[ΤΕΛΟΣ] ο πληρωμένος δολοφόνος:Απέλπιδα βοήθεια σε ανέλπιστη φίλη (μερος β)

"":

στην προηγούμενη ιστορία

εγώ με την μάγια πήγαμε στο μιρρορ μπολ αιλαντ για να ξεχαστούμε λίγο και να διασκεδάσουμε. καθώς βρισκόμουν σε ένα μπαρ με ενοικιαζόμενα δωμάτια , αφου η μάγια πήγε για ύπνο εγώ έπιασα κουβέντα με έναν τύπο με τον οποίο ήπιαμε παρα πολυ....ξαφνικά ξύπνησα σε ένα δωμάτιο γυμνή χωρίς να ξέρω το πως και το γιατί αλλά ανακάλυψα πως ο τυπάς είχε κάνει πολλά περίεργα πράγματα με το σώμα μου. τελικά προσπάθησα να τον σκοτώσω αλλά μας διέκοψε ο φώτης ο μπάρμαν που ήρθε να μας ειδοποιήσει πως ήρθαν οι μαρίνς. η μάγια όμως ήταν μόνη της! ήμουν έτοιμη να τρέξω σε αυτή όταν ο τύπος με χτύπησε με αποτέλεσμα να λιποθυμήσω.όταν ξύπνησα σε ένα στενό μου είπε τι έγινε και πως ήθελε να με βοηθήσει να βρω την μάγια. έτσι καταστρώσαμε ένα σχέδιο για να μπούμε στην βάση των μαρίνς.

ΤΩΡΑ
όπως περπατούσαμε μεταμφιεσμένοι μέσα στον κόσμο παρατήρησα πως μία χαμηλόβαθμος μπάουντι χάντερ ονόματι Minatsuki Onizuka βρισκόταν στον σεργιάνι. δεν ανησυχούσα για αυτήν αλλά το λιγότερο που ήθελα ήταν να τραβήξω την προσοχή της. έτσι ψιθύρισα στον ομορφούλη.
η κοπελιά εκει πέρα είναι μπάουντι χάντερ...έχε τον νου σου....μην καρφωθούμε.>
στιγμιαία παρατήρησα το βλέμμα της να πέφτει επάνω μου..... ανησύχησα λίγο μήπως αναγνώρισε το τατουάζ με το ''Ι" που είχα στον ώμο μου και ήταν σήμα των ινκομπέιταμπλ πάιρατς...
με την ανησυχία αυτή λοιπόν τράβηξα ελαφρά τον σύντροφο και συρθήκαμε σε ένα στενάκι....ότι ήταν να γίνει θα γινόταν εδω...

Συνεχεια απο:

Καθώς περπατούσα στους δρόμους τις πολύ παρατηρούσα την κάθε λεπτομέρεια στα σπίτια και στα μαγαζιά ,ήταν ένα αρκετά περίεργο νησί που μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή που το είδα .Ξαφνικά όμως μέσα από τις σκιές εμφανίστηκαν ένας νεαρός άνδρας και μια γυναίκα .Μόλις παρατήρησα ένα πειρατικό σύμβολο στην κοπέλα πάγωσα καθώς την αναγνώρισα αμέσως .Ήταν η επικηρυγμένη με 71.000.000 “dark assassin “Sakura .Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβρισκα ένα τόσο επικίνδυνο και ενδιαφέρω πρόσωπο εδώ .Τότε όμως κατάλαβα ότι το νησί μου έκρυβε πολλές εκπλήξεις ακόμα ,και έτσι έπρεπε να αποδεκτό το δώρο μου, όμως υπήρχε αρκετός κόσμος τριγύρω για έναν περίεργο λόγο και τους ακολούθησα μέχρι που μπήκαν σε ένα σκοτεινό στενό. Έτσι χωρίς να χάσω χρόνο έβγαλα από την παλάμη μου ένα από τα φαντάσματα μου και το οδήγησα κατευθείαν πάνω της. Μόλις το είδαν και οι δυο να έρχονται στο μέρος τις πάγωσαν και το φάντασμα πέρασε μέσα από τον στόχο μου .Τότε έπεσε στα γόνατα και ο άνδρας προσπαθούσε να την συνεφέρει .Την ιδία στιγμή έτρεξα απότομα και ενώ συνάμα έστειλα το φάντασμα μου να περάσει και από τον άνδρα .Όλα ήταν τέλεια και το δρεπάνι μου θα έσκιζε το θύμα του .έτσι με μια πλάγια κίνηση της έκοψα το σώμα .Είχα πιστέψει ότι την είχα σκοτώσει όμως δεν είδα καθόλου αίμα .Ξαφνικά δυο αποκομμένα χεριά πετάχτηκα και με έπιασαν από τον λαιμό .Έπεσα κάτω προσπαθώντας να ανασάνω καθώς τα χεριά με έσφιγγαν όλο και περισσότερο το τελικό αποτέλεσμα ήταν να χάσω τις αισθήσεις μου αλλά πριν της χάσω άκουσα κραυγές και ποδοβολητά.

Συνεχεια στο:

όπως είχα προβλέψει η κοπελιά μας ακολούθησε στο στενό..

<ότι και αν γίνει εσύ μείνε εκτός.....είναι επικίνδυνη,.... > είπα εγώ ψιθυριστά στον γλυκούλη ανώνυμο σύντροφό μου..
<εντάξει..> είπε εκείνος χαμηλόφωνα χωρίς να φέρει αντίρρηση.
δεν ανησυχούσα για μένα αλλά για τον σύντροφό μου, καθώς δεν ήξερα σε τι επίπεδο βρισκόταν στην μάχη, ούτε και αν μπορούσε να χειριστεί την νεαρή μπάουντι χάντερ....οπότε το τελευταίο που ήθελα ήταν μια επιπλέον ευθύνη-μπελάς στο κεφάλι μου..
η νεαρή έκανε την κίνησή της στέλνοντας κάτι φαντάσματα να μας διαπεράσουν.....εμείς πέσαμε κάτω και μετά αυτή προσπάθησε να με κόψει με το κατάνα της.....γύρισε σε εμάς την πλάτη. τότε εγώ ανυψώθηκα στον αέρα και έστειλα τα χέρια μου επάνω της με αποτέλεσμα να την χτυπήσω άσχημα.
η αδρεναλίνη χύθηκε και απλώθηκε αμέσως μέσα μου......η παλιά δίψα και επιθυμία για αίμα είχε ξυπνήσει ξανά μέσα μου...για μια στιγμή πίστεψα πως ίσως γινόμουν το ίδιο αδίστακτη όπως και τότε.....
χτύπησα δυνατά την αντίπαλό μου κάνοντάς την να πέσει κάτω...πραγματικά πίστευε πως θα ήταν τόσο εύκολο να με νικήσει? αυτό πλήγωσε λίγο την υπόληψη μου, ιδικά μετά τα τελευταια νέα που είχα διαβάσει στην εφημερίδα της παγκόσμιας κυβέρνησης.....το κακό ήταν ότι μας έψαχναν. έπρεπε να δράσουμε γρήγορα , αλλά για να γίνει αυτό έπρεπε πρώτα να τακτοποιήσω την κοπελιά απο εδώ ώστε να μην μας προκαλέσει προβλήματα....

