The Beggining of a Big Adventure [Αρχή]

Οι ακτίδες του ήλιου μπαίνουν από τις σχησμές των παραθυρόφυλλων και με χτηπάνε στο πρόσωπο. Ξυπνάω σιγά σιγά ενοχλημένος. Χασμουριέμαι και βάζοντας τα χέρια πίσω από το κεφάλι βυθίζομαι στις σκέψεις της σημερινής ημέρας. Οι σκέψεις είναι και θετικές αλλά και αρνητικές με διαφορά όρι οι θετικές υπερισχίουν με αποτέλεσμα να μου δημιουργήτε ένα αίσθημα χαράς και ανακούφησης. Είναι παρασκευή και αφού σχολάσουμε από το βαρετό σχολείο θα πάμε με την παρέα μου για μπάλα. Το έχουμε καθιερώσει. Όλοι έχουμε ελέυθερο πρόγραμμα οπότε παίζουμε για πολλές ώρες μπάλα.

Πρίν μου έρθουν άλλες σκέψεις στο μυάλο πετάγομαι από το κρεβάτι, ντύνομαι, κάνω την τσάντα μου και κατεβαίνω κάτω. Λίγα λόγια για το μέρος όπου ζώ και για την οικογένεια μου. ''Είμαι μοναχογιός και ζούμε σε ένα ξύλινο δυόροφο σπίτι. Δεν είμαστε ούτε φτωχοί αλλά ούτε και πλούσιοι. Είμαστε της μεσαίας τάξης. Έχουμε δηλαδή μια σχετικά καλή οικονομική άνεση. Ο πατέρας μου είναι μηχανικός, από τους καλύτερους του χωριού, και η μητέρα μου δουλεύει σε ένα ανθοπωλείο. Παλιά ήθελα να ακολουθήσω τα βήματα του πατέρα μου αλλά μόλις έγινα 17 και άρχησα Kick Boxing μπήκα σε άλλου είδους λογική. Διάβασα πολλά βιβλία με πολεμικές τέχνες και παρακολουθούσα καθημερινά τα νέα του κόσμου. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν οι πειρατές και οι ενέργιες τους. Η περιπέτεια πάντα μου άρεσε γιαυτό και μόλις διάβασα για πειρατες μου κίνησε το ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν αποφάσησα, χωρίς να πώ τίποτα στους γονείς μου, να ανοιχτώ στην θάλασσα. Πρέπει όμως πρώτα να δυναμώσω. Ο πατέρα μου μου έχει μάθει σχετικά καλά την δουλειά. Έχω μάθει να φτιάχνω πολλά πράγματα ακόμα και σπαθιά. Αυτό θα μου χρησιμέψει όταν ανοιχτώ στην θάλασσα ή όταν μπώ σε πλήρωμα.''

Κατεβαίνω κάτω και βλέπω την μητέρα μου να μαγειρεύει στην κουζίνα και τον πατέρα μου να κάθετε στον καναπέ διαβάζοντας εφημερίδα.
-Καλημέρα γονείς. Θα πάω νωρίς σχολείο γιατί θέλω να διαβάσω με την παρέα μου για ένα τεστάκι. Οπότε θα φάω γρήγορα και θα φύγω.
-Εντάξη, πάρε το πρωινό σου, πιές και το γάλα σου.
Τρώω και πίνω στα γρήγορα, πλένομαι και ετοιμάζομαι να φύγω.
-Σήμερα το απόγευμα θα έρθεις να με βοηθήσεις στο μαγαζί? Πρέπει να ετοιμάσω πανοπλίες και όπλα.
-Δεν ξέρω, άν και δεν έχω τίποτα. Θα δούμε.
-Σήμερα θα πάτε για μπάλα μετά το σχολείο?
-Εννοήτε, όπως κάθε παρασκευή. Φεύγω. Άντε γειά.

Ξεκινάω για το σπίτι ενώς από τους φίλους μου, τον Hatsumi. Φτάνω, χτυπάω την πόρτα και περιμένω. Μου ανοίγει έτοιμος για να φύγουμε.
-Καλημέρα φίλε. Σε βλέπω γεμάτο ενέργεια.
-Εννοήτε. Ας ελπίσουμε ότι το βαρετό σχολείο δεν θα μας πάρει την όρεξη για μπάλα.
-Ναι, ούτε εγώ το θέλω αυτό. Άντε πάμε να πάρουμε και τους άλλους δύο και την αράξουμε σχολείο, μιάς και θα πάμε 30 λεπτά ποιό νωρίς από ότι συνήθως.
Ξεκινάμε για να πάρουμε και τους άλλους δύο από την παρέα μας, τον Chan και τον Boika.

