[ Αρχή ] Το πρώτο ταξίδι , ο πρώτος φίλος και ο πρώτος εχθρός .

Θα ήθελα πρώτα να διευκρινίσω τι είδους χρώματα θα έχουν οι διάλογοι .

*** Το παρακάτω κομμάτι δεν είναι μέρος της ιστορίας . Έχει ως σκοπό να βοηθήσει τους αναγνώστες ***


Κόκκινο : Με τέτοια γράμματα θα συμβολίζονται τα λεγόμενα του Σπάρτακου .

Πορτοκαλί : Με τέτοια γράμματα θα συμβολίζονται οι σκέψεις του Σπάρτακου .

Γαλάζιο και Πράσινο : Με τέτοια γράμματα θα συμβολίζονται τα λεγόμενα όλων όσων λαμβάνουν μέρος στην ιστορία .

Ανοιχτό Πράσινο : Με τέτοια γράμματα θα συμβολίζονται τα λεγόμενα των φίλων που αποκτάει ή ήδη έχει ο Σπάρτακος .

Ροζ : Με τέτοια γράμματα θα συμβολίζονται τα λεγόμενα των εχθρών που αποκτάει ή ήδη έχει ο Σπάρτακος .

Σας ευχαριστώ πολύ και ζητώ συγγνώμη για το post αυτό αλλά το θεωρώ αναγκαίο . Καλή διασκέδαση .

[Αρχή] Το πρώτο ταξίδι , η πρώτη περιπέτεια , το πρώτο λάθος .


Επιτέλους είχαν περάσει τα έξι χρόνια και έχω πλέον κλείσει τα δεκαεπτά . Σήμερα κιόλας . Είναι Ιούλιος και έχουμε 22 . Η σημαδιακή αυτή μέρα των γενεθλίων μου είναι ένα βήμα πριν γίνει ακόμα πιο σημαντική . Πριν γίνει η μέρα που έφυγα για τη θάλασσα . Προορισμός μου είναι το Dawn Island . Αλλά πρώτα πρέπει να εξηγήσω για πιο λόγο διάλεξα αυτό το νησί ως πρώτο μου προορισμό . Ήμουν στην Loguetown , στην πόλη μου και έκανα τις τελευταίες ετοιμασίες για να ξεκινήσω το ταξίδι μου . Για την ακρίβεια μου έμενε μόνο να βρω ένα καλύτερο katana και να αγοράσω ένα μεταφορικό μέσο για το ταξίδι μου . Όλα κυλούσαν ευνοϊκά και δεν είχα κανένα απολύτως παράπονο , ούτε είχα παρατηρήσει κάποιον κακό οιωνό . Η μέρα τελείωνε και έχοντας βρει το katana που ήθελα , ένα μαύρο katana με κόκκινα σκαλίσματα στη λεπίδα και ένα έμβλημα δράκου στο κάτω μέρος της λαβής . Έχοντας αγοράσει λοιπόν σχεδόν όλα όσα χρειαζόμουν οπότε επέστρεψα στο σπίτι μου που ήταν έξω απ’ την πόλη και στο οποίο έμενε ο θείος μου Zero . Ήμουν αρκετά κουρασμένος , οπότε παρά την απίστευτη λαχτάρα και ανυπομονησία που είχα για το ταξίδι μπόρεσα να κοιμηθώ με σχετική ευκολία . Ξύπνησα το επόμενο πρωί και πήγα προς την πόλη . Το θέαμα ήταν κάτι παραπάνω από αναπάντεχο . Στο κέντρο της πόλης , στην πλατφόρμα εκτέλεσης του τέως βασιλιά των πειρατών Gol D. Roger υπήρχαν φανερά στοιχεία που υποδήλωναν μάχη . Είχα μπερδευτεί και δεν ήξερα τι να υποθέσω . Κάποια επίθεση πειρατών , κάποια εξέγερση ή μήπως απλά η φαντασία μου που έπλαθε σενάρια λόγω της ανυπομονησίας μου να ταξιδέψω . Σκέφτηκα να πάω να μάθω και τελικά ξεκίνησα να ρωτάω τους περαστικούς . Ξαφνικά είδα έναν τύπο με μαύρο πανωφόρι με κουκούλα και ένα κόκκινο τατουάζ στο πρόσωπο που καθόταν ήσυχος σε ένα σκοτεινό σοκάκι δείχνοντας ότι είναι σκεπτικός και προβληματισμένος . Προχώρησα προς το μέρος του και τον ρώτησα :
- Καλησπέρα , ξένε . Μήπως μπορείς να μου πεις τι έγινε εδώ πέρα χθες βράδυ ; Για πιο λόγο η πόλη μοιάζει με πεδίο μάχης .
Δεν είχε καμία αντίδραση . Ούτε καν κουνήθηκε . Παρ’ όλα αυτά μου απάντησε :
- [ Ξένος ] Ήρθαν πειρατές . Ο Captain Smoker τους κυνήγησε αλλά δεν κατάφερε να τους πιάσει και έτσι ξέφυγαν .
- Πειρατές ; Τι γύρευαν εδώ ; Και ποιοι ήταν ;
- [ Ξένος ] Δεν ξέρω τι ήθελαν . Πήγαιναν στην Grand Line . Ήταν οι Straw Hat Pirates . Ο καπετάνιος τους ήταν ο Monkey D. Luffy . Δεν νομίζω να τον έχεις ακουστά . Δεν είναι και πολύ διάσημος ακόμα .
- Όντως δεν τον ξέρω . Σε ευχαριστώ πάντως για τις πληροφορίες σου . Θα μου πεις το όνομα σου ;
- [ Ξένος ] Dragon .
- Σκέτο Dragon ;
- [ Dragon ] Τα υπόλοιπα την επόμενη φορά που θα συναρτηθούμε .

