ο πληρωμένος δολοφόνος.(τελος α' μερους)

στην προηγούμενη ιστορία
πήγα στην βάση των μαρίνς με σκοπό να ζητήσω απο τον σμόκερ να βοηθήσει την φυλακισμένη μητέρα μου αφού τα δύο χρόνια πριν εξαφανιστεί ήταν με το πλευρό της κυβέρνησης. ο σμόκερ όχι μόνο δεν δέχτηκε αλλά κόντεψα να σκοτωθώ σε μία μάχη που διεξήχθει στην βάση των μαρίνς. στο τσακ κατάφερα να αποτρέψω το τελειωτικό χτύπημα και εν τέλει νίκησα τον σμόκερ , μόνο που για τον κενσίν ήταν ήδη καργά....λίγο αργότερα πέθανε στα χέρια μου.

Τώρα
βρισκόμουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. η μάγια απελπισμένη προσπαθούσε να με παρηγορήσει αλλά δυστυχώς ο μόνος που κατάφερνε να καταπραΰνει ελαφρώς τον πόνο μου ήταν ο πιστός μου φίλος-μπουκάλι με ρούμι- και κάτι παραισθησιογόνα μανιτάρια που με έκαναν να βλέπω τα πάντα λες και ήταν μια γιγαντιαία λάμπα λάβας. δεν είχα σταματήσει να κλαίω και δεν είχα βγάλει ούτε μία λέξη. η μάγια είχε απελπιστεί και το έβλεπα. μα όσο και αν ήθελα να φανώ καλύτερα έστω για χάρη της δεν το έκανα.....δεν μπορούσα να το κάνω. στην πραγματικότητα όμως είχα ζήσει τόσους χαμούς αυτά τα δύο χρόνια στην θάλασσα που είχα αρχίσει πια να το συνηθίζω. το χειρότερο ήταν πως ένιωθα την καρδιά μου να σκληραίνει. να μην αναγνωρίζει ποια συναισθήματα. να με κάνει πιο αδίστακτη απο ποτέ. το μυαλό μου ήταν κενό και εξαιτίας της μαστούρας δεν καταλάβαινα και πολλά απο το γύρο περιβάλλον.

Τίτλος:
"Ο πληρωμένος δολοφόνος..."

Περίληψη προηγουμένων:

Εικόνες και χρώματα πρωταγωνιστών ιστορίας:

Εγώ:
Εικόνα:
sakura:
Εικόνα:

Παρατήρηση: Με λοιπά χρώματα δείχνονται οι διαλόγοι άλλων (Μη πρωταγωνιστές). Στο σημείο θα αναφέρεται ποιός μιλάει.

Ενημέρωση:

Εισαγωγή στην ιστορία:

Μετά την αποτυχία του στο Micqueot, o Hellgar βρίσκεται στην θάλασσα, βυθισμένος στις σκέψεις του, ψάχνοντας έναν τρόπο να αντισταθμίσει την παταγώδη αποτυχία στην αποστολή του.

Βρίσκομαι στα ανοιχτά, και κοιτάω τον ορίζοντα χαμένος στις σκέψεις μου...
Πιθανόν, αυτό το σφάλμα να το πληρώσω πολύ ακριβά...
Σηκώθηκα και πήρα στα χέρια μου μια πυξίδα που είχα αγοράσει...Όπου και να την έστρεφα, παρατήρησα ότι η βελόνα έδειχνε πάντα προς ένα σημείο.
-Πώς στο καλό χρησιμοποιείται αυτό το πράγμα;
Η βελόνα παρέμενε εκνευριστικά καρφωμένη προς ένα σημείο...
-Καλά, με έπεισες, προς τα εκεί θα πάω...
Για να δω στον χάρτη που αγόρασα, τι υπάρχει προς τα εκεί που αποφάσισα να πάω...
Άνοιξα τον χάρτη...Το γύρισα από την μια πλευρά...Το γύρισα από την άλλη...
-Πώς στο καλό το στήνω αυτό και πως καταλαβαίνω προς τα που κατευθύνομαι;
Νευριασμένος, έκανα τον χάρτη, σαϊτα και τον πέταξα στην θάλασσα...Πέταξε για 2 δευτερόλεπτα και αμέσως κατέληξε στην επιφάνεια της θάλασσας!
Έπιασα την πυξίδα και αποφάσισα να κινηθώ σύμφωνα με αυτήν...
-Χμμ, ο καιρός προς τα εκεί που πάω, δεν δείχνει και πολύ καλός...Ας είναι, αφού η βελόνα λέει εκεί, εκεί πάμε!

σηκώθηκα όρθια, έκανα μια τελευταία τζούρα και πέταξα το τσιγαριλίκι στην θάλασσα.
<σακουρα-σαν....γιατί δεν πάμε στο mirror ball? θα μπορέσουμε να ξεχάσουμε τα δυσάρεστα που συνέβησαν και να διασκεδάσουμε λίγο κουνώντας το στο φεστιβάλ....ψηστο! δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.> είπε η μάγια και εγώ γύρισα και την κοίταξα. μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα για να εστιάσω αλλά μόλις τα μάτια μου καθάρισαν -σχετικά- της έριξα ένα χαμόγελο.δεν απείχαμε πολύ απο το νησί.
<οκ τι να πω...μέσα.> είπα εγώ και έτσι θέσαμε πορεία.

εγώ πήγα μέσα και έριξα λίγο νερό -γλυκό πάντα- στο πρόσωπό μου και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη. τα γαλανά μου μάτια πλαισιώνονταν απο κάτι μαύρους κύκλους και τα μαλλιά μου ήταν ανακατεμένα και μπλεγμένα. τα έστρωσα λίγο μηχανικά με το χέρι μου και κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι μου..πάνω του βρισκόταν το φλέιλ καθαρό-λογικά το είχε καθαρίσει η μάγια-...το πήρα και το τοποθέτησα μέσα στην θήκη του και το έβαλα μέσα στο μπαούλο.
<θα μείνεις εκεί μέχρι να σε χρειαστώ πραγματικά....> ψιθύρισα και φόρεσα την θήκη του κατάνα μου στην μέση, το στιλέτο στην θήκη του πάνω απο την ζαρτιέρα που την κάλυπτε ελάχιστα η φούστα μου και πήρα μαζί μου ένα ακόμη όπλο. ένα όπλο που είχα να χρησιμοποιήσω πολύ καιρο....ένα μακρύ πέντουλουμ, με διάμετρο 40 cm περίπου και τέλεια τροχισμένο στις άκρες του...οτι πρέπει για να κόβει κεφάλια....τέλος φόρεσα την μακριά καμπαρτίνα μου και βγήκα έξω,....
είχαμε σχεδόν φτάσει στο νησί. ένας τεράστιος γυάλινος θόλος το πλαισίωνε....δίπλα μου βρισκόταν η μάγια και αυτή έτοιμη.

