[Τελος] Drunk till dawn

Φεύγοντας απο το Gecko island απο το οποίο είχα πιάσει τον Captain Kuro , ζήτησα από τον Smoker λίγες μέρες άδεια.Εκείνος μου το επέτρεψε καθώς η μονάδα μας, ειχε εμπλακεί σε πολλές μάχες τελευταία και είχε πιάσει πολλούς πειρατές, κυρίως χάρη στην δικιά μου βοήθεια. Ο Lieutenant Yagami είχε αναρρώσει και ειχε αναλάβει ευτυχώς το πλοίο. .Βρισκόμασταν όλοι μαζί στο μαγειρείο του πλοίου και ετοιμαζόμασταν να φάμε το μεσημεριανό μας . Σήμερα είναι τετάρτη οπότε οι μάγειρες θα έκαναν το αγαπημένο μου φαγητό! Πατάτες τηγανητές με κρέας κοκκινιστό και μπόλικη σάλτσα Curry.Σαν επιδόρπιο θα είχαμε Takoyaki με μια μικρή αλλαγή!Αντί να γίνουν με χταπόδι, θα τα ετοίμαζαν με σοκολάτα

Ξαφνικά οι πόρτες άνοιξαν και άρχισαν να βγαίνουν οι μάγειρες με τις κατσαρόλες, τα πιάτα και τα υπόλοιπα συνοδευτικά..Περίμενα με ανυπομονησία την σειρά μου! Πεινούσα σαν λυκοκέρβερος... Με το που μου έβαλαν την μερίδα μου, την κατάπια με την μια και σηκώθηκα απο το τραπέζι. Έκανα ήσυχα βήματα προς τα αριστερά ενώ ημουν σκυφτός. Καλυπτόμουν απο τις πλάτες των συναδέλφων μου. Στο πρώτο κενό που βρήκα , κάθισα και έβαλα το πιάτο μου επάνω.Μόλις ήρθε για δεύτερη φορά η σειρά μου ο μάγειρας σταμάτησε και άρχισε να με κοιτάει.Τότε κατάλαβα οτι την είχα πατήσει...Και είχα προσέξει αρκετά το σχέδιο
-Vergil....Πάλι άρχισες τα κόλπα σου?
-Τι θες να πεις?

-Σου έδωσα πριν από λίγο φαγητό....
-Όχι ! Αυτό δεν έγινε
-Θες να πεθάνεις?Είπε και έφερε την κουτάλα του σε απειλητική θέση!
-Καλά καλά! Τα παρατάω....Πως με κατάλαβες?
-Είσαι ο μονος που έχεις άσπρα μαλλιά...Φαίνονται και απο κάτω απ το καπέλο
-A soooda! Ήξερα οτι κάτι ξέχασα....
Μ αυτα και μ αυτά με προσπέρασε.Απογοητευμένος, σηκώθηκα από το τραπέζι και πήγα να βρω τον Lieutenant Yagami για να τον ρωτήσω σε ποιο νησί θα ξεκουραστούμε, γύρισα και κοίταξα κρυφά τον μάγειρα και είπα απο μέσα μου"Κάποια φορα θα φάω και δεύτερη μερίδα κουφά*α μάγειρα"..Βγήκα από την τραπεζαρία και άρχισα να περπατάω. προς το γραφείο του. Δεν ήταν και τόσο μακριά..Εκείνη την ώρα ήθελα να καπνίσω όμως μέσα στο πλοίο δεν επιτρεπόταν

Έτσι άφησα το πακέτο πίσω στην τσέπη μου.... Έφτασα έξω απο τη πόρτα του και την είδα να ανοίγει. Αώο μέσα έβγαινε ο Lieutenant Yagami!
-A Vergil εσύ! Πάνω που ερχόμουν για να σε βρω!
-Γιατί Lieutenant?
-Με ειδοποίησαν οτι σε λίγες μέρες θα σου στείλουν την στολή ενός Lieutenant Junior grade αλλά αυτη δεν θα κρατήσει για πολύ καθώς μετά την παρέμβαση του Commander X Bone και επειδή έπιασες τον Captain Kuro θα γίνεις Lieutenant!
Αυτά ήταν πολύ καλά νέα! Χάρηκα πολύ όταν τα άκουσα! Μου έφτιαξαν την μέρα
-Λοιπόν, το νησί στο οποίο πηγαίνουμε είναι στην North Blue! Λέγεται Battleship Island!
Αυτό ομολογώ οτι με έριξε , όσο γρήγορα με ανέβασε...Γιατί να γυρίσουμε στην North Blue? Δεν θα άντεχα να ξαναπατήσω το πόδι μου στην πατρίδα μου σε περίπτωση που υπήρχε κάποια αποστολή στην Hesclusia

