[Τέλος] Yet new orders. Adventure in the kingdom of Hesclusia!

Τότε, υποθέτω, είσαι ελεύθερος να φύγεις., μου είπε.
Ευχαριστώ γιατρέ., είπα. Σηκώθηκα, φόρεσα την μπλούζα μου, πήρα το σακίδιό μου κι έκανα να φύγω απ' το δωμάτιο. Σταμάτησα όμως πριν περάσω την πόρτα. Πριν φύγω θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι., είπα τέλος.
Ρώτα, κι αν μπορώ θα σου απαντήσω., μου απάντησε καλοσυνάτα ο γιατρός.
Ποιος ήταν αυτός που με έσωσε;, ρώτησα.
Δεν θα σου είναι δύσκολο να καταλάβεις, είναι απ'έξω., μου απάντησε.
Ευχαριστώ και πάλι., είπα κι άνοιξα την πόρτα. Έξω περίμενε ένας marine.
Ε, ευχαριστώ για τη βοήθεια... έκανα αμήχανα.
Τίποτα, χαμογέλασε αυτός και σηκώθηκε. Να πηγαίνω εγώ..., είπε κι έτρεξε στο κατάστρωμα.
Οπότε...μία ακόμα περιπέτεια έφτασε στο τέλος της...δεν άκουσα ακόμα νέα του Vergil όμως...Θα έχει ήδη φύγει από το πλοίο..., μονολόγησα και κίνησα προς το κατάστρωμα του Battleship.....
________________________________________________________________________________

Καθώς προχωρούσα στο κατάστρωμα, άκουσα μία φωνή πίσω μου να μου απευθύνεται. Ήταν ο Lieutenant Commander του πλοίου, ο οποίος ήθελε να μου πει κάτι.
Λοιπόν, Luke, πριν φύγεις έχω να σου αναθέσω μια αποστολή. Έλα στο γραφείο μου για τις λεπτομέρειες.
Ναι, έρχομαι..., είπα βαριεστημένα. Προχώρησε προς το πίσω μέρος του πλοίου, οπού ήταν και το γραφείο του. Εγώ τον ακολούθησα μέσα στο ευρύχωρο δωμάτιο.
Κάθισε, μου είπε δείχνοντάς μου μια καρέκλα. Όταν κάθισε κι εκείνος στη θέση του στο γραφείο άρχισε να μιλάει.
Λοιπόν, η νέα σου αποστολή έχει ως εξής: Στο Kingdom of Hesclusia γίνονται τώρα τελευταία πολλές επιθέσεις. Δεν είναι από πειρατές, αλλά από ληστές. Θέλω να πας εκεί, στην North blue, να βρεις από που προέρχονται οι ληστές και να βοηθήσεις στην άμυνα του βασιλείου. Υπάρχουν περιεταίρω πληροφορίες από κατοίκους του νησιού. Ακόμα πιο πολλές λεπτομέρειες θα σου δώσει ο αρχηγός της φρουράς του βασιλείου, όταν φάσεις εκεί.
Χμμ...κατάλαβα. Κάτι άλλο;
Α, ναι, ξέχασα. Αναφορά θα κάνεις στον Captain Saga, στο Dojo των marine, στο Asuka island.
Εντάξει, κατάλαβα πλήρως την αποστολή., είπα εγώ ανυπόμονα...

Ωραία, αφού κατάλαβες μπορείς τώρα να πηγαίνεις. Απ' ότι θυμάμαι η βάρκα σου κατασχέθηκε όταν νομίσαμε πως ήσουν πειρατής, έτσι;, με ρώτησε.
Α, ναι. Το είχα ξεχάσει εντελώς., είπα.
Θα ειδοποιήσω έναν από τους άντρες μου να σου την επιστρέψουν, μόλις πας στο κατάστρωμα.
Εντάξει., είπα εγώ και σηκώθηκα. Πέρασα την πόρτα και περπάτησα το διάδρομο του μεγάλου πλοίου μέχρι το κατάστρωμα. Μόλις βγήκα, ένας marine ήρθε προς το μέρος μου και μου έδειξε τη βάρκα μου, η οποία έπλεε τώρα ελεύθερη. Τον ευχαρίστησα και πήδηξα μέσα στη βάρκα μου. Αμέσως έπιασα το κουπί και άρχισα να κωπηλατώ...
..Αφού είχε περάσει κάποια ώρα και είχε αρχίσει να φυσάει δυνατός άνεμος, άνοιξα το πανί της βάρκας μου, είχα πια καταλάβει πως δεν θα έφτανα πουθενά με το κουπί, κι αφού ο άνεμος φυσούσε προς το μέρος του προορισμού μου, γιατί να μην τον ακολουθούσα; Το ταξίδι μέχρι την North blue ήταν μεγάλο και κουραστικό. Μου πήρε πολλές μέρες να φτάσω, και σταμάτησα σε αρκετά νησιά στο δρόμο μου, γι' ανεφοδιασμό. Ανακουφίστηκα όταν είδα να διαγράφεται στον ορίζοντα το περίγραμμα του νησιού προορισμού μου...

