[Τελος]Marine's secret base

Περιληψη προηγουμενου:Με τον Ben και το πληρωμα του φτασαμε στο Τorino Kingdom σε αναζητηση ενος θησαυρου.Εκει μας συνελαβε μια ομαδα ιθαγενων.Ηταν ετοιμοι να αποφασισουν την μοιρα μας οταν μια ομαδα πολεμιστων συνοδευομενη απο τεραστια πουλια του επιτεθηκε.Ο Ben ελευθερωθηκε και βοηθησε τους ιθαγενεις να πολεμησουν.Μετα την μαχη ο αρχηγος τους και αφου πειστηκε οτι δεν ειχαμε σκοπο να τους βλαψουμε αποφασισε να μας δειξει που ειναι ο θησαυρος.Ομως σε ανταλλαγμα μας ζητησε μια χαρη.Να νικησουμε τον πραγματικο υπεθυνο της επιθεσης ο οποιος ηταν ο πρωην μαγος της φυλης.Μετα απο πολυ σκληρες μαχες πετυχαμε τον στοχο μας και μας εδωσαν τον θησαυρο.Ηταν ενα φρουτο του διαβολου που συμφωνησαμε να το φαει ο Ben.Ομως ενω επιστρεφαμε στο πλοιο μας πεσαμε σε ενεδρα των marines.Δωσαμε ακομα μια δυσκολη μαχη και στο τελος της ο Ben ηταν νεκρος.Πριν πεθανει ομως μου ζητησε ως τελευταια επιθυμια να φαω εγω το φρουτο του διαβολου ωστε να γινω πιο δυνατος.

Τωρα
Εκλαψα λιγο ακομα πανω απο το πτωμα του φιλου μου και τελικα σηκωθηκα ορθιος.Οτι και να εκανα πλεον δεν θα ειχε κανενα νοημα.Δεν θα γυρνουσε πισω και επρεπε να το καταλαβω οσο πιο γρηγορα γινοταν για να μπορεσω να συνεχισω και να κρατησω την υποσχεση που του ειχα δωσει.Μαζεψα τα πτωματα των marines και τα εκαψα ολα.Ολα εκτος απο των τριων Captain.Πηρα το κεφαλι αυτου που ειχα σκοτωσει εγω και το κρατησα για λιγο στο χερι μου κοιτωντας το με απεχθεια.Οπως το κοιτουσα μου ηρθε μια ιδεα.Πλησιασα τα πτωματα των αλλων δυο που ειχε σκοτωσει ο Ben.Τα κεφαλια τους ηταν ακομα κολλημενα στα διαλυμενα απο την μαχη σωματα τους αλλα οχι για πολυ.Εβγαλα το ενα σπαθι μου και τους τα εκοψα.Μετα εψαξα λιγο στην παραλια και βρηκα τρια μεγαλα κλαδια δεντρων.Τα εχωσα βαθια στην αμμο και πανω στο καθενα καρφωσα και απο ενα κεφαλι.Τα εβαλα ετσι ωστε να κοιταν την θαλασσα ετσι ωστε οποιος marine τα δει να φοβαται μηπως αυτος ειναι ο επομενος.Τα ακεφαλα σωματα τους τα αφησα διπλα απο τα κλαδια για να σαπισουν.Υστερα μαζεψα σε μια στοιβα τα πτωματα των συντροφων μου.Τον Ben και το πληρωμα του.Ουτε ενας δεν ειχε επιβιωσει.

Το σκεφτηκα για λιγο και τελικα αποφασισα τι θα τους εκανα.Θα τους χαριζα μια κηδεια ανταξια των ανθρωπων της θαλασσας.Κουβαλησα εναν εναν πανω στο καραβι τους και οταν τελειωσα ανοιξα πανια και βγηκα στα ανοιχτα.Οταν εφτασα αρκετα βαθεια αρχισα να τους ριχνω στο νερο.Τελευταιο αφησα το πτωμα του Ben.Αυτον δεν θα τον εριχνα στη θαλασσα.Τον τοποθετησα στην πλωρη του πλοιου του,στην αγαπημενη του θεση και τον αφησα εκει.Πηρα ενα κουτι με σπιρτα που υπηρχε στην κουζινα του πλοιου και εβαλα φωτια τα πανια και το καταστρωμα.Μετα κατεβασα μια απο τις βαρκες στην θαλασα και πηδηξα μεσα της.Το καραβι αυτο δεν ηταν δικο μου και για αυτο δεν ειχα κανενα δικαιωμα να το κρατησω.Ηταν του φιλου μου,του Ben και για αυτο θα τους εκαιγα μαζι.Αρχισα να απομακρυνομαι σιγα σιγα με την βαρκα μου και το εβλεπα να καιγετε αργα ενω σκεφτομουν διαφορα.Η κυβερνηση μολις απεκτησε ακομα εναν εχθρο.Θα εκδικουμουν τον θανατο τους και θα κρατουσα την υποσχεση μου στον Ben.

Επιασα τα κουπια και αρχισα να τραβαω σιγα σιγα.Δεν ειχα κανενα προορισμο στο μυαλο μου.Απλως θα αφηνα την τυχη να με οδηγησει.Η θαλασσα ηταν ηρεμη και τιποτα δεν φαινοταν να την ταραζει οταν ξαφνικα η βαρκα μου αρχισε να ταρακουνιετε.-Τι γινετε εδω? μονολογησα και κοιταξα γυρω μου.Πουθενα δεν υπηρχαν κυματα κι ομως κατι με ειχε κουνησει.Ισως να ειναι της φαντασιας μου σκεφτηκα ομως ακομα ενα τρανταγμα με εκανε να αλλαξω γνωμη.Κοιταξα στον βυθο ακριβως απο κατω μου και τοτε καταλαβα γιατι κουνιοταν μονο η βαρκα μου και οχι και η υπολοιπη θαλασσα.Ειδα μια τεραστια σκια να κοβει βολτες στον βυθο και μετα απο λιγα δευτερολεπτα ειδα το τεραστιο πλασμα στο οποιο ανηκε η σκια να πεταγετε στην επιφανεια.Ηταν ενα τερας με πρασινο δερμα και κεφαλι φιδιου.Ανοιξε το στομα του και ειδα τα μεγαλα κοφτερα του δοντια και την διχαλωτη του γλωσσα.Τα ματια του ηταν κοκκινα και με κοιτουσαν αγριεμενα.Ηταν ενα Sea King.Ειχα ακουσε ιστοριες για αυτα αλλα δεν περιμενα να δω ενα στην South Blue.Το κοιταξα για λιγο με εκπληξη και μετα ετοιμαστηκα για μαχη.Τραβηξα τα σπαθια μου και το κοιταξα αποφασισμενος.To τερας φανηκε να παραξενευετε με την σταση μου.Δεν περιμενε οτι θα συναντουσε αντισταση και αυτο φανηκε να το σαστιζει.Εκανε λιγο πισω και εγω νομιζωντας οτι την ειχα γλιτωσει επεστρεψα τα σπαθια στις θηκες τους.Μεγαλο λαθος.Μολις ειδε αυτη την κινηση το τερας επιτεθηκε με εξωφρενικη ταχυτητα.Δεν υπηρχε κατι που να μπορουσα να κανω πλεον.

