The illusionery phoenix[Τελος]

Ειχα πλεον αφησει πισω μου το πανεμορφο Misqueot και πηγαινα πλεον προς ενα νησι που λεγεται πως ειναι μια οφθαλμαπατη... Απο απορεια και μονο για το πως θα ηταν αυτο το μυστηριωδες νησι αποφασισα να παω εκει...! Ο καιρος για αλλη μια φορα ηταν μαζι μου και ετσι κατευθυνομουν ηρεμα προς τον προορισμο μου, καθως σκεφτομουν τις ομορφες στιγμες του Misqueot... Βεβαια μπορει να μου εστησε μια μικρη παγιδα ο Lord Enwine αλλα τελικα ξεφυγα οποτε δεν ειχα καποιον λογο ανυσηχιας πλεον!!!

Εφτασα σχετικα γρηγορα στο Island Of Illusions μιας που ηταν αρκετα κοντα στο Misqueot. Εδεσα την βαρκα μου και κατεβηκα για να ριξω μια ματια τριγυρω, ομως πραγματικα δεν υπηρχε τιποτα το ενδιαφερον... Ουτε πολη ουτε βουνα τιποτα, μονο μια απεραντι πεδιαδια με μερικα δεντρα που θυμιζε δασος...Σκεφτηκα πως δεν ειχα καποιο λογο να κατσω εδω αλλα κατι μου ελεγε πως επρεπε να μεινω για λιγο καιρο... Σαν να μου μιλαγε καποιος που δεν μπορουσα να δω...!

Ξεκινησα λοιπον μια μινι περιοδια στα ενδοτερα του νησιου για να δω αν πραγματικα ειχα καποιον λογο να μεινω εδω περα ή οχι! Εφτασα γρηγορα στην πεδιαδα μιας που ηταν κοντα στην ακτη και αρχισα να την διασχιζω πετωντας... Το περιεργο ειναι πως δεν εβλεπα ουτε ζωα ουτε τιποτα...Το μονο ενδιαφερον ηταν αυτη η περιεργη φωνη που εμφανιζοταν που και που, για να με καθοδηγησει...Λες και ηξερε πως δεν ειχα καμια απολυτως ιδεα για το που θα παω...!!! Συνεχισα να ακολουθω τις οδηγιες της για αρκετη ωρα, μεχρις οτου εφτασα στο μικρο δασακι, δεν αργησα πολυ να το περασω και αυτο μιας που η φωνη μου υπεδειξε εναν πολυ γρηγορο δρομο...

Προχωρησα αρκετα μεχρι που βρηκα μια καλυβα, που κατα πασα πιθανοτητα κατοικουνταν μιας που ενα αχνο φως φαινοταν απο το μοναδικο παραθυρο της...Πλησιασα με καθε δισταγμο μιας που δεν ειχα καμια απολυτως ιδεα ποιος τρελος θα μπορουσε να μενει ολομοναχος σε ενα τετοιο μερος... Η πορτα ανοιξε και ενας περιεργος αντρας εμφανιστηκε στο κατωφλι, δεν φανηκε απορυμενος...Λες και ηξερε πως θα ερχομουν και με περιμενε... Ηταν ιδιαιτερα περιεργος στο παρουσιαστικο του, φορουσε μια λευκη ρομπα και μια λαδι μπλουζα απο μεσα...Αλλα το πιο περιεργο απο ολα ηταν πως ειχε μια τεραστια βιδα καρφωμενη στο κεφαλι του και ακομα ζουσε...!

Με κοιταξε με ενα αναμεικτο υφος επεξεργασιας και χαζομαρας και υστερα απο λιγη ωρα μου ειπε πως με περιμενε... Υστερα απο το μικρο-σοκ που επαθα τον ρωτησα τι ακριβως εννοουσε με το "Σε περιμενα!" και μου απαντησε:
Μου το ειπε, ηρθε στον υπνο μου και μου το ψυθιρισε... μετα απο αυτα τα ακρως αποτρελαμενα λογια μπηκε ξανα στην καλυβουλα χαζογελωντας μαλλον με τον εαυτο του ή με αυτο που μου ειπε... Δεν ξερω γιατι εγινε αυτο, αλλα για καποιο περιεργο λογο το ακολουθησα. Παρολο που θεωρουσα το μερος αυτο εντελως πεγμενο υπηρχε μια αγνωστη ακομα σε μενα δυναμη που με επειθε συνεχως να μεινω...