-Τώρα πάνε στο τηλεφωνείο για να κάνεις την ανακοίνωση μέσω του κεντρικού Den Den Mushi του πλοίου ,οτι εντός ολίγων ορών φτάνουμε.Μετά έλα στο κατάστρωμα
-Μάλιστα κύριε. Είπα και άρχισα να περπατάω προς το μέρος που μου υπέδειξε.. Αυτές οι ανακοινώσεις είχαν γίνει ρουτίνα πλέον...Άντε να γίνω και εγω Lieutenant για να δίνω και γω διαταγές στους Ensign για να κάνουν τις μικροδουλειές ... Εγώ είμαι μόνο για να πολεμάω...Έφτασα στον θάλαμο του τηλεφωνείου , έκανα την ανακοίνωση και έφυγα για το κατάστρωμα...Στην διαδρομή είδα αρκετούς Marines με σακίδια στις πλάτες να ανεβαίνουν με χαρά! Αυτό γιατί θα είχαμε άδεια!Εγω όμως αν και τραυματισμένος απο την μάχη μου με τον Kuro, ήθελα λίγη περιπέτεια! Γι αυτό αποφάσισα να εξερευνήσω λίγο το μέρος που θα πάμε !

Στο κατάστρωμα, ο Lieutenant μας έδωσε μερικές οδηγίες. Το νησί φαινόταν σαν πολεμικό πλοίο απο μακριά! Μάλλον γι αυτό το έλεγαν Battleship island.. Ακόμα και στο κέντρο του υπήρχε ένα πράγμα, σαν κατάρτι!Αυτό πρέπει να ήταν το νησί στο οποίο είχε γίνει μια τεράστιου βεληνεκούς μάχη μεταξύ των Marines και πειρατών με νικητές τους Marines φυσικά! Αυτήν την ιστορία μου την είχε πει ο πατέρας μου στα τρία μου χρόνια και όμως την θυμόμουν! Σε αυτήν την μάχη είχε πολεμήσει ακόμα και Commodore! Ένας βαθμός των Marine που δίνεται σε πάρα πολύ δυνατούς ανθρώπους που βρίσκονται στην Grand Line! Η μάχη είχε κρατήσει 5 ολόκληρες μέρες! Οι πειρατές προσπαθούσαν να καταλάβουν ένα οχυρό που υπήρχε στο νησί και τοτε φυλάσσονταν εκεί αρκετά όπλα και χρήματα των Marine! Είχαν καταλάβει όλα τα χωριά του νησιού και τελευταίο έμενε το οχυρό ! Εκεί η μάχη είχε πάνω. απο 200 θύματα απ όλες τις πλευρές..ΟΙ Marines έδειχναν να χάνουν καθώς τους τελείωναν τα πυρομαχικά και οι πειρατές τους είχαν κόψει τον ανεφοδιασμό!Όμως για καλή τους τύχη είχε σταλεί στο νησί ένας Commodore για επιθεώρηση πριν μπει στην Grand Line...Τότε ,. έπιασαν όλους τους πειρατές απροετοίμαστους και τους σκότωσαν ,. η τους έστειλαν σε φυλακές