Κοιτουσα το τερας να μου ορμαει και περιμενα να νιωσω τα κοφτερα του δοντια να τρυπουν το δερμα μου.Αντι για αυτο ομως ενοιωσα το σωμα μου να γινετε πιο ελαφρυ.Κοιταχτηκα και ειδα φως να βγαινει απο ολο το σωμα μου.Το θηριο ειχε κλεισει τα δοντια του ομως δεν ειχε καταφερει τιποτα και κοιτουσε με ενα ηλιθιο υφος παρομοιο με το δικο μου.Τι ειχε συμβει μολις τωρα???Το Sea King σηκωσε το κεφαλι του και αφου μου εριξε κανα δυο κλεφτες ματιες επεστρεψε στον βυθο και εγω εμεινα να κοιταω στο κενο.Εξ'αιτιας της θλιψης μου για τον θανατο του φιλου μου ειχα ξεχασει οτι ειχα φαει ενα φρουτο του διαβολου.Αυτη ηταν λοιπον η δυναμη που μου ειχε δωσει.Μπορουσα να μετατρεπομαι και να ελεγχω το φως.Ειχα σταθει πολυ τυχερος μεσα στην ατυχια μου.Το φρουτο ηταν κατηγοριας Logia.Η πιο σπανια κατηγορια φρουτων.Πραγματικος θησαυρος.Παρολα αυτα ειχα υποσχεθει στον Ben οτι δεν θα χρησιμοποιουσα τις δυναμεις του ασκοπα.Και αυτο θα εκανα.Θα συνεχιζα να εξασκω τις ικανοτητες μου στο σπαθι και μονο οταν το ενιωθα οτι ηταν αναγκη θα χρησιμοποιουσα το φρουτο μου.Αυτο ομως δεν σημαινε οτι θα παραμελουσα τις νεες μου δυναμεις.Θα προπονουμουν και σε αυτες ετσι ωστε οταν φτασει η στιγμη που θα τις χρειαστω να μπορω να το κανω ανετα.

Καθησα στην βαρκα μου και παρατησα τα κουπια.Αφησα την θαλασσα να με παρασυρει και μετα απο λιγη ωρα ειχα χωθει σε μια πυκνη ομιχλη.Δεν εβλεπα τιποτα γυρω μου και αυτο μου προκαλεσε αγχος.Που θα με οδηγουσε αραγε αυτη η περιεργη τροπη που ειχε παρει το ταξιδι μου?Ξαφνικα η μυτη μου επιασε μια απαισια μυρωδια που μου εφερε ναυτια.Κρατηθηκα γερα απο τα πλευρα της βαρκας για να μην χασω την ισορροπια μου και βρεθω στο νερο.Η ομιχλη αρχισε σιγα σιγα να αραιωνει και ειδα μπροστα μου ενα νησι.Δεν ειχε ιχνος πρασινου ενω απο πανω του βρισκοταν ενα μεγαλο γκριζο συννεφο.Μονο ενα τοσο απαισιο μερος υπηρχε στην South Blue.To Ferum Island.Ειχα ακουσει ιστοριες για αυτο το νησι.Καποτε κατοικουταν μονο απο πλουσιες οικογενειες και ειχε μεγαλη προοδο.Ομως με τα χρονια εξ'αιτιας κυριως των επιδρομων πειρατων και ληστων,αλλα και της αλλαγης συμπεριφορας των ανθρωπων της οδηγηθηκε στην παρακμη και την εξαθλιωση.Οι ανθρωποι του εγιναν μοχθηροι και απληστοι και παρατησαν τις πολεις και τα χωρια για να ζησουν στην πρωτευουσα Νταστιγκοζόρ.ΕΚλεψαν ο ενας τον αλλον και οταν πουλησαν τα παντα στους περαστικους αρχισαν να ζουν σαν ζητιανοι.Οποίος ειχε περασει δεν ηθελε να ξαναπαει με τιποτα ενω αλλοι το απεφευαν παση θυσια.Ομως για μενα ενα τετοιο μερος,εκεινη την στιγμη ταιριαζε απολυτα στην ψυχολογια μου.Τραβηξα κουπι για τα υπολοιπα λιγα μετρα που μου ειχαν μεινει μεχρι την παραλια και οταν εφτασα κοντα,πηδηξα στο νερο και εσυρα την βαρκα στην αμμο.

Kοιταξα την βαρκα και ειδα οτι παλι δεν ειχα προμηθειες.Οτι μου εχει δωσει ο Benjamin Crow στο Puzzle Islland τωρα βρισκοταν μαζι με την παλια μου βαρκα στο Pingtan.Δεν ειχα και πολλες ελπιδες να βρω κατι σε αυτο το βρωμονησι αλλα μια προσπαθεια δεν θα εβλαπτε.Ξεικινησα σιγα σιγα να προχωραω ευθεια με την ελπιδα οτι θα εβρισκα κατι.Ομως μετα απο τρεις ωρες κουραστικου περπατηματος δεν ειχα ουτε καποιο ζωο ποσο μαλλον εναν ανθρωπο.Τα παντα ηταν ερημα.Περασα απο αρκετα μικρα χωρια τα οποια φαινοντουσαν πως ηταν παρατημενα απο καιρο.Ομως οταν ειχα αρχισε να χανω καθε ελπιδα ειδα μπροστα μου μια μεγαλη πολη.Η δυσωσδια που απλωνοταν σε αυτο το νησι σιγουρα ειχε ως πηγη της αυτο το μερος.Ζαλιστηκα και τελικα δεν αντεξα και εκανα εμετο.Συνηλθα για λιγο ομως πριν περασουν μερικα λεπτα ξαναξερασα.Μετα την δευτερη φορα ηρεμησα και συγκεντρωθηκα.Επρεπε να προχωρησω μπας και βρω τιποτα να φαω.Μπηκα στην πολη οπου και εδω επικρατουσε ησυχια.Ενα αερακι φυσηξε απαλα και σηκωσε λιγο χωμα ενω εκανε πορτες και παραθυρα απο τις παραγκες της πολης να τριζουν.Ενιωσα ματια να καρφωνονται πανω μου απο καθε γωνια,σπιτι και σοκακι.Πριν προλαβω να κανω οποιαδηποτε κινηση ακουσα τρεχαλητο και φωνες.-Ενας ξενος!!!Πιαστε τον!!!Μπορει να εχει κατι πολυτιμο πανω του!!!