"Συνέχεια από":

Μα καλά μεταμφιεσμένοι σε Marines; Τέτοια ξεφτίλα ούτε όταν χόρευα γυμνός στην μέση της πλατείας...
-Ωχ...Τώρα το θυμήθηκα, έχω ξανάρθει εδώ!
Κοίταξα την άλλη...Κάτι κοιτούσε τριγύρω...Λογικό, Marines μας έψαχναν. Ακόμη και μεταμφιεσμένη, εύκολα κάποιος μπορεί να την αναγνωρίσει!
Η Sakura με τράβηξε από το μανίκι και κάνοντας ένα νεύμα μου έδειξε μια καυτή κοκκινομάλλα λέγοντας μου ότι είναι κυνηγος. Μου είπε να μην καρφωθούμε. Όμως, άμεσα, εμφανώς ανήσυχη, με τράβηξε και μπήκαμε σε ένα σοκάκι...
Χμμ...Πρόστυχο...Αλλά μάλλον με την όρεξη θα μείνω!!!
Μας ακολούθησε και η κοκκινομάλλα. Μάλλον καρφωθήκαμε.
Χμμμ...Πιο πρόστυχο...Αλλά μάλλον θα μείνω στα όνειρα...Α και σύνελθε γιατί επίκειται μάχη. Γυναικοκαβγάς! ...ΠΡΟΣΤΥΧΟ!!!Δεν έχω κάμερα μαζί...
Ξαφνικά, η κοκκινομάλλα έστειλε φαντάσματα στην Sakura!
-Φαντάσματα;;;;Μας δουλεύεις έτσι;
Η Sakura έπεσε στο πάτωμα...
- 9789078

Δεν έπρεπε να το παίζω δύσκολη στον Sword...Πρέπει να δεχτώ και τρίο...
-Τι λες ρε παλαβή...Όχι ότι με χαλάει...
Ξαφνικά, ένα φάντασμα διαπέρασε το κορμί μου...
- 9789078

Τρίο; Μα τον έχω πιο μικρό κι από το Κριάρι...
Όταν σήκωσα το κεφάλι μου από το πάτωμα, είδα κάτι απερίγραπτο...ΓΥΝΑΙΚΑΡΕΣ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ!!!
[mor42]

Αφού ξεπέρασα το σόκ, παρατήρησα κάτι ακόμη...Το βλέμμα μου δεν μπορούσε να ακολουθήσει τις κινήσεις τους...
Μα καλά, πόσο δυνατές είναι...Και εγώ, τόσο μάπας; Πρέπει να δυναμώσω...
Μετά από μερικά λεπτά, παρατήρησα ότι η Sakura είχε εμφανώς το πάνω χέρι. Φαινόταν η διαφορά δύναμης. Όμως η κοκκινομάλλα κρατιόταν...Ανυπομονούσα να δω το τέλος της μάχης...
Ελπίζω να κερδίσει η Sakura, γιατί η κοκκινομάλλα θα με σφάξει άνετα με το δρεπάνι της!

Βρισκόμουν ακριβώς απο πάνω της ...κοιτάζοντας την με ένα κενο βλέμμα. αυτή έδειχνε τρομαγμένη, όμως συνέχιζε να με προκαλεί.
<θέλω να δω την δύναμή σου!> είπε με σοβαρό ύφος.
εγώ όμως δεν σκόπευα να της κάνω την χάρη αυτή. έτσι δεν απάντησα καν στην πρόκλησή της, μόνο χαμογέλασα , χώρισα το σώμα μου σε πολλά κομμάτια τα οποία άρχισαν να περιστρέφονται γύρω της...δεν ήξερε που να κοιτάξει. τότε εγώ τράβηξα το φλέιλ και την χτύπησα δυνατά στο αριστερό μπράτσο.
η χάντερ τσίριξε απο τον πόνο αλλά δεν το έβαλε κάτω...πραγματικά την θαύμασα για αυτό. προσπάθησε να σηκωθεί, τότε εγώ την χτύπησα με μια μπουνιά στο πρόσωπο κάνοντάς την και πάλι να χτυπήσει το κεφάλι της στον τοίχο.
κειτόταν εκεί αναίσθητη και εγώ απλά έμενα να την κοιτάω με το πιο απαθές μου βλέμμα....σκεφτόμουν γιατί το έκανε αυτό....τότε ήταν που είδα ένα πόστερ να προεξέχει απο το φόρεμά της....έσκυψα το έπιασα και το άνοιξα....αυτό που είδα με έκανε να σαστίσω.. είχε την φωτογραφία μου!! και έλεγε πως ήμουν καταζητούμενη με αντίτιμο 73.000.000 !!!!!
<πωω.....> άκουσα την φωνή του συντρόφου μου....δεν μπόρεσα να ερμηνεύσω αυτό το ''πωωω'' πάντως ήλπιζα να μην σχεδίαζε τίποτα πάλι...
τότε έγινε κάτι που μας ξάφνιασε και τους δύο... ακούστηκαν ποδοβολητά προς το μέρος μας....
<ποιος είναι εκεί?!> ακούστηκε μια ανδρική φωνή....το φως δεν μου επέτρεπε να τους δω όμως διέκρινα 3 σιλουέτες που οπλοφορούσαν.....

Και εκεί που έβλεπα την κοκκινομάλλα να τρώει βρωμόξυλο...
Το παραδέχομαι, ΓΟΥΣΤΑΡΩ!!! [mor42]

...εεε, την ακούω να λέει στην Sakura...
...θέλω να δω την δύναμή σου!
071

-Όι, όι...Κοπελιά, μην την αγριεύεις...
Κοίταξα την Sakura...Είχε ζωγραφιστεί ένα κακό...Πολύ κακό χαμόγελο στο πρόσωπο της...
- 048

εεε...κάνε δουλειά σου.... 122

εγώ...να...παίζω εδώ... 058

Η Sakura έπειτα έριξε ένα καλό χτύπημα στην κοκκινομάλλα με το όπλο της...
646464

Άουτς...Αυτό πρέπει να πόνεσε...
Η μικρή έπεσε αναίσθητη...
Όπως η Sakura την κοιτούσε...Κάτι της τράβηξε το ενδιαφέρον...Έσκυψε να το πιάσει...
...ΛΑΡΑΑΑΑΑ ΜΟΥ.... [mor42]

-ΠΩΩΩ...
Γύρισε και με κοίταξε με παραξενεμένο βλέμμα...
-...εεε... [mor139]

...Α,ΤΙ μεγάλο bounty είναι αυτό!!! [mor87]

Φιου...

Στο τσάκ την γλίτωσα...
Ξαφνικά...Εκεί που πάω να την πλησιάσω και να την χουφτώσ...εεε...να την ρωτήσω τι κάνουμε τώρα...
-Ποιος είναι εκεί;!

Συνέχεια από δω....

Σπόιλερ:

Έκανα τα πρώτα βήματα μου μέσα στο στενό και τότε παρατήρησα κάποιες φιγούρες να βρίσκονται μέσα σ'αυτό. Κοίταξα λίγο καλύτερα και μπόρεσα να διακρίνω δύο γυναίκες κι έναν άντρα. Έκανα μερικά βήματα ακόμα για να πλησιάσω ώστε να μπορώ να δω καλύτερα. Ο νεαρός άνδρας που είδα δεν μου έλεγε κάτι, δεν τον γνώριζα. Ίσως κάποιος αποτυχημένος πειρατής, ένας τσάτσος της Sakura ή ένας τυχαίος που βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Δεν μπορούσα να αποφασίσω. Το σημαντικό όμως που είδα ήταν η γυναίκα. Μόλις παρατήρησα το πειρατικό σύμβολο πάνω της, την αναγνώρισα αμέσως. Ήταν η επικηρυγμένη με 71.000.000 “dark assassin “Sakura. Οι πληροφορίες μου ήταν αληθινές. Είχα πλέον βρει τον στόχο μου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβρισκα ένα τόσο επικίνδυνο κακοποιό τόσο εύκολα, αλλά δεν μπορούσα να τα βάλω με την μοίρα. Δεν με χαλούσε κιόλας .Τότε πρόσεξα και την άλλη γυναίκα, η οποία ήταν πεσμένη αιμόφυρτη στο έδαφος. Πιθανόν ένα ακόμα θύμα της δολοφόνου, ήταν η πρώτη σκέψη μου αλλά δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Οι ώρες της ήταν μετρημένες.