Η ώρα τις απόβασης έφτασε. Αρχίζαμε να κατεβαίνουμε σιγά σιγά στο λιμάνι μιας μικρής βάσης που λεγόταν G1.Όσοι επιθυμούσαν έμεναν για ξεκούραση εκεί και όσοι ήθελαν, πήγαιναν στην πόλη Jingoku.Φυσικά κανένας δεν ήθελε να κάνει 1 ώρα περπάτημα για να φτάσει στην πόλη και έτσι οι μόνοι που ξεκινήσαμε για την πόλη, είμαστε εγω και ο Lieutenant Yagami. Τον ρώτησα αν γνώριζε πως να πάει στην πόλη και έτσι απλά τον ακολουθούσα. Το δάσος στο οποίο προχωρούσαμε ήταν ήρεμο ! Η πρασινάδα των φύλλων των δέντρων, σε συνδυασμό με τον γαλάζιο ουρανό δημιουργούσαν ένα πολύ όμορφο τοπίο. Άναψα ένα τσιγάρο και το έβαλα στο στόμα μου. Αυτή η μέρα ήταν πολύ όμορφη. Σκεφτόμουν σε ποσο γρήγορο διάστημα κατάφερα να ανέβω σε βαθμούς!Τις σκέψεις μου αυτές διέκοψαν το κελάηδισμα μερικών περίεργων πουλιών

Γύρισα να τα κοιτάξω και τα είδα να πετάνε πάνω απο ενα χαμηλό θάμνο. Με το πέρας μιας ώρας φτάσαμε στην Jigoku town,μια μικρή πόλη μέσα στο δάσος . Περπατούσαμε μέσα στην πόλη μαζί με τον Lieutenant .
-Πεινάς? Με ρώτησε
-Ναι,. λίγο ...
-Πάμε να πάρουμε καμιά φραντζόλα απο εκείνο το φούρνο ?
Συμφώνησα κα αρχίσαμε να προχωράμε προς τα εκεί....Ξαφνικά είδαμε δυο άντρες να βγάζουν έναν τρίτο απο τον φούρνο πετώντας τον έξω..Αμέσως άρχισαν να τον χτυπούν . Έτρεξα με τον Lieutenant για να τους σταματήσουμε.Έπιασα τον πιο μεγαλόσωμο άντρα και τον ακινητοποίησα κρατώντας τα χέρια του πισω

-Σταματήστε αμέσως. Είπε ο Lieutenant τραβώντας το σπαθί του..
Στην θέα του σπαθιού έμειναν κοκκαλομένοι. Ο φούρναρης(το κατάλαβα λόγο του καπέλου του) και ο άλλος που ήταν πιο νεαρός προχωρούσαν σιγά σιγά προς το φούρνο.Εγώ βοήθησα τον άλλο να σηκωθεί όμως αντι γαι ευχαριστώ, τίναξε το χέρι μου με δύναμη και άρχισε να φεύγει λέγοντας
-Ross Town και βλακείες......
Τι ήταν αυτή η Rose town άραγε?
Ο Lieutenant μπήκε στον φούρνο, ετσι έκανα και εγώ .Εκεί ρωτήσαμε τον φούρναρη και τον άλλο για ποιο λόγο έγινε εκείνη η φασαρία. Αφου μας εξήγησε οτι η Rose town ειναι μια θρυλική πόλη που λέγετε οτι είναι αππ χρυσο και οτι ο γιος του έχει φύγει για να τηνβρει , μας είπε οτι μάλωσε γιατί εκείνος είχε χλευάσει το όνειρο του παιδιού του

-Πολύ καλα έκανες...Του είπα. Αν και ο ξυλοδαρμός δεν ήταν σωστός σαν μέθοδος, το γεγονός οτι υποστήριζε το όνειρο του παιδιού του , ήταν μεγάλης σημασίας για μένα, καθως ο δικός μου πατέρας δεν το έκανε ποτέ.Μετά απο αυτό βγήκαμε έξω απο τον φούρνο. Τώρα θέλαμε να βρούμε ένα μπαρ για να πιούμε τίποτα πριν το ταξίδι .Μετά απο λίγη ώρα ψαξίματως, βρήκαμε ένα μικρο μπαρ σε μια μεγάλη πλατεία. Καθήσαμε μέσα και περιμέναμε να έρθει το γκαρσον για να πάρουμε παραγκελία.
Οι άνθρωποι μέσα στο μαγαζί , ήταν όλοι ευδιάθετοι και άκουγες πολλά γέλια