Κατευθυνόμουν προς τα εκεί που μου έδειχνε η βελόνα...
-Τι έχω να κάνω τώρα; Πρέπει να βρω κάτι ως δικαιολογία να πω στον γερο-Gen...
Ξαφνικά, ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα...
Μάλλον, ο φόβος μου για την αντίδραση του Πρώτου θα είναι....
Όλα πήγαιναν μια χαρά...Εγώ χάζευα τον ουρανό βλέποντας τα σύννεφα να πυκνώνουν και να σκουραίνουν...
Ώσπου, ψιχάλες έπεσαν στο πρόσωπο μου...Οι ψιχάλες έγιναν βροχή και η βροχή...
-Καρεκλοπόδαρα, την τύχη μου μέσα...
Προσπαθούσα να ελέγξω την βάρκα αλλά πουυυ...Με τι προσόντα...
Τουλάχιστον, δεν φαίνεται να υπάρχει κίνδυνος να αναποδογυρίσει η βάρκα, δεν έχει αέρα...

Σπόιλερ:

Εγώ βρέθηκα στην άγρια θάλασσα, αναίσθητος, με ένα σακίδιο αγκαλιά...Τα κύματα αγρίευαν και όλα έδειχναν ότι το τέλος ήταν κοντά...

ήμουν High αλλά είχα συνηθίσει την νταγκλα -αν εξερέσουμε το οτι που και που με έπιανε νευρικό γέλιο- και γενικώς προσπαθούσα να το παίξω άνετη. πλησιάζαμε όλο και πιο πολύ στο νησί μέχρι που τελικά φτάσαμε και αφού δέσαμε το πλοίο μας κατεβήκαμε. στο νησί γινότανε O XAMOΣ ! κόσμος υπήρχε παντού και έρεε άφθονος σε σημείο που στα κεντρικά στενάκια της πόλης δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε. γούσταρα την φάση.
<ε μάγια....δεν παμε σε κανα μπαράκι να πιούμε λίγο?> της είπα με ενθουσιασμό. εκείνη βαριαναστέναξε.
<πραγματικά δεν νιώθεις. τόσες ώρες έπινες και ''έπινες'' και θέλεις κι άλλο?> απάντησε εκείνη σκυθρωπά. εγώ κατσούφιασα και της ζούληξα ελαφρά το ένα της στήθος για πλάκα κάνοντάς την να κοκκινίσει.
<καλά καλά με έπεισες! πάμε να βρούμε καμιά παμπ.> είπε η μάγια και εγώ χαμογέλασα χτυπώντας τα χέρια μου.
< άστο επάνω μου!!!> είπα και έκοψα το κεφάλι μου απο τον λαιμό μου ανυψώνοντας το ώστε να εντοπίσω κανα μέρος που να έχει ''πράμα''.
η μάγια σάστισε και με τραβολόγησε λέγοντάς μου πως δεν έπρεπε να το κάνω αυτό γιατί ίσως με αναγνώριζε κάποιος! και μετά θα μας χαλούσε την φάση. στην πραγματικότητα δεν με ένοιαζε καν και έκανα πως δεν την άκουσα... τα μάτια μου λειτούργησαν σαν ραντάρ μέχρι που βρήκα ένα μπαράκι στα 50 μέτρα περίπου."τέλεια'' ψιθύρισα, επέστρεψα στο σώμα μου και πιάνοντας την μάγια απο το χέρι κατευθύνθηκα προς τα εκει. παρατήρησα πως κάποιοι τριγύρω με είχαν αναγνωρίσει και ψιθύριζαν το όνομά μου. αλλά απαξιούσα πλήρως!

-Γκούχ, γκούχ...Χρρρρρρ...ΠΤΟΥ...
Άνοιξα τα μάτια μου...Κοιτούσα προς τον ουρανό...Κάτι το περίεργο είχε αυτός ο "ουρανός"...
Μάλλον ζω...Τι %$#@καταιγίδα ήταν αυτή...
Κοίταξα καλύτερα στον "ουρανό"....
-Τι στο...
Μια ντισκόμπαλα βρισκόταν κρεμασμένη στον αέρα...
Με το που την είδα, ένα πράγμα μου ήρθε στον νου...

Σπόιλερ:

-Τι είναι αυτό το μέρος;
Κοίταξα τριγύρω αφού σηκώθηκα...Ήταν ένα όμορφο νησί...Πολλά πετρόχτιστα σπιτάκια και μια μεγάλη πλατεία...Ο "ουρανός" ήταν ένας θόλος, στο κέντρο του οποίου κρεμόταν μια τεράστια ντισκόμπαλα.
-Πωωωω...
Είδα το σακίδιο μου και παρατήρησα ότι όλα ήταν λούτσα μέσα...Αποφάσισα να πάω να βρω κανένα ξενοδοχείο...Στον δρόμο είδα αρκετούς Marines...Υπερβολικά πολλούς...Μάλλον θα υπάρχει βάση στο νησί...Ψάχνοντας για κανένα ξενοδοχείο, το μόνο που βρήκα ήταν μια pub όπου έγραφε στην πινακίδα απ'έξω ότι νοικιάζονται δωμάτια στον δεύτερο όροφο....
-Εδώ είμαστε...
Είπα και μπήκα μέσα...

η Pub που βρήκα έγραφε πως ενοικιάζονταν δωμάτια αλλα αυτό δεν με ενδιέφερε καθώς ήθελα μονάχα να πιω.απο την άλλη μάγια φαινότανε κομμάτια. όλο το βράδυ καθότανε δίπλα μου και με πρόσεχε αν και εγώ της είχα πει να πάει να κοιμηθεί. έτσι τώρα με κάτι μαύρες σακούλες κάτω απο τα μάτια μου ζήτησε να της νοικιάσω ενα δωμάτιο.
<σακουρα...πλιζ λυπήσου με!είμαι πτώμα....κλείσε μου ενα δωμάτιο και εσύ ξεσάλωσε όσο θέλεις και μετά έλα και εσύ πάνω...> είπε ικετεύοντας. εγώ ξενερωμένη της απάντησα.
<έλα ρε μάγια ξεκόλλα! θα χάσεις το καλύτερο!!! αμα πιεις ενα δυο μπουκαλάκια μια χαρά θα ξυπνήσεις!!!> της απάντησα εγώ σκουντώντας απαλά με τον αγκώνα μου την κοιλίτσα της.
<σακουρα./...ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΏ #$%$^ $^%&^ ΕΣΥ ^%^%&**&^%@#$%^ *&&%ζ&^^% #$^@$%#$%#@$%> είπε η μάγια χωρίς ανάσα.
εγώ ξεφύσησα και κινήθηκα προς την μπάρα. εκεί βρισκόταν ένας περίεργος τύπος με κάτι τατουαζ κάτω απο τα μάτια και γενικώς έμοιαζε κάπως έτσι