Ειδα ανθρωπους να βγαινουν απο παντου και να τρεχουν κατα πανω μου.Φορουσαν κουρελιασμενα ρουχα ηταν εντελως λιποσαρκοι.Τα κοκκαλα του πεταγονταν και στο βλεμμα τους υπηρχε αποτυπωμενη η απογνωση.Ειχα σιγουρα διαλεξει το λαθος μερος για να βρω τροφιμα.Κρατουσαν μαχαιρια,ροπαλα και τσεκουρια και φαινοντουσαν αποφασισμενοι να με πιασουν.Εγω απο την αλλη μονο βλεπωντας την οψη τους εκρινα οτι δεν επρεπε να τους σκοτωσω και για αυτο αποφασισα να τρεξω.Βρηκα ενα κενο αναμεσα στον οχλο και εφυγα απο εκει.Ομως αυτο δεν τους εκανε να σταματησουν.Συνεχισαν να μου ορμουν και τελικα καποιοι με εφτασαν.Τραβηξα το ενα σπαθι μου και απλως απεκρουα και απεφευγα τις επιθεσεις τους.Ηταν παρα πολλοι και αν συνεχιζαν ετσι ισως τελικα να ειμουν αναγκασμενος να κανω κατι που δεν ηθελα.Για καλη μου τυχη ομως τελικα δεν χρειαστηκε.Εξ'αιτιας του τρεξιματος και των επιθεσεων τους δεν ειχα προσεξει οτι ειχαμε φτασει στις παρυφες ενος δασους.Ειδα μπροστα μου τα δεντρα και χωθηκα μεσα τους ενω εβλεπα το τρομαγμενο υφος των κυνηγων μου.Εμειναν ολοι ακινητοι και δεν τολμουσαν να κανουν ουτε ενα βημα.Μα τι τους τρομαξε?σκεφτηκα και ακουσα μερικους απο αυτους να φωναζουν: -Μπηκε στο δασος της σκοτεινιας!!!Ειναι χαμενος!!!Δεν καταλαβα τι εννοουσαν και αποφασισα να μην δωσω σημασια στις φωνες τους.Ετσι προχωρησα πιο βαθεια στο δασος...

Περπατουσα για πολλη ωρα και δεν ειχα παρατηρησει τιποτα τρομακτικο μεσα σ'αυτο το δασος.Αλλα ειχα συνεχεια τον νου μου γιατι οι ανθρωποι της πολης φαινοταν να το φοβουνται ιδιαιτερα.Ωστοσο τιποτα περιεργο δεν μου συνεβη και οταν νυχτωσε αποφασισα να σταματησω.Μαζεψα μερικα ξυλα και αναψα μια φωτια.Τοτε ξαφνικα ακουσα ενα θροϊσμα στους θαμνους πισω και πεταχηκα τρομαγμενος.Γυρισα και ειδα ενα ελαφι να με εχει πλησιασει αρκετα.-Χμμ...ωρα για φαϊ ψιθυρισα και με μια πολυ γρηγορη κινηση εβγαλα το σπαθι μου και την επομενη στιγμη το ελαφι επεσε νεκρο.Το τραβηξα προς το μερος μου και αρχισα να γδερνω το δερμα του.Οταν τελειωσα το εψησα και και το εφαγα με μεγαλη ορεξη.Ειμουν ετοιμος να κοιμηθω οταν τα πραγματα στο δασος αλλαξαν.Ομιχλη αρχισε να απλωνετε γυρω μου και ουρλιαχτα ακουστηκαν.Ανατριχιασα και κοιταξα τριγυρω μου για να βρω απο που ακουγοντουσαν ομως το σκοταδι ηταν τοσο πηχτο που το μικρο φως της φωτιας που ειχα αναψει δεν εφτανε για να δω παρα σε αποσταση μερικων μετρων.Ισως να ειναι ωρα να χρησιμοποιησω το φρουτο μου σκεφτηκα και συγκεντρωθηκα.

Ενοιωσα την δυναμη του να κατακλυζει καθε μοριο του κορμιου μου και αφεθηκα σ'αυτη την δυναμη.Εβγαλα φως απο τα χερια μου και τα παντα γυρω μου φωτιστηκαν σαν να ηταν μερα.Προχωρησα με τα χερια απλωμενα μπροστα μου για να φωτιζουν τον δρομο.Τα ουρλιαχτα τωρα ακουγοταν πιο δυνατα.Πλησιαζα στην πηγη τους.Περπατησα λιγο ακομα και μπροστα μου,σε ενα ανοιγμα αναμεσα στα μεγαλα δεντρα του δασους,εμφανιστηκε ενα μικρο γκριζο τετραγωνο κτηριο.Ειχε μια βαρια σιδερενια πορτα και κανενα παραθυρο.Σε καθε γωνια του υπηρχαν τεσσερις μεγαλοι πομποι.Οι φωνες ακουγοταν απο αυτα ενω ενα μικρο μηχανημα διπλα στο κτηριο φαινοταν να ειναι η πηγη της ομιχλης.Εκανα να πλησιασω περισσοτερο ομως ακουσα βηματα απο μεσα και λιγα δευτερολεπτα μετα ειδα την πορτα να ανοιγει.Ευτυχως ειχα προλαβει να κρυφτω πισω απο ενα δεντρο και σταματησα να δημιουργω φως.Απο μεσα βγηκαν δυο μορφες που δεν μπορεσω να ξεχωρισω καθαρα εξ'αιτιας της νυχτας.Αναψαν απο ενα τσιγαρο και ετσι καταφερα να δω λιγο τα χαρακτηριστικα τους.Ηταν δυο αντρες περιπου στα 25.Ο ενας κοκκινομαλης με γαμψη μυτη και μετριου αναστηματος ενω ο αλλος αρκετα ψηλος,χοντρος και με μαυρα μαλλια.Ομως τα ρουχα που φορουσαν ηταν αυτο που με εξοργισε.Και οι δυο ηταν ντυμενοι με μπλε παντελονια και ασπρα μπλουζακια.Πανω τους υπηρχε το διακριτικο των marines.