3 σκιες μας πλησίαζαν λοιπόν...ένιωθα την αδρεναλίνη μου στα ύψη απο πριν και περίμενα να εξαφανίσω τον κάθε έναν απο αυτούς. βρισκόμουν να κρατώ το κατάνα μου στο δεξι χέρι και το φλέιλ στο αριστερό. δίπλα μου ο μυστήριος άνδρας και αυτός έτοιμος για μάχη...
<πρόσεξε δεν πρέπει μνα λερώσουμε όσο γίνεται τα ρούχα τους, τα χρειαζόμαστε.>
του είπα και αυτός με κοίταξε με ένα χαμόγελο. πάντως απο τις προηγούμενες αντιδράσεις του είχα την εντύπωση πως με γούσταρε λίγο....
μεσα στα επόμενα λεπτά οι 3 άνδρες - μαρινς βρίσκονταν απέναντι μας. το σοκάκι δεν ήταν μεγάλο.. σε πλάτος τουλάχιστον ίσα ίσα είχαμε αρκετό χώρο να κουνηθούμε. παρ όλα αυτά εγώ ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω κάθε απειλή. τότε πραγματικά έμεινα έκπληκτη σε αυτό που αντίκρισα..... δύο συνηθισμένοι μαρίνς μαζί με έναν απο τους πιο ξακουστούς!!! Rob graywind αποκαλούταν. χαμογέλασα. μια ικανοποίηση διέτρεξε το κορμί μου...
< επιτέλους σε γνωρίζω....Rob... .>είπα ικανοποιημένη. αυτός έμεινε ασάλευτος. δεν φάνηκε να ανησυχεί ή κάτι τέτοιο....με το δίκιο του κι όλας. ήταν δυνατός..
<σακουρα....> η βαριά παγερή φωνη του με έκανε να ανατριχιάσω δελεάζοντας με παρ' αυτά! ξανά μια έκρηξη αδρεναλίνης και ταυτόχρονα πάθους με διέτρεξε!!!! χαμήλωσα το βλέμμα μου και έσκασα ένα ακόμα χαμόγελο...αλλά αυτό θα το χαρακτήριζα πιο απειλητικό. όχι προς τον δυνατό μαρίν που βρίσκονταν απέναντί μου αλλά ένα αυθόρμητο χαμόγελο παρασυρμένο απο το πάθος μου για μάχη με έναν τέτοιο άνδρα...
έσειρα απαλά την μύτη του σπαθιού μου στο έδαφος και άρχισα να προχωράω προς το μέρος του μαρίν...

ο σύντροφός μου με κοίταξε με ένα έκπληκτο θα έλεγα βλέμμα και μου ψιθύρισε:
<τι στο καλό πας να κάνεις?> είπες. δεν ξέρω αν οι αντίπαλοί μας τον άκουσαν εγώ πάντως τον κοίταξα μέσα στα μάτια σούφρωσα απαλά τα χείλη μου και του απάντησα
<σσσσσ...> γύρισα το βλέμμα μου κατευθείαν πάνω στον Rob. και συνέχισα να κινούμαι λικνίζοντας απαλά το κορμί μου προς το μέρος του. παρατήρησα πως με κοίταζε με ένα απορημένο βλέμμα. έφτασα ακριβώς μπροστά του. με κοίταξε στα μάτια. εγώ για άλλη μια φορά τον πλησίασα ακόμα πιο πολύ και με μία απότομη κίνηση κόλλησα τα χείλη μου στα δικά του για λίγα δεύτερα αιφνιδιάζοντας τον. εκείνος γούρλωσε τα μάτια αλλά ανταπέδωσε το πεταχτό φιλάκι των δύο δευτερολέπτων.
ταυτόχρονα απομακρυνθήκαμε και εκείνος τράβηξε το ξίφος του που θα με έκοβε αν δεν σήκωνα ταυτόχρονα το δικό μου μπλοκάροντας την επίθεσή του. αυτό μας πέταξε λίγο πιο μακριά. εκείνος με μία κολοτούμπα βρέθηκε δίπλα μου και αμέσως έκανε ένα κύκλο με το ξίφος του που θα με είχε βρει αν εκείνη την στιγμή δεν τον απέφευγα με μία ανάποδη κολοτούμπα στον αέρα. όχι οτι θα με έκοβε...απλά δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω το φρούτο μου σε αυτή την μάχη. εκτός και αν το έκανε αυτός πρώτος. με αυτήν μου την κίνηση βρέθηκα ακριβώς δίπλα του προσγειωμένη χαμηλά στα πόδια μου. κίνησα το φλέιλ προσπαθώντας να τον χτυπήσω στο στομάχι αλλά εκείνος με μία εκπληκτική κίνηση το απέφυγε γυρνώντας στο πλάι!! ήταν πραγματικά πολύ γρήγορος.!
<μου αρέσεις! εισαι καλός! άνετα θα σου ζητούσα να μπεις στο πλήρωμά μου αν ήσουν πειρατής!> είπα εγώ με ένα χαμόγελο και ακουμπόντας απαλά το χέρι μου που κρατούσε το κατάνα στην μέση μου.
<εκτώς βέβαια και αν θέλεις να με ακολουθήσεις και να αφήσεις την μεριά της δικαιοσύνης!> είπα... δεν ξερω καν για τι ήθελα να απαντήσει.

απο την μία θα μου άρεσε να έχω ένα τόσο καλό μαχητή στο πλήρωμά μου, απο την άλλη δεν ξέρω αν θα ήταν έξυπνο ένας μαριν να άφηνε την θέση του για να ακολουθήσει μια πειρατίνα....πραγματικά θυμήθηκα μια απο τις πρώτες μου περιπέτειες όπου ο blue sun destro με είχε βοηθήσει και με είχε καλύψει και δεν με είχε συλλάβει τότε που σκότωσα τον άρλονκγ....
<χαχαχαχα!!! μην με κάνεις να γελάω!! πότε δεν θα σε ακολουθούσα! είμαι εδώ για να σε συλλάβω και να αποδώσω την δικαιοσύνη!!!>! είπε εκείνος με μία φωνή γεμάτη πάθος.
αμέσως έκανε άλλη μια επίθεση ορμώντας προς το μέρος μου. σήκωσα το σπαθί μου και ο ήχος των συγκρουόμενων μετάλλων αντήχησε σε όλο το στενό. ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε παρασέρνοντας απαλά τα μαλλιά και των δυό μας...εμείς αμέσως πεταχτήκαμε και ξαναεπιτεθήκαμε ταυτόχρονα για πολλαπλές ακόμη φορές... ένιωθα πως δεν έβαζε όλη την δύναμή του...ούτε και εγώ την έβαζα...
κοίταξα προς τα πίσω. ο νεαρός σύντροφός μου είχε τακτοποιήσει ήδη και γδύσει τους δύο μαρίνς που ήταν αναίσθητοι στο χώμα.
<σάκουρα! κάνε πιο γρήγορα! πρέπει να βιαστούμε!> μου φώναξε και εγώ εστίασα και παλι τα μάτια μου στον δυνατό μου εχθρό. εκείνος με κοίταζε...με ένα βλέμμα γεμάτο μυστήριο που δεν μπορούσα να αποκωδικοποιήσω... συνεχίσαμε να εξαπολύουμε επιθέσεις ο ένας προς τον άλλον όταν τελικά μπόρεσα να βρω άνοιγμα και να τον χτυπήσω στο κεφάλι με την λαβή του φλειλ μου ρίχνοντάς τον αναίσθητο. αμέσως έτρεξα προς τον συνεργό μου και φόρεσα πάνω απο τα δικά μου τα ρούχα των μαρίνς. .
<πρέπει να βιαστούμε δεν νομίζω να παραμείνουν για πολύ ακόμα αναίσθητοι!> μου είπε πάλι ο χωρίς όνομα συνεργός μου . γύρισα προς τον αναίσθητο ρομπ και του μίλησα μην ξέροντας αν θα με ακούσει ή όχι
< θα ξανασυναντηθούμε....και τότε θα δώσουμε πραγματική μάχη! που θα υπάρχει νικητής και χαμένος!> είπα και με την βοήθεια του φίλου μου πηδήξαμε στην στέγη ενός σπιτιού