Τουλάχιστον εγώ πίστευα πως θα ήταν ο προορισμός μου. Θα μάθαινα σύντομα, ούτως ή άλλως. Καθώς πλησίαζα όλο και πιο πολύ στο νησί, το οποίο φάνταζε όλο και πιο μεγάλο καθώς προχωρούσα, το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς...
~Αυτή θα είναι η δεύτερή μου επίσημη αποστολή ως marine, κι αυτή τη φορά είναι δική μου, δεν είναι βοήθεια σ'έναν υψηλόβαθμο. Πρέπει να την εκτελέσω με επιτυχία, αν θέλω να κάνω καλή εντύπωση στα κεντρικά., σκεφτόμουν. Καθώς συλλογιζόμουν αυτά τα πράγματα, έτσι, πλέοντας προς το νησί, κάτι με επανέφερε στην πραγματικότητα, απότομα θα έλεγα. Άκουσα ένα δυνατό γδούπο, σαν κάποιος να είχε μόλις πηδήσει μέσα στη βάρκα μου, η οποία άρχισε να ταρακουνιέται απότομα. Δεν πέρασαν, παρά μερικά δευτερόλεπτα, μέχρι που άκουσα μια βαριά φωνή να μιλάει, απευθυνόμενη, προφανώς, σ'εμένα.
Δώσε μου όλα σου τα υπάρχοντα, ταξιδιώτη., είπε απειλητικά. Αν θέλεις βέβαια τη ζωή σου!, πρόσθεσε γελώντας. Αγνόησα εντελώς τα λεγόμενά του. Το μόνο που έκανα ήταν ν'ανοίξω ελαφρώς τα μάτια μου. Είδα έναν άντρα να στέκεται μπροστά μου, μέσα στη βάρκα μου. Έδειχνε απειλητικός, και, προφανώς, εχθρικός.
Μ' ΑΚΟΥΣΕΣ;, φώναξε αυτός, αφού πέρασαν κάποιες στιγμές χωρίς να πάρει απάντηση. Έβγαλε ένα μαχαίρι και το κοίταξε με νόημα, σαν να μου έλεγε πως αν δεν τον ακούσω θα με σκοτώσει μ'αυτό...

Δεν χρειάζεται να φωνάζεις., είπα εγώ φανερά ενοχλημένος. Άλλωστε, αν ήθελα να σου δώσω την παραμικρή σημασία, θα το έκανα την πρώτη φορά που μίλησες., είπα με άγριο τόνο. Εκείνος δεν μίλησε, παρά αρκέστηκε σ'ένα θυμωμένο γρύλισμα, κι έστρεψε την ασημένια λεπίδα, η οποία σχεδόν με έκοψε στο μάγουλο. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα στα μάτια. Δεν πέρασε πολλή ώρα προτού αυτός ορμήξει με το μαχαίρι. Εγώ έκανα ελαφρώς στην άκρη. Το μαχαίρι του πέρασε ξυστά από το πρόσωπό μου. Έπιασα το χέρι του, παγιδεύοντας τον.
Ποιος είσαι;, ρώτησα εκνευρισμένος.
Είμαι ένας ληστής! Θα πεθάνεις., απάντησε.
Μεγάλα λόγια..., είπα αδιάφορα και του έδωσα μια αδύναμη κλοτσιά στο στομάχι. Παρόλο που δεν ήταν καθόλου δυνατό το χτύπημα μου, τον τίναξε ελαφρώς προς τα πίσω. Αυτός παραπάτησε, και καθώς είμαστε μέσα σε βάρκα, βρέθηκε με μιας στο νερό. Εγώ άρπαξα το κατάνα μου, έκοψα το σχοινί που κρατούσε τη βάρκα μου δεμένη με τη δική του κι αφού σιγουρεύτηκα πως πήγαινα προς το νησί έκλεισα τα μάτια μου και συνέχισα το δρόμο μου, με τις βρισιές και τις απειλές του να ακούγονται από πίσω μου...

...Είχα πια φτάσει στο περιτοιχισμένο λιμάνι μιας πόλης. Άλλος ένας δυνατός γδούπος, που ακουγόταν από τη βάρκα μου μ'έκανε για δεύτερη φορά στη σειρά να ανοίξω τα μάτια μου, φανερά ενοχλημένος. Κοιτούσα το πάτωμα.
Αν μας ξαναενοχλήσεις, παλιοληστή θα...
Αν με ξαναενοχλήσετε, παλιοληστές θα..., είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα.
Ποιόν είπες ληστή;, φωνάξαμε, και οι δύο ταυτόχρονα πάλι. Διαπίστωσα ένα γυναικείο τόνο στη φωνή του προσώπου που μου μιλούσε. Σήκωσα το βλέμμα μου για να δω αν είχα δίκιο. Αυτή τη φορά στεκόταν μπροστά μου μια ψηλή γυναίκα η οποία είχε στραμμένο προς το μέρος μου ένα κοντάρι.
Δηλαδή, δεν είσαι ληστής;, ρώτησε εκείνη μ'ένα απορημένο ύφος.
Ε, όχι. Δεν είμαι...να φανταστώ ούτε εσύ;, απάντησα.
Όχι...εγώ είμαι από την πόλη..., είπε και χαλάρωσε τη λαβή της. Για μια στιγμή η λεπίδα του κονταριού χαμήλωσε, αλλά μετά από λίγο ξαναυψώθηκε, και θα με χτύπαγε αν δεν έκανα πίσω εγκαίρως.
Και γιατί να σε πιστέψω εγώ;, ρώτησε εύστοχα...

