[Τέλος-Αποστολή] Επιστροφή στο πλεούμενο εστιατόριο.

[Αρχή]

Μετά την στάση μου στο Island of Rare Animals, έπλεα προς το Baratie. Είχαν περάσει μόλις 2 μέρες από την ημέρα αναχώρησης και οι πληγές μας δεν είχαν επουλωθεί ακόμα. Ο δεξής μου ώμος μου έδινε συχνά σουβλιές, ενώ ο Squalo βρισκόταν συνέχεια καθιστός στην πλώρη κοιτώντας τον ορίζοντα. Η απόφαση που είχε πάρει στο Island of Rare Animals ήταν καθοριστική για τη ζωή του και ακόμα κι αυτός δεν μπορούσε να το παραλείψει. Η συμπλοκή του με τον Hannah Jinto ήταν καταστροφική, καθώς και η μονομαχία μου με την Shiro και τον Dr.Stein. Παρόλα αυτά όμως, ήταν μια απ'τις λίγες μάχες που χρειάστηκε να πολεμήσουμε με όλη μας τη δύναμη. Ισχυροί αντίπαλοι όπως εκείνοι ήταν που έκαναν το αίμα μου να βράζει και να δίνουν νόημα στον σκοπό μου, την καταστροφή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Πήγα στην κουζίνα και ετοίμασα δυο φλιτζάνια καφέ. Ήταν απογευματάκι, αλλά ο ήλιος δεν είχε δύσει ακόμα. Έτσι πήγα και κάθισα δίπλα στον Squalo δίνοντας το ένα φλιτζάνι. Το πήρε αμίλητος και συνεχίζοντας να κοιτά τον ορίζοντα.
-Ξέρεις, οι αλλαγές στη ζωή μου είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες, μόνο αν τις επιθυμώ πραγματικά όμως.
-Δεν είναι ότι δε μ'αρέσει αυτό που κάνω.
-Απλά δε σου αρέσει αυτό που αφήνεις?
Δε μου απάντησε, παρά ήπιε μια γουλιά απ'τον καφέ.
-Τι σου άρεσε όταν ήσουν Marine? Ή μήπως να το θέσω αλλιώς, γιατί έγινες Marine? Μη μου πεις επειδή ήθελες να πολεμάς, κάτι σε έκανε να το θες αυτό, όπως και εμένα.
-Δε θέλω να το συζητήσω.
-Όπως θες. Πάντως, αν το έκανες για να προστατεύσεις κάποιον, οι Επαναστάτες κάνουν το ίδιο. Αυτό θεωρώ τουλάχιστον. Κάποιος της παράταξής μου δε θα καθόταν με σταυρωμένα χέρια αν έβλεπε έναν πολίτη να κινδυνεύει.

Με τα λόγια αυτά σηκώθηκα και κίνησα προς το πηδάλιο. Ήθελα να σιγουρέψω την πορεία μας πριν δύσει ο ήλιος για να μη συμβεί κάτι παρόμοιο με την τελευταία φορά. Άλλη όρεξη δεν είχα απ'το να αλλάζω θάλασσες την ώρα που κοιμάμαι. Μετά τους υπολογισμούς μου, έμεινα να κοιτώ τον ορίζοντα όπως ο Squalo. Τι θα γινόταν αργότερα στη ζωή μου? Η περιπέτειά μου μέχρι τώρα ήταν σχετικά μεγάλη και γεμάτη μάχες και θανάτους. Τι είχα προσφέρει στον κόσμο τόσον καιρό? Δεν μπορούσα να απαντήσω σε κανένα από αυτά τα ερωτήματα. Έβγαλα μια ξεχασμένη σφαίρα απ'το παντελόνι μου και άρχισα να την ελέγχω χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις μου. Σκότωσα λίγο χρόνο κάνοντάς την να κινείται με μεγάλη ταχύτητα και να κάνει μανούβρες. Τότε αποφάσισα να περάσω όσο χρόνο έμεινε μέχρι το σκοτάδι να σκεπάσει τον ουρανό μονομαχώντας με τον Squalo.
-Oi, σύμφωνα με τα λεγόμενα του "Hanji" είσαι ο "Αυτοκράτορας του Σπαθιού". Είσαι δηλαδή ο ισχυρότερος ξιφομάχος των αρχικών θαλασσών, σωστά?
-Πού θες να καταλήξεις? ρώτησε συνεχίζοντας να κοιτά τον ορίζοντα.
-Θέλω να μου το αποδείξεις! του είπα, καθώς άρχισα να μετακινώ τα κανόνια και τα κιβώτια που βρίσκονταν στην απόσταση του καταρτιού ως την πλώρη. Ο Squalo γύρισε και με κοίταξε με ένα απαθές βλέμμα.
-Τι νόημα έχει? Θα χάσω πριν καν αρχίσουμε.
-Κοίταξε, ένα άτομο με τη δική σου ψυχολογία απλά με καθυστερεί. Αν θες να συνεχίσεις να ταξιδεύεις μαζί μου, νίκα με σε μια μονομαχία ξιφομαχίας. Δε θα χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις του Φρούτου μου, παρά μόνο στο Yarazu no Ame και αυτό για να επιστρέψει το σπαθί στα χέρια μου. Εσύ απ'την άλλη απαγορεύεται να χρησιμοποιήσεις τα εκρηκτικά γιατί θα καταστρέψεις το πλοίο.

Συνέχισε να με κοιτά με το ίδιο βλέμμα, μέχρι που έκλεισε τα μάτια του. Εισέπνευσε και ανοίγοντας τα μάτια του, το δαιμονικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του.
-Μου λες ότι μπορώ να σε διαλύσω επισήμως σκουπίδι?
-Όχι, σου λέω να προσπαθήσεις να με αγγίξεις! του απάντησα, ενώ το αιμοβόρο συναίσθημά μου άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια. Ο Squalo αναπήδησε και αφού με βοήθησε να μεταφέρουμε τα αντικείμενα προς τις σκάλες που οδηγούσαν στο πηδάλιο, στάθηκε απέναντί μου.
-Απαγορεύεται να περάσουμε το κατάρτι καθαρά για θέματα ασφαλείας. Η μονομαχία μας μπορεί να διεξαχθεί από αυτό το σημείο ως την πλώρη.
-Μην ανησυχείς, δε θα μπορείς να κουνιέσαι για πολύ.
Τότε ορμίσαμε και τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν. Τα χαμόγελα μας όσο πήγαιναν και μεγάλωναν. Οι διαξιφισμοί ήταν το μόνο πράγμα που ακουγόταν στην ανοιχτή θάλασσα και ο ενθουσιασμός της μάχης μας κυρίευε. Κανένας απ'τους δυο μας δεν είχε δεχθεί κάποιο χτύπημα, καθώς δεν πολεμούσαμε όσο σοβαρά έπρεπε. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν ξανά και ο καθένας επιχειρούσε να υπερισχύσει του άλλου. Σε αυτό όμως, κέρδισε ο Squalo, ο οποίος με έσπρωξε στην άλλη άκρη του καταστρώματος. Μείναμε στις θέσεις παίρνοντας μερικές ανάσες.
-Vooooiiii!!!! Δεν είσαι τόσο άσχετος!!!
-Θα συμφωνήσω! Δεν είσαι απλά μια παραδουλεύτρα για το πλοίο μου!
Την επόμενη στιγμή του χίμηξα, ενώ εκείνος έκανε το ίδιο. Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν και τότε αισθάνθηκα το δεξί μου χέρι να παραλύει.