Η μάχη μου με την επικίνδυνη δολοφόνο δεν κράτησε πολύ. Μία ανόητη μου κίνηση, μου κόστισε κι έδωσε χώρο στην αντίπαλο μου να με ρίξει στο έδαφος. Δεν πρόλαβα να καταλάβω καν πως έγινε κάτι τέτοιο. Ήμουν πεσμένος κάτω όταν ήρθα πάνω μου κάποιοι απ'τους άντρες μου για να δουν σε τι κατάσταση ήμουν.
-Το κεφάλι μου....Πώς? Δεν γίνεται να με χτύπησε....Μόνο αν...
Τότε κατάλαβα. Το όπλο με το οποίο με χτύπησε η πειρατίνα θα πρέπει να ήταν από kairoseki. Αυτή ήταν η μόνη λογική εξήγηση. Μόλις είχα μάθει ότι η αντίπαλος μου είχε ένα φονικό όπλο στην διάθεση. Αυτό την έκανε ακόμα πιο επικίνδυνη απ'ότι ήταν πριν. Αυτή η πληροφορία έπρεπε πάση θυσία να φτάσει στα κεντρικά.
-Πώς κατάφερε να αποκτήσει ένα τέτοιο όπλο στην κατοχή της? Αφού μόνο ο Vegapunk μπορεί και κατασκευάζει kairoseki.
Η ερώτηση αυτή έπρεπε σύντομα να απαντηθεί. Δεν θα καθόμουν με σταυρωμένα χέρια. Αφού σηκώθηκα πήγα στην τοπική βάση για να δώσω την αναφορά μου κι έπειτα να επιστρέψω στο πλοίο μου. Ήξερα μέσα μου ότι δεν θα ξανάβλεπα την Sakura στο νησί οπότε δεν υπήρχε λόγος να παραμείνω.
-Αλλά ποιος ήταν ο άλλος που ήταν μαζί της, άραγε?

Μόλις άκουσα το όνομα του ενός Marine, μόνο μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου...

Σκέψη:

Όμως, η Sakura είχε άλλα σχέδια...Πήγε προς το μέρος του...
Τι κάνει η τρελή...Δεν έχει ακούσει τίποτα για τον πασίγνωστο Rob Greywind; Τώρα που το σκέφτομαι, και για αυτόν είχαμε συμβόλαιο θανάτου, αορίστου χρόνου...
-Μπααα...Δεν τον έχω για κανέναν λόγο...
Η Sakura ξεκίνησε την μάχη με τον Rob...
- 048

<-Τυχερός...
Όμως, δεν είχαμε περιθώριο νίκης απέναντι σε αυτόν...Συν του ότι ήταν άλλοι 2 εκεί...Με τους οποίους σίγουρα θα έπρεπε να ασχοληθώ εγώ, γιατί η Sakura είναι εμφανώς απασχολημένη...
Χμμ, τι να κάνω...Όλα είναι κατά μας...Αλλά μας; Μήπως ήρθε η ώρα να την παρατήσω; Αν μείνω εδώ θα μας πιάσουν σίγουρα...Και γιατί τον φίλησε;
Που κολλάει αυτό δικέ μου;
Άσε μας εσύ...Κολλάει...Πάντα κολλάει...
Τς,τς, ντρέπομαι που συγκατοικώ μαζί σου σε αυτόν τον εγκέφαλο...
Σκάσε τώρα...Τι να κάνω...Να κάτσω; Να φύγω; ΤΟ ΒΡΗΚΑ!
-ΦΤΟΥ, Α μπε μπα μπλομ, του κίθε μπλομ. Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ, μπλιμ...
ΝΤΑΝΓΚ!!!
-...μπλομ...
Τα σπαθιά τους έκαναν τρελό θόρυβο όταν συγκρούονταν...
-Μα καλά, τι δύναμη είναι αυτή! Τουλάχιστον πήρα την απόφαση μου...

Κοίταξα τους αντιπάλους μου στα μάτια...Προσπαθούσα να τους κοιτάξω με το πιο βλοσυρό μου βλέμμα...Με κοιτούσαν και αυτοί όσο με πλησίαζαν...Μια στιγμή πριν μου επιτεθούν κοιτάχτηκαν μεταξύ τους...Γύρισαν το βλέμμα τους ξανά προς τα μένα...
-Στάσου, που πας...;
-Στάσου, που πας...;
Κοίταγαν την πλάτη μου και εμένα να τρέχω μακρυά τους σαν παλαβός...
Συγνώμη Sakura...Το α μπε μπα μπλόμ βλέπεις...
Ένιωσα ένα κάψιμο στο πόδι μου και άμεσα άκουσα και το "ΜΠΑΜ". Γύρισα και είδα τον έναν από τους δύο μαρίν, να με σημαδεύει με ένα μακρύκανο όπλο...
-Φτου, αστόχησα...
-Είσαι άχρηστος...
-Άσε ρε, κάντο εσύ καλύτερα αν μπορείς...
Ξαφνικά μια φιγούρα ήταν ανάμεσα τους και μια γροθιά χτύπησε τον έναν στο πρόσωπο ταυτόχρονα με ένα πόδι το οποίο θα χτυπούσε τον άλλον στο πρόσωπο, αν δεν ήταν τραυματισμένο με σφαίρα...
Ωχ...Έρχεται...
2 αρκετά δυνατές κλωτσιές με έστειλαν προς τα πίσω κάνοντας με να χτυπάω σαν μπάλα, δεξιά και αριστερά στους τοίχους του στενού.
Σηκώθηκα εμφανώς ταλαιπωρημένος και με το πόδι μου σοβαρά...Κοίταξα την πληγή...
-ΤΙ;;; Μια γρατσουνιά είναι ρε βλάκα...

Έπιασα την λαβή του όπλου...Όμως, η Sakura μου είπε να μην λερώσω τα ρούχα τους...Χμμμ...Πανεύκολο...Έβγαλα την κάπα που φορούσα για μεταμφίεση και την άφησα κάτω μαζί με τον σάκο μου...Ξαναέπιασα την λαβή του όπλου μου και το έβγαλα από την θήκη.
Πω, πόσο καιρό είχα να σε πιάσω στα χέρια μου...
Με τους αντίχειρες μου το χάιδευα με αγάπη, όσο ο άλλος με ξαναστόχευε και άρχισε να με πυροβολάει...
Έτρεξα κατά πάνω του κουνώντας το όπλο μπροστά μου δεξιά και αριστερά...
Dafuq am I doing?
Λόγω της τύχης μου, ούτε μια σφαίρα δεν με πέτυχε...
Ψψψ, τελικά πιάνει...
Ο μαρίν με κοίταγε με βλέμμα...

Βλέμμα:

Ενώ έστρεφα το ξίφος μου προς το λαιμό του, ο άλλος....

ο άλλος:

...Γύρισα στον αντίπαλο μου αφού άκουσα και ένιωσα το όπλο μου να χτυπάει πάνω σε κάτι μεταλλικό...
Δεν ήταν κάποιο ξίφος ή άλλη λεπίδα, παρά το όπλο του Μαρίν. Η κάννη του ήταν επενδυμένη με κάποιο μέταλλο. Το περίεργο ήταν ότι με στόχευε στο κεφάλι όση ώρα σκεφτόμουν το ότι είναι από μέταλλο. Το μπαμ ακούστηκε, αλλά εγώ ήμουν σκυμμένος με το σπαθί μου καρφωμένο στην κοιλιά του αντιπάλου μου, κάτω από την μπλούζα του, και με την μύτη να έχει βγει από την κορυφή του κεφαλιού του αντιπάλου μου...
Άλλος ένας έμεινε είπα βλέποντας με την άκρη του ματιού μου τον άλλον να μου επιτίθεται με μίσος...