Σπόιλερ:

γλυκούλης είναι.... σκέφτηκα όμως αμέσως χώθηκα στην μπάρα, διακόπτοντας τον γλυκούλη πρασινομάτη- και λέγοντας στον μπάρμαν
<εμμμ θα ήθελα δύο μπουκάλια ρούμι και ένα δωμάτιο με διπλό κρεβάτι.> ο μπάρμαν χαμογέλασε και μου έδωσε το κλειδί και τα δύο μπουκάλια ενώ ο τύπος με τα τατουαζ κοίταξε εμένα και την μάγια πονηρά. εγώ προσπάθησα να το αγνοήσω και αφού έδωσα το κλειδί στην μάγια και πλήρωσα τον μπάρμαν κατέβασα τα δύο μπουκάλια το ένα μετά το άλλο.

Μπήκα στην Pub...Είχε κόσμο...Αλλά τίποτα το ιδιαίτερο...

Σπόιλερ:

Κατευθύνθηκα προς την μπάρα...
Όλα σκατά μου πάνε...Δεν πάνε να γαργαληθούν όλα;
-Ψιτ, πατσαβούρη...
Ο μπάρμαν (1,40 με τα χέρια στην ανάταση ύψος) με λοξοκοίταξε...
-Ναι ρε κοντοπίθαρε, σε εσένα μιλάω...
-Κεφάκια έχουμε χτικιάρη;
Μου είπε ο Μπάρμαν...
- 5425

Όχι, δεν έχουμε κεφάκια νιάνιαρο...
- 666

Συγνώμη Κύριε...Τι θα θέλατε Κύριε;
-Ωραίο αυτό το Κύριε. Συνέχισε έτσι τζιτζιφιόγκο και θα τα πάμε πολύ καλά...Πώς σε λένε...;
-Φώτη με λένε Κύριε...
-Όμορφα...Φέρε 2 μπουκάλια ουίσκι...Πέρδικα...
-Μάλιστα Κύριε...
Πήγε προς την άλλη άκρη της μπάρας να φέρει τα ουίσκια. Δεν με άκουγε και είχα ξεχάσει να του πω...

"Τι είπα...":

Μου έφερε τα ουίσκια και την μπύρα...Άρχισα να φτιάχνω υποβρύχια, μα τα έφτιαχνα ανάποδα...Ουίσκι έξω, μπύρα μέσα...Συνέχιζα να πίνω, με τον Φώτη κάθε τρεις και λίγο να μου φέρνει κι άλλες μπύρες, μέχρι που "κάτι" πολύ ενδιαφέρον μπήκε στην pub...Παρόλα αυτά, συνέχιζα να πίνω τα ποτάκια μου...Άλλωστε μετά την τελευταία "μορφονιά" που γνώρισα, με ψιλοφοβάμαι...Όταν πίνω έχω άθλια γούστα...

Σπόιλερ:

Ξαφνικά η μία άρχισε να φωνάζει...Να ωρύεται...Η φωνή της τρύπησε τα αυτιά μου...
(Ο λαιμός έχει τρυπήσει αλλιώς...You DON'T KNOW WHAT I MEAN!!!)
Η όμορφη άρχισε να κινείται προς το μέρος μας (εμένα και του Φώτη)...
Αφού ζήτησε 2 μπουκάλια ρούμι και κλειδιά για ένα δωμάτιο, πονηρές σκέψεις γέμισαν το μυαλό μου...Χωρίς να το καταλάβω τις κοιτούσα γδύνοντας τες με τα μάτια μου...
Ενώ πήγα να στρέψω αλλού το βλέμμα μου, είδα την σκοτεινή μα πανέμορφη κοπέλα, να δίνει τα κλειδιά στην άλλη και να κατεβάζει με μια κίνηση το ένα μπουκάλι ρούμι, σχεδόν μονορούφι...
Κοίταξα τα μπουκάλια που είχα μπροστά μου...
Χμμ...Μάλλον θα με πούνε αδερφή...
Τα κατέβασα και τα 2 μπουκάλια ουίσκι, ότι είχε μείνει τέλος πάντων και κοίταξα όλο μαγκιά προς το μέρος της κοπέλας...
Δεν ήταν πουθενά...Είχε φύγει και είχε πάει σε μια γωνίτσα πίνωντας μόνη της το δεύτερο μπουκάλι...

Σπόιλερ:

-Μάκη....Εεε, Κύριε, ηρέμησε, δεν έγινε και κάτι...
Άφησε άλλη μια πέρδικα μπροστά μου...

Πήρα την πέρδικα και κατευθύνθηκα προς την κοπελιά...Κάθισα απέναντι της...Δεν ειπώθηκε τίποτα...Σήκωσα το μπουκάλι μου ψηλά...Με κοίταξε περίεργα...Με ύφος που έλεγε "Δεν γ$#%@ται", τσούγκριξε το μπουκάλι της μαζί μου...Και πάλι δεν μιλήσαμε, παρά κατεβάσαμε τα μπουκάλια μας άδεια πλέον...Πήγα να γυρίσω στον Φώτη...
-...ΜΗΗΗΗΗ...Μην διαννοηθείς και ουρλιάξεις πάλι και τρομάξεις τους πελάτες με την αγριοφωνάρα σου...Εεε, Κύριε...
Είπε ο Φώτης και άφησε 2 μπουκάλια μπροστά μας...
-Εσείς δεσποινίς μου, προσέχετε τον αυτόν...

Σπόιλερ:

-Τι είπες ρε κουρτινόξυλο...
Η κοπέλα γέλασε...
Κοίταγα το πρόσωπο της...Είχε πανέμορφο χαμόγελο...Όμως, ήταν θλιμμένη...Μπορούσα να το δω στα μάτια της...Όμως δεν έπαυε να είναι πανέμορφη. Σαν θλιμμένη πριγκίπισα...Όμως, κάτι μου θυμίζει...
-Καλησπέρα ξένε...Με λένε sakura...
- 063

Πώς είπες...Είσαι η...