Γιατί να με πιστέψεις; Δεν έχεις κάποιο λόγο...αν θες το πιστεύεις., έκανα εγώ αδιάφορα.
Με κοροϊδεύεις;, ρώτησε εκνευρισμένη και η λεπίδα του κονταριού της έκανε ένα ελαφρό σχίσιμο στο μάγουλό μου.
Φαίνομαι να κοροϊδεύω; Τώρα, πάρε αυτό το πράμα μπροστά από το πρόσωπό μου., είπα.
Ανάγκασέ με!, είπε εκείνη μ'ένα προκλητικό τόνο. Εγώ άπλωσα το χέρι μου να πιάσω το κοντάρι.
Μην κουνιέσαι, ληστή., πρόσταξε. Εγώ αγνόησα επιδεικτικά τα λεγόμενά της και με μια γρήγορη κίνηση, άρπαξα το κοντάρι από το χέρι της.
Μπορεί να μην έχω πρόβλημα αν με φωνάζεις ή όχι ληστή, αλλά δε θ'αφήσω κανέναν να με απειλεί..., είπα και σηκώθηκα όρθιος. Μόλις σηκώθηκα, η κοπέλα ξαφνιάστηκε. Μάλλον θα είχε καταλάβει πως ήμουν marine.
Εσύ είσαι ο marine που στάλθηκε για βοήθειά μας;, ρώτησε.
Καλά που το κατάλαβες..., έκανα εγώ.
Χίλια συγγνώμη για την αναστάτωση, τότε. Είμαι η Shana, και προστατεύω το λιμάνι από ληστές., απολογήθηκε.
Luke, χάρηκα., είπα εγώ...

Εεε, θα μου δώσεις πίσω το όπλο μου;, με ρώτησε.
Το...ποιο;, έκανα εγώ απορημένος. Μετά όμως θυμήθηκα το κοντάρι που είχα αρπάξει από τα χέρια της πριν λίγο. Α, ναι!, αναφώνησα αμήχανα και της παρέδωσα το όπλο της. Τώρα...πως θα μπω στην πόλη;, ρώτησα.
Α, περίμενε μισό λεπτό., είπε και γύρισε προς το τοίχος, έδωσε σήμα σε κάποιον τον οποίο εγώ δεν έβλεπα. Τότε, ένας διαπεραστικός ήχος ακούστηκε και η γιγαντιαία πόρτα που υψωνόταν μπροστά μας άρχισε να κινείται. Βούτηξα αμέσως το κουπί στη θάλασσα κι άρχισα την κωπηλασία. Μπήκαμε μέσα στο λιμάνι και μόλις φτάσαμε κοντά στην ακτή η Shana πήδηξε έξω από τη βάρκα. Αφού πέρασαν λίγες στιγμές, ένας άντρας την πλησίασε κι έπιασαν συζήτηση:
Τον ξεφορτώθηκες το ληστή;, ρώτησε ο άντρας.
Δεν ήταν ληστής..., είπε.
Ή σ'έκανε να νομίζεις πως δεν είναι..., αντέτεινε εκείνος.
Είναι ο marine που μας στάλθηκε για βοήθεια., είπε κοφτά αυτή.
Τι; Ο marine; Πες του να με ακολουθήσει, θέλει να τον δει ο αρχηγός., είπε ο άντρας...

Η Shana τον υπάκουσε, ήρθε, μου μετέδωσε το μήνυμα του άντρα και μετά εξαφανίστηκε στην πόλη. Ο άντρας, ο οποίος υπέθετα πως είναι μέλος της φρουράς, ξεκίνησε να περπατάει προς το κέντρο της πόλης μ'εμένα να τον ακολουθώ κατά πόδας. Μόλις φτάσαμε ακριβώς στην καρδιά της πόλης, μπήκαμε σ'ένα μεγάλο κτήριο.
Εδώ είναι τα κεντρικά της φρουράς του βασιλείου., μου εξήγησε.
Ο αρχηγός θέλει να σε δει., πρόσθεσε έπειτα και συνέχισε να περπατάει στο λιθόστρωτο, φωτισμένο από κεριά, παλιομοδίτικο διάδρομο. Το όλο κτήριο είχε ένα μεσαιωνικό στυλ. Γύρω μου έβλεπα πολλές πόρτες. Ήταν ξύλινες, ταιριάζοντας με το υπόλοιπο κτήριο και είχαν πάνω τους επιγραφές που προσδιόριζαν τη χρήση του δωματίου. Στο τέλος του διαδρόμου όπου, σύμφωνα με το φρουρό, ήταν και ο προορισμός μας. Μπροστά μας υψωνόταν μια μεγάλη, δίφυλλη πόρτα με την επισήμανση "Αρχηγείο".
Εδώ είμαστε, marine, πέρνα μέσα., μου είπε. Εγώ υπάκουσα και μπήκα μέσα στο μεγάλο δωμάτιο, όπου με περίμενε κάποιος, που ήταν, προφανώς, ο αρχηγός τους.
Α, εσύ πρέπει να είσαι ο marine που στάλθηκε για βοήθεια!, παρατήρησε εύστοχα.
Ναι, εγώ είμαι., είπα...