Αυτο ηταν κατι που δεν περιμενα σιγουρα να συναντησω σ'αυτο το νησι.Τι δουλεια ειχαν εδω οι marines?Aποφασισα να μεινω κρυμμενος και να περιμενω το πρωινο μπας και μαθαινα τιποτα περισσοτερο.Οι δυο marines καθισαν εξω για λιγη ωρα καπνιζωντας και κουβεντιαζωντας.Οταν τελειωσαν με τα τσιγαρα τους ξαναμπηκαν στο κτηριο.Μολις εκλεισαν την πορτα σκαρφαλωσα σε ενα ψηλο δεντρο και ακουμπωντας την πλατη μου στον κορμο του αποκοιμηθηκα.Οι πρωτες ακτινες του ηλιου επεσαν πανω μου τρυπωντας τυν πυκνη φυλλωσια τον δεντρων και με ξυπνησαν.Ανοιξα τα ματια μου αποτομα και κατ'ευθειαν εστρεψα την προσοχη μου στο κτηριο.Τιποτα δεν ειχε αλαξει.Ξαφνικα ακουστηκαν βηματα και δυο ακομα marines πλησιασαν.Χτυπησαν την πορτα συνθηματικα και ο κοκκινομαλλης που ειχα δει το προηγουμενο βραδι τους ανοιξε.
-Τι κανετε εδω?
-Ηρθαμε να σας αλλαξουμε.
-Γιατι?
-Γιατι ο αρχηγος ζητησε να πατε εσεις να παραλαβατε τον Χουον και να τον μεταφερετε στην βαση.Μετα θα μεινετε εκει.
-Χμμ...να και ενα καλο νεο.Επιτελους επιστρεφουμε στην βαση.Ειχα βαρεθει αυτους τους τεσσερεις τοιχους.Εσεις θα μας αντικαταστησετε?
-Ναι.Τωρα ομως πρεπει να βιαστειτε γιατι ο "βασιλιας" του Ferum περιμενει.
-Οκ.Μισο λεπτο να ετοιμαστουμε και φυγαμε του ειπε και εκλεισε την πορτα.Βαση των marines εδω???Που μπορει να βρισκοταν?Αν ακολουθησω αυτους τους δυο θα μαθω σιγουρα σκεφτηκα και περιμενα μεχρι να βγουνε.

Περασαν μερικα λεπτα και οι δυο αντρες που βγηκαν απο την πορτα.Συνομιλησαν για λιγο με αυτους που βρισκοταν απο εξω και μετα ξεκινησαν να προχωρανε προς αγνωστη τοποθεσια.Οι αλλοι δυοι μπηκαν μεσα και κλεισαν την πορτα.Αυτη ηταν η ευκαιρια μου.Εγκατελειψα την θεση μου στο δεντρο και ετρεξα προς την μερια που ειχαν παει οι marines.Ευτυχως τους προλαβα γρηγορα και αρχισα να τους παρακολουθω προσεκτικα.Περπατουσαν με το πασο τους και εδειχναν πολυ χαρουμενοι που θα επεστρεφαν στην βαση τους.Απο οτι ακουσα βρισκοταν δυο μηνες σε εκεινο το μερος στην μεση του δασους.Εκει το μονο που εκαναν ηταν να καθε βραδυ να βαζουν τα μηχανηματα σε λειτουργια για να τρομαζουν τον κοσμο και κανεις να μην περναει το δασος.Ειχε περασει μια ωρα κουραστικης παρακολουθησης οταν επιτελους σταματησαν σε ενα ξεφωτο.Καθισαν εκει για λιγο και φαινοταν οτι κατι περιμεναν.Εγω ειμουν κρυμμενος πισω απο κατι χαμηλους θαμνους και τους κοιτουσα προσεκτικα.Ξαφνικα απο την απεναντι πλευρα απο εκει που βρισκομουν εγω ακουστηκαν βηματα και στο ξεφωτο εμφανιστηκε ενας κουρελης με απαισιο προσωπο.Ειχε τεραστιο μετωπο και ελαχιστα μαλλια ειχαν απομεινει στο κεφαλι του.Τα ματια του ηταν μεγαλα και το μαυρο χρωμα της ιριδας φαινοταν καπως ξεθωριασμενο.Φορουσε ενα χιλιοτρυπημενο μπλε τζιν και μια ξεσκισμενη λευκη μπλουζα.Το πιο αταιριαστο πραγμα πανω του ομως ηταν ο υπεροχος πορφυρος μανδυας που ειχε περασμενο στους ωμους του.Οι δυο marines των πλησιασαν αλλα συντομα εκαναν ξανα πισω γιατι ο ανθρωπος βρομουσε.Ειδε την αντιδραση τους και αφου γελασε για λιγο με ενα γελιο ανατριχιαστικο τους μιλησε.-Ειμαι ο βασιλιας Χουον.Η κατασταση μου δεν ενισχυει αυτη την δηλωση ομως μολις με οδηγησετε στον αρχηγο σας αυτος θα με βοηθησει να ξαναγινω βασιλιας.Οι αντρες δεν ειπαν τιποτα και απλως συνεχισαν να τον κοιταν αηδιασμενοι.Τελικα ο ενας του ειπε:
-Aκολουθησε μας...αλλα απο μακρια.
-Οπως επιθυμειτε απαντησε ο βασιλιας και ολοι μαζι ξεκινησαν.

Kινηθηκα και εγω απο πισω τους ακολουθωντας τους στην νεα τους πορεια.Περπατουσαμε σε δυσκολο εδαφος καθως πολλες ριζες δεντρων απλωνονταν εδω και εκει ενω υπηρχαν και πολλοι μικροι βραχοι σκορπισμενοι σε ολο το δασος.Αυτο εκανε την διαδρομη δυσκολη και την παρακολουθηση δυσκολοτερη.Επρεπε να βρισκω παντα τροπο ωστε να ειμαι αρκετα κοντα τους για να μην τους χασω αλλα παραλληλα και αρκετα μακρια ωστε να μην με καταλαβουν.Προχωρησαμε για ατελιωτες ωρες και πρεπει να ειχε μεσημεριασει οταν ειδα το τοπιο μπροστα μου να αλλαζει.Τα δεντρα χανοταν ενα καταπρασινο λιβαδι απλωνοταν μπροστα μου.Λογια βρισκομασταν στην αλλη ακρη του νησιου γιατιεκει που ειχα αφησει ειχα την βαρκα μου υπηρχε μονο ερημια.Αντιθετα εδω το πρασινο εφτανε μεχρι εκει που μπορουσε να δει το ματι σου.Οι τρεις αντρες που βρισκοταν μπροστα μου αφησαν το δασος πισω τους και προχωρησαν προς το λιβαδι.Ηταν κατι που εγω δεν μπορουσα να κανω καθως θα μου ηταν αδυνατο να κρυφτω εκει.Ετσι εφτασα μεχρι το τελευταιο δεντρο και κρυφτηκα πισω του ελπιζωντας πως δεν θα απομακρυνθουν πολυ.Η τυχη μου χαμογελασε.Εκαναν περιπου 20 βηματα και σταματησαν.Ο ενας απο τους marines εβγαλε ενα μικρο αντικειμενο απο την τσεπη του και μιλησε σ'αυτο.
-Ενημερωστε τον Captain Sugi οτι φτασαμε και εχουμε μαζι μας τον βασιλια Χουον. Κατι ακουστηκε σαν απαντηση και υστερα επικρατησε ησυχια η οποια ομως δεν κρατησε πολυ.Μολις περασαν περιπου πεντε λεπτα ακουσα εναν εκωφαντικο θορυβο και ενοιωσα την γη να σειεται.