H χαμηλη αγνωστη φωνη συνεχιζε να μου μιλαει και να μου αλλαζει γνωμη καθε φορα που ειχα εστω και την παραμικρη αμφιβολια για το τι πρεπει να κανω σχετικα με το νησι αυτο. Το κακο ειναι πως ολο και περισσοτερο με επειθε και ολο και λιγοτερο αντιστεκομουν στην γνωμη της... Ετσι λοιπον σαν υπακουος υπηρετης ακολουθησα τον τρελο-επιστημονα μεσα στην καλυβα του, οταν μπηκα παρατηρησα με μια γρηγορη ματια πως ηταν ανθρωπος που "εφερνε" την δουλεια στο σπιτι ή ακομα καλυτερα εμενε μαζι με την δουλεια του... Πρεπει να ηταν πραγματι επιστημονας μιας που ειδα αρκετα εξαρτηματα αγνωστα στους "κοινους" θνητους...Οσο για το τρελος δεν το σχολιαζω αυτο ηταν το μονο σιγουρο σε ολη την ιστορια...! Μου ζητησε να ξαπλωσω σε εναν παγκο που ειχε στη μεση της καλυβας, στην αρχη πηγα να πω οχι αλλα συμφωνα με την γνωμη της φωνης στο κεφαλι μου επρεπε να κατσω και ετσι αποφασισα να υπακουσω...

Ξαπλωσα και συντομα ο τυπος ηρθε απο πανω μου και μου φορεσε μια μασκα στο προσωπο, με ενημερωσε πως αυτο ηταν ενα πολυ ισχυρο υπνοτικο και πως η μετατροπη μου θα ξεκινουσε σε λιγο. Τελος μου ειπε πως εντελως πληροφοριακα ονομαζεται Dr.Stein και πως ειναι πραγματι τρελος-επιστημονας...Παρολο που το παραδεχτηκε πανω απο το κεφαλι μου ενω συχρονως μου φορουσε μια μασκα με υπνοτικο και ετοιμαζοταν να με εγχιρησει, για καποιο λογο ολα αυτα μου φαινονταν λογικα και ετσι αποφασισα να ακολουθησω την ροη των πραγματων...! Μετα απο λιγα λεπτα κοιμομουν ηδη και ετσι δεν μπορουσα να πολυκαταλαβω τι ακριβως γινοταν. Το μονο που ακουγα μεσα στο υπνο μου ηταν ο Dr.Stein που μιλουσε με καποιον ενω συγχρονως ακουγοταν κατι σαν πριονι ή κατι τετοιο τελος παντων...Μαλλον δεν ειμασταν οι μονοι στο νησι αυτο, αλλα ακομα και αν αυτο ηταν κακο πλεον δεν μπορουσα να ξυπνησω οσο και αν το ηθελα...!

Ξυπνησα, ανοιξα τα ματια μου αλλα δεν εβλεπα καλα, ολα ηταν θολα και.. κοκκινα! Κοιτουσα το ταβανι επι ωρες μιας που ενιωθα το σωμα μου παρα πολυ βαρυ για να κινηθω... Η οραση μου δεν ελεγε να αλλαξει, εκτος αυτου ωρες ωρες περναγαν καποια γραμματα απο τα ματια μου ή τουλαχιστον κατι που εμοιαζε με γραμματα... Yστερα απο λιγο ηρθε στο οπτικο μου πεδιο ο Stein αυτη την φορα ομως μολις τον ειδα με την κοκκινη οραση μου μπορουσα να δω αυτοματα και καθε πληροφορια για αυτον ολα οσα ειχε κανει στην ζωη του αναγραφονταν μπροστα μου...
Πλεον εισαι μισος ανθρωπος-φοινικας και μισος μηχανη....Κοινως εισαι ενα Cyborg...
H φωνη στο κεφαλι μου δεν υπηρχε προς το παρον και ετσι μπορουσα να σκεφτω καθαρα, βιαστηκα να του απαντησω πριν ξανα εμφανιστει και με πεισει να δεχτω ολα αυτα...
Ειμαι τι; Γιατι ακριβως με εγχιρησες;Θες να πεθανεις τοσο πολυ γιατι αν θες μπορω να... ηταν πλεον πολυ αργα... Πατησε ενα κουμπι και το στομα μου εκλεισε αυτοματα, με ελεγχε χωρις καμια δυσκολια πλεον...!