Σπόιλερ:

το μάτι μου πήρε κρυφά κρυφά τον τύπο που καθότανε στην μπάρα να πίνει κάτι ουίσκια λες και κατέβαζε νερό μόλις με είδε να πίνω το ρούμι μου, έκανα όμως πως δεν τον είδα...ουίσκι....τι κακόγουστο. σκέφτηκα. πήρα το δεύτερο μπουκάλι με το ρούμι και κινήθηκα προς την γωνία στα αριστερά όπου βρίσκονταν ένα τραπεζάκι. εκεί, κάθισα να πιω όμως μα τον μανιτου δεν θα έβρισκα την ησυχία μου. ο γλυκούλης τύπος ήρθε κοντά μου έχοντας ένα κάπως ατρακτιβ βλέμμα. δεν με χάλασε. ύψωσε το μπουκάλι που κρατούσε κάνοντάς μου νόημα να τσουγκρίσουμε. εγώ σκέφτηκα πως γιατί να μην το έκανα?έτσι σήκωσα το μπουκάλι μου και τσούγκρισα.
σκεφτόμουν πως θα ήταν καλό να γνωρίσω κάποιον. ίσως θα μπορούσα να περάσω λίγο καλά και θα ξεχνιόμουν και για λίγο...
ακολούθησε μία αστεία συζήτηση ανάμεσα στον γλυκούλη τύπο και τον φώτη τον μπάρμαν, τόσο αστεία που με έκανε και γέλασα. αυτό ήταν υπέρ του...έτσι αποφάσισα να συστηθώ.
<Καλησπέρα ξένε...Με λένε sakura...> του είπα καθώς τον πλησίασα ''απειλητικά'' με ένα αρκετά πρόστυχο βλέμμα. το περίεργο ήταν πως δεν είχε την αντίδραση που περίμενα να είχε. αντιθέτως πνίγηκε λέγοντας:
<Πώς είπες...Είσαι η..>και έμεινε να με κοιτάει άναυδος...

<αντε πάλι τα ίδια...δεν μπορώ αυτό το πράγμα να γίνεται συνέχεια......> είπα εγώ ξενερωμένη και αφού κατέβασα ότι είχε απομείνει στο μπουκάλι μου έκανα να φύγω.....
τότε ο ξένος έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε ελαφρά
<κάτσε μην φεύγεις...>μου είπε αλλά λίγα δεύτερα μετά ούρλιαξε καθώς έμεινε να κρατάει το χέρι μου απο τον καρπό μου και κάτω.
<χαχα!!!δώσε πίσω το χέρι μου κρετίνε!!> του είπα και απέκοψα το άλλο μου χέρι απο τον καρπό, και του έδωσα μια σφαλιάρα.
αυτός σκάλωσε και άφησε το χέρι μου που επέστρεψε σε εμένα κοιτάζοντάς με απελπισμένος.

Σπόιλερ:

λίγα δευτερόλεπτα μετά συνήλθε και μου είπε σχετικά εκνευρισμένος
<εεε!! γιατί το έκανες αυτό!!>
εγώ όμως δεν τον άκουγα, καθόμουν και γελούσα κοροϊδευτηκά.
<χαχα συγνώμη απλά έχει πλάκα ....χαχααχα> είπα λίγο αργότερα χαχανίζοντας ελαφρώς και σκουπίζοντας μερικά δάκρυα απο τα μάτια μου.

Μόλις κατάλαβα ποιά ήταν έπαθα σοκ...Αυτή το κατάλαβε, ξενέρωσε και σηκώθηκε να φύγει...
-Κάτσε μην φεύγεις...
Της είπα και της έπιασα το χέρι...
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ...
Το χέρι της έμεινε στο χέρι μου...

Σπόιλερ:

ΤΙ ΕΚΑΝΑ;;;ΠΩΣ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ!!!ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΡΑΥΣΤΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ!!!
-Χαχα! Δώσε πίσω το χέρι μου κρετίνε...
Την κοίταζα αποσβολωμένος...
Έκοψε και το δεύτερο χέρι της και μου έχωσε σφαλιάρα...

Σπόιλερ:

-Γιατί το έκανες αυτό...
- [mor146]

Απλώς έχει πλάκα... [mor006]

-Μάλλον το σημερινό βράδυ θα είναι το τελευταίο σου...
-Τι είπες; Δεν σε άκουσα...
-Είπα ότι θα ήθελα να μου κάνεις παρέα και να συνεχίσουμε τα ποτάκια μας...

Με κοίταξε με ένα βλέμα...Βλέμα δολοφόνου...Φώναξα τον Φώτη και του ζήτησα και άλλα ποτά...
-Έλα κάτσε...Αφού βλέπεις ότι κάνουμε καλή παρέα...
Έστρεψε το βλέμα της αλλού και έκατσε απέναντι μου εμφανώς περιμένοντας τα ποτά...
Έκατσα και εγώ ήρεμος και κοιτούσα τριγύρω...Μέχρι που μια τρελή σκέψη πέρασε από το μυαλό μου όταν είδα έναν τύπο να κάθεται σε ένα τραπέζι μεθυσμένος και έτοιμος να λιποθυμήσει...Είχε μπροστά του μια φωτογραφική μηχανή...
Αυτή η sakura...Είναι πασίγνωστη Πειρατίνα...Και δυνατή...Θυμάμαι τον Πρώτο να λέει ότι κανένας δεν μπορεί να εκτελέσει μια αποστολή σχετικά με αυτή...Κανείς δεν είναι τόσο άξιος...Χμμμ...Εδώ υπάρχει μια καλή ευκαιρία...Όμως, τι περίεργη δύναμη είναι αυτή...Πώς το έκανε αυτό με τα χέρια της...Πρέπει να πάρω και την φωτογραφική μηχανή, για να έχω αποδείξεις...Χμμ...Κρίμα που είναι τόσο όμορφη...
Η φωνή της και ένα σκούντηγμα της με έκαναν να πεταχτώ πάνω...
-ΕΪΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ....Εσύ δεν μου είπες, πώς σε λένε...
Πωωωω, τι να της πω τώρα...Πλάκα πλάκα πρέπει να βρω κάποιο όνομα...Βρήκα πως θα την σκαπουλάρω...
-Δεν έχω όνομα...Και εσύ κατά την γνώμη μου κακώς έχεις...Το όνομα δεν είναι καλό για ανθρώπους σαν εμάς...