Έτσι είπε και απλά εξαφανίστηκε . Έγινε καπνός και απλά εξαφανίστηκε . Έμεινα έκπληκτος από το trick του αλλά και από την τελευταία του φράση αλλά δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ . Με έτρωγε να μάθω περισσότερα για τα χθεσινοβραδινά επεισόδια οπότε άρχισα να ρωτάω πάλι περαστικούς και γνωστούς μου και έμαθα πάρα πολλά . Ο πειρατής με το όνομα Monkey D. Luffy ήταν αρκετά διάσημος μέχρι στιγμής καθώς είχε νικήσει ακόμα και τον Arlong από τους Fishman Pirates . Μάλιστα έμαθα πως καταγόταν από ένα νησί εδώ κοντά , το Dawn Island . Έτσι είχα έτοιμο και τον προορισμό μου και αφού αγόρασα μια σχεδία με 5000 Belli ξεκίνησα το ταξίδι μου . Και τώρα είμαι εδώ , στη μέση της θάλασσας και περιμένω με ανυπομονησία να γνωρίσω την πατρίδα του συναδέλφου μου . Γύρω μου δεν υπάρχει τίποτα παρά την απεραντοσύνη και ομορφιά της θάλασσας . Νιώθω τόσο ελεύθερος τώρα που ταξιδεύω . Ίσως τελικά τα πράγματα να μην πήραν και τόσο άσχημη τροπή αφού κατέληξα πειρατής . Είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι ο προορισμός μου . Να γίνω πειρατής και να φτιάξω το δυνατότερο πλήρωμα του κόσμου . Ο αέρας χτυπάει ελαφριά το πρόσωπό μου και με κάνει να αφήνομαι ελεύθερος σε σκέψεις και αναμνήσεις . Η σχεδία έμοιαζε σα να είχε μπει στον αυτόματο πιλότο , καθώς δεν την έλεγχα αλλά ήξερα που πηγαίνω και δεν έβγαινα απ’ την πορεία μου . Δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα . Έχω φτάσει πολύ κοντά . Σηκώνομαι κοιτάζω πέρα , στον ορίζοντα . Πράγματι , το Dawn Island ήταν πολύ κοντά . Μπορούσα ήδη να το διακρίνω καθαρά . Σε λίγη ώρα θα έχω φτάσει . Πράγματι , πέρασε δεν πέρασε μισή ώρα και έδενα τη σχεδία μου σε ένα μικρό λιμανάκι στη μέση του πουθενά . Κοιτάω γύρω μου αλλά δεν βλέπω κανένα ίχνος από κάποια πόλη .
- Χμμ … Δεν θα είναι τόσο απλό τελικά να μάθω την ιστορία του Luffy . Θα πρέπει πρώτα να εξερευνήσω το μέρος .
Και πράγματι , ξεκίνησα να πορεύομαι προς έναν λόφο , απ’ τον οποίο θα μπορούσα να διακρίνω καλύτερα τη γύρω περιοχή και ίσως να δω και καμία πόλη ή χωριό και να χαράξω , έτσι , την καινούργια μου πορεία . Στο βάθος αχνοφαίνεται ένα μικρό χωριό δίπλα στη θάλασσα . Το παρατήρησα λίγο καλύτερα και διέκρινα ότι είναι δίπλα στη θάλασσα και έχει λιμανάκι οπότε αποφάσισα να πάω ως εκεί με τι σχεδία μου για να μη τη χάσω . Κατέβηκα γρήγορα και με σβελτάδα έλυσα τη σχεδία και προχώρησα προς το λιμανάκι της μικρής πόλης . Είμαι λοιπόν πάνω στη σχεδία μου και παρατηρώ το όμορφο τοπίο του νησιού . Σύντομα έφτασα στο χωριουδάκι και αρχίζω να δένω ξανά τη σχεδία σε έναν πάσσαλο που υπάρχει εκεί στην προβλήτα . Παίρνω λοιπόν τα υπάρχοντά μου και ξεκινώ για ένα κτήριο που φαινομενικά είναι κάποιο είδος πανδοχείου .
- Εκεί θα μπορούν να μου προσφέρουν φαγητό , νερό , κρεβάτι και πάνω απ’ όλα τις πληροφορίες που χρειάζομαι , σκέφτηκα και προχώρησα προς το πανδοχείο .