''Η παρέα μας είναι 8 άτομα μαζί με εμένα. Ίδη ανέφερα τους τρείς οπότε έμειναν άλλοι τέσσερις. Τα ονόματα τους είναι Norris, Yuko, Chaky και Tsak. Ο Hatsumi κάνει ξιφομαχία και είναι στο δεύτερο έτος. Ο Chan κάνει καράτε και είναι στον πρώτο χρόνο όπως και ο Υuko. Ο Βoika κάνει Kick Boxing στο ίδιο τμήμα όπου πάω και εγώ αλλά είναι ο τρίτος του χρόνος. O Norris, ο Tsak και ο Chaky δουλεύουν στις δουλειές των γονειών τους και δεν κάνουν καμία εξοσχολική δραστιριότητα. Ο Tsak και ο Chaky πήγεναν ποδόσφαιρο πρίν δύο χρόνια αλλά η ομάδα δυαλίθηκε επειδή έφυγαν πολλά παιδιά. Ο Norris έκανε για ένα μικρό χρονικό διάστημα σκοποβολή αλλά δεν τον ενθουσίασε πολύ, γιαυτό και στανάτησε. Έμαθε όμως σχετικά πολλά. Παρόλα αυτά είμαστε μία δεμένη παρέα.''

Φτάνουμε έξω από τα σπίτια των παιδιών. Μένουν κοντά ο ένας με τον άλλο. Τους χωρίζουν τρεία σπίτια (είναι κολητά).
-Καλημέρα παιδιά. Σας βλέπω και εσάς ορεξάτους.
-Εννοήτε. Ανυπομωνώ να τελειώσει το βαρετό σχολείο και να πάμε να καούμε στην μπαλίτσα.
-Δεν είναι τίποτα, ένα βαρετό εφτάωρο. Θα το αντέξουμε.
-Ναι. Θα κάνουμε καμία βλακεία μέσα στην τάξη, θα μιλήσουμε λίγο μεταξύ μας, θα κοιμηθούμε λίγο, όλα καλά. Θα περάσει η μέρα.
-Απορία. Ποιός θα φέρει μπάλα?
-Ο Yuko. Θα συναντίσουμε τους άλλους τέσσερις σχολείο, στην είσοδο, για να πάμε να αράξουμε για να διαβάσουμε, λέμε τώρα.
-Εάν έχουμε όρεξη για διάβασμα, χεχε.
-Άντε πάμε πρός το σχολείο, τζάμπα ώρα χάνουμε, θα τα συζητήσουμε εκεί όλα.

Ξεκινάμε για το σχολείο όπου θα συναντήσουμε και τα άλλα παιδιά από την παρέα. ''Στο σχολείο είμαστε περίπου 100 παιδιά. Στην τάξη μου είμαστε 15 και οι 8 είμαστε παρέα. Τα άλλα 7 παιδιά είναι κορίτσια. Από τις 7 μία μου αρέσει και μάλιστα πολύ, την λένε Asura. Αν και αυτή την εποχή, από τότε που άρχησα Kick Boxing δεν πολύ ασχολούμε με τέτοια, αυτή η κοπέλα μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω εάν της αρέσω καθόλου αλλά ούτε με απασχολεί. Όποτε την κοιτάω μου δημιουρχήτε ένα αίσθημα ανακούφησης αλλά όταν σκέφτομαι τον στόχο μου γυρνάω το κεφάλι και την ξεχνάω. Σε γενικές γραμμές δεν είμαι και από τους καλήτερους μαθητές. Είμαι με άριστα το 20, μαθητής τους 15.''

Συναντάμε και τα άλλα παιδιά και αράζουμε στο σχολείο. Περνάει η ώρα και τελικά δεν ανοίγουμε βιβλίο. Ακούγετε ο σπαστικός θόρυβος του κουδουνιού.
-Ωχ υπέροχα. Για να δούμε τι θα γράψουμε στα μαθηματικά.
-Μην μασάτε. Είμαστε παραπάνω από το μισό της τάξης οπότε δεν θα μας τα ψάλλει πολύ.
-Σε εμάς όχι, αλλά στους γονείς μας ναι.
-Να της πούμε να μην γράψουμε.
-Δεν θα πετύχει, το έχουμε ξανκάνει εάν θυμάστε. Δεν την γλιτώουμε παιδιά.
-Ότι είναι να γίνει εάς γίνει.
Τελικά περνάνε εφτά βαρετές ώρες ,γφάφοντας το διαγώνισμα, και το κουδούνι του σχολάσματος ηχεί. Βγένουμε τρέχοντας από το σχολείο.
-Tzeik περίμενε λίγο.
Γυρνάω και βλέπω την Asura με τις φίλες τις να έρχονται πρός το μέρος μας.