Πολύ ωραία. Να σου εξηγήσω την κατάσταση. Λοιπόν, επιθέσεις από ληστές δεχόμασταν και στο παρελθόν, αλλά τώρα τελευταία έχουν γίνει πάρα πολύ συχνές, σχεδόν καθημερινές. Ο στρατός του βασιλείου, εμείς δηλαδή, κουράζεται, και γι'αυτό ζητήσαμε βοήθεια από την παγκόσμια κυβέρνηση, για να μας στείλουν έναν έμπειρο marine να..., έλεγε.
Τότε κάνετε λάθος, δεν είμαι παρά ένας νεοσύλλεκτος., τον έκοψα.
Μπορεί να έχεις δίκιο, αλλά έχοντας διαβάσει για τη δουλειά σου στο Organ, μέσω της εφημερίδας, πιστεύω πως είσαι κατάλληλος. Επίσης, για να σε στείλουν οι ανώτεροί σου, αφού τους εξήγησα την αποστολή, πιστεύουν το ίδιο. Τώρα, μπορείς να πηγαίνεις, όταν είναι ώρα για δουλειά θα..., έλεγε όταν ένας δυνατός κρότος τον έκοψε. Ένας άντρα άνοιξε απότομα τη δίφυλλη πόρτα και μπήκε μέσα.
Κύριε, μας επιτίθενται. Είναι πολλοί, τουλάχιστον οι διπλάσιοι από προχθές!!!, είπε.
Καταραμένοι ληστές!!Όλο πληθαίνουν!, είπε εξοργισμένος ο αρχηγός.
Απ' ότι φαίνεται η δουλ...Για μισό λεπτό, που πήγε ο marine;, ρώτησε ο αρχηγός. Εκείνη τη στιγμή ένα αεράκι τον φύσηξε στην πλάτη.
Δε θυμάμαι να άφησα ανοιχτό το παράθυρο..., είπε και σηκώθηκε. Πήγε και στάθηκε μπροστά στο παράθυρο και κοίταξε απ'έξω...

Αυτό που είδε από το παράθυρο ήταν εγώ, που μόλις είχα πηδήξει από κάτω στο δρόμο, να τρέχω με όλη μου τη δύναμη προς το λιμάνι...
...Μόλις έφτασα εκεί, είδα μια μεγάλη τρύπα στη θέση όπου πριν υψωνόταν η μεγάλη πύλη, προφανώς από κανονιοβολισμό. Κοίταξα προς τη θάλασσα. Είδα πολλά πλοία να πλησιάζουν στο νησί. Ήταν αρκετά, περίπου δέκα. Από το μέγεθός τους έκρινα πως μπορούσαν να έχουν μέσα και πενήντα ληστές το καθένα.
Τι μπορούμε να κάνουμε ενάντια σε πεντακόσιους ληστές;, μονολόγησα σκεπτικός. Καθώς τα πλοία πλησίαζαν όλο και πιο πολύ, κι εγώ γινόμουν όλο και πιο σκεπτικός, κάτι με διέκοψε από το συλλογισμό μου. Ήταν ένα αγοράκι, όχι μεγάλο, πέντε-έξι χρονών το έκοβα, τριγυρνούσε στο λιμάνι. Μάλλον θα έψαχνε για τους γονείς του, οι οποίοι θα το είχαν χάσει μέσα στην αναστάτωση. Εκείνη τη στιγμή άκουσα ένα δυνατό κρότο. Αμέσως αντιλήφθηκα τι έγινε και άρχισα να τρέχω με όλη μου τη δύναμη. Την τελευταία στιγμή έκανα ένα σάλτο, μια βουτιά στον αέρα και παρέσυρα το παιδί μακριά από εκεί που στεκόταν πριν. Μόλις άγγιξα το πάτωμα, άκουσα την μπάλα του κανονιού να σκάει ακριβώς πίσω μου, δημιουργώντας ένα μεγάλο κρατήρα, στου οποίου το κέντρο βρισκόταν 10 δευτερόλεπτα πριν το παιδί...