Ήμουν μπροστά στην πόρτα του πανδοχείου όταν ξαφνικά με διαπέρασε ένα πρωτόγνωρο και παράξενο συναίσθημα . Ένιωθα πως κάποιος με ακολουθούσε . Στεκόμουν μπροστά στο πανδοχείο και περιεργαζόμουν τα πάντα τριγύρω όπως είχα συνηθίσει αλλά ακόμη περισσότερο εξαιτίας του προαισθήματος που είχα . Το κτήριο δεν ήταν πολύ μεγάλο , ένας όροφος μόνο και το υπόλοιπο τοπίο ήταν ένα απλό κλασσικό χωριουδάκι , αν και λίγο έρημο . Στάθηκα λίγο ακόμα εκεί πέρα μήπως και εντοπίσω στ’ αλήθεια κάποιον που να με ακολουθεί αλλά τίποτε τέτοιο δεν έγινε . Πέντε λεπτά πέρασαν και το μόνο που άλλαξε ήταν κινητική μου κατάσταση . Αποφάσισα να μπω μέσα χωρίς να κάνω πολύ θόρυβο . Ήθελα να διατηρήσω χαμηλό προφίλ . Καθώς εισήλθα στο χώρο του πανδοχείου αμέσως περιεργάστηκα τον χώρο . Είχε καμιά δεκαριά τραπέζια , ένα πιάνο , μια σκάλα που προφανώς οδηγούσε στον επάνω όροφο και ένα μπαρ το οποίο έκρυβε από πίσω μια όμορφη κοπέλα γύρω στα 25 σε ηλικία . Η κοπέλα είχε σκούρα πράσινα μαλλιά που έφταναν μέχρι τον ώμο , μεγάλα μαύρα εκφραστικά μάτια και ένα υπέροχο χαμόγελο . Τα ρούχα της ήταν φυσιολογικά για μια γυναίκα της επαρχίας . Φορούσε μια γαλάζια μακριά φούστα , ένα μαύρο πουκάμισο το οποίο κάλυπτε με ένα πορτοκαλί αμάνικο γιλέκο με μαύρες ρίγες και είχε τυλιγμένο στο κεφάλι , σε στυλ μπαντάνας , ένα πορτοκαλί με μαύρες ρίγες μαντίλι . Προχώρησα προς το μπαρ και κάθησα σε ένα σκαμπό , λίγο πιο ψηλό απ’ το ύψος της μέσης μου . Κοίταξα την πάντα χαμογελαστή υπάλληλο του μαγαζιού και είπα :
- Καλή σας μέρα . Θα ήθελα μια μπύρα παρακαλώ .
- [ Υπάλληλος ] Καλημέρα καλέ μου άνθρωπε . Θα σου φέρω αμέσως τη μπύρα σου αλλά πες μου πρώτα ... Πως και έχεις τόσο καλούς τρόπους ; Δεν το συνηθίζουν αυτό οι πειρατές .
Η αλήθεια είναι πως έμεινα άφωνος με την απάντησή της . Ήθελα ακόμα να διατηρήσω το χαμηλό προφίλ και η αποκάλυψη του ότι ήμουν πειρατής θα έμπαινε εμπόδιο στα σχέδιά μου . Παρ’ όλα αυτά συνήλθα γρήγορα και απάντησα :
- Πειρατής ε ; Μπαα δεν θα μπορούσα ποτέ . Απλά περαστικός είμαι . Και χαρούμενος που βρήκα αυτό το πανδοχείο να ξαποστάσω .

- [Υπάλληλος ] Ναι σωστά . Δεν θα ήταν συνετό να το αποκαλύψεις αν ήσουν πειρατής . Σταματάω να ρωτάω λοιπόν , είπε και χαμογέλασε φιλικά . Έπειτα συνέχισε :
- [Υπάλληλος ] Με λένε Makino . Πως μπορώ να σε φωνάζω ξένε ;
- Είμαι ο Σπ...
Σταμάτησα διότι δεν το θεωρούσα συνετό να της πω το κανονικό μου όνομα . Μπορεί να φαινόταν καλοσυνάτη και ευγενική αλλά τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν . Είναι κάτι που έμαθα σε πολύ μικρή ηλικία και δεν σκοπεύω να ξεχάσω .
- Είμαι ο Spanish . Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία Makino-san .
- [ Makino ]Και εγώ το ίδιο !! Ορίστε και η μπύρα σου . Ελπίζω να σου αρέσει .
Η χαμογελαστή Makino μου πρόσφερε τη μπύρα που είχα ζητήσει . Ήταν όπως μου άρεσε . Παγωμένη και με αφρό . Τέντωσα το χέρι μου , σήκωσα το ποτήρι και άρχισα να πίνω τη μπύρα με λαιμαργία . Διψούσα πολύ . Καθώς λοιπόν απολάμβανα την παγωμένη μπύρα μου μπήκε μέσα στο μπαρ ένας πιτσιρικάς γύρω στα 8 . Άρχισε να τρέχει κλαίγοντας προς το μέρος της Makino καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά του . Στην απόσταση πόρτα – μπαρ που ήταν γύρω στα έξι μέτρα είχε κατορθώσει να ρίξει δύο τραπέζια , έξι καρέκλες και ότι υπήρχε πάνω σε αυτά . Δηλαδή τρία πιάτα με αποφάγια και 2 άδεια μπουκάλια γυάλινα . Το παιδί ήταν σωστή συμφορά . Και το γεγονός ότι έκλαιγε ακατάπαυστα τον έκανε ακόμα πιο εκνευριστικό . Η όμορφη Makino δεν έχασε ούτε λεπτό και έσπευσε να αγκαλιάσει το μικρό παιδί που σχεδόν κατεδάφισε το μαγαζί της .