-Παιδιά ότι και να γίνει μην πείτε ναι σε ότι έχουν να προτείνουν για το μεσημέρι. Δεν πρέπει να χάσουμε την μπάλα.
Φτάνουν κοντά μας.
-Γειά σας κορίτσια. Τι κάνετε?
-Όλα καλά. Που θα πάτε και είσαστε τόσο ορεξάτοι και υπερκινητικοί?
-Για μπάλα, όπως κάθε παρασκευή μετά το σχολείο.
-Α ναι, τώρα θυμήθηκα. Κρήμα γιατί σκεφτόμασταν εάν θέλατε......
-ΟΧΙ!!!!!
-Τι όχι?? Δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου.
-Συγγνώμη. Συνέχησε.
-Σκεφτόμασταν εάν θέλατε να πηγέναμε όλοι μαζι μία βόλτα στο πάρκο και να καθόμασταν να μιλούσαμε.
-Συγγνώμη αλλά είναι καθορισμένο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την μπάλα ενώ είμαστε όλοι καλά και είναι και καλοκαίρι (Αρχές Ιουνίου). Τι θα λέγατε για το βραδάκι, στην παραλία για μπάνιο?
-Καλή ιδέα. Να είσαστε εκεί στις 8. Καλά να περάσετε.
-Επίσης. Τα λέμε.......

Φεύγουν τα κορίτσια και οι φίλοι μου αρχήζουν τα χειροκροτήματα.
-Μπράβο ρε αλάνι Tzeik. Το χειρήστηκες τέλεια.
-Και σκέφτηκες και ωραίο μέρος για άραγμα και μπανάκι.
-Ευχαριστώ παιδιά, άντε πάμε για μπάλα. Μην το καθηστερούμε άλλο.
Ξεκινάμε όλοι μαζί για το γηπεδάκι όπου θα παίξουμε παθιασμένα μπάλα. Κάνουμε ομάσες 4vs4 και ξεκινάμε τον αγώνα. Όλοι ξέρουμε καλά μπάλα με την διαφορά ότι εγώ ξεχορίζω λίγο στην ταχύτητα και στο σουτ. Περνάνε τέσσερις ώρες και αποφασήζουμε να το σταματήσουμε. Είμαστε όλοι ψώφιοι από την κούραση. Καθόμαστε στις κερκίδες και πίνουμε νερό μιλόντας και σχολιάζοντας τον αγώνα.
-Ποπο ήταν υπέροχα. Απλά τέλεια.
-Ανυπομονούσα να έρθει αυτή η μέρα και το ευχαριστήθηκα με το παραπάνω
-Και γελάσαμε και παίξαμε. Supeeeeer.
-Λοιπόν παιδιά, πήγε 6 και σε δύο ώρες πρέπει να είμαστε παραλία. Πάμε σπίτι για μπάνιο και 7.30 στην πλατεία. Οκ ?
-Έγινε.
-Οκ.
-Εντάξι.

Φεύγουμε από το γηπεδάκι και ο καθένας πηγένει σπίτι του. Κάνω ένα μπανάκι και ετοιμάζομαι για να φύγω. Βάζω ένα αμάνικο μπλουζάκι, ένα μαγιό, σαγιονάρα και είμαι έτοιμος. Έχει απομείνει μισή ώρα οπότε πέρνω την σημερινή εφημερίδα και κάθομαι στον καναπέ για να διαβάσω. Όλο τα ίδια και τα ίδια βλέπω. Πειρατές να σκοτώνουν, να κατακτούν, να λεϊλατούν. Marines να τους κυνηγάνε, να πιάνουν πολλούς, να σκοτώνονται. Στα γενικά νέα είναι τα συνηθησμένα με την World Government, με την οικονομία, με τις διοικήσεις κτλπ. Περνάει γρήγορα η ώρα και φτάνει η ώρα αναχώρησης. Ξεκινάω για την πλατεία όπου θα συναντιθούμε με τα παιδιά. Μόλις φτάνω εκεί είμαι μόνος μου. Κάθομαι σε ένα παγκάκι και περιμένω να έρθουν και οι άλλοι. Ξαφνικά βλέπω έναν γέρο να πλησιάζει πρός το μέρος μου. Κάθετε δίπλα μου χωρίς να πεί τίποτα. Από την ενδυμασία του δεν πρέπει να είναι πλούσιος αλλά ούτε πολύ φτωχός. Κάτι ενδιάμεσο. Το ένα του το χέρι το έχει στο εδωτερικό του μπουφάν του, σαν να θέλει αν βγάλει κάτι. Κρατάω την ψυχρεμία μου και αποφασίζω να μιλίσω ήρεμα.....