Σηκώθηκα όρθιος.
Είσαι καλά, μικρέ;, ρώτησα το παιδί.
Ναι, ευχαριστώ πολύ κύριε., μου απάντησε καλοσυνάτα αυτός. Εκείνη τη στιγμή πρόσεξα έναν άντρα να κοιτάζει γύρω του. Πλησίασα, με το παιδί να το κρατάω από το χέρι, για να διατρέχει τον ελάχιστο δυνατό κίνδυνο, και του μίλησα.
Σας παρακαλώ να μπείτε στα σπίτια σας. Είναι πολύ επικίνδυνα εδώ., είπα.
Το ξέρω, κύριε marine, αλλά ψάχνω για το παιδί μου., απάντησε ο άντρας. Εκείνη τη στιγμή το παιδάκι που κρυβόταν μέχρι τότε πίσω μου, μίλησε:
Μπαμπά, εσύ είσαι;, ρώτησε το παιδί. Ο άντρας γύρισε προς το μέρος του και μόλις το είδε του απάντησε:
Γιε μου! Μα καλά πως βρέθηκες με τον marine;, αναφώνησε απορημένος ο άντρας.
Αν τον είχα προσέξει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, θα είχε γίνει σκόνη..., απάντησα εγώ δείχνοντάς του με νόημα τον καπνό που αναύλιζε από τον κρατήρα.
Ε, ευχαριστώ...δεν ξέρω τι να πω, πως να σ' ευχαριστήσω..., είπε αμήχανα ο πατέρας του μικρού...

Δεν τίθεται θέμα. Ξέρω καλά πως αν ήσασταν στη θέση μου, το ίδιο θα κάνατε, κύριε., είπα. Εξ άλλου, είναι και η δουλειά μου, ως marine., πρόσθεσα.
Ε..., πήγε να πει.
Άσε τα λόγια και πηγαίνετε σπίτι σας με το γιο σου. Είναι πολύ επικίνδυνα., τον έκοψα. Αυτός χωρίς να πει λέξη γύρισε κι εξαφανίστηκε στην πόλη...
...Τα πλοία είχαν μόλις φτάσει στην, κατεστραμμένη τώρα, πύλη. Οι στρατιώτες του βασιλείου κατέφθαναν σε ομάδες. Μόλις τα πλοία των ληστών άραξαν στο λιμάνι, είχαν παραταχθεί πια όλοι οι στρατιώτες. Εγώ απέμενα στο πίσω μέρος της παράταξης και κοιτούσα τους αντιπάλους καθώς κατέβαιναν από τα πλοία. Ήμουν σκεπτικός και πάλι....Μόλις κατέβηκαν και παρατάχθηκαν σε θέσεις μάχης και οι ληστές, μόνο ένας είχε μείνει πάνω στο πλοίο, τουλάχιστον ένας ήταν αυτός που μπορούσα να διακρίνω. Έδινε διαταγές, αλλά δεν άκουγα σε ποιόν απευθυνόταν και τι έλεγε. Υπέθεσα πως θα ήταν ο αρχηγός τους. Έριξα ακόμα
μια ματιά στο πεδίο της μάχης.
~Για μισό λεπτό....ένας να δίνει διαταγές από ψηλά, παραταγμένοι άντρες έτοιμοι για πόλεμο στην πλατεία..., σκέφτηκα και τότε, ενστικτωδώς τελείως, έκανα ένα σάλτο προς τ'αριστερά, λες και ήθελα ν' αποφύγω κάτι...

Στο σημείο που στεκόμουν πριν έσκασε τώρα μια μπάλα κανονιού, η οποία ήρθε από τους εχθρούς μ'εκπληκτική ταχύτητα, κι άνοιξε ένα δεύτερο μεγάλο κρατήρα στην πλατεία.
~Τελικά αυτό που λένε, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται...είναι πολύ σοφά. Παραλίγο να είχα το ίδιο τέλος με τον πατέρα μου... σκέφτηκα. Αυτή ήταν ακριβώς η σκηνή πριν χτυπήσει πάνω του ακριβώς μια κανονιόμπαλα. Η έκρηξη όμως αυτής λειτούργησε ως σύνθημα για τους δύο αντιπάλους. Οι ληστές ήταν περισσότεροι από τους πολεμιστές...
...Δεν πρόλαβαν να περάσουν λίγα λεπτά και βρέθηκα στη μέση της μάχης. Δύο ληστές μου επιτίθονταν εκείνη τη στιγμή. Ο ένας κρατούσε ένα σπαθί και ο άλλος με τα χέρια. Ο άοπλος ληστής με πλησίασε τρέχοντας και προσπάθησε να παγιδεύσει τα χέρια μου. Εγώ στην αρχή προσποιήθηκα πως τα κατάφερε. Μόλις όμως άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου ο οπλισμένος με σπαθί ληστής, πέρασα γρήγορα πάνω από τον ώμο μου το ληστή, που νόμιζε πως με είχε πιάσει, και τον πέταξα με ορμή στον άλλον.
Έξω από το δρόμο μου, αδύναμοι παλιοληστές!, είπα και άρχισα να τρέχω προς τα πλοία τους.
Που νομίζεις ότι πας, μικρέ;, άκουσα και είδα δύο ληστές μπροστά μου να με σημαδεύουν με τις καραμπίνες τους. Έτρεξα με όλη μου τη δύναμη, έκανα ένα σάλτο στον αέρα, φτάνοντας στο ύψος των κεφαλιών τους και...