- [Makino] Τι έγινε μικρέ Rufy ; Τι έπαθες πάλι ; Μήπως έπεσες κάπου και χτύπησες ;
Είχε πει Rufy αλλά το πάθος μου για την ιστορία του πειρατή που προκάλεσε επεισόδια στην Loguetown προκάλεσε δυσλειτουργία στην ακουστική μου ικανότητα , με αποτέλεσμα να ακούσω Luffy . Το αποτέλεσμα ήταν τόσο καταστροφικό για το σχέδιο μου με το χαμηλό προφίλ όσο και κερδοφόρο σχετικά με τον πειρατή που έψαχνα .
- Luffy ; Έτσι δεν λένε και έναν πειρατή ; Έχει και bounty αν δεν απατώμαι .
Ο μικρός συνέχιζε να κλαίει αλλά είχα καταφέρει να αποσπάσω την προσοχή της barwoman .
- [Makino] Είπα Rufy και όχι Luffy . Γλώσσα λανθάνουσα αλήθειαν λέγει φίλε μου . Μόλις μου αποκάλυψες πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μαζί με το γεγονός ότι μου λες ψέματα . Προφανώς ψάχνεις τον Luffy . Τον Monkey D. Luffy . Δεν θα τον βρεις εδώ και δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δώσω πληροφορίες για τον Luffy μου σε κάποιον τυχαίο ψεύτη ξένο .
- Έχεις εν μέρη δίκιο . Τα συμπεράσματα σου είναι σωστά αλλά ελειπή . Πρώτα απ’ όλα δεν ψάχνω τον Luffy . Μόνο την ιστορία του θέλω να μάθω και ήδη γνωρίζω ότι αυτό είναι το χωριό που μεγάλωσε και ξεκίνησε το ταξίδι του . Όσο για τα ψέματα είναι απλά για προληπτικούς λόγους .
- [ Makino ] Ολοκληρωμένη μα όχι πειστική απάντηση , είπε η Makino με τελείως αλλαγμένο ύφος .
- [ Makino ] Το μόνο που μπορώ να σου αποκαλύψω προς το παρόν είναι πως οι πηγές σου είναι σωστές . Ο Monkey D. Luffy όντως ξεκίνησε από δω και ήμασταν πολύ κοντά. Ήταν για μένα σαν μικρός αδερφός που έπρεπε να προσέχω . Πόσο μεγάλωσε ....
Ένα δάκρυ νοσταλγίας ξεπρόβαλε απ’ το δεξί μάτι της αλλά σύντομα σκουπίστηκε από τα χέρια του μικρού που είχε στην αγκαλιά της . Το θέαμα ήταν πράγματι συγκινητικό και η ησυχία βασίλευε στο μικρό πανδοχείο . Ήταν η ηρεμία πριν την καταιγίδα .