-Μου φαίνεται πολύ περίεργο που μπόρεσες και τον κέρδισες...Ομολογουμένως, δεν σου το είχα...Μου κέντρισες το ενδιαφέρον...
Τελικά, έκανα λάθος. Δεν ήταν μίσος αυτό που τον έκανε να μου επιτεθεί επιτέλους. Ήταν ενδιαφέρον. Επιτέλους βρήκε σκοπό στην μάχη μας. Του τον έδωσα εγώ.
Κράτησα το ξίφος μου όσο πιο απαλά μπορούσα, όπως ακριβώς μου έμαθαν, αποκρούοντας τις επιθέσεις του γυμνασμένου αντιπάλου μου και δυνατότερου από εμένα, με κατάλληλες πιέσεις στην λαβή του όπλου μου και χτυπώντας το όπλο του αντιπάλου μου στο σημείο το οποίο απαιτεί την λιγότερη δύναμη...Μπορεί να με υπερνικούσε στην δύναμη...Αλλά ευτυχώς στην ταχύτητα τον αντιμετώπιζα στα ίσα...Ήταν δυνατός, αλλά η εκπαίδευση του είναι ελλιπής. Περιττές κινήσεις, υπερβολική χρήση δύναμης, με αποτέλεσμα να κουράζεται. Βέβαια μάλλον θα αργούσε να κουραστεί λόγω μυικής προπόνησης, αλλά αργά ή γρήγορα θα καταλάβαινα διαφορά. Αυτός έτρεχε δεξιά και αριστερά, προσπαθώντας να βρει κενό στην άμυνα μου, με χτυπούσε επαννειλημένως προσπαθώντας να με "σπάσει". Δεν θα το κατάφερνε. Δεν είχα κινηθεί βήμα. Το θέμα είναι, ότι και εγώ δεν μπορώ να βρω κενό για να τον χτυπήσω. Συν του αν έκανα την παραμικρή κίνηση, θα προκαλούσα ρήγμα στην άμυνα μου και θα έμπαινα σε μάχη δίχως αύριο για μένα...Ο αντίπαλος είναι πιο δυνατός. Αλλά όχι έξυπνα εκπαιδευμένος...
Πάνω που το σκεφτόμουν αυτό, ο αντίπαλος έσκυψε και έστριψε το σπαθί του με όλη του την δύναμη με στόχο τα πόδια μου...
Για ένα δευτερόλεπτο με σκέφτηκα χωρίς τα πόδια μου...Να κυλιέμαι για να πάω τουαλέτα...Να κινούμαι πάνω σε τροχηλάτα οχήματα...Με σκέφτηκα με πιο κοντό πουλί...
Στον φόβο των σκέψεων μου κάρφωσα το ξίφος μου μπροστά μου και με την βοήθεια του εδάφους μπόρεσα να αποκρούσω το πανίσχυρο αυτή την φορά χτύπημα. Ο αντίπαλος εφόσον με είδε με καρφωμένο το ξίφος στο έδαφος, μετά το πρώτο χτύπημα μου επιτέθηκε κατά μέτωπο με την μύτη του ξίφους του...Δεν μπορούσα να βγάλω το ξίφος από το έδαφος...Έτσι έσκυψα...Αυτό δεν τον απέτρεψε από το να στρέψει το σπαθί του κατά πάνω μου...Κρύφτηκα πίσω από το σπαθί μου που ήταν καρφωμένο στο έδαφος και είχε ακόμη το δεξί μου χέρι στην λαβή του. Το σπαθί του με ακολούθησε, αλλά χτύπησε πάλι στο σπαθί μου, λίγα εκατοστά πριν με σκίσει. Είδε το κόλπο μου και με το αριστερό του χέρι έπιασε το χέρι μου που ήταν στο σπαθί μου.
Όμως, με το γύρω γύρω, βρέθηκε στην κοφτερή πλευρά της λεπίδας μου...Έτσι όταν σηκώθηκε έτοιμος να με χτυπήσει από ψηλά, τον τράβηξα με το πόδι μου από το μέρος πίσω από το γόνατο του με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί και να γκρεμίσει και το στήριγμα του μαζί του, δηλαδή το σπαθί μου...Έτσι όπως έπεσε στα γόνατα με το σπαθί μου ανάμεσα στα πόδια του, με τα 2 μου χέρια πλέον το σήκωσα μπήγοντας το στα αμελέτητα του...Οι κραυγές πόνου ήταν σαν μελωδία στα αυτιά μου...Το σπαθί του έπεσε από τα χέρια του και το κεφάλι του από τον λαιμό του...
Τους στήριξα στον τοίχο, αφού τους έγδυσα, να φαίνονται σαν αναίσθητοι (αλλιώς η Sakura θα με σκότωνε). Έβαλα και το κεφάλι στην θέση του. Όλα μια χαρά...
Με τα αίματα στα ρούχα...
-Έυρηκα...
Με γρήγορες κινήσεις φόρεσα το παντελόνι αυτού που χτύπησα στην κοιλιά και το πανωφόρι αυτού που μόλις σκότωσα. Το πανωφόρι ήταν μέσα στο αίμα...Έτσι μου ήρθε μια ιδέα...Το παντελόνι το έβγαλα, και αφού έσκισα με το σπαθί μου το πανωφόρι του πρώτου, λίγο πάνω από το σημείο το οποίο λερώθηκε με αίμα από την πληγή του, τα άφησα στην άκρη για την Sakura...

Μόλις τελείωσε την μάχη της η Sakura, θεαματικά ομολογουμένως, φόρεσε τα ρούχα του Marine.
-Εεε, την άλλη την λέρωσα... [If you know what I mean...]
-Λογικό, αφού είδες να πολεμά μια Θεά!...
Πολύ κριαρίστικο ήταν αυτό, αλλά οκ, θα το καταπιώ...
Φύγαμε κατευθυνόμενοι στην βάση των Μarines όπου λογικά κρατούνταν η Μάγια...
Μετά από λίγη ώρα, φτάσαμε, αλλά από την πίσω πλευρά.
-Ωπ, μια πορτούλα...
Πήγα...Στάθηκα μπροστά της...
-ΣΟΥΣΑΜΙ, ΑΝΟΙΞΕ!
-Τι κάνεις ρε βλάκα...
Μου είπε ρίχνοντας μου μια καρπαζιά...
-Μην βαράς ντε...Από παιδί ήθελα να το κάνω μια φορά στην ζωή μου...Κακίστρω...
Ξαφνικά η πόρτα άρχισε να ανοίγει...
Η Sakura, ήρθε αποσβωλομένη και με χάιδεψε στον ώμο...
-Είδες; [mor27]

Από μέσα βγήκε ένας κοιλαράς. Από το ντύσιμο του φαινόταν σαν μάγειρας. Από αυτούς που φτύνουν τα κουτάλια για να τα καθαρίσουν και που σπεσιαλιτέ τους είναι το λαρδί!
-Τι κάνετε εσείς εδώ; Ποιοι είστε;
Εδώ με ξάφνιασε η ευστροφία της Πειρατίνας...Μπορώ να φανταστώ ότι στην ζωή της θα έχει τύχει σε πολλές τέτοιες περίεργες καταστάσεις...
-Είμαι Marine. Από την ομάδα του Rob Greywind. Μόλις συνέλαβα αυτό το σκουπίδι, αλλά χάθηκα και δεν βρίσκω την κύρια είσοδο...
-Χμμ...Πολύ χτικιάρης αυτός...Ούτε φαγητό μου να έτρωγε! ΧέρουΧέρουΧέρουΧέρου! (γέλιο) Πέρνα, τον Commander Rob τον ξέρω. Ήρθε μόνος του και έφαγε εδώ το πρωί...
Έτσι εξηγείται. Ποιος ξέρει τι δηλητήριο τον αποδυνάμωσε και έχασε τόσο άνετα....
Μόλις περάσαμε την πόρτα και κάναμε να φύγουμε...
-Μια τελευταία ερώτηση...Ο Commander Rob δεν ήρθε μόνος του από την Grand Line; Έτσι άκ...
Η φράση του δεν τελείωσε γιατί το σπαθί μου καρφώθηκε στον λιπώδη χοντρό λαιμό του...
-Πολύ βίαιος μας δεν μας βγήκες εσύ; Μπορούσαμε να του ξεφύγουμε εύκολα χωρίς να τον σκοτώσουμε...
-Πολύ συναισθηματική δεν μας βγήκες εσύ; Γυναίκα, στην κουζίνα σου...Ααα, εδώ είμαστε...