μου φάνηκε πολύ φιλοσοφική η μπούρδα που πέταξε...τόσο φιλοσοφική που μάλλον με εξέπληξε ελαφρώς θα έλεγα....
<κοίταξε το όνομα αποτελεί την ταυτότητά μας. είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό όπως τα μάτια το στόμα κλπ. ο καθένας μας έχει ένα διαφορετικό όνομα, γιατί αν και τυχαίνει να υπάρχουν πολλές με το όνομα σάκουρα , δεν είναι σαν και εμένα ούτε και εγώ είμαι σαν κι αυτές. αποτελεί μοναδικό χαρακτηριστικό του εαυτού μας όπως ακριβώς συμβαίνει και με το πνεύμα...τώρα, δεν υπάρχει θεμα με τους ανθρώπους σαν και εμάς. πάντα κάπως θα μας χαρακτηρίζουν είτε έχουμε όνομα είτε όχι.και τελος, μην προσπαθείς να με αποφύγεις με πλάγιες απαντήσεις. > του απάντησα εγώ...αυτός με κοίταζε αμήχανα. δεν με ενδιέφερε και ιδιαίτερα αν θα μου απαντούσε ή όχι καθώς ήθελα απλά α σκοτώσω τον χρόνο μου και τίποτα άλλο, έτσι αποφάσισα να τον βγάλω απο τη δύσκολη θέση.
<άστο μην μου το πείς καθόλου. δεν με νοιάζει καν τι όνομα έχεις....> του είπα καθώς πλησίασα κοντά του ψιθυρίζοντας εν τέλει στο αυτί του
<μην παίρνεις θάρρος μαζί μου....θα έπρεπε να με φοβάσαι..> το χέρι μου χάιδευε απαλά τον σβέρκο του. παρατήρησα πως η αναπνοή του είχε βαρύνει.
<μην ξεροκαταπίνεις....>είπα κα του έδωσα το ένα απο τα δύο μπουκάλια ρούμι που μόλις είχε φέρι ο φώτης.
έκατσα και πάλι απέναντί του. αυτός δεν είχε βγάλει λέξη. μόνο με κοίταζε. ποιος ξέρει τι σκεφτόταν.

Κάθισε απέναντι μου ξανά...
Πόσο τρομαχτικά πλάσματα είναι οι γυναίκες!!!Αναρωτιέμαι τι θέλει...Και τι έχει καταλάβει για μένα...Πίνουμε τόση ώρα...Και δείχνει να μην έχει καταλάβει τίποτα! Περίεργο...
-Τι κάνουν τα πιτσουνάκια μου; Σας έφερα κάτι ψιψιψόνια, κοψοψόψα για να τσιμπολογάτε γιατί με τόσο ποτό αναρωτιέμαι πως δεν έχουν καεί τα στομάχια σας!
-Ευχαριστούμε Φωτάκο...Ήδη δείχνεις ψηλότερος στα μάτια μου...
Πεινούσα σαν τρελός...Ευτυχώς έφερε τα φαγητά...Σαν κύριος έκανα νόημα στην sakura να φάει λίγο...Πλησίασε το χέρι της στο πιάτο μα τελευταία στιγμή το κατεύθυνε στο ποτήρι της και κατέβασε το ποτό της μονορούφι!!!
-ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΩΡΗ ΤΡΕΛΗ!!! 071

Με κοίταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα...
Ξαφνικά εκτοξεύθηκαν σαλαμάκια και τυριά κατά πάνω μου...Με κολλημένα αυτά στην μούρη μου σηκώθηκα...
-Εεε, είναι χαλασμένα, πρόσεχε, μην τα φας, πάω να μαλώσω τον Φώτη...
Είπα καθώς έπεφταν σαλάμια από το πρόσωπο μου που πριν είχαν κολλήσει πάνω μου. Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο πίσω από τη μπάρα...
-ΦΩΤΗΗΗΗΗ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ΦΤΗΝΙΑΡΙΚΟ ΡΕΜΑΛΙ...

καθόμουν και κοίταζα σαν χαμένη.....τα κεράσματα που μόλις μας είχε φέρει ήταν μουχλιασμένα...τουλάχιστον είχαν χρησιμεύσει στο να διακοσμήσουν την φατσούλα του άνδρα που τα πίναμε μάζι! μάλιστα γέλασα κι όλασ. ο τυπάς είχε πάρει έναν ακόμα πόντο...αυτό που με παραξένεψε , όμως, πιο πολύ ήταν το οτι μόλις το πήρε χαμπάρι κινήθηκε αμέσως προς αυτό το μέρος που ονομάζονταν κουζίνα , αν και αμφέβαλα πολύ αν ήταν πραγματικά...
καθόμουν χαλαρά και περιεργαζόμουν τι γινόταν γύρω μου.....υπήρχαν διάφοροι τυπάδες που έπαιζαν χαρτιά ή το έπαιζαν ''άνδρες'' ο ένας στον άλλον κάνοντας μπρας ντε φερ....το είχα ψήσει.
πλησίασα τους δύο μπρατσαράδες άντρακλες με τα τατουάζ και παρατήρησα την μάχη... τελικά νίκησε ένας με μια ουλή στο πρόσωπο.
<σε προκαλώ. αν με νικήσεις σου κάθομαι. αν χάσεις μου δίνεις 10.000 μπέλι> είπα στον τυπά που νίκησε...ήθελα να σπάσω λίγο πλήκα μαζί του.. εκείνος χαμογέλασε πρόστυχα και οι άλλοι γύρω του έκανα διάφορα επιφωνήματα...
<μέσα ομορφούλα...όμως να ξέρεις μου αρέσει το ντόγκι στάιλ.>
είπε αυτός. εγώ κάθισα απέναντί του χωρίς να του απαντήσω...πιάσαμε τα χέρια μας και ευθύς αρχίσαμε. στην αρχή φάνηκε να με νικάει αλλά μετά κατάφερα να τον κρατήσω σταθερό. εκείνος πιεζόταν πάρα πολύ. εγώ απο τηνάλλη δεν είχα παίξει το τελευταίο μου χαρτί ακόμα. τελικά με μίια κίνηση τον νίκησα. σηκώθηκα άρπαξα τα λεφτά που είχε αφήσει στο τραπέζι και αγνοώντας τα επιφωνήματα και τις βρισιές που ακούγονταν πίσω μου κατευθύνθηκα προς την κουζίνα απ όπου ακούγονταν φωνές και κατσαρολικά να πέφτουν στο πάτωμα. μαλλον ο τυπάς έδερνε για καλά τον φώτη. ξαφνικά όμως ένιωσα έναν πόνο στο κεφάλι και όλα σκοτείνιασαν.....

Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο πίσω από την κουζίνα, όπου βρήκα αυτόν τον μισάνθρωπο (από το μισός, όχι το μίσος)...
-Ρε λαμόγιο, τολμάς να μου φέρνεις χαλασμένα αποφάγια; Σε μένα που έχω κάνει τώρα τόσο φουσκωμένο λογαριασμό;
-Συγνώμη αφεντικό...Δεν το πρόσεξα...Άουτς, μην βαράς ντε...
Τον έπιασα από τον λαιμό και άρχισα να τον χτυπάω...Μου φώναζε να τον αφήσω...Παρακαλούσε για έλεος...Καθώς του έριξα μια γροθιά και σωριάστηκε στο έδαφος, ηρέμησα...Κοίταξα αυτή την wannabe κουζίνα-αποθήκη και χάζευα τις κούτες με τα μπουκάλια ποτών.
Γύρισα και είδα τον Φώτη να σέρνεται στην πόρτα προς την μπάρα...Έτρεξα και τον τράβηξα από το πόδι, την στιγμή που μόλις είχε ξεπροβάλλει το κεφάλι του από την πόρτα...Μια κραυγή βγήκε από το στόμα του μα δεν σταμάτησα...Τον πέταξα στον τοίχο...Αυτός, σηκώθηκε και έπιασε ένα τηγάνι που βρήκε και μου το πέταξε με όλη του την δύναμη...Έσκυψα και το απέφυγα. Αυτό (το τηγάνι) βγήκε από την πόρτα. Έξω ακουγόντουσαν φωνές, επευφημίες και βρισιές. Τον πλησίασα εκ νέου με απειλητικό βλέμμα...
-Ρε λιμοκοντόρε, πας να με σκοτώσεις;...
-Συγνώμη αφεντικό...Δεν θα το ξανακάνω...Μην με βαράς άλλο...Τα ποτά σου σήμερα στα κερνάω εγώ!!!
-Τα ποτά ΜΑΣ, θες να πεις...
-...Καλά... 07879

-Όμορφα...Γιατί δεν είχα τόσα λεφτά να τα πληρώσω...
Είπα και βγήκα από την πόρτα για να πάω στο τραπέζι μου...

Κοίταξα προς το τραπέζι...Ήταν άδειο... 063

Που είναι η μπεκρού;
Πήδηξα πάνω από την μπάρα...ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!! Κοίταξα το μέρος όπου θα προσγειωνόμουν και τι να δω...Το μεθυσμένο βλήτο σωριασμένο στο πάτωμα!!!Αμέσως, ασυναίσθητα άνοιξα τα πόδια μου να μην την πατήσω...ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ...Το ένα μου πόδι προσγειώθηκε σε ένα τηγάνι...
ΠΩΣ ΣΤΟ Π@$@%@Ο ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΔΩ!;
Αποτέλεσμα να κάνω ένα σπαγκάτο που θα ζήλευε και η πιο έμπειρη αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής!
Την τύχη μου μέσα, δεν τελείωσε εδώ το βασανιστήριο μου, έπεσα πάνω στην sakura και η λαβή του κατάνα της χτύπησε την "οικογένεια" μου!!!
848488484

-αου...,ψέλλισα...
Αφού σηκώθηκα, παρατήρησα ότι η ξανθιά δολοφόνος δεν είχε καταλάβει Υιό του Θεού (Δεν ξέρουμε αν υπάρχει Χριστός στο One Piece). Κοίταξα στην μπάρα και είδα τον Φώτη...
666

-Πώς σε έκανα έτσι ρε κακομοίρη;;;
-Χαχα, αστείο...Δεν πειράζει, θα έχεις ιστορίες να λες στα "παιδιά" σου...
423

-Χαχα, καλό... 5425

-ΕΛΕΟΣΣΣ

Παραδίνομαι...
-Αρκετά τώρα...Βοήθα με να την κουβαλήσουμε...Έχεις κανά δωμάτιο πάνω;
-Αχααα. Πονηρούλη [mor005]

...
-ΕΧΕΙΣ; 575675

Με βοήθησε να την κουβαλήσουμε...Μας πήγε στο δωμάτιο 101...
Πολύ κόσμο έχει αυτό το πανδοχείο-μπαρ...ΝΟΤ!!!Τρέμω!!!
-Καλή διαμονή αφεντικό...Είναι δωμάτιο full extra...Έχει κρεβάτι, μπάνιο ΚΑΙΙΙΙΙ....ΠΑΡΑΘΥΡΟ!!!
97897

Του έδειξα την πόρτα...Έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα...

20 λεπτά πριν το κλείσιμο της πόρτας...

Μάζευα τα σαλαμάκια από το πρόσωπο μου...Χμμμ...Ακόμη κοιμάται ο φωτογράφος...
Πέρασα δίπλα του και βούτηξα την φωτογραφική του μηχανή και την έβαλα στον σάκο μου...
Πρέπει να πάρω άλλον σάκο...Αυτός δεν χωράει τίποτα!!!
-Φώτη που είσαι;;; Αν σε πιάσω κακομοίρη μου!

4 λεπτά πριν το κλείσιμο της πόρτας...

-Φώτη πάρε το κλειδί από το δωμάτιο! Πιάσε και ένα μπουκάλι κέτσαπ...
-Τι το θες ρε αφεντικό;
-ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΦΕΡΤΟ ΡΕ ΚΑΡΑΠΙΑΛΗ!

14 δευτερόλεπτα μετά το κλείσιμο της πόρτας...

Για να δούμε τι θα κάνουμε με σένα τώρα για να βγούμε όλοι επωφελημένοι από αυτή την ιστορία!

Την είδα ξαπλωμένη στο κρεβάτι...Τόσο όμορφη...
Χμμ, έχει περίεργη δύναμη...Αν είναι ακριβώς όπως την φαντάζομαι, δηλαδή αν επιβιώνει και αφού της κόψω το κεφάλι, μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε πολύ καλά!!!Ή μάλλον, να την εκμεταλλευτώ! Αν όχι, ατυχές συμβάν!
Άρχισα να σκέφτομαι πρόστυχες χρήσεις αυτής της δύναμης...Ειδικά αν την είχα εγώ...(ως άντρας!)