Η όμορφη κοπέλα ρώτησε το μικρό παιδί :
- [ Makino ] Τι έπαθες μικρέ μου Rufy ; Χτύπησες πουθενά πάλι ;
- [ Rufy ] Όχι ... Δηλαδή ναι χτύπησα αλλά όχι μόνος . Με χτύπησε δυνατά ένας άντρας , είπε ανάμεσα σε λυγμούς ο πιτσιρικάς .
- [ Makino ] Ωχ όχι ... όχι πάλι .. , ψέλλισε η Makino με τρομαγμένο και γεμάτο ανησυχία ύφος .
- Τι έγι...
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη φράση μου όταν η ηρεμία του πανδοχείου καταστράφηκε ολοσχερώς από την είσοδο ενός άντρα . Ο άντρας αυτός , δεν ήταν ιδιαίτερα μεγαλώσομος . Ήταν περίπου στο ύψος μου και φορούσε κουρελιασμένα ρούχα που θυμίζουν ζητιάνο πρώην ψαρά . Μπλε ψαράδικο παντελόνι με άσπρες ρίγες και ένα λευκό και λερωμένο κοντομάνικο πουκάμισο . Παρά την όχι και τόσο τρομαχτική όψη του , ο άντρας κρατούσε στο χέρι του ένα μεσαίου μεγέθους σπαθί , πιθανόν λάφυρο από κάποια μάχη με Marines . Απ’ αυτό μπόρεσα να συμπεράνω πως ήταν πειρατής . Επιπλέον , φορούσε στο δεξί φρύδι ένα μαύρο σκουλαρήκι και στον αριστερό του ώμο είχε ζωγραφισμένο με μαύρο χρώμα το γράμμα “ B “ . Ο άντρας αυτός , ήταν φανερά εκνευρισμένος και πιθανότατα ο λόγος ήταν ο μικρός Rufy . Η πλοκή είχε αρχίσει για ακόμη μια φορά να περιπλέκεται . Όπως όταν ήμουν πιο νέος . Δεν ήξερα τι μου επιφυλάσσει το μέλλον . Το μόνο που ξέρω είναι πως έχω επτά ολόκληρα χρόνια προπόνησης στη μάχη και το ζωνάρι μου λυμένο για καυγά , οπότε σκέφτηκα :
- No problem ... BRING IT ON !!!
Ωστόσο , δεν ήμουν αυτός που άρχισε το διάλογο και τον καυγά . Ο ξένος άντρας που στεκόταν στην πόρτα μίλησε και είπε :
- [ Ξένος ] Κ**ΟΠΑΙΔΟ !!!! ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΕΔΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ Π*****Α ΠΟΥ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ !!!
Η Makino ήταν κατατρομαγμένη και στην κυριολεξία έτρεμε απ’ τον φόβο της , καθώς κρατούσε στην αγκαλιά της τον μικρό , ο οποίος είχε πλέον ζαρώσει και γατζωθεί πάνω της και έκλαιγε . Όχι ότι τον αδικούσα φυσικά ... Ποιος δεν θα φοβόταν στην ηλικία του άλλωστε ... Πήρα το θάρρος και σηκώθηκα λέγοντας :

- Έχω κέφια σήμερα . Σου δίνω διορία για να εξαφανιστείς δέκα δευτερόλεπτα .
- [ Ξένος ] ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ; ΘΑ ΣΕ ΛΙΩΣΩ , ούρλιαξε ο άντρας και όρμησε καταπάνω μου . Αμέσως τράβηξα το katana μου και πήρα θέση μάχης . Η μεταξύ μας απόσταση ήταν πλεόν λιγότερη από ένα μέτρο και ήμουν έτοιμος για τη σύγκρουση . Σκέφτηκα :
- Χμμ ... Θα απεκρούσω το χτύπημά του με το katana μου και στη συνέχεια θα αντεπιτεθώ με τη θήκη του όπλου μου . Ένα δυνατό χτύπημα στον σβέρκο από την ξύλινη θήκη είναι αρκετό για να του μειώσει την όρεξη για αγριάδες . Έπειτα , θα κινηθώ απειλιτικά προς τον λαιμό του προσποιούμενος ότι θα επιτεθώ εκεί και τελευταία στιγμή θα αλλάξω την κατεύθυνση του σπαθιού μου και θα του λαβώσω πρώτα το χέρι που κρατάει το ξίφος και ύστερα τ’ άλλο . Έτσι θα τον καθηλώσω σε μόνιμη αμυντική στάση καθώς θα είναι ανήμπορος να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση . Έπειτα η μάχη θα είναι δική μου με ευκολία . Ναι ! Αυτό θα κάνω !!
Πράγματι , σταμάτησα ολοκληρωτικά το χτύπημά του με το katana μου και είχα ήδη αρχίσει την επίθεση προς τον σβέρκο του με την θήκη . Ξαφνικά , το κεφάλι του χωρίστηκε απ’ το σώμα του και ολόκληρο το πανδοχείο βάφτηκε κόκκινο απ’ τα αίματα . Τη θέση που κάποτε κατείχε ο λαιμός του , τώρα την έχει κατακτήσει μια αστραφτερή ασημένια αλυσίδα με μια λεπίδα στην μια άκρη και έναν ακόμη πιο μυστηριώδη ξένο στην άλλη . Η φιγούρα του δεύτερου αγνώστου είχε αρχίσει να ξεκαθαρίζει και τα πρώτα του χαρακτηριστικά έγιναν διακριτά . Ήταν ένας άντρας , νεαρός αν και μεγαλύτερος από εμένα σε ηλικία και σε ανάστημα . Είχε μοβ μαλλιά μέχρι τους ώμους και φορούσε ένα σκούρο γκρι μανδύα και μια άσπρη κάπα .

