[Αρχή] The dawn of an adventure[Τέλος]

Μια συνηθισμένη μέρα στο χωριό μου... Φυσικά όχι για μένα... Ο ήλιος έλαμπε και κανένα σύννεφο στον ορίζοντα. Ακριβώς μια κατάλληλη μέρα να ξεκινήσω το ταξίδι μου. Απο μικρός ήθελα να γίνω πειρατής. Βέβαια όχι κακός πειρατής, δεν μου αρέσουν οι δολοφόνοι των θαλασσών. Αλλά δεν μπορώ να υποστηρίζω και όσα κάνουν οι επαναστάτες άλλα και οι marines.

Ήταν το όνειρο μου, από τότε που ήμουν πολύ μικρός. Δυστυχώς το έμαθε πολύ κόσμος και οι υπόλοιποι εκδίωξαν τους γονείς μου, μαζί και εμένα. Φύγαμε και καταλήξαμε εδώ, στο windmill, ένα μικρό χωριό στο dawn island...Σήμερα ήταν η μέρα...
Είχα ετοιμαστεί από πολύ νωρίς... Είχα φάει ήδη πρωινό... Βγήκα έξω και προχώρισα προς το δάσος.

Καλημέριζα όποιον συναντούσα... Ήμουν γνωστός στο χωριό, ως το αγόρι που βοήθαγε τους πάντες αν και στην αρχή ήμουν γνωστός ως το ασημόμαλλο αγ'ορι.
Τα μαλλιά μου είναι ασημέενια, κάτι πολύ σπάνιο. Τους φαινόταν περίεργο στην αρχή. Όμως μετά με συνήθισαν. Ήμουν 20 χρονών πλέον... Πότε είχαν περάσει 12 χρόνια που ήμασταν εδώ, μου είναι άγνωστο.

Με όλες αυτές τις σκέψεις δεν αντιλήφθηκα πότε έεφθασα στο δάσος. Μάζεψα όσα φρούτα μπορούσα. Πρέπει να ήταν καμιά 20αρια. Εκτός απο φρούτα θα μου χρειάζοταν και κρέας φυσικά.Βέβαια το ψάρι κάνει παρόμοια δουλεία. Τα φρούτα μόνο θα μου έφταναν για καμιά εβδομάδα περίπου. Προχώρησα πάλι πίσω στην πόλη για να αγοράσω και άλλα απαραίτητα.

Πέρασα απ'το μπαρ για να πάρω σακιά με νερό... Μπήκα μέσα. Όπως συνήθως το μπαρ ήταν γεμάτο.
Προχώρησα προς την ιδοκτήτρια του μπαρ, την Μακίνο. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και παρότι έχουμε διαφορά ηλικίας είμαστε καλοί φίλοι. Με είδε που ερχόμουν και χαμογέλασε. Οπως πάντα χαρούμενη.

-Καλημέρα, Μακίνο.
-Καλημέρα.
-Μπορείς να μου δώσεις τρία σακιά νερό.
- Ώστε ήθε η μέρα;
Είπε διστακτικά.
-Ναι, σήμερα θα φύγω.
-Κάποτε θα ερχόταν.
Είχε μια μικρή στεναχώρια στο πρόσωπο της αλλά χαμογελώντας μου είπε
- Ελπίζω να προσέχεις τον εαυτό σου.
- Μην ανησυχείς για μένα, πιστεύω να μπορώ να έρχομαι κατά καιρούς.Χαμογέλασε άλλη μια φορά πριν εξαφανιστεί τρέχοντας.
Μου έφερε τα σακιά με το νερό και επομένως θα είχα καθαρό νερό για κάποιες μέρες.

Το επόμενο πράγμα που χρειαζόμουν ήταν ψάρια. Ήξερα που θα βρω τον ψαρά του χωριού.
Πάντα ψάρευε δίπλα στην ακτή. Εκεί ήταν ο πάγκος του.
-Έι, Gyoru;
-Ω, Lightning τι κάνεις;
- Καλά όπως πάντα. Λοιπόν θα μπορούσες να μου βάλεις 3 ψάρια σε ένα κουτί με πάγο;
- Α, μακρύ ταξίδι ε...
- Προφανώς...
- Στο νησί;
-Όχι στην θάλασσα, θα φύγω να γίνω πειρατής.
-Αχ, ώστε αλήθεια. Το εννοούσες;
Μου έδωσε τα ψάρια και τον ευχαρίστησα, τώρα έμενε μόνο ένα τελευταίο πράγμα, το μεταφορικό μέσο.

Δεν είχα αρκετά λεφτά παρά μόνο για μια σχεδία, μόνο αυτά είχαν απομείνει.
Πήγα στο μαγαζί του χωριού.
Ο κύριος Μπαλ ήταν εκεί.
-Έι, Lightning ήλθε η μέρα;
-Ναι, ήρθε... Σήμερα είναι η μέρα που θα βγω στην θάλασσα.
- Ωραία, οπότε τελίκα τι θα πάρεις; Σχεδία ή βάρκα;
- Τα λεφτά μου φτάνουν ακριβώς μόνο για σχεδία.
-Είσαι σίγουρος; Είναι πιο επικύνδινο...Μήπως θες να περιμένεις για να μαζέψεις λεφτάγια την βάρκα;
-Όχι, δεν φοβάμαι.
- Εντάξει, είναι 5.000 μπέλι.