Σπόιλερ:

Αρκετά με αυτά...Ήρθε η ώρα να κάνουμε λίγο μάθημα ανατομίας και να βάλουμε μπρος στην εκτέλεση του σχεδίου...
Καταρχήν, πήρα τα όπλα της και την τσάντα της και τα στήριξα πίσω από την πόρτα του δωματίου...
Γύρισα προς το μέρος της...Πραγματικά ήταν όμορφη...Την πλησίασα. Δεν θέλω να ξέρω πως ήταν το βλέμμα μου αλλά υποθέτω ότι θα ήταν αρρωστημένο, πρόστυχο και λυσσασμένο. Like a PERVERT!
Άρχισα να την γδύνω... Είχε ωραίο δέρμα... Όσο αφαιρούσα ρούχα, όλο και περισσότερο... Γκουχ...ενθουσιαζόμουν... Ειδικά όταν αφαίρεσα τον κορσέ της!!! Αυτή η κοπέλα πρέπει να έτρωγε πολύ κοτόπουλο... Τι όρη είναι αυτά;;; [mor42]

Πήγα στον σάκο μου, τον άνοιξα, πήρα το νυστέρι που είχα μέσα και επανήλθα στην λιπόθυμη κοπέλα μας με πολύ άγριες διαθέσεις... Της έκοψα το χέρι...
Τι περίεργο...Δεν τρέχει στάλα αίμα...
Μετά της έκοψα το στήθος. Δεν μπορούσα να αντισταθώ... Δεν χωρούσε στο χέρι μου!!!
Χμμ...Σαν πηλός είναι...Σαν πλαστελίνη...

"Αυτό μου ήρθε στο μυαλό παίζοντας μαζί του!":

Το ξαναέβαλα στην θέση του...
Μετά πήγα χαμηλά....Ποτέ δεν είχα πτώμα κοπέλας εύκαιρο για να κάνω μάθημα ανατομίας...
Μετά από αυτό, μάλλον θα εύχομαι να πεθάνει παρά την περίεργη δύναμης της...Αλλιώς...ΚΙΝΔΥΝΕΥΩ!!!
Της έκανα μια βαθιά κάθετη τομή, πολύ χαμηλά στην κοιλιά της, και μια οριζόντια στην κορυφή της προηγούμενης τομής. Άνοιξα το δέρμα και άρχισα να ελέγχω οπτικώς το τι υπάρχει εκεί μέσα...

"ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ":

Όταν τελείωσα (δεν είναι αυτό που νομίζετε), παρατήρησα ότι η τομή στο στήθος είχε εξαφανιστεί (ναι, εκεί κοίταξα αμέσως...)... Το ίδιο και με το χέρι. Κοίταξα στην κοιλιά και είδα ότι και εκεί δεν υπήρχε σημάδι του τι είχα κάνει!
Χμμ, οι πιθανότητες επιβίωσης της μετά από το σχέδιο μου, νομίζω αυξήθηκαν!
Τελικά, πήγα στο κεφάλι της...Την κοίταξα και πάλι...Πολύ όμορφη...Πήρα μια βαθιά ανάσα, και έβαλα το νυστέρι στον λαιμό της...Άρχισα να κόβω...Στάλα αίμα δεν έτρεξε...Έκοβα, έκοβα, μέχρι που το κεφάλι της έπεσε στα πλάγια...
Ας ελπίσουμε να είναι ζωντανή...Ή και όχι...
Σήκωσα το κεφάλι της...Πρωτοφανές όλο αυτό που ζούσα...Γέμισα την βάση του λαιμού με κέτσαπ... Ήταν σαν πραγματικό αίμα έτσι όπως έσταζε στο πάτωμα! Πήρα την φωτογραφική μηχανή και στρέφοντας την προς τα εμένα τράβηξα 3 φωτογραφίες προσπαθώντας όσο πιο πολύ μπορούσα να συμπεριλάβω εμένα μαζί με το "άψυχο" κεφάλι...
Ωραία...Μετά από αυτό σίγουρα θα γίνω ένας από τους αρχηγούς...
Τα χέρια μου ήταν γεμάτα κέτσαπ...Μπλιαχ...Αηδία...
Πήγα στο μπάνιο και μανιωδώς έπλενα τα χέρια μου, αποφεύγοντας να κοιτάω τον καθρέφτη...

ξύπνησα με ένα πολύ δυνατό πόνο στο κεφάλι...ούτε και εγώ δεν ήξερα πώς να το περιγράψω , ήταν σαν να με σουβλαγε κάτι και παράλληλα να χτυπούσαν παντού καμπανάκια... έβγαλα ένα χαμηλό επιφώνημα δυσαρέσκειας και σήκωσα το δεξί μου ΄χερι για να πιάσω το κεφάλι μου...και όμως έπιασα ένα κενό και μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβω τι έγινε.. έγειρα τα μάτια μου δεξιά...μετά τα έγειρα αριστερά....και τότε είδα με την άκρη του ματιού μου κάτι που με ξάφνιασε....το σώμα μου ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι δίπλα μου και το κεφάλι κομμένο πάνω στο κομοδίνο...
<τι στι καλό...> ψιθύρισα. έκανα μία κίνηση και το κεφάλι μου επανήλθε στο σώμα μου. προσπάθησα να σηκωθώ ελαφρά αλλά ζαλίστηκα έτσι κάθισα λίγο στο κρεβάτι, τεντώθηκα και προσπάθησα να σκεφτώ τι είχε γίνει και πως βρέθηκα εδώ....
τελικά μετά απο αρκετή σκέψη δεν μπόρεσα να θυμηθώ τίποτα παρα μόνο το ότι κάτι με είχε χτυπήσει στο κεφάλι και με είχε ρίξει λιπόθυμη....
ανακάθισα στο κρεβάτι και περιεργάστηκα λίγο τον χώρο γύρω μου...παρατήρησα πως στο άλλο κομοδίνο υπήρχαν κάτι φωτογραφίες...αφού προχώρησα προς τα εκεί άρπαξα τις 3 φωτογραφίες και άρχισα να τις περιεργάζομαι....ήταν ο γλυκούλης τύπος που επιδίωκα να αποπλανήσω κρατώντας το κεφάλι μου και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά....το χειρότερο ήταν πως υπήρχε κάτι κόκκινο στο σημείο που υποτίθεται πως μου είχε κόψει το κεφάλι. ασυνείδητα ακούμπησα τον λαιμό μου και έπιασα κάτι γλιστερό που μέχρι τώρα δεν είχα πάρει χαμπάρι....