Λιγα μετρα πιο περα απο εκει που στεκοταν η τριαδα η γη αρχισε να ανοιγει σιγα-σιγα.Οταν τελειωσε,στο σημειο που πριν απο λιγο βρισκοταν χορταρι τωρα υπηρχε μια μεταλικη,στρογγυλη πλατφορμα.Πανω της στεκοταν ενας μικροσωμος αντρας με ποντικισια φατσα και πισω του πεντε μεγαλωσομοι marines.Ο ποντικομουρης φορουσε διαφορετικη στολη και πρεπει να ηταν ο Captain Sugi.Μολις ειδε μπροστα του τους δυο ναυτες και τον βασιλια Χουουν χαμογελασε και ολα τα χαρακτηριστικα του προσωπο του παραμορφωθηκαν.Πλησιασε προς το μερος με τους marines να τον ακολουθουν κατα ποδας,και οταν εφτασε μπροστα τους υποκληθηκε στον βασιλια ο οποιος τον κοιτουσε με ενα χαμογελο ευχαριστησης.
-Βασιλια Χουον ειπε απλα οταν σηκωσε το κεφαλι του.
-Captain Sugi.Eπιτελους ηρθε η ωρα να τηρησετε το δικο σας μερος της συμφωνιας του απαντησε ανυπομονα ο Χουον.Ο Captain τον κοιταξε λιγο και μετα χελασε.
-Χαχαχα...κατ'ευθειαν στο ψητο λοιπν.Μ'αρεσει αυτο στους ανθρωπους.Ωραια λοιπον.Jori την βαλιτσα φωναξε και ενας απο τους μεγαλοσωμους marines που ηταν πισω του τον πλησιασε κρατωντας μια μαυρη,δερματινη τσαντα στο χερι του.-300.000.000 belli οπως ειχαμε συμφωνησει.Η Κυβερνηση κραταει παντα τον λογο της.Μας προσφερες το νησι σου ωστε να στησουμε την μυστικη μας βαση και επισης μας παρηχες και αριστη καλυψη.Αυτη ειναι η ανταμοιβη σου του ειπε και ανοιξε την τσαντα.

O βασιλιας κοιταξε το εσωτερικο της τσαντας και εβγαλε ενα επιφωνημα χαρας.-Επιτελους θα μπορεσω να φυγω απο αυτο το βρωμερο νησι φωναξε και αρπαξε την βαλιτσα.-Χαρηκα για την συνεργασια μας ειπε στον Captain και κρατωντας σφιχτα την τσαντα στα χερια του γυρισε για να φυγει.Εκανε μερικα βηματα και τοτε ο αρχηγος των marines γελασε μανιακα και με μια κινηση του χεριου του εφτα οπλα σηκωθηκαν και ετοιμαστηκαν να πυροβολησουν.Ο βασιλιας εστρεψε το βλεμμα του τρομαγμενος.-Μααα....μα τι συμβαινει εδω.Εγω κρατησα τον λογο μου!!! τραυλισε.Ο Captain Sugi συνεχισε να γελαει -Φυσικα.Αλλα δεν μπορεις να φυγεις απο εδω.Η ομιχλη που καλυπτει συνηθως το νησι σου και η απιστευτη μποχα του μας προσφερουν την τελεια καλυψη για την μυστικη μας βαση.Για αυτο δεν γινετε να φυγεις απο εδω.Αλλα επισης το γεγονος οτι ξερεις για την υπαρξη της δεν μας επιτρεπει να σε αφησουμε ζωντανο.Μπορει κατι να σου ξεφυγει.Η Παγκοσμια κυβερνηση σε ευχαριστει για την συνεργασια σου ειπε και το επομενο δευτερολεπτο ολα τα οπλα εκπυρσοκροτησαν.Αιμα πεταχτηκε απο το σωμα του απληστου βασιλια και την επομενη στιγμη αφησε την τελευταια του πνοη.Ο Captain Sugi κλωτσησε τον νεκρο και του πηρε την βαλιτσα απο τα χερια.Προχωρησα προς το κεντρο της πλατφορμας εχωντας πισω του τους marines.Ο κοκκινομαλλης marine που βρισκοταν στην ομαδα που ειχε μεταφερει μεχρι εκει τον βασιλια εβγαλε και παλι εκεινο το παραξενο μηχανημα απο την τσεπη του και μιλησε.-Ολα πηγαν καλα.Ετοιμαστειτε να κλεισετε την πυλη ειπε και μετα η πλατφορμα αρχισε να κατεβαινει.

Μετα απο περιπου μισο λεπτο ακουστηκε ενας δυνατος θορυβος και υστερα η γη αρχισε να κλεινει για να κλεισει την τρυπα.Αυτη ηταν η ευκαιρια μου.Πηδηξα εξω απο την κρυψωνα μου και ετρεξα προς τα εκει πολυ γρηγορα.Πηδηξα μεσα λιγο πριν προλαβει να κλεισει και αρχισα να πεφτω.Ειδα οτι κατω απο το χωμα και το γρασιδι υπηρχαν μεταλικες βασεις που ανοιγοκλειναν.Ηταν ενα τελειο καμουφλαζ.Κανεις δεν θα μπορουσε ποτε να φανταστει οτι υπηρχε μια ναυτικη βαση εδω.Συνεχισα να πεφτω για μερικα δευτερολεπτα ωσπου τελικα προσγειωθηκα λιγο ατσαλα.Για καλη μου τυχη δεν αποκομοισα καποιον τραυματισμο και ετσι σηκωθηκα αμεσως ορθιος.Σκουπισα την μαυρη καπα μου και υστερα δοκιμασα να ισιωσω το καπελο μου.Οταν ομως εκανα την κινηση το μονο που επιασα ηταν το μαλλι μου.Η καρδια μου για μια στιγμη παγωσε και εμεινα να κοιταζω εντρομος στο σκοταδι.Αυτο το καπελο μου το ειχε δωσει ο Ben.Aν το ειχα χασει δεν θα μπορουσα να συγχωρησω ποτε τον εαυτο μου.Επεσα στα γονατα και αρχισα να ψαχνω στα τυφλα.Ενοιωθα μονο την παγωμενη επιφανεια του μεταλου που πατουσα.Δεν μπορουσα να ρισκαρω να φωτισω τον χωρο με τις δυναμεις μου γιατι μπορει να γινομουν αντιληπτος.Συρθηκα μεχρι μια γωνια και τοτε το επιασα. Ανασανα ξαλαφρωμενος και το φορεσα.Ωρα να δουμε τι ακριβως γινετε εδω σκεφτηκα και προχωρησα μπροστα.