-Attacco di Squalo! είπε με το ίδιο δαιμονικό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα όταν είδα το σπαθί του να υψώνεται και να ετοιμάζεται να με κατακρεουργήσει. Μηχανικά, έριξα γροθιά στο δεξί μου χέρι και πηδώντας στο πλάι απέφυγα το χτύπημα. Κοίταξα το χέρι μου και πρόσεξα ότι ήταν μουδιασμένο. Δε θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω για λίγη ώρα. Έτσι πέταξα το σπαθί μου στο αριστερό μου χέρι.
-Voooiii!!! Μη μου πεις ότι μπορείς να πολεμήσεις και με το αριστερό! Δε θα έχει πλάκα να σε διαλύσω έτσι! είπε γλείφοντας την αιχμή του σπαθιού του.
-Ηρέμησε, δε θα σου κάνω τη χάρη! του απάντησα ορμώντας.
Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν ξανά και αποφάσισα να εξασκήσω τις τεχνικές που είχα μάθει στο Holger Island. Πήδηξα ελάχιστα και πάτησα με το δεξί μου πόδι στο αριστερό του γόνατο και δίνοντας ώθηση προς τα πάνω, τον κλότσησα με το αριστερό μου πόδι στο πιγούνι. Εκείνος έκανε μερικά πίσω βήματα και κόλλησε στο κατάρτι. Γύρισε και το κοίταξε έκπληκτος.
-Τι έγινε Squ-chan? Θα βγεις έξω απ'το πεδίο μάχης. είπα πετώντας το σπαθί μου στο δεξί μου χέρι.
-Τς! Μη χαίρεσαι σκουπίδι! Θαύματα συμβαίνουν μόνο μία φορά!
Τρέξαμε ο ένας στον άλλο και ο Squalo άρχισε να καρφώνει το σπαθί του στον αέρα ασταμάτητα και με τεράστια ταχύτητα.
-Zanna di Squalo!
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και πλαισίωσα το σπαθί μου μπροστά απ'το στέρνο μου για να αμυνθώ απ'την επερχόμενη επίθεση.

Ύστερα από λίγο ένιωσα την αιχμή του σπαθιού του να χτυπά σε διαφορετικά σημεία την λεπίδα του katana μου. Η πίεση ήταν εξωφρενική και την συγκράτησα με δυσκολία. Ο Squalo εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία για να έρθει κοντά μου και να μου επιτεθεί. Έχοντας γείρει ελαφρώς απ'την προηγούμενη επίθεσή του, βρισκόμουν σε μειονεκτική θέση και σίγουρα θα το εκμεταλλευόταν. Πράγματι, με πίεζε με αρκετή δύναμη και βάζοντας το πόδι του πίσω απ'το δικό μου, με έριξε στο κατάστρωμα. Τότε, επιχείρησε να με καρφώσει, αλλά σπρώχνοντας την λεπίδα του σπαθιού του με τη δική μου, η αιχμή του σπαθιού του καρφώθηκε στο δάπεδο. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να τον κλοτσήσω στο στομάχι και σπρώχνοντας τον, να τον ρίξω κάτω. Αμέσως, σηκώθηκα και πήρα την κατάλληλη στάση για να αντεπιτεθώ. Εκείνος σηκώθηκε γρήγορα και ετοιμάστηκε να επιτεθεί ξανά, αλλά αυτή την φορά ήμουν σε καλύτερη μοίρα. Του όρμισα και ξεκινώντας την πορεία του σπαθιού μου από κάτω αριστερά, το ύψωσα προς τα πάνω. Στα ενδιάμεσα της πορείας, άφησα το σπαθί μου, ενώ συνέχισα την κίνηση με το δεξί μου χέρι. Ταυτόχρονα έπιασα το σπαθί με το αριστερό και έκανα να τον κόψω στην κοιλιά.
-Shigure Souen Ryo: Samidare!
Παρόλα αυτά, μπλόκαρε το σπαθί μου χωρίς κανένα πρόβλημα. Το χαμόγελό του μεγάλωσε μπροστά στα έκπληκτα μου μάτια.
-Voooiii!!! Μη μου πεις ότι περίμενες να δουλέψει αυτή η άχρηστη κίνηση απέναντί μου! Την έχεις κάνει τόσες φορές μπροστά μου που έχει καταντήσει γελοία!
Τότε μου έριξε μια κλοτσιά στο στομάχι και με ένα δυνατό χτύπημα, το σπαθί μου έφυγε απ'τα χέρια μου. Στη συνέχεια τελείωσε τη μάχη τείνοντας το σπαθί του προς τον λαιμό μου.

Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα ηρεμώντας. Τα άνοιξα χαμογελώντας, ενώ ο Squalo άπλωσε το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ.
-Τελικά είσαι καλύτερος απ'ότι φαίνεσαι.
-Δεν είσαι όσο άχρηστος όσο φαίνεσαι! απάντησε με ένα χαμόγελο.
-Δεν αξίζεις τον τίτλο σου όμως...
-ΨΟΦΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙ!!!
Μερικές στιγμές αργότερα, αρχίσαμε να γελάμε και αφού χαλαρώσαμε λίγο, τακτοποιήσαμε τα πράγματα στο κατάστρωμα και πήγαμε να κάνουμε μπάνιο. Πριν όμως μπούμε στα δωμάτια, ένα φτερούγισμα ακούστηκε και κοιτώντας στον ουρανό, είδα το γεράκι με ένα γράμμα στο πόδι του. Προσγειώθηκε δίπλα μου και έτεινε το πόδι του προς το μέρος μου. Χωρίς να χάσω χρόνο το έλυσα και του έκανα νόημα να περιμένει. Έτρεξα στην καμπίνα και πήρα το γράμμα που είχα ετοιμάσει στο Lyneel και αφού το έδεσα, το γεράκι χάθηκε απ'τα μάτια μου.
Άλλες δύο μέρες πέρασαν μέχρι το πλεούμενο εστιατόριο να φανεί στον ορίζοντα. Κατά τη διάρκεια αυτών, μονομαχούσαμε χαλαρά για να βελτιώσω τις ικανότητες στο σπαθί, ενώ σκεφτόμουν πως θα ολοκληρώσω την αποστολή μου χωρίς να δώσω πληροφορίες στον Squalo. Οι πληγές μας απ'το Island of Rare Animals είχαν σχεδόν επουλωθεί, αν εξαιρέσουμε τα βαθιά τραύματα που προκλήθηκαν και που θα χρειάζονταν λίγες μέρες ακόμα.
-Επιτέλους! Θα φάμε ποιοτικό φαγητό!
-Εννοείς κάτι?
-
Περίπου μία ώρα αργότερα φτάσαμε στην αποβάθρα του εστιατορίου. Εκεί μας περίμενε ένας γυμνασμένος άντρας. Αφού δέσαμε το πλοίο στην αποβάθρα, κατεβήκαμε στο εστιατόριο. Ο άντρας μας καλωσόρισε και μας οδήγησε στο εσωτερικό του κτηρίου.