ευθύς το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι...οργίστηκα τόσο πολύ!!!εγώ καθόμουν και ήμουν καλή μαζί του και αυτός με χρησιμοποίησε!!!βασικά προσπάθησε να με σκοτώσει!!!
μέσα στην οργή μου παρατήρησα πως η βρύση του μπάνιου έτρεχε πράγμα που με έκανε να αντιληφθώ πως ο επίδοξος δολοφόνος ήταν ακόμη μέσα....
αφού κάθισα λίγο και σκέφτηκα αποφάσισα να βάλω σε εφαρμογή το πιο σατανικό σχέδιο και έτσι αυθόρμητα πήγα να πιάσω το κατάνα μου...τότε συνειδητοποίησα πως ήμουν παντελώς γυμνή!!! κοίταξα λίγο γύρο μου και είδα πως τα ρούχα, τα όπλα και η τσάντα μου ήταν πίσω απο την πόρτα έτσι αθόρυβα διαμέλισα τα χέρια μου τα οποία έστειλα εκεί και μου έφεραν τα ρούχα....μετά διασπάστηκα παντελώς ώστε να τα φορέσω όσο πιο αθόρυβα γίνεται....
αφού , λοιπόν , και πάλι ο κορσές, η φούστα , οι αρβύλες, η καμπαρτίνα , τα όπλα και η τσάντα μου βρίσκονταν στην θέση τους αποφάσισα να προχωρήσω με το σατανικό μου σχέδιο.... ήθελα να τον κάνω να πληρώσει για αυτό που μου έκανε....αργά και βασανιστικά μέχρι που στο τέλος θα κατέληγε στα θυμαράκια..
κούνησα λοιπόν δεξιά και αριστερά το κεφάλι μου ώστε να κάνει κρακα και μετά το διαμέλισα απο το υπόλοιπο σώμα...αργά αργά το έστειλα μέσα στον μπάνιο. ο τύπος δεν με είχε αντιληφθεί..έπλενε σαν μανιακός τα χέρια του.

πήρα την πιο μυστήρια τρομακτική και αλλοπρόσαλλη έκφραση στο πρόσωπό μου , πήγα απο πίσω του και άρχισα να ανυψώνω μυστήρια το κεφάλι μου ακριβώς απο πίσω ώστε να υπάρξει η αντανάκλαση μου στον καθρέπτη του μπάνιου... εκείνος όταν με είδε σκάλωσε και γύρισε να κοιτάξει αν υπάρχει όντως ένα κεφάλι που αιωρείται απο πίσω του ή αν τα μάτια του κάνουν πουλάκια. εγώ ευθύς ξανακρύφτηκα πίσω απο την πλάτη του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην με δει. αυτός ξαναγύρισε στην δουλειά του ψιθυρίζοντας κάτι που δεν είχα καταφέρει να ακούσω....εγώ όμως πάλι άρχισα να αιωρούμαι απο πίσω του επαναλαμβάνοντας και πάλι την ίδια τακτική, μόνο που αυτή την φορά μόλις γύρισε μπροστά εγώ έστειλα το κεφάλι μου δίπλα στο πρόσωπό του και του ψιθύρισα σιγανά:

<μπού!> έκανα και αυτός πετάχτηκε στο τοίχο ουρλιάζοντας
<ααααα!!!!! φάντασμάαα!!!>!!!!
εγώ άρχισα να γελάω σατανικά και τον πλησίασα
<ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΑΚΟΥΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΠΕΡΒ!!!> είπα εγώ με την πιο τρομακτική φωνή που διέθετα..
αυτός άρχισε να τρέχει προς το μέρος που βρισκόταν το σώμα μου και εγώ το κατεύθυνα με τέτοιο τρόπο ώστε να πέσει επάνω του ακριβώς εκεί που βρίσκονταν η πόρτα του μπάνιου. έτσι λοιπόν έπεσα πάνω του με αποτέλεσμα να τον πετάξω κάτω. αυτός με κοίταζε έκπληκτος. εγώ τώρα τον είχα καβαλήσει και επανέφερα το κεφάλι μου στην θέση του..
<αγοράκι μου για αυτό που έκανες θα πληρώσεις......θα δεις τι πάει να πει να τα βάζεις με μία πειρατίνα σαν και εμένα!> είπα εγώ κοιτάζοντάς τον στα μάτια

<τι, τι θα μου κάνεις?!> είπε αυτός φοβισμένα.
εγώ δεν του απάντησα...απλά χαμογέλασα και τράβηξα το μαχαιράκι απο την καλτσοδέτα μου.
<πολλά και βασανιστικά πράγματα..>του απάντησα με βαθιά φωνή καθώς τον χάραζα απαλά με το μαχαίρι στο στήθος δημιουργώντας μια γραμμή απο αίμα. αυτός προσπάθησε να με αποτρέψει με τα χέρια του αλλά εγώ πίεσα πιο πολύ το μαχαίρι στο στήθος του.
<σσ....κάτσε ήσυχος.....να δεις την γλύκα!!> είπα και τον χαστούκισα γρατζουνίζοντας τον με τα νύχια μου στο πρόσωπο. αυτός έβγαλε ένα σιγανό επιφώνημα.
<μπα? δεν σαρέσει?> είπα και πετάχτηκα απο επάνω του και με το πόδι μου τον πάτησα στα αείμνηστα. λίγα δευτερόλεπτα μετά απομάκρυνα το πόδι μου.
<σήκω να υπερασπιστείς τον εαυτό σου!!!> του φώναξα και αυτός σηκώθηκε και προσπάθησε να μου ρίξει μια μπουνιά στο στομάχι αλλά εγώ χώρισα το κορμί μου με αποτέλεσμα να αστοχήσει.
αυτός με κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα.
<δεν κατάλαβες ακόμα?...έχω φάει το Bara bara Νο μι...που μου δίνει την δυνατότητα να διαμελίζω το σώμα μου...> του είπα και τον πλησίασα ρίχνοντάς του μία μπουνιά στην μύτη.
αυτός είχε ματώσει και εγώ είχα βαρεθεί.....ήθελα να τελειώνω μαζί του, έτσι τράβηξα το κατάνα μου και με μία κίνηση τον έκοψα στο μπράτσο.
<άσε με σε παρακαλώ !!είναι παρεξήγηση!!>κλαψούρισε εκείνος.
τότε ένα απρόσμενο γεγονός έμελλε να μας διακόψει.

» [ΤΕΛΟΣ] ο πληρωμένος δολοφόνος:Απέλπιδα βοήθεια σε ανέλπιστη φίλη (μερος β)
» Ο δολοφονος δολοφονηθηκε[Τελος]
» Ένας δολοφόνος με τίτλο [Τέλος]
» [Αρχη-Παρελθον]Καθε τελος ενας νεος Marine.[Τελος]
» [ΤΕΛΟΣ]Heavshin Pirate and the ghost island [ΤΕΛΟΣ]