κλότσησα δυνατά στο κεφάλι και τους δύο ληστές ταυτόχρονα, αφήνοντάς τους αναίσθητους.
Έξω από το δρόμο μου είπα!!!!, φώναξα. Κανένας άλλος δε μ'ενόχλησε από 'κει και πέρα, καθώς απασχολούνταν όλοι με τους αντιπάλους, παρόλο που ήταν πολύ περισσότεροι απ'αυτούς. Ανέβηκα στο πλοίο χωρίς να με πάρει είδηση ο αρχηγός. Κάθισα και περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Μόλις ένα κανόνι ήχησε, μπήκα στο δωμάτιο απ' όπου τα πυροδοτούσαν και χτύπησα έναν έναν τους ληστές που ήταν εκεί. Αυτοί δε με κατάλαβαν, εξαιτίας του δυνατού θορύβου που έκαναν εκείνη τη στιγμή τα κανόνια. Αφού σιγουρεύτηκα πως στο πλοίο ήταν μόνο ο αρχηγός τους, τότε, και μόνο τότε, εμφανίστηκα μπροστά του.
Εσύ δεν είσαι ο αρχηγός;, ρώτησα ευθέως.
Ποιος είσαι εσύ μικρέ, και τι γυρεύεις στο πλοίο μου;, ρώτησε αυτός, αγνοώντας με.
Δεν θα σου δώσω λογαριασμό για το ποιος είμαι ή το τι κάνω. Τώρα, νομίζω πως σε ρώτησα κάτι., είπα.
Ναι, εγώ είμαι, υπάρχει κάποιο πρόβλημα;, με ρώτησε.
Ναι...υπάρχει. Το πρόβλημα είμαι εγώ...μόνο που δεν είμαι δικό μου πρόβλημα, αλλά δικό σου!, τον ειρωνεύτηκα.
Ετοιμάσου να πεθάνεις..., είπε καθώς σηκωνόταν από την καρέκλα του...

Αυτό θα το δούμε...., είπα και πήρα στάση μάχης. Αυτός αμέσως μόλις σηκώθηκε, χωρίς να χάσει χρόνο, άρχισε να τρέχει. Έτρεχε τόσο γρήγορα που το μάτι μου δυσκολευόταν να τον ακολουθήσει. Όταν τελικά αποφάσισε να με χτυπήσει είχε μεγάλη επιτυχία. Η εκπληκτική του ταχύτητα του έδωσε τη δυνατότητα να με χτυπήσει δυνατά στο στομάχι, χωρίς εγώ να προλάβω ν'αντιδράσω.
Μ...μόνο έτσι ξέρεις;, είπα εγώ, με τρεμάμενη από τον πόνο φωνή. Ούτε εγώ ο ίδιος το πίστευα αυτό που του' πα, αλλά πέτυχα το στόχο μου, να τον κάνω να μου απαντήσει.
Στη μάχη όλα επιτρέπονται...αν δεν το ξέρεις αυτό που πας σ'αυτόν τον κόσμο;, με ειρωνεύτηκε.
Ευχαριστώ πολύ., είπα εγώ.
Τι; Για ποιο πράγμα;, έκανε απορημένος.
Γι' αυτό!, είπα καθώς έδινα μια δυνατή κλωτσιά στο ληστή, η οποία τον πέτυχε στο σαγόνι.
Θα το πληρώσεις αυτό μικρέ!, είπε φτύνοντας αίμα στο πάτωμα. Τότε άρχισε να τρέχει πάλι προς το μέρος μου, αλλά η ταχύτητά του είχε μειωθεί αισθητά. Ήταν πια ένας εύκολος στόχος. Δεν τον χτύπησα αμέσως, παρά περίμενα να έρθει κοντά μου. Μόλις το έκανε, έσκυψα, απέφυγα την επίθεσή του και τον έριξα κάτω...

Έπεσα πάνω του και τον καθήλωσα στο πάτωμα, καθιστώντας αδύνατη την οποιαδήποτε κίνησή του.
Άσε με να φύγω!, φώναξε αυτός.
Πρώτα θα μου απαντήσεις στις ερωτήσεις μου, και μετά θα πάρεις τα τσιράκια σου και θα φύγεις.
Ρώτα οτιδήποτε, μόνο άσε με να φύγω!, είπε.
Τς...δειλέ...Λοιπόν. Πρώτη ερώτηση: γιατί τον τελευταίο καιρό επιτίθεστε τόσο συχνά σ'αυτό το βασίλειο;, ρώτησα.
Έχουμε διαταγές από έναν πειρατή, πολύ δυνατό.
Πόσοι από εσάς υπάρχουν;, ρώτησα κοφτά.
Σχεδόν όλοι οι μεγαλοληστές στην East blue, είναι υπό τις διαταγές του, με τη βία βέβαια., απάντησε.
Χμ, ενδιαφέρον. Που είναι τώρα αυτός ο πειρατής και τι κάνει;, ρώτησα εγώ, προσπαθώντας ν'αποσπάσω όσο πιο πολλές πληροφορίες μπορούσα για να τις καταθέσω στο Asuka island, όταν θα πήγαινα εκεί.
Είναι στη μεγάλη γραμμή. Είναι πολύ δυνατός., απάντησε με ένα τόνο δέους στη φωνή του.
Τέλος, ποιο είναι το όνομα του πειρατή αυτού;, ρώτησα.
Hisagi Shuhei...