5 λεπτά μετά
- 666

Προθ τα που λεθ να είναι τα κρατητήρια;

είχα παρατηρήσει πως τα ρούχα που μου είχε δώσει δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση αλλά είπα να μην μιλήσω...πραγματικά ισχύει αυτο που λένε ' αν θες να γίνει σωστά μια δουλειά ΚΆΝΕ ΤΗΝ ΜΌΝΟΣ ΣΟΥ'...
έτσι λοιπόν κατευθυνθήκαμε προς την βάση των μαρινς...όπως έπρεπε. αποφασίσαμε πως θα μπαίναμε απο την πίσω πόρτα ώστε οι πιθανότητες να με αναγνωρίσει κάποιος να μειωθούν. είχα καλύψει το ταττου μου βέβαια κα είχα μαζέψει τα μαλλιά μου μέσα στο καπέλο ..... τέλος πάντων αφού περάσαμε το σημείο με τον μάγειρα -και πραγματικά πιστέψτε με πήγε η καρδιά μου στην πλάτη μου! ευτυχώς που πάλι είχα την πανέξυπνη ιδέα!- κατευθυνθήκαμε προς τα κάτω. έδεσα υποτίθεται τα χέρια του άγνωστου συντρόφου μου με ένα σχοινί που είχα βρει στο μαγειρείο, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε με το που θα τα τεντώσει θα άνοιξε....επιπλέον φόρεσα εγώ το όπλο του για να μην έχουμε άλλα παρατράγουδα....όπως πριν με τον μάγειρα . σκεφτόμουν πού θα μπορούσε να είναι το μέρος με τα κελιά και πως αν είχα την μάγια τώρα θα μας έδινε μεγάλη βοήθεια...το σίγουρο ήταν πως έπρεπε να προκαλέσουμε μεγάλο σάλο! οπότε δεν χρειαζόταν απλά να πάρουμε την μάγια αλλά να βρούμε και τις αποθήκες με τα εκρηκτικά......έτσι θα ανατηνάσαμε όλη την βάση....ίσως ήταν λίγο υπερβολικό αυτό που είχα σκεφτεί αλλά έτσι τουλάχιστον δεν θα έχουμε τους μαρίνς να μας κυνηγούν καθώς θα προσπαθούμε να αποδράσουμε απο το νησι...

< λοιπόν, άκουσέ με προσεχτικά....μόλις ελευθερώσουμε την μάγια...θα πρέπει να βρούμε το δωμάτιο με τα εκρηκτικά . όμως δεν ξέρω αν θα έχουμε αρκετό χρόνο για να τα συνδέσει η μάγια. γιαυτό και εσύ θα πρέπει να την βοηθήσεις. αλλά εδώ δεν χωράει λάθος!!!!!πρόσεξε, γιατί θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια! > του είπα εγώ ψιθυριστά το αυτί. εκείνος στο άκουσμα των λόγον μου έμεινε άναυδος.

για μισό λεπτό...εκρηκτικά? τι θα τα κάνουμε!! εσύ είπες πως θα ελευθερώναμε μόνο την μάγια.> είπε εκείνος με ένα ύφος που δήλωνε αμφιβολία.
<χαχαχα θα ανατινάξουμε την βάση σε χίλια κομμάτια.....> είπα με το πιο σατανικό ύφος....
<είσαι θεότρελη!!!!> είπε ο έκπληκτος σύντρφός μου. '
σκεφτόμουν πως έπρεπε να προσέχω πολύ αν ήθελα όλα να πάνε κατ' ευχήν....έτσι λοιπόν κρατώντας σφιχτά απο πίσω τα δεμένα χέρια του άρχισα να περιφέρομαι στην βάση στην προσπάθειά μου να βρω το μέρος που είναι τα κελιά. ξαφνικά ακούστηκαν ποδοβολητά και φωνές.
<σσσ...μην μιλήσεις καθόλου> του ψιθύρισα.
τα ποδοβολητά μας πλησίαζαν όλο και πιο πολύ...ο ήχος τους αντηχούσε σε όλους τους διαδρόμους. επιτέλους κάποιος θα μπορούσε να μου δείξει τους δρόμους!
< εεε!! τι κάνεις εσύ εκεί! ποια είσαι?!> φωνές ακούστηκαν απο απέναντί μου. 5 νεαροί μαρίνς με πλησίαζαν.
<αχ! ευτυχώς που βρήκα κάποιον εδώ μέσα! είμαι απο την ομάδα του rob greywind και έχω πιάσει τον κακοποιό αυτό που βρισκόταν με την σακουρα!!! μόνο που δεν ξέρω που είναι τα κελιά....μήπως θα μπορούσατε να μου πειτε ομορφόπαιδα?> τους είπα εγώ βάζοντας όλα τα νάζια που μπορούσα... αυτοί με σκάναραν πατόκορφα.
<και γιατί δεν μπήκες απο την κεντρική είσοδο?!> μου ξαναείπε ένας ύποπτος μαριν
<εμμ....γιατί δεν ήθελα να τραβήξω την προσοχή....να....> είπα πάλι και έκανα σκόπιμα τα μάγουλά μου να κοκκινίσουν....κατεύασα απαλά το βλέμμα μου και μετά τους κοίταξα με δακρυσμένα μάτια .
<θα τον πάμε εμείς φέρτον μας!> είπε ένας γλυκούλης μαριν..
<εμμμ να...δεν μπορώ...θέλω να τον πάω εγώ η ίδια....> είπα κάνοντας τον εαυτό μου να κοκκινίσει ακόμα πιο πολύ..
<είναι όμορφος και θέλω να διασκεδάσω λίγο μαζί του!!!> είπα και έκανα τους πάντες να μείνουν άφωνοι με ανοιχτό το στόμα. μέσα μου ένιωσα μια ικανοποίηση...μα πόσο αφελείς είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι?! χαχαχα.....μέσα μου γελούσα και απ έξω μου το έπαιζα ντροπαλό κοριτσάκι με ορέξεις...

