκα ουτε ενα εκατοστο.-Δεν παω πουθενα φωναξα.-Με ελευθερωσες απο την φυλακη και στο χρωσταω.Θα σε βοηθησω οπως μπορω.Αλλωστε πρεπει να σου δειξω και πως χρησιμοποιω τρια σπαθια.Ο Crow με κοιταξε πρωτα απορημενος και μετα γελασε.-Χαχαχα...εχεις δικιο.Αυτο ειναι κατι που θελω να το δω.Οι υπολοιποι προχωρηστε φωναξε στα ατομα του πληρωματος του που ειχαν αρχισει να γκρινιαζουν επειδη με αφησε να πολεμησω διπλα του ενω αυτους οχι.Tελικα ομως ακουσαν την εντολη του.Τραβηξα ενα απο τα σπαθια με τις μαυρες λαβες και το κρατησα στο χερι.Μετα εβγαλα το αγαπημενο μου με την ασπρη λαβη και το εβαλα στο στομα.Τελος κρατησα στο αδειο χερι μου το τριτο.-Ωστε ειναι αληθεια οι φημες για σενα λοιπον.Οντως πολεμας με τρια κατανα ειπε ο bounty hunter που μεχρι στιγμης δεν ειχε αρθρωσει λεξη.-Ισως αυτο να αξιζει τα 14.500.000 belli που εχει το κεφαλι σου.-Τι εννοεις?ρωτησα ξαφνιασμενος.
-Ωστε δεν γνωριζες λοιπον?ειπε και εβγαλε ενα χαρτι απο την τσεπη του.Ειχε την φωτογραφια μου και απο κατω εγραφε:Καταζητειτε ζωντανος ή νεκρος.Αμοιβη 14.500.000 belli.Tα χασα για λιγο αλλα το γελιο του Benjamin Crow διπλα μου με επανεφερε.-Χαχαχα....ειναι μια καλη αρχη μικρε αλλα πρεπει να το ανεβασεις!!!
-Μολις τον σκοτωσω θα ανεβει ειπα με σιγουρια και ορμηξα προς τον Kiiro Ken.

Με μια πολυ γρηγορη κινηση εβγαλε το πασθι του και απεκρουσε την επιθεση μου.Εκανε ενα βημα πισω,πατησε σε ενα μικρο βραχο που βρισκοταν πισω του και με την φορα που ειχε προσπαθεησε να μου καρφωσει το ξιφος του στον λαιμο.Ευτυχως προλαβα και εβαλα τα δυο σπαθια μου και αντεξα την επιθεση του.Μειναμε για λιγο ετσι και ειδα τους δυο αλλους να μας παρακολουθουν.-Τι λες να ξεκινησουμε και εμεις?ρωτησε ο Crow.-Οποτε εισαι ετοιμος του απαντησε ο Commodore Junsho.Οι δυο αντρες κοιταχτηκαν για μερικες στιγμες και υστερα αρχισαν να τρεχουν ο ενας πανω στον αλλο,με τις γροθιες τους απλωμενες.Οι γροθιες τους συγκρουστηκαν και ενας πολυ δυνατος θορυβος ακουστηκε.Το ωστικο κυμα της συγκρουσης εριξε εμενα και τον αντιπαλο μου στο εδαφος.Μειναμε ετσι πεσμενοι και απλως κοιτουσαμε την τεραστια μαχη που εξελισοταν μπροστα μας.Η ταχυτητα τους ηταν αδιανοητη και το καθε τους χτυπημα εκανε την γη να τρανταζετε.Ημουν τοσο αφοσιωμενος στην μαχη που δεν ειδα οτι ο Kiiro Ken ειχε σηκωθει και ετοιμαζοταν να μου επιτεθει.Τον επιασα τελευταια στιγμη με την ακρη του ματιου μου,λιγο πριν κατεβασει το σπαθι του στο κεφαλι μου και προλαβα να αποκρουσω με το κατανα που ειχα στο στομα.Με τα αλλα δυο προσπαθησα να του παρω το κεφαλι αλλα και παλι απεφυγε την επιθεση μου κανωντας πισω.Ετσι οπως ημουν καθισμενος στα γονατα προσπαθησα να του κοψω τα ποδια ομως πηδηξε ψηλα και την γλιτωσε και οπως κατεβαινε προσπαθησε ξανα να μου ανοιξει το κεφαλι.Κυλησα στο πλαι και σηκωθηκα ορθιος.Ετρεξε κατα πανω μου αλλα εγω δεν εκανα καμια κινηση.Απλως τον περιμενα.Μολις με εφτασε απλωσε το σπαθι του στοχευωντας την καρδια μου ομως καταφερα και το παγιδεψα αναμεσα στα δυο σπαθια που ειχα στα χερια.Του εσπασα την ακρη της λεπιδας του ενω παραλληλα με το σπαθι που χειριζομαι με το στομα του εκοβα τον λαιμο.Ακριβως εκεινη την στιγμη ακουστηκε ακομα ενας μεγαλος θορυβος απο την μεγαλη μαχη που γινοτα διπλα μου.Γυρισα και ειδα τους δυο αντρες να εκτοξευονταιπολυ μακρια ο ενας απο τον αλλο.Μετα ακολουθησε απολυτη ησυχια.Κανεις απο τους δυο τους δεν σηκωθηκε.Ετρεξε προς τον καπετανιο.Βρισκοταν σε τρομερα χαλια.Τα ρουχα του ειχαν διαλυθει,το προσωπο του ηταν στραπατσαρισμενο και απο πολλες πληγες στο σωμα του ετρεχε αιμα.Το μονο καλο ηταν οτι το στηθος ανεβοκατεβαινε αρα η καρδια του ακομα χτυπουσε.Τον πηρα στους ωμους μου και αρχισα να προχωραω.