Περιμέναμε περίπου πέντε λεπτά. Πήραμε δυο μεγάλες μπύρες και αρχίσαμε να πίνουμε! Ο Lieutenant πήρε κα δεύτερη και τρίτη και άλλες, τοσες που , έχασα το μέτρημα. Μετά απο κάμποσες ώρες μπυροκατεβάσματος, πλήρωσα τον μπαρμαν και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς την βάση .Πλέον ήταν σχεδόν βράδυ, κάτι που πήγαινε να πει πως είχαμε τουλάχιστον 1:30 ώρα για να γυρίσουμε στο καράβι. Είμασταν και οι δυο σε κατάσταση μέθης..Το κεφάλι μου γύριζα σαν τρελό. Ομως ο Lieutenant που είχε πιει πολύ παραπάνω απο μένα φαινοταν μια χαρα

Περπατούσαμε για ώρα μέσα στο σκοτεινό δάσος ενώ παραπατούσα απο την ζάλη Δεν ήξερα πόσο ακόμα θα άντεχα . Άραγε θα κατάφερνα να φτάσω στο καράβι έγκαιρα? Δεν πρόλαβα να κάνω δέκα βήμματα και επεσα κάτω .Ευτυχώς δεν χτύπησα το κεφάλι μου . Αρχισα να χάνω τις αισθήσεις μου. Προσπαθούσα για το αντίθετο όμως δεν μπορούσα. Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν .Το τελευταίο πράγμα που κατάφερα να ακούσω πριν χάσω εντελώς τις αισθήσεις μου , ήταν ο ήχος που έκαναν οι αρβύλες του Yagami

Ξύπνησα...Όταν άνοοξα τα μάτια μου είδα ένα γνώριμο ταβάνι.Σηκώθηκα και είδα τριγύρω. Ήμουν στο ιατρείο του πλοίου και ήμουν μόνος. Σηκώθηκα απότομα και πήγα προς την καρεκλα στην οποια ήταν αφημένη η καπα μου. Την φόρεσα και βγήκα αππ το δωματιο . Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει απο τον πόνο. Τα μάτια μου έβλεπαν σχετικά θωλά και ένιωθα πως αντι για αίμα είχα οινόπνευμα. Όταν έφτασα στο γραφείο του Yagami χτύπισα την πόρτα και περίμενα υπομονετικά

-Ποιος?
-Vergil, να μπω?
-Πέρασε
Προχώρισα μέσα ανοίγοντας την πόρτα και κάθισα μπροστά του.
-Εχθές κύριε τι έγινε?
-Μεθύσαμε φίλτατε Vergil..
-Και ...όταν έμεινα αναίσθητος, τι έγινε?
-Σε κουβάλησα εγώ,και είσαι και βαρύς πανάθεμά σε...Σταμάτα την γυμναστική
Δεν ήξερα τι να πω..Ένιωθα μεγάλη ντροπή..Ειχα βγει εκτός εαυτού.Ήταν ανεπίτρεπτο αυτό που έγινε

Κάθησα στην καρέκλα και μου εξήγησε τι έγινε. Για να με καλύψει είχε πει οτι είχα αρρωστίσει και λιποθύμισα. Έτσι με μετέφεραν στο ιατρείο. Τώρα είμασταν στο πλοίο και φεύγαμε απο το νησί
-Ποιος θα είναι ο επόμενος προορισμός μας κύριε? Ρώτησα
-Ποιος ξέρει? Δεν είμαστε στο μυαλό του Smoker!
Σηκώθηκα αφου χαιρέτησα τον Yagami. Προορισμος μου το κατάστρωμα. Στην διαδρομή , είχα βγάλει ένα τσιγάρο και το έβαλα στο στώμα μου. Το άναψα όταν έφτασα επάνω. Κοιτούσα την όμορφη γαλάζια θάλασσα και το Battleship island που αφησαμε πίσω μας

Όνομα: Vergil
Haki Points: -
Player of the Month Points: 6
Beli: 18.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Απλή ιστορία με μικρά πόστ.Θα πρέπει να κάνεις μεγαλύτερα πόστ και να προσπαθήσεις να την κάνεις πιο αναλυτική και ενδιαφέρουσα.