-Γειά σας. Είσαστε από εδώ?
-Γειά σου παιδί μου. Ναι, από εδώ είμαι αλλά δεν μένω μέσα στην πόλη. Μένω λίγο ποιό έξω. Θα πρέπει να αναρωτιέσε γιατί έκατσα δίπλα σου ενώ έχει και άλλα παγκάκια ελεύθερα. Θα σου εξιγίσω αμέσως. Λοιπόν, λέγομαι Eiricho. Γνωρίζω τον πατέρα σου πολύ καλά. Είμαι πολύ ταχτικός πελάτης. Πέρνω διάφορα υλικά για το σπίτι και για το γυμναστίριο που έχω στην αυλή μου. Επίσης κάνω συλλογή από σπαθιά, όπλα και πανοπλίες. Επίσης ασχολούμε και με το εμπόριο και εξάγω τις δημιουργίες του πατέρα σου. Μία μέρα λοιπόν πιάσαμε κουβέντα για τις οικογένειες μας. Εγώ δεν παντρεύτηκα ποτέ αλλά είχα ελεύθερες σχέσεις. Ούτε παιδιά έκανα ποτέ. Μου είπε ο πατέρας σου τα πάντα για εσένα και για την αλλάγη συμπεριφοράς σου. Μόλις έγινες 17 και ξεκίνησες να ενδιαφέρεσε για τα νές του κόσμου. Καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ έτσι έκανα όταν είμουν μικρός.
-Αλήθεια? Θέλατε να γίνετε πειρατής?
-Αυτό στο λέω εμπιστευτηκά. Στα νιάτα μου είμουν πειρατής. Και μάλιστα πολύ δυνατός.
Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτός και τον προσέχω με μεγάλο ενδιαφέρον....

Φεύγει ο γέρος και ποιό κάτω βλέπω τους φίλους μου να έρχονται. Από την άλλη πλευρά έρχονται και άλλοι από τους φίλους. Μαζευόμαστε όλοι μαζί και ξεκινάμε για την παραλία όπου θα μας περιμένουν λογικά τα κορίτσια.
-Παιδιά μάθατε τα νέα για τον Morgan?
-Όχι, τι έγινε?
-Α ναι...εγώ τα άκουσα. Μου την έδωσε πολύ.
-Και εμένα. Ο Morgan, ο αρχηγός της βάσης που υπάρχει στην πόλη μας έδωσε διαταγή στους μαρίνς να μαζέψουν τους δήθεν τρομοκράτες και του ύποπτους από την πόλη και τα γύρω χωριά. Άκουσα πιάσανε περίπου 100 άτομα και τους αληθινούς τρομοκράτες ή ληστές θα τους εκτελέσει ανεπήσιμα και κρυφά. Εμένα ο πατέρας μου όπως ξέρετε είναι μαρίν και μου το είπε εμπιστευτη και έτσι σας το λέω και εγώ.
-Αυτό είναι τραγικό. Απίστευτοι αυτοί οι μαρίν.
-Δεν φταίνε οι μαρίν αλλά αυτός ο Morgan. Είναι απέσιος με διεστραμένο μυαλό. Δεν υπακούει στα κεντρικά αλλά κάνει τους κατοίκους να τον θαυμάζουν για τις ενέργιες που κάνει.
-Ναι, έχει δίκειο ο Chaky. Και οι μαρίν της βάσης τον θαυμάζουν αλλά τώρα τελευταία, από ότι μου έχει πει ο πατέρας μου έχουν αρχήσει να έχουν κάποιες επιφυλάξεις για τον χαρακτήρα του.
-Ναι αλλά δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα. Είναι ο αρχηγός της βάσης και είναι και παντοδύναμος.
-Σιγά το πράγμα. Πρέπει να ξεσηκοθούν όλοι οι μαρίν και να τον ρίξουν από την θέση του αρχηγού. Έτσι πρέπει να γίνει.
-Συμφωνω με τον Tzeik αλλα το πρόβλημα είναι ότι οι μισοί τον θαυμάζουν και οι άλλοι μισοί έχουν αρχίσει να μην τον συμπαθούν. Συνολικά όμως όλοι τον φοβούνται.....