[Αρχή] The adventure of one[Τέλος]

Μένω στο Blue island που κυριαρχούν οι Marines.Όλα εδώ είναι μπλε, το χόρτο,τα δέντρα,τα φύλλα των δέντρων και τα φρούτα. Μέχρι και τα σπίτια είναι μπλε, κάθως είναι φτιαγμένα απ'τα μπλε δέντρα... Αναρωτίεμαι τι χρώματα θα έχουν κανονικά όλα αυτά... Ανυπομονώ να το μάθω... Θα το μάθω μόλις ξεκινήσω το ταξίδι μου...

Ο πατέρας μου έλειπε συχνά απο το σπίτι. Ήταν γνωστός πειρατής. Ο Leon γνωστός και ως "χρυσογένης". Σπάνια ερχόταν στο σπίτι, και πάντοτε κρυφά. Ήταν δύσκολο να κρυφτεί απ'τους marines. Μια μέρα του εξομολογήθηκα ο'τι ήθελα να γίνω πειρατής. Την επόμενη μέρα με εκπαίδευσε στο δάσος. Την επόμενη μέρα ήταν να φύγει και ήθελε να μου μάθει όσα περισσότερα μπορούσε.

Όμως το βράδυ ενώ γυρίζαμε κάποιος είχε πει στους marines οτι είχε έρθει στο νησί. Δεν ξέρουμε τι έγινε με το πλήρωμα του, πάντως τον πατέρα μου τον έπιασαν και τον οδήγησαν μακρυά. Σίγουρα τον σκότωσαν. Θα εκδικηθώ, ο πατέρας μου αν και πειρατής ήταν καλός άνθρωπος. Για αυτόν το λόγο μίσω τους marines.

Έτσι 18 χρόνια μεγάλωσα με την μητέρα μου.Ήθελα να εκδικηθώ τους marines και επομένως εκπαιδευόμουν κάθε μέρα και το όνειρό μου ήταν να γίνω πειρατής και να εκδικιθώ για τον πατέρα μου. Είμαι έτοιμος. Έχω μεγάλη φυσική δύναμη πλέον και άριστες πολεμικές ικανότητες. Μπορώ να νικήσω εύκολα μόνος μου 3 άτομα.

Τώρα ετοιμάζομαι για το ταξίδι που θα αρχίσω. Θα τιμήση το όνομα του πατέρα μου.
Πρέπει να συγκεντρώσω ένα πλήρωμα, το οποίο θα γίνει το πιο γνωστό σε όλον τον κόσμο.
Ήμουν έτοιμος να φύγω.
-Περίμενε!!!
Ήταν η φωνή της μητέρας μου.
-Τι είναι;
- Έλα να σου δώσω κάτι...
-Τι να μου δώσεις;

Πηγέ στην ντουλάπα την άνοιξε και έβγαλε μια παλιά αλλά ολοκάθαρη στολή. Ήταν κόκκινη και συνοδευόταν με δύο γάντια, κοφτερά στις άκρες. Δύο κομμάτια πανοπλίας για τα χέρια και δύο άλλα για τα πόδια. Και ένα χρυσό μισοφέγγαρο. Ήταν σίγουρα του πατέρα μου. Θυμάμαι κάθε φορά που ερχόταν να ήταν ντυμένος με αυτα τα ρούχα.

-Αυτά ήταν του πατέρα σου... Σίγουρα θα ήταν περήφανος αν τα έπαιρνες...
-Αλήθεια?
-Φυσικά... Να προσέχεις το φεγγάρι... Ο πατέρασου το ονόμαζε Electric moon.
-Ωραία, αυτός θα είναι ο τίτλος μου. Lars the electric moon.
Η μητέρα μου με φίλησε στο κούτελο.
- Έλα μαμά, μεγάλωσα.
- Για μένα θα είσαι πάντα ο μικούλης μου.
- Δεν είμαι μικρός.
Ξεθύμανα γρήγορα, ίσως να ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα.
Την χαιρέτησα και άφησα το σπίτι.

Τώρα έπρεπε να αγοράσω πλοίο. Πήγα στην αγορά. Είδα ενδιαφέροντα αντικείμενα όπως όπλα,ρούχα ακόμα και αξεσουάρ αλλα είχα μόνο 5.000 μπέλι και έπρεπε να αγοράσω το πλοίο μου. Βρήκα το μαγαζί με τις βάρκες δίπλα στο λιμάνι.Έτσι πάνω που το είδα έτρεξα αμέσως γιατί ανυπωμονούσα για το ταξίδι μου.

-Γεια...
Ο μαγαζάτορας γύρισε και με κοίταξε...
- Τι θέλετε κύριος; Και χαιδεψε το μουστακι τoυ
Ο μαγαζάτορας γύρισε και με κοίταξε...
- Ενα πλοίο...
- Τέλεια, ακολουθήστε με...
Με οδήγησε σε άλλο μέρος, απέναντι!
- Το μονο πλοίο που πουλάω είναι γαλέρα...
- Πόσο κάνει;
- 30.000 μπέλι...
- Έχετε κάτι πιο φτηνό;
- Πουλάω και βάρκες.
- Τι βάρκες πουλάτε;
- Ξύλινες...
- Και πόσο κάνουν;
- 10.000 μπέλι.