Πατησε και αλλα κουμπια και μονομιας το σωμα μου σηκωθηκε ορθιο απο μονο του.Στη συνεχεια μου "ελευθερωσε" το κεφαλι μου και αρχισα να με κοιταζω στον καθρεφτη που ειχα μπροστα μου, καταλαβα αμεσως που χρησιμευσε το πριονι που ειχα ακουσει οταν κοιμομουν... Τα χερια μου ελειπαν και στην θεση τους ειχα δυο μηχανικα χερια λιγο υπερτεραστια σε αναλογια με το υπολοιπο σωμα μου... Ο Stein μου ειπε πως το χειριστηριο θα το καταστρεψει αμεσως μολις ηρεμισω και πως ολα αυτα τα εκανε για να με κανει πιο δυνατο... Καταλαβαινα πως προσπαθησε για μενα και ετσι υποσχεθηκα να μην του ξαναεπιτεθω, πατησε αλλο ενα κουμπι και ενιωσα το σωμα μου να ελευθερωνεται, ειχα και παλι τον ελεγχο... Τον πλησιασα και επιασα το κομπιουτερ, με το που εσφιξα το χερι μου το εκανα κομματακια με μεγαλη ευκολια...!Η δυναμη που κατειχα ηταν τεραστια σε σχεση με πριν αλλα και παλι θα εδινα τα παντα για να εχω το παλιο μο σωμα πισω... Τοτε εμφανιστηκε ξανα, η φωνη στο κεφαλι μου, την ενιωθα ολο και πιο κοντα ολο και πιο καθαρα, θα με κυριευε και παλι; Ή θα μπορουσα να αντισταθω πλεον;

Πρεπει να τον σκοτωσεις...Σκοτωσε τον... ελεγε συνεχως η φωνη μεσα στο κεφαλι μου. Αλλα δεν θα μπορουσα, ο Stein με ελευθερωσε επειδη του υποσχεθηκα πως ηρεμισα δεν μπορουσα να επιτεθω...
Δεν θα επιτεθω... Ξεχνα το!!! αρχισα να φωναζω... Η τρελα με ειχε συνεπαρει και εμενα...
Σκοτωσε τον...
Δεν.. δεν μπορω να το κανω... πρεπει να το καταλαβεις...
Αυτος μας εκανε ετσι...Αλλα τωρα θα τον σκοτωσεις και θα εχουμε την δυναμη που αποκτησαμε για τον εαυτο μας...
Ποιον εαυτο μας; Εσυ ουτε καν υπαρχεις...
Υπαρχω οσο και εσυ...Και τωρα σκοτωσε...
Η τελευταια φραση ακουστηκε σαν εντολη στα αυτια μου...Δεν μπορουσα να κανω αλλιως, επρεπε να πολεμησω και να σκοτωσω τον δημιουργο μου τον Dr.Stein... Αυτο ηθελε ο αφεντης μου...!

Ξεκινησα να τον πλησιαζω, καταλαβε τι πηγαινα να κανω και ετσι αρχισε να οπισθοχωρει για να με αποφυγει. Μου μιλαγε, προσπαθουσε να με πεισει αλλα τιποτα το μονο που μπορουσα να ακουσω καθαρα ηταν η φωνη μεσα στο κεφαλι μου να μου λεει συνεχως να τον σκοτωσω...
Ολα τα υπολοιπα ειχαν αρχισει να ξεθωριαζουν, δεν τον ακουγα πλεον καν, ημουν υποχειριο ενος ανυπαρκτου αφεντη... Σηκωσα τα χερια μου προς το μερος του, ηταν σαν να ηξερα τι ακριβως θα εκανα, μια ακτινα πεταχτηκε απο τις μεταλλικες μου παλαμες και περασε ξυστα απο το προσωπο του Dr.Stein... Το πισω μερος της καλυβας τυλιχτικε στις φλωγες μολις χτυπηθικε απο την ακτινα...
Τοση δυναμη... Και ειναι μονο για εμας... ξαναειπε η φωνη...
Η αληθεια ειναι πως ενιωθα την δυναμη μου να αυξανετε συνεχως, το σωμα μου ειχε πλεον αναβαθμιστει σε ενα θανατηφορο μηχανιμα... Ειχε δικιο η φωνη, αυτη την δυναμη την ηθελα μονο για τον εαυτο μου, δεν θα την μοιραζομουν με κανεναν αλλο εκτος απο εμενα...!
Dr.Stein, σε ευχαριστω για ολα οσα μου εδωσες... Αλλα δεν μπορω να σου επιτρεψω να ελεγχεις την δυναμη μου, καθως ουτε και το να την δωσεις σε καποιον αλλον μετεπειτα... Λυπαμαι αλλα η ζωη σου θα λειξει εδω...!