Τι είπες;, ρώτησα εγώ, σαν να μην πίστευα στ' αυτιά μου.
Hisagi Shuhei., επανέλαβε. Εγώ έμεινα αμίλητος. Ένιωθα κάτι ζεστό μέσα στο σώμα μου, ν'ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά, μέχρι να εκραγεί. Αυτό το συναίσθημα ήταν ένα συναίσθημα ανάμεικτου μίσους, τεράστιου θυμού και λύπης. Αφού πέρασαν λίγες στιγμές χωρίς να πω τίποτα, χτύπησα με δύναμη το ξύλο του πατώματος του καταστρώματος του πλοίου. Η γροθιά μου άνοιξε μια τρύπα στο ξύλο, και το χέρι μου πέρασε στο από κάτω δωμάτιο.
HISAGI SHUHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEI!!!!!!!!!!, φώναξα για να εκτονώσω το θυμό μου.
Μη με σκοτώσεις...ότι μου είπες έκανα..., παρακάλεσε.
Το ξέρω...ποτέ δεν σκόπευα να το κάνω., είπα αδιάφορα. Σηκώθηκα όρθιος και κοίταξα προς το μέρος του ορίζοντα όπου αν πήγαινα όλο ευθεία θα έβρισκα το Reverse mountain.
Έρχομαι, Hisagi, κι όταν έρθω θα μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που μπλέχτηκες στη ζωή μου..., μονολόγησα. Γύρισα στον ληστή.
Πάρε τα τσιράκια σου και φύγε από το νησί αυτό. Αν σε ξαναπιάσω, δεν θα έχεις την ίδια τύχη. Μην ξανάρθετε εδώ., είπα. Δεν τον είδα να κουνιέται καθόλου. Καθόταν εκεί και με κοίταγε λες κι έκανα κάποιο μεγάλο λάθος, ειρωνικά όμως...

Τι κοιτάς; Σήκω φύγε τώρα!, πρόσταξα. Αυτός σηκώθηκε, αλλά αντί να προστάξει υποχώρηση στους υπόλοιπους ληστές όρμησε προς το μέρος μου σε μια τελευταία προσπάθεια να με σκοτώσει. Εγώ έκανα να σκύψω, αλλά γρήγορα έκανα ένα σάλτο και πέρασα από πάνω του, γύρισα γρήγορα και του έδωσα μια δυνατή κλοτσιά στην πλάτη. Αυτός παραπάτησε κι έφτασε μέχρι την άκρη του πλοίου. Εγώ έτρεξα και τον έπιασα από το πίσω μέρος της μπλούζας του. Εκείνη τη στιγμή αν τον άφηνα θα έπεφτε στο νερό, όπου τριγύριζαν εκείνη τη στιγμή τέσσερις καρχαρίες, σε κύκλους.
Σε παρακαλώ, μη μ'αφήσεις! Θα κάνω ό,τι πεις!!!, παρακάλεσε άλλη μια φορά.
Ή εσύ είσαι πολύ τυχερός ή εγώ υπερβολικά καλός. Θα σ'αφήσω να το σκάσεις μόνο για ένα λόγο: Λυπάμαι τους καημένους τους καρχαρίες, μην πάθουν δηλητηρίαση από τη δειλή προσωπικότητά σου και τη διπροσωπία σου., σχολίασα ψυχρά με ένα τόνο αηδίας και ειρωνείας στη φωνή μου. Τον τράβηξα πίσω και τον άφησα.
Τώρα, πάρε τους υπόλοιπους ληστές και δίνε του από 'δω. Η επόμενη αποτυχημένη σου απόπειρα να μου επιτεθείς θα είναι και η τελευταία σου...Επίσης, αν μάθω ότι ξαναήρθατε εδώ, στο νησί, θα έρθω να το κανονίσω προσωπικά., του είπα.
Υποχώρηση!, φώναξε εκείνος και οι άντρες του τον κοίταξαν απορημένοι...