Προχωρουσα για περιπου δυο λεπτα οταν ο Benjamin Crow ανοιξε τα ματια του.Βρισκομασταν ακομα αρκετα στην βαση.-Αν δεν θες να τιναχτουμε στον αερα μαζι μ'αυτο το παλιοκτηριο τοτε θα σε συμβουλευα να προχωρησεις πιο γρηγορα μου ειπε.Αρχισα να τρεχω βαζωντας ολες μου τις δυναμεις.Ειχαμε αρχισει να απομακρυνομαστε αρκετα οταν ειδα μπροστα μου κατι που παγωσε το αιμα μου.Ο Commodore Junsho στεκοταν και μοας εκλεινε τον δρομο.Αιμα πεταγοταν απο το στομα του με καθε του ανασα.-Εδω τελειωνει ο δρομος σας φωναξε.Αφησα κατω τον καπετανιο και ετοιμαστηκα να του επιτεθω.Οσο δυνατοτερος και να ηταν επρεπε να τον νικησω.Δεν ειχα αλλη λυση.Ορμηξα κατα πανω του ελπιζοντας οτι οι τραυματισμοι του θα τον εχουν αποδυναμωσει αρκετα.Επεσα εντελως εξω.Απεφυγε την επιθεση μου πολυ ευκολα πηδωντας στον αερα και ριχνωντας μου μια γονατια στο σαγονι που με πεταξε πολλα μετρα μακρια.Γκρεμιστηκα στο εδαφος ανογωντας μια μεγαλη τρυπα κατω μου.Πριν προλαβω νακανω οποιαδηποτε κινηση τον ειδα απο πανω μου.Μου εριξε μπουνια αυτη την φορα και με εστειλε πιο βαθεια.Μετα με σηκωσε στον αερα με το ενα χερι και με το αλλο με εδωσε μερικες δυνατες μπουνιεσ στο στομαχι κανωντας με να φτυνω αιμα.Τελειωσε την επιθεση του με μια ακομα μπουνια στο προσωπο που με εστειλε και παλι πολυ μακρια.Επεσε και εμεινα ξαπλωμενος για πολλη ωρα.Ενιωθα το σωμα μου παντου σπασμενο.Σηκωσα ελαχιστα τοκεφαλι μου και ειδα τον αντιπαλο μου να στεκετε πανω απο τον μισοπεθαμενο Crow.Tι παει να κανει?αναρωτηθηκα.Δεν μπορει να επιτεθει σε καποιον που δεν εχει τις αισθησεις του.Κι ομως ο Commodore Junsho αυτο ετοιμαζοταν να κανει.Εσκυψε πανω απο τον καπετανιο και αρχισε να τον βαραει με δυναμη.

Οργη αρχισε να φουντωνει μεσα μου και ενιωσα το αιμα μου να βραζει απο θυμο.Σηκωθηκα ορθιος στηριζομενος στα σπαθια μου και αρχισα να κινουμαι προς τον Commodore.Με ακουσε να τον πλησιαζω και γυρισε ξαφνιασμενος.-Ππ...πως εισαι ακομα ζωντανος με ρωτησε.Δεν απαντησα.Το κοιταξα και το βλεμμα μου τον εκανε να παγωσει.-Δεν ειναι δυνατον!!!φωναξε και εκανε μερικα βηματα πισω παραπατωντας.Τοτε με ταχυτητα που εξεπληξε ακομα και εμενα,ετρεξα κατα πανω του και λιγο πριν τον φτασω πηδηξα στον αερα φερνοωντας τα σπαθια πισω απο την πλατη μου.Τα κατεβαζα στο σωμα του σε σχημα χ και αρχισα να προσγειωνομαι.Μολις πατησα το ποδι μου στο εδαφος ανοιξαν οι τεραστιες πληγες που του ειχα κανει.Ουρλιαξε απο τον πονο και υστερα επεσε νεκρος.Εβαλα τα σπαθια μου στις θηκες τους και ηρεμησα.Ενιωθα πιο δυνατος απο πριν.Σαν κατι να ειχε γινει στην διαρκεια της μαχης και ανεβασε τις ικανοτητες μου.Πηγα στον καπετανιο,τον πηρα για ακομα μια φορα στους ωμους και αρχισα να τρεχω προς το λιμανι.Επρεπε να βιαστω.Απο στιγμη σε στιγμη αυτη η βαση θα τιναζοταν στον αερα.