Αμέσως , ο ξένος τράβηξε πίσω την αλυσίδα του και μια γρήγορη κίνηση την τύλιξε γύρω απ’ τον ώμο του . Έπειτα , προχώρησε μέσα στο μαγαζί περισσότερο και με αργά αλλά σταθερά βήματα κινήθηκε προς το μέρος μου . Μπορεί να μας βοήθησε αλλά ακόμη δεν είχαμε κάποια σοβαρή πληροφορία σχετικά με το που βρισκόταν , οπότε δεν έριξα την άμυνά μου ούτε λίγο . Δεν είχα επαναπαυτεί και περίμενα υπομονετικά την κρίσιμη στιγμή που θα ήταν σε κατάλληλη απόσταση για την διεξαγωγή κοντινής μάχης . Ήταν μπροστά μου μα ακόμα τίποτα . Με προσπέρασε και σταμάτησε ένα βήμα πίσω μου . Ενώ εγώ είχα κοκαλώσει από την αδιαφορία και το στυλ του αυτός είπε :
- [ Ξένος Νο.2 ] Μπορείς να χαλαρώσεις τώρα . Δεν έχω τίποτα εναντίον σου . Ε εσύ ! Γυναίκα . Βάλε μου μια μπύρα και γρήγορα .
- [ Makino ] Μ..Μάλιστα κύριε .
Η Makino έτρεξε και του σέρβιρε την παραγγελία του . Όσο για μένα , παρακολουθούσα ακόμη το γύρω σκηνικό . Τα αίματα , τον ξένο , τον πιτσιρικά που όλως παραδόξως είχε σταματήσει να κλαίει , την ακόμα τρομαγμένη Makino καθώς και την μπύρα που κυλούσε σαν νερό στο λαιμό του αγνώστου σωτήρα μας . Αφού περιεργάστηκα όλα τα πιθανά σενάρια έφτασα στο συμπέρασμα ότι αν ήταν να μας σκοτώσει θα το είχε ήδη κάνει , άρα είμασταν ασφαλείς , για την ώρα τουλάχιστον .

Είχαν περάσει τα πρώτα αμήχανα δεκαπέντε λεπτά και η κατάσταση είχε αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο χαλαρή . Η Makino προσπαθούσε να καθαρίσει το μπαρ της , ο ξένος έπινε ήρεμα την μπυρίτσα του , ο Rufy είχε φύγει και εγώ σχεδίαζα την επόμενή μου κίνηση .
- Well... First things first , σκέφτηκα και αμέσως μετά είπα :
- Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ ξένε . Μαζί με το ευχαριστώ κερνάω και την μπύρα σου !! Με λένε Spanish . Εσένα πως σε φωνάζουν ;
- [ Ξένος ] Θα σου πω αφού μου πεις το πραγματικό σου όνομα , είπε με σιγουριά και αυτοπεποίθηση .
- Σπάρτακος . Πως κατάλαβες ότι σου έδωσα ψεύτικο όνομα ;
- [ Ξένος ] Με λένε Atlas . Δεν το κατάλαβα . Απλά μπλόφαρα και σε έκανα να παραδεχτείς ότι λες ψέματα . Α , και για να ξέρεις ... Εφόσον δεν σε εμπιστεύομαι ακόμα μικρέ ψέυτη , ούτε εγώ σου έδωσα το πραγματικό μου όνομα , είπε πάλι ψύχραιμα ο Atlas και άρχισε να γελάει μόνος του .
Η αλήθεια είναι πως και εγώ ντράπηκα για την τροπή που είχε πάρει η συζήτηση αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο ξεκίνησα και εγώ να γελάω μαζί του . Σύντομα η ατμόσφαιρα ήταν χαρούμενη και μιλούσαμε για την ιστορία μας , για την καταγωγή και τις περιπέτειες μας , για τα κατορθώματά μας και για το τι κάνουμε σε αυτό το νησί . Πρώτος ξεκίνησε ο Atlas . Ο Atlas , λοιπόν , ερχόταν και αυτός απ’ την Loguetown . Δεν μου είπε τίποτα για τα παιδικά του χρόνια αλλά υποψιάζομαι πως δεν θέλει ούτε ο ίδιος να τα θυμάται . Μου αποκάλυψε ωστόσο , πως έφυγε απ’ την Loguetown αρκετό καιρό πριν , με σκοπό να γίνει πειρατής . Κατόρθωσε να αγοράσει ένα μικρό πλοίο και να φτιάξει ένα μικρό πλήρωμα τεσσάρων ατόμων . Όταν τον ρώτησα που βρίσκονται τώρα οι φίλοι του , το πλήρωμά του , παρατήρησα ένα ελαφρύ βούρκωμα στα μάτια , λίγο πριν αποφύγει περίτεχνα την ερώτησή μου . Δεν τον πίεσα παραπάνω . Άλλωστε δεν τον ήξερα παρά λίγα λεπτά . Δεν ήταν αναγκασμένος να μου πει όλη την ιστορία του . Συνεχίσαμε τη συζήτηση με τη δική μου ιστορία . Του τα αφηγήθηκα όλα καθώς έδειχνε να παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον , ιδιαίτερα στις περιπέτειες που είχα ως πιτσιρικάς . Είχα φτάσει στο σημείο που του έλεγα τον λόγο για τον οποίο ήρθα εδώ , στο Dawn Island :
- Ψάχνω πληροφορίες για έναν πειρατή . Τον Monkey D. Luffy .
Τότε μπλέχτηκε στη συζήτηση εντελώς απρόσμενα , η Makino .
- [ Makino ] Εεεμ .. Μπορώ νομίζω να σου δώσω αρκετές πληροφορίες . Στο χρωστάω άλλωστε . Με υπερασπίστηκες και θα είχες νικήσει ακόμα και χωρίς τη βοήθεια του Atlas .
- Makino...
- [ Makino ] Δεν χρειάζεται να με ευχαριστήσεις . Λοιπόν ... Δεν μπορώ να σου πω πολλά διότι δεν ξέρω πολλά . Μπορώ να σου πω μόνο όσα έγιναν μέχρις ότου ο Luffy έγινε δεκαεπτά ετών και ξεκίνησε για τα ταξίδια του .
- Είναι υπεραρκετό Makino . Σε ευχαριστώ .
Ήδη κρεμόμουν απ’ τα χείλη της . Με είχε κερδίσει απ’ τις πρώτες κιόλας λέξεις που είπε . Εκτός απ’ αυτό όμως , μου έκανε τεράστια εντύπωση ότι και ο Luffy ξεκίνησε τα ταξίδια του στα δεκαεπτά του χρόνια , όπως και εγώ . Σύμπτωση ή μοίρα ;