Το εσωτερικό του κτηρίου δεν είχε αλλάξει καθόλου από την τελευταία μου επίσκεψη. Ο χώρος ήταν αρκετά μεγάλος και όπως την προηγούμενη φορά, γεμάτος από κόσμο. Ο άντρας μας υπέδειξε ένα τραπέζι. Ήταν πραγματικά μεγάλη σύμπτωση, αλλά το τραπέζι στο οποίο καθίσαμε, ήταν εκείνο που είχα καθίσει όταν το είχα επισκεφτεί στο παρελθόν. Από εκεί είχαμε καλή θέα και μπορούσαμε να παρατηρούμε οτιδήποτε συμβαίνει. Ένας σερβιτόρος δεν άργησε να έρθει για να μας εξυπηρετήσει.
-Καλησπέρα σας.
-Vooo...
Τα λόγια του σταμάτησε ο τιμοκατάλογος, ο οποίος προσγειώθηκε με δύναμη στο πρόσωπό του.
-Μην ασχολείστε μαζί του, είναι λίγο ψυχοπαθής. Λοιπόν, θα ήθελα μια πιατέλα θαλασσινών για τον ασπρομάλλη και ένα πιάτο με μπριζόλα, ένα με μπιφτέκι και ένα με τηγανιτές πατάτες.
-Τι θα φας...
-Θα θέλατε να πιείτε κάτι?
-ΜΠΥΡΕΣ! είπαμε ταυτόχρονα και ο σερβιτόρος έφυγε προς το μαγειρείο.
Ο Squalo με περιεργαζόταν για αρκετή ώρα και ήμουν σίγουρος ότι ήθελε να πάρει εκδίκηση για αυτό που του έκανα. Τότε πρόσεξα τον σερβιτόρο να έρχεται προς το μέρος μας.
-Ο ιδιοκτήτης μου είπε να σας ρωτήσω αν έχετε 142 belli.
-Φυσικά και... απάντησα προσέχοντας έντρομος ότι είχα μείνει μόνο με 87. όχι..
Ο σερβιτόρος έγνεψε και κατευθύνθηκε ξανά στην κουζίνα, με εμάς σε μια κατάσταση απογοήτευσης.

Λίγο αργότερα, ο κοντός ιδιοκτήτης και πρώην πειρατής Zeff κινήθηκε προς το μέρος μας. Όταν ήρθε αρκετά κοντά, με χτύπησε με το τεράστιο καπέλο του αρχιμάγειρα στο κεφάλι και στη συνέχεια ακούμπησε την παλάμη του στον ώμο του.
-Πάνε μήνες από τότε που ήρθες εδώ, Kuran Kaname.
-Θυμάστε την επίσκεψή μου?
-Φυσικά, εκείνοι οι Marines ήταν πράγματι ενοχλητικοί. Δεν κατάφερα να στο ξεπληρώσω ποτέ αυτό, άρα τα σημερινά είναι κερασμένα από εμένα.
-Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό...
-Σκασμός! είπε και με χτύπησε ξανά με το καπέλο. Αν δεν κάνω λάθος, εσύ είσαι ο Superbi Squalo, σωστά?
-Ναι.
-Σε θυμάμαι στη θέση του Commodore ως Marine. Πώς γίνεται να είσαι με έναν Επαναστάτη?
-Είπε να αλλάξει στρατόπεδα προς το παρόν.
-Προς το παρόν?
-Ξέρω γω... μέχρι να αποφασίσει τι θέλει απ'τη ζωή μου.
-Voooiiii!!!
O Zeff γέλασε και έστρεψε την προσοχή του πάλι σε εμένα.
-Ελπίζω να μην είσαι εδώ πάλι σε κάποια αποστολή.
-Αυτή τη φορά όχι. Έχει πέσει ξηρασία τελευταία με τις αποστολές, γι αυτό και δεν υπάρχουν χρήματα.
-Χαίρομαι. Τουλάχιστον τώρα μπορείς να απολαύσεις τη μαγειρική μας. Αν σου άρεσε την προηγούμενη φορά, θα φροντίσω να την λατρέψεις τώρα.

-Zeff, σοβαρά δεν μπορώ να το δεχτώ. Πάρε αυτά και θα δουλέψω αργότερα στο μαγειρείο για να σε ξεπληρώσω.
Με κοίταξε για λίγο και ύστερα κατευθύνθηκε προς την κουζίνα λέγοντας ένα "Καλώς." Ήταν καλός άντρας και δεν ήταν δύσκολο να καταλάβεις πόσο σπουδαίος πειρατής ήταν. Τότε διαπίστωσα ότι έπρεπε να πάω στην τουαλέτα και έτσι πήγα προς τον κοντινότερο σερβιτόρο, ο οποίος βρισκόταν κοντά στην πόρτα.
-Συγγνώμη, μήπως μπορείς να μου πεις που είναι η τουαλέτα?
Πριν προλάβει να απαντήσει όμως, η πόρτα άνοιξα και ένας Marine έπεσε στο πάτωμα. Ανάσαινε με δυσκολία και απ'το κεφάλι του έσταζε αίμα. Όλοι οι πελάτες του μαγαζιού κοίταξαν προς το μέρος του και εκείνος αφού πήρε μερικές ανάσες, άπλωσε το χέρι του προς το πόδι μου. Ασυνείδητα σήκωσα το πόδι μου έτοιμος να του συνθλίψω το κεφάλι, αλλά η φωνή του Zeff με απέτρεψε.
-Άσε τον! Είναι φύλακες του Baratie, καταλαβαίνεις τι εννοώ?
Του έγνεψα και παραμέρισα. Ο Zeff βοήθησε τον άντρα να σηκωθεί και τον έβαλε να καθίσει σε μια καρέκλα.
-Ο Krieg... μας επιτέθηκε ο Krieg με το πλήρωμά του! Έρχονται προς τα εδώ...
Στο άκουσμα του τελευταίου, ακούστηκαν πολλοί ψίθυροι και κοιτώντας προς το μέρος του Squalo, του έκανα νόημα να βγούμε έξω. Πριν βγω, πλησίασα τον Zeff και του ψιθύρισα:
-Θα κάτσουμε εμείς έξω, υπάρχει τρόπος να μεγαλώσει το πεδίο μάχης? Δε θα έχω αρκετό χώρο.
-Όλα θα είναι έτοιμα. Θα σας ενισχύσουμε κι εμείς αν γίνει κάτι. Μέχρι να έρθουν όμως, μείνετε μέσα και φάτε.

Παρόλο που δε μου άρεσε αυτό, ακολούθησα τις διαταγές του ιδιοκτήτη και έκατσα ξανά στη θέση μου, με τον Squalo να συγκρατείται με το ζόρι.
-Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας! Συνεχίστε το γεύμα σας! φώναξε ο Zeff.
Ευτυχώς το φαγητό ήρθε σχεδόν αμέσως και σερβιριστήκαμε. Άρχισα να κατασπαράζω το φαγητό, όπως και ο Squalo. Ήταν πεντανόστιμο και ήταν φυσικό άλλωστε. Πρέπει να πέρασαν το πολύ 10 λεπτά από τότε που ξεκινήσαμε το τσιμπούσι, αλλά δεν ήταν αρκετό για να διαρκέσει παραπάνω. Ήπιαμε με μιας τα ποτήρια μπύρας και τα αφήσαμε άδεια δίπλα στα άδεια πιάτα μας πιάνοντας τις φουσκωμένες κοιλιές μας.
-Να δω πως θα πολεμήσουμε τώρα...
-Ίσως να μη χρειαστεί. Είναι λογικό οι πειρατές να καταστρέφουν τους Marines.
-Όντως, αλλά μη ξεχνάς ότι μιλάμε για τον Krieg.
-Ποιος είναι αυτός?
-Ένας πειρατής με σχετικά μικρή επικήρυξη. Μάζεψε όμως αρκετά μεγάλο στόλο ώστε να πάει στη Μεγάλη Γραμμή. Για να βρίσκεται εδώ όμως σημαίνει ότι κάτι πήγε στραβά στο ταξίδι του.
Ο Marine ήρθε κοντά μας κουτσαίνοντας και με έπιασε απ'το γιακά του μανδύα. Τον κοίταξα με ένα βλέμμα απέχθειας και συγκράτησα με δυσκολία τον εαυτό μου απ'το να τον αποκεφαλίσω.
-Kuran Kaname! Είναι πολλοί! Αισθάνομαι άθλια που το κάνω, αλλά δεν έχω επιλογή! Αν δεν τους πολεμήσεις το Baratie θα πέσει! Έχει 4 καράβια μαζί του!
-Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θέλω να σε αφανίσω από αυτόν τον πλανήτη! Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου και μη μου δίνεις συμβουλές! Ξέρω ήδη πως θα χειριστώ το θέμα, αν συμβεί κάτι. Χάσου από μπροστά μου τώρα!