Προσπαθουσε μανιωδως να με αποφυγει, αλλα το αναποφεκτο δεν θα αργουσε να γινει. Αυτη η δυναμη ηταν ενα δωρο και μια καταρα μαζι, δεν θα επετρεπα σε κανεναν αλλο να την δαμασει, πλεον μονο εγω θα ημουν ο κυριαρχος του παιχνιδιου...
Σταματα να κουνιεσαι και καντο οσο πιο ευκολο γινεται για σενα... Πρεπει να σε σκοτωσω δεν το καταλαβαινεις; Διακυβευονται πολλα και δεν προκειτε να σε αφησω ζωντανο, δεν το διακυνδινευω...!
Roni ηρεμισε... Δεν θες να το κανεις αυτο, δεν ειναι στη φυση σου να σκοτωσεις καποιον που σε βοηθησε...
Η φυση μου; Η φυση μου ειναι να ειμαι ο πιο δυνατος...Αν αυτο γινεται με το να σε σκοτωσω, τοτε θα πληρωσω με χαρα το τιμημα...!
Death Beam...! φωναξα και αλλη μια ακτινα εκτοξευτηκε προς το μερος του, αυτη την φορα ομως δεν αστοχησα, ειχα αρχισει να συνηθιζω σε τοσο μεγαλη δυναμη...
Επεσε κατω σφαδαζοντας απο τους πονους μιας που το χερι του ειχε πλεον διαμελιστει απο το χτυπημα...

Εφτασα απο πανω του και τον κοιταξα, τοσο αδυναμος τοσο μικρος μπροστα μου... Δεν του αξιζε να ζησει, ουτε καν για υπηρετης μου δεν ηταν αξιος... Του πατησα το αλλο χερι κατω στο εδαφος ακινητοποιωντας τον και δειχνοντας του την θεση που του αρμοζει. Τον κοιταξα για μια τελευταια φορα, το βλεμμα του πονου στα ματια του, η θλιψη που διαγραφοταν στο προσωπο του...
Μην ξεχνας ποσο κατωτερος ειναι...Σκοτωσε τον ΤΩΡΑ!!! αρχισε να φωναζει η φωνη στο κεφαλι μου... Να τον σκοτωσω; Να του επιτρεψω να ζησει; Δεν ειχα καμια ιδεα για το ποιο απο τα δυο ειναι το σωστο, αλλα εκεινη ηταν σιγουρη, πρεπει να εχει δικιο... Αλλα αν δεν εχει; Τι θα επρεπε να κανω τοτε;
Μη τα σκεφτεσαι ολα αυτα... Εμπιστεψου με, ειμαι εδω για να σε καθοδηγω... Ειμαστε ομαδα θυμασαι; Δεν χρειαζομαστε κανεναν αλλο να μας λεει τι να κανουμε, οι δυο μας μονο...!
Ειχε δικιο... Δεν χρειαζομουν καποιον αλλο και ουτε και τον ηθελα... Εριξα αλλη μια ακτινα στο στηθος του καθως ημουν απο πανω του... Ηθελα να δω την φλωγα απο τα ματια του να σβηνει καθως το σωμα του πεθαινε...