Ετρεξα πολυ γρηγορα παροτι κουβαλουσα επιπλεον φορτιο και μετα απο ενα λεπτο αρχισα να βλεπω το λιμανι.Η διαισθηση μου μου ελεγε οτι ειχε μεινει μολις ενα πριν την εκρηξη.Ετρεξα λιγο ακομα και μολις εφτασα ακουσα μια τεραστια εκρηξη πισω μου και ειδα την βαση των marines να διαλυετε σε χιλιαδες κομματια.Κοιταξα προς τα δεξια μου και ειδα το πλοιο του Benjamin.Σχεδον ολα τα μελη του πληρωματος ηταν μεσα ενω απο πισω μου κατεφθαναν αυτοι που ειχαν προκαλεσει την εκρηξη.Μολις με ειδαν να κουβαλαω στον ωμο μου τον καπετανιο τους ετρξαν κατα το μερος μου με δακρυα στα ματια.-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!φωναζαν ολοι μαζι με λυγμους.-Γιατι κλαιτε?μολις τιναξαμε μια βαση των marines...ειναι μια ευτυχισμενη μερα σιγουρα.Ο Crow μιλησε και ολοι συνεχισαν να κλαινε απο χαρα ομως αυτη την φορα.Ανεβηκαμε στο πλοιο και ο γιατρος περιποιηθηκε τα τραυματα μας.Φαγαμε και υστεραπιασαμε την κουβεντα σαν μην ειχε συμβει τιποτα.-Θα μπουμε στην Grand Line σε λιγο και θα μας χρειαζοταν ενα ακομα δυνατο παληκαρι μου ειπε.Τον κοιταξα και το σκεφτηκα για λιγο.-Η προταση σου με τιμαει καπετανιε αλλα δεν νομιζω οτι ειμαι ακομα αρκετα δυνατος για εκει.Πρωτα θα γινω ο πιο δυνατος στις τεσσερεις θαλασσες και μετα θα μπω στην Grand Line.-Kαλως...αφου εχεις ενα σχεδιο τοτε καλυτερα να το ακολουθησεις μεχρι τελουςμου ειπε και ηταν η τελευαταια κουβεντα που ειπαμε μεχρι να βραδιασει.Οταν νυχτωσε τους ειπα οτι ειχε φτασει η στιγμη για μενα να φυγω.Ειδα οτι στεναχωρηθηκαν.Ο μαγειρας του μου ετοιμασε ενα μεγαλο σακο με τροφιμα και ο Robben μου εδωσε χαρτες και μια πυξιδα.Κατεβηκα απο το καραβι και τους ειδα ολους να στεκονται στην πλωρη και να με χαιρεταν.Πιο μπροστα απο ολους βρισκοταν ο καπετανιος Benjamin Crow.-Θα σε δω στην Grand Line!!!μου φωναξε.-Να εισαι σιγουρος του απαντησα και μετα γυρισα απο την αλλη και αρχισα να προχωραω.Περιπλανηθηκα για μερικες ωρες αναμεσα στα νησια που δημιουργουσαν αυτο το παζλ μεχρι που τελικα βρηκα το νησι στο οποιο ειχε ξεκινησε αυτη η περιπετεια μου.Πηγα στην παραλια του και ειδα με ευχαριστηση οτι η βαρκα μου βρισκοταν ακομα εκει που την ειχα αφησει.Πεταξα τον σακο με τα φαγητα μεσα και την εσυρα στην θαλασσα.Μολις μπηκε στο νερο πηδηξα μεσα,πηρα τα κουπια και ξεκινησα για την συνεχεια του ταξιδιου μου.Θα τηρουσα την υποσχεση μου στον καπετανιο Crow.Θα γινομουν δυνατος και μια μερα θα μπαινα και εγω στην Grand Line!!!

Όνομα: Swiftblades Jim
Haki Points: 3
Player of the Month Points:10
Beli: 30.000
Bounty/Fame Points: +5.000.000
Παρατηρήσεις: Τέλεια ιστορία!!