οι μαρίς κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. μετά γύρισαν προς το μέρος μου
<εμμμ...τα κελιά είναι δεξιά και κατεβαίνεις τρεις ορόφους.> είπαν. εγώ τους ευχαρίστησα και τους έκλεισα το μάτι καθώς περνούσα δίπλα τους.
<το ήξερα πως με ήθελες....> είπε ξαφνικά ο σύντροφός μου κάνοντας το αίμα μου να ανέβει στο κεφάλι.
<βγάλε τον σκασμό είπα!!> είπα εγώ με μία δυνατή φωνή και του έχωσα μία μπουνιά. παρατήρησα πως είχαν γυρίσει οι 5 μαρίς απο πριν και με κοιτούσαν. εγώ σήκωσα ψηλά το ένα χέρι μου τεντώνοντας τον αντίχειρα θέλοντας να δείξω πως όλα είναι υπο έλεγχο.
έτσι λοιπόν συνεχίσαμε μπροστά ακολουθώντας την διαδρομή που μας είχαν υποδείξει.. και οι δύο περπατούσαμε αμίλητοι... φαινόταν πως ο σύντροφός μου κάτι σκεφτόταν και ήταν πολύ προσηλωμένος..
εγώ απο την άλλη προσπαθούσα να σκεφτώ κάθε πιθανό παραθυράκι που θα μας έκανε να μην τα καταφέρουμε..... θα έπρεπε όσο η μάγια έφτιαχνε τον εκρηκτικό μηχανισμό εγώ να προσέχω να φιλάω τσίλιες και αν χρειαζότανε να δώσω μάχη.. ακόμα σκεφτόμουν πως αυτή την στιγμή μας ψάχνουν πολλοί μαρίς και η βάση είναι σχετικά άδεια...μόλις όμως καταλάβουν τι έγινε θα πρέπει να δώσουμε ολόκληρη μάχη!
τέτοιες σκέψεις στριφογύριζαν στο μυαλό μου και ήθελα απελπισμένα να βγούμε όλοι σώοι απο αυτοί την ιστορία ...ακόμα και ο σύντροφος μου! ακόμα και αυτόν θα προστάτευα!!!
είχαμε κατεύει κι ΄'ολας τις σκάλες και μπροστά μας ανοίχτηκε ένα σκοτεινό δωμάτιο...ήταν γεμάτο κελιά. απο το λιγοστό του φως κατάλαβα πως δεν υπήρχε κανένας φύλακας.
<μάγια! μάγια που είσαι!!> φώναξα ψυθιριστά

τότε άκουσα μια ανδρική φωνή απο πίσω μου
<τι θες εσύ εδώ!!> είπε ο φύλακας που μόλις είχε έρθει και είχε κολλημένο χαρτί τουαλέτας στο παπούτσι του. ευθύς άφησα τον υποτιθέμενο αιχμάλωτο και έστειλα το χέρι μου να πιάσει απ τον λαιμό τον φύλακα και να τον κολλήσει στον τοίχο.
<λεγε! που είναι η μάγια! την έπιασαν εχτές!!!> αυτός σφάδαζε απο πόνο. τότε μια γλυκιά φωνή ακούστηκε.
<σάκουρα!! ήρθες!!!> ήταν η φρωνή της μάγιας. άρπαξα τα κλειδιά απο την ζώνη του φύλακα και τα έδωσα στον σύντροφό μου να την ελευθερώσει ...εγώ θα ασχολιόμουν με τον φύλακα/.... έκανα κρακ τα δάχτυλα μου και άρχισα να του δίνω την μία μπουνιά μετά την άλλη!!! αυτός έκλαιγε και οδυρόταν..... και το χειρότερο έκανε φασαρία....και μιας και δεν θέλαμε να τραβήξουμε την προσοχή κανενός τράβηξα το κατάνα μου και τον αποκεφάλισα....μετά τα χέρια μου τον σήκωσαν και τον έχωσαν μέσα στο κελί που πριν ήταν η μάγια.
όταν την είδα μπροστά μου ένιωσα σαν η καρδιά μου να γέμισε με φως....ένα τόσο δυνατό συναίσθημα ευτυχίας και ταυτόχρονο ένα βάρος να φεύγει απο τους ώμους μου...
σφιχταγκαλιαστήκαμε. δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε....μιλούσαν τα συναισθήματα στην θέση μας!!! όμως δεν ήταν ώρα για τέτοια...έπρεπε να εφαρμόσουμε το σχέδιο. έτσι εξήγησα στην μάγια τι έπρεπε να κάνουμε ενώ εκείνη με παρακολουθούσε με προσοχή...ο σύντροφός μου μας κοιτούσε με ένα αμήχανο βλεμμα που ήταν σαν να μας έλεγε πως είμαστε οι πιο καταχθόνιες κοπέλες που έχει γνωρίσει.

Είναι τρελή, είναι πραγματικά τρελή! Να ανατινάξουμε ολόκληρη βάση Marines...; Όχι, δεν θα πάρω...Επιπλέον, μου έριξε μπουνιά...Ξανά...
-Λοιπόν, κατάλαβες το σχέδιο; Εγώ θα προκαλέσω πανικό και εσύ με τον φίλο μου από εδώ θα ψάξετε να βρείτε την αποθήκη με τα εκρηκτικά...
-Χμμ...Εντάξει.
-ΑΣΤΑ ΤΑ "Χμμ...Εντάξει."; Με δουλεύετε; Σε ελευθερώσαμε, είμαστε όλοι καλά. Γιατί να μην βγούμε από την βάση όμορφα και ωραία;
Αχ, είναι τρελές αυτές οι Πειρατίνες...ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΞΑ;
-Χμμ...Έλα μαζί μου να σου πω κάτι...
Μου είπε η Sakura δείχνοντας μου ένα κελί...
Μπήκα μέσα να δω τι θα μου πει. Μέχρι που άκουσα ένα ανησυχητικό "κλικ" πίσω μου.
Γύρισα και είδα ότι ήμουν κλειδωμένος σε ένα κελί και η Sakura σαν άλλος φύλακας με κοιτούσε χαιρέκακα πίσω από τα κάγκελα...
Την έβαψα!

-Τι ακριβώς δεν κατάλαβες στο ότι οι Marines έπιασαν και φυλάκισαν την φίλη μου...Και είμαι στην βάση τους, μέσα στην βάση τους, με την ευκαιρία να τους δείξω τι είμαι ικανή να κάνω...
Κάθισα σκεπτόμενος κάποια δευτερόλεπτα...
-Σε καταλαβαίνω. Αλλά εμένα μου αρκεί να φύγουμε από εδώ. Για εκρήξεις, πυροτεχνήματα και άλλα φρου-φρου, είστε μόνες σας.
-Οκ. Αφού είμαστε μόνες μας σε αυτό. Μάγια, φεύγουμε...
Γύρισαν τις πλάτες τους έτοιμες να φύγουν...
-Που πας Marine την κρατούμενη; Παρουσιάσου...
Τέσσερις Marine είχαν κατέβει στον χώρο των κρατητηρίων.
Πιθανόν να άκουσαν τις φωνές του φύλακα...
-Είμαι από την μονάδα του Rob Gr...
-ΑΡΚΕΤΑ! Μην με κοροϊδεύεις. Ότι λες είναι ψέματα. Μέχρι και τα διακριτικά του βαθμού σου δεν συνάδουν με το ότι δεν σε ξέρει κανείς μας.
-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ...Τι δεν την ξέρετε; Την ξέρετε, και πολύ καλά μάλιστα...Είναι η γνωστή πειρατίνα, Dark Assassin Sakura!

Marines:

Σπόιλερ:

Τι χαμένοι...
Η Sakura άρχισε να βγάζει τα ρούχα της μεταμφίεσης της...
-Ωωω...Striptease...Τι βλάκας, ξέχασα ότι φορούσε κι άλλα ρούχα από κάτω...
Οι Marines γύρισαν στον έναν ο οποίος φαίνεται ανώτερος τους. Μετά ένας έφυγε τρέχοντας...
-Μάλλον, πάει να ενημερώσει τους πάντες...Ε Sakura; 091

Μου πέταξε τα κλειδιά και το σπαθί μου...
-Πήγαινε με την Μάγια...Αν πάθει τίποτα, θα γίνεις τίποτα. 1111

Είπε και χίμηξε στους Marines...
Πήρα το όπλο μου, το φόρεσα στην μέση και το ξεθηκάρωσα...Έβαλα το πρώτο κλειδί στην πόρτα...Τίποτα.
Το δεύτερο κλειδί. Τίποτα. Το τρίτο κλειδί. Τίποτα. Τέταρτο. Το ίδιο. Πέμπτο, πάλι τίποτα. Έκτο. Τζίφος. Αρκετά κλειδιά πέρασαν ακόμη από την κλειδαρότρυπα και τίποτα. Έμεινα με 2 αχρησιμοποίητα κλειδιά στα χέρια μου.
Ένα χέρι με έπιασε το χέρι...
-Άσε με να σε βοηθήσω...
-Ααααα 543534

Τα κλειδιά μου έπεσαν από τα χέρια...
- [mor5348]

Δεν θέλω καμιά βοήθεια από εσένα...Είσαι τρελή σαν και την άλλη...
Έπιασα τα κλειδιά από το πάτωμα...
- 42521

Αρκετά βοήθησες, ξαναανακατεύτηκαν...Πάμε πάλι μπας και είμαι πιο τυχερός...