Εκανα μερικα μετρα και ειδα μπροστα μου αρκετα κοντα ενα αχνο φως.Ετρεξα προς τα εκει και καταλαβα οτι το εδαφος ειχε αλλαξει.Κοιταξα μηχανικα προς τα κατω και ειδα οτι περπατουσα σε μια σιδερενια ραμπα.Υστερα κοιταξα πιο κατω και τρομοκρατηθηκα απο το θεαμα.Σε βαθος 20 μετρων μεσα στην γη οι marines ειχαν χτισει μια μυστικη βαση!!!Σκαλες και δωματια υπηρχαν παντου ενω τα φωτα εφταναν μεχρι εκει που βρισκομουν εγω.Καταπια με δυσκολια και υστερα αρχισα να σκεφτομαι.Δεν υπηρχε καποιος τροπος να βγω πλεον οποτε επρεπε να δημιουργησω εναν.Τοτε καταλαβα τι επρεπε να κανω.Θα εβρισκα το δωματιο με τα πυρομαχικα και θα ανατιναζα την βαση χρησιμοποιωντας το μπαρουτι.Ετσι θα περνα και μια μικρη εκδικηση για τον θανατο του Ben.Ετρεξα προς την σκαλα που οδηγουσε στο επομενο επιπεδο και την κατεβηκα βιαστηκα.Μολις ομως εφτασα κατω ακουσα ομιλιες και ειδα μια περιπολο τριων ατομων να ερχετε προς το μερος μου.Αν με εβλεπαν τοτε ολα θα τελειωναν.Eπρεπε ή να κρυφτω ή να τους σκοτωσω ησυχα.Εψαξα μηπως βρω καποια καλη κρυψωνα αλλα πουθενα.Οποτε μου εμενε μια λυση.Με ειχαν πλησιασει αρκετα οποτε επρεπε να δρασω γρηγορα.Εβγαλα ενα κερμα απο την τσεπη μου και το πεταξα με δυναμη προς την μερια τους.Εσκασε περιπου πεντε μετρα πισω τους.Κοιταχτηκαν για λιγο μεταξυ τους και μετα προχωρησαν προς τα εκει με προσοχη.Ειχαν τσιμπησει το δολωμα και ηταν η ευκαιρια μου να δρασω.

Τραβηξα το αγαπημενο μου σπαθι με την λευκη λαβη που κατεληγε σε κεφαλι δρακου και το πεταξα σημαδευωντας αυτον που προπορευοταν.Ακριβως την στιγμη που εφυγε απο το χερι μου τραβηξα τα αλλα δυο και ετρεξα πισω τους αθορυβα.Οταν το ξιφος διαπερασε τον λαιμο του στοχου μου οι αλλοι δυο γυρισαν προς την μερια μου.Το τελευταιο πραγμα που ειδαν ηταν τις λεπιδες των σπαθιων μου να τρυπουν τις καρωτιδες τους.Ολο αυτο το σκηνικο δεν κρατησε παραπανω απο μερικα δευτερολεπτα.Οι marines δεν μπορεσαν να βγαλουν αχνα και ολα πηγαν καλα για μενα.Tους αφησα εκει και προχωρησα προς την σκαλα που οδηγουσε στο χαμηλοτερο επειπεδο.Απο οτι ειχα δει συνολικα υπηρχαν οχτω και το πιο χαμηλο ηταν και το πιο μεγαλο.Κατεβηκα την σκαλα προσεκτικα κοιταζωντας τριγυρω μου και οταν βεβαιωθηκα οτι δεν υπηρχε κανεις περπατησα μεχρι την σκαλα που θα με πηγαινε στο επομενο.Εκανα αυτη την διαδικασια μεχρι που εφτασα στο τεταρτο επειπεδο.Εκει και ενω ειμουν ετοιμος να κατεβω την επομενη σκαλα ακουσα βηματα πανω της.Κοιταξα γυρω μου τρομαγμενος ψαχωντας μια ασφαλης κρυψωνα αλλα ματαια.Το μονο μερος που θα μπορουσα να κρυφτω ηταν καποιο απο τα δωματια που υπηρχαν.Ετρεξα προς το πλησιεστερο και ανοιξα την πορτα του ελπιζωντας πως θα ειναι αδειο.

Το κοιταξα με αγωνια και μετα ενα αισθημα ανακουφισης με πλημμυρισε.Το δωματιο ηταν πολυ μικρο.Ειχε μονο ενα κρεββατι,ενα γραφειο και ενα μπανιο.Γενικα ειχε μονο ενα καλο.Ηταν αδειο.Πηγα μεχρι το κρεββατι και καθισα για να ηρεμησω λιγο.Ομως οι στιγμες ησυχιας ηταν ελαχιστες.Ακουσα τον ηχο του νερου που τρεχει απο το μπανιο και δεκα με εικοσι δευτερολεπτα μετα ειδα την πορτα του να ανοιγει.Στο διαστημα που ειχε μεσολαβησει απο την στιγμη που ακουσα το νερο μεχρι την στιγμη που ανοιξε η πορτα εγω πηγα και σταθηκα στον τοιχο διπλα της.Με το που ανοιξε αρπαξα το ατομο που βγηκε και του εκλεισα το στομα με το ενα χερι ενω με το αλλο του κολλησα το κατανα μου στον λαιμο του.Ειμουν ετοιμος να τον αποκεφαλισω θεωρωντας πως ειναι καποιος marine μεχρι που τον παρατηρησα λιγο καλυτερα.Ο ανθρωπος που κρατουσα στα χερια μου ηταν ενας γερακος με τρελο ασπρο μαλλι,πολυ κοντος και αδυνατος και δεν εμοιαζε με τιποτα με πολεμιστη.Τον ξανακοιταξα και αποφασισα να τον ελευθερωσω.
-Θα σε αφησω αλλα ετσι και βγαλεις αχνα θα πεθανεις αμεσως.Καταλαβες?του ειπα βαζωντας τον καταλληλο τονο στα λογια μου.Ο αντρας κουνησε καταφατικα το κεφαλι του και τον αφησα.Μολις ελευθερωθηκε απ'την λαβη μου πηρε μια βαθεια ανασα και υστερα με κοιταξε με ματια γεματα ελπιδα.-Ηηη...ηρθες για να μας σωσεις? τραυλισε.Να τους σωσω?Τι εννουσε?Κοντοσταθηκα για λιγο μην εχωντας τιποτα να πω.-Για τι πραγμα μιλας?Δεν καταλαβαινω του ειπα τελικα.

Ο γερος εσκυψε το κεφαλι και ξεσπασε σε λυγμους.-Σταματα να κλαις και πες μου τι συμβαινει του φωναξα.Σταματησε και σκουπισε τα ματια του με το μανικι της μπλουζας του.
-Τι συμβαινει?Απο που να αρχισω.Ονομαζομαι Οpus.Dr Opus και ειμαι επιστημονας.Δεν ειμαι ο μονος που βρισκετε εδω.Η Παγκοσμια Κυβερνηση απηγαγε εμενα μαζι με αλλους επιστημονες απο ολο τον κοσμο και μας οδηγησε εδω για να φτιαξουμε για λογαρσιαμο τους ενα πανισχυρο μυστικο οπλο.Ενα οπλο ικανο να καταστρεψει με μονο ενα χτυπημα ενα ολοκληρο νησι.Εμεις προσπαθουμε να το καθυστερησουμε και ευτυχως δεν μας εχουν παρει ακομα χαμπαρι για αυτο βρισκομαστε ακομα στον σχεδιασμο του.Τωρα λοιπον που σου ειπα την ιστορια μου πες μου και εσυ ποιος εισαι και τι σκοπυεις να κανεις.Τον κοιτουσα φανερα σοκαρισμενος.Αν ηταν αληθεια οσα μου ελεγετοτε εκανα πολυ σωστα που πηγα σε αυτο το νησι.Του ειπα και εγω την ιστορια μου με λιγα λογια και υστερα του ειπα οτι σκοπευα να ανατιναξω την βαση.-Αλλα τωρα βεβαια αλλαζουν τα σχεδια μου.Εσεις δεν φταιτε σε τιποτα.Πρεπει να βρω ενα τροπο ομως να φυγουμε ολοι απο εδω χωρις να παθει κανεις τιποτα συνεχισα και υστερα αρχισα να σκεφτομαι εντονα για να βρω καποια λυση.