- Έχετε κάτι πιο οικονομικό ;
- Το μόνο που έχω πιο φτηνό είναι μια σχεδία.
- Ποσο κάνει;
- 5.000 μπέλι.
- Εντάξει, ακριβώς τόσα έχω.
Του έδωσα τα λεφτά και μου έδειξε την σχεδία που ήταν δεμένη στο λιμάνι.
- Μπορείτε να την κρατήσετε λίγο.
-Φυσικά, αλλά γιατί;
-Κάτι έχω ξεχάσει αλλά δεν θυμάμαι;
Κάθισα και σκεφτόμουν ώρα για το τι μπορεί να ξέχασα.
- Ωχ όχι!!! Τα τρόφιμα!!!

Έφυγα τρέχοντας. Μην έχοντας λεφτά να αγοράσω τρόφιμα πήγα στο μπλε δάσος να πάρω φρούτα απο τα δέντρα.Έφτασε έξω απο το δάσος και σκαρφάλωσα στο πρώτο δέντρο που βρήκα. Έκοψα κάποια μήλα και τα έβαλα στον σάκο. Έλπιζα να μου έφταναν τουλάχιστον για μια εβδομάδα ίσως να βρω άλλα αργότερα.

- Ε, παιδί;
Γύρισα και είδα κάτω απ'το δέντρο τέσσερις marines.
- Ποιον είπες παιδί ε; Τον άντρακλα;
- Τι κάνεις εκεί πάνω;
- Μαζεύω φρούτα για το ταξίδι μου.
- Ποιο ταξίδι;
-Θα γίνω πειρατής...
Με κοίταξαν περίεργα . Πήρα το σάκκο μου πήδηξα κάτω, έπεσα απο πίσω τους και μετά αρχισά... να τρέχωωωωω!!!

Άκουσα να με κυνηγάνε... Ο ένας κρατούσε ένα Ντεν Ντεν Μούσι και τον άκουσα να λέει
- Αρχάριος πειρατής, κατευθύνεται στην αποβάθρα.
Κανονικά δεν θα χρειάζοταν ενισχύσεις αλλά σε αυτό το νησί πάντα το παρακάνουν.
Έφτασα στην πόλη και έστριψα σε ενα σοκάκι όμως με στρίμοξαν. Έβγαλαν τα πιστόλια τους και είπαν:
- Μείνε ακίνητος...
- Μπα...

Κλότσισα το πιστόλι του ενός και έσκυψα ενώ ο άλλος πυροβόλησε. Πέτυχε το χέρι του άλλου marine. Χτύπησα τον τραυματισμένο στο κεφάλι με το πιστόλι του και μετά αφού απέφυγα την δεύτερη βολή του ενός, πέταξα το πιστόλι μου και τον χτύπησε στο κεφάλι.
Έπεσε ξερός. Έτρεξα προς το λιμάνι και ξαφνικά απο τις γωνίες πετάχτηκαν άλλοι δύο marines. Έσκυψα και απέφυγα τα ξίφη τους, και όπως σηκώθηκα τους έπιασα τα κεφάλια και τους έκανα να κουτουλήσουν.

Ήμουν στο λιμάνι και έτρεξα προς την σχεδία. Οι marines είχαν αρχίσει να με κυνηγάνε βλέποντας τους δύο που χτύπησα... Έφτασα στο λιμάνι.
-Άργησες λίγο...
Με τα γάντια μου έκοψα το σχοίνι άρπαξα ένα κουπι απ'την διπλανή βάρκα, που είχε σήμα marine και άρχισα να κοπιλατώ.
Σφαίρες έπεφταν στο νερό αλλα καμιά δεν με πετύχενε. Ενω έφευγα όλο και περισσότερο είδα καμία δεκαρία marines να μπαίνουν σε ένα μικρό πλοίο για να με κυνηγήσουν.
Γύρισα απ'την άλλη και είδα πολλά μαύρα σύννεφα. Ερχόταν καταιγίδα.
-Θα είναι δύσκολο ταξίδι...

Όνομα: Lars
Haki Points: -
Player of the Month Points: 5
Beli: 13.000
Bounty/Fame Points: -
Παρατηρήσεις: Γιατί κάνετε όλοι τόσο μικρά ποστ???Αυτή η ιστορία βαθμολογήθηκε με επιείκεια, η ιστορία μέτρια, αν είχε περιγραφεί καλύτερα λογικά θα ήταν πολύ καλή γιατί είχε πολύ ζουμί...

Ευχαριστώ... Υπόσχομαι μεγαλύτερη ιστορία αλλά και μηνύματα.