Του έδωσα τα λεφτ'αα. Η σχεδία φυσικά ήταν στην παραλία.
Όταν γύρισα είδα τον Wood slap, αρχηγό του χωριού... Τον δήμαρχο μας.
- Έει Lightning, άκουσα ότι θα γίνεις πειρατής.
- Όπως το έλεγα, έτσι και θα γίνει.
Απάντησα εγώ με ένα χαμόγελο.
- Ωχ, τα σημερινά παιδιά. Οι γονείς σου τι λένε για αυτό;
- Τίποτα, δεν θέλουν να εμποδίζουν τα όνειρα μου.
- Αχ, πολλοί σαν και εσένα ξεκίνησαν από εδώ, θα δημιουργήσεις κακό όνομα στο χωριό.
-Πολλοί;

Θες να μοιάσεις σε αυτους;
-Όχι...
Ο δήμαρχος αναστεναξε ανακουφισμενος.
- Όμως θα γίνω πειρατής.
-Τιιιιιιιιιιιιιιιί;
- Μπορεί να μην ξέρω αν είναι καλοί ή κακοί πειρατές, αναζητώντας εκδίκηση ή χρήμα.
-Καλοί πειρατές;;;
- Ναι, μπορούν να υπάρξουν καλοί πειρατές. Μπορεί να υπάρχουν ήδη εκεί έξω.
- Η φαντασία σου δεν έχει όρια. Άντε κάνε ό,τι νομίζεις... Δεν θα σε εμποδίσω να πας στο πιο επικύνδινο δρόμο.
Φυσικά προσπαθούσε να με τρομάξει.
-Εντάξει...
-

Είχα έτοιμα όλα τα πράγματα. Προχώρησα προς την παράλια και τα έβαλα πάνω στην σχεδία. Όλοι ήταν εκεί να με χαιρετήσουν. Όλοι οι κάτοικοι. Με αποχαιρέτησαν ολοι και ειχαν μείνει πέντε.
Πρώτα ήλθε ο δήμαρχος. Αν και έιχε θυμώσει πριν, νοιαζόταν για μένα όπως και για τους υπόλοιπους κάτοικοιυς.
-Παιδί μου, να προσέχεις.
-Σίγουρα. Απάντησα εγώ.
- Και κοίτα μην μπλεκτείς πουθενά.

Ο δήμαρχος προχώρησε προς τα πίσω , ενώθηκε με το μικρό πλήθος. Τότε ήλθε ο ψαράς. Ο Gyoru.
Είχε λίγα δάκρυα στα μάτια. Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα να μην ψαρεύει μέρα, μεσημέρι.
- Να προσέχεις. Μην πνιγείς.
Αυτός είναι ο χειρότερος φόβος του. Η θάλασσα.
- Μην ανησυχείς. Θα είμαι καλά.
- Αν ξαναέρθεις φέρε και κανένα άγνωστο ψάρι.
Προχώρησε και εκείνος προς τα πίσω.

Τότε ήλθε η Μακίνο. Αυτή είχε ένα βλέμα υπερηφάνειας. Τόσα χρόνια μαζί. Και τώρα θα χωρίζαμε.
- Ξέρεις...
Άρχισε να λέει σιγά.
Περάσαμε πάρα πολλά μαζί. Είμαι υπερήφανη πάντως. Από ένα μικρό παιδί εξελίχθηκες σε έναν δυνατό και έξυπνο άνδρα.
Με αγκάλιασε και εγώ της ψιθύρισα στο αυτί...
- Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθες.
Τώρα έμεναν μόνο οι γονείς μου.

Ήρθαν κοντά μου και αγκαλιαστήκαμε όλοι μαζί.
-Τώρα είσαι μεγάλος γιε μου. Να προσέχεις τον εαυτό σου.
- Πρόσεχε μην τραυματιστείς.
- Θα είμαι εντάξει. Θα βοηθώ απλώς ανθρώπους.
Με άφησαν. Πήρα την σχεδία.
Και τώρα πλέω, μακρυά από εκείνους άραγε τι ταξίδι θα κάνω;
Βλέπω το Νησί της αυγής να χάνεται. Και βλέπω μια ζωή γεμάτη περιπέτεια.

Όνομα: Lightning Thunderstorm
Haki Points: -
Player of the Month Points: 5
Beli: 13.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Mπορείς να κάνεις τόσο μικρά ποστ και τόσο περιληπτικές ιστορίες, αλλά από χρήματα δεν θα βλέπεις πολλά...Αυτά που σου έδωσα είναι με επιείκεια...Πιστεύω η ιστορία σου σηκώνει να προσθέσεις στοιχεία καθώς και μια πλοκή...

Ευχαριστώ και συγγνώμη για την άσχημη ιστορία. Θα προσπαθώ όσο μπορώ να μεγαλώνω και τα ποστ αλλά και όλην την ιστορία.