Πλεον ημουν θεος, μπορουσα να σωσω και να παρω ζωες κατα βουληση διχως να μπορει κανενας να μου αντισταθει... Τωρα θα ξεκιναγε το δικο μου επος, η δικη μου ιστορια θα γραφοταν με αιμα αντι για μελανι, πλεον θα...
Νομιζω πως κανεις ενα μεγαλο λαθος φιλε μου... ακουστηκε ξανα η φωνη στο κεφαλι μου...
Τι εννοεις; Δεν μπορει να κανω λαθος ειμαι θεος...
Οχι...ΕΓΩ ειμαι ο θεος...εσυ απλα ησουν ενας καλος υπηρετης που πλεον δεν μου χρειαζεται... Σε χρησιμοποιησα για να ελευθερωθω και τωρα σε διαγραφω και περνω το σωμα σου...
Με διαγραφεις; Οχι... Δεν μπορεις να το κανεις αυτο... Ειπες πως θα ημαστε οι δυο μας...
Και ημασταν...αλλα τωρα δεν γινεται πλεον να ειμαστε...! Πλεον ειμαι και εσυ θα κλειδωθεις στο πιο απομακρο μπουντρουμι της ψυχης σου....Αχαχαχαχαχα

Ημουν και παλι μονος μου, ανημπορος... Ενιωθα το σωμα μου να κινηται, να σκοτωνει και να κλεβει και δεν μπορουσα να κανω τιποτα για να το σταματησω...Δεν με υπακουγε πλεον, μια αλλη πιο ισχυρη ψυχη το ειχε κλεψει απο εμενα... Εφταιγα για ολα, επαισα στην παγισα της και σκοτωσα τον ανθρωπο που με βοηθησε, ετσι ελευθεροθηκε απο τα δεσμα της, με δολο...!
Προσπαθουσα για πολυ καιρο να παρω τον ελεγχο του σωματος μου αλλα δεν ειχα κανενα αποτελεσμα και τοτε το ακουσα... Κατι σαν ψιθυρος σαν μια αλλη φωνη αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω τι ελεγε... Εκανα οσο πιο πολυ υσηχια μπορουσα για να καταφερω να ακουσω εστω και το παραμικρο και τοτε ξαφνικα ολα μαυρισαν...Ενιωσα σαν κατι να με τραβαει απο το κελι μου, ειδα ξανα φως αλλα ημουν σε ενα δωματιο... Οι χειροπεδες στα χερια μου ειχαν εξαφανιστει και τα ρουχα μου ειχαν αλλαξει... Ειχα εναν επιδεσμο στο κεφαλι μου αλλα δεν ηταν αυτο που με παραξενεψε... Μπροστα μου καθοταν ο Stein και με κοιτουσε με απορεια...
Πεθανα; ρωτησα χωρις να το πολυσκεφτω...
Δεν νομιζω, εγω ζωντανο σε βλεπω... ειπε χαζογελωντας...

Ολα ηταν ενα ονειρο...Ηρεμησε, θα γινεις συντομα καλα... ειπε στη συνεχεια...
Ονειρο; Τι θες να πεις ονειρο;
Ναυαγησες λιγο εξω απο το νησι μου και κοπανησες το κεφαλι σου σε εναν βραχο... Η πληγη εγινε αμεσως καλα αλλα εσυ ησουν αναισθητος απο τοτε, τις τελευταιες μερες μονο κοιμοσουν και μαλλον εβλεπες ασχημο ονειρο γιατι χτυπιοσουν και φωναζες...!
Τον κοιταγα σαν χαμενος... Εβλεπα ενα ονειρο, δεν ημουν Cyborg και σιγουρα δεν σκοτωσα καποιον, ολα ηταν στη φαντασια μου...
Εεεε μικρε με ακους; Λεω το πλοιο σου ειναι ετοιμο οποτε το θες...!
Τοτε θα το χρεισιμοποιησω αμεσως...!
Τι λες; Πας καλα; Μεχρι τωρα ησουν αναισθητος και θες να σε αφησω να φυγεις ετσι απλα;!
Χαχαχα μην ανυσηχεις ειμαι μια χαρα... του ειπα καθως ντυνομουν... Ειχα ζησει μια ολοκληρη περιπετεια στο νησι αυτο και ομως ηταν ολα ψεμα!!! Χαρουμενος πλεον, χαιρετησα τον Stein και εφυγα απο το τρελο-νησο!!!!

Όνομα: Roni D. Razor
Haki Points:---
Player of the Month Points:7
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: +1.000.000
Παρατηρήσεις:Μικρη αλλα καλη ιστορια.