Πράγματι , η Makino μου διηγήθηκε πολλά συναρπαστικά πράγματα για τον Luffy . Μου είπε πως είναι γιος του διάσημου επαναστάτη Monkey D. Dragon αλλά και εγγονός του ακόμα πιο διάσημου Marine, Monkey D. Garp !! Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό . Ο Luffy , απ’ ότι φαίνετε , δεν μεγάλωσε με τους γονείς του . Αντίθετα , ο παππούς του ο Garp , τον άφησε υπό την φροντίδα μιας ομάδας ληστών που έχουν κρησφύγετο στα βουνά αυτού του νησιού . Εκτός απ’ αυτό , ο Luffy είχε και έναν θετό αδερφό . Τον Portgas D. Ace . Ο Ace ήταν κατά τρία χρόνια μεγαλύτερος απ’ τον Luffy και ενώ τώρα είναι πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους , τότε δεν τα πηγαίνανε καθόλου καλά . Μου είπε επίσης για ένα τραγικό περιστατικό σχετικά με το θάνατο του φίλου τους του Sabo εξαιτίας των World Nobles . Το όλο θέμα με έκανε να μισήσω ακόμα περισσότερο την World Government αλλά για την ώρα προτίμησα να αφήσω την Makino να τελειώσει την ιστορία της . Η Makino άλλαξε λίγο το τοπίο της ιστορίας και μου εξήγησε πως πριν γίνουν όλα αυτά , στο χωριό είχε έρθει ο διαβόητος πειρατής Shanks . Ναι... Ο Red-Haired Shanks . Ο καπετάνιος των Red Hair Pirates με 700.000.000 Belli bounty !!!! Και μάλιστα καθόταν στο ίδιο σημείο που κάθομαι εγώ και διασκέδαζε με το πλήρωμά του και τον μικρό Luffy . Επίσης μου αφηγήθηκε το περιστατικό με τον άθλιο πειρατή Higuma που προσπάθησε να λεηλατήσει το μαγαζί της Makino . Ο Luffy , αν και μικρός , έφαγε ένα φρούτο που κουβάλαγε ο Shanks και αμέσως το σώμα του έγινε λαστιχένιο και σίγουρος για τον εαυτό του , ο μικρός κυνήγησε τον πειρατή ο οποίος , όντας δυνατότερος , τον απήγαγε . Ο Shanks έτρεξε να τον σώσει με αποτέλεσμα να χάσει το χέρι του από ένα γιγαντιαίο θαλάσσιο πλάσμα . Τέλος , ο Shanks άφησε στον Luffy το ψάθινο καπέλο του ως αποχαιρετιστήριο δώρο , μαζί με την υπόσχεση να ξανασυναντηθούν όταν ο Luffy γίνει σπουδαίος πειρατής .
Η ιστορία της Makino ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα . Είχα μάθει τόσα πολλά για τον Luffy και ήδη ήθελα οπωσδήποτε να τον συναντήσω κάποια στιγμή . Εξίσου πολύ όμως ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον άθλιο πειρατή από κοντά . Με είχε εκνευρίσει μόνο και μόνο η ιστορία της Makino αλλά ήταν αρκετό . Είχα πάρει την απόφασή μου .
- Makino ... Που μπορώ να βρω τον Higuma ;
- [ Makino ] Δεν είναι πολύ συχνά στο νησί . Αλλά όταν είναι συχνά τον βρίσκεις να τριγυρνάει στο λιβάδι λίγο έξω απ’ το χωριό μας . Δεν ξέρω αν απλά του αρέσει η φύση εκεί τριγύρω ή έχει κάποιο άλλο λόγο , πάντως εκεί είναι αρκετά συχνά .
- Ευχαριστώ πολύ . Πάω . Κράτα μου μια παγωμένη μπύρα για όταν γυρίσω .
Σηκώθηκα , πήρα το katana μου και προχώρησα προς την έξοδο .
- [ Atlas ] Σταμάτα !!!