Ο Marine φαινόταν ότι συγκρατήθηκε και εκείνος με δυσκολία, αλλά κατάπιε την αξιοπρέπειά του και έφυγε προς το τραπέζι του.
-Ξέρεις τι ήταν αυτό για έναν Marine έτσι?
-Ναι. Αν έρθουν θα τους διαλύσω.
Τότε η πόρτα άνοιξε ξανά, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν Marine. Ο άντρας ήταν μέτριου ύψους και τα ρούχα του είχαν παντού ενδείξεις μάχης και άθλιων συνθηκών. Φορούσε γκρι παντελόνι και ζακέτα, από μέσα μια πράσινη μπλούζα και μια , ενώ στη ζακέτα του υπήρχαν δύο κόκκινοι δράκοι. Το πρόσωπό του ήταν άγριο και αξύριστο, ενώ στα χέρια του βρίσκονταν 2 tonfas, στην άκρη των οποίων υπήρχαν 2 μεταλλικές σφαίρες. Φάνταζε αρκετά αδύναμος για να σηκώνεις τα δύο αυτά όπλα, αλλά απ'ότι έδειχνε, μπορούσε να τα χειριστεί με ιδιαίτερη ευκολία.
-Ο αρχηγός Krieg θέλει φαγητό ενός μήνα.
-Θα το έχει.
Ο Zeff έδωσε μερικές διαταγές στους μάγειρες του και εκείνοι έπιασαν αμέσως δουλειά για τους πειρατές. Οι πελάτες κοιτούσαν τον άντρα νιώθοντας ανασφάλεια. Μέχρι τώρα όλα πήγαιναν καλά. Είχα παραγγείλει άλλο ένα ποτήρι μπύρα και παρακολουθούσα με την άκρη του ματιού μου φορώντας παράλληλα την κουκούλα του μανδύα μου για να μη με αναγνωρίσουν. Την τελείωσα σύντομα, αλλά η ανάγκη μου να επισκεφτώ την τουαλέτα μεγάλωσε. Αν και έπρεπε να περιμένω δεν μπορούσα να κρατηθώ.
Σηκώθηκα και τρέχοντας σε έναν σερβιτόρο τον ρώτησα που ήταν η τουαλέτα. Πήγα τρέχοντας και βρίσκοντας μια άδεια, μπήκα μέσα.

... ... (5 λεπτά αργότερα)
- Αυτό ήταν πράγματι ανακουφιστικό... Ωχ! Ο τύπος από πάνω!!! αναφώνησα και έτρεξα προς τις σκάλες που οδηγούσαν στον πάνω όροφο, όπου βρίσκονταν τα τραπέζια. Εκεί βρέθηκα απέναντι απ'τον άντρα με τα tonfas, ο οποίος είχε στηρίξει το ένα στον ώμο του και περιέστρεφε το άλλο ασταμάτητα γύρω απ'το χέρι του. Μπροστά του υπήρχαν δυο μεγάλοι σάκοι γεμάτοι φαγητό και εκείνη την στιγμή γέμιζαν άλλον έναν.
-Οι 3 σάκοι θα σας φτάσουν για αρκετό καιρό. Αν όχι μπορείτε να ανεφοδιαστείτε στο επόμενο νησί. Δυστυχώς έχουμε και πελάτες που πρέπει να εξυπηρετήσουμε.
-Λυπάμαι, αλλά αυτά δε θα μας κρατήσουν ούτε για 2 βδομάδες. Ο καπετάνιος Krieg ζήτησε εφόδια για 1 μήνα και ως 1st Division Commander του οφείλω να υπακούσω τις διαταγές του. Αν δεν κάνετε αυτό που σας είπα, τότε θα χρειαστεί να σας αναγκάσω. είπε συνεχίζοντας να περιστρέφει το tonfa.
-Το Baratie βοηθά πάντοτε του πεινασμένους. Τα τρόφιμα που σας δίνουμε είναι αρκετά. Δε δέχομαι απειλές από κανέναν!
-Πολύ καλά. είπε και χαμήλωσε λίγο το ανάστημά του. Αμέσως μετά όρμισε στον Zeff περνώντας από δίπλα μου, αλλά στο ενδιάμεσο της πορείας του ένας σωλήνας έπεσε απ'την οροφή ανάμεσα στα πόδια του ρίχνοντάς τον στο δάπεδο.
-Ουπς... συγγνώμη, τα χέρια μου γλιστράνε απ'το νερό.
Ο πειρατής με κοίταξε οργισμένα και στάθηκε στα πόδια του ακουμπώντας τα tonfas στους ώμους του.
-Απ'ότι φαίνεται πρέπει να κανονίσω κάποια ζωύφια πρώτα!

-Ε? Μα δεν φταίω εγώ. Να δες! είπα τείνοντας τα μουσκεμένα χέρια μου προς το μέρος του, έλκοντας ταυτόχρονα τον σωλήνα χτυπώντας τον στις κλειδώσεις των ποδιών και ρίχνοντάς τον στο έδαφος. Μερικοί μικροεγκληματίες γέλασαν, άλλοι τρομοκρατήθηκαν παραπάνω, ενώ οι περισσότεροι μάγειρες έμειναν ανέκφραστοι παρατηρώντας προσεκτικά τις κινήσεις μου. Το βλέμμα του πειρατή έγινε ακόμα πιο οργισμένο και πηδώντας όρμισε κατά πάνω μου. Τον κοίταζα κατσούφικα και πλαισίωσα τα χέρια μου μπροστά απ'το πρόσωπό μου. Εκείνος λίγο πριν με φτάσει πήδηξε και μου έριξε κλοτσιά στα σταυρωμένα χέρια μου. Το δαιμονικό του ύφος δεν άλλαξε και με μια κυκλική κίνηση έκανε τα tonfas του να στραφούν προς το κεφάλι μου. Αν οι δυο μεταλλικές σφαίρες στις άκρες με πετύχαιναν θα ήμουν νεκρός, αλλά...
-Repel! είπα, ενώ ένα δαιμονικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου.
Τα tonfas έφυγαν απ'τα χέρια του και λίγο πριν χτυπήσουν τους τοίχους του εστιατορίου, άρχισα να τα έλκω. Τώρα το ύφος του ήταν έκπληκτο και αφού σηκώθηκε πήρε αμυντική στάση μη ξέροντας πως να ανταποκριθεί στο τελευταίο.
-Είσαι χρήστης Φρούτου!?
-Bingo!!! του απάντησα φέρνοντας τα tonfas στα χέρια μου και αρχίζοντας να τα περιστρέφω. Ενδιαφέρον όπλα έχεις. Αν με πετύχαιναν οι σφαίρες στην άκρη θα πέθαινα. Μην παίζεις με τέτοια πράγματα~~ μπορεί να χτυπήσεις.~~
Με το τελευταίο σχόλιο εξοργίστηκε και όρμισε με τις γροθιές του υψωμένες.
-Ανόητε... είπα χαμηλόφωνα και απωθώντας τα tonfas τον πέτυχαν στο κεφάλι διαλύοντας το κρανίο του.