Επικρατησε ησυχια για μερικα λεπτα μεχρι που ο γερο-επιστημονας την εσπασε.-Ισως να ξερω εγω εναν τροπο για να φυγουμε απο εδω.Σ'αυτο το επιπεδο που βρισκομαστε υπαρχει μια εξοδος κινδυνου.Ειναι πισω απο μια πορτα στο στο τελος του διαδρομου.Πισω της υπαρχει ενα τουνελ που οδηγει προς τα επανω.Εχει φτιαχτει για την περιπτωση που συμβει κατι.Αν καταφερουμε και μαζευτουμε ολοι χωρις να μας καταλαβουν οι marines τοτε θα μπορεσουμε να την χρησιμοποιησουμε και να φυγουμε απο εδω.Ομως για να συμβει αυτο χρειαζομαστε καποιο καλο αντιπερισπασμο.Χαμογελασα.-Αυτο αστο σε εμενα.Εσυ μαζεψε τους υπολοιπους και ξεκινηστε μολις σας δωσω το σημα.-Ποιο θα ειναι το σημα?με ρωτησε.-Θα καταλαβεις του ειπα και εφυγα τρεχωντας απο το δωματιο.Ετρεχα χωρις να προσεχω γυρω μου αλλα ειμουν αρκετα τυχερος και δεν συναντησα κανενα μεχρι που εφτασα στο πρωτο επιπεδο.Εκει η τυχη μου σταματησε.Υπηρχαν δεκαδες marines που πηγαινοερχονταν.Ειδα μερικα κουτια και κρυφτηκα πισω τους.Κοιτουσα κρυφα απο πανω τους οποτε μπορουσα ψαχνωντας την αποθηκη πυρομαχικων.Σε κανενα απο τα επιπεδα που περασα δεν την εψαξα γιατι κατι μου ελεγε οτι βρισκοταν εδω.Οτι και να ηταν αυτο ειχε δικιο.Απεναντι μου,σε αποσταση περιπου 50 μετρων ειδα μια βαρια πορτα που εγραφε με μεγαλα γραμματα ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΑ.Επιτελους την ειχα βρει.

Δεν υπηρχαν marines για να την φυλανε αλλα υπηρχαν τοσοι γυρω γυρω που δυσκολευαν περισσοτερο τα πραγματα.Επρεπε να μπω μυστικα στην αποθηκη.Αφου εμπαινα ομως θα μπορουσα να κανω οσο θορυβο ηθελα..Ενω σκεφτομουν αυτα ακουστηκε μια φωνη απο τα μεγαφωνα που υπηρχαν στον χωρο.-Ωρα για φαγητο.Οποιος δεν βρισκετε στο Επιπεδο 3 σε δεκα λεπτα δεν θα τρωει.Ολοι οι marines αρχισαν να τρεχουν μανιασμενοι μολις ακουσαν το καλεσμα του φαγητου.Η τυχη ηταν με το μερος μου αυτη την φορα και μολις εμεινα μονος μου βγηκα κατ'ευθειαν απο την κρυψωνα μου και ετρεξα προς την αποθηκη.Ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα προσεκτικα.Ηταν πολυ σκοτεινα αλλα μπορεσα ευκολα να καταλαβω οτι το δωματιο ηταν τεραστιο.Ολα ειχαν γινει πολυ ευκολα.Περα απο τους τρεις ναυτες που ειχα συναντησει μολις μπηκα στην βαση δεν ειχα συναντησει κανενα αλλο προβλημα.Κατι δεν πηγαινε καλα.Το ενοιωθα.Προχωρησα λιγο πιο μεσα στην αποθηκη και τοτε ανοιξαν τα φωτα.Προβολεις υπηρχαν παντου και σημαδευαν εμενα.Κοιταξα γυρω μου.Ειμουν απο παντου περικυκλωμενος.

Οι marines ολης της βασης ειχαν μαζευτει και σχηματισαν ενα κλοιο γυρω μου.Εγω στεκομουν ακριβως διπλα σ'αυτο που εψαχνα.Μερικες δεκαδες βαρελια γεματα με μπαρουτι.Ο κυκλος των marines ξαφνικα ανοιξε και απο μεσα ξεπροβαλλε ο Captain Sugi,ο αρχηγος αυτης της βασης με την ποντικισια φατσα του να φωτιζετε απο ενα τρελο χαμογελο.Πισω του βρισκοταν οι πεντε marines που τον συνοδευαν και την πρωτη φορα που τον ειχα δει.Διπλα του ομως βρισκοταν ενα ατομο που δεν περιμενα να δω με τιποτα εκει.Ο Dr Opus περπατουσε πλαϊ-πλαϊ με αυτον τον ανθρωπο εχωντας σκυφτο το κεφαλι.Τι ειχε συμβει?Καταλαβαν το σχεδιο μας και τον επιασαν?Η απαντηση μου ηρθε γρηγορα.Οταν φτασαν κοντα μου ο Dr σηκωσε το κεφαλι του, με κοιταξε με υφος παρανοίκο και υστερα αρχισε να γελαει δυνατα.-Εεε...γιατι γελας?Το σχεδιο μας μολις χαλασε και εσυ γελας?
-Χαχαχαχ....ποιο σχεδιο μικρε?Ακομα δεν καταλαβες?Σου ειπα ψεματα!!!
-Ψψ...ψεματα???Δηλαδη δεν εισαι επιστημονας?
-Για την ακριβεια αυτη ειναι η μοναδικη αληθεια.Ειμαι επιστημονας.Και μαλιστα απο τους καλυτερους που υπαρχουν.Ομως δεν ειμαι εδω παρα την θεληση μου.Ολη αυτη η βαση ειναι δικη μου ιδεα.Θελω να κανω ενα παντοδυναμο οπλο για να καταστρεψουμε τους πειρατες και να τελειωσουμε επιτελους αυτη την μαυρη περιοδο της ιστοριας.