Ο Atlas είχε γυρίσει και με κοίταζε με ένα επιτακτικό βλέμμα που με είχε παγώσει μέχρι το κόκαλο .
- Χμμ ; Τι έγινε ;
- [ Atlas ] Θα έρθω μαζί σου . Είναι επικίνδυνο να πας μόνος .
Παραξενεύτηκα όσο δεν πάει από την εξέλιξη , αυτή , των πραγμάτων αλλά δεν είπα τίποτα . Απλά χάρηκα που θα έχω συντροφιά και βοήθεια στην νέα μου περιπέτεια .
- Τότε βιάσου . Δεν βλέπω την ώρα να τον διαλύσω .
Ο Atlas κρυφοχαμογέλασε και με ακολούθησε . Βγήκαμε απ’ το μαγαζί και ύστερα από μια σύντομη περιήγηση στο χωριό , χάρη στην ανεπτιγμένη αίσθηση προσανατολισμού που είχα , καταφέραμε να εντοπίσουμε τα πάντα σχετικά με τον Higuma . Είδαμε το πλοίο του κρυμμένο σε έναν κόλπο κοντά στο λιβάδι που μας περιέγραψε η Makino , καθώς και το ίδιο το λιβάδι . Στη μέση του οποίου , βρισκόταν μια μοναχική φιγούρα . Πλησιάσαμε λίγο παραπάνω και διακρίναμε έναν άντρα με μακρύ , στο ύψος των ώμων , μαύρο μαλλί , μια μικρή γενειάδα , ένα πορτοκαλί περίεργο περιδέραιο και ένα κόκκινο πουκάμισο και άσπρο παντελόνι . Ήταν τρομαχτικός στην όψη αλλά δεν φαινόταν σαν κάποιος που θα με δυσκόλευε πολύ σε μάχη σώμα με σώμα . Πόσο μάλλον τώρα που είμαστε δύο εναντίον ενός . Ξαφνικά σκέφτηκα :
- Χμμ ... Δύο εναντίον ενός ; Αυτό είναι άτιμο ακόμα και όταν είσαι αντίπαλος με ανέντιμους αγροίκους .
- Atlas !!! , γύρισα και τον φώναξα .
- Σε παρακαλώ μην μπλεχτείς στη μάχη . Τον θέλω για μένα .
- [ Atlas ] Σίγουρα θα τα καταφέρεις ;
- A man always do what he has to do . And i am man .
- [ Atlas ] Well said !!! Όπως θες λοιπόν . Καλή σου τύχη , φίλε .
Χαμογέλασα ευγενικά και σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω προς το μέρος του Higuma . Μόλις τώρα καταλάβαινα για πιο λόγο με είχε νευριάσει τόσο πολύ . Λίγο αργά βέβαια , αλλά δεν άλλαζε τίποτα . Συνειδητοποίησα πως αυτό που μου έκανε τα νεύρα κρόσια , δεν ήταν η γενική συμπεριφορά του Higuma , ούτε η ατιμία του . Απλώς δεν άντεχα την αδικία του κόσμου . Δεν είχα αλλάξει , τελικά , από τότε που ήμουν μικρός . Ο Higuma τα έβαλε με ένα παιδί και μια γυναίκα ακίνδυνη και γλυκιά . Αυτό είναι μεγάλη αδικία και ανωρημότητα και αφού κανείς δεν έχει βρεθεί να τον τιμωρήσει , θα το κάνω εγώ . Σκεπτόμενος λοιπόν αυτά φώναξα :
- HIGUMAAAAAAAAAA !!!!!!!!!!! Αν έχεις τα κότσια να λέγεσαι ακόμα πειρατής , έλα γρήγορα εδώ και αντιμετώπησέ με . Ένας εναντίον ενός , χωρίς κόλπα και αδικίες .
- [ Higuma ] Ποιός είσαι εσύ μικρέ ; , είπε με ειρωνικό ύφος .
Ξάφνου , μια άλλη αντρική φωνή , μάλλον κάποιου μέλους του πληρώματος του Higuma , ακούστηκε .
- [ Μέλος πληρώματος ] Αρχηγέ . Αυτοί είναι που σκότωσαν τον Kehi σε εκείνο το bar που πριν από τόσα χρόνια είχε γίνει το περιστατικό με εκείνο το αγόρι .
Ο Higuma δεν έχασε καιρό . Με το που τα άκουσε αυτά ξεκίνησε να περπατάει προς το μέρος μου .
- [ Higuma ] Θες μάχη ; Θα την έχεις !! Αλλά απ’ όλες τις λάθος επιλογές που έχεις κάνει ποτέ στη ζωή σου , αυτή είναι με διαφορά η χειρότερη .
Η μάχη είχε σχεδόν αρχίσει .