Κοίταξα κατσούφικα το πτώμα του πειρατή και έξυσα το πίσω μέρος του κεφαλιού μου ως ένδειξης βαρεμάρας. Οι περισσότεροι πελάτες με κοιτούσαν έντρομοι, ενώ ο Zeff κι οι σερβιτόροι φαίνονται σκεπτικοί. Ξεφυσώντας, έπιασα απ'το γιακά τον νεκρό άντρα και τον έσυρα στο κατάστρωμα. Εκεί αντίκρισα ένα καράβι διπλάσιο σε μέγεθος απ'το Baratie σε σχετικά άσχημη κατάσταση. Χωρίς να το σκεφτώ έριξα το άψυχο σώμα στο νερό και μπήκα ξανά στο μαγαζί. Μάλλον ο Zeff είχε μιλήσει με τους πελάτες του όσο έλειπα, καθώς η ατμόσφαιρα δεν ήταν τεταμένη και οι σάκοι δε βρίσκονταν πλέον στη μέση. Πρόσεξα τον αρχιμάγειρα σε μια γωνία του εστιατορίου, ο οποίος μου έκανε νόημα να τον πλησιάσω και έκανα όπως ήθελε.
-Πείτε μου.
-Γιατί το έκανες αυτό?
-Μόλυνε τον αέρα...
-Ελπίζω να μην είναι κάποιου είδους αποστολή αυτό.
-Σας είπα, δεν είμαι σε αποστολή. Τι στο... πώς το κατάλαβε...
-Καλώς. Όλα είναι εντάξει, ευτυχώς το μέρος φημίζεται για τέτοιου είδους συμβάντα, άρα οι πελάτες είναι εξαρχής προϊδεασμένοι.
-Ωραία. Πότε πιάνω δουλειά?
-Αν θες ξεκίνα τώρα. Τι θα κάνεις όμως όταν έρθει ο Krieg? Δε θα αφήσει το θάνατο του 1st Division Commander του να περάσει στο έτσι.
-Τι είδους ερώτηση ήταν αυτή? Έχετε μπροστά σας έναν τύπο που ελέγχει τον μαγνητισμό και ίσως τον πιο ισχυρό ξιφομάχο των αρχικών θαλασσών. του απάντησα με ένα πλατύ χαμόγελο.
-Πολύ καλά! απάντησε χαμογελώντας. Προφανώς η βοήθειά μας θα ήταν απαραίτητη για το Baratie. Δεν είχα ξανακούσει για τον Krieg, αλλά για να έχει μαζέψει τόσο μεγάλο στόλο στο παρελθόν, σίγουρα ήταν ισχυρός άντρας.

Πήγα στο τραπέζι που καθόταν ο Squalo. Είχε σταματήσει να παρακολουθεί τη μάχη μου με τον πειρατή απ'την στιγμή που τον έριξα στο έδαφος με τον σωλήνα και κοιτούσε έξω απ'το παράθυρο. Με αντιλήφθηκε όταν κούνησα την καρέκλα μου και γύρισε προς το μέρος μου.
-Τώρα τελείωσες?
-Φυσικά και όχι... μίλαγα με τον Zeff.
-Και?
-Όπως σου είπα και στο πλοίο, δε θα πάρεις πληροφορίες από μένα για αποστολή, εκτός φυσικά...
-Δεν πρόκειται! Δε γίνομαι πιόνι κανενός!
Την επόμενη στιγμή το αριστερό του χέρι και μερικά μαχαιροπίρουνα ήρθαν προς το μέρος μου. Τα τελευταία συμπυκνώθηκαν αμέσως, ενώ το χέρι του Squalo έκανε έναν περίεργο ήχο. Ο ξιφομάχος με κοιτούσε έκπληκτος.
-Oi, δεν είμαι πιόνι κανενός! Κανένας Επαναστάτης δεν είναι πιόνι!
Τότε έπαψα να χρησιμοποιώ τις δυνάμεις μου και εκείνος τράβηξε το χέρι του κουνώντας τα δάκτυλά του, ενώ τα μαχαιροπίρουνα έπεσαν με θόρυβο στο έδαφος. Αυτό τράβηξε μερικά βλέμματα, αλλά όχι για πολύ.
-Ώρα για δουλειά.
-Όπα, τι δουλειά?
-Πραγματικά... τι έχεις γεμίσει το κεφάλι σου? Μυαλό πάντως δεν έχει.
-Oi, θα σε σφάξω!
-Δ-ο-υ-λ-ε-ι-ά-! Πώς να στο πω? Το φαγητό έκανε 142 belli και έχουμε μόνο 87! Πώς το ξεπληρώνουμε?
- Πού θες να το θυμάμαι!?
-Γι αυτό ρωτάω τι έχεις γεμίσει το κρανίο σου!
-Αυτό ήταν! φώναξε σηκώνοντας το σπαθί του, ενώ εγώ έπιασα τη λαβή του δικού μου.
-Σκάστε εσείς οι δύο και ελάτε για δουλειά! ακούστηκε η φωνή του Zeff.
-Haii~~

Έτσι, μεταφέραμε τις πιατέλες και τα ποτήρια στην κουζίνα και αφού φορέσαμε ποδιές και καπέλα μαγείρων, πιάσαμε δουλειά. Ο Squalo αρχικά στάλθηκε να πλένει πιάτα, με εμένα να τον κοροϊδεύω συνέχεια, ενώ εγώ λόγω μαγειρικών γνώσεων, τοποθετήθηκα δίπλα σε έναν τύπο με αξύριστο μούσι και μαύρα γυαλιά που ονομαζόταν Patty. Δε μου έδινε ιδιαίτερη σημασία και μπορούσα να κρίνω απ'τις αντιδράσεις του ότι δε με είχε πάρει με καλό μάτι. Την παρούσα στιγμή μαγειρεύαμε ψαρόσουπα και λόγω του ότι υπήρχε μονάχα μία μεγάλη κατσαρόλα, συνεργαζόμασταν για να την φτιάξουμε. Παρόλα αυτά, ήταν πολύ πιο έμπειρος μάγειρας από εμένα, άρα το μόνο που έκανα, ήταν να του φέρνω τα απαραίτητα υλικά. Τότε ακούστηκαν πιάτα να σπάνε και όλοι οι μάγειρες (συμπεριλαμβανομένου κι εμένα) γύρισαν προς τη μεριά του Squalo, ο οποίος είχε ρίξει στο έδαφος μια μεγάλη στοίβα πιάτα.
-Oi... θα σε σκοτώσω! Δε θα φύγουμε ποτέ από δω τώρα!
-Δε φταίω εγώ σκουπίδι!!! Δεν είμαι καλός με το νοικοκυριό!
-Θα σε σφάξω!!!
-Σκασμός!!! Squalo, πήγαινε δίπλα στον Patty και φρόντισε να του δίνεις μόνο τα υλικά που χρειάζονται. Kaname, εσύ κοντά μου.
Ακούγοντας το τελευταίο, ένα χαρούμενο συναίσθημα με κατέκλυσε. Έτσι θα ήμουν πιο κοντά στην επίτευξης της αποστολής μου. Πλησίασα τον αρχιμάγειρα και το μόνο που έκανα ήταν να παρατηρώ αρχικά τις κινήσεις του. Ήταν πράγματι έξοχος στη μαγειρική. Οι κινήσεις του ήταν κατά πολύ ανώτερες από αυτές του Patty και του πατέρα μου.
-Σκοπεύεις να με κοιτάς για πολύ ώρα ακόμα? Πιάσε ένα τηγάνι και ξεκίνα το μαγείρεμα. Το τραπέζι 24 έχει παραγγείλει 2 μερίδες!
-Μάλιστα!