Γιατί να υποχωρήσουμε; Αφού νικάμε!, ρώτησε ένας που απλό την όψη του έκρινα πως ήταν ο δεύτερος στην ιεραρχία. Ο ληστής έκανε να γυρίσει προς τα πίσω. Για ένα δευτερόλεπτο αντίκρισα το περιφρονητικό βλέμμα του. Δεν πρόλαβα όμως να το δω για μια στιγμή, γιατί μόλις είδε το αγριεμένο μου σοβαρό βλέμμα που πρόδιδε πως δεν έδινα δεκάρα, νικούσαν ή έχαναν, θα τον σκότωνα αν έκανε την παραμικρή κίνηση εναντίων μου.
Δηλαδή παρακούς τις εντολές μου;, έκανε περιφρονητικά.
Ο...όχι κύριε..., έκανε εκείνος βαριεστημένα και διέταξε υποχώρηση. Κοίταξε για μια τελευταία φορά προς τον αρχηγό του. Τότε με πρόσεξε, που στεκόμουν εκεί πίσω του.
Πίσω σου αρχηγέ!, φώναξε τότε. Οι άνθρωποι είχαν βγει από τα καταφύγια τους. Μάλλον επειδή είχαν σταματήσει οι πυροβολισμοί και οι κανονιοβολισμοί. Δεκάδες κεφάλια γύρισαν προς το μέρος μου. Λίγες στιγμές πέρασαν και μετά άκουσα χιλιάδες ψιθύρους.
Μη φοβάστε. Υποχωρήστε τώρα, και ο αρχηγός σας, όπως και όλοι σας, δεν θα πάθει τίποτα. Θέλετε λεπτομέρειες; Ρωτήστε τον., είπα. Ακούστηκε ένας διαπεραστικός ήχος από το πεδίο της μάχης, και μετά, αφού οι ληστές άρχισαν να κινούνται προς τα πλοία ένας πανηγυρισμός ακούστηκε.
ΝΙΚΗΣΑΜΕ!!!!!!, φώναζαν οι άνθρωποι, στρατιώτες και μη...

Εγώ έκανα ένα σάλτο και βρέθηκα μονομιάς στο λιμάνι. Αμέσως κάποιοι πολίτες με πλησίασαν.
Τι έγινε;, ρώταγαν.
Νίκησα τον αρχηγό...ήταν δειλός και διατεθειμένος να κάνει τα πάντα αρκεί να μην τον πείραζα..., πρόσθεσα μ' ένα τόνο αηδίας στη φωνή μου.
Μα...πως; Αφού ήταν πολύ δυν..., έκανε να πει ο στρατιώτης.
Ήταν ανόητος., τον έκοψα.
Μα τι; Αφού ο αρχηγός μας δεν μπορούσε να τον νικήσει..., έκανε δύσπιστα.
Δεν είχε ο αρχηγός σας την ίδια στρατηγική μ΄ εμένα... μάλλον προσπάθησε να τον κερδίσει με καθαρή δύναμη. Οφείλω να ομολογήσω πως ήταν δυνατότερος από 'μένα. Το πιο τρομακτικό ήταν η ταχύτητά του. Τα μάτια μου δεν μπορούσαν να τον ακολουθήσουν., είπα.
Μα τότε..., έκανε να πει.
Έκανε δύο μεγάλα λάθη, που του κόστισαν τη μάχη., είπα. Τώρα, έχω κάτι να πω στον αρχηγό σας. Πρέπει να ξεκινήσω κι εγώ να φύγω..., είπα κοφτά. Αυτοί παραμέρισαν κι έκαναν χώρο για να περάσω...

Προσπέρασα τους σκονισμένους δρόμους και τα συντρίμμια που είχαν εκτοξευθεί από το λιμάνι μέχρι κι εδώ, κατά τη διάρκεια της επίθεσης. Μπήκα στο μεγάλο, μεσαιωνικού στυλ, κτήριο που στέγαζε τα κεντρικά της φρουράς του βασιλείου. Πέρασα το μακρύ διάδρομο, μέχρι να φτάσω στο τέλος, όπου χτύπησα τη μεγάλη δίφυλλη πόρτα.
Περάστε., άκουσα τη γνωστή φωνή του αρχηγού. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα.
Luke; Τι κάνεις εδώ; Δεν είσαι στη μάχη;, ρώτησε.
Η μάχη έλαβε τέλος. Σιγουρεύτηκα πως αυτό θα ισχύσει για πολύ ακόμα., έκανα κοφτά.
Τι; Μα, πως;, έκανε αυτός.
Νίκησα τον αρχηγό τους., έκανα εγώ. Εκείνη τη στιγμή άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει το Den Den Mushi όταν χτυπάει. Ο αρχηγός μου έγνεψε και το πήρε να μιλήσει
Ναι;...αχά...ναι...χμμμμμμμ, δεν ξέρω.........ναι, κατάλαβα., είπε τέλος κι άφησε κάτω το Den Den mushi. Γύρισε προς το μέρος μου.
Luke, μόλις με πληροφόρησαν πως δεν θα πας στο Asuka island, τελικά. Θα δώσεις αναφορά στον Captain Morgan, στη βάση για marine της πόλης Shell στην East Blue.
Μόλις ήρθα από east..., έκανα βαριεστημένα...
Να πηγαίνω., είπα, χαιρέτησα και βγήκα από το γραφείο...



~ΤΕΛΟΣ~

Όνομα: Luke Sykpe
Haki Points: ---
Player of the Month Points: 8
Beli: 27.000
Bounty/Fame Points: +2.000.000
Παρατηρήσεις: Κλαη ιστορια με ωραια πλοκη και περιγραφες