-Mε κοροϊδεψες δηλαδη?τον ρωτησα ψυχραιμα.
-Χαχαχαχα αυτο ηταν το πιο ευκολο.Εχει συναντησει αρκετους πειρατες στην ζωη μου και ολοι τους ηταν ηλιθιοι.Το δυσκολο ηταν να μαντεψω αν ανηκεις σε αυτους που θεωρουνται "καλοι" πειρατες και δηθεν βοηθαν τον κοσμο.Απο οτι φαινετε μαντεψα σωστα και επεσες στην παγισα μου.Αν ειχα κανει λαθος θα σε σκοτωνα απλως στο δωματιο μου.Ειχα κρυμμενο οπλο στο μανικι μου και εσυ δεν το πηρες χαμπαρι.Νομιζες οτι ελεγχες την κατασταση αλλα στην πραγματικοτητα εγω σε οδηγουσα.Φερθηκες υπεροπτικα.Ακριβως οπως ενας πειρατης.
-Και γιατι θελεις τοσο πολυ να καταστρεψεις τους πειρατες?Η ερωτηση μου φανηκε να τον εξοργιζει.Με κοιταξε αγριεμενα και ειδα ολο το σωμα του να συσπαται απο τα νευρα.
-Γιατι?Θα σου πω γιατι.Πριν 32 ακριβως χρονια ενα πειρατικο καραβι διελυσε το χωριο μου!!!Ηρθαν απο το πουθενα,βαλαν φωτια και σκοτωσαν τους παντες απλως επειδη ηταν πιο δυνατοι απο εμας.Καταφαρα να γλυτωσω απλως και μονο επειδη ειμουν πιο εξυπνος απο αυτους.Εκανα τον νεκρο και μολις μαζεψαν την λεια τους και εφυγαν εκανα και εγω το ιδιο.Απο τοτε ψαχνω εναν τροπο να τους καταστρεψω και σε λιγο καιρο με την βοηθεια των marines και της Παγκοσμιας Κυβερνησης θα τα καταφερω.Και κανεις δεν θα με εμποδισει!!!

-Eδω κανεις λαθος γερο του ειπα και ολοι με κοιταξαν περιεργα.Οση ωρα αυτος μονολογουσε εγω σκεφτομουν πυρετωδως εναν τροπο για να την γλυτωσω.Και τελικα την βρηκα.Ειχα υποσχεθει στον Ben οτι θα χρησιμοποιουσα τις δυναμεις του φρουτου μου μονο οταν ηταν απολυτη αναγκη και τωρα ηταν.Ηταν ωρα να τεσταρω τις πραγματικες αντοχες ενος φρουτου Logia.Εβγαλα το κουτακι με τα σπιρτα που ειχα παρει απο το πλοιο του Βen.Ποσο μακρινα μου φανηκαν εκεινη την στιγμη ολα οσα ειχαν συμβει στο Torino Kingdom.Τα θυμομουν σαν ονειρο.Κι ομως εγιναν μολις πριν δυο μερες και ηταν περα για περα αληθινα.Εβγαλα ενα σπιρτο και ολοι κοιταξαν τρομαγμενοι τα βαρελια με μπαρουτι που υπηρχαν διπλα μου.Ειχαν καταλαβει τι σκοπευα να κανω.Το κρατησα σταθερα στο χερι μου και κανωντας μια νωχελικη κινηση προσπαθησα να το αναψω.Ομως πριν τελειωσω ειδα μια λεπιδα να το κοβει στα δυο!!!Κοιταξα ξαφνιασμενος και ειδα τον Captain Sugi να στεκεται διπλα μου κρατωντας ενα κατανα στο χερι του.-Μπορει εσυ να εχεις ορεξη να πεθανεις ομως εμεις εχουμε ενα καθηκον.Δεν μ'αρεσει να σκοτωνω οσους δεν μου εχει ζητηθει.Το ποστερ σου λεει ζωντανος ή νεκρος και εφ'οσον μπορω να σε συλλαβω ζωντανο αυτο θα κανω.Αλλα αν προσπαθησεις να κανεις ξανα καμια τρελα θα σε σκοτωσω εδω και τωρα μου ειπε χωρις να με κοιταει.Εγω χαμογελασα.
-Θα προσπαθησεις να με σκοτωσεις θες να πεις ειπα τραβωντας τα δυο σπαθια μου.Δεν ειπε τιποτα και εμεινε απλως να κοιταει ευθεια μπροστα του.Ξαφνικα ομως με μια κινηση εκπληκτικα γρηγορη γυρισε προς το μερος μου και μου επιτεθηκε προσπαθωντας να μου ανοιξει το κεφαλι.Προλαβα τελευταια στιγμη να βαλω τα σπαθια μου για προστασια αλλα επεσα κατω απο την δυναμη του χτυπηματος.Με κοιταξε με ενα σατανικο υφος και μου ειπε -Εννοω παντα αυτο που λεω μικρε.Τωρα ετοιμασου να πεθανεις.

Οι marines δημιουργησαν εναν κυκλο γυρω μας και παρακολουθουσαν.Οι πεντε που ηταν παντα πισω απο τον Captain και απο οτι φαινοταν ηταν οι σωμταοφυλακες του προσπαθησαν να μπουν στην μαχη για να τον βοηθησουν.Αυτος ομως με ενα νευμα του χεριου του τους το απαγορεψε.Υστερα μου ξανα επιτεθηκε ενω ειμουν ακομα πεσμενος.Κυληστικα στα πλαγια και απεφυγα την επειθεση του και προσπαθησα να τον χτυπησω στα ποδια.Κατεφερε να την γλυτωσει χρησιμοποιωντας παλι την μεγαλη του ταχυτητα και χωρις να το καταλαβω βρεθηκε πισω μου ετοιμος να μου κοψει τον λαιμο.Εσκυψα το κεφαλι μου και το σπαθι του περασε απο πανω.Σηκωσα τα δυο δικα μου και προσπαθοησα να του τα χωσω στον λαιμο ομως εβαλε το δικο του και τα απεκρουσε.Οση ωρα εμεις μονομαχουσαμε ο Dr Opus συνεχεια γελουσε και μου φωναζε οτι δεν εχω καμια ελπιδα.Σηκωθηκα ορθιος με ταχυτητα που με ξαφνιασε ακομα και εμενα και ετρεξα πανω του.Του εδωσα μια δυνατη μπουνια και τον εριξα λιποθυμο κατω.Εξ'αιτιας ομως αυτης της κινησης μου ο αντιπαλος μου βρεθηκε διπλα μου και με καρφωσε στο στομαχι.'Η μαλλον προσπαθησε.Το σπαθι του περασε απο μεσα μου και απο ολους ακουστηκε μια φωνη εκπληξης.Εκμεταλευτηκα την στιγμη και εχωσα το δικο μου στην καρδια του Captain Sugi.Νικησα τον αντιπαλο μου αλλα ημουν πολυ απογοητευμενος με τον εαυτο μου.Αν δεν ηταν τον φρουτο τωρα θα ειμουν νεκρος.Επρεπε να συνεχισω την εξασκηση μου.