Προσπάθησα να αντιγράψω όσο καλύτερα μπορούσα τις κινήσεις του Patty, ο οποίος είχε μαγειρέψει νωρίτερα μπριζόλες. Έβαλα περίπου την ίδια ποσότητα κρέατος, μπαχαρικών και όλων των συναφή και ήλπιζα ότι θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Ο Zeff μου έδινε που και που οδηγίες και το αποτέλεσμα ήταν περίπου το ίδιο. Ένας σερβιτόρος ήρθε και παρέλαβε το γεύμα για να το πάει στους πελάτες, ενώ εγώ καταπιάστηκα με την επόμενη παραγγελία. Ο Squalo απ'την άλλη φάνηκε χρήσιμος στο κόψιμο μπαχαρικών και γενικότερα του φαγητού. Τον έβαλαν να τεμαχίζει αγγούρια και λαχανικά και μάλιστα το έκανε καλύτερα απ'τους μάγειρες χάρη στις ικανότητές τους. Αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ με την αποστολή μου.
-Κύριε Zeff, ήσασταν πειρατής κάποτε έτσι?
-Αρχικά κόψε τον πληθυντικό, τον βαρέθηκα. Ναι, ήμουν και είχα ταξιδέψει αρκετά μάλιστα.
-Έμαθα ότι είχες πάει στην Μεγάλη Γραμμή και ότι ήσουν ο μόνος που επέστρεψε.
-Ισχύει, αλλά για το αν είμαι ο μόνος δεν το γνωρίζω. Προς τι το ενδιαφέρον?
-Να... σκέφτομαι να πάω και εγώ. Οι αρχικές θάλασσες δεν έχουν πλέον προκλήσεις για τις ικανότητές μου. Αν εξαιρέσω ορισμένους αντιπάλους, όλοι οι άλλοι είναι ανίκανοι να με αναγκάσουν να χρησιμοποιήσω όλες μου τις δυνάμεις.
-Αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το μετανιώσεις.
-Το ξέρω, αλλά δεν είναι ότι θα χάσω κάτι. Έτσι κι αλλιώς η ζωή μου δεν είχε σημασία. Όταν έγινα Επαναστάτης όμως απέκτησε. Κοινώς, δε χάνω τίποτα! απάντησα με ένα χαμόγελο και γυρίζοντας το ψάρι που μαγείρευα απ'την άλλη μεριά.
-Αν το βλέπεις έτσι, τότε πήγαινε! Να ξέρεις όμως ότι η Μεγάλη Γραμμή δεν είναι αστείο. Ακόμα και η ίδια η φύση είναι εναντίον σου.

-Εμμ... σχετικά με αυτό. Θέλω αν γίνεται να μου δώσεις μερικές πληροφορίες για την Μεγάλη Γραμμή.
-Νόμιζα ότι είπες πως δεν έχεις κάτι να χάσεις.
-Το θέμα είναι, ότι σκοπός στη ζωή μου είναι η καταστροφή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Για να το πετύχω αυτό πρέπει να ταξιδέψω αρκετά, να περάσω από πολλά νησιά σε εκείνη τη θάλασσα και να κάνω τους Marines να τρέμουν ακούγοντας το όνομά μου. Θέλω το όνομα των Επαναστατών να ακουστεί επιτέλους.
-Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζουν αυτά που ακούω, αλλά ο καθένας έχει το δικό του σκοπό. Εσένα είναι αυτός... πρόσεχε θα το κάψεις, γύρνα το απ'την άλλη! μου είπε δείχνοντας το ψάρι και έκανα ότι μου είπε. Ο δικός μου πάλι, είναι να μαγειρεύω και να σώζω τον κόσμο απ'την ασιτία. Αν θες τόσο πολύ τις πληροφορίες, πήγαινε σε εκείνο το μέρος και μάθε τες! είπε με ένα πλατύ χαμόγελο.
Είχα μάθει πολύ λίγα πράγματα και δεν με ικανοποιούσαν για να γράψω μια αναφορά. Ξαφνικά όμως το παράθυρο του μαγειρείου καλύφθηκε από κάτι και ο Squalo που στεκόταν πιο κοντά κοίταξε απ'έξω. Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και βγάζοντας την ποδιά και το καπέλο, έτρεξε προς την έξοδο. Κατάλαβα τι ήταν και έκανα το ίδιο. Πριν βγω έξω, γύρισα προς την μεριά του Zeff και εκείνος μου έκανε νόημα ότι τα έχει κανονισμένα. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε, αλλά ακολούθησα τον ασπρομάλλη ξιφομάχο στο κατάστρωμα. Εκεί μας περίμενε μια ομάδα των 10 πειρατών, εξοπλισμένοι με ξίφη και πιστόλια στις ζώνες τους.
-Oi, ποιος σκότωσε τον Gin?
-Λυπάμαι που σας το λέω, αλλά ο καπετάνιος Krieg είναι πολύ εκνευρισμένος με αυτό.
Τότε το Baratie άρχισε να κουνιέται απότομα και δύο πλατφόρμες αναδύθηκαν απ'το νερό. Ο Patty κι ένας γεροδεμένος μάγειρας εν ονόματι Carne, βγήκαν έξω και πείραξαν κάποιους μηχανισμούς κοντά στην είσοδο, με αποτέλεσμα να ακουστεί ένας περίεργος ήχος.

Ο ήχος προήλθε απ'τις δυο πλατφόρμες, οι οποίες ενώθηκαν με το κατάστρωμα του πλεούμενου εστιατορίου. Κοίταξα με τον Squalo το έργο τους και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μας.
-Ωραία, τώρα μπορώ να κουνιέμαι άνετα.
-Θα συμφωνήσω για πρώτη φορά μαζί σου!
-Οι δεξιοί είναι δικοί μου.
-Ξέχνα το! Πάρε τους αριστερούς!
Δε φάνηκε να τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα και ορμίσαμε στους έκπληκτους πειρατές. Ήταν αδύναμοι άντρες που η επικήρυξη τους δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 5.000.000 belli. Η δύναμή τους ήταν ανάλογη και φυσικά δεν άντεξαν καθόλου μπροστά στις ικανότητές μας. Τινάξαμε τα σπαθιά μας για να φύγει το αίμα, ενώ οι 10 πειρατές κείτονταν νεκροί στο κατάστρωμα του πλοίου.
-Voooiii!!! Αυτό ήταν εντελώς βαρετό. Οι τύποι ούτε για προθέρμανση δεν ήταν καλοί...
-Θα συμφωνήσω για δεύτερη φορά μαζί σου. Κάτι δεν πάει καλά σήμερα... Τι λες, βυθίζουμε το μεγάλο?
-Δεν έχω πολλά εκρηκτικά και δε ξέρω από που μπορώ να τα προμηθευτώ...
-Δε χρειάζομαι τη βοήθειά σου έτσι κι αλλιώς. Μια κίνηση είναι.
Τότε πήδηξαν απ'το πελώριο πλοίο ορδές πειρατών. Πρέπει να ξεπερνούσαν τους 100 σε αριθμό, αφού τα 2/3 κολυμπούσαν στη θάλασσα και ουσιαστικά περίμεναν τη σειρά τους για να ανέβουν στο κατάστρωμα.
-Χμμμ... τώρα κάτι κάνουν!
Οι πειρατές μας επιτέθηκαν χωρίς να χάσουν χρόνο, αλλά ήταν αρκετοί για να μας ενθουσιάσουν. Αυτός ο ενθουσιασμός δεν άργησε να ξυπνήσει το αιμοβόρο συναίσθημά μου, πράγμα καταστροφικό για αυτούς.

Σύντομα η λεπίδα του σπαθιού μου είχε γεμίσει αίμα και το χαμόγελο απ'τα χείλη μου δεν έλεγε να σβήσει. Ήταν τόσοι πολλοί που δεν ήθελα να σταματήσω να τους σφάζω. Όσοι κολυμπούσαν δεν άργησαν να ανέβουν στο κατάστρωμα και να συμμετάσχουν στη θανατηφόρα μάχη. Στα 4 πλοία που είχαν έρθει δεν υπήρχαν άλλοι στο κατάστρωμα, άρα αυτό που συνειδητοποίησα με πικρία, ήταν ότι αυτοί ήταν όσοι είχαν απομείνει.
-Squalo! Δεν έχουν άλλες ενισχύσεις...
-ΠΩΩΩΩΩΩΩΣΣΣ!!!??
-Αυτό που άκουσες.
-Πολύ θράσος έχετε ανθρωπάκια για να τα βάζετε με τον Krieg!
-Καπετάνιε Krieg!!! Ευτυχώς! Είναι πολύ δυνατοί! Δεν μπορούμε να τους νικήσουμε!
Ο πειρατής εν ονόματι Krieg γύρισε προς το μέρος του άντρα και τον πυροβόλησε στο κεφάλι.
-Μην ακούω βλακείες. Ο Krieg δε χάνει από κανέναν.
-Τότε γιατί δεν έμεινες στην Μεγάλη Γραμμή κονσερβοκούτι? ρώτησε ο Squalo, ενώ τα χαρακτηριστικά του καπετάνιου φανερώθηκαν. Ήταν αρκετά ψηλός και γεροδεμένος. Ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν με την ολόχρυση πανοπλία που φορούσε. Δυο μεγάλες ασπίδες βρίσκονταν στους ώμους του, ενώ η άσχημη φάτσα του σε συνδυασμό με το γκρίζο μαλλί του με έκαναν να γελάσω.
-Πώς είσαι έτσι!!! Αρχικά όταν άκουσα για σένα πίστεψα ότι είσαι κάποιος ισχυρός πειρατής. Ξέρεις! "Ο Krieg μάζεψε τεράστιο στόλο και πήγε στην Μεγάλη Γραμμή!""Ναι ουάου!" Τώρα αυτό που βλέπω είναι ένας δειλός που η μόνη δύναμή του, είναι ο αριθμός των άχρηστων αντρών του!

Ο πειρατής εξοργίστηκε μετά το τελευταίο μου σχόλιο και σπρώχνοντας στη θάλασσα τους άντρες του, μας επιτέθηκε. Σταμάτησε λίγα μέτρα μπροστά μας και μερικά μέρη της πανοπλίας του, μαζί με τις ασπίδες με την νεκροκεφαλή στους ώμους του, άνοιξαν εμφανίζοντας μια σειρά από όπλα. Την επόμενη στιγμή εκτόξευσε μεγάλο αριθμό σφαιρών, οι οποίες όμως έπεσαν στο έδαφος πριν μας αγγίξουν.
-Α, ξέχασα να σου πω! Ονομάζομαι Kuran Kaname, είμαι Επαναστάτης και ελέγχω τον μαγνητισμό! Είμαι χρήστης Φρούτου του Διαβόλου βλέπεις!
-Χρήστης Φρούτου ε? Τέλεια! είπε και βγάζοντας ένα δίχτυ, το πέταξε προς το μέρος μου. Όσο βρισκόταν στον αέρα, ο Squalo πήδηξε και το έπιασε, ενώ ο Krieg έβραζε απ'το θυμό του.
-Vooiii! Αυτό είναι Kairoseki.
-Να σαι καλά Krieg! Βλέπεις, έχασα το δικό μου στα προηγούμενα ταξίδια μου και ένιωθα ότι κάτι έλειπε! είπα και αφού δίπλωσα το δίχτυ, το έβαλα στην άδεια θήκη που είχα στο πίσω μέρος της ζώνης μου. Τώρα πραγματικά, θες να μου πεις ότι εσύ πήγες στην Μεγάλη Γραμμή!? Δε μου φαίνεται περίεργο που γύρισες πίσω!
-Σκάσε!!! Τώρα θα πεθάνεις!!! ούρλιαξε ο πειρατής και έβγαλε τις ασπίδες απ'τους ώμους του και τις ένωσε. Στη συνέχεια, έτεινε την ασπίδα προς το μέρος μας και το στόμα της νεκροκεφαλής άνοιξε, αποκαλύπτοντας ένα στόμιο μικρού κανονιού. Πολλές φωνές ακούστηκαν απ'τους πειρατές, οι οποίοι βούτηξαν στο νερό και φόρεσαν κάτι μάσκες στο πρόσωπό τους.
-Poisonus Gas MH5!
Τότε μια περίεργη οβίδα εκσφενδονίστηκε προς το μέρος μας, αλλά δεν είχα σκοπό να την αφήσω να εκραγεί έξω απ'το μαγαζί. Με τη χρήση των δυνάμεών μου, την απώθησα πίσω στον Krieg, ο οποίος είχε προλάβει να φορέσει μια μάσκα.

Η οβίδα εξερράγη δίπλα στον καπετάνιο, αλλά δεν προκάλεσε μεγάλη έκρηξη. Αντιθέτως, ένα περίεργο αέριο άρχισε να κυριεύει το κατάστρωμα.
-Oi, Squalo. Νομίζω ότι θα πεθάνουμε αν το εισπνέυσουμε.
-Το ξέρω... πάω να φέρω 2 μάσκες, μην τον σκοτώσεις μόνος σου! είπε και βούτηξε στο νερό.
Το αέριο βρισκόταν ακόμα κοντά στον Krieg και θα αργούσε λιγάκι να φτάσει κοντά στην είσοδο. Τότε οι μάγειρες βγήκαν όλοι στο κατάστρωμα κρατώντας μαχαίρια και μεγάλες πιρούνες, έτοιμοι να υπερασπιστούν το εστιατόριο.
-Τι ακριβώς κάνετε?
-Προστατεύουμε το σπίτι μας!
-Καθίστε μέσα, με εμποδίζετε!
-Πώς!?
-Καλώς, θα το κάνω με διαφορετικό τρόπο. απάντησα και άρχισα να έλκω μεταλλικά αντικείμενα. Τα όπλα των μαγείρων έφυγαν απ'τα χέρια τους και έμειναν να αιωρούνται γύρω μου, όπως και οι σφαίρες που εξαπέλυσα νωρίτερα ο πειρατής. Ο καπετάνιος με παρακολουθούσε προσεκτικά, μη ξέροντας τι είμαι ικανός να κάνω. Άπλωσα το χέρι μου και απώθησα τα αντικείμενα προς το μέρος του, αλλά δε φάνηκε να τον φοβίζει. Δέχτηκε όλα τα χτυπήματα στην πανοπλία του, η οποία όμως δεν είχε ούτε γρατζουνιά. Απ'ότι φαίνεται ήταν πιο ισχυρός απ'ότι φαινόταν ή μάλλον, η πανοπλία ήταν πιο σκληρή απ'ότι έδειχνε. Το χαμόγελο εμφανίστηκε ξανά στο πρόσωπό μου και περιστρέφοντας μια φορά το σπαθί μου, ετοιμάστηκα να δοκιμάσω την επόμενη κίνησή μου.

-Μπά***ρδε!!! Γιατί το έκανες αυτό!?
-Σας είπα, ήσασταν στο δρόμο μου. Δεν έχω χρόνο να ασχολούμαι με τις ζωές άλλων. Μείνετε πίσω!
Άφησα το σπαθί μου να πέσει και όταν έφτασε αρκετά χαμηλά, κλότσησα τη λαβή του και ενισχύοντας την ορμή του με τις δυνάμεις του Φρούτου μου, το εκσφενδόνισα προς τον ακάλυπτο λαιμό του Krieg. Παρόλα αυτά, πλαισίωσε αρκετά γρήγορα μία απ'τις δύο ασπίδες μπροστά του και απέκρουσε το χτύπημα. Έλκοντας το katana μου, ήρθε στα χέρια μου, ενώ το αέριο πλησίαζε όλο και περισσότερο. Κραυγές ακούγονταν απ'τη θάλασσα και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, 4 μάσκες έπεσαν στο κατάστρωμα. Πήρα μία και την φόρεσα, ενώ έδειξα την πόρτα στους μάγειρες. Βλασφημώντας και με μεγάλο δισταγμό έκαναν ότι τους είπα, αλλά ήταν καλύτερα έτσι. Ο Squalo βγήκε απ'το νερό, φόρεσε τη μία μάσκα και κλότσησε τις υπόλοιπες στον ωκεανό.
-Voooiiii! Είναι βαρετοί!
-Το ξέρω, δε χρειάζεται να μου το θυμίζεις. Ας τελειώνουμε με τον ιππότη από εκεί και πάμε να συνεχίσουμε τη δουλειά.
Ο Squalo όρμισε προς το μέρος του Krieg, ενώ εγώ έβγαλα μερικές σφαίρες απ'την τσέπη μου και τον ακολούθησα. Στα μέσα της διαδρομής, έβαλα στη θήκη του το σπαθί μου για να μπορώ να χρησιμοποιήσω με μεγαλύτερη άνεση τις δυνάμεις μου. Όταν ο ασπρομάλλης ξιφομάχος πλησίασε του καπετάνιου, εκείνος έβγαλε μια μπέρτα γεμάτη καρφιά, ακολουθούμενη από μια σειρά επιφωνημάτων απ'τη μεριά των πειρατών συντρόφων του. Δεν τους δώσαμε σημασία και συνεχίσαμε την πορεία μας. Ήξερα ότι η άμυνα αυτή δεν ήταν τίποτα για τις ικανότητες του Squalo, όπως και αποδείχθηκε.

Με μια κίνηση, η μεταλλική μπέρτα κόπηκε στα δύο αφήνοντας τον Krieg απροστάτευτο. Το σπαθί του Squalo χτύπησε στη συνέχεια σε μια ασπίδα του καπετάνιου, χωρίς όμως να τη διαπεράσει. Η ένταση κι απ'τις δύο πλευρές ήταν εμφανής, ενώ ταυτόχρονα το αέριο εξασθενούσε. Τότε οι πειρατές ανέβηκαν στο κατάστρωμα φωνάζοντας και περιστρέφοντας τα σπαθιά τους. Απλώνοντας τα χέρια μου, απώθησα οτιδήποτε μεταλλικό αντικείμενο βρισκόταν στα 4 μέτρα από εμένα, με αποτέλεσμα να τους αφοπλίσω σχεδόν όλους.
-Είστε βαρετοί, τι δεν καταλαβαίνετε!? φώναξα πετώντας τη μάσκα και βγάζοντας μια χούφτα σφαίρες.
-Gatling Barage!
Οι σφαίρες εξαπολύθηκαν προς το μέρος των πειρατών θερίζοντας τα σώματά τους και αφού τους διαπερνούσαν, χρησιμοποιώντας ελκτικά κύματα τις έκανα να τους διαπεράσουν πισώπλατα. Μετά ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι που κανένας τους δεν έμεινε όρθιος. Άφησα τις σφαίρες να πέσουν και πήρα μερικές ανάσες. Έλξη και απώθηση... το να χρησιμοποιώ με τόσο μικρό χρονικό διάστημα διαφορά και τις δύο ικανότητες ήταν αρκετά κουραστικό. Μια έκρηξη ακούστηκε και γύρισα προς το μέρος του Squalo, όπου έκπληκτος αντίκρισα τον ξιφομάχο να σωριάζεται στο έδαφος με τον Krieg δίπλα του να κρατά ένα πελώριο δόρυ. Στην άκρη του υπήρχαν οι δύο ασπίδες του πειρατή, οι οποίες όταν έρχονταν σε επαφή με κάτι προκαλούσαν έκρηξη. Δίχως να χάσω άλλο χρόνο, έτρεξα προς τα εκεί και λίγο πριν το δόρυ αγγίξει τον Squalo, το απώθησα με αποτέλεσμα να χτυπήσει τα πλάγια του πλοίου του. Το δόρυ εξερράγη δημιουργώντας μια τεράστια τρύπα στο καράβι, το οποίο άρχισε να μπάζει νερά.
-Γ******Ε!!! Δεν πειράζει, τώρα απλά θα πάρω το Baratie ως πλοίο μου!
-Ωραίος! Πότε ξυπνάς είπαμε?

Το σχόλιό μου τον εξόργισε ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα να μου επιτεθεί. Δεν ήμουν απλώς άνθρωπος όμως, ώστε να έχουν αποτέλεσμα οι επιθέσεις του. Στέλνοντας μαγνητικά κύματα, σταμάτησα το δόρυ του και παρά τη δύναμη που έβαζε, εκείνο δεν έλεγε να κουνηθεί.
-Ξέχασες ότι ελέγχω τον μαγνητισμό Krieg? Πόσο βλάκας παίζει να είσαι?
Εκείνος ούρλιαξε και τα όπλα απ'την πανοπλία του εμφανίστηκαν ξανά. Μια ομοβροντία ακούστηκε, αλλά οι σφαίρες απωθήθηκαν αμέσως και χτύπησαν χωρίς αποτέλεσμα στην πανοπλία του.
-Αυτή η πανοπλία μου σπάει τα νεύρα, ώρα να την αποχαιρετήσεις!
Με μια κίνηση των χεριών μου, το δόρυ έφυγε απ'τα χέρια του άντρα και προσγειώθηκε στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να αρχίσει να βλασφημά πάλι. Χαμήλωσα λίγο και έπιασα τον σφυγμό του Squalo. Ευτυχώς δεν είχε πάθει κάτι το σοβαρό. Έστρεψα την προσοχή μου και πάλι στον καπετάνιο και ύψωσα το δεξί μου χέρι. Εκείνος μου όρμισε, αλλά λόγω της πανοπλίας μου απωθήθηκε και έμεινε στάσιμος. Το χέρι μου ακούμπησε την πανοπλία του και άρχισα να στέλνω μαγνητικά κύματα από όλες τις πιθανές κατευθύνσεις.
-Magnetic Crush!
Με μιας η πανοπλία άρχισε να συμπυκνώνεται συνθλίβοντας το σώμα του Krieg, ο οποίος κραύγαζε απ'τον πόνο. Σύντομα ακούστηκε ο ήχος κοκκάλων να σπάνε και τότε η πανοπλία της πλάτης του εισχώρησε στο σώμα του, διαλύοντας την σπονδυλική του στήλη. Το άψυχο σώμα του πειρατή έπεσε στο δάπεδο, αφήνοντας πίσω του μόνο αίμα. Ύστερα, αφού σήκωσα τον Squalo, του έριξα μια κλοτσιά στα πλευρά και έμεινα να τον βαράω, τουλάχιστον ώσπου ξύπνησε και επιχείρησε να μου κόψει το πόδι.
-VOOOIIIIIIIIIII!!!!!Τι κάνεις εκεί σκουπίδι!!!!