Ξανά έβαλα το πρώτο κλειδί στην πόρτα...Τίποτα.
Το δεύτερο κλειδί. Τίποτα. Το τρίτο κλειδί. Τίποτα. Τέταρτο. Το ίδιο. Πέμπτο, πάλι τίποτα. Έκτο. Τζίφος. Αρκετά κλειδιά πέρασαν και πάλι από την κλειδαρότρυπα και τίποτα.
- 123

Έμεινα με 2 αχρησιμοποίητα κλειδιά στα χέρια μου. Κοίταξα την άλλην...
-Μην διαννοηθείς και με ακουμπήσεις... 64647657

-Έχε γούστο να είναι το τελευταίο κλειδί...
Είπα μην βάζοντας το προτελευταίο κλειδί...

5 λεπτά αργότερα:

- [mor146]

-Θα γελάς πολύ ώρα ακόμη; 575675

-Μα μέχρι και στα 2 να κάνεις λάθος επιλογή; [mor146]

-Θα σταματήσεις είπα; 97897

-Καλά. Σταματάω. [mor177]

-

-

-

-

ΓΚΑΝΤΕΜΗ...
- 65647

Δεν θα τα πάμε καλά...
Στο δρόμο μας βρίσκαμε μόνο πτώματα και αναίσθητους που άφηνε η Sakura.

τελικά ο γλυκούλης σύντροφός μου δεν ήθελε να με υποστηρίξει στο σχέδιο μου...δεν ήθελε να ανατινάξουμε την βάση....έτσι το κλείδωσα σε ένα κελί...όμως τότε μας αιφνιδίασε ένα τσούρμο μαρινς που για κάποιο λόγο ήταν δύσκολο να τους πω ψέματα....το χειρότερο ήταν όμως πως ο ίδιος με πρόδωσε!!!! είπε στους μαρις ποια είμαι! όχι βέβαια πως θα μπορούσαν αυτοί να μου κάνουν κάτι αλλά θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή της μάγια ...και αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα. όταν λοιπόν τους αποκάλυψε την πραγματική μου ταυτότητα , ένιωσα ένα πολύ έντονο συναίσθημα μέσα μου....έναν θυμό...θα τον σκότωνα αμα μπορούσα αλλά τον χρειαζόμουν για την ώρα.
έτσι λοιπόν πέταξα στον ανώνυμο πληρωμένο δολοφόνο τα κλειδιά του κελιού που η ίδια τον είχα κλειδώσει....τι μεγάλη ειρωνεία....έβγαλα απο επάνω μου τα ρούχα των μαρινς και έμεινα και πάλι με τον μαύρο κορσέ και την κοντή φούστα. το χέρι μου αγκάλιασε με αγάπη και τρυφερότητα τον πιο πιστό του φίλο. το κατάνα μου. το στελθ κατάνα που με έχει στηρίξει σε όλες μου τις περιπέτειες.
κοίταξα τους εχθρούς μου...ήταν απλοί άνθρωποι όπως ήμουν κάποτε κι εγώ.....και τώρα βρίσκονταν στην υπηρεσία αυτού που πίστευαν πως είναι δικαιοσύνη και πάλευαν σε μία άνιση μάχη.
κινήθηκα προς το μέρος τους. ο ένας μου φώναξε κατι....δεν τον άκουσα..μετά με έκοψε με το κατάνα του χωρίς αποτέλεσμα...εγώ με μία κίνηση στα δεξιά μου κάρφωσα το πολύτιμο κατάνα μέσα στα σπλάχνα του...μετά ο επόμενος προσπάθησε να με ρίξει...ούτε και αυτός τα κατάφερε. λίγα δευτερόλεπτα μετά κείτονταν νεκρός.
κοίταξα στιγμιαία πίσω μου....η μάγια κορόιδευε τον σημαδεμένο νεαρό επειδή δεν μπορούσε να βρει το σωστό κλειδί. ήταν αστείο μα δεν μπορούσα να γελάσω.. ένα άσχημο συναίσθημα είχε πέσει σαν τοίχος στο στήθος μου και με βάραινε τόσο που ένιωθα πως θα έπεφτα κάτω.
λίγα λεπτα αργότερα είχα καθαρίσει τους λίγους μαρίνς που είχαν βρεθεί εδώ και η μάγια με τον ανώνυμο τύπο ήταν δίπλα μου.

<αλλαγή σχεδίων....την κάνουμε απο εδώ όσο πιο γρήγορα μπορούμε.,> είπα σιγανά. παρατήρησα πως ο ανώνυμος τύπος ξεφύσηξε σαν του έφυγε ένα βάρος. για την ψημένη ήδη μάγια δεν ίσχυε το ίδιο.
<μα γιατί! ?? πρέπει να πληρώσουν για αυτό που μου έκαναν!>είπε η μάγια οργισμένη. είχε δίκιο. θα πλήρωναν΄...αλλά είχα αυτό το προαίσθημα πως κάτι δεν πάει καλα...
<μην μου την πεις...απλά έχω αυτό το προαίσθημα...πάμε να φύγουμε απο εδώ. ετοιμαστείτε για μάχη1 δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας εμποδίσει> είπα και έσφιξα στο χέρι μου το στελθ κατάνα, ακόμη τράβηξα και το φλέιλ απο την θήκη στην πλάτη μου...άκουσα τον ήχο του σπαθιού του κάποτε πληρωμένου δολοφόνου μου...η μάγια γέμισε τα δύο πιστόλια της, αφου οι αφελείς μαρίνς τα είχαν απλά κρεμάσει στον τοίχο.ήμασταν έτοιμοι.
η μάγια δεν έφερε αντίρρηση και αυτό με εξέπληξε. ίσως για πρώτη φορά να άκουσε το ένστικτο μου.
έτσι λοιπόν αρχίσαμε να ανεβαίνουμε και πάλι τις σκάλες. σκοπεύαμε να το σκάσουμε απο εκεί που μπήκαμε , στα μαγειρεία. ακούγονταν φωνές που αντηχούσαν σε όλο το κτήριο.γενικώς υπήρχε μία αναμπουμπούλα..έπρεπε να βιαστούμε.
τότε ήρθε ένα αναπάντεχο γεγονός να μας εκπλήξει . μόλις είχαμε φτάσει στο ισόγειο όπου θα κατευθυνόμασταν προς την πόρτα,. μπροστά μας βρέθηκε ένας όχλος απο μαρινς. εμείς λοιπόν αρχίσαμε να ''σπρώχνουμε'' με όλη μας την δύναμη.οι ήχοι των σπαθιών μας ακούγονταν παντού καθώς ρίχναμε τον έναν μαρίν κάτω μετά τον άλλο...ήμουν αισιόδοξη. πίστευα πως θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε...
εγώ με τον σύντροφό μου χτυπούσαμε, καρφώναμε και ξεσκίζαμε με τα όπλα μας όλους τους μαρίνς που βρίσκονταν μπροστά μας. απο πίσω μας η μάγια πυροβολούσε ρίχνοντας ακόμη πιο πολλούς κάτω.όλα πήγαιναν καλα...για την ώρα.

» [Τέλος] Απέλπιδα βοήθεια σε ανέλπιστη φίλη
» ο πληρωμένος δολοφόνος.(τελος α' μερους)
» Ο δολοφονος δολοφονηθηκε[Τελος]
» Ένας δολοφόνος με τίτλο [Τέλος]
» [Τέλος] The Hideout (